იმ საღამოს განსხვავებულ ხასიათზე დაწვა.თითქოს მარიტას გამოჩენამ მძიმე ტვირი მთლიანად მოხსნა,მერე მუზაც რომ მოუვიდა,ლექსმა სალობოლოოდ დაავიწყა ტკივილი,რომელიც არც ისე ცოტა ხნის წინ მიაყენა დათომ.როგორ ნერვიულობდა მაშინ,მაგრამ ახლა თავს უკეთ გრძნობს,გაცილებით უკეთ...“ხომ ვამბობდი...“-იღბლიანი გამომეტყველებით შეხედა საკუთარ გამოსახულებას სარკეში და შემდეგ მადიანად გადაიხარხარა.
დილის შხაპმა უფრო გამოაფხიზლა,სულ აღარ ახსოვდა არც ძილი და არც სიზმარი,რომელიც ბუნდოვნადაც კი ვერ წარმოედგინა.სველ სხეულზე პირდახოცი მოიხვია და ნელი ნაბიჯით სამზარეულოში გავიდა.ნანა ყავას სვამდა და ახალ ამბებს კითხულობდა..კარგ ხასიათზე ჩანდა და შვილს ღიმილიანი სახით მიეგება.
-როგორ ხარ ნიაკო?
-მშვენივრად,შენ,დე? ანაბელს ძინავს?-თვალები ოთახი დაათვალიერა და დედის პირდაპირ არსებულ სკამზე ჩამოჯდა.
-ჯერ ცხრა საათია-გაუღიმა დედამ და გოგონას განათებულ სახეს შეხება,სახეს,რომელსაც გაკვრივებაც დასტყობოდა.
-ასე ადრეა? უი,დღეს ფიტნესში უნდა წავიდე,ადრე მოვალ-მეთქი და..სადილისთვის სახლში ვიქნები-ყავის მოდუღება დაიწყო და მაცივარში შეიჭყიტა.
-ნიაკო-გოგონა ჩანთას ალაგებდა,როცა პატარა და კუნტრუშით შევინა მის ოთახში და ყურებამდე დაეკრიჭა.
-რა გნებავს?-თვალი ჩაუკრა გოგონამ და სარკეში საბოლოოდ ჩაიხედა.“არამიშავს რა“ მზერით წავიდა კარებისკენ,როცა დამ შეაჩერა.
-შეიძლება შენს ოთახში ვითამაშო?-ამ პატარას ხშირად აქვს მსგავსი ნიაკოს მსგავსებით კი აღიზიანებს ხოლმე,მაგრამ,როცა და კარგ ხასიათზეა,ნურას უკაცრავად.
კიბეები სწრაფად ჩაირბინა და სადარბაზოდან გადიოდა,როცა ანის ნომერი აწკრიალდა.
-ხვალ დილას გავამზადოთ ტორტი,ჰო?-არც მისალმებია ისე გაუბა საუბარი.
-კი და გოგონებს უთხარი,რომ მარიტაც შემოგვემატება,ჩემი კურსელია და მეგობარი.იმედია,არ გეწყინებათ-ირონიით დაასრულა.
-გეჩქარება სადმე?
-კი,ფიტნესი დილას მაქვს და მერე აუზზეც შევალ.შენ რას შვრები?
-ახლა გავიღვიძე და გოგონებს შევხვდები-მეთქი ვიფიქრე.
-საღამოს გამოგივლი,თუ შევძლებ.ახლა „ტაქსიში უნდა ჩავჯდე“-გააჩერა მანქანა და უკან მოთავსდა.მისამრთი მძღოლს აჩქარებით უკარნახა.
-გამარჯობა-მიესალმა მწვრთნელს და გამოსაცვლელისკენ აიღო გეზი.გასახდელში გოგონები გადაკოცნა და ელიზა განსაკუთრებით მოიკითხა:
-რას შვრები,გოგო?-ელიზა მასზე ორი წლით უფროსია,თუმცა განსაკუთრებული ურთიერთობა აქვს მასთან,სხვებს მხოლოდ გამარჯობა-ნახვამდისით იცნობს.
-რა ვიცი,ძალიან დავიღალე გუშინ,მაგრამ ნორმალურად მაინც ვერ გამოვიძინე-ჩაცმა განაგრძო გოგონამ და მაისურის გადაცმისას ისევ განაგრძო საუბარი-შენ რას შვრები? კარგ ხასიაზე ჩანხარ-ნიაკოს განათებული სახე არც მას გამოპარვია.
