სძულვილიდან სიყვარულამდე ერთი ნაბიჯიაო )
ბედნიერებიდან უბედურებამდე კიდე უფრო ნაკლებიო )
მაშინ ჩვეულებრივობიდან არაჩვეულებრივობამდე ორჯერ უფრო ნაკლები მანძლი ყოფილა )
მოდით ეხლა მოგიყვებით როგორ გავხდი მე ერთი უბრალო თბილისელი ასეთქვათ „გარეუბნელი“ გოგო მთელი სათინეიჯერო ელიტარული საზოგადოების განხილვის ობიექტი და როგორ შევიტყვე ჩემს თავზე ენრაოდენობის სიახლე რომელიც მე დღემდე არ აღმომეჩნა )
მოკლედ გეტყვით მე ანასტასია დადიანი დავიბადე თბილისში 1998 წლის 8 თებერვალს ვცხოვრობ ვაზისუბანში,სადმე ისეთ ადგილს თუ ეძებთ მაგარი უპონტობა რო იყოს აქ ამოდით გაგისწორდებათ:)
მაგრამ მე მაინც ვერთობოდი,ვიცნობდი თითქმის ყველას მაგრამ გამონაკლისებთან ვმეგობრობდი მხოლოდ.
მე ანასტასია დადიანი ზედმეტად ამაყი ვიყავი
ხოვიყავი,სწორად გაიგეთ :)
როდავიბადე ისეთი მახინჯი ვიყავი თურმე დედაჩემმა იფიქრა ბავშვი ხო არ აერიათ ბებიაქალებსო,მაგრამ არა არავისაც არავრევივარ სწორად მიმაბარეს პატრონს,13 წლის ვიყავი აზროვნება ცოტათი რომ შემეცვალა ადრე თუ „თხაჯანა“ ვიყავი მაშინ ცოტა დავსერიოზულდი...14 ის ვიყავი როდესაც სრულიად შემთხვევით აღმოვაჩნე რომ არცისეთი მახინჯი ვიყავი როგორც ადრე,სილამაზით ვარსკვლავებს არ ვწყვეტდი მაგრამ ლამაზი თამამად მეთქმოდა,ცოტახანში კი „მოვმწიფდი“ დავქალდი და მთლიანად ჩამოვყალიბდი...
ეს გარეგნულად თუმცა ხასიათის შეცვლის კატეგორიული წინააღმდეგი ვიყავი) არცშემცვლია...
ისევ ჩემებური ვიყავი,ცოტ ცოტა ყველანაირი...უამრავი შინაგანი ალტერეგო მყავდა,როგორებიც იყვნენ:დოდო,მადლენა,ლამზირა და რავიცი კიდე რამდენი...აი მაგალითად დოდო კარგხასიათიანობის დროს მსტუმრობდა  მადლენა ინტელექტუალურ შეჯიბრებზე  ლამზირა რავი გავლით იყო ხოლმე 
ჩემ პონტში ვიყავი და ცოტცოტა ყველაფერს ვაკეთებდი,ვცეკვავდი,ვმღეროდი,ვკითხულობდი,ვუკრავდი რავიცი კიდე აბა რა არა...
ოჯახი ძალიან მაგარი მყავდა,პატარა მაგრამ ყველასგან განსხვავებული,თბილი და მეგობრული,დედა-ნანა უჯიგრესი ქალი,თბილი და მკაცრიც მაგრამ გამგები ყველანაირად,მამა რუსეთშია და ‘’სკაიპით’’ ვეკონტაქტები მაგრამ ეგეც კაი ჯიგარი კაცია,მაგრად მიყვარს,და კიდევ ჰო,ძმა მყავს გიო,ეს უკანასკნელი იმ ადამიანების რიცხვს მიეკუთნება ვერაფერს რომ ვერ გაუგებ
ბავშობიდან სულ ბიჭების გარემოცვაში ვიყავი ჩემიძმისა,დეიდაშვილების და მათი ძმაკაცების შიშით ვერავინვერაფერს ზედმეტს ვერ მეუბნებოდა,მითუმეტეს სანათესაოში ერთადერთი გოგო ვიყავი და მათი მზემთვარის ამოსვლის ობიექტიც სწორედ მე გახლდით...აჩიკო,გიგა,გაგა,გიორგი,გუგა და მათი ძმაკაცები ის ზემოთხსენებული ბიჭები არიან რომლებიც ჩემი ცხოვრება ხალხი იყო,მიყვარდნენ თავზე მეტად მაგრამ ამას არასდროს არ ვიმჩნევდი და არც მათდამი გამოხატული სითბოებით ვიკლავდი თავს...ჩემებური ვიყავი სხვა ერთი სიტყვა ქართულ ლექსიკონშ ჩემს დასახასიათებლად არ მოიძებნა.ცალკეული ინდივიდი ვიყავი ყველასგან განსხვავებული,მუდამ ხალისიანი-ეს მხოლოდ გარეგნულად,შინაგანად კი არასდროს გარდა გამონაკლისი შემთხვევებისა,მაგრამ ესყველაფერიც წუთისოფლის სიმკაცრის გამო მალევე დასრულდა და სიმწრით აგურაგურ ნაშენები ბედნიერი ცხოვრება წამებში თავზე დამემხო და მეც მის ნანგრევებშიც კარგაღრმად ჩააყოლილი ავღმოჩნდი საიდანაც ამოსვლას ჩემივე ძალისხმევის შედეგად არცთუისე დიდიხანი მოვანდომე. ამყველაფრის შესახებ ცოტამოგვიანებით მოგითხრობთ,მოდით მოვლენებს წინ ნუ გავუსწრებთ და ყველაფერი დავტოვოთ ისე როგორც ვაპირებდი,რომ დამეწყო)
___
შემოდგომის პირი იყო საქველმოქმედო აქციას ვატარებდით ბავშვები აღმაშენებელზე,ორგანიზატორის ყელსაბამი მეკეთა და ჭკუაზე არ ვიყავი,ხან საით დავქროდი ხან საით,უაზროდაც გავკიოდი,ცეკვისას ხალხს განზე ვწევდიი და სწორედ ამ დღიდან დაიწყო ყველაფერი )
8 სექტემბერი-აქციაც დაწყებულიყო და საკმაოდ წარმატებითაც მიმდინარეობდა,9 იქნებოდა ზედმეტად ბევრი ხალხი შემოიკრიბა ჩვენს გარშემო,იმდენად ვიყავი დაღლილი მოძრაობის თავიც არმქონდა და საკმაოდ წინ შემოწეულ ბიჭებს დავუყვირე
-უკან გაიწიეთ ხელს უშლით ხალხს
-პლეხანოვიდანაც ხო არ გავიდე
-კარგს იზამ
რამდენი დეგენერატი დადიოდს პროსტა რა,(ეს დეგენერატიო მაშინ ვამბობდი თორე აბა ეხლა მკითხეთ )
___
11 ზე მოვრჩით ყველაფერს,გიოს დავურეკე მომაკითხე სახლში წამიყვანეთქო,10 წუთში მოვიდა.მასეთ მოსვლას მგონი არმოსვლა ჯობდა,მანქანაში ისეთი ამბავი იყო ნემს ვერ ჩააკვეხებდი ზედმეტს,გავბრაზდი,მაგრამ როდესაც მათი სახეები დავინახე უნებურად გამეღიმა და მანქანასთან როგორმე კუთვნილი ადგილის დასაკავებლად მივედი,მაგრამ შევცდი და სრულიად შემთხვევით უკანა ‘’სიდენიაზე’’ ბიჭებზე გაწოლილი ავღმოჩნდი ჩვენში დარჩეს და საკმაოდ კომფორტულადაც ვიჯექი თუ ვიწექი ნუ ამას არსებითი მნიშვნელობა არაქვს)
კითხვა დაგებადებათ უხერხულად ხოარიყოო,ან მისი ძმა იყო მანდ და ასეროგორ მოიქცაო? მარტივად გეტყვით -არა-რადგანაც თითოეულ მათგანს ბავშვობიდან ვიცნობდი,როგორც გიოსთან ისე ვიყავი მათთან ორი დეიდაშვილიც აქ იყო გიგა და გაგა ოღონდ ისინი წინ ერთმანეთს ეჯდნენ კალთაში ) ასწორებს დამიჯერეთ ძაანმაგარია ) ეჰჰ ისე ესეც ჩვენში დარჩეს და ვინ იცის რამდენი გოგოს საშურო ობიექტი გავმხდარვარ,არცაა გასაკვირი ირგვლივ ასეთი ‘’სიპაწიჩნი’’ ბიჭები რო მახვევიან ძმადნაფიცების სახით,მაგრად კი მისწორდებოდა გაბრაზებული გოგონების სიფათების ყურება,შემდეგ კი ბიჭებთან მათზე ღადავი,მაგრამ მეცოდებოდნენ კიდევაც-კეთილიც ვიყავი ხოლმე )
-აუ რაამბავია რა ამ მანქანაში,ასეთი ამბავი თუგქონდა ვაბშე არ მოსულიყავი ჯობდა (ვამბობ ვითომ შეწუხებული მე)
-კაი რა სტასიკ გოგოები ოცნებობენ ჩვენთან გავლაზე,შენ კიდე მანქანაში გიჯენთ,პლიუს ჩვენზე წევხარ და კიდე უკმაყოფილოხარ? (თქვა წიკომ და გრძელი წამწამები ააფახუნა)
-პატივში გამყოფებთ და არაფასებ ხო? უმადური ბავშვი ხარ რა (მაჯახა სიბრძნე სანდრექსამ)
-ძაან გავაბლატავეთ ბავშობაში უფრო დამჯერი იყო (მორიგი სიბრძნე ისროლა დავითათავითამ)
-ეედავითთავით თავი გაწი (ვიხუმრე მე დათოც ვითომ გაბრაზდა,ამიტომაც მიღუტუნებს. მე ვფართხალებ და ჩემი აფართხალებული ფეხი გაგას ხვდება უკან წამოწეულ სახეზე,ხელ თუ ფეხჩართულ ბრძოლაში ისიც ერთვება და ‘’ვჩხუბობთ“ მანამ სანამ მკვეთრი დამუხრუჭებისგან გაგა წინ ხტება მე კი დავითათავითას ხელები მიჭერს გადავარდნა რომ ავიცილო თავიდან,ამ დროს თითქოს გონება მინათდება და შეშფოთებული ვამბობ
-პოლიციამ რო გაგვაჩეროს რაუნდა ქნათ? (ამისთქმა და მანქანა ზანზარებს ისეთი ყურიწამღები ხარხარი იწყება,10 წუთში წყნარდებიან და წიკო ამობს
-ძაღლის როდის მერე გვეშინია სტასიკ?
-ნახე რაგვაკადრა ძაღლობაო (გიგა
-აურაუნდა გელაპარაკოთ რა მეთქვენ და სად მივდივართ უკაცრავად? (ვამბობ როცა აშკარად ვამჩნევ რომ სახლისგზაზე არვდგავართ და ქალაქსაც გავცდით)
-მცხეთაში ისეთი პონტი გვაქ ქალაქი უნდა ავწიოთ (გიო
-ებიჭო შოკში ხო არხართ წამიყვანეთ მე სახლში და მერე თავპირი გიტეხიათ თუგინდათ (ისევ ვჩხუბობ მე)
-აუ ეგ გააჩუმეთ ძმურში რა უკან (ამბობს გაგა და წინ მოხერხებულად ეწყობა
-ვსიო სტასიკა იძინებს (მეცნერვებმოშლილი ვიბუტები და ბიჭებზე ვწვები)
___
მოლოდინმა შედეგს გადააჭარბაო ამაზეა ნათქვამი,სანდრექსას სახლში ისეთი ამბავია დედაშვილს არაიყვანს ხელში ) ყურისწამღები ხმაური ცუდად მხდის და ეხლა ვაცნობიერებ მეთელი ქალაქი აიწევაო რაიგულისხმა ამგამოთქმაში გიომ.ქალაქი კიარა მთლიანი კუთხე თუარაიწია გამიკვირდება :) დაღლილი გიგას ვეყრდნობი და ყურში ვუჩურჩლებ სადმე ამიყვანე ხალხი რომ არ იყოს თქო,ისიც მატყობს ცოტა რო ვერვარ,ხელში ავყავარ და სანდრექსას ოთახში შევყავარ,ლოგინზე მაწვენს კარებს მიკეტავს და საერთო მხიარულებას უერთდება,სპეციალური კარები და ფანჯრები ყურისწამღები ხმაურისგან მწყვეტს და სიწყნარეში მშვიდად ყოფნის საშუალებას მაძლევს.ნახევარსათიანი ლოგინში ტრიალის შემდეგ ვხვდები რომ ვერ დავიძინებ,აღარც მეძინება და აბაზანაში მოსაწესრიგებლად შევდივარ,10 წუთში სრულიად ფხიზელი და მოწესრიგებული მობილურთან ერთად დაბლა ჩავდივარ,ისევიგივე სიტუაციაა,ჩემბიჭებს ვერსად ვხედავ შლოპანცების ფლატუნით გავდივარ სახლის უკანა მხარეს და ჰამაკზე მოხერხებულად ვწვები,აქეთ ხალხი არარის შედარებით სიწყნარეა მუსიკის ხმა აქაც არ მანებებს თავს,მარა სხვა რაგზაა,იქეთაქეთ ვირწევი და სოციალურქსელს ვსტუმრობ,აქაც მბეზრდება მალევე გავდივარ და მოახლოებულ ბიჭს ვაკვირდები,რომელიც აშკარად საიდანღაც მეცნობა,ამის გასარკვევად დრო არ მრჩება ჩემი ჰამაკი ზედმეტად ირხევა და გადმოვარდნილი მე წიკოს მკლავებში ვვარდები,უკან გიო უდგას და იცინის,გაბრაზებული მე კი ჩემს პატარა მუშტებს ვურტყამ აყლაყუდა წიკლაურს(წიკოს)
-კაირა გული გამიხეთქე არშეიძლება ეგრე (მაშინ იმდენად გულჩვილი ვიყავი რომ ცრემლები წამომივიდა)
-აუ ეს ტირის?კაი გოგო რაიყო გეხუმრეთ ნუხარ ბოთე (მეუბნება წიკო და გულში მიხუტებს
-თავიდამანებე (და კიდე უფრო ვტირიდები,თუმცა გიო მიღუტუნებს და უმალ მეცინება,ამას წიკოც ემატება,მე უკვე ვეღარვსუნთქავ და თავქუდმოგლეჯილი გავრბივარ გზაში ვიღაცას ვეტაკები,თუმცა მასზე შესახედად არმცალია,თვითგადარჩენის ინსტიქტი ისე გამიჯდა ბოდიშმოუხდელად გავრბივარ და აუზთან ჩავდივარ გიგას კალთაში ვუხტები,ვიმალები რათა მოახლოებულ წიკოსა და გიოს რისხვას თავი დავაღწიო,ამაზე მაგრად ღადაობენ 20 წუთში ყველა ვწყნარდებით,სტუმრებიც მიდიან და ნახევარსაათში სანდრექსას ხალხით გადატენილი სახლი იცლება,მხოლოდ მე და ჩემი ბიჭები ვრჩებით...
-სანდრექს სახლს დალაგება არუნდა? (ვეკითხები მე
-არა ანი ხვალ ლანა ჩამოვა და მიხედავს ყველაფერს
-რა „ვიჩირინკა“ აგიტყდათ თქვენ კიმარა
-კაირა ისე ამბობ თითქოს ყოველდღე ვაკეთებდეთ
-ნუ კვირაში ერთხელ მაინც ხოგვინდა გართობა (თქვა დავითათავითამ და უსაშველოდ გრძელი წამწამები სასაცილოდ ააფახუნა)
-ნეტა თქვენ როდის არერთობით რა (უკმაყოფილოდ ვამბობ მე და გიოს მხარზე მოხერხებულად ვადებ თავს,გიგას გიტარასთან ერთად ლუდებიც გამოაქვს და ვიწყებთ სიმღერას
„ლამაზი ფერებით მე გეფერები
ნაზი ბგერებით,შენც მეფერები
მზე რომ ჩავა და,ისევ გვღალატობს
მთვარე ამოვა,ის არ გვღალატობს’’
მალევე მეძინება,დილას ადრე მეღვიძება და ბიჭებსაც ვაღვიძებ,თბილისში ამჯერად 2 მანქანით მივდივართ და ყველა კომფორტულად ვთავსდებით,ვაზისუბანში მალევე ავედით,მე დამტოვეს თვითონ კი როგორც ყოველთვის გაქრნენ,ნეტა მაცოდინა სადდადიან ყოველდღე ეს ბიჭები და არმინდა არაფერი რა ) სახლში მალევე ავედი,თუმცა არავინ არიყო და მე როგორც მარტოობას მიუჩვეველმა ჭირვეულმა ბავშვმა დაქალს დავურეკე
-რასმირეკავ ამდილაადრიან რაგინდა (უკმაყოფილოდ მპასუხებს ნინო
-შენი კარგად ყოფნა,მიდი ადექი და ამოჩემთან შევუბეროთ მარტო ვარ
-ტკბილი გაქ რამე სახლში?
-გასკდა და ჩაისპო შენი მუცელი კიკი მაქ ამოეთრიე
-კაირას მეჩხუბები ცხოვრება მანდ ვარ 2 წუთში
-გელოდები ძეტკა
ნინოს გავუთიშე და კარები გავაღე,კონდინციონერს მივუშვირე თავი და ქალბატონის ამოსვლას დაველოდე,მალევე ამოვიდა და პირდაპირ სამზარეულოში გააჭრა სადაც ტკბილი ეგულებოდა,დაქალიც ესეთი უნდა 
-შევუბეროთ?
-რაგაქ დასალევი?
-მმ კონიაკი და არაყი
-არაყი მაიტა
-ოკკეიი
რახან საღამომდე არრავის არველოდებოდი თამამად გავაწყვე ჩვენთვის სატკბილო სუფრა და სასმელი ჭიქებში ჩამოვასხი
-ამ ჭიკით (იწყებს ნინო ვაგრძელებ მე
-ჩვენ გაგვიმარჯოს (ვამთავრებ და ეგრევე ვკრავთ,სახედამანჭულები პირში ლიმონათს ვისხავთ და ვაგრძელებთ
-გაგვიმარჯოს
-გაუმარჯოს (ისევ გადავკარით,მესამე თუ მეოთხე ჭიქაზე იღება კარები და სახლში გუგა და აჩიკო ჯლიგინდებიან,ჩვენს დანახვაზე სახის გამომეტყველება უმკაცრდებათ თუმცა მალევე ისინიც გვიერთდებიან,ოღონდ ჩვენ მეტს აღარ გვისხვაენ,გოგოები დაგვჩაგრეს  ,საღამო ხანი იყო ნანა რო მოვიდა,ბიჭები მთვრალები იყვნენ,ჩვენ აწ უკვე გამოფხიზლებულები.მსუბუქად დატუქსა ორივე და ბებოს მიერ დამწნილებული მჟავე კიტრი გაუხსნა,გახარებულებმა ნანა ლოცეს,მე და მეორე დამპალმა დაქალმაც მომენტი ხელიდან არგავუშვით და ბიჭები ჩავფაქტეთ და 10 წუთში ყველაფერი მათ თაიმლაინზე გამოვაჭენეთ…
დილის 8 საათზე მთლიანი კორპუსი შეარყია და ააზანზარა გუგას და აჩის ყვირილმა,გამწარებულები რომ აბრახუნებდნენ ჩემთან კარებზე,მეც სასიამოვნოდ გაკვრვებული კარებთან მივედი და ხმამაღლა ჩავახველე,აშკარად გაიგეს და გაჩუმდნენ
-რაარი გოგო ეს?
