ასეთი სასოწარკვეთილი,უიმედო და განადგურებული მხოლოდ მაშინ იყო,როცა დედას და მამას მიწას აბარებდა აკანკალებული ხელებით.ახლაც სწორედ იგივე განცდა ბუდბდა მის გულში-შიში,შფოთი და ტკივილი.ბოლოჯერ დაიყვირა უმისაამრთოდ-მირაა-და განადგურებული მიხლებზე დაეცა,თავი დახარა და მუხლებს ხელებით დაეყრდნო.გული შიგნიდან ეწვოდა,უხმოდ ,უსიტყვოდ ბრძოლობდა მის გონებასა და გულში " მე"
-ღირსი ხარ მეტის ღირსი,რა გეგონა სულ ასე იქნებოდა?რა უთხარი,რომ დარჩენილიყო?არც არაფერი,უთხარი,რომ მოგწონს?რომ გიყვარს?რომ მისი თაფლისფერი თვალები სუნთქვას გიჩერებს?რომ მის ღიმილზე გული ფეთქვას წყვეტს?რომ მისი თმის სურნელი გონებას გიბინდავს?
-არა-დანანებით გასცა მის თავს პასუხი თომამ და ამოიგმინა.
არ ახსოვს რამდენ ხანს იყო ასე,წამები,წუთები,მხოლოდ ხელის შეხებამ დააბრუნა რეალობაში,სანამ აიხედავდა მანამ მიხვდა,იგრძნო ვინ იყო ის,მშვიდად აიხედა მაღლა ისევ მუხლებზე იდგა,თვალები ცრემბებით ჰქონდა სავსე,აიხედა და მისკენ დახრილი მირა დაინახა,ის ნანატრი სახე,რომელსაც წამების წინ მისტიროდა,დაინახა მისი ცრემლიანი თვალები,რომელიც მას უღიმოდა.
-მირა-სული ამოაყოლა ამ სიტყვებს
მირამ უფრო თბილად გაუღიმა და ხელი გაუწოდა,რომ ჩასჭიდებოდა და ამდგარიყო,თომამაც დაეყრდნო წამოდგა და ხელები წელზე შუცურა,მთელი ძალით მაღლა ზიდა და ბედნიერმა დაატრიალა,მერე მისკენ მოზიდა რაღაც წამები მის ცრემლიან თვალებს ჩააცქერდა და მთელი ძალით მიიკრა გულზე,თითქოს უნდოდა შეესრუტა,თითქოს დაკარგულ ჩახუტებებს ინაზღაურებდა,იმ დანაკლისს,რომელსაც აქამდე ვერ ბედავდა,მთელი გრძნობითა და ძალით იკრავდა გულში,სახე მის ყელში ჩამოშლილ თმებში ჩამელადა და გრძნობდა თუ რამხელა ბედნიერებაზე ამბობდა უარს აქამდე,მირამაც მჭიდროდ შემოხვია მისი ნაზი თითები თომას ბეჭებს და მის მკერდში ჩაიმალა,ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელი და იგრძნო,იგრძნო,რომ ყველაზე დიდი ნეტარებაზე,ბედნიერება ზე და სიყვარულზე ამბობდა უარს,იმ სიყვარულზე ,რომელიც ჯერ არ გამხელილიყო მაგრამ ორივე გრძნობდა,გრძნობა იმას რაც აღარ ეტეოდათ,რაც დუღდა და რაც აბედნიერებდათ.ფრთხილად მოიცილა ქალი და მის ცრემლიან თვალებს კიდევ ერთხელ ჩააქცერდა
-მირა
-ხო თომა
-მირა მე.....
-რა ?
-გინდა ანეგდოტი მოგიყვე?-დააბრეხვა უცებ-მირა სულ სხვა რამეს ელოდა წამით სახე დაუსერიოზულდა მერე კი ისტერიული სიცილი აუტყდა,თომაც აყვა,თითქოს დაძაბულობა მოეხსნათ,მოეშვნენ
-მირა მიყვარხარ-ამოთქვა ,როგორც იქნა და კიდევ უფრო ძლიერ მიიკრა ქალი გულზე,სახე მის ყელში ჩამალა და დაუკოცნა,მირა მოსმენილისაგან,შეხებისაგან და განცდილისაგან დამუნჯდა,სამყაროს გაეთიშა,ნეტარებისაგან თვალები მილულა და,კიდევ ერთხელ ძლიერ მიეკრო ვაჟს
-ეს ნამდვილად სჯობდა ანეგდოტის მოყოლას-ბედნიერმა გაიღიმა ისე,რომ თვალები ისევ დახუჭული ჰქონდა ნეტარებისაგან
-და შენ არაფერს მეტყვი?
