ელენეს ღიმილი სახეზე შეეყინა. ფეხზე წამოდგომა სცადა ,მაგრამ თამუნამ მაჯაში სტაცა ხელი და თავისკენ მოქაჩა.გოგონამ თავი უსუსურად იგრძნო და გაქცევა სცადა ,მაგრამ არ გამოუვიდა.
-რა გინდა დედა? ვინ გითხრა ,რომ ვინმეს ვწერ? რა სისულელეა?
-ვიცი რომ ასეა და გაჩუმდი ...ახლავე მითხარი ვინაა...სანამ მამაშენი გაიგებს მანამდე მითხარი.
-რა გითხრა რაც არ არსებობს?
-არსებობს. მითხარი სანამ ყველაფრის გამოსწორება ჯერ კიდევ შესაძლებელია
-დედა ვინ გითხრა ,რომ ვინმეს ვწერ? სისულელეა ვის უნდა ვწერდე მთელი დღე სკოლაში ვარ. მძღოლის გარეშე ფეხს არ მადგმევინებთ გარეთ...
-მონდომებული ადამიანი ყველაფერს მოახერხებს
-არ მჯერა ,რომ ჩემზე ასე ფიქრობ...
-მესიჯები მანახე
-რაა?
-მანახე_ქალი ტელეფონს დასწვდა ,მაგრამ ელენემ არ მისცა და ხელიდან გამოჰგლიჯა
-ელენე ნუ მაიძულებ მამაშენთან მივიდე. იცოდე არაფერს მოვერიდები შენს დასაცავად. მითხარი რას გვიმალავ.
-ახლა მამაჩემით მემუქრები ?
-არ გემუქრები. მინდა დაგეხმარო. ისედაც ხომ იცი რა ამბავი დატრიალდება როცა გაიგებს? თუ არაფერი ხდება ისეთი რაც არასწორია გპირდები შენს გვერდით ვიქნები
-შენ ამას ვერ გაიგებ ...მხრები ჩამოყარა გოგონამ...
-აღიარებ ,რომ ვიღაცასთან გაქვს რომანი ?
-ჩვენ უბრალოდ ვწერთ ერთმანეთს და სერიოზული არაფერი ხდება .
-ვინ არის?
-ვერ გეტყვი...
-რას ნიშნავს ვერ მეტყვი...მე დედაშენი არ ვარ? ჩემზე მეტად ვის უნდა ენდო ?
-მითხარი ვინ გითხრა