-რას გაგვათახსირეთ ამხელა კაცები შენ და მეორე ქალბატონმა?
-მაცალე შენ მე წაშალე მალე
-სანაცვლოდ რა?(ვკითხულობ მე)
-ჯანდაბას შენთავს რაცგინდა
-კაი მთხოვეთ (ისევ ვამბობ მე
-შანსი არარი პროსტა
-კაით წავედი მე დავიძინე
ამდროს ლიფტის კარი იღება გიგა,გაგა და გიო გამოდიან ლიფტიდან ბიჭების დანახვაზე სიცილით იხევიან,მეც გადავწყვიტე რომ სახლში არცერთიარშემოვუშვა და კარებს საგულდაგულოდ ვკეტავ)
ნახევარი საათის შემდეგ დაწყნარებული 5 ივე ბიჭი მთხოვს რომ შემოვუშვა და ნებისმიერი ერთი სურვილის ასრულებას მთავაზობენ მეც პირობებით კმაყოფილი კარებს ვუღებ და თავქუდმოგლეჯილი გავრბივარ აივანზე...
___
სურვილებს სხვადროისთვის ვინახავ და ბიჭებს ყავით ვუმასპინძლდები.
-ყავა გემრიელია
-გამიკვირდა არაფერი როარ ჩაურიე შიგნით
-მანდ რაღაც სხვა პონტია
-არა ბიჭებო დღეს რომოგკლათ მერე სურვილებს ვინღა ამისრულებს ეგეთი დებილიც არვარ
-გაგვაწამებს ჩვენ ეს ნახეთ თუ არა
-მართალი ხარ გიგიჩ მიდი მალე დალიეთ და ბაღში ავიდეთ
___
მთელი დღე მოჟმანულ ხასიათზე ვარ,მოახლოებული სკოლა ხასიათს კიდევ უფრო მიფუჭებს,საქმეც არაფერი მაქ და ისისიყო დასაწოლად გავემზადე სიგრილეში ცოტას წავუძინებთქო ჩემი მობილური როაწრიპინდა და მობეზრებული ხმით ვუპასუხე ჩემს ორმაგად მომაბეზრებელ ძმას
-დამასვენე ორი წუთით მაინც არშეგიძლია?
-არშემიძლია დაიკ არა,ხოხედავ ისე მიყვარხარ უშენოდ ორწუთს ვერვძლებ შენ კიდე როგორი უხეში ხარ
-აუ გიო გცემ,მეძნება მითხარი მალე რაიყო
-ფურა უხეში ხარ.კაი ხო გოგო მოკლედ ბიჭები ერთიორი კვირით ქალაქითან გავდივართ,მგონი ქვეყნიდანაც და იცოდეთ რა
-რაა? შენ გიჟი ხოარხარ ამოეთრიე მალე სახლში
-მიყვარხარ დაიკ
__
უკვე მეთხუტმეტეჯერ ვრეკავდი გიოსთან და მეთხუთმეტეჯერ ვისმენდი ავტომოპასუხის საამურ ხმას,გაბრაზებულმა ორივე კარგად გავლანძღე და ძილს მივეცი თავი...
საღამოს დედაჩემის ფაციფუცმა გამაღვიძა და მეც ზლაზვნით ავდექი
-უი დე გაიღვიძე?
-არა ნანა მძინავს და ახლა ორეული გელაპარაკება
-იხუმრე შვილო?
-არადე
-კაი ხო,ეხლა მისმინე
-მისმინე კიარა შენი მეორე შვილი სადდადის?
-ეგ და ჩვენიბიჭები ათი დღით მიდიან თურქეთში
-რაა?შენ ეს იცოდი და მე ამას ეხლა ვიგებ? სადაა სამართალი? მე? მე აქ მტოვებთ?
-ოოო ნუჩაერთე მათქმევინე ბოლომდე
-ხორაარი
-რადა მე და ლიკა დეიდაშენთან მივივართ ათენში,მაიკომ ოპერაცია გაიკეთა და უნდა ჩავაკითხოთ
-მოიცა მოიცა და მე აქ მარტო მტოვებთ?
-დამამთავრებინე ხოლმე აბა,აქ მარტო არგტოვებთ,შენ ლიკას ბინაში რჩები პლეხანოვზე
-და იქ რამინდა მე? კაირა დედა ორი წლის ბავშვი კიარვარ
-ზუსტად რომ არხარ მაგიტომ,ლიკასაც არუნდა თავის შვილი მარტო დატოვოს და შენ მაგასთან იცხოვრებ დროებით სანამ ჩვენ ჩამოვალთ და ძალიან ბევრ საჩუქრებს ჩამოგიტანთ
-კაი ხო მომთაფლე,რამხელა შვილი ყავს? გოგო ბიჭი?
-ბავშვობაში ერთად როთამაშობდით არგახსოვს? სუსტი,ცისფერთვალება ლიკას რომოყავდა ხოლმე
-დემეტრე? მოიცა მე ვიღაც ბიჭთან მტოვებთ?
-ვიღაც ბიჭთან კიარა თითქმის ძმაა ეგ შენთვის,19 ისაა და ის იქ შიმშლით არმოკვდება,შენ კიდე აქ მარტოობით
-საკუთარი დედა ამას რომ გაგიკეთებს,სხვას რაუნდა მოსთხოვო,ო ბოჟე
-ნუ წუწუნებ,მიყვარხარ
-მეეცც დეე
-ხოდა თუ შენც მიდი მალე ბარგი ჩაალაგე,ჩვენი რეისიც მალე გავა ბარემ შენ დაგაბინავებ და მერე წავალთ ჩვენც
-ტვალეტში მაინც მაცდი შეცვლას ქალო?
-კაიხო შედი დე,შემოგყვები თუ გინდა
-ნუხარ ესეთი საზიზღარი დედაჯან,გავემზადები და 15 წუთში გავიდეთ ასე თუ გეჩქარება
-უყვარხარ დედას
-ჯანდაბა ხო,მეც მიყვარს დე
-ჭკუით იყავი იცოდე! არგადარიო ის ბიჭი
-გეკადრება დედა? მე ხოიცი უცხოებთან როგორი წყნარი ვარ
-ანასტასია!
-კარგი ჰო,არგავაგიჟებ,ჩემთვის ვიჯდები,ხმასაც არგავცემ,ტუალეტშიც არ გავალ,მოვილაპარაკეთ?
-ღმერთო ჩემო სულ ხუმრობის ხასიათზე როგორ უნდა იყოს ეს ბავშვი და სულ როგორ უნდა მაიმუნობდეს
-რაც გამაკეთეთ დედა ის ვარ (ვთქვი მე და დედას დავეჭყანე)
-შენ რომ ენა არგქონდეს,წყალი წაგიღებდა
-ხოდა ჩემდა საბედნიეროდ და შენდა სამწუხაროდ მაქვს,ახლა კიდე დაურეკე დონდემეტინიოს და ჩამოეთრიოს უთხარი,ამ ჩანთის ახალსახლში ატანას მე არვაპირებ!
-როგორი საძაგელი ხარ,დაურეკა ლიკამ უკვე,გასული ყოფილა და წუთიწუთზე აქიქნება
-როგორი სტუმართმოყვარეა,რომ გაიგო მასთან ვრჩებოდი,ისე გაუხარდა სახლიდან წავიდა,შოკში ვარ დედა
-ანიმოკეტე და გაიღიმე აი ისიც,პირველივე დღესვე ნუ დააფრთხობ ბავშვს
-რაღა ბავშვს,ჭაღარას დავუთვლი თმაზე (ვთქვი,მოახლოებულ ბიჭს გავუღიმე და ოცდატორმეტივე კბილი წინ დავულაგე ) ისე რასიმპატიურია ეს ოხერი,ან რა ზმანზეა ნუ კანFეტ
-გამარჯობა ნანა დეიდა როგორ ხართ? (გაიღიმა ბიჭმაც. როგორი ბოხი ხმა აქ,ოდნავ ჩახლეჩილი-არაატასო გეყოს-გავუჯავრდი ჩემსთავს და წარბაწეულმა გავხედე დემეტრეს)
-კარგად შენ როგორ ხარ შვილო,რამხელა გაზრდილხარ,ქუჩაში რომ შემხვედროდი ვერ გიცნობდი,ყოჩაღ მამაშენს.
-დრო გადის ჩვენ კიდე ვიზრდებით,ეე ანასტასიაც რამხელა გაზრდილა,სულ პატარა მახსოვს (თქვა და ცხვირზე თითი დამკრა,არა რა სახით უნდა ვახოხიალო ეს ბიჭი,თან როგორ მეცნობა)
-ვგიჟდები ბებრუხანებზე (ირონიულად ავღნიშნე მე
-არგააგიჟო ეს ბავშვი,ახლა კიდე წავედი დედაშენი მელოდება,ჭკუით იყავით.
-ხო არ გაგიყვანოთ?
-არა დემე,მადლობა არმინდა,აეროპორტშია უკვე დედაშენი,გავიქეცი მეც.ჩემ გოგოს შენ გიტოვებ,მიხედე იცოდე,შენს იმედზე ვარ.
-რათქმაუნდა ნანა დეიდა (გაეცინა,გამომხედა და თვალი ჩამიკრა,მეც რათქმაუნდა სწერვულად გავუღიმე და სადარბაზოში შევაბოტე)
-ჰეი ჩანთა გრჩება (გამაჩერა დემეს ხმამ და მეც გაოცებულმა მივატრიალე თავი უკან
-უკაცრავად?!
-კაიჰო გოგო გეხუმრე რაიყო,წამო ავიდეთ,ბედი შენი მეცხრეზე ვცხოვრობ (უკმაყოფილოდ ჩავიფრუტუნე და ლიფტისაკენ გავემართე,როდესაც კვლავ გამაჩერა
-ჰეი კუკლა საით,არმუშაობს აქ ლიფტი
-აბა ფეხით მეცხრეზე როგორ ავიდე,მეღადავები შენ?
-როგორ და ჭრელად,მოდი ხელშიაყვანილს აგიყვან თუ გინდა (თქვა და კვლავ გამიღიმა
-კარგს იზამ (მეგონა ხუმრობდა და მეცდავეთანხმე,მაგრამ როდესაც ხელებით ჩემსკენ წამოვიდა,ერთი შევკივლე და უკმაყოფილოდ გავაგრძელე სვლა ზევით,დაბლიდან მისი ჩაცინება მომესმა,ყურადღება არმივაქციე,მაგრამ საშინლად ამეშალა ნერვები.არვიცი ესე ძალიან რატომ მაღიზიანებდა ეს ბიჭი
-ჰეი გაჩერდი მოვედით
თქვა და ერთერთი კარის სახელური ჩამოსწია,შიგნით შემიძღვა
-შენი დროებითი ოთახი აქ იქნება (სამზარეულოს გვერდითა ოთახზე მიმითითა) მე კი შენს პირდაპირ ოთახში ვიქნები,მომდევნო ათი დღე ეს ბინა შენიცაა,ასე რომ თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში
-რომ არ გეთქვა,ხოიცი სტუმარივით ყოფნას ვაპირებდი
-გრძელი ენა გაქ,მაგარი გრძელი
-მთლად მასეც ნუ გამიშინაურდი ესე უცებ (გავუღიმე მე და ჩემი ოთახის კარები ცხვირწინ მივუხურე,თუმცა მაინც არგამომპარვია,როგორ ჩაეღიმა ჩუმად)
ლოგინზე ჩამოვჯექი,ღრმად ამოვისუნთქე.
არა რა ძალიან მაღიზიანებს ეს ბიჭი,რატომ არვიცი,მაგრამ მართლა ნერვებს მიშლის,თან როგორი ნაცნობი სახეაქ,ჰმმ...
დარწმუნებული ვარ,თაყვანისმცემელ გოგოთა არმია ეყოლება,ასეთ ბიჭს რთულია გულგრილად შეხედო,არა ამაშიც რო ბედი მაქვს მე უბედურს...
ისე,მე და დემე მაგარი წყვილი ვიქნებოდით
ამ აზრის გაგონებისთანავე,თავი გავაქნიე და მომაბეზრებელი ფიქრებისაგან თავი გავინთავისუფლე.საღამოს ცხრა საათი იქნებოდა,ნივთების ამოლაგება რომ დავამთავრე და მისაღებში გასვლა ვიკადრე,სადაც დემეტრე მეგულებოდა
-უხეში მზეთუნახავიც გამოსულა ოთახიდან
-აუ შენ ესეთ შუტკებს საიდან ჩითავ,მეც მასწავლე რა
-კაი ხო გვეყო,მისმინე ახლა აქ ბიჭები ამოვლენ
-მერე მე ნებართვას მთხოვ,თუ როგორაა შენი საქმე?
-შენ ყოველთვის ამდენს ლაპარაკობ?
-თითქმის
-მათქმევინე ბოლომდე,ხოდა ბიჭები რო ამოვლენ ქალაქში საჭმელად არ გაგვიყვანო და რამე მოგვიმზადე რა
-შენ მე შენიმოსამსახურე ხოარ გგონივარ?
-ეგარც მიკადრებია
-ვიცი გეხუმრე,შენ კიარა მეც შიმშილით ვკვდები,მოვამზადებ აბა რასვიზავ
-აუ აქამდე სად იყავი ტო
-ჩემს ოთახში ( ორი წლის ბავშვივით ენა გამოვუყავი და სამზარეულოში ჩუსტების ფლატუნით შევედი,ორი წუთი არიქნებოდა გასული თვითონაც რომშემოვიდა თან 2 აყლაყი ახლდა,მაინც მებადება კითხვა სამივე ერთმანეთზე სიმპატიური სად შეიკრიბნენ ეს ოხრები,მაღლები მხარბეჭიანები,მათზე ლაპარაკი შორს წაგვიყვანს ამიტომ ისევ ამ მომენტიდან გავაგრძელოთ )
-ტასო გაიცანი გაბრიელი და ალექსანდრე
-ბიჭებო ეს ტასოა,ნანას ქალიშვილი ცოტახნით აქ იცხოვრებს
-რაპრობლემაა სტასიკ თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში (მხარზე ხელი დამკრა გაბრიელმა და იქვე სკამზე ჩამოჯდა)
-იგივე მითხრა თქვენმა ძმაკაცმაც და საკმაოდ კარგი პასუხიც მიიღო,ესე არარის დემე? (გამეცინა მე და ბიჭს თვალი ჩავუკარი)
-კიკი ესეა,ბიჭო სანდრო დაჯექი
-აუუ ესს ამ ელენემ ხო სულ გამოაშტერა
-კიდე ერთ სიტყვას იტყვით ელენეზე და გადაგაბავთ ორივეს ერთმანეთზე (დაიღრინა სანდრომ და გევრდით ჩამომიჯდა)
-აამ მოდი გამოვიცნობ,სანდროს უყვარს ელენე,მაგრამ ვერეუბნება,სინამდვილეში კი ელენემ იცის სანდროს გრძნობების შესახებ,მასაც უყვარს ოღონდ ამას უარყოფს,რადგან შენი წყობილებიდან გამოყვანა სიამოვნებს (ჩამოვარაკრაკე მე და სანდროს მეგობრულად მხარი გავკარი)
-შენ რაკაი ბოვშვი ხარ ტო,აქამდე სად გმალავდა დემე (თმები ამიჩეჩა და დემეს გახედა)
-წლების მერე მეც პირველად ვნახე,ახლა კიდე ტასო არ გაგვიტეხავს და რამე გემრიელს მოგვიმზადებს
-ბაზარი არაა,უბრალოდ სამზარეულოდან გაეყარეთ,ცოტახნით მარტო დამტოვეთ და მზად როიქნება მეთვითონ დაგიძახებთ
-ძმა ხარ ( მითხრა დემემ და გასვლისას ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა
რეტდასხმულივით ვიდექი ერთადგილას და ნაკოცნ ადგილს ხელს ვერვუშვებდი,უცხო ბიჭითან ესეთი სიახლოვე ხომ პირველი იყო ჩემთვის,თუმცა ფიქრები მალე გავფანტე და კარტოფილის გათლა დავიწყე.ნახევარსაათში ყველაფერი მზად იყო,მეც ჩემი ნახელავით კმაყოფილმა გავიღიმე და ბიჭებს გავძახე შემოდით მზადაა თქო,სამივე ერთად შემოჯლიგინდა,არც ისინი ჩანდნენ უკმაყოფილონი,პირიქით.უხმოდ დაჯდნენ სუფრასთან და ჭამა დაიწყეს,გაკვირვებული ვიდექი,რადგან მათგან ასე ჩუმად ყოფნას არმოველოდი,თუმცა ამის გაფიქრება და ყურისწამღები ხარხარის დაწყება ერთი იყო,შემდეგ დემემ შემამჩნია რომ ვიდექი და გვერდით დამისვა
-ჭამე შენ უკვე?
-ნეწუ
-აბა რატო არ ჭამ?
-არმშია
-რასქვია არგშია,სანდრიკ აბა თეფში მომაწოდე
სალათითა და კარტოფილით გატენილი თეფში წინ დამიდო,შეშფოთეულმა ავხედე ხომ არ ხუმრობსთქო თუმცა ჩემი ეს ფიქრები რეალობას საკმაოდ აცდენილი იყო,რადგან დემეტრეს ხუმრობის არა ეტყობოდა რა
-კაი ეს მე როგორ ვჭამო,მთელი კვირის სამყოფია ჩემთვის
-მაგიტომ ხარ ქათმის წონა,ან ნებითა შენითა ან ძალითა ჩემითა
ვიცოდი არხუმრობდა,ამიტომ ძალით დავიწყე ჭამა,ნახევარისაათის შემდეგ როდესაც მივხვდი რომ ჩემი ორგანიზმი ამდენს მართლა ვერ გაუძლებდა,დემეს შვლისნუკრის თვალებით ავხედე,და უსაშველოდ გრძელი წამწამები საწყლად ავაფახუნე
-კარგი ჰო,აღარ ჭამო
-მხეცი ხარ რა სუფთა
-ვიცი
-აუ კაკრას ოთხი ვართ,ჯოკერი ვითამაშოთ რა
-ტასო ითამაშებ?
