პირველი გაკვეთილი ძვლივს გავჩერდი კლასში...სულ შორენას ნათქვამზე ვფიქრობდი..თან , რომ ამატებდა და მთელი გაკვეთილი ცინიკური ღიმილით გადმომხედავდა ხოლმე.. არ შემეძლო სკოლაში გაჩერება..ვიცოდი , რომ ვერ გავძლებდი ასე და ვარჩიე სკოლიდან ადრე განვთავისუფლებიყავი, რათქმაუნდა მასწავლებელი უპრობლემოდ დავითანხმე.ჩემნაირ კარგ მოსწავლეს როგორ მეტყოდა უარს...
ვიცოდი , რომ სკოლის შემდეგ ილია აუცილებლად სკოლასთან იქნებოდა.. უფრო ამ მიზეზით წამოვედი ადრე, არ მინდოდა ჯერ მისი ნახვა..
გიოსაც არაფერი დავუბარე ისე წამოვედი.
გზაში სულ ამაზე ვფიქრობდი ..როგორ ავყევი გრძნობებს და როგორ დავიჯერე ის , რომ მას ვუყვარდი..როგორ შემაყვარა თავი.. შეიძლება ბევრმა იფიქროს ჩვიდმეტი წლის "ბავშვმა" რა იცის სიყვარულისო ანრა გაეგება გრძნობებისო..თუმცა მე ამ კატეგორიაში არ შევდივარ..
სახლში დედა შემხვდა ძალდატანებით გავუღიმე და მივესალმე არ მინდოდა, რომ ჩემი უხასიათობა შეემჩნია დაღლილობა მოვიმიზეზე და ეგრევე ჩემს ოთახში შევიკეტე..
კომპიუტერი ჩავრთე და ფეისბუქზეე შევედი..
გამიხარდა როდესაც ჩემი გოგოები დავინახე ონლაინზეე.
ეგრევე ჩატში მივწერე თუ რაც მოხდა დღეს(ძალიან მოწონდათ ილია და მთელი გულით უნდოდათ, რომ ურთიერთობა გამოგვსლოდა.)
-"კაიი რა ნან არ იცი რა გველია ეგ შორენა თუ ვინც არის..? თან ჰოიცი მისი დაქალი უარესია..ცოტა დაფიქრდი დაისვენე და მერე დაელაპარაკე ილიას.."(ლანა.)
-აიი ვეთანხმები რა... რამდენი შურიანი გამოვა ახლა ეგრე.. შეილება სულ ტყვილად დააბრალონ რამე და მაგათი ტყვუილის გამო შენ უნდა იყო ეგრე.."
-"ჰო, მიდი ახლა დაისვენე და მერე დაელაპარაკე"
ვუსმენდი გოგოების რჩევებს და რა მეშველებოდა ესენი ,რომ არ მყავდეს.. ძალიან მიყვარს ორივე
-"აიი ძალიან მიყვარხართ რა.. კაი წავედი ..თუ რამე გაგაგებინებთ"
ის იყო უნდა გამოვსულიყავი, რომ გიოს შეტყობინება მომივიდა..
-"სად წადი გოგო დღეს..ისე, რომ მეც არ გამაფრთხილე.. ილია გაგიჟებასაა.."
პასუხი არ მიმიწერია ეგრევე გამოვედი..
მერე ჩემს კლასელს დავურეკე და გაკვეთილები ჩავინიშნე , ვიფიქრე ამას მაინც გადავაყოლო გულითქო..
ამდროის განმავლობაში ილია სულ რეკავდა თუმცა არ ვპასუხობდი..
გაკვეთილების მომზადებასაც მოვრჩი..
მობილურს დავხედე იმდენი გამოტოვებული ზარი იყო ილიასგან გავიფიქრე ნუთუ არ დაიღალა მაინც??ჩემს კითხვაზე სიმწრის ღიმილმა გადამირბინა სახეზე, ისევ ისე დავდე ტელეფონი და სააბაზანოში შევედი..
გამოსულს უკვე შეტყობინება დამხვდა რათქმაუნდა ილიასგან...
"შენს სახლთან ვარ..ან გამოდი ან შიგნით მთავარი კარით შემოვალ..
რათქმაუნდა არ მაწყობდა , რომ დედაჩემს ენახა..ამიტომ ისევ ვამჯობინე გავსულიყავი , თორემ ვიცოდი გამკეთებელი იყო..
გასული არ ვიყავი კითხვები დამაყარა
- სად იყავი მთელი დღე? ან რომ გირეკავდი რატომ არ ღებულებდი? რა გინდა გოგო გამაგიჟო?
ვეღავ მოვითმინე,ვერ ვაჯობე ჩემს თავს და ცრემლი ჩემს უკითხავად წამომივიდა..ამან უფრო გააგიჟა, რომ დაინახა ვტიროდი..მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა...როდესაც ჩემი შეწინააღმდეგება იგრძნო გაკვირვებულმა შემომხედა..
-რამოხდა ნან? მეტყვი ..?
ყველაფერი ვუთხარი..მერჩივნა ახლა გამერკვია ვიდრე , მერე უფრო გვიან..
გაგიჟებული გავარდა , არ ვიცოდი სად წავიდა..არც მითხრა და დამტოვა ასე გაოგნებული გარეთ..
რამოდენიმე წუთი მისი საქციელისგან გაკვირვებულმა ისიც კი ვერ მოვიფიქრე, რომ სახლში შევსულიყავი..
ისევ აგონიაში ვიყავი და საწოლზე ვიწექი როდესაც დამირეკა..პასუხი უნდა გამეცა ლაპარაკი რომ გავიგე..


