დაცარიელებული მზერით გასცქეროდა ღამის თბილისს, ერტი კვირა ვატო და ჯაბა ქალაქიდან გავიდნენ, საქმეზე, სძულს ეს ყველაფერი იმიტომ რომ მათ თავს ართმევს, უკვე იცის რომ ვატო მთელი გულით უყვარს, ვატოს რაღაც ნაწილი მაგრამ მეორე ნაწილი, მონსტრია, შეუზლებლადაც მიაჩნია მისი სიყვარული მაგრამ ახსენდება სოფო, სოფო რომელსაც ისევე უყვარს ჯაბა ან უფრო მეტადაც, კარგად ახსოვს მისი აცრემლებული თვალები ჯაბას ცამოსვლაზე რომ გაიგო მაგრამ ერთი კვირის განმავლობაში ერთხელაც არ უკითხავს ჯაბას სოფოს შესახებ, არც უნახავს, არც კი დაურეკავს... და აქ ისევ ვაწყდებით სიცარიელეს, მძულს სიცარიელე, სჯობს სიბრაზე იყოს მს ადგილას, სიძულვილი წყენა ან მოკვლის სურვილი მაგრამ სიცარიელე ყველოაზე მტკივნეულია, ის არ ივსება სრულად, მხოლოდ ნაწილობრივ, ტკივილის შემდეგ..
...........
- როგორ ხარ?- გადახედა ნიკამ სოფოს.
- კარგად გამოვკეთდი- გაუღიმა გოგონამ.
- ისე საიდან გაცივდი რაა- უკმაყოფილო მზერა მიაპყრო ბიჭმა და მაიონეზების ყუთი დაუხეთქაფეხთან.
- შენი ძმაკაცი რომ აწუწავებდა მანდედან- გაახსენა ნინამ სამიდღის წინ მომხდარი.
ჯაბას ელაპარაკა გიორგიზე და დაპირება მიიღო რომ მას აღარ შეეხებიან, ვეკუას გაუჭირდა ამ ფაქტთან შეგუება მაგრამ რელურად არაფერი ჰქონდა სათქმელი ნინასთან თორემ გიორგიმ უკვე კარგად იცის რომ ნინას მხოლოდ მეგობრულად უნდა შეხედოს.
- გამარჯობაათ- მოუახლოვდა სანდრო .- სოფ წავედით?
- ხო, გნახავ ნინა..
გაოცებულმა გააყოლა ნინამ თვალი, სანდროს უყვარს სოფო მაგრამ სოფოს არასდროს ჰქონა მასთან ურთიერთობა ხვდება ეს ჯაბას ჩამოსვლას რომ უკავშირდება მაგრამ იმასაც ხვდება რომ არასწორია,სოფოს გული აქვს ნატკენი მაგრამ სხვასთან ურთიერთობა ამის გამო? ეს არასწორია.
- მოიცა ესენი როდიდან?- წარბაწეულმა გახედა ნიკამ.
- ალბათ დღეიდან- უპასუხა გიორგიმ.
- არ მგონია- ჩაილაპარაკა ნინამ.
- არ მევასება ეს ტიპი- დაიღრიჯა ნიკა.- ძაან ბლატაობს..
- რა აქვს საბლატავო ეგ არ იყო ნინიძემ რომ გაიფინა?
- რო კითხოთ მთვრალი ვიყავიო
ნინას აღარ მიუქცევია ყურადღება ბიჭებისთვის საქმე განაგრძო და იმაზე ფიქრი როგორ გაანეიტრალოს ეს სწიტუაცია მაგრამ ჯაბა ღირსია მეტის ღირსიცაა, არ მსახურებს სოფოს და ეს ფაქტია.
........................................
- ჯაბა ჩამოვიდა- გახედა ნინამ სოფოს იმ შემთხვევიდან ერთი კვირის მერე- გუშინ რამით.
- მერე რა? წავა გეგის და დანარჩენებს ნახავს და მერე საქმე ექნება - გაბრაზებულმა ამოილაპარაკა სოფომ და ჩაი მოსვა.
- მარტო ხარ დღეს?
- ხო, დედა ისევ სოფელშია, წნევა აქვს ლიას ისევ.
- ვნახოთ იქნებ დავრჩე.
- იყავი სამეცადინო მაქვს ბევრი მაინც, თან მივეჩვიე..
- კაი წავედი მივიდე სახლში- ფეხზე ადგა ნინა.
- ნანი მომიკითხე- დააწია სოფომ სიტყვა და კარი ჩაკეტა.
- როგორ ხარ?- დაბლიდან ახედა მაგიდაზე მჯდომმა ჯაბამ მას შემდეგ რაც ნინასგან მხოლოდ შორიდან ნათქვამი გამარჯობა მიიღო.
- შენ?- ცივად დაუბრუნა კითხვა.
- დალევ ნინა ჩაის?- კითხა ნანიმ და შეწუხებულმა გადახედა ჯაბას.
- არ მინდა სოფოსტან დავლიე..
- ნატო წავიდა?
- ხო წავიდა..
- სად წავიდა?- ჩაერია ჯაბა.
- სოფელში- მოკლედ გასცა პასუხი ნინამაც .
- მერე სოფო?
- რა სოფო?
- მარტო უნდა იყოს?
- პირველად არ რჩება სოფო მარტო- გაბრაზებულმა გახედა ჯაბას და ისევ უაზროდ არიხნებულ ტელევიზორს მიუბრუნდა.
