სამზარეულოში ფუსფუსი გადავწყვიტე.. ერეკლე უკვე ორი საათი არ ჩანდა,ჩემი ნივთების წამოსაღებად წავიდა.. მეც მომეცა დრო ყველაფერზე კარგად დავფიქრდე,ბოლო ბოლო უცხო ადამიანის სახლში ვარ.. რაც მე და ერეკლემ ერთად ყოფნა გადავწყვუტეთ,ჩემი სახლი დავაცარიელე და მასთან გადავედი..
*** ერეკლესთან **
მამაკაცმა ლიზას ჩაწერილ მისამართს მიაგნო.. სადარბაზოს გახედა,ღრმად შეისუნთქა ჰაერი და პადიეზდში შევიდა.. ლიფტი მეათე სართულზე გაჩერდა. თეთრ კარებზე რამდენჯერმე დააკაკუნა.. კარებიც მალე გაიღო და მის წინ ტმააბურძგნული,მოუვლელი მაგრამ საკმაოდ სიმპათიური მამაკაცი დადგა.
- უკაცრავად?,-ერეკლე ერთხანს ინტერესით აკვირდებოდა მის წინ ატუზულს..
- მე ლიზას მეგობარი ვარ,ნივთებზე გამომგზავნა,-ერეკლეს თვალებში სიბრაზე ჩაუდგა,ერთხანს ვერ იკავებდა თავს.. მერე ღრმად ამოისუნთქა და კარები ფართოდ გააღო.
- თვითონ ვერ მოვიდა?,- შეწუხებულმა შავი პერანგის ღილები გაისწორა და სამზარეულოში წვენის დასალევად გავიდა..
- ვერ მოიცალა ლიზამ,-უცებ უპასუხა ლიზას ახალმა მეგობარმა და ერეკლეს უკან გაჰყვა.
- რა გქვია?ლიზას ყველა მეგობარს ვიცნობ,არ მახსოვხარ,-წვენის ჭიქა სტუმარს გაუწოდა და ოთახში შევიდნენ..
- ერეკლე მქვია,გუშინ გავიცანი ლიზა,-მამაკაცმა არაფრის დამალვა მოისურვა პირდაპირ უთხრა.. არც აცხელა არც აცია,ამიტომ ლიზას შეყვარებული ძალიან დაიბნა,უფრო მეტად ბრაზდებოდა,თუმცა უფლება არ ჰქონდა ამის გამომჟღავნების.. ამიტომ ჩუმად იღებდა ლიზას ნივთებს და ყუთში აწყობდა.. ხმას არცერთი არ იღებდა,საბოლოოდ ყველაფერი როდესაც ერეკლემ ჩაუწყო ლიზას მეგობარს,ლიფტში შეატანინა და მალევე მოიხურა კარები.. ერეკლემ ლიზას ნივთებს გადახედა და მანქანაში მოათავსა.. „არაკაცი“ თავისთვის გაიფიქრა და მანქანა ადგილს მოწყდა..
****** ლიზასთან****
ერეკლემ კარები შემოაღო,მეც უცებ წამოვხტი ფეხზე და ყუთები შემოვატანინე.
- რაო რა გითხრა?,-როგორ მაინტერესებდა ერეკლეს რეაქცია.. თუმცა ის უკვე წარსულს ჩავაბარე..
- არაფერი,ლიზა უნდა დაივიწყო ეს ადამიანი,მანამდე კი მინდა ჩემტან იცხოვრო,-ერეკლეს ეს წინადადება ზედმეტად მოულოდნელი აღმოჩნდა ჩემთვის და წარბები კუშტად შევკარი..
- კი მაგრამ,სულ ორი დღეა რაც გიცნობ.. ასე არ შეიძლება,არა არა მე შენთან ვერ დავრჩები,-ერთმანეთზე მივაყარე წინადადებები და ერეკლეს პირდაპირ თვალებში მივაშტერდი.
- გინდა,რომ დეპრესიიდან გამოგიყვანო?,-ჩემი ყოყმანის შემდეგ დაამატა,რომ ამას მის გარეშე ვერ ვიზამდი..
