ბექა პირველი მიუჯდა მაგიდას, ეგისაც ანიშნა დაჯექიო, მეგი მოპირდაპირე მხარეს დაჯდა.
–მანდ არა, გერდით დამიჯექი–მის გვერდით სკამზე მიუთითა ბექა, მეგიც უხმოდ დაყვა მის ნათქვამს.–ახლა თავიდან დავიწყოთ, მოკლედ მაგრამ მთავარი აზრი, ყველა დეტალი, არ გამოგრჩეს არაფერი, რა უნდა სიჭინავას?
–პირდაპირ გეთქვა ყველაფერი წვრილად მომიყევიო–გაეცინა მეგის
–ხოდა მომიყევი,–ბექამ ყავის ფინჯანი ხელში აიღო და თვალები გაუსწორა მეგის–აბა გისმენ.
–გუშინ დილით დამირეკა გოგამ საქმე მაქვს და გამოდიო, სკვერში შევხვდი, მერე მისი დაჟინებით სკვერის წინ რომ პატარა კაფეა იქ დავჯექით–შედეგ სიცილით დაამატა–რაც შეუკვეთა გითხრა?
–მეგილო, რას სიჭინავას ეხება ის სასაცილო არ არის–უთხრა ძარღვებ დაბერილმა ბექამ–მიდი განაგრძე.
–კაფეში რომ დავსხედით–გააგრძელა მეგიმ მაგრამ ტელეფონის ხმამ შეაწყვეტინა. ბექას ურეკავდნენ. ტელეფონს რომ დახედა სახე შეეცვალა.
–მამუკაა უნდა ვუპასუხო–უთხრა და ტუჩებზე ნაზად გადაუსვა თითებიი–მაცდურად გამოიყურება–შემდეგ კი ტელეფონს დასწვდა და მკაცრად უპასუხა.
–
–რა მოხდა?
–
–კარგი ნახევარ საათში მან ვარ და დამელოდეთ, არაფერი მოიმოქმედოთ
–
–არა, არავითარი საბუთები, დამელოდოს
–
–უთხარი რომ გზაში ვარ და მოვდივარ
–
–მამუკა რამდენჯერ გითხრა დამელოდეთ.–გაბრაზებულმა გათიშა ტელეფონი და მეგი ერთი ხელის მოსმით კალთაში ჩაისვა. თავი მის მკერდში ჩარგო და ღრმად შეისუნთქა.
–როდის მოასწარი წყლის გადავლება?–ღიმილით კითხა
–როცა შენ წერილის კითხვით იყავი გართული
–ხოო... ეგ კიდე გასარკვევი დაგვრჩა....
–სიამოვნებით დაგელოდები.
–დიდხანს არ გალოდინებ–შემდეგ კი შეფიქრიანდა–ჩემი მაისური აღარ ვარგა ხოომ? რა ჩავიცვა?
–ჩემსას გათხოვებდი მაგრამ სტანდარტია და არ ჩაგეტევა.–შემდეგ კი ღიმილით უთხრა–გოგას რამდენიმე მაისური და პერანგია ჩემთან და აგირჩევ.
–რაა?–ბექა სიბრაზისგან ფეხზე წამოხტა და ლამის დააცემა, სწრაფად შეაშველა ხელი–ის მაისურებს შენთან რა უნდა?–ძლივს იკავებდა ბრაზს.
–აქ რომ რჩებოდა მაშინდელია–სრული სერიოზულობით ამბობდა მეგი და გულში კი ხარხარებდა, ძირს იყო გართხმული და სულს ლივს ითქვადა, გარეგნულად კი არაფერი ეტყობოდა.
–გინდა ორივე ცოცხლად გაგატყავოთ? არა ჯერ იმ ახვარს მივხედავ, ეგ როგორ არ მითხარი, ეგ როგორ დამიმალე, არ ცხრებოდა ბექა.
–რავიცი ეგონა გაიგებდი–როგორ უჭირდა სიცილის შეკავება ეგის, აგრა ღიილი მაინც გაეპარა ტუჩის კუთხეში.