-კი ვითამაშებ,ოღონდ პარებში უნდა ვიყოთ და სურვილებზე
-ბაზარი არაა
-და კიდევ ერთი,დემეტრე არუნდა იყოს ჩემი მეწყვილე (ვთქვი და თვალებში აბრდღვიალებული ჭინკები ბიჭს მივანათე)
-მოვილაპარაკეთ (თქვა მან და სათამაშოდ მისაღებში გავედით
მე და გაბრიელის შესანიშნავ მეტოქეობას გვიწევდნენ,ალექსანდრესა და დემეტრეს წყვილი,მაგრამ საბოლოოდ გამარჯვებულები მე და გაბო დავრჩით
-აუ ამ ორი წლის ბავშვთან რაპონტში წამაგებინე (წუწუნებდა ლექსო
-კაი რაგაწუწუნებს დიდი დიდი ბუქნები გაგვაკეთებინონ
ამაზე გულიანად გამეცინა,მოსულ გაბრიელს თვალი ჩავუკარი
-მაგაზე არდავგოიმდები რა (ვთქვი მე და დავეჭყანე)
-იმენა ცვეტში ორიწლის ბავშია რა
-ხოდა ეს ორი წლის ბავში გაგაწამებთ თქვენ,სურვილებს სხვა დროისთვის გადავდებთ,ახლა კი თქვენის ნებართვით დაგტოვებთ,ვკვდები ისე მეძინება და კიდე არიხმაუროთ,ვერ დავიძინებ ხმაურში
-არის უფროსო (გამიცინა ლექსომ,მეც ჩუსტების ფლატუნით გავედი ოთახში,მალევე გამოვეწყვე ჩემს კვატებიან პიჟამაში და წუთებში ძილს მივეცი თავი
___
-შენ ბიჭო რაიყო,რათვალებით უყურებ
-კაირა ლექსო ბავშვია ვერხედავ,თან ნანას შვილია
-ხო დემეს ხანშიშესული ქალები იზიდავენ მხოლოდ
-კაი რა გაბო,ისე დაამუღამეთ რალამაზია? ან თვალის ფერი თუ შეამჩნიე,რაღაც მომწვანო,კაროჩე რა
-აუ შენძმობას ვფიცავარ,ვაბშე არმოგეწონა
-რამომეწონა ალექს ხოარღადაობ
-კაიმაშინ,ნიკას გავაცნოთ ცვეტში მაგრად დაევასება
-დაგშლი ძვლებში და ვაბშეტა რას გადაეკიდეთ ამბავშვს მართლა,შეეშვით რა (თქვა აწ უკვე გაღიზიანებულ დემეტრემ,სიგარეტის ნამწვავი ფანჯრიდან მოისროლა და მისაღებში აფხუკუნებულ ბიჭებთან ერთად დაბრუნდა...

ვიწრიალე.
მაინც ვერ მოვისვენე.
საერთოდ ესე ვარ,სხვის სახლს ადვილად ვერ ვეწყობი,მაგრამ ახლა სხვა გზა არმქონდა.დილის ხუთი საათი იქნებოდა,რომ გამომეღვიძა,მიუხედავად ჩემი უდიდესი მცდელობისა ძილი კვლავ შემებრუნებინა,ვერაფერი მოვახერხე.ჩუსტებში ფეხი ჩავყავი და სამზარეულოში წყლის დასალევად გავედი,სახლში ჩამიჩუმი არისმოდა,ალბათ ეძინა ვაჟბატონს.ცივი წყალი ჭიქაში დავისხი და ჩუსტების ფლატუნით ჩაბნელებულ აივანზე გავედი.მიყვარდა შუაღამისას აივანზე ჯდომა,დადუმებული ქალაქის ცქერა წყნარი მუსიკის ფონზე და რადგანაც ახალიბინის ხედი ამის საშუალებას მაძლევდა,გადავწყვიტე შემოთავაზებაზე უარი არმეთქვა და ნაუშნიკებ მომარჯვებული ისის იყო იქვე მდგარ სავარძელზე დაჯდომას ვაპირებდი,დემეტრეს ხმამ,რომ შემაკრთო.
-ჰეი,კვატი
-შენ აქ რაგინდა?
-დაგავიწყდა ჩემს სახლში რომხარ? ისე ცვეტში ძაან მაგარი პიჟამო გაცვია
-ამას ჯერესერთი საღამური ქვია,სწორად იმეტყველე
-სულ გამოჭერაზე რაპონტში ხარ ტო
-სულ გამოჭერაზე ხაფანგები არიან მარტო
-იღადავე?აა გავიცინო უკვე?
-აღარ დაგაგვიანდა (წარბაწეულმა გავხედე დემეს,სწორი ცხვირი,გრძელი წამწამები,მონაცრისფრო თვალები,ოდნავ მოშვებული წვერი,დიდი ტუჩები,ოდნავ გამოწეული ყბის ძვლებით,უნდა ვაღიარო...ბიჭი იყო შოკი...იდეალური აღნაგობა,დაკუნთული სხეული,ამყველაფერს კი შესანიშნავად ერწყმოდა მისი ბოხი,ოდნავ ჩახლეჩილი,დაბალი ბარიტონი. მე ანასტასია დადიანი ჩემსთავს,ცხოვრებაში პირველად,ვაღიარებ რომ დემეტრე წილოსანი,ჩვეულებრივად ბიჭი იყო შოკი)
-რაკაი ტიპი ხარ შენ
-აუუ კიდევ ერთხელ დამიწელავ ლოყებს და გცემ იცოდე (ავიფოფრე მე,რაზეც გულიანად დამცინა,მე როგორც ყოველთვის თავი ვერც ახლა შევიკავე და თვალები ცრემლით ამევსო
-აუ მოიცა შენ რა ტირი ტო?აუ მართლა რა ბავშვი ხარ
-ხოდა ბავშვები,რომ არუნდა გააბრაზო არიცი შენ?ბოთე (დავეჭყანე და თავი საპირისპირო მხარეს მივატრიალე)
-კაი ახლა შემირიგდი და ხვალ ბევრ შოკოლადებს მოგიტან
-მართლა?
-მართლა,მართლა.მოდი იცი რავქნათ?
-რააბა?
-რადა თავიდან დავიწყოთ ყველაფერი.მოკლედ მედემე წილოსანი ვარ.შენ?
-ანასტასია,ტასო დადიანი
-სასიამოვნოა ტასო
-ჩემთვისაც დემე...ეე წვიმა დაიწყო,ვგიჟდები ახლანდელ წვიმაზე,დიდხნიანი არარი ხოლმე,თან თბილა.ახლა გარეთ..ეემოიცა სად მიდიხარ?
-მიდიხარ არა მივდივართ (თქვა დემემ და ეშმაკურად გამიღიმა
-სად კიმარა,რომელი საათია
-გარეთ,ქუჩაში
-რაგვინდა მანდ კაირა
-ერთხელ ყველა გიჟდება,რას იტყვი ტასო გავგიჟდეთ?
-გავგიჟდეთ
გამეცინა მე,კურტკა მოვიცვი და ჩემს კვატუნიებთან ერთად დემეტრეზე ხელჩაკიდებულმა გავწიე დაბლა.
ეს იყო...ეს..ეს..ეს ისეთი რამე იყო,რაც თითოეულმა ჩვენგანმა ცხოვრებაში ერთხელ მაინც უნდა გამოსცადოს...როცა ივიწყებ,ყველას და ყველაფერს,ხართ მარტო შენ და ის,დაძინებულ ქალაქში,თავსხმა წვიმაში...სრულიად თავისუფალი,თითქოს დაფრინავ,ისეთ სიმსუბუქეს გრძნობ...ეს სასწაული შეგრძნება იყო...ხო,მე დავდიოდი,დავხტოდი,დავრბოდი დემეტრესთან ერთად თავსხმაში და ეს ყველაზე ბედნიერი წამები იყო ჩემს ცხოვრებაში
იმ წამებში მე და ის
მე და დემეტრე
ჩვენ
მთლიანად და ერთად
თავისუფლები ვიყავით
ყველასა და ყველაფრისგან
___
-დროა სახლში წავიდეთ
-აუ დემე ჩუ რა,უსმინე,ქალაქს უსმინე
-როგორი საყვარელი ხარ,ეხლა ესე გალუმპული ამ რაღაც უბედურება საღამურში
-საყვარელი და თავისუფალი
-ბაზარიარაა
დუმილით გავუყევით ბინისაკენ მიმავალ გზას,ის ის იყო ტრასა უნდა გადაგვეკვეთა,დემე უეცრად რომ გაჩერდა,მე გავუსწარი
-ანი (დამიძახა და შევტრიალდი უკან)
-ჰო
-ჩამეხუტები? (ხელებ გაშლილი იდგა წილოსანი ჩემს წინ
არის ცხოვრებაში მომენტები,როდესაც სიტყვები ზედმეტია,ისინი უაზრო ბგერებად იქცევიან,რომლებსაც ჩვენ ხშირად გამოვსცემთ,როცა სიტყვებს შეუძლიათ დაანგრიონ ჩვენს გარშემო შექმნილი ეს იდილია,სწორედ ამიტომ ყველა სიტყვისა და ბგერის გარეშე,წავედი ნელა,აუჩქარებლად წილოსანისკენ და ხელებსშორის დარჩენილი ადგილი შევავსე.კი ასე იყო,ერთმანეთი შევავსეთ,ისე როგორც გატეხილი გული ერთდება და მთელდება...
ეს ჩახუტება იყო ყველაფერი...რომ გეკითხათ რის გამო დათმობდით სიცოცხლესო?დაუფიქრებლად გიპასუხებდით წილოსანთან იმ ჩახუტების და იმ წამების განმეორებისათვისსთქო
და ამ ჩახუტებიდან დაიწყო ყველაფერი...
აი ესე მარტივად
არაფრისგან დაიწყო ყველაფერი
9 სექტემბერი,დილის 6 საათი,თავსხმა წვიმა,ცა თავზე გვემხობოდა,ჩვენ კი ბედნიერები ვიყავით...
„სამი დღე განუწყვეტლივ წვიმდა და თოვდა
ვერავინ მიხვდა,ცა დედამიწას სიყვარულს სთხოვდა“
და მათი სახით ცამ ნანატრი სიყვარული მიიღო
ხოხო ასე იყო! არგაგეღიმოთ,სიმართლეს გეუბნები...ჩემი ვარდისფერი სათვალე ყველაფერს გრძნობდა და ხედავდა! ეს საოცრება იყო! სა ო ცრე ბა! და ამ საოცრების ნაწილი იყო ეს ორი!
აქედან დაიწყო ყველაფერი
და სიგიჟეების სეზონი გახსნილად გამოაცხადა ამ ორმა!


***
-ანუ მეგობრებ?
-ანუ მეგობრებ (ვთქვი მე და დემეს ხელიჩამოვართვი)
___
_დეემეეე გთხოვ გაიღვიძე რა (უკვე 10 წუთი იყო,რაც დემეს ოთახში ვიდექი და ვცდილობდი მძინარე ამსამყაროში დამებრუნებინა)
_ტასო კაირა,მაცალე ძილი,გთხოვ
_გაგიჟდი?!ადექი მალე! 15 წუთია უკვე რაც აქვარ,დავიღალე მეც
_მერე აქიდექიო მეგითხარი?
_ნუხარ უტაქტო,ახლა კიდე ადექი!
_კარგი ჰო! გადი და გამოვალ 5 წუთში
___
-რასდამადექი თავზე,ისედაც გუშინდელიდან თავი მისკდება
_ოო კაირა დემე,ნახე რამაგარი ამინდია,მზეც როგორ ლამაზად ანათებს
_თავი მომაკვლევინო გინდა?! ამინდის გამო გამაღვიძე დილის 9 საათზე?
_კი
_ვაიმე ანი შემომაკვდები იცოდე!
_კაიხო გაგეღადავე,შენ ხო ყველანაირად უჟმური ხარ რა!
_მისმინე მიდივარ მე ახლა და კარებს ღია ხოარ დავტოვებდი,მაგიტომ გაგაღვიძე
_დაგეტოვებინა მერე ღია
_გიჟი ხოარ ხარ შენ?
_რატო მივარდებოდა ვინმე სახლში? როიცოდე ყველამ იცის აქვინც ცხოვრობს და ვერავინ ვერაფერს ვერც გაბედავდა
_კაიეხა არგინდა ესენი,ისედაც დამაგვიანდა წავედი და ჭკუით იცოდე
_მოიცა სად მიდიხარ,გაგიყვან მე
_არმინდა,ფეხით გავალ მივალ მალე
_რახანვთქვი გაგიყვანთქო ესეიგი ესეც ვიზამ და რაპონტში მეპასუხები?
_კაი შენსას თუარიშლი მე არმაქ პრობლემა (პატარა ბავშვივით,ენა გამოვუყავი მე)
_იმენა ბავშვი ხარ ტო
_ვიცი და მალე ქენი მაგვიანდება თქო
_ხოხო მაცალე მაიკა მაინც გადავიცვა,სად მივდივართ რო?
_ჩემთან სკოლაში,საბუთები უნდა ავიღო,თან ქულებსაც გავიგებ
_აუსკოლაში რამდენი წელია არმივსულვარ ტო,გაასწორებს ხოიცი,მიდი მოიცვი რამე და გავედით.
_მზად ვარ მე.
_ესე მოდიხარ? არშეგცივდეს
_დაწყნარდი შენ (ვთქვი მე და სადარბაზოში გავედი,ის ის იყო კიბეებზე უნდა ჩავსულიყავი დემეს ხმამ რომ გამაჩერა ისევ)
_სად მიდიხარ ძაან მაინტერესებს..
_სად უნდა მივდიოდე,დაბლა
_მერე ლიფტი რისთვის არსებობს?
_რაა?შენ გინდა თქვა,რომ ამ შენობაში ლიფტი მუშაობდა და მთელი ეს დრო მე ფეხით დაგყავდი?
_ზუსტად (ეშმაკურად გაეცინა)
_ნამდვილი ცხოველი ხარ რა.ღირსი ხარ გადაგტეხო ძვლებში
_ვერგადამტეხავ,მორჩი ტლიკინს,თავი მისკდება ისედაც
_ხმაარ გამცე შენ.გაგებუტე.
_დარდით მოვკვდები ხოიცი
_ზუსტადაც (ვთქვი მე და იქვემდგარ შაავბეემვეში მოვკალათდი)
___
_აუ რაარი ეს მანქანაა თუ ტრაქტორი,რამხელა ხმა აქ ძრავას
_სულრომ არიწუწუნო არშეგიძლია?
_შენდა სამწუხაროდ და ჩემდა საბედნიეროდ არა,ახლა კიდე დაძარი მანქანა,სანამ სკოლა გადმოუტანიათ აქეთ (მანქანა დაძრა,თუმცა არგამომპარვია,როგორ ჩაეღიმა ტუჩისკუთხეში)
_ჰეი გააჩერე,ეს სანდრო და გაბო არარიან?
_კი ტო,ესენი სადღა მიდიან?ცოტა შევაშინოთ,ტასო ღვედი გიკეთე (მითხრა და ეშმაკური ღიმილით გადმომხედა)
_გიჟი ხოარხარ!!გული არ გამიხეთქო გთხოვ (ვთქვი და შეშინებულმა ღვედი გადავიჭირე)
_შენ არა,აი იმ ორს კი გავუხეთქავ (თქვა და ელვისუსწრაფესად მოსწყვიტა მანქანა ადგილს,ის ის იყო ვიფიქრე,ბიჭებს ვეღარასდროს ვნახავ და ცოდვები ღმერთმა შეუნდოს თქო,მკვეთრი დამუხრუჭბისგან ლამის სკამიანად ამოვედღლიზე სალონს.
_ბიჭებს სალამი,საით მიგაზავთ? (თქვა დემემ,და ფანჯრიდან თავი გაყო
_აუდემე შენ მოგი (თუმცა შემდეგ შემამჩნია,მეც დემესთან ერთად რომ ვიჯექი მანქანაში და სხვა სიტყვა,სხვანაირად გადააკეთა) შენ მოგიკვდა ჩემი თავი (დაიღრინა გაბომ და სანდროსთან ერთად მანქანაში შემოხტა) ბარო ტასო,რავახარ ხოხარ ჯანზე
__აუ კი თან ზედმეტად ჯანზე ვარ (გავიკრიჭე მე და უკან მჯდარი,ორი აყლაყი გადავკოცნე)
_საით თქვენ ე? (კითხა დემემ,რომელსაც შავირეიბანები უკვე მოერგო თვალებზე)
_არსაით,შენთან ამოვდიოდით და შენც შეგვხვდი,ასე რომ სად მივდივართ?
_სკოლაში (თქვა დემემ და გაეცინა,ყიფიანმა კი თავი წინ წამოყო)
_გაწი გაბო თავი უკან,ტასო მიგვყავს სკოლაში
_ამეთქი,კაი დაიკიდე.
_რომელზე უნდა ვიყოთ ანი სკოლაში? (მკითხა დემემ)
_10 ზე
_ასე ადრე რას გამომაქცუნე,გიჟი ხარ რა
_ოო კაირა ნუ წუწუნებ,სანამ ვაზისუბანში გავალთ.
_5 წუთში მანდ ვართ,ახლა კიდე შენი სუსი არგავიგო,ყავა როარ დავლიო მოვკვდები (თქვა და მანქანა იქვე მყოფ კაფესთან გააჩერა)
_სამი ყავა უშაქროდ,ერთი ბროწეულის წვენი და ერთიც ბაქლავა (ჩემს გაკვირვებულ თვალებს,რომ გადააწყდა,შემდეგ განმარტა) ყავას არდაგალევინებ,პატარა ხარ ჯერ,არშეიძლება შენთვის,ბრუწეულის წვენი და ბაქლავა,კიდე ჩემი საყვარელი დუეტია,თუარ მოგწონს კიდე აიღე რაცგინდა და მოდი (თქვა და გაეცინა,მეც გაკვრვებული მისი უტაქტობით,ჩუმად დავჯექი ჩვენს მაგიდასთან)
_ყავას არვსვავ,ეს ორი კიდე,შენწარმოიდგინე,ჩემი სავარელი დუეტი უფროა,ვიდრე შენი.
_იმენა ბავშვია რა (თქვა სანდრომ და თმები ამიჩეჩა)
_აუსკოლაში რამდენიხანია არვყოფილვართ,აზზრზე ხარ ტო? (თქვა გაბომ)
_ბოლოს მახსოვს ნენეს გამწარებული სახე წიგნი როგამოგვიქანა (თქვა ლექსომ)
_ეგეთი რაქენით,მასწავლებელმა წიგნი რომ გამოგიქანათ მაინტერესებს (სასხვათაშორისოდ ვიკითხე მე)
_არადა ტასიკ ვაბშე არაფერი არგვიქნია,პროსტა დემემ ცოტა იცელქა (თქვა გაბომ და დემეს თვალი ეშმაკურად ჩაუკრა)
_ბავშვი არგამიგიჟოთ და არმოყვეთ არაფერი,თორე დაგშლით ძვლებში (თქვა წილოსანმა და სიგარეტის ნამწვავი საფერფლეში მოისროლა)
_კაი ჰო წავედით,ცოტა ადრე მივიდეთ ბავშვებს მაინც ვნახავ,აბა ჰე ახტით ბიჭებო.