- კი,მინდა მაგრამ,-ჩემში ორი „მე“ ერთმანეთს ებრძოდა..
- არანაირი მაგრამ,მე ვიცი ის „წამლები“,რაც დაგეხმარება,უბრალოდ უნდა მენდო,-ამაყად გაიჭიმა და ხელი გამომიწოდა თანხმობის ნიშნად.. მეც მას ჩავკიდე.. ვიცოდი,რომ მარტო ამხელა ტკივილს ვერ მოვუგებდი,ამიტომ ერთადერთი ადამიანი იყო,ვისაც შეეძლო ჩემი გამხიარულება.. ჩემი მეგობრები ერეკლეს მეგობრებიც იყვნენ,ამიტომ არ მინდდოა სცოდნოდათ ჩემი სისუსტეები..
- კარგი,ახლა წამოდი შენს ოთახში შეგიყვან,მოწესრიგდი და გავდივართ,-მტკიცედ თქვა და კიბეებს აუყვა..
- კი მაგრამ,დღეს არ მინდა არსად გასვლა,-უკან ვბურტყუნებდი,ერეკლე კიბეებზე გაჩურდა და ჩემსკენ შემოტრიალდა,-ყველაფერს ისე გააკეთებ,როგორც გეტყვი.. ცუდი არ მინდა შენთვის..,-პატარა ბავშვივით ხელი ცხვირზე მომიჭირა და გზა განაგრძო.. მე ჩამეღიმა და უკან ავედევნე.
- აი შენი ოთახი,შენს გვერდით არის ჩემი. ეს სააბაზანოა,-ყველაფერი საგულდაგულოდ დავათვალიერე და ოთახში გამოსაცვლელად შევედი. ნახევარი საათი ვიტრიალე სარკის წინ,მერე კი როგორც იქნა ოთახიდან გამოვედი და კიბეებზე ბრახუნით დავეშვი. ერეკლე ფანჯრიდან იყურებოდა..
- მზად ვარ,-მას უკან ავეტუზე და ხელები მხრებზე დავუპარტყუნე..
- შენ არავინ გაგაფრთხილა,რომ უკნიდან არ უნდა მომეპარო?,-მოჩვენებითი სიბრაზით მითხრა და ხელები წელს უკან დამიჭირა.
- ულამაზესი ხარ,-ჩემი ფორმებით მოხიბლულმა ტუჩები დაისველა.. მისი რეაქცია ჩემდა გასაკვირად ძალიან მესიამოვნა და კმაყოფილმა უკანალის რხევით გასასვლელში გავედი.
მანქანა რომელიღაც კლუბთან გაჩერდა..
- სად ვართ? აქ არ ვყოფილვარ,-ეჭვისთვალით გავიხედე კლიბისკენ და კარგად შევათვალიერე..
- გადმოდი,-თბილად მითხრა ერეკლემ და მეც კარები გავაღე.. მისი მკვრივი ხელები წელზე ვიგრძენი,ერთიანად გამაჟრიალა. გზაში ჩემს თავს ვტუქსავდი,რომ ასეთი რეაქციები არ უნდა მქონდეს,ორი დღეა რაც შეყვარებულს დავშორდი და უკვე სხვაზე გადავერთე.. კარები შევაღეთ და ხმაურიან ბოლში გახვეულ შენობაში შევედით..
- წამოდი,-მისი მკვრივი ხელები ისევ წელზე ვიგრძენი.. კუთხეში ცაბნელებულ ადგილას დავსხედით.. მან სასმელები შეუკვეთა..
- ახლა,პირველი წამალი არის დალევა,ნუ გეშინია,არც ისეთი იდიოტი ვარ ლოთი გაგხადო ან რამეზე შეგსვა.. ამ ყველაფერს მე გავაკონტროლებ,რამდენჯერ მიიღებ დღეში და რომელს დალევ,მენდე.. შენგან მხოლოდ ერთი რამ მჭირდება,ნდობა,-ბოლო სიტყვა ყურთან მიჩურჩლა,რაზეც გამაჟრიალა.. მე თვითონ ვერ ვხდებოდი, თუ რა მჭირდა,მაგრამ ფაქტია ერეკლეს გვერდით ყოფნა ზედმეტად სასიამოვნოდ მოქმედებდა ჩემზე.. კმაყოფილმა თავი დავუქნიე და ჩემს წინ დადებული ჭიქა გამოვცალე..