-გეტყვი როგორ არ გეტყვი
-გისმენ
-იყო ერთი კაცი....
-მოიცა ანეგდოტს ყვები?-სიცილი აუტყდა თომას
-ხომ მითხარი რამე თქვიო-ვითომ ვერ მიხვდა თუ რას ელოდა მისგან თომა-მიყვარხარ,უზომოდ,უსაზღვროდ,უკიდეგანოდ-ამბობდა და სახე ნელნელა დაუსერიოზულდა,თვალებში ისევ ცრემლები ჩაუდგა
-ჩემი გოგო,ჩემი სიცოცხლე,გული ვეღარ იტევვს შენს სიყვარულს მირა-თან სახეზე დ თმებზე ეფერებოდა
-თომა წავიდეთ აქედან,ნახე რამდენი ხალხი შემოგვცქერის?-უთრა და ორივემ თვალებით არემარე მოათვალიერეს ,ბევრი ცნობისმოყვარე ამ სანახაობით იყო გართული.
..................................
-მირა საღამოს 7 საათზე მოგაკითავ და მზად დამხვდი ერთ ადგილას უნდა წაგიყვანო-ლოყაზე ნაზად აკოცა და სადარბაზოში შეაცილა
-სად?-კიბეზე ასულმა მოაზაა
-სიურპრიზია-გაუღიმა და ადგილიდან მოსწყდა მისი მანქანა
.........

უკვე საღამოს შვიდი საათი იყო.მირა უკვე მზადმყოფი სავარძელში მოკალათებული ელოდა,როდის მოვიდოდა მისი სიყვარული და აი კარზეც კაკუნი შემოესმა,წამოფრინდა ბედნიერი სახით და კარი ფართოდ გამოაღო.უცებ შეკრთა თომა ასეთი ჩაცმული არასოდეს ენახა,შავ შარვალ-კოსტუმსა და თეთრ პერანგში,ისეთი მამაკაცური და მომაჯადოებელი იყო მირამ თვი ვერ შეიკავა და ფეხისწვერებზე აიწია,მის ლოყავს ნაზად ემაბორა,სწორედ ამ საქციელმა გამოაფხიზლა და რეალობაში დააბრუნა თომა,რომელიც ისე იყო მოხიბლული და დატყვევებული მირას სილამაზით,რომ გაოგნებული და გათიშული იდგა კართან
-ღმერთო რა ლამაზი ხარ-ბოლოს ძლივს ამოთქვა გულში გაფიქრებული თომამ და მირა გულში ჩაიკრა,ქალიც დაყვა მის სურვილს და ხაბად ჩაისუნთქა მისი სურნელი.
-სად მივდივართ?-კითხა,როცა მანქანა დაიძრა და ღვედი შეიკრა
-მე კი ველოდი ახლა,რომ მეტყოდი-გინდა ანეგდოტი მოგიყვე?-და ხმამაღლა გაიცინა-ეს ისეთი იშვიათი და ახალი ყო ამ ბოლო დღეების მანძილზე თომას სახეზე,რომ მირას სურდა სულ ეცინა და ეღიმა თომას,რომელსაც ასე მომაჯადოებელად უხდებოდა ეს ემოცია.
-გინდა მოგიყვე?-მირაც პატარა ბავშვივით შეირხა სავარძელზე და ინტერესის თვალებით ეშმაკურად მიაცქერდა
-მე ყველაფერი მინდა რაცაც ჩემთვის გაიმეტებ
-მე შენთვის ჩემს დარჩენილ სიცოცხლესაც გავიმეტებ თომა-უცებ დაუსერიოზულდა სახელ მირას,თვქ და ხელის გული ნაზად ჩამოუსვა თომას ლოყაზე,მან კი ღმრად ამოიოხრა თითქოს გული და სული ამოატანა ამ გრძნობას,მირას ხელი მის მტევანში მოიქცია და მისი თბილი ტუჩებით ხელისგული დაუკოცნა,მირამ განცდილი ბენდიერებისაგან თვალები მილულა და ნაზად გაუღიმა
-მიყვარხარ-ისე უთხრა თომა ,რომ მისი ტუჩები ისევ მირას ხელებს ეხებოდა.
-ჩემი ბოროტმომქმედი-ხასგაზმით წარმოთქვა ბოლო სიტყვა და მაცდურად ჩაუკრა თვალი,მერე გზისკენ გაიხედა-სად მივდივართ თომა?