_სტასიკ კაი გოგოები გყავს სკოლაში? (მკითხა სანდრომ)
_კი შენწარმოიდგინე,მარა დამავალებ ბავშვებს თუ არ გამიგიჟებ(გავუცინე მე და მანქანაში ჩემს კუთვნილ ადგილზე კომფორტულად მოვთავსდი.ყოველთვის შეუძლებლად მიმაჩნდა,მანქანის ისე მართვა როგორც სისწრაფესთან დაკავშირებულ ფილმებშია მოცემული,მაგრამ ჩემი ამ ფიქრის,შეცდომაში დემეტრემ მარტივად დამარწმუნა,როდესაც პლეხანოვიდან ვაზისუბანში,ზუსტად შვიდ წუთში გაჩნდა,სკოლის მოსახვევში მანქანა შეასრიალა და ზუსტად კიბესთან გამიჩერა ავტომობილი.არგამომპარვია გარეთ მყოფი ბავშვების მზერა,თუმცა როდესაც ხალხში,რამოდენიმე ჩემიანი ამოვიცანი,მანქანიდან გადავხტი და პირდაპირი მნიშვნელობით,მონატრებულ დაქალს და ძმადნაფიცებს შემოვახტი...ამასობაში ბიჭებიც გადმოვიდნენ მანქანიდან,არგამომპარვია მათი დაბერილი ძარღვები და მკაცრი გამოხედვა,თვალი შავუკარი ხელებით ვანიშნე ყველაფერი მაგრადაა თქო და ბავშვებთან ერთად სკოლის შენობაში გავუჩინარდი.
___
_შენ რაიყო,რასიფათით იყურები? (კითხა გაბომ დემეს და ლექსოს თვალი ჩაუკრა)
_აუ თქვენ რა გამიტრაკეთ საქმე ტო,რასიფათით ვიყურები
_რასიფათით და გეგონება თითქოს ვიღაცამ მიგა*ვა
_ეხა თქვენ მი*ვამთ ხასიათში და მოკეტეთ რა
_დაიმახსოვრე ჩვენი სიტყვები ძმა.მალე ეგ გოგო ისე მაგრად შეგიყვარდება,მისგარდა სხვას ვაფშე ვეღარავის ვეღარ შეამჩნევ
_ნუდებილობ თუ ძმა ხარ.
_ძმა რო ვარ და ცვეტში ყველაზე მაგრად როგიცნობ,მაგიტო გებაზრები ამდენს და ნელნელა გამზადებ მოსალოდნელი ამბავისთვის
_გეხვეწები გაა*ვი,გთხოვ
_მოსრიალდი,ახლა კიდე მოკეტე სტასიკა გამოდის.
_რაქენი სტასიკ,მოიარე სკოლა?
_კიძმა მოვიარე,გაიცანით ჩემი დაქალი ნინა.ნინა ესენი გაბო,სანდრო და დემე არიან
_სასიამოვნოა ბიჭებო
_ჩვენთვის ორმაგად (თქვა ლექსომ და ნინას თვალი ჩაუკრა,საპასუხოდ კი ჩემგან ერთი გემრიელი მუჯლუგუნი მიიღო.
_არცკი გაიფიქრო (დავუღრინე მე) დემე მე და ნინა გავალთ სადმე და რას იზავთ თქვენ?
_რასვიზავთ და ჩვენც თქვენთან ერთად წამოვალთ (თქვა გაბომ)
_ხოზუსტად,თან ძაან ცხელა,აუზზე ეხლა ცვეტში მაგრად გაასწორებდა ტო (დემე)
_ხოდა ავდეგთ და ავიდეთ ჯინოში,ჰა რას იტყვით გოგოებო?
_ჰა ნინა ავიდეთ?
_ავიდეთ,ავიდეთ
_ხოდავსიო ჩაეყარეთ მანქანაში.
___
ჯინოში მალევე ავედით და საკმაო ხალხიც იყო.გასახდელთან დავიშალეთ.
_აუდემე რაბიჭია პროსტა,ამაშიც რობედი გაქ შენაგავო ბავშვო (მითხრა ნინამ)
_შენღა მაკლდი სრული ბედნიერებისათვის,რომ არ გეთქვა ხოიცი არვიცოდი.
_გველი ნუხარ,მერე შენ ხარ მაგასთან ბინაში,მე კიარა,იჩალიჩე რამე
_აუნინა დავაირა.
_მას მოსწონხარ.(დაასკვნა ნინამ)
_ეგსისულელე საიდან მოიტანე ჩემთავსგაფიცებ?
_დამიჯერე და ყურადღებით იყავი იცოდე.(თქვა და გარეთ გავიდა)
___
_გული მიგრძნობს დღეს ვიღაცეების ანაბეჭდი რომ არ წავიყოლო,ეგრე არგამოვა (დაიღრინა დემემ)
_რატო
_რა რატო,შეხედე როგორ უყურებენ(თქვა დემემ და ჯერ ახალგაზრდობისკენ გაახედა ბიჭები,შემდეგ შემოსასვლელისკენ)
_აუ ისე ცვეტში რაგოგოა ტასო.ბავშვი ეძახე და იმენა მაგარი ლამაზია.
_როარმითხრა უშენოდაც ვიცი და დაკეტე პირი,სანამ მეთვითონ დაგაკეტინე
_რა აგრესიული ხარ დემეე
_ფუგააჯვი შე პიდარასტო
_ეს ხო ყველანაირად ჩაგი*ვავს ხასიათში რა.
_მოკეტე მოვიდნენ უკვე
_აუ ისე ნინა რაგოგოა არა გაბო
_ბაზარიარაა...
დემეს მათი ლაპარაკისთვის აღარ მოუსმენია,სურვილი კლავდა ყველა მაგრად ეცემა ვინც ტასოს უყურებდა და თავის შეკავებას სასწაული ძალისხმევის შედეგადაც ძლივს ახერხებდა...
-რაუბედურებაა რა ამდენი ხანი მზეზე რამ გაგვაჩერა (ვწუწუნებდი მე )
_ამ ზაფხულს ჩემი ფეხი მზის სიახლოვეს აღარ იქნება (მხარი ამიბა ნინამ)
_შარშანაც ესე ამბობდი,მარა მეორე დღეს კი გაიქეცი ზღვაზე (დავიჭყანე მე)
_აუ ეს ვინ არი,მოგზავნილი ხარ შვილო? (დამეჭყანა ნინაც)
_მოგზავნილი არა შემოგზავნილი (სულელურად ვიხუმრე მე)
_კაი გეყოთ,მშია მგელივით (დაიწუწუნა ლექსომ და მიმტანს დაუძახა) ესეიგი ორმოცდაათი ხინკალი,ღორის მწვადი,ოჯახური ორი პორცია,სოკო კეცზე,ქათმის სალათი,კიტრი პომიდვრის სალათი,საცივიც დასალევი კიდე დიდი ფინლანდია და ოთხი სანდორას ბროწულის წვენი...ჰო ეს მარტო მე თქვენ რა გინდათ? ( შემოგვხედა ლექსომ და გაიკრიჭა)
_მასხარა ხარ რა სუფთა,ერთი ბოთლი ფინლადნია დაამატეთ კიდევ (როგორც კი მიმტანი წავიდა ჩვენ შემოგვხედა და ეშმაკურად ჩიცინა) დღეს ვსვავთ ბოლომდე
_მე არ ვსვავ,თქვენ რაც გინდათ ის ქენით (ფეხიფეხზე გადავიდე მე)
_არც მე (მომბაზა ნინამ)
_ოო გოგოებო კარგით რა,შეხედეთ როგორი სიპაწიჩნი ბიჭები გთხოვთ ჩვენთან ერთად დალევას და გემოზე ქეიფს,კარგით რა
_თან ჯერ კიდევ არდადაგები გაქვთ სკოლაში (მე დემეს გავხედე და როგორც კი მისგან თანხმობა მივიღე ბიჭებსაც დავთამხმდი)
___
_აუუ დემე ბოლო არუნდა დამელია (ვწუწუნებდი მე და დემეტრეს მანქანაში მოხერხებულად მოვთავსდი ისევ)
_ნაბეღლავი გინდა ახლა შენ (თქვა და მანქანა მიატრიალა) აქ დამელოდე ორწუთში მოვალ (მითხრა და მაღაზიის ვიტრინაში გაუჩინარდა რამოდენიმე წუთში კი პარკებით დატვირთული გამოვიდა იქედან)
_მე როგორც მახოვს ნაბეღლავის საყიდლად შეხვედი (გავიკვირვე მე)
_ასეცაა,მაგრამ გუშინდელი დანაპირებიც კარგად მახსოვს,ბევრ შოკოლადს რომ შეგპირდი (თვალი ჩამიკრა მან,მეც სიხარულისგან გული ამიფრიალდა და უკან მდებარე პარკებს გადავწვდი)
_აუუ დემეე,ვგიჟდები შენზე,ისინია ზუსტად რაც მე მიყვარს (გავიცინე მე,ნუ რაბიჭია ახლა ეს,რააქ დასაწუნი პროსტა რა)
_ვიცი (გამეკრიჭა ის
_ეე საიდან? (გავიკვირვე მე
_ყველა ორი წლის ბავშვს უყვარს ესენი (დამეჭყანა ის
_ეე რა ცუდი ბიჭი ხარ (ვთქვი მე და წინა სკამზე ბარნის შეკვრით ხელში დავბრუნდი,ორი გავხსენი ერთი ჩემთვის დავიტოვე მეორე ბიჭს მივაწოდე)
_არმინდა სტასიკ,არვჭამ მაგათ მე (დაიჭყანა და თავი გვერძე გასწია მან)
_ოო კაი რა ნახე რა გემრიელია (ვთქვი მე და ცხვირწინ ავუფრიალე პატარა დათვი
_არვჭამ მართლა,ჩემთავს გაფიცებ გაწი რა
_უჟმურო (ნაწყენმა ჩავილაპარაკე და გაბუტულმა ბარნის დიდი ლუკმა მოვკბიჩე
_რასაყვარელი ხარ წარბებს რომ ჭმუხნი ხოლმე ვგიჟდები და ჟრუანტელი მივლის ისე მინდა მანდ გაკოცო (ეშმაკურად ჩაილაპარაკა მან)
_ფუ უტაქტოვ,წამიყვანე სახლში.
___
-კაი დე,აჰამ მეც მიყვარხარ,გელოდებით,აეროპორტში დაგხვდებით,კაი ჰო ჯანდაბას,კაი სახლში ვიქნები არმაქ პრობლემა.
_დეემეე (დავიჭყიპინე მე
_ჰაუუ
_ზეგ დედა და ლიკა დეიდა ჩამოდიან
_ვაუუ მაგარია,უნდა დავხვდეთ?
_მე ნწ,სახლში უნდა დავხვდე
_ეე ანუ მიდიხარ უკვე?
_ხო რა ნანა როჩამოვა მომიწევს.
_კაი მაშინ,ბოლო ორიდღე მაქსიმალურ გართობაზე რააზრის ხარ?
_შესანიშნავია
_კაი მაშინ დავურეკავ ბიჭებს,ნინასაც დაუძახე თუ გინდა
_არარი ნინა აქ,ეგეც ზეგ ჩამოვა,სოფელშია
_კაი ხო,საღამოს ამოვლენ ლექსო,გაბო და კიდე ორი ძმაკაცი
_ოკეი,გავამზადებ რამეს
_ნტ,არგინდა რესტორანში შევუკვეთე და მოიტანენ რვისთვის.
___
სუფრის გარშემო ვიჯექით მე,დემე,გაბო,ლექსო,დაჩი და დათო.საოცრად მავსებდნენ ეს ბიჭები,თითქოს დაბადებიდან მათთან ერთად ვიზრდებოდი,ისეთი კარგები იყვნენ.ვხვდებოდი ხუთივეს ისეთი მჭიდრო ძმაკაცობა აკავშირებდათ როგორც ჩემს ბიჭებს,და ამაყი ვიყავი იმით რომ მათ ვიცნობდი...ალექსანდრე ეს იყო გამოუწორებელი მექალთანე,გარდა ამისა საშინლად უყვარდა სხვის ნერვებზე თამაში,გაბო შედარებით სერიოზული,თუმცა ეგეც კაი დამპალი იყო,დაჩი და დათა ეს ორი ერთმანეთის ჭამაზე გადასული ძმაკაცი გახლდათ,რომელთაც საშინლად სიამოვნებდათ ჩემი წვალება,და ხშირად მათი დაცინვის ობიექტიც ჩემივე ბავშვურობის გამო,სწორედ მე გახლდით,თუმცა მაინც ძალიან მიყვარდნენ,დემეტრე კიდე სულ სხვა განზომილება იყო,ეს იყო ამოუცნობი განტოლება,რომელიც მთელი სიცოცხლის მანძილზე უნდა გეხსნა და გეხსნა,თუმცა ყოველი შემდეგი ნაბიჯის შემდეგ გამოსახულება გამარტივების ნაცვლად,რთულდებოდა.
ნათქვამია სასმელი ემოციებს ამძაფრებსო და ეს ასეცაა რადგან ახლა მე ამ სუფრაზე მჯომს,საოცრად შემომაწვა ნოსტალგია და ასევე შიში იმისა რომ მათ ვეღარასდროს ვნახავდი,და მე როგორც ბავშვმა,რომელიც რაც თავში მოუვა ყველაფერს პირდაპირ ამბობს,გაუცნობიერებლად წამოვაყრანტალე და ამსიტყვების შემდეგ ჩემმა ცრემლებმაც გაიკვლიეს გზა,ჩემს სახეზე.
_აუ ბიჭებო,ზეგ მივდივარ და არდამივიწყოთ და მნახეთ ხოლმე ხო? (ვთქვი მე და აწყლიანებული თვალები მივანათე მათ)
_ვაიმე სტასიკ,ასეთი ბოთე როგორ ხარ გოგო,როგორ შეიძლება შენ დაგივიწყოთ (მითხრა ლექსომ და თმები ამიჩეჩა)
_რაუნდა დაგივიწყოთ გოგო,ჩვენი პატარა დაიკო ხარ შენ (მითხრა გაბომ,მან კიდე ლოყები დამიწელა)
_სულელი ნუხარ,რო რამე დაგჭირდეს უცებ ზარი გამოუშვი შენთან ვართ (მითხრა დაჩიმ და ცხვირზე თითი დამკრა)
_და ხარ ჩემი,მერე ჩემ პატარა დასაც გაგაცნობ აი ნახავ გაუგებთ ერთმანეთს,ისიც შენხელაა (მითხრა დათამ და მეორე ლოყა ჩამომიწელა,ახლა დემეს ჯერი იყო)
_შენ როგორ უნდა დაგივიწყო ტო მეღადავები?იმენა ცვეტში ყველაზე მაგარი ბავშვი და ყველაზე მაგარი ადამიანი ხარ ვაბშე,და ხარ ჩემი და ძაან მაგრად მიყვარხარ (მითხრა დემემ და ნიკაბზე თითი დამკრა)
_აუუ კაით რა,კაუჩუკის კი არ ვარ (ვთქვი მე და გამეცინა
_მერედა როგორ ხარ (მითხრა დემემ,ხელი გადამხვია და თავისკენ მიმიწია,მეც მოვიწყინე ამიტომ მობილური ამოვიღე და სურათების გადაღება დავიწყე,რაზეც საყვედურები მივიღე,თუმცა არშევიმჩნიე და ჩემი ფოტოგრაფობის ნიჭს ფართო გასაქანი მივეცი )
___
ხვალ მივდივარ,დილით.დემემ მე გაგიყვანო,მარა არმინდა მაგან რომ წამიყვანოს,რატომ მეც არვიცი,მარა არმინდა,უკვე შუაღამეა,ღამის ორზე დავიძინეთ მე და დემემ.მანამდე ფილმს ვუყურებდით;) ასტრალს ვუყურებდით,პირველ ნაწილს,ის იცინოდა მე ვკიოდი ;) მერე მის მხარზე ჩამეძინა,ღმერთო ჩემო რასირცხვილია,რას იფიქრებდა ეს ბიჭი.ახლა დილის 5 საათია,რავაკეთო არვიცი,ლოგინშიც ვეღარ ვჩერდები,ვდგები და სამზარეულოში გავდივარ.იქ ტკბილეულობა მეგულება,ფეხაკრებით გავდივარ,უზარმაზარ ჯამს სასუსნავით ვავსებ და აივანზე გავდივარ,სადაც ჰოი საოცრება დემეტრე მხვდება
_შენ რა ღამე არასდროს არ გძინავს? (გავიკვირვე მე
_როგორ არა,(მიპასუხა მან
_ჰო გეტყობა (გავიკრიჭე მე
_მოიცა ეს ტკბილეული,სულ შენ უნდა ჭამო? (გაიკვირვა მან
_ხორაიყო,ცოტაა? (არანაკლებ გამიკვირდა მეც
_კი ძალიან (გაეცინა მას
_დამეხმარები?
_ეხლა ისეთ ხასიათზე ვარ,არ გაგიტეხავ და დაგეხმარები (თქვა და ხელში რაც მოხვდა პირში გაიქანა) ფუ რაარი ეს რაგემო აქ
_ეგ ბონიბონია
_აუ აღარმინდა (შეწუხდა ის
_აუ გთხოვ
_ხო შევჭამე,მეყო აღარ მინდა მეტი (მთხოვა მან
_კარგი ჰო,(ვთქვი მე და ბონიბონის პაჩკა მთლიანად პირში გავიქანე)
_აუ რა საყვარელი ხარ როცა ჭამ (მითხრა მან როცა ალპენგოლდის საკმაოდ მოზრდილი ნაჭერი მოვკბიჩე
_აუ კაი რა დემე რა (გავწითლდი მე
_მართლა,მართლა (მითხრა მან
_აუ მოვრჩი (დავიჭყანე მე
_რაცოტა ჭამე ტასო (კაი რა
_კაი ხო ვსიო
_წავედი მე დავიძინე(ვთქვი მე და წამოვდექი
_მიდი ჰო დილას ადრე უნდა ავდგეთ,დავწექი მეც (მითხრა მან
წამოვდექი-წამოდგა
გამოვედი-გამომყვა
უკან მივტრიალდი აივანის მაგიდაზე დარჩენილი მობილური უნდა ამეღო,დემეს პირისპირ რომ ავღმოჩნდი,ისე ახლოს რომ ლამის სახით შევხებოდი,ის ზემოდან მიყურებდა.