სწრაფად დაამთავრა ჯაბამ სადილი და სახლი დატოვა, იმედია სოფოსთან მიდის, და ვეკუა? სადაა ვატო? ალბათ სახლში დაბრუნდა არ ეკადრება ყიფიანების სამოთახიანი, ნერვებმოშლილმა გამორთო ტელევიზორი და დასაძინებლად შევიდა.
..........................................
უკვე ბნელდებოდა პურის არქონა რომ აღმოაჩინა და მაღაზიაში წავიდა, სახლში მისულს კარი ღია დახვდა, შეშინებულმა გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი და სახლი მოათვალიერა, დენი ძლივს აანთო და შეხტა სავებში ცაცმული მაღალი ფიგურის დანახვისას.
- რა მშიშარა ხარ - ირონია გაერია ხმაში ჯაბას.
- მე, ქურდი მეგონე- ხელი მიიჭირა გულზე და ამოიჩურჩულა, არადა ერჩივნა ქურდი ყოფილიყო.
- ვარ კიდეც- გაიღიმა ჯაბამ.
- აქ რა გინდა?- გაბრაზება გაერია ხმაში გოგონას.
- კაი ტონი შეცვალე რამის არ შემეშინდეს.
- მძულს ეგ ირონია- გამოსცრა სოფომ და მაგიდაზე დაახეთქა პური.
- ხოო?- ნელა მიუახლოვდა გოგონას.
- რა გინდა ჯაბა?- ჰკითხა გაღიზიანებულმა როცა ჯაბამ მათშორის არსებული ის მცირე მანძილიც დაფარა.
- გეტყვი რა არ მინდა- ცასჩურჩულა გოგონას- სანდრო არ მინდა, არც სხვა მინდა შენს გვერდით და არც ის მინდა მარტო რომ ხარ..
- შენ არ გაქვს ..
- მე ყველაფრის უფლება მაქვს რაც მინდა - თვალი ჩაუკრა ჯაბამ.
- და რა გინდა? იცი საერთოდ?
-კი..
ნელა დაიხარა გოგონასკენ და ფრთხილად შეეხო მის ტუჩებს, ათასჯრ უფიქრია სოფოზე იმაშიც დარწმუნებულია რომ მისია ....
აცახცახებული ჩაეჭიდა ჯაბას მკლავს, აცრემლებულმა ახედა და მის მომღიმარ სახეზე ცოტა დაწყნარდა, ჯაბამ კიდევ გაუღიმ ადა ამჯერად შუბლზე მიაწება ტუჩები.
- ჯაბა- დაიჩურჩულა სოფომ.
-ჩშ.. მოაშორე ის სანდრო თორემ მე მოვაშორებ- დაბალი ტონალობით გააფრთხილა ჯაბამ.
- არ შეიძლება ასე მოდიოდე და ითხოვდე ისე მოვიქცე როგორც გინდა ...
- მე გაგაფრთხილე - კიდევ ერთხელ აკოცა ჯაბამ შუბლზე და სახლი დატოვა.
მთელი რამე მანქანაში გაათენა მაინცდამაინც არ მოსწონს ის ფაქტი რომ სოფო მარტოაა, ისევ ისეთი ქვეყანა დახვდა თითქოს ამიტომ მანქანიდან აკვირდებოდა მის ბინას და იმაზე ფიქრობდა რომ ნებისმიერ შემთხვევაში სოფო მისი იყო.
....................................................
- შენ რას გაფრთხილებენ არ გესმის?- იყვირა ვეკუამ და გაბრაზებულ ნინას გადახედა, გაეღიმებოდა კიდეც მისი სახის დანახვაზე ასე რომ იყოს გაცეცხლებული.
- შენ რა გინდა?
- რას ქვია რა მინდა?
- რას და მაგას ვინ ხარ საერთოდ?
- ნინაა!- ცხვირ წინ აუფრიალა თითი გოგონას და გამაფრთხილებლად ჩაილაპარაკა- არ გამაბრაზო იცოდე..
- თორემ რას იზავ სხანიაკზე დამიბარებ და იქიდან მკვდარს გამომიტან?
- ნინა!- ამჯერად ხმამაღლა იყვირა ვატომ.
- რა?- არ დააკლო ნინამაც.
- ტონს დაუწიე?
- თორემ ? ისე მომკლავ მამალაძე რომ მოკალი? ან იქნებ ნიჟარაძე? მონსტრი ხარ ვატო გესმის? არადამიანი..
-ნინა!- მესამედ შეჰყვირა ვატომ და ამჯერად გაშლილი ხელი გააჩერა მის სახესტან, აცრემლებულმა გახედა ვატოს აწეულ ხელს და შემდეგ ვატოს, ვერაფრით წამოიდგინა რომ გაარტყავდა, არც გაურტყამს მაგრამ აწია და ახლა თუ აწია შემდეგში დაამთავრებს კდეც.
- ამის დედა შევ!!!!!!- ხმამაღლა იღრიალა და ნინასთვის გამზადებული ხელით მუშტი უთავაზა კედელს- გაიგე ნინა- რამდენიმენაბიჯით მშორს მდგარმავ ვეკუამ მძიმედ ამოილაპარაკა- ჩვენ შენი დაცვა გვინდა..
- მაშინ თქვენი თავისგან დაიწყეთ ჩემგან დაცვა..- ამოილაპარაკა ნინამ და ვეკუას სახლ დატოვა.