- მმ გემრიელია,-ერეკლეს გავუღიმე და სმა გავაგრძელე..
- კარგი,მოიცა ასე არ მიაყარო ერთმანეთს,წამო ვიცეკვოთ,-ბოლო ჭიქას ხელი გამაშვებინა და საცეკვაოდ გამიყვანა.. ფეხზე წამოვდექი თუ არა,ეგრევედ ვიგრძენი ორი ჭიქის ზემოქმედება,ოდნავ წავბარბაცდი და მამაკაცს დავეყრდნე.. მის სურნელს უფრო მკვეთრად ვგრძნობდი,თავბროს მხვევდა მისი გამოხედვა ან წელზე შემოწყობილი ხელები.. ტემპს ავყევი,თვალები დავხუჭე და სასიამოვნოდ გავინაბე.. გონს მაშინ მოვედი,როდესაც მამაკაცის ცხელი ტუჩები კისერზე ვიგრძენი,შემდეგ უფრო ქვემოთ.. ოდნავ უკან გავწიე თავი და ისიც მომშორდა. მალევე დავუბრუნდით ჩვენს ადგილს..
- კარგი,ახლა ეს გასინნე,-ახალი სასმელი,რომელიც ცხოვრებაში არ გამისინჯავს,ისეთ ხასიათზე ვიყავი,რომ სასმელი კი არა ყველაფერს გავსინჯავდი,ამიტომ მორჩილად გადავკარი და ვიგრძენი ტკბილი,მაგრამ ამავდროულად ძალიან მაგარი სასმელი,რომელმაც ოდნავ ყელი ამწვა.. ერეკლეც სვამდა.. კლუბში დიდიხანი ვისხეედით,ვლაპარაკობდით ყველაფერზე,მგონი თემა არ დარჩა.. ვილაპარაკე ჩემს ცხოვრებაზე,მშობლებზე,რომლებიც ბავშობაში გარდამეცვალა,მეგობრებზე,რომლებმაც მიმატოვეს და ადამიანზე,რომელმაც სხვაში გამცვალა.. სასაცილოა,როგორ ყველა გარბოდა ჩემგან.. ერეკლეც რაღაცეები გავიგე,თუმცა ისეთი მთვრალი ვიყავი,მხოლოდ ის მახსოვს,რომ ყავდა შეყვარებული,რომელიც გარდაეცვალა,თავის ტვინის სიმსივნით,ეს ამბავი როგორც მახსოვს ოთხი წლის წინ მოხდა.. კლუბიდან ტაქსით წამოვედით.. მთელი საღამო მიწევდა მისი მიმზიდველი სხეულის,გამოხედვის და ასეთი საოცარი სურნელის ყურება და სეგრძნება,უბრალოდ სასმლის ზემოქმედების ქვეშ ვიყავი და ვერ ვაზროვნებდი,თუ რამდენად სწორად ვიქცეოდი.. ტაქსში ჩავჯექით თუ არა ხელი მუხლზე დავადე,მერე თავი მის მკერდზე მოვათავსე და სურნელი ხარბად შევისუნთქე.. ერეკლემ საპასუხოდ წელზე მომიჭირა ხელი და ღრმად ამოისუნთქა.
- მოვედით,-თავი ამაწევინა და ფრთხილად გადმომიყვანა მანქანიდან.. ტაქსიც ადგილს მოწყდა,მე ბარბაცით მივყვებოდი უკან ნაცნობ სილუეტს. სახლის კარები გააღო,მთელი საღამო მაღალქუსლიანებზე დავდივარ,მხოლოდ ახლა გამახსენდა,რომ ფეხები მტკივა. შემოსასვლელში ცალი ხელით კედელს დავეყრდნე,მეორეთი კი ფეხსაცმლის შესაკრავს დავეჯაჯგურე,თუმცა ვერ გავიხადე.
