* * *
-მგონი მართლა ნანობს ხოიცი ? ((
მითხრა დამწუხრებულმა ლიზამ,როგორც კი ზღურბლს გადმოაბიჯა.
-იცი როგორ ? !!!
-კაი როგორც შენ გინდა ნი !
ლიზა წავიდა,ჩემი ნივთების ამოლაგებას შევუდექი,ვაკვირდებოდი პატარას ნივთებს,როგორ დაამშვენებდა ეს ყველაფერი მას 6თვის შემდეგ. როგორ ვიამაყებდი ჩემი პატარით და როგორ გვეყვარებოდა ერთმანეთი ჩვენ. ყოველივეს ვიაზრებდი და ტანში ჟრუანტელი მივლიდა,მბურძგლიდა იმაზე რომ, 6თვის შემდეგ მე მას მკერდზე მივიკრავდი და ის მე გამათბობდა. ერთადერთი სითბო რომელსაც ვიღებდი,ჩემი პატარა იყო,ჩემი ცხოვრების ერთადერთი სიხარული, რისთვისაც ცხოვრება მართლაც მიღირდა.ცოტას მოვზრდი და ამერიკაში წავიყვან, აქ არავინ დაგვრჩა ვის გამოც დარჩენა ღირს! ვფიქრობდი ჩემთვის.უცებ ფიქრიდან ხმაურმა გამომიყვანა. კარზე ვიღაც მთელი ძალით აბრახუნებდა,ვხვდებოდი რომ სულ ცოტაც და კარს შემოანგრევდა,იმასაც კარგად ვხვდებოდი რომ ეს ნიკა იყო.საბოლოოდ დავრწმუნდი მის არა ადამიანობაში, მის მიმართ დიდი სიძულვილით ვივსებოდი ყოველ წამს ვხვდებოდი რომ უბრალოდ ის არგამახარებდა. ყოველთვის, ყოველთვის ყველაზე ძვირფფასები მღალატობდნენ და მტოვებდნენ, ყოველთვის გამწარებული და გულნატკენი ვრჩებოდი. პირველი ჩემი და იყო ანუკი, რომელიც 6წლის გარდაიცვალა. მე მასზე ორი წლით დიდი ვიყავი, მახსოვს ერთმანეთი ყველაფერზე მეტად გვიყვარდა, მე მაშინ 8ის ვიყავი.მან დამტოვა, ეს ტკივლი კი იარასავით დამაჩნდა, როცა 18ის შევსრულდი მამამაც იგივეგამიკეთა და სიცარიელეს სიცარიელე შემატა.შემდეგ უბრალოდ იყო ნიკა, რომელიც 4წელი მიყვარდა და დედა რომელიც ჩემი მზე იყო. მოღალატეებიც ადამიანები არიანო უთქვამთ, მაგრამ ასეე სულაც არარის.

* * *
კარს მივვარდი, ნიკას სახეზე მკაცრი გამომეტყველება ჰქონდა, კარი მალე უბრალოდ ფეხებზე დამეცა, სიმწრისგან აღმომხდა '' ვაიმეე " მაგრამ რეაქცია სულაც არქონია, მაშინ თავისი გრძნობები საბოლოოდ დამიდასტურა. მალე მან ჯიბისკენ წაიღო ხელი, ვხვდებოდი ეს კარგს არაფერს ნიშნავდა, უცაბედად ნიკას ხელებში ვერცხლისფერმა დანამ გაიელვა.
- გეგონა გამოძვერი და აქ ვერ მოგაგნებდი ? აქ ამიტომ გადმოხვედი ხო ? გგონია აბორტს თუ არ გაიკეთებ შეგარჩენ მაგ ბავშვს ? არგაცოცხლებ ! საერთოდ თავი ვინ გგონია? !!!!!!

უცებ ჰაერში დანა აისროლა, ნასროლი თვითონვე მკაფიოდ დაიჭირა და ჩემსკენ გადმოდგა რამოდენიმე ნაბიჯი. ღმერთო ვინ მიყვარდა? ნუთუ ეს მიყვარდა? ღმერთოო, ეს ის არის ვინც მე მიყვარდა ?
განწირული ვქვითინებდი და ბოლო ხმაზე ვკიოდი. ნიკამ ჩემს მუცელს დაუმიზნა დანა, ცოტაც და მივხვდი რომ სიკვდილი არაგვცდებოდა (( მომენტალურად მუცელზე ორივე ხელი შემოვიხვიე, შევეცადე ცოტათი მაინც შემემსუბუქებინა ტკივილი ჩემი შვილისთვის! წვა ვიგრძენი, მაგრამ არა მუცლის. დახუჭული თვალები ნელ-ნელა გავახილე, ვხედავდ, როგორ მიათრევდნენ მას პოლიციელები. და როგორ ჩამომდიოდა სისხლი მკლავიდან, შვება იყო რომ პატარას არაფერი უჭირდა, ოო რა მწარე იყო ყოფა, და როგორ საშინლად მტკიოდა გული, რომელიც გულს აღარ გავდა. მალე ჩემს თვალწინ შეცბუნებული და აღტაცებული ხალხი იდგა მეზობლები რომლებიც აღტაცებულები შემომცქეროდნენ სევდიანი თვალებით. ზოგი სად იყო, ზოგიც სად. სასწრაფო დამტრიალებდა და შოკში ვიყავი.


* * *
უკვე ოთხი თვის ორსული ვარ, დრო გავიდა. ნიკა ციხეშია მას მწარე ოცი წელი ელის. დედამ ორჯერ მნახა, მაგრამ მის მიმართ გული გამიცივდა. მე და ლიზა მთელ დღეებს ქსოვაში-კერვაში ვატარებთ. პატარას იმდენი ლამაზი ტანისსამოსი აქვს ვერც კი წარმოიდგენთ. ახლა უსაფრთხოდ ვართ, ხშირად რჩება ჩემთან ლიზა. ვკითხულობ ბევრ წიგნს და ვუსმენ ჩვილს რომელიც შიგნიდან ფეხების ბაკუნით მესაუბრება. ჰო მართლაა, დედაჩემი ორ კვირაში თხოვდება, როცა ქორწილში დამპატიჟა უარი მივახალე, ეწყინა მაგრამ ჯანდაბამდე გზა ჰქონია.უკვე მუცელი კარგად მეტყობა. გუშინ ღამის ოთხზე სულწასვლამდე მომინდა ჟოლო, ბოლოს ჩემმა დეიდაშვილმა გიგამ მომიტანა და პირი ჩავიტკბარუნე^^ >... უკვე სქესიც ვიცი და სახელიც მოვიფიქრე. ჩვილი მამრობითია და მისი სახელი ნიკუშა იქნება ყველანაირად ვეცდები ჩამს ნიკუშაში ის ჩავდო რაც ნიკას აკლდა. ეს დღეებია სიმშვიდე სუფევს ჩემს ცხოვრებაში, არ ვიცი შემდეგ რაიქნება :* !!!!!