-აი მალე მივალთ და ნახავ,სიურპრიზია
მართლაც ათ წუთში მანქანამ სვლა შეანელა და ერტერტი შენობის წინ გაჩერდა,მირამ შენობის აბრას მიაცქერდა,მერე კი დაბნეული თომას გამოხედა,მერე ისევ აბრისკენ,თითი მისკენ გაიშვირა და თომას გაოცებული მიუბრუნდა
-თომა ეს.....
-მარტო შენ არ გეხერხება ჩემი გაოცება-კმაყოფილმა გაიღიმა
-ქორწინების სახლი-მირამ ხმამაღლა წაიკითხა წარწერა და გაოცებული ისევ თომასკენ მობრუნდა-თომა ეს რას ნიშნავს?
-საყვარელო შენ ხომ თქვი არ ვიცი რა ხანი დამრჩა თვე ,დღე თუ წელიო,მე მინდა,რომ ეს დრო ჩემთან იყო,ჩემი იყო,გაგაბედნიერო,ერთად ვიარსებოთ გავიხაროთ,შენ დამიბრუნე სიცოცხლე,შენ მაჩუქე ღიმილი და სიხარული,მინდა რომ ეს ყველაფერი ისევ შენთან და შენთვის დავხარჯო,მომეცი უფლება,გაგაბედნიერო და გავბედნიერდე,მომეცი უფლება მერქვას შენი ქმარი თუნდაც ერთი დღე-თომას თვალებში უსაზღვრო სიყვარული და ბენდიერება ბრწყინავდა.
-ხელს მთხოვ?-დანეულმა ტუჩებზე ხელები აიფარა
-არა მე გთავაზობ ჩემს ხელს,გულს და გონებას და თუ მიმიღებ ჩემზე ბედნიერი არავინ იქნება ამ ქვეყნად
-დრო მაქვს?-მირა ცელქობის ხასიათზე მოვიდა
-მირააა
-რა ერთი ანეგოტის მოყოლას ვერ მივაწრებ?-ვითომ გაიოცა
-ჩემი ჩერჩეტი გოგო-თომას სახეს ღიმილი მოედო,მანქანიდან ჩამოხტა,წრე დაარტყა,კარი გააღო,ერთი ხელი მუხლებს ქვემოთ,მეორე კი წელზე შუცურა ხელში აიყვანა და მკერდზე მიიკრა
-რას აკთებს?-აკისკისდა მირა
-აი ასე უნდა შეგიყვანო
-ასე ქორწინების სახლში კი არა საძინებელში უნდა შემიყვანო-ისევ იცინოდა მირა
-იქაც აე შეგიყვან არ იდარდო და თუ საჭირო იქნა სულ ასე გატარებ-ეჩურჩულებოდა მის მკერდზე მოხუტებულ ქალს და კიბეებს მიუყვებოდა.შიგნით ქორწინების სახლის რეგისტრატორი და თომას ორი მეგობარი და თანამშრომელი ნიკა და ლაშა დახვდნენ,რომლებიც მათი მოწმეები უნდა ყოფილიყო.
ოთახში შევიდნენ თუ არა ფრთხილად ჩამოსვა საცოლე ძირს და ორივენი მზადყოფნით დადგნენ რეგისტრტორის მაგიდის წინ,თან ერთმანეტს უყურებდნენ და ეღიმებოდათ.ყველაფერი ისე წარიმართა როგორც წესი და რიგია,ოფიციალური კითხვები,ანკეტის შევსება,მოწმეებისა და მათი ხელმოწერები,ბეჭდების გაცვლა,თომას ყველაფერზე ეზრუნა.....
მერე მილოცვები.....
შამპანური.....
დამშვიდობება.....
თომას სახლი....
ისევ ისე აიტატა ხელში უკვე ცოლად დაგულებული და სახლის კარს ფეხით მიაწვა,რომ გაღებულიყო,შუქი აანთო,სახლი სადა და უბრალო იყო,ღარიბული,მაგრამ სუფტა და კოპწია.მირას თომას მხარზე ჩამოედო თავი და მშვიდად ადევნებდა თვალს თომას მოქმედებებს.თომა კიდევ ერტ კარს მიუახლოვდა მასაც ფეხით მიაწვა,შიგნით შეაბიჯა,მარჯვენა ხელით შუქი ჩართო
-ესეც ჩვენი საძინებელი,ხომ შეგპირდი აქაც ხელში აყვანილს შეგიყვანთქო-თბილად უთხრა ცოლს და გზი საწოლისაკენ აიღო
................................
ველი თვქენს შეფასებებს,კარგსაც და ცუდსაც