ილია..
როდესაც გავიგე ნანას ასეთი ქცევების მიზეზი ეგრევე შორენას სახლში წავედი..არვფიქრობდი იქ ვინ დამხვდებოდა, არ მაინტერესებდა. ერთადერთი ის მაინტერესებდა, რომ არავის მივცემდი ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი, მისი ტყუილების გამო დამეკარგა.
როდესაც მივედი იქ ბიძამისი და ბებია დამხვდა, თან ნანასთან დავრეკე მინდოდა ,რომ მასაც გაეგო თუ როგორ მოუბოდიშებდა შორენა იმ ყველაფრის გამო..თუმცა სადღაც მოახერხა გასვლა არ ვაპირებდი ისე უბრალოდ წამოსვლას ამიტო მისთვის უარესი პირდაპირ ბიძამის დაველაპარაკე რომელზეც იყო ის ჩაბარებული და რომელიც ზრდიდა..
-წინასწარ ვიხდი ბოდიშს, რომ ამყველაფრის თქმა თქვენთვის მიწევს თითქმის მამის ტოლა კაცზე.. თუ თქვენი ძმიშვილი ამ ერთხელ ნათქვამს არ გაიგებს, მერე უკვე სხვანაირად იქნება საქმე გადაეცით ჩემზე ჭორების გავრცელებას შეეშვას .. არ ვაპირებ მის გამო ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი დავკარგო.
მესიამოვნა, როდესაც ბიძამისი საქმეს გაგებით მოეკიდა.
გამოსვლის დროს ტელეფონს დავხედე გამიხარდა ,რომ გათიშული არ ქონდა ამიტომაც ვუთხარი გარეთ გამოსულიყო..

ნანა

გარეთ გავედი..რაღაც დამშვიდებული სახე ქონდა ილიას..
ხელებ გაშლილი წამოვიდა ჩემკენ და ძლიერად ჩამიხუტა
-მისმინე ნან..არავის საერთოდ არავის არ მივცემ უფლებას, რომ ჩვენს შორის ჩადგეს..ხომ იცი არა, რამდენს არ უხარია სხვისი ბედნიერება.. ამ შემთხვევაშიც დაახლოებით ეგრე იყო..აწი არასდროს არ მიიღო გადაწყვეტილება ისე,რომ მე არ მკითხო..არაფერს არ გავაკეთებ ისეთს რითიც შეიძლება გული გატკინო..

----
ბოდიშით დაგვიანებისთვის.