–მეგი ეს რა სასაცილოა? საერთოდაც არა–უკვე სიბრაეს ვეღარ აკონტროლებდა და ვერც ხმასაც, ოთახში ნერვიულად დააბიჯებდა და თან გოგას ეუქრებოდ–ეგ არაკაცი, ეგ ნაბი––რი, ეგ ს–ი, ეგ ნაბ–––რი, მაგის დედას შ–ი.– მეგი ითმინა ითმინა და ბოლოს ბოლო ხმაზე ახარხარდა. ბექასთან მივიდა და მაგრად ჩაეხუტა.
–მეგი აიხსენი აქ რაა სასაცილო–უთხრა და ისი ხელები ოიშორა.
–შენ.. ნორმალური... არ ხარ... –სიცილით ძლივს ამბობდა–როგორ დაიჯერე ან როგორ დაგაჯერე მიკვირს
–მეგი გინდა ამიხსნა თუ მოვიკითხო მისი ყველა მდედრობითი სქესი?–ბექას ცოტაღა აკლდა ბოლო აფეთქებადე.
–კარგი გეხუმრე, გოგასი კი არა ჩემი ირაკლი რომ იყო ჩემთან, ბიძაშვილი, – ბექას გაოცებულ სახეს რომ შეხედა ისევ სიცილი უნდოდა მაგრამ თავი შეიკავა, არ უნდოდა ისევ გაებრაზებინა– მან დატოვა რაღაცეები და მის კარადაშია.
მეგიმ რომ დაამთავრა ბექას სახეზე შვების ღიმილმა გადაუარა, მეგის მივარდა და ველურივით მიახეთქა კედელს. ველურივით დაუკოცნა ტუჩები და ხალათის კვანძს დაეჯაჯგურა. წამით მოწყვეტილმა მეგიმ მის ტუჩებზე დაიჩურჩულა.
–წინააღმდეგი არ ვარ მაგრამ გაგვიანდება
–ნუ მახსენებ რომ უნდა წავიდე და ესე უნდა დაგტოვო–მეგის სახეზე გაკვირვება რომ ამოიკითხა, დააზუსტა–შენი ჩაცმულობა ვიგულისხმე–და ისევ ტუჩებზე გადაინაცვლა.
–გაგვიანდება–ტუჩებს მოწყდა მეგი–წადი თორე მალე მე აღარ გაგიშვებ.
–კარგი მივდივარ მივდივარ–მეგის სხეული ნაზად მოიშორა და კარისკენ უბიძგა–მიდი ირას რამე მაისური ამირჩიე, სამსახურში რომ ჩავიცვა.
მშენივრად მოირგო ირაკლის კრემისფერი პერანგი, სანამ მეგი აუთავებდა საკუთარი თავისიც კი შურდა და ამაყობდა ამ გოგოს როგორც იქნა მისი დაერქვა და ბოლოს წერტილსაც დუსვამდა ყველაფერს და დააგვირგვინებდა.
ეგიმ კარამდე მიააცილა, გამოშვიდობება ყველაზე რთული აღმოჩნდა.
–როგორც კი მოვრჩები მაშინვე შენთან მოვალ, თუ გინდა პირდაპირ ჩემთან ადი, რამდენი ხანი უნდა ვიარო ერთი და იგივე ტანსაცმელით–ბექა ეჩურჩულებოდა და თან ყოველი სიტყვის შემდეგ ნაზად კოცნიდა.
–კარგი წადი ახლა და დაგირეკავ, ან შენ დამირეკე, მე არ მოგაცდინო
ისევ აკოცა, ამჯერად ველურივით დააცხრა.
–საღამომდე უნდა მეყოსო– და სანამ კარს დახურავდა კიდევ ერთხელ მობრუნდა და აკოცა.
მეგი აბაზანისკენ გაეშურა მოვწესრიგდებიო, პირსახოცი რომ აიღო, კარზე გაბმული ზარი იყო–კიდევ დაავიწყდა რამე თუ ამდენად აკლია რომ მობრუნდა?–გაეღიმა და არც შეუმოწმებია ისე გააღო კარი.
შეკრთა, ელდა ეცა, გაფითრდა, სახე შეეცვალა, შიშის ჟრუანტელმა დაუარა და კარის სახელურს მაგრად ჩაეჭიდა რომ არ წაქცეულიყო.