-თუ კარგად გესმის გაიგებდი, რომ სწორედ ეგრე ვთქვი.
-კარგი- თქვა და ძაღლს საყელურზე ჯაჭვი გაუკეთა, შემდეგ ხეზე მიაბა და ტყიდან გასასვლ გზას გაუყვა.
- ჰეი, სად მიდიხარ? - დაუძახა შეშინებულმა ნინიმ და ქვემოთ ხეზე მიბმულ ცხოველს დახედა.
-იმედი მაქვს ამაღამ კარგად მოეწყობი. წარმატებები ალქაჯო.
-ამას ვერ გააკეთებ - ნინის ხმაში სასოწარკვეთა გაისმა.
- უკვე გავაკეთე - თქვა და უკანმოუხედავად წავიდა.
ნინის ძალიან გაუხარდა როცა ჯიბეში ტელეფონი აღმოაჩნდა, სასწრაფოდ მარის დაურეკა, მან კი ტაქსი გამოიძახა და ზუსტად 20 წუთში იმავე ადგილას გაჩნდა, სადაც მისი მამიდაშვილი, რომელიც წუთებს ითვლიდა, როდის გაეცლებოდა იმ საშინელ ადგილს.
-ცოცხალი ხარ? - ასძახა მარიმ როცა ხეს მიუახლოვდა.
- ჯერჯერობით კი, სად ხარ ამდენი ხანი?
- როგორც შემეძლო ვიჩქარე, ამ ძაღლის პატრონს ვიცნობ - თქვა და ძაღლს შეხედა შემდეგ კი აუშვა და მოეფერა. - ჩამოდი არაფერს დაგიშავებს.
-ვის ეკუთვნის ეგ ურჩხული? - ჰკითხა როცა ძირს ჩამოვიდა
- ჩემს მოპირდაპირე სახლში ცხოვრობს, ნიკა ქვია, საერთოდ ასეთი რამ არ ახასიათებს, ვერ ვხვდები რა დაემართა, მაგრამ არ ინერვიულო, პასუხს მოვთხოვ.
- არა, მე თვითონ მოვთხოვ, შენ უბრალოდ ეს მონსტრი მანქანაში შესვი და სახლში წამოიიყვანე.
-კარგი.
გოგონები მანქანაში ჩასხდნენ, ნინიმ მძღოლის ადგილი დაიკავა და მანქანაც დაიძრა.