მიყურებდა-ვუყურებდი
ვუყურებდი-მიყურებდა
შემდეგ არვიცი რამოხდა,ერთი ისვიცი,რომ გავფრინდი ალბათ,სახეზე მისი ცხელი სუნთქვა მომეფრქვია,დამბურძგლა,ჟრუანტელმა დამიარა,გაქცევა მინდოდა,მაგრამ ვერ გავრბოდი,ლურსმანივით ერთ ადგილას ვიყავი გაჩერებული,კიდევ მომიახლოვდა.მე არვიცი რამჭირს,რაღაცამ დამადებილა,მოძრაობის უნარი დავკარგე,ყველა სასიცოცხლოდ აუცილებელი თვისება დამიქვეითდა,მხოლოდ დემეს ვგძნობდი ჩემთან ძალიან ახლოს,შემდეგ იყო ჩემი პირველი კოცნა,მისი ტუჩები ოდნავ შეეხო ჩემს ქვედატუჩს,შემდეგ ზედას,ბოლოს ორივეს ერთად...გონზე სიცივემ მომიყვანა,სასრაფოდ ვჭყიტე თვალები და მომხდარის გააზრებისთანავე პანიკამ ამიტანა,დემეს გავხედე,ისიც ანერვიულებული ჩანდა და ნერვიულად მიყურებდა
_ეს...ეს (დავიწყე მე
_ეს ყველაფერი შეცდომა იყო,ანი არვიცი რადამემართა მართლა,მაპატიე რა
_მე უნდა დავიძინო (ხმის კანკალით ვთქვი მე და ოთახისკენ სირბილით წავედი,კარები ჩავიკეტე და კედელს აკრულმა ჩავიბურტყუნე,გულის ცემის დასარეგულილებლად ხელი მაგრად მივიჭირე გულზე და როგორმე დამშვიდებას შევეცადე.
___
ამის დედასშევე*ი-ჩუმად შეიკურთხა დემემ და ბინიდან კისრისტეხით გავარდა.
_დემე გაიღვიძე რა,წასვლის დროა
_ხოეხლავე,2 წუთში გავიდეთ
ვითომც არაფერი,ის რამოდენიმეწამიანი უხერხული მომენტი გუშინ ღამითვე ჩავიკალი გულში.აი ესე მარტივად.
_ტასო,მითხარი რა რამე
_რაზე რა გითხრა
_აი გუშინდელზე
_დაივიწყე.ვითომც არაფერი არმომხდარა
_კიმაგრამ
_არავითარი მაგრამ,ახლა კიდე დაძარი მანქანა,სანამ ნანამ აქეთ არ მომაკითხა
მთელი გზა ხმა არ ამომიღია.ეს ისეთი იშვიათი მოვლენა იყო,ჩემს ცხოვრებაში,სადღესასწაულო თარიღად უნდა შეეტანათ წესით ისტორიაში )მაგრამ უახლოეს მომავალშ აუცილებლად შეიტანენ,დარწმუნებული ვარ.
_აბა ჰე,ძაან მომენატრებით შენც და ბიჭებიც (ვთქვი მე და დემეს ჩავეხუტე)
_მერე უცებ ზარი და შენთან გავჩნდებით ხუთივე (გაეცინა მას
_ახლო მომავალში ელოდეთ ზარებს (გამეცინა მეც
_აუცილებლად,ისე შენი შემწვარი კართოფილი მომენატრება ხოიცი (გამეკრიჭა ის
_ხოდა ამოდი და გაჭმევთ,ახლა კიდე გავიქეცი მეც (კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე და სადარბაზოში გვაუჩნარდი)
___
ნანამ ათენიდან ისეთი შოკი რაღაცეები ჩამომიტანა გავგიჟდი,ჩემი ბიჭები ისევ თურქეთში გულაობენ,დემე არ შემხმიანებია,თუმცა მის ბიჭებთან მშვენიერი კონტაქტი მაქ,ისინიც კარგ პონტში არიან,უნივერსიტეტი ჯერ არ დაწყებიათ და გულაობენ რა ენაღვლებათ,აბა მე მკითხეთ ) ხვალ მეწყება სკოლა ;) წელს დიდი გოგო ვარ ბოლოობოლო 11 კლასში ვარ უკვე ;)
15 სექტემბერი-როგორ მიყვარს ეს დღე,სკოლის კოლორიტები ახალ ვიდზე გვევლინებიან,მაგათზე ჩვენში დარჩეს და ძალიან მაგრად ვღადაობ ;) საღადაოები არიან და მაგიტომ,არმევასებიან ეს მოდას აყოლილი თინეიჯერები ;)
სკოლაში რო მივედი ჩემი ბავშვები ისე გადავკოცნე,ლოყა მთელი როდარჩათ გამიკვირდა ;)
სკოლის ძაან ბანძი ნაროდიც ვნახე,ოღონთ მაგათ მარტო ლოყა მივუშვირე,ტუჩები არ შემიწუხებია მათთვის ;)
ყველა ვნახეთ და გვნახეს ;)
მერე ჩემი სასტავი ცალკე გამოვედით,ბაღათურია ისეთ კომენტარებს აკეთებდა მე და ნინას ხელით მოცელი გვეკავა ;) ხვიბლიანის მკვლელი გამოხედვა და დუმბაძის მწარე ენა თავის შეკავებას შეუძლებელს ხდიდა,თავს არცვიკავებდით და ისე ვიცინოდით ცრემლებს თვალებიდან ვყრიდით,შემდეგ ყველაზე არაპუნქტუალური სამეულიც შემოგვერთდა:ტყუპები ცერცვაძეები და დაქი.
განუყრელი „რვაული“ შევიკრიბეთ.
სანდრო ბაღათურია
ბესო ხვიბლიანი
გუკა დუმბაძე
ერეკლე ცერცვაძე
ბექა ცერცვაძე
დაქი-გიორგი ასლანიკაშვილი
ნინა მაჩაბელი
და მე
ჩვენ რვაზეა ნათქვამი,“ტრუსიკის“ ძმაკაცები არიანო ;)
ჩემი და ნინასი ბევრს შურდა ;) ასეთი სამეგობრო როგვყავდა მაგიტო.ძალიან ბევრიც გვეტენებოდა,მარა ვერმოვართვით ;) მხოლოდ ჩვენ რვა ვიყავით,ზედმეტების გარეშე.ტყუპები,დაქი და ბაღათურია წელს ამთავრებდნენ,ხვიბლიანი და დუმბაძე კიდე ჩვენთან ერთად მომავალ წელს.სამეგობროში მართლა ყველა ძალიან მაგარი როჟა იყო.ზარი დაირეკა,მე და ნინა კლასში ავედით,ბიჭები კიდე არვიცი სად წავიდნენ.პირველ დღეს რასაკვირველია ბოლომდე არვაპირებდი დარჩენას.მეორე გაკვეთილი ახალი დაწყებული იყო ჩემძმას რომ გავახსენდი,მერე რიგრიგობით დამირეკეს გიგამ,გაგამ,აჩიმ,გუჯამ და მათმა საძმაკაცომ,სკოლის დაწყებას მილოცავდნენ ;) ვერიყვნენ დალაგებულები აშკარად,5 წუთის მერე კიდე გიომ დამირეკა დაბლა ჩამოდი მოგვენატრეო,არვიჯერებდი,როარ ჩავედი და არც ფანჯრიდან გადავიხედე,დაბლიდან ღრიალის ხმა მომესმა,გადავიხედე და ბიჭების შემხედვარე სიცილით გავიხიე,უკითხავად გავვარდით მე და ნინა კლასიდან და მონატრებულ ბიჭებს ჩავეხუტე,მერე ჩემი სამეგობროს ბიჭების მოვიდნენ.ოთხი მანქანა ძლივს გვეყო ;) ჯერ მცხეთაში წავედით სანდროს აგარაკზე,მერე წიკოსთან ავიარეთ,საღამოს კი ყველა ერთად რესტორანში წავედით.მომსახურე პერსონალი დადებილდა ამდენი ერთად რომშევედით და ყველა ერთად რომ ვიყავით,ამან ხომ სულ გამოაშტერა,ძლივს მოგვინახეს ადგილი,ისეთი რომ გვყოფნოდა,შემდეგ მთელი რესტორნის საჭმლის ნახევარი მაინც სუფრაზე გველაგა,სასმელებიც არიყო ნაკლები,მერე იყო დალევა,ცეკვა და გართობა ბოლომდე ;) დილას წყნეთში ვიყავით ბაღათურიასთან,ოღონდ როგორ და რანაირად არმკითხოთ,მაინც ვერგიპასუხებთ,თავი მისკდებოდა.ნაბეღლავი მიშველიდა მჟავე კიტრთან ერთად.ტკივილგამაყოჩებლები მოვიმარაგე და ზალაში დივანზე გავწექი,მალე შემომიერთდნენ სახლში მყოფი სხვა პირებიც,და საბოლოოდ ჩემიანად ოცი კაცი გამოვედით.
როგორი საყვარლები ვიყავით დედა გავგიჟდი ;)
ამდროს გულში რაღაცამ გამკრა,რამ და დემეტრე გამახსენდა.უნებურად წამიხდა გუნება,და მისი ნახვის არანორმალურმა სურვილმა მომარა.თავს ვაჯობე და არდავრეკე.ადგეს და აქეთ დამირეკოს.უნამუსო.თბილისში როჩავედით ნინა ჩემთან ავიყვანე,სურათებს ვათვალიერებდი დემესთან ყოფნის დროს გადაღებულს,დამაჟრუალა და რადგანაც სახლში მარტოები ვიყავით,ჩემს ცრემლებს გასაქანი მივეცი,ყველაფერი დეტალებში მოვუყევი ნინას და კვლავ ცხარედ ავტირდი.
მეორე დღეს სკოლაში წავედით
ისევ უინტერესო იყო ყველაფერი,ხასიათი ისევ ცუდი მქონდა.
გაკვეთილები რომ დამთავრდა მასწავლებლებმა დაგვტოვეს.
საბოლოოდ კლასელებთან ერთად სკოლას რვა საათზე დავაღწიე თავი.
ნინასთვის მქონდა ხელი ჩაკიდებული,სკოლის ზღურბლს გავცდით.
გრილი სიო უბერავდა.
ოდნავ შემცივდა,თავი ზემოთ ავწიე.
ღობესთან ოდნავწელში მოხრილი იდგა წილოსანი.
ეწეოდა და მობილურზე ლაპარაკობდა.
მერომ დამინახა გათიშა.
მან გამიღიმა-მე დავდნი.
გაურკვევლობის ნიღაბი ავიფარე სახეზე და მივაშტერდი.
მან ისევ გამიღიმა,ნელი ნაბიჯით წამოვიდა ჩემსკენ.მე გავქვავდი.ყველა მე მიყურებდა მალულად.ნინაც გამეცალა.წილოსანი მომიახლოვდა.ხელები გაშალა და ჩამეხუტა,მეც ჩავეხუტე,შემდეგ სხვებისთვის შეუმჩნევლად და ჩემთვის ძალიან შესამჩნევად ხმაურიანად მაკოცა ყელში,დამბურძგლა,მან ეს შენიშნა და ჩაეღიმა.გაქვავებული ვიდექი,ხელებსაც ვერ ვამოძრავებდი,რომ მოვცილებოდი.ბოლოს ისევ თვითონ შემეშვა,შემომხედა,გამიღიმა,ხელი ჩამკიდა და მაგრად მომიჭირა.მერე ნინასთან მივიდა,გადაკოცნა,ყურში რაღაც უჩურჩულა,შემდეგ მე შემომხედა,ხელი დამავლო,მანქანაში ჩამსვა და ელვისუსწრაფესად მოსწყდა ადგილს.გონს მხოლოდ ეხლა მოვეგე და შეშინებულმა გავხედე.ის იღიმოდა და მუსიკის ხმას თავს აყოლებდა.


777777777
_უი გამოფცხილდი (გაეცინა მას
_უტაქტოვ,აქ რაგინდა (გამეღიმა მე
_ჩემი რაღაცის დასაბრუნებლად მოვედი,უკან უნდა წავიღო (ისევ გაეცინა მას და თვალი ჩამიკრა
მე კიდე ღიმილი სახეზე შემაშრა,როდესაც გავაცნობიერე რომ თბილისს გავცდით.
_ააა დემეეე (დავიკივლე მე) სად მივდივართ?
_მოგიტაცე თქო რომ გითხრა დაიჯერებ? (ეშმაკურად ამომხედა მან.მე ნერვიულად გამეღიმა,შემდეგ გამეცინა და ასე დაახლოებით ათი წუთი გიჟივით ვხარხარებდი წილოსანის მანქანაში,როდესაც დავწყნარდი და გავაცნობიერე,რომ ბიჭი არხუმრობდა ავკანკალდი,შემეშინდა,თუმცა მაინც ვუპასუხე.
_არა დემე ვერ დავიჯერებ,ჩვენი მდგომარეობიდან გამომდინარე. (ისევ ნერვიულად გამეცინა მე
_არადა უნდა დაიჯერო(თქვა და სიჩქარეს მოუმატა.შემატყო,რომ მისი მეშინოდა და ახლა უკვე თბილად მითხრა) ჩემი არა,არ შეგეშინდეს. (ხელი აკანკალებულ თითებზე დამადო და მაგრად მომიჭირა.მე ჩუმად ავტირდი,მას ეს არგამოპარვია,ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და გზატკეცილიდან გადაუხვია.დაახლოებით ხუთწუთიანი სიარულის შემდეგ,თავი შუაგულ ტყეში ამოვყავით,ირგვლივ არაფერი იყო,სიცარიელის გარდა.
_ჰა როგორია? (ღიმილით დამიდგა გვერდით,)
_რა დემე?! (გავიკვირვე მე და თვალები მოვჭუტე გარემო უკეთესად რომ შემეთვალიერებინა.)
_კაი ტო მეღადავები ვერაფერს ვერ ხედავ ვაფშე? (გაუკვირდა მას
_მხოლოდ უშველებელ სივრცეს ჩვენს გარშემო (მობეზრებულად ვთქვი მე და ხელი ავიქნიე)
_კარგი მაშინ ეხლა (მკითხა და პასუხის გაცემა ვერ მოვასწარი მისი ტუჩები,ჩემს ბაგეებს რომ შეეხო და საღად აზროვნების ყოველგვარი შესაძლებლობა მომისპო.მთლიანად მასზე მინდობილს არ მაინტერესებდა სად ვიყავი,როგორ ვიყავი ან რანაირად.ჩემთვის მხლოდ წილოსანი არსებობდა და სხვა არავინ იმ მომენტში.მოწყვეტით მომშორდა,შემდეგ თვალები დამიკოცნა და ამოიჩურჩულა
_აბა ახლაც ვერ ხედავ ვერაფერს?
_ეს დემე,ეს ხომ შეუძლებელია,როგორ რანაირად,აქ ხომ არაფერი არ იყო,ეს ეს აქ როგორ გაჩნდა? (დაშტერებული ვტრიალებდი აქეთ იქეთ და გარშემო შექმნილ სანახაობას თვალს ვერ ვწყვეტდი.უზარმაზარი საჰაერო ბუშტი,უამრავი პატარა ბუშტი და ფრანის „რა გულიანად“ მთელსგარშემო ისმოდა.გამიხარდა,გავგიჟდი.გაუცნობიერებლად ჩავეხუტე დემეს და კვლავ პირველი კითხვა გავუმეორე) ეს როგორ გააკეთე?
_სიყვარული აგიჟებსო ხომ გაგიგია? (ეშმაკურად მკითხა მან.მე თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე)
_კი გამიგია
_მერე გიჟი,რომ თავისუფალია ეგეც ხომ გაგიგია?
_კი ესეც.
_და თავისუფალი გიჟისთვის შეუძლებელი არაფერი რომ არაა ეგეც ხომიცი?
_არა ეგ არვიცი.
_ხოდა ეხლა გეუბნები ამას მე და აწი დაიმახსოვრე (მითხრა ეშმაკურად,ცხვირზე თითი დამკრა და მის ხელებში მომწყვდეული,სრულიად მოულოდნელად საჰაერო ბუშტზე ავღმოჩნდი.
_მიყვარხარ. (ამოიბუტბუტა დემემ და ტუჩებით ყელზე კოცნით დამასაჩუქრა.
_მეც. (ვუპასუხე ჩურჩულით,მისკენ მივტრიალდი,თითის წვერებზე ავიწიე და ტუჩებზე ჩემი ტუჩები მივაწებე.ვიგრძენი როგორ გაეღიმა,და მეც ბედნიერს თვალებიდან უნებურად ცრემლები ჩამომცვივდა.
შემდეგ იყო უამრავი ახალი თავგადასავალი.
სიგიჟე.
ექსტრემი.
გართობა.
მეტი პოზიტივი.
და უფრო მეტი სიყვარული.
_აუ დემე ნანა ინერვიულებს არც დამირეკია,რას იფიქრებს ამდრომდე სად არის ჩემი შვილიო?! ამოვიბუტბუტე მე და ვაშლის მოზრდილი ნაჭერი გავიქანე პირში.
_მაგაზე არიღელვო (მითხრა მან
_რატო? (გავიკვივე მე
_იმიტომ რომ შენმა ბიჭმა იყოჩაღა და ხვალ შუადღემდე დაგისაკუთრა (მითხრა მან,წარბები სასაცილოთ აბზიკა ზევით და დამეჭყანა)
_ეხლა რა ქენი,მიმიკით გამაჯავრე თუ რამაფიაა? (გამეცინა მე
_ნუ რაღაც მაგდაგვარი (თქვა მან და ღიმილი სახეზე შეახმა,როდესაც თავი გვერძე გაატრიალა) ფუ ამის დედა ვატირე ამათ აქ რა ჯანდაბა უნდათ
_ვინებს დემე? (გავიკვირე მე,იმიტომ რომ აშკარად ვერავის ვერ ვამჩნევდი გარშემო
_ვის და აი იმათ (მითხრა მან და მანიშნა გაიხედეო,მეც გავიხედე და უნებურად გამეღიმა მოახლოებულ სილუეტებში გაბო,სანდრო,დათა და დაჩი,რომ ამოვიცანი.დემეს კი სიბრაზისგან ყელზე ძარღვები დაბერვოდა და ბიჭების მოკვლით იმუქრებოდა,რაზეც ჩემგან კაი გვარიანი მუჯლუგუნი მიიღო,მან კი საწყალი თვალებით შემომხედა და მოახლოებულ ბიჭებს დაუბღვირა.მე კი ბედნიერი მათი ნახვით,ოთხივე გემრიელად ჩავკოცნე და ჩვენს საპიკნიკო სუფრასთან მივიპატიჟე.
_ჰეი გვრიტებო,როგორც ჩანს საქმე გუდად მიდის (ჩაილაპარაკა ლექსომ და უსაშელოდ გრძელი წამწამები სასაცილოდ ააფახუნა) ამიტომ გადავწყვიტეთ,რომ აქ ყოფნას ჯობია,დემესთან ავიდეთ წყნეთში აგარაკზე,უფრო კარგად გავერთობით ექვსივე,წინააღმდეგნი არვართ,კიარადა დიდად მოხარულნი ვიქნებით ნინასაც თუ დაურეკავ და მასაც წამოიყვან.
_ოპაა ვიღაცას რაღაცა სჭირსო (გაეცინა დაჩის და ლექსოს თვალი ჩაუკრა
_ნუ რაღაც მაგდაგვარი,მიდი დაურეკე ნინას (მითხრა მან,მეც სხვა გზა არმქონდა,ორწუთიანი ლაპარაკის შემდეგ,ნინა დავითანხმე და ვაზისუბანში დავიძარით მის წამოსაყვანად,რადგანაც ორი მანქანით ვიყავით გზაშიც თავისუფლად მოვთავსდებოდით,თუმცა დაქოქვისთანავე მანქანა საოცარი ხმით აღმუვლდა და ჩაკვდა,მერე გაირკვა რომ ბიჭების ოინები იყო და ნახევარსაათიანი ჩხუბის შემდეგ დათას მანქანაში ექვისვე მოვკალათდით,სივიწორვის გამო კი იძლებული გავხდი,წინმჯდომ წილოსანს კალთაში ჩავჯდომოდი და ისე დავდგომილიყავით თბილისისაკენ მიმავალ გზას.ისე გავერთე გზაში,ვერც კი მივხვდი როგორ ავედით უცებვე ვაზისუბანში და მეწყინა,როცა გავაცნობიერე,რომ დემეს კალთიდან ადგომა მომიწევდა.ნინაც მალევე ჩამოვიდა და მეც ასადგომად მოვემზადე,დემემ რომ დამიჭირა და ყურში მიჩურჩულა
_არგამაბრაზო,დაეტიე სადაც ხარ,მე უკან ბიჭების გვერდით დამჯდომი არვარ,როცა შენ აქ ხარო
_კიმაგრამ ნინა?
_ნინას ეხლა მგონი ყველაზე ნაკლებად მის გვერდით შენი ჩაკვეტება უნდა (გაეცინა მას და ლექსოსა და ნინაზე მიმითითა,რომელბიც ერთმანეთს თვალებს უჟუჟუნებდნენ,მე კი უკმაყოფილოდ ამოვიფრუტუნე და დემეს კალთაში მივყუჩდი,ბიჭს ჩაეღიმა.
_აუ დემე რამდენხანში მივალთ?
_15 წუთში
_ოო
_დამიჯერე ისე კომფორტულად ვარ დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი მთელი ცხოვრება ასე ზედმეტების გარეშე,თუმცა ჩვენ როგორც გვინა ისე არაა (გაეცინა მას და მომიღუტუნა,მე სიცილისგან ცუდად გავხდი,ბოლოს დემეც დაიღალა ჩემი ფართხალით და ღუტუნიც შეწყვიტა.სიცილ ხარხარით მალევე მივედით დანიშნულების ადგილზე და ფეხის გასამართად,მანქანიდან პირველი მე გადავხტი.
იმღამეს არცერთს არგვიძინია.
დაახლოებით ღამის 3 საათი იყო,ჩემმა მობილურმა რომ დარეკა.
წიკო მირეკავდა.მეც გული ამიფრთხიალდა,ბავშვებს ვანიშნე გაჩუმდითქო,ერთი ღრმად ჩავისუნთქე და ვუპასუხე
_ხო დავითა
_დავითა ვარ გოგო მე? (მიწყინა სანდრექსამ
_წიკოს ნომირდან მირეკავ და საიდან დამესიზმრებოდა შენ რო იქნებოდი(გავიკვირვე მე
_კარგიხო.მითხარი სად ხარ?
_რაიყო მშვიდობაა (ავღელდი მე
_კი მშვიდობაა,პროსტა მომენატრე
_სანდრის რამოწიე? (გავიკვირვე მე
_მეიდ ინ გალი (გაეცინა მას
_ფურა შტერი ხარ მეძინება მე და ისე ქენით,როგორმე რო თბილისი არ გადაწვათ (გამეცინა მე
_გეკადრება დაიკ...
_ხორავიცი მე (და სიცილისგან ცუდად გავხდი გაგას ღრიალი რომ გავიგე ვაიმე ჯოჯოხეთში ვარ და იქაც თქვენ მელადნებით ამის დედა ვატირეო)
_არხართ თქვენ კარგად,მეძნება და დილის რვამდე თქვენი ზარი არვნახო აქ შემოსული (ვითომ მკაცრად ჩავილაპარაკე მე
_მოსულა (მითხრა მან და მეც მათი ყოლით ბედნიერმა გავთიშე.

მართლაც უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი,მყავდა საუკეთესო ოჯახი,სამეგობრო წრე,სადაც მუდამ სითბო,სიმხიარულე და სიყვარული იყო.დაუფიქრებლად ვარჩევდი მათ სიცოცხლეს ჩემსას.იმდონემდე ჩემიანი იყო ყველა,რომ სიტყვებითაც ვერ ვხსნიდი.
ფიქრებიდან დემეს ხმამ გამომარკვია
_შენი ძმა უნდა გავიცნო.
_და რას ეტყვი,პრივეტ მე შენი თექვსმეტი წლის დის შეყვარებული ვარო?
_არა მაგას არა.
_აბა?
_ეგშენ არგეხება (მითხრა მან და ჩვეულებისამებრ ცხვირზე თითი დამკრა.
___
შემდეგ იყო,უამრავი ასეთი დღე.ლექსოსა და ნინას წყვილიც ამ ამბიდან ერთ თვეში შედგა.დემემ ჩემი ძმა გაიცნო და არამარტო ის.მართლა უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი დედამიწის ზურგზე.უბედნიერესი კიდე ალბათ ცოტაა.
იმ ღამიდან დღემდე 7 წელია გასული.
მე დღეს 23 წლის ვარ ;)
დემე 25ის ;)
ორი წელი სხვაობა.მაინც როგორი რიცხვია ორი.
აი რაღაც ისეთია.თუმცა ამას თქვენ ვერ გაიგებთ,იმიტომ რომ არცერთი თქვენგანი არყოფილხართ არც ჩემს და არც წილოსანის ადგილზე.
ბევრი რამე შეიცვალა-მათ შორის მეც.
არვაპირებ თქვენთვის დემესთან გატარებული ყოველი დღისა და ღამის მოყოლას.თითოეული მათგანი განსაკუთრებული იყო,თავისებური,თბილი და პოზიტიური.ამას მე ვერ მოგიყვებით,ეს თქვენ უბრალოდ უნდა გენახათ.ხო,ხო!უნდა გენახათ როგორი იყო წილოსანი,შეუძლებელია უბრალოდ მისნაირი იყოს კიდევ ვინმე,მისი მსგავსიც არმოიძებნება აქ!ის ერთი იყო და ისიც ჩემი იყო,მართალია დროებით,მაგრამ მაინც ჩემი ერქვა.
მხოლოდ იმდენს მოგიყვებით,რომ მიხვდეთ თუ რატომ ვარ ეხლა მე იქ სადაც ვარ ;)
რატომ აღარ მაქვს ურთიერთობა ზოგიერთ მათგანთან ;)
როგორ გავიდა ხუთი წელი ;)
არვიცი მოსაყოლი მართლაც ბევრია.არა გატყუებთ,მოსაყოლი ბევრი კიარა ბევრზე ბევრად მეტია.
მე და წილოსანი ერთად,ზუსტად 3 წელი ვიყავით.
3 წელი.
1096 დღე
1096 ღამე.
და ყოველდღეში იყო რაღაც განსაკუთრებული,აუხსნელი.
ამ სამი წლის მანძილზე ხშირად გვიკამათია,თუმცა არცერთხელ არ გვიჩხუბია.
უერთმანეთოდ ვერ ვძლებდით.
ყველგან ერთად ვიყავით.
მე,ის და ჩვენი სამეგობრო.
წილოსანთან გატარებული ყოველი წამი დავიწყებას არასდროს არმიეცემა ჩემს გულში.თბილისის სევდიან ქუჩებსაც მუდამ ემახსოვრება ყოველივე ეს.და არამარტო მას,თითოეულ ადგილს,თითოეულ წერტილს სამყაროში,სადაც ჩვენ ფეხი დაგვიდგავს.და მე ეს ზუსტად ვიცი,რადგან შეუძებელი იყო გეყურებინა ჩვენთვის და ეს არდაგემახსოვრებინა.ხო სწორად გაიგეთ,რომ ზუსტადაც,რომ
შე უ ძლე ბე ლი იყო.
8 ნოემბერი -ჩემი დაბადების დღე.(ჩვენი ერთად ყოფნის მესამე წელი)
მთელი დღე ჩვეულებრივად მეხმიანებოდა წილოსანი. დილიდან შუაღამემდე ჩემს გვერდით იყო,ბავშვებთან ერთად,12 ს 5 წუთი რო დააკლდა,გარეთ ჩამიყვანა.
_ვერაფერს ვერ ხედავ ხო? (მითხრა მან
_ნეტუ
_კაი ეხლა? (და როგორც ადრე,ისევ ისე მაკოცა,თვალი გავახილე და ისევ ვერაფერი ვერ დავინახე
_ვერც ეხა
_ხოდა ზუსტად მაგაშია სიურპრზი.სიურპრიზიი (დაიყვირა მან,მეც მის სისუელელზე გამეცინა,დაახლოებით ასე იყო ორი წუთი,შემდეგ საათზე დაიხედა,სახე დაუსერიოზულდა და დროაო დაიძახა,იმ წამს ცაში გაჩნდა უამრავი ფრანი,ფეიერვერკები,დემეს უკან ჩემიბიჭები,ჩემიძმა დეიდაშვილები,მათი ძმაკაცები,დემეს ბიჭები ყველა ერთად მღეროდა ჩვენს სიმღერას ფრანის:რაგულიანადს.
შემდეგ წილოსანი მოვიდა ჩემთან.
-ეხლა პირველის ერთი წუთია,რაც იმას ნიშნავს რომ უკვე შენი დაბადებისდღე აღარაა,ასე რომ აღარ იქნება ყველაფერი ისე როგორც შენ მოისურვებ.უკვე ჩემი დღე დაიწყო.და მე დემეტრე წილოსანს სიცოცხლეზე და ყველაზე მეტად მიყვარხარ შენ ანასტასია დადიანი და გთხოვ,კიარადა მოვითხოვ,რომ შენ გერქვას ჩემი ცოლი.(მითხრა მან და უზარმაზარი ოქროს ბეჭედი ხელისგულზე დაიდო.
_დაე დაგმაყოფილდეს შენი მოთხოვნა (ვთქვი მე და ბიჭს მთელი ძალით ჩავეხუტე.შემდეგ იყო ოვაციები,შეძახილები,ბევრი შამპანიური,გაკვივრებული მშობლები და ბოლოს მაინც ყველას ბედნიერი გამომეტყველება.
მიუხედავად იმისა რომ მტკიცედ მქონდა გადაწყვეტილი,სანამ სწავლას არმოვრჩები გათხოვებაზე არ ვიფიქრებთქო,მაინც გადავდგი ეს ნაბიჯი და ქორწილი ზაფხულში,მესამე კურსის დამთავრებისთანავე დავნიშნეთ.მომავალი იურისტი ქალი,სულ რაღაც 3 თვეში წილოსანის ოფიციალური ცოლი გავხდებოდი.თუმცა არის ისეთი რაღაცეები,რაც გვაიძულებს,რომ ბედნიერ მომავალზე უარი ვთქვათ და პირდაპირ თავით გადავეშვათ,უბედურების მორევში და სწორედ ასეთი რაღაც დამემართა მე.
მარტის თვე იყო,უფრო ზუსტად 16 მარტი,დილას წილოსანმა გამაღვიძა გინდა თუ არა მნახეო
_აუ კაი რა დემე,მძინავს თან დილის შვიდი საათია გიჟი ხოარხარ?!
_ანასტასია არმეხუმრება,მალე მართლა რა,ვორონცოვზე ვარ და გელოდები (უჩვეულოდ სერიოზული ჩანდა წილოსანი.
_დემე მშვიდობაა?
_არა ტასო არა გელოდები მალე რა გთხოვ.
როგორ გავემზადე და რაჩავიცვი არმახსოვს,5 წუთში უკვე ტაქსში ვიჯექი და დანიშნულების ადგილზე მივდიოდი,შორიდან დავლანდე წილოსანი და ჩქარი ნაბიჯით მივუახლოვდი.
_დემეე (ეგრევე მოტრიალდა,უჩვეულო სახე ქონდა,სწრაფად წამოვიდა ჩემკენ და გულში ჩამიკრა
_ვიგუდები მშვიდობაა? (ჯერ კიდევ გამოუფხიზლებელი ნერვიულად ვაცეცებდი თვალებს,როდესაც ბიჭს ღიმილი ყურებამდე გაეხა და „პაემანი ვორონცოვზე“ ამ სიმღერის სიმღერა დაიწო.სიცილი ვერ შევიკავე,ისეთი სანახავი იყო წილოსანი,გული რომ ვიჯერე საშინლად გავბრაზდი,თვითონაც შენიშნა და ჩასახუტებლად წამოვიდა მე კი გვერდი ვიცვალე.
_აუ კაი რა სტასი,ნახე როგორი სერენადა გიმღერე შენ კი არმიფასებ (მითხრა მან და უსაშველოდ გრძელიწამწამები ამიფახურა
_აუ კარგი რა,შენ არიცი მე როგორ ვინერვიულოე (ვთქვი და ავტირდი,უმალ გაჩნდა ჩემთან და მომეხვია) აუ არიცი შენ მე რეები არ ვიფიქრე.
_ჩუ პატარა,ჩუ სანამ შენ კარგად ხარ მეც კარგად ვარ,არიტირო,მითხარი რა გავაკეთო და გავაკეთებ,ოღონდ შენ არიტირო კაი?
_ჩაა...მეე...ხუ...ტე (ამოვისულუკუნე მე და ხელები გავშალე.
_მაგაზე გაწყენინებ?! (გაეღიმა და გულში ჩამიკრა) არიცი შენ როგორ მიყვარხარ და რამდენს ნიშნავ ჩემთვის.აქამდე ყველას დავცინოდი,ვინც სიყვარულისგან გაგიჟებული მინახავს.შენ კი ვერვხსნი,შენ ისე უცებ შემოხვედი ჩემს ცხოვრებაში და ისემალე დაისაკუთრე ჩემი გული,ვერც მე მივხვდი.პირველად როდის მივხვდი იცი,რომ შენ ჩემი ჯულიეტა იყავი და მე შენი რომეო?! აი სუსუ თავიდან მარჯანიშვილზე,კოკისპირულ პიჟამაში გამოწყობილი,მთელი ძალით რომ ჩამეხუტე.აი მანდ მივხვდი,რომ მაგარი დარხეული მქონდა,შემდეგ უფრო ახლოს მოვედი შენთან.დაძინებამდე მიყვარდი,გაღვიძებისას კი უკვე მივხვდი რომ ყურებამდე და ყურებს იქითამდეც შეყვარებული ვიყავი შენზე! შენ საოცრება ხარ,სუფთა ხარ ყველანაირად.ჩემი სუფთა,სიფრიფანა გოგო ხარ.
_ოდესმე მითქვამს შენთვის რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ?
_არა,მაგრამ ეჭვი მაქვს მოვისმენ!
_მართალი ხარ!ანასტასია დადიანს მთელი გულით,ყველაზე ეტად უყვარს დემეტრე წილოსანი!
_ჩემი სულელი ბაჭია (ხელები მომხვია და შუბლზე ტუჩები მომაწება,მე გავინაბე.
16 ში მთელი დღე ერთად ვიყავით მე და ჩემი ბიჭი,მთელი ქალაქიც მოვიარე,ღამის ორი საათი იყო სახლთან რომ მიმიყვანა.
_ჰე მიდი ადი ახლა (მითხრა მან და კოცნით დამაჯილოდვა)
_მეშენ ძალიან!
_სახლში ადი მერე ფანჯრიდან გადმომხედე და მეც წავალ
_რაგეშველება
_არაფერი (გამეკრიჭა ბიჭი,მეც სახლში სულ ხტუნვა ხტუნვით ავედი და ფანჯრიდან დემეს ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე,მას გაეღიმა,თვალი ჩამიკრა და ადგილს მოწყდა.
დილის ოთხი საათი იქნებოდა,ნინამ რომ დამირეკა სასწრაფოდ ჩემთან ამოდი დედაა ცუდადო.მე ნერვიულობისაგან გულილამის ხელში მეკავა,ჩემებს დავუბარე ნინასთან გადავდივარ,დღეს იქ ვრჩებითქო და კისრისტეხით გავემართე მოპირდაპირე კორპუსისკენ.
მიუხედავად იმისა,რომ ამ პადიეზდში შესვლას ღამე კიარა,დღე ვერიდებოდი,საყვარელი ადამიანის დაკარგვის შიშმა,სხვა ყველა გრძნობა გადაფარა და სადარბაზოში შევვარდი,მეორე სართულზე ვიყავი და სიბნელეში ძლივს მივიკვლევდი გზას ვიღაცის უხეში ხელები,რომ შემეხო წელზე,ცხვირზე რაღაც დამაფარეს და მეც აზროვნება და არა გონება დაკარგული,უხმოდ ჩავესვენე უცნობის მკლავებში.არვიცოდი სად მივდიოდი და როგორ,ტირილითაც ვერ ვტიროდი,მთლიანი ჩემი სხეული პარალიზებული იყო,მხოლოდ ტვინი მუშაობდა მშვენივრად და როდესაც მომხდარს ვიაზრებდი კათასტროფული ტკივილით მევსებოდა გული.არვიცი რამდენიხანი ვიარეთ,ერთადერთი ის მახსოვს,რომ ვიღაცის საძინებელში ვიყავი და ვიღაც შეუჩერებლად მიფათურებდა ხელებს.მე კვლავ არშემეძლო გატოკება და აუტანელ ტკივილს მხოლოდ ცრემლებით ვუმკლავდებოდი.მალევე გავითიშე.ვნატრობდი რომ ეს ყველაფერი სიზამრი ყოფილიყო და დილას კვლავ დემეტრეს ზარს გავეღვიძებინე,თუმცა ასე არმოხდა.დილას თვალი,რომ გავახილე შუა ტრასაზე ვეგდე,ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშნელობით.მთელი სხეული მტკიოდა,მუცლის ღრუში აბობოქრებული ხანძარი გატოკების საშვალებას არმაძლევდა,თუმცა როგორღაც ადგომა მოვახერხე და აქეთიქეთ დავიწყე ტრიალი ნაცნობი ადგილისთვის რომ მიმეგნო,თუმცა ამაოდ.მეც ბედს მივენდე და დაღმართს დავუყევი.არეული ნაბიჯებით მივაბიჯებდი,თან ცრემლები მახრჩობდა,თავს დამტყდარი უბედურების გაანალიზებისავე გული შუაზე მეფლითებოდა და ტირილს ვუმატებდი.სასოწარკვეთაში ჩავვარდი,როცა გავაცნობიერე რომ ვერავის თვალს ვეღარ გავუსწორებდი,დემეტრეს გახსენებისთანავე ტკივილიანად გამეღიმა.მართლა ასე მოხდა...სიმწრით,აგურაგურ ნაშენები ცხოვრება თავზე დამემხო.არმეგულებოდა იმ წამს ჩემზე უბედური ადამიანი.ალბათ ბედის ამბავი იყო თავი თბილისის შესასვლელთან რომ ამოვყავი.ყურადღებას ვერ ვაქცევდი ხალხის მზერას.ერთადერთი აქედან წასვლა მინდოდა,საერთოდ დედამიწიდან გაქრობა.იქვე ტაქსი დავლანდე,მისამართი ვუკარნახე და პირდაპირ სახლისკენ მიმავალ გზას დავუყევით.სახე დავილაგე,რადგანაც ჯიბეში ფულის ნასახიც არმეგულებოდა ყურზე მყოფი ოქროს საყურეები დავიხსენი და ტაქსისტს გავუწოდე.
_ეხლა არმაქვს ფული,აი ეს გამომართვით,ოქროა,ძალიან გთხოვთ
_რასამბობ ვილო,მიდი ადი ეხლა სახლში.
_გმადლობთ (ვუთხარი და გადმოვედი,თუმცა საყურეები მაინც არწამომიღია.სახლში შესვლისთანავე ჩემოდანს ვეცი და ბარგის ჩალაგება დავიწყე,მანამდე წილოსანი უნდა მენახა.საღამოს ყველაფერს მოვრჩი და ბიჭს შეხვედრა ვთხოვე,არგამოპარვია ჩემი გაცრეცილი სახე წილოსანს,გადასაკოცნად წამოვიდა თუმცა თავი გავატრიალე,ერთი ღრმად ჩავისუნთქე და აწყლიანებული თვალებით გავხედე სახეწაშლილ ბიჭს.სიტყვებით ვერ ავხსნი რის ფასად ვიჯექი წილოსანის წინ ესე მშვიდად და როგორ ვუყურებდი თვალებში მოტყუებულს.
_არმჯერა,თვალებში შემომხედე და მითხარი რომ მატყუებ (მკლავში მწვდა წილოსანი და ორივე ხელით მაგრად შემაჯღრია)
_არგატყუებ.გითხარი უნდა დავშორდეთ თქო(კვლავ „უემოციო“ ვიყავი მე)
_რატომ? (კბილებშიგამოსცრა მან
_იმიტომ რომ არმიყვარხარ,არცარასდროს მყვარებიხარ,შენთვის გული რომ არ მეტკინა იმიტომაც დაგთანხმდი ცოლობაზე,თუმცა შემდეგ გამოჩNდა სხვა,რომელმაც დამანახა თუ რასნიშნავს სიყვარული,რას ნიშნავს როდესაც გრძნობ რომ ის შენი სულის ნახევარია.არმიყვარხარ დემეტრე.გულს ვერ უბრძანებ რავქნა,ეს ბეჭედი გამომართვი,სხვას გაუკეთე,შენ საუკეთესოს ისახურებ და არა ჩემნაირს.(სიტყვით გამოსვლა დავამთავრე და განადგურებულმა დავტოვე შენობა,ნინას შევხვდი და მთაწმინდისაკენ ავიღეთ გეზი,მატყობდა რომ ვერ ვიყავი და კითხვებითაც თავს არმაბეზრება,იცოდა მისვლისთანავე ყველაფერს მოვუყვებოდი და ისიც მშვიდად ითმენდა.ტყეში მალევე ავედით და მანქანიდან ნორმალურად გადასული არვიყავი ტირილი რომ ამიტყდა ისტერიკული.
_გისმენ ანი (უჩვეულოდ მშვიდი იყო მაჩაბელის ხმა)
_ნინა დაიფიცე,დაიფიცე შენთვის ყველაზე წმინდა,რომ რასაც შენ ეხლა,აქ,ამ წუთში მოისმენ,მხოლოდ ჩვენს შორის დარჩება და ამას ვერავინ,ვერასდოდეს,ვერ გაიგებს!
_ანი მაშინებ (შეშფოთდა ის
_დაიფიცეთქო (მკაცრად ვთქვი მე
_ვფიცავ (თქვა მან და ინტერესით სავსე თვალები მომაპყრო)
_მოკლედ გუშინ,რომ დამირეკე ეგრევე წამოვედი შენთან,მეორე სართულზე ვიყავი ვიღაცამ ხელი რომ მომკიდა და....
თხრობა დავასრულე და ისიც ჩემთან ერთად ტიროდა,თავები ერთმანეთზე მიგვედო და ჩუმად ვსლუკუნებდით
_ჩემი პატარა,როგორ დაიტანჯა,გეხვეწები სუ,ჩუმად აღარ იტირო..
_ვსიო მორჩა (ვთქვი მე და ცრემლები ხელისგულებით მოვიწმინდე)
_ეხლა რას აპირებ?
_არვიცი ნინა,ერთადერთი რაც ვიცი ეს ისაა,რომ ხვალვე წავალ ათენში დეიდაჩემთან და იქედან მინიმუმ რამდენიმე წელი არჩამოვალ.
_რაშენ ხოარ გაგიჟდი?! მერე აქააურობას ვის უტოვებ?! დემეტრესთან რასაპირებ?! მე სულ გკიდივარ ხო?! ან ნანა არგეცოდება?!
_არგავგიჟებულვარ,არც ისეთი მაქვს რამე ვინმეს რომ დავუტოვო,წილოსანი ჩემს ცხოვრებაში აღარ იარსებებს,შენ ზუსტად იცი ჩემთვის რაცხარ და ვინცხარ და ნანას კიდე ბიჭები არმოაწყენენ.იცოდე სიმართლე მარტო შენ იცი!არმინდა ეს ვინმემ გაიგოს,თვით ნანამაც არუნდა იცოდეს.დამიჯერე ნინ ჩემთვის ესეა უკეთესი,აქ მართლა ვეღარ გავჩერდები,არშემიძლია,მეც გამიგე ნინ რა
_მესმის,უბრალოდ ვერ ვხვდები ასეთი ძლიერი როგორ ხარ.
_არვიცი,მართლა არვიცი,ეხლა კიდე გთხოვ,სახლში წამიყვანე,ბილეთები მაქვს ასაღები და ბარგიც ჩასალაგებელი.იცოდე აღარასდროს აღარ იტირო,მე სულ შენს გვერდით ვიქნები,სულ!ჩემი იმედი ყოველთვის გქონდეს!
_მიყვარხარ!
_მეც!
___
_დედა ძალიან გთხოვ გამიგე რა,სწავლა მინდა,იქ ჩავალ დეიდასთან,ვისწავლი მოვრჩები ყველაფერს და ჩამოვალ,სულ დაგეკონტაქტები ხოლმე
_არვიცი ანი,მაინც მგონია რომ
_დედა!ხომ ვილაპარაკეთ არა ამაზე უკვე?გეყოს რა,ძალიან მიყვარხარ იცოდე.
___
აეროპორტში მხოლოდ ძალიან ახლობლები გავიყოლე.დედა,მამა,ძმა,დეიდშვილები,წიკო და დავითა,ხოლო პირადი სამეგობროდან განუყრელი შვიდეული წამომყვა.ისე ჩამშლოშნეს ლამის დამბანეს,და ზედმეტი ხვევნა კოცნის შემდეგ თითქმის დანამული ავედი ესკალატორზე.
___
ათენს ადვილად მოვერგე,საკმაო მეგობრებიც გავიჩნე,თუმცა ჩემების დანაკლისს მაინც ვერავინ მივსებდა.მიუხედავად მაქსიმალური მცდელობისა და მონდომებისა,რომ სევდა გულიდან გამეგდო,მაინც არაფერი გამომდიოდა და შუაღამისას,მთვარის შუქზე ცრემლები თავისით მიიკვლევდნენ გზას ჩემს ლოყებზე.4 წელი გავიდა ზუსტად.
დღეს მე უკვე წარმატებული ქალი ვარ.
შესანიშნავი სამსახურით
შესანიშნავი აქაური მეგობრებით
თუმცა უწილოსნოდ და ჩემიბავშვების გარეშე.მიუხედავადიმისა რომ დღეში ცხრაჯერ ველაპარაკებოდი თითოეულ მათგანს,მაინც არიყო ეს საკმარისი.
ეხლაც ფიქრი ტელეფონზე ზარმა გამაწყვეტინა,რომელმაც მაცნობა რომ ნინა რეკავდა და ჩემი თავი უკვე მკვდრად გამოვაცხადე.
_შენ რა სულ გადაირიე?!
_მადლობა ნინა მეც არამიშავს
_რასქვია არაგიშავს,უნდა კვდებოდე!რაგახდა შენი სამსახური ისეთი რომ დაქალის ქორწილში ვერ ჩამოდიხარ!აზზრზე ხარ გითხოვდები ტასო,შენ კიდე რანაირად იქცევი!კარგი ხო დაგთანხმდი,რომ ჩემი მეჯვარე არ ყოფილიყავი,მაგრამ ჩემს ქორწილში ჩამუსვლელობა უკვე ნამეტანია!ვიცი წილოსანის გამო იკავებ თავს!ლექსოს ნამდვილად ვერ ვეტყვი შენი ძმაკაცი არდაპატიჟო თქო,მითუმეტეს მეჯვარე!
_ნინა ხო იცი...
_მაცალე!ნუ მაწყვტინებ!ეხლა კარგად მომისმინე!შენ მგონი ვერ აანალიზებ რომ ვთხოვდები,ვერ ხვდები იმას თუ რაოდენ მნიშვნელოვანია ეს დღე ჩემთვის!მაგრამ როგორც ჩანს იქაური მეგობრები უფრო მეტად შეიყვარე,ვიდრე ჩვენ,ასე რომ ან ზეგ დილიდან ჩემს გვერდით იქნები ფიზიკურად! და არა სულიერად! ანარადა ჩათვალე რომ სერიოზულად ვიჩხუბებთ.
_ნინ ამას როგორ მეუბნები,თქვენ ხართ ჩემი სიყვარულები,სიამაყეები,უთქვენოდ აქამდეც ვერ მოვიდოდი,ძალიან მიყვარხარ!უბრალოდ გამიგე,მართლა არშემიძლია,გპირდები რომ მალე ჩამოვალ,მაგრამ ვერა ზეგ!ძალიან ვწუხვარ ამის გამო,ხოიცი არა?!
_კაი (მითხრა და გამითიშა,ვხვდებოდი რომ ვაწყენინე,მარა რავქნა დაბადებიდან ასეთი დამპალი ვიყავი,თვალებში ჭინკები ავათამაშე და უფროსის კაბინეში სახე გაბრწყინებული შევედი.
_გამარჯობა ადონი (მივესალმე ჩემს ბერძენ უფროსს)
_სალამი,აბა როგორ მიდის საქმეები?
_შესანიშნავად,ხვალვე გავფრინდები საქართველოში და ახალ ფილიალს მეთვითონ შევამოწმებ.
_შენ რომ არა ანასტასია,არვიცი.ზუსტად ვიცი წარმატებას მოგვიტანს ეს ახალი წამოწყება.მთავარი ადვოკატის პოსტს რათქმაუნდა შენ მოირგებ,შემდეგ კი როგორც შევთანხმდით კომპანიებში გადანაწილდებით.
_რათქმაუნდა ადონი,ეხლა კი თუ ნებას დამრთავთ დაგტოვებთ,გასამზადებელი ვარ!
_თუგინდათ გაგიყვანთ.
_არაგმადლობთ,ნახვამდის.
ჩემს უფროსს ბედნიერად დავემშვიდობე და თავაწეულმა გავიარე კოლიდორი,მანქანაში მოვთავსდი და გეზი სახლისაკენ ავიღე.
_დეეიდუკკ მოვედი,ბარგი ჩავალაგოთ რა
_ჩაგილაგე უკვე დე
_მშვენიერია,ეხლა წავალ ცოტას წავუძინებ და გამაღვიძე თორმეტზე!
_კაიჩემო გახარებავ,ძალიან მომენატრები!
_კაი რა დეიდუკ,არდაიწყო რა,თვეში ერთხელ ჩამოვალ,საქმეების გამო თან შენც გნახავ ჩემო ბუთქუნა დეიდავ.
___
ცრემლებით დავემშვიდობე დეიდას და აეროპორტში წავედი.როგორც კი თვითვმფრინავი დაეშვა ხარბად ჩავისუნთქე ჩვენი სამშბლოს ჰაერი და ბედნიერმა გავწიე სასტუმროსაკენ.მიუხედავად იმისა რომ ჩამოსვლა ძალიან მიხაროდა,იყო ძალა რომელიც უკან მიბიძგებდა.იმ დაწყევლილ ღამეს მახსენებდა,შემდეგ წილოსანს...უსიამოვნო ფიქრები თავიდან გავდევნე და ტაქსის მძღოლს გეზი რედისონისკენ ავაღებინე.არავინ არიცოდა ჩემი ჩამოსვლის ამბავი,ხვალ გაიგებდა ყველა საღამოს ნინას ქორწილში ამას.მანამდე კი კაი გამოძინება არმაწყენდა.რადგან რესტორანში 7 ზე იკრიბებოდნენ ლოგინში კოტრიალისთვის საკმაო დრო მქონდა და რადგანაც დაგვიანებას ვაპირებდი ორი საათი მოსამზადებლად საკმაო დროდ ჩავთვალე და საღამოს ეკვს საათზე ბედნიერმა ვჭყიტე თვალები.
გრძელი,ზურგ ამოღებული,ფეხზე ჩახსნილი,ტანზე მოყვანილი წითელი კაბა მოვირგე,მაკიაჟიც ვიზაჟისტებს სადა გავაკეთებინე,გრძელი ქერა თმა ხელში მოვიქციე და ერთმხარეს გადმოვიგდე დახვეული,წინა თმა უკან ჩევიკარი,ფეხები შავქუსლიანებში ჩავყავი,მასვე შევუხამე შავი ფერის სამკაულები,შავი პორტფელი ხელში ჩავიბღუჯე,ჩემი თავი სარკეში შევათვალიერე,ფრიად კმაყოფილი დავრჩი,დაბლა ჩავედი და მძღოლს რესტორნის მისამართი ვუკარნახე.
___
_არა აზზრზე ხარ?! უკვე ცხრა დაიწყო იმას უკვე არცდაურეკა (გაცოფებული ნინა ქალების საპირფარეშოში სცემდა ბოლთას,მეგობრები ამაოდ ცდილობდნენ მის დამშიდებას,ბოლოს როგორც იქნა გავიდა და თავისი კუთვნილი ადგილი დაიკავა.
წილოსანიც აფორიაქებული იყო,ეგონა რომ აქმაინც ნახავდა ოთხი წლის უნახავ ტასოს,თუმცა იმედგაცრუებული დარჩა და ცდილობდა გუნება გამოეკეთებინა.
ყველას უკვირდა ტასოს ესეთი საქციელი,დედამისსაც,მთლიანად მის ოჯახს,სამეგობროს,თუმცა რაიცოდნენ რაგეგმავდა ქალბატონი.
___
ბავშვობიდან წიკი ქონდა ნინას)სადაც წავიდოდა ყველგან მობილური უნდა ქონოდა თან,ისოდა ტასომ ამის შესახებ და დარწმუნებული იყო,რომ მეგობარი არც ეხლა არ დაარღვევდა ამ ტრადიციას,ამიტომაც თამამად შევიდა რესტორნის ეზოში და ნინას მობილურზე მიწერა „შემოსასვლელზე თვალი გეჭიროსო“ თითქოს გულმა უგრძნო მაჩაბელს,ეგრევე მიატრიალა თავი და შორიდანვე დალანდა დადიანის ქერა კულულები.გულის შეტევა თუ არ ექნებოდა არ ეგონა,იმ წუთას არაინტერესებდა ხალხის აზრი რომელიც მას უყურებდა,არც თამადას სადღეგრძელო,რომელსაც უკვე ორი წუთი იყო ამბობდა,ბოლო ხმაზე იკივლა ტასოო და ფეხსაცმელ გახდილი სირბილით წავიდა მონატრებული დაქალისაკენ.
ყველამ მათ შეხედა,დემეტრე დარეტიანდა,მოძრაობის უნარი დაკარგა,მხოლოდ მას უყურებდა,უფრო გაზრდილს და დაქალებულს,უფრო მიმზიდველს და სექსუალურს,უფრო ლამაზსს და თამამს.გაგიჟდა,ეგონა ელანდებოდა,მხოლოდ ლექსოს მუჯლუგუნმა გამოაფხიზლა.
_ჩამოვიდა ტო აზზრზე ხარ? (ლუღლუღებდა ჯერ კიდევ გაოგნებული სიძე
_აჰაამ (არანაკლებ შოკირებული იყო წილოსანი
_ეხლა რას აპირებ?
_არაფერს..არვუყვარვარ,არმიყვარს.ვითომ არც ყოფილა რა
_ხოიცი რომ ეგრე არ გამოვა არა?
_არვიცი.
_ნუატრაკებ.
_ცოტაც მაცალე.(უჩვეულოდ მშვიდი იყო დემე
___
_არმჯერა,ესე როგორ მომატყუე შე გარეწარო (ვერიჯერებდა ნინა და მონატრებულ დაკალს ეხვეოდა
_ჩემი ლამაზი ქალი,ამ დღეს როგორ გამოვტოვებდი?!სულ მკვდარი რომ ვყოფილიყავი თავს ამოვითხრიდი და საფლავთან ერთად დავიკავებდი ჩემს ადგილს.
_გიჟი ხარ რა,ნამდვილი გიჟი (თქვა ნინამ და იმის დასამტკიცებლად,რომ არაფერი ელანდებოდა მეათეჯერ უბწკინა ტასოს ხელზე.
_სანამ არდაგიგლეჯივარ მოგცილდები,ჩემებს ვნახავ და მერე შემოგიერთდები.
_მიდიჰო
___
რაჯობია მონატრებულსხეულს გულში რომ ჩაიკრავ?!არცარაფერი.ჩემიანების დანახვამ ისე გამახარა,რომ ყველა უსიამოვნო განცდა განიდევნა ჩემგან.რჩებოდა მხოლოდ ერთი,რომლის მზერაც მთელი საღამო არ მომცილებია.რთული მისახვედრი არიყო ვინ იქნებოდა.რათქმაუნდა წილოსანი იყო.მეც დავიღალე და ნეფედედოფლის მაგიდისკენ გავემართე.დიდი სიყვარულით მოვიკითხე ლექსო,წილოსანს უბრალო სალამი მივუძღვენი,ნინას მეჯვარეს კი უბრალოდ გავუღიმე.
წარმოსადგენლადაც რთულია თუ როგორ შეიძლება ადამიანთან იყო ესე ახლოს და ამავდროულად ასე შორს.სანტიმეტრები რომლებიც წილოსანს მაშორებდა მეზედმეტებოდა.აი იმ წამს დაუფიქრებლად დავთმობდი ყველაფერს,რათა ერთხელ მაინც მეგრძნო წილოსანის ხელები ჩემს წელზე და კიდევ ერთხელ ჩამესუნთქა მისი სურნელი.თუმცა აზრები,აზრებად რჩებოდა და ჩემიმხრიდან განხორციელებასაც არ ექვემდებარებოდა.მისი აქყოფნა სულს მიხუთავდა,მაბრუებდა და საღად აზროვნების ყოველგვარ უნდარსადაშესაძლებლობას მისპობდა.ერთადერთი რაც იმ წამს საყრდენად მეგულებოდა ეს ნინას ხელი იყო ჩემს მუჭში,რომელიც დროდადრო მაგრად მიჭერდა,მაგრამ საუბედუროდ მისი თავი ლექსომ მომტაცა ჩემს ცოლს უნდა ვეცეკვოო,თუმცა კარგად ვხვდებოდი ეს მისი იმ გეგმის ნაწილი იყო,რომელიც მიზნად ჩემი და დემეტრეს შეუღლებას ისახავდა მომავალში.წყნარი მუსიკის ფონზე,წილოსანთან მარტო დარჩენა ჩემთვის სიკვდილის ტოლფასი იყო,თუმცა ვხვდებოდი ჩემი უხასიათობით ნინას ამ უბედნიერეს დღეს ჩავაშხამებდი,სწორედ ამიტომ თავს იძულებულს და ვალდებლს ვხდიდი,რომ მთელი საღამო სახიდან იდიოტური ღიმილი არ მომეშორებინა.წილოსანის გვერდით ჩუმად ჯდომას ცოტახნით,როგორმე ავიტანდი ბიჭს საუბარი,რომ არ წამოეწყო.
