დავითმა ანას მკლავში მოკიდა ხელი და ოთახიდან გაიყვანა. დერეფანს გაუყვნენ კიბეებამდე მიულები არიყვნენ ანამ ხმა ამოიღო
-ქართველი ხარ და მტერს ეხმარები?-პასუხი არ ყოფილა
-ამას რატომ აკეთებ. შენ ხომ შეგიძლია შენ ქვეყანას ემსახურო.-არც ახლა ყოფილა პასუხი.მხოლოდ დუმილი. არც კი შეუხედავს დათოს ანასთვის. ისეთი გაყინული მზერა ჰქონდა ანას ჟრუანტელმა დაუარა მთელ ტანში.
-გთხოვ გაგვიშვი. ჩემი ქმარი უნდა ვიპოვი. აქ მისგამო ვარ.
ამ სიტყვების გაგონებისას დათომ წამსვე მოიხედა. ანაზე ბევრად მაღალი იყო ამიტომ თივ დახარა და დიდი შავი თვალები გაკვირვებისან კიდევ უფრო გაუფართოვდა. მაგრამ მალევე ისევ იგივე გამომეტყველება მიღო ნაბიჯს აუჩქარა და ანა სასწრაფოთ დააბრუნა ოთახში. თუმცა ვანო იქ აღარ იყო.
-ვანო სად არის ?
-დასაკითხად.-ცივად უპასუხა დათომ და ცალყბად გაიღიმა. შემდეგ კარები გარედან ჩაკკეტა და ისევ კიბეებისკენ წავიდა. მელე ვანოც დაბრუნდა.
-რა ხდებიდა? რა უნდოდათ-ანას მღელვარება ეტყობოდა
-არაფერი მარტო ის მკითხეს ფორმა რატომ გაიხადეთი
-მეც ეგ მკითხეს და სიმართლე ვუთხარი
-ხოკარგად მოგცეულხარ.
-აქ რამდენხანს უნდა ვიყოთ?
-არ ვიცი.... ახლა კი ეცადე დაისვენო და დაიძინო.
ანა კედელს მიეყრდნო და თვალები დახუჭა. დაარხლოებით ღამის ხუთი საათი იქნებოდა კარის გაღების ხმამ გააღვიძათ. ორივე ფეხზე წამოდგნენ. ამ დროს კარებში დათო გამოჩნდა და თუთუთ ანიშნათ ხმა არ ამოიღოთო.
-ჩუმად იყავით-იჩურჩულა დათომ.-თქვენ დასახმარელად მოვედი. აქედან გასვლაში დაგეხმარებით.
-ამას რატიმ აკეთებ?-ეჭვით ჰკითხა ვანომ
-იმიტომ რომ ,,სისხლი უყივის''-ანას სახეზე კმაყოფილების ღიმილმა გადაუარა
-რაა ? რა სისხლი უყივის? რუსს სად აქ სისხლი
-რუსი არ ვარ რომ იცოდე მაინც.... ქართველი ვარ. სხვათაშორის მეც სვანი ვარ. ჯანხოტელი.
-და მაინც შენ რუსეთის მხარეს ხარ
-ეგრე რომ იყოს ახლა თქვენს ,,საკანში'' არ ვიქნებოდი და არ ვეცდებოდი თქვენს დახმარებას
-ეგეც მართალია.
-ახლაჩემი მორიგეობაა. ხუთის ნახევარზე დაიწყო და დილით შვიდამდე გაგრძელდება. დრო გვაქვს. მაგრამ უნდა დაიმახსოვროთ,რომ ოდესაც შენობიდან გახვალთ სამხრეთით სამი ნაბიჯი უნდა გადაადგათ და რა შეიძლება სწრაფათ გაიქცეთ ღობისკენ. თუ ამ სამნაბიჯს ზუსტად გადადგავთ და წინ გაიქცევით მოასწრებთ განგაშის დაწყებამდე ელექტრო დენით დამუხტულ მავთულებს ქვეშ გაძრომა. ზუსტად იქ ამოთხრილია. ოღონდ 9წამში უნდა მოასწროთ. ერთი დამიც რომ დაგაგვიანდეთ სიცოცხლეს გამოემშვიდობებით.
-დამაიმედებლად ჟღერდა .
-ბოლო წინადადება მაინც-ანამ სახე დამანჭა და თვალები დააელმა.
-თქვენ თუ აქ დარჩენა გირჩევნიათ თქვენი ნებაა-დათი წამოდგა და კარისკენ წავიდა
-არა არაააა მოიცადეეე-აამ და ვანომ ერთად წამოიყვირეს
-ჩვენ გვინდა აქედან გასვლა.
-ხოდა მეყველაფერი გითხარით.
-რატომ გვეხმარები?-ანას ცნობისმოყვარეობამ სძლია
-იმიტომ რომ მინდა შენი ქმარი იპოვო-დათომ ნაზად გაიღიმა და განაგრძო.-მინდა რომ ყველა ქართველი ბენდიერი იყოს. იცი ?! მე არავინ მყავს. საერთოდ არავინ. არც დედა არც მამა არც ბებია და ბაბუა არც და - ძმა არც ცოლ-შვიი მითუმეტეს. რომ თქვი ქმარს ვეძებო... მე უბრალოდ ვერ დავუშვებდი ხელი შემეშალა. ახლა კი წამოდით. უნდა წახვიდეთ.