- მოდი მოგეხმარო,- ერეკლემ მალევე გამხადა ფეხსაცმელი და ჩემს წინ დადგა.ორივე ვნებამორეული ვუყურებდით ერთმანეთს და ვცდილობდით სიტუაციის გარკვევას,თუმცა უშედეგოდ..
- მთელი საღამოა შენი დაგემოვნება მინდა,-ჩემსკენ ნაბიჯი გადმოდგა,მეც უკან დავიხიე თუმცა ცივ რკინის კარებს ავეტუზე.. მსიამოვნებდა მისი ვნებიანი თვალების ყურება.. თითებით მხრებზე შემეხო,მერე კი ნელა ჩამოაცოცა და ჩემს ხელებს დასწვდა... ფრთხილად ამაწევინა ორივე ხელი მაღლა და ცალი ხელით დამიკავა. მეორე ნიკაპზე მომკიდა და თავი ამაწევინა.. უკვე მუხლები მეკეცებოდა ტანზე წარამარა მბურძგლავდა..თვალები დავხუჭე და მის ვნებიან ტუჩების შეხებას დაველოდე,თუმცა ამაოდ.. მან უცებ ამიტაცა ჰაერში,მხარზე „გადამკიდა“ და კიბეებს ბარბაცით აუყვა.
- რას შვები? გამიშვი,-სიცილი ამიტყდა და ფართხალი დავიწყე.. მალევე შეაღო ჩემი საძინებლის კარები და ლოგინზე დამაწვინაა..მე ინსტინქტურად თვალები დავხუჭე,ის ზემოდან მომექცა და ყელზე სველი კოცნა დამიტოვა,მერე უფრო ქვემოთ ჩამოვიდა.. კაბა ერთი ხელის მოსმით გამხადა და ჩემს სრულ მკერდს დააკვირდა.. ღრმად ვსუნთქავდი,ტუჩები კბილებს შორის მოვიქციე და ტავბრუდამსხვევი კოცნისთვის მოვემზადე.. მისი ცხელი და გახშირებული სუნთქვა ყურთან მესმოდა..
- ეს სასიამოვნო „წამალი“ ბოლოსთვის დავიტოვოთ,-ვნებიანად ჩამჩურჩულა და ოთახი ბარბაცით დატოვა.. დიდიხანი ვიწექი ასე გაოგნებული,აზროვნების უნარი არ მქონდა და ჭერში ვიყურებოდი,მერე კი ემოციებისგან დაღლილს ჩამეძინა.
დილით ადრე გავიღვიძე,თავის ტკივილის გასაყუჩებლად ტრუსისამარა ჩუმად ჩავედი კიბეებზე და სამზარეულოში შევედი. ყავის მოდუღება დავიწყე,თან ვიხსენებდი გუშინდელ დღეს,თუმცა უშედეგოდ „მთავარს“ ვერ ვიხსენებდი..
- ლიზა არ შეიძლება ასე,უგონოდ დათვრე და არ იცოდე გქონდა თუ არა სექსი,-ნერვები მეშლებოდა ჩემს თავზე და ყავის ფინჯნით შემოსასვლელი გამოვიარე.. უცებ უკან შემოვბრუნდი და რკინის კარებს შევხედე.. გამახსენდა,როგორ ვნებიანად მიკოცნიდან კისერს.. ტანში ერთიანად გამაჟრიალა..
- სამზარეულოში ნახევრად შიშველი რას აკეთებ?,-ზურგს უკან მწველი მზერა და ნაცნობი ბოხი ბარიტონი გავიგონე.. უყოყმანოთ შემოვტრიალდი,თავის ტკივილისგან გაბრუებულს საერთოდ დამავიწყდა ხელის მკერდზე აფარება..

პ.ს ესეც მეორე თავიიი.. როგორ მოგწონთ ასეთი მკურნალობა? მგონი ყველაზე ტკბილი ერეკლემ ბოლოსთვის შემოიტოვა ვნახოთ ვნახოთ რამდენად ბოლო იქნება <3