_მეგონა ამდენი წლის მერე ერთმანეთთან ცილიზებული ურთეიერთობა გვექნებოდა.(ირონიით გაჟხენთილი იყო მისი ხმა)
_შენწარმოიდგინიე მეს ასე ვფიქრობდი (არანაკლებ ირონიული ვიყავი მეც)
_კარგი მაშინ ხომ არ გვეცეკვა?! (ეშმაკურად ჩაიცინა მან და საცეკვაოდ ხელი გამომიწოდა)
_სიამოვნებით (ვთქვი და საცეკვაო მოედნისკენ გვაყევი)
როგორც კი წილოსანის ხელები ვიგრძენი წელზე,ეკლებმა დამაყარა,მთელი ძალის მოკრება დამჭირდა იმისათვის,რომ ბიჭს ხელებში არ ჩავსვენებოდი.შემიძლია დავიფიცო,რომ უკეთეს მდგომარეობაში არც ის ყოფილა,თუმცა თავის თავს კონტროლს მშვენივრად უწევდა.მე ვცდილობდი გარეგნულად არაფერი შემემშნია,შინაგანად კი ვდუღდი.ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით.
_ჰაჰა მუსიკა დამთავრდა (სწრვულად გავუღიმე მე
_როდის იყო ტასო სხვის დაკრულზე რომ ვცეკვავდი?! (ეშმაკურად ჩაეცინა მას და ცეკვა განაგრძო)
_არვიცი.უბრალოდ ეხლა უხერხულია,საუბარი არმაქვს იმაზე რომ ჩემებიც აქარიან და მგონი მოსაწონი არარის ხო ყველას წინაშე შენს ყოფილ „საქმროს“,რომ ეცეკვები? (ირონიული ვიყავი ისევ მე.ვიგრძენი ძარღვებში სისხლი როგორ აუდუღდა,ცივად მომშორდა და გასასვლელისკენ წავიდა.ვიცოდი რომ იმწამს გული ძალიან ვატკინე,მაგრამ უფრო ნატკენი მე ვიყავი,ნინას გავუღიმე და აივნისკენ გავემართე.შესულმა კარები საგულადგულოდ დავკეტე,კუთხისკენ წავედი ვინმეს რომ არდავენახე და ბოლო ხმაზე ავბღავლდი.არვიცი რამდენიხანი ვიყავი ესე,თავის აწევისას ჩემს პირდაპირ მდგომი წილოსანი რომ დავინახე.მიყურებდა და ეწეოდა.მის თვალებში ნათლად ჩანდა,რომ საშინლად იმედგაცრუებული იყო.სწრაფად წამოვდექი,ლოყებზე შერჩენილი ცრემლების ნაკვალევი ხელის გულებით მოვიწმინდე და ის იყო უნდა გავსულიყავი,დემეტრეს ხელმა რომ შემაჩერა.
_გამიშვი,მეტკინა!(გავუძალიანდი მე
_მეცმეტკინა!ოთხიწლის წინ,მერედა როგორ მეტკინა თან!
_რავქნა მითხარი,გულს ვერ უბრძანებ!
_კაცი ვარ თუ სი*ი?!
_მიპასუხე ტასო!
_რაგინდა დემეტრე?!
_რა რამინდა გიჟი ხოარხარ შენ?! ძალიან მაინტერესებს ვინ შეგიიყვარდა,როდესაც მთელი ოთხი წლის მანძილზე შენს გვერდით ბიჭი არდამინახია?!
_შენ,შენ საიდან იცი?!
_გოგო დებილი გგონივარ?!რატომ გგონია შენი უფროსი ადონი თუ ვინ ჩემი ფეხებია,რატო აღარ იწევდა შენსკენ?!მიპასუხე შენს გვერდით მყოფი ყველა ბიჭი თავს ძმობაზე რატო გიდებდა?!
_შენშენ?!
_ხო მე,მე!მითხრაი ეს რატო გააკეთე?!რა მიზეზი გქონდა?
_ვერ
_ჩუ ჩუ ხმა არამოიღო!ეგ სისულელე რომ არ გაგეკეთებინა,ეხლა უკვე შვილები გვეყოლებოდა!პატარა შენ ან მე!მეც რა სი*ი ვიყავი რო გაგიშვი!მითხრაი რატო გააკეთე ეს და შეგეშვები ჩემთვის ყველაზე ძვირფასს,შენს თავს ვფიცავარ!
_არშემიძლია დემე,მართლა ვერგეტყვი,ამისთვის არ მემეტები! (ამოვისლუკუნე მე
_კაი.
ვიცოდი აღარაფრის თქმას აზრი რომ აღარ ქონდა.ამიტომ უკან გამოვბრუნდი ყველას დავემშვიდობე და სახლისაკენ მიმავალ გზას დავუყევი.
___
ამ ყველაფრიდან უკვე თვე გავიდა.თითქოს ყველაფერი ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა.მაგრამ არაფერი იყო ისე როგორც ადრე.დავდიოდი სამსახურში შემდეგ სახლში,ყველას იშიათად ვეკონტაქტებოდი,თითქოს ჩემებიც გრძნობდნენ ეხლა მარტო ყოფნა რომ მჭირდებოდა და არცისინი მეხმიანებოდნენ.დილიდან საღამომდე ვიყავი სამსახურში,შემდეგ სახლში და ასე გრძელდებოდა კიდევ დიდიხანი და უფრო დიდხანსაც გაგრძელდებოდა ერთდღეს ნინას რომ არ დაერეკა,არმაინტერესებს რა გჭირს ან რა საქმე გაქვს მალე ამოდი ჩემთანო მითხრა,მეც შეშინებულმა დავავლე მანქანის გასაღებს ხელი და დაქალის ახალი სახლისკენ გავწიე.კარო როგორც ყოველთვის ღია იყო,შიგნით რომ შევედი კი გაბრაზებული ნინა დამხვდა მხოლოდ.
_აი ეხლა აქ დაჯდები და არგამაწყვეტინებ!
_კიმაგრამ
_არგამაწყვეტინებ თქო!(უჩვუელოდ შეუვალი იყო ნინა.)ეხლა კარგად მისმინე გეყოს ის ოთხი წელი მარტოობისთვის,ეხლა ჩამოდი და შეირგე ბედნიერება,იქით იმ ბიჭს ტანჯავ,აქეთ შენ იტანჯები!დღესვე აქედან რომ გახვალ დაურეაკავ წილოსანს და ყველაფერს დეტალებში აუხსნი!შემდეგ კი დიდხანს და ბედნიერად იცხოვრებთ დიდიხანი!
_ხომიცი არა რომ არშემიძლია(ჩავილაპარაკე მე)
_როგორ არა შეგიძლია!დაივიწყე ყველაფერი!მესმის შენი ყველაზე მეტად მესმის და ვხვდები ეხლა რასაც გრძნობ!გგონია რომ შეუფერებელი ხარ დემეტრესთვის,გგონია რომ მას არიმსახურებ!მაგრამ იმად რატომ ვერ აანალიზებ ადამიანო რომ შენც არხარ ამისი ღირსი და რაც მოხდა იამში შენი ბრალი არაფერი რომ არაა მაგას რატომ ვერ ხვდები?!
_არშემიძია ნინა!ვერვეტყვი დემეტრეს მოდი და ჩემთან იყავითქო!იმიტომ რომ არვარ მისი ღირსი!მაგას მე ვუყვარდი ისეთი როგორიც ვიყავი და ის ანა იმ დღეს მოკვდა,როცა იმ ნაბი*ვარმა ძალა იხმარა ჩემზე!ჰო მე არვარ მისი ღირსი!და იცი რატომ?!იმიტომ რომ ის იმსახურებს ისეთს ვინც სუფთაა,ვისთვისაც ნამუსი არ აუხდიატ,შენ მგონი ჯერ კიდევ ვერ აანალიზებ რამხელა რაღაცის გადატანა მომიწია მე,და სწორედ დემესადმი ამხელა სიყვარული მაიძულებს ვიყო ჩუმად,იმიტომ რომ მას ამხელა ტკივილისთვის ვერ გავიმეტებ!არა,არა და არა!გაიგე რა!მირჩვენია ვძულდე,ვერმიტანდეს,ვეჯავრებოდე,ვიდრე სიმართლე ვუთხრა და ამით ორმაგად დავტანჯო!
არაფრის თქმა არვაცალე ნინას ისე გამოვვარდი ოთახიდან.კარებთან თვალებდაჭყეტილი ლექსოს,გაბოს და დათას დანახვამ ყველა ემოცია ერთიანად აღძრა ჩემში და ტირილისგან ცუდად გავხდი.ყურადღება არმიმიქცევია მათი ძახილისთვის გაჩერდიო,ვგრძნობდი რომ უკან მომყვებოდნენ,მეც თავქუდმოგლეჯილი გვარბოდი და ჩემივე დაუდევრობის გამო ამოვყავი თავი მანქანის ქვეშ.ნინას განწირული კივილიც გავიგე და გავითიშე.
___
უსასრულობაში ყოფნა იმაზე მეტად გამიგრძელდა ვიდრე სხვებს ეგონათ,თვალების გახელისთანავე კაშკაშა შუქმა გუგები ამიწვა და მეც იძულებული გავხდი მოჭუტულ მდგომარეობას დავჯერებოდი.თვალებდასებული ნინას დანახვა,ჩემთვის სიურპრიზს არ წარმოადგენდა და შემორჩენილი მთელი ძალღონით კართან მდგომს გავუღიმე.
_ანი როგორ შეგვშინე არიცი შენ(სლუკუნებდა ისევ
_კაირა,იმედი მაქვს იმისთის არაფერი არ გითქვამთ
_არა,არგვითქვია,მაგრა ადრე თუ გვიან გაიგებს!
_ბიჭები?
_ნუღელავ გავაფრთხილე.
ძაღლი ახსენეო და სწორედ ამდროს შემოვიდნენ პალატაში გაბო,დათა და ლექსო.
_რაჩურჩუტი ბავში ხარ რა (დამცინა ლექსომ
_როდის გამწერენ? (დავაიგნორე მისი ნათქვამი
_საბუთებს მოვაგვარებ და საღამოს გაგიყვანთ
_სახლში ამიყვანეთ რა ჩემთან
_აგი სუნელია (ჩაილაპარაკა გაბომ განსხვავებული ინტონაციით და მეც გამეღიმა
_ჩემთან მიმყავს,რასახლი (თქვა ნინამ და ისეთი თალებით გადმომხედა მივხვდი შეკამათებას აზრი,რომ არ ქონდა.
___
მესამე დღეა რაც ნინასთან ვარ და ლამისაა გადავირიო,სამსახური მომენატრა,ამ ორის შემხედვარეს ნოსტალგია მაწვება და სულ ცოტაცდა დეპრესია გარანტირებული მექნება.წილოსანი ამ დროის მანძლზე საერთოდ არ გამოჩენილა,სამაგიეროდ ბიჭები ჩემი თვალთხედვიდან ვერ გავაგდე ვერცერთი.ექიმმა ათი დღე გამოსაჯანმრთელებლად საკმარისიაო და მეც გმირულად ვუძლებდი მთელი დარჩენილი შვიდი დღის მანძილზე ნინას და არამარტო მის დეიდატერეზობას.
___
_შენ ბიჭო შ*გ ხომარაგაქვს?!გალოთდი ვერხედავ რასგავხარ ვაბშე (არცხრებოდა დათა და დემეს უყრვიროდა
_აუშემეშვი რა თუ ძმა ხარ (თქვა წილოსანმა
_რა შეგეშვა რა შეგეშვა შენ მგონი სულ გააფრინე არა?
_აუ გაბო ნუ მიტრა*ებ რა
_ეხლა ადგები დაიბან,მოწესრიგდები და დაელაპარაკები ტასოს,მოთხოვ რო ყველაფერი აგიხსნას,თან კატეგორიულად და არმოეშვები,გასაგებია?!
_არარი გასაგები,და ტასო აღარ მიხსენო
_რა აღარ გიხსენო,აზზრზე არ ხარ მაგ გოგომ რეები გამოიარა,ეხა კიდე შენ დაემატე,შენ მართლა სულ ხო არ გამოს*რდი?
_აუ დამანებეთ რა თავი,სხვა მიყვარს
_მე რას მატყუებ ბიჭო?არგიცნობდე მაინც (ოდნავ მოლბა გაბო
_თავს არდამანებებთ არა?! (თქვა დაღლილმა წილოსანმა და სიგარეტს მოუკიდა
_არა!
_ხოდა იჯექით რაცგინდათ ის ქენით (მხრები აიჩეჩა მან
_აუუ მაგარი პრო*ულად იქცევი!შენ იცი მაგ გოგომ რატო დაგაზა აქედან?რატოომ დაგშორდა? არიცი ხო?! ხოდა მევიცი და გეუბნები რო ასპროცენტიანია ტასო,მაგანრო გააკეთა მაგას ბევრი ვერ იზამდა,ბევრი კიარა მგონი მაგისგარდა არავის არ უქნია!ეგ რავი საოცრებაა ეგ გოგო,მაგარი ბედნიერი ხარ ასე რო უყვარხარ,ვიცი რო შენც გიყვარს და მიდი და დაელაპარაკე რა ეს დედამო*ული რაგახდა ასეთი(ვერცხრებოდა დათა
_ე ბიჭო რაგააკეთა რა?! (ეჭვის ჭია ღრნიდა დემეს
_რაგააკეთა და როდაგშორდა წინდა დღეს ვიღაც ნაბიჭვარმა გააუპა**იურა და თავი არჩათვალა იმის ღირსად რომ ამის მერე შენტან ურთიერთობა ისევ გაეგრძელებინა.რას ვერ მიხვდი? და ამის მერე შენთუ ისევ შენს აზზრზე იქნები ჩავთვლი რომ მთელი ამდროის მანძლზე ვაფშე არგიცნობდი,და არგაახურო საქმე ეხლა (თქვა არანაკლებ გაბრაზებულმა გაბომ და სახლის კარები დათასთან ერთდ გაიჯახუნა.

იმ დღეს მოკვდა წილოსანი,ერჩივნა მართლა სხვა ყვარებოდა და ამჯს გამო დაშორებოდა,,მერე მიხვდა ტასოს ყველა საქციელის მიზზეს და მის თვალში ისედაც უმაღლეს წერტილზე მყოფი გოგონა,კიდევ უფრო ამაღლდა.
___
-აუ მიდი გააღე რა კარები (ამოიბურტყუნა ჯერ კიდევ ძილბურანში მყოფბა ლექსომ და ნინას დაეჯაჯურა
_აუ შენ გააღე მიდი რა (ბუტბუტებდა ნინა,მაგრამ ბოლოს როდესაც კაკუნი ბრახუნში გადაიზარდა ორივე ერთად წამოფრინდა და კარებთან მდგარიწილოსანის ნახვამ ორივე უმალ გამოაფხიზლა.
_აუ მარტო დამტოვეთ რა (უჩვეულოდ მშიდი იყო წილოსანი,ლექსომ უსიტყვოდ გაუგო ძმაკაცს,ნინას სიტყვის თქმა არ აცალა ისე დაავლო ხელი და აყვანილი ჩაიყვანა დაბლა,ოდნავ შემთვრალი დემეტრე კი ტასოს ოთახისკენ დაიძრა,რომელსაც მშვიდად ეძინა და წარმოდგენა არქონდა რა ელოდებოდა.ისე საყვარლად ეძინა ბიჭს გასაღვიძებლად შეეცოდა,გვერდით მიუწვა და თავის უშველებელ ტორებში მოიქცია ეს ერთი ციდა გოგო.
___
ძილში გრძნობდა ტასო საყვარელი სხეულის ახლოს ყოფნას,თუმცა ეს თავის ლამაზ ზმანებას დააბრალა და ფშვინვა განაგრძო.გაღვიძებულს წელზზე მარწუხებიივით შემოჭერილი ხელები რომ დახვდა იგრძნო რომ არაფერი ესიზმრებოდა და შეშინებულმა ფართხალი დაიწყო წილოსანი რომ ამოიცნო პანიკის შემოტევამ პიკს მიაღწია და სრულიად შემთხვევით პოლზე წილოსანზე გაჭედილი აღმოჩნდა.
_კაი რა ტასო,რაგაფართხალებს.
_რასქვია რა მაფართხალებს,მოუსვი ეხლა აქედან,ან როგორ შემოხვედი?
_ჭრელად
_როგორ?!
_ჭრელად.მიდი ადექი ჩაიცვი მივდივართ
_რა სად?არსად არმოვდივარ მე შენთან ერთად
_როგორარა,კაბა ჩაიცვი პროსტა
_ჩემთვის ადგომა არშეიძლება.
_არაუშასვ მე აგიყვან.
_კარგი ჰო.
___
_სვეტიცხოველში რაგვინდა?ან ესენი რას აკეთებნ აქ? (თქვა და იქვე მდგარ დათაზე და ნინაზე ანიშნა.)
_ჯვარსვიწერთ (თქვა ბიჭმა და გაიკრიჭა.
_არვაპირებ მე არაფერს და გთხოვ როგორც მომიყვანე ისე წამიყვანე უკან.
_შენ არა მარა მე ვაპირებ.
_დემე გთხოვ (თქვა ცრემლმორეულმა ანამ
_ჩუ!ვიცი ყველაფერი და ასეთი ჩურჩუტი როგორ იყავი,ყველაფერი როგეთქვა ეხლა უკვე შვიელბი გვეყოლებოდა,მარა მაშნაც ესეთი სულელი იიყვი.
_კიმაგრამ
_ვსიო,მორჩა ჩვენი ცალცალკე სიარული,დღეიდან როგორც ადრე ვამობობდით ისე იქნება.
_ორი სული ერთსხეულში (ამოიბურტყუნა ანამ
_სამუდამოდ(თქვა ბიჭმა და გოგონას გამობურცულ ტუჩებს დააკვდა



მინდა დიდი მადლობა გადავუხადო badbadgirl^^-ს ასეთითბილი სიტყვებისთვის <3
მიყვარხართ ყველა <3
თითოეული თქვენი კომენტარი წერის სტიმულს მიოთხმაგებს...