-ჰო,დედაჩემის დაბადების დღისთვის რამე მინდა ვიყიდო,მაგრამ არ ვიცი რა.გამომყევი დღეს მაღაზიებში.
-სიამოვნებით,ცოტას გავერთობი-გოგონამ ჩანთაში ჩაკეცა გახდილი სამოსი და კარებისკენ გაიწია-გამოხვალ?
-ახლავე-უკან გაჰყვა ნიაკო და კმაყოფილება უფრო ღრმად დაეტყო სახეზე.
^^
-ვიღაც მარიტა მოჰყავს?-საყვარელ კაფეში შეხვდნენ ერთმანეთს-თვითონ ახლა ფიტნესშია,მერე,როგორც ყოველთვის,აუზზე შევა,სახლში მივა მერე და,ალბათ,საღამოს გნახავთო-დაიწყო დაბღვერილი სახით ანიმ.
-მართლა? მარიტა,მარიტა..“ნატვრის ხეში“ მარიტა...-წაიმღერა სალომემ და ნუკას გახედა-მოვიდეს,რა-უემოციოდ ჩაილაპარაკა და ჩაი მოსვა.
-ნიაკოს ხალხის გაცნობა და დაახლოება ეხერხება საუკეთესოდ-ნუკამ შეაქო დაქალი და ჩაიღიმა.
-ისე რა ვაჩუქოთ ნანას?-თვალები ინტერესით დააკვესა ანიმ და გოგონები აათვალიერა.
-აზრზე არ ვარ-სალომემ ამოიხვნეშა და ჩაის ჭიქას მიაშტერდა.
-მოვიფიქრებთ ხვალ საღამომდე-იმედიაანად გადახედა ნუკამ დაქალებს და აწკრიალებულ ტელეფონს დახედა.
^^
-გუშინ კინოში ტყუილად წავედით და თან რა ბანძი ფილმი იყო-უკმაყოფილოდ ჩაილაპრაკა დათომ და ზურას შეხედა.
-ხომ გითხარი იმ გოგოს შეეშვი მეთქი..ნუ ხარ არაკაცი-გადაიხარხარა და ძმაკაცს საფერფლის მოწოდება სთხოვა.
-კარგი-ნაპასი ჩაარტყა და შემდეგ ზურას მხარეს მიაჩოჩა საფერფლე-ნიაკო დავიჯერო არ მოგწონს? აზრზე არ ვარ რა მინდოდა გუშინ კინოში,მაგრამ ის გოგო რომ დამევასა ასიანი ვიცი.არა,რა თვალები აქვს,ტუჩები,ცხვირი...-ზურამ გააწყვეტინა და ირონიით.
-გოგოს თვალებს როდიდან უყურებ?
-მისი თვალებითვის რომ მეყურებინა,ალბათ,ასე არ დავასრულებდი..საქმეც იმაშია,რომ არ დავკვირვებივარ,მხოლოდ ახლა ვაკვირდები..“წინა ღამეს მასზე ფიქრობდი“-გამოიჭრა მეორე „მემ“ და ნიშნის მოგებით გაუღიმა.
-არა,არ მესმის შენი,ძმა..ზრდასრული ადამიანი ხარ და ეს არ შეგეფერება..სულ მექალთანე იყავი და ახლა..ახლა რა გჭირს? რაც გინდა ის აკეთე,როგორც გინდა ისე მართე საკუთარი ცხოვრება,მაგრამ ჩემი კეთილი რჩევა იქნება ნიაკოს შეეშვი..
-აუ აზრზე არ ვარ..-ამოიხვნეშა და დივანზე მიწვა.
^^
-აქეთ-იქით გავცუროთ-ნიაკომ გაუღიმა ელიზას და მოემზადა.
-კარგი-თავი დაუქნია გოგონამ.
ერთი საათის შემდეგ ქუჩას მიუვებოდნენ.ნიაკოს ნიავი სასიამოვნოდ ელამუნებოდა თმებზე და კმაყოფილებას უფრო უმძაფრებდა.“რა ადვილად ვუგებ ხალხს“-ფიქრობდა და ელიზას უყურებდა.
-რა გინდა აჩუქო,მოიფიქრე?-ინტერესიანი თვაელბით შეხედა მეგობარს.
-არ ვიცი..-ცოტა ხანს ჩაფიქრდა და მერე გაიღიმა-რაღაც საათია სავაჭრო ცენტრში ნახა ნანამ და ძალიან მოსწონს,იქნებ ვუყიდო-ამაყად ასწია თავი და ჩანთა შეისწორა.
-შესანიშნავი იდეაა-დაეთანხმა ელიზა,რომელსაც წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა ვინ იყო ნანა-მანქანას აქ ვაყენებ-ცოტა ხნის მერე შეაჩერა ელიზამ.
-უი,სულ დამავიწყდა მანქანით რომ მოძრაობ.ისე მამაჩემი დამპირდა,რომ ჩამოვალ, ჩამოგიყვანო,მაგრამ მივლინება იმდენ ხანს გაუგრძელდა,რომ ვერაფერი გავიგე.მხოლოდ ახლა გამახსენდა ამდენი ხნის მერე-უკმაყოფილოდ ჩაილაპრაკა და ელზას მანქანაში ჩაჯდა.
-კარგი იქნება-თვალი ჩაუკრა ელზამ და მანქანა დაძრა.
-მოდი მე ვატარებ,სამი წელია,რაც პარავა მაქვს,მაგრამ მამაჩემის მანქანას ხომ არასდროს სცალია,დედაჩემი კი ვერ იტანს,მშიშარაა-ჩაიცინა და გოგონას თვალი ჩაუკრა.თავის დაქნევით დაეთანხმა ელიზა და ადგილი შეუცვალა.
-რა კარგია-მანქანა დაქოქა და ჰორიზონტს გახედა.
-კარგად ატარებ-გადმოსვლისას შეაქო ელიზამ,პასუხად გაუღიმა ნიაკომ და ჩანთას ხელი დასტაცა.
^^
-დათუნა,რა გჭირს? ამ ბოლო დროს ვეღარ გცნობ-ლუიზა დაიქოქა და ინტერესით დაიწყო თვალებით ქაჩვა.
-დათუნას,ნუ მეძახი-ჩვეულად გაიმეორე ბიჭმა და კომპიუტერს მიაშტერდა.
-შვილო,რატომ ხარ ასეთი ცივი?-ისევ დაუწყო საყვედურები ლუიზამ და თან თვალებით ჩანთას დაუწყო ძებნა.
-დედაჩემო,გირჩევნია შენს ჩანთას მიხედო,სულ რომ კარგავ-ირონიით ჩაიცინა დათომ და „ფეისბუქში“ შევიდა.როგორ უნდოდა ნიაკოს სურათები მაინც ენახა,მაგრამ გოგონას დაბლოკილი ჰყავდა,ამიტომ „ჩათი“ შეამოწმა და,რადგან ზურა გასული იყო,მის მეორე ძმაკაცს,ირაკლის მიწერა.
„ძმა,რავა ხარ?“
„შენგან დავიწყებული.“-ჩვეულად უპასუხა,მაგრამ დათოს ყურადღება არ მიუქცევია,ისე სთხოვა პაროლი,ძალიან მჭირდებაო.თავიდან ბუზღუნი დაიწყო ირაკლი,მაგრამ შემდეგ დასტანხმდა და პირობაც წამოყენა,ხვალ საღამოს ბარში გამოდიო.
ნიაკოს ცისფერ თვალებში ლამის იყო ჩაძირულიყო.ისეთი შეგრძნება ჰქონდა,თითქოს ეს გოგო მისი ნაწილი იყო ისევე,როგორც ფეხი,ხელი ან თავი,პირი ან თვალები...“მაგრამ მაკლია“-გოგონას თითქმის ყველა სურათი შეინახა კომპიუტერში.
^^
-დედაჩემია იყო,მელოდება,ვუთხარი,რომ სადილისთვის მივიდოდი და-ეზოსთან დააყენა ელიზამ მანქანა და ნიაკო გადაკოცნა-აბა,ზეგამდე-თვალი ჩაუკრა და მანქანა დაძრა.
-ჯიგარი ხარ!-დაეკრიჭა მეგობარი და ლიფტის ღილაკს თითი მიაჭირა.
-დე,მოვედი-კისკისით შევიდა სახლში და სასიამოვნო სურნელზე თვალები დაჭყიტა-ჩემი დედიკო-ხმაურიანად აკოცა დედას,როცა ფეხებზე შემოეხვია აანბელი.
-დაიკო არ გახსოვს?-უკმაყოფილოდ ახედა ნიაკოს.
-როგორ არა-პატარა ხელში აიყვანა და მუხლზე დაისვა-გინდა კცნით მოგკლა?-თმებზე წაეთამაშა და შემდეგ დედას გახედა,რომელიც რაღაცაზე ჩაფიქრებლიყო.
-ზედ ჩემი დაქალები მოვლენ-შვილს გეგმები გაანდო,თან ტოლმის გადმოღება დაიწყო.
-მე უწვენოდ მინდა-ტუჩები დაპრუწა ანაბელმა.
-დე,ძალიან კარგი..მე რომ სიუპრიზი მაქვს,ხომ იცი?-თვალი ჩაუკრა ნანას და ჩანგალს ხელი მოკიდა-საღამო გოგონებს შევხვდები-გადახედა ანაბელს,რომელიც ხორცის დაჭრას სთხოვდა.
-რამდენჯერ გითხარი,რომ ერთდროულად ნდა ჭამო? შენ კიდე ისევ და ისევ კომბოსტოს აცლი-ირონიით გახედა ნანამ და ნიაკოს გაუღიმა,ყოჩაღო.
შვიდ საათზე „ტაქსი“ გააჩერა და ანის მიადგა,როგორც ყოველთვის მასთან იკრიბებიან.ანი დედისერთაა და ეს ყველას აწყობს.
-ნიაკოს გაუმარჯოს-ვაჟა ფეხზე წამოიწია.
-შენ აქ დასახლდი-გადაკოცნა დიშ შეყვარებული და შემდეგ სამივე დაქალი ცაკოცნა.
-გვეღირსე.აბა,რას შვრებოდი დღეს? ნანას რამე აურჩიე?-თვალი ჩაუკრა სალომემ და გვერდით მიუჯდა.
-აი-ჩანთიდან საათი ამოიღო და გოგონებს დაათვალიერებინა,მერე ისევ მოაავსა ყუთში და ანის სთხოვა,ყინულიანი წყალი მომიტანეო.
-დღეს დაგინახე,მანქანით სადღა მიგულაობდი..-ვაჟამ ცაიღიმა და ნიაკოსკენ მიმართა მზერა.
-ერთი გოგოა და სავაჭრო წსელში გამიყვამა.ერთად დავდივართ ფიტნესსა და აუზზე.ელზა ჰქვია..
-აჰა..ისე მაშინ რომ ამბობდი მამაშენის შეპირებაზე,რა ხდება?-სალომეც ცაერთო საუბარში.
-თუ ჩამომიყვანა,ორი მანქანა გვექნება-ჩაიცინა ნიაკომ და წყალს დასწვდა-როგორ მწყურებია-ამოისუნთქა და ჭიქა მაგიდაზე დადო.
-გოგო,ჩვენც გვინდა,რომ დედაშენს რამე ვაჩუქოთ,მაგრამ ვერაფერი მოვიფიქრეთ და იქნებ დაგვეხმარო?-ნუკამ დაქაჩული თვალებით შეხედა ნიაკოს და თავი ანის მხარზე ჩამოადო.
-მე არ ვმონაწილეო?-ვაჟა ფეხზეწამოდგა და გოგონებს გაუღიმა.
-ისე კარგი იდეაა,ჩემი და ხომ უნდა გაგაცნო.გაუგებთ ერთანეთს და ეთამაშებით.
-კარგი.
-ოღონ ტორტის გაკეთებაში დაგვეხმარები და საჩუქრის წილშიც შემოხვალ-ირონიულად გადაიხარხარა ანიმ და შეყვარებულს მხარზე ხელი დაკრა.
-კიდე რა გინდა-ამოიბუზღუნა ვაჟამ,მაგრამ ბოლოს მაინც დათანხმდა ანის შემოთავაზებას.
^^
-ბარში წავედით-ცხრის ნახევარი იყო,როცა ირაკლი დათოს სახლში მიადგა.
-ხვალ რომ იყოს?-სახე შეცვალა.ეტყობოდა,რომ ნიაკოს გამო რაღაც ვერ იყო.
-რა გჭირს ბიჭო? იმ დღესაც დედაშენმა რაღაც ვერ არისო.
-აუ,კარგი რა -მხარზე ხელი დაარტყა ირაკლის და ისევ კომპიუტერს მიუჯდა.“ამ ეკრანს რომ აკრულხარ,ის გოგო კი არ გადმოხტება და ხელებში ჩაგიხტება“-მეორე „მემ“ უფრო გააღიღიზიანა ბიჭი.
-წამო,რა-ბოლოს ძლოს დაითანხმა ირაკლიმ.
ათ საათზე უკვე ბარში ისხდნენ,ზურა,დათო და ირაკლი,მარგამ დათო რაღაც გუნებაზე არ იყო.
-ბიჭო,გოგოები როდიდან გძაბავენ?-ირონიით ჰკითხა ზურამ,რომელსაც დათოსგან განსხვავებით ორი წელია შეყვარებული ჰყავს და ქორწილსაც კი გეგმავს.
-შენ,ძმაო,ცოლის მოყვანაზე ფიქრობ და გეგმავ და,ჩუ-როგორ უნდოდა სხვა ტთმაზე გადაეტანა საუბარი,მაგრამ ვინ აცალა!
-რამეს მიმალავთ? ჩემი პაროლი რად გინდოდა?-ინტერესით შეხედა დათოს,რომელიც სასმელს უღიმღამოდ უყურებდა.
-რადა-დაიწყო ზურამ და დათოს დაჭიმულ სახეს შეხედა-ყველა კუნთი დაჭიმული გაქვს,ძმა-შემდეგ ამოისუნთქა და ისევ განაგრძო-ერთი გოგოა და..-ნახევარი საათი ერთდროულად ყვებოდნენ დათო და ზურა ნიაკოზე,რამდენჯერმე დაიყვირეს,შეიგინეს,მაგრამ ბოლოში მაინც ჩავიდნენ.
-აუფ,არ მეგონა თუ-ხარზარებდა ირაკლი და გაკვირევბული სახით ადევნდებდა თვალს ძმაკაცის მოძრაობებს...
-ჩუ,მამაჩემი მირეკავს..-ფეხზე წამოდგა და გაკვირვებული სახით უპასუხა ნომერს.
-შვილო,შენთან საქმე მაქვს..მინდა,რომ სადმე დავსხდეთ-მამამისი სახლში იშვიათად იყო და შვილთანაც მინიმალურ ურთიერთობის საზღვრებს ვერ სცილდებოდა.
-გოჩა,რა ხდება?-ხმა ძლივს დაიოკა დათომ.
-რაღაც სერიოზული საქმე მაქვს..-წარბები ზემოთ ასწია დათომ და პაუხის შემდეგ გოჩას შეხვედრას დასთანხმდა.
-რა ხდება?-ძმაკაცებს სულ დავიწყდებოდათ,რომ ცოტა ხნის წინ ნიაკოზე საუბრობდნენ.
-რაღაც საქმე აქვს.
^^
-ნიაკო,აზრზე არ ხარ რა ხდება-თორმეტი საათი ხდებოდა,როცა ფიქრებში გართული გოგონა მარიტას ზარმა გამოაფხიზლა.
-რა ხდება? ხმაზე რა გჭირს?-დაქალის დაძაბვა მაშინვე შენიშნა.
-მოდი,უბრალოდ მოდი-ტელეფონი გაუთიშა დაქალს და ლოგინზე უსუსურად დაეშვა.
-დე,ჩემს დაქალს უნდა შევხვდე..რაღა მნშვნელოვანი საქმეა.“ტაქსის“ გავჩერებ-მუდარით აღსავსე თვალებით შეხედა ნანას,რომელიც ანაბელს აძინებდა.
-კარგი-უყუყმამოდ დასთანხმდა ნანა და ღიმილით გააცილა.
ათ წუთში მარიტას კარებთან იდგა და სახეზე ნერვიულობა შესამჩნევად დასთამაშებდა.
-შემოდი-თავის ოთახისკენ წაიყვანა სწრაფინ ნაბიჯით-ახლა მე მინდა,რომ რაღაც მოგიყვე.
-გისმე..-ლოგინზე დაძაბული ჩამოჯდა და აკანკალებულ დაქალს ხელი მოუჭირა.
-მამაჩემზე რომ გიყვებოდი,გახსოვს?
-როგორ არა-გაახსენდა მარიტა დედამისზე,ლალიზე უყვებოდა,მამაჩემი ცოლიანი იყო და ისე ხვდებოდა,უმალავდა და მერე,როცა ყველაფერს ფარდა აეხადა და მამაჩემის,გოჩას.ცოლი მოუარდა დედაჩემს და,როცა ქვეყანა შეიხედა,წავიდა მამაჩემი,ხოლო დედაჩემი ორსულად დარჩაო..
____
იმედია,მოგეწონებათ.
მიყვახართ და ველი შეფასებებს,არ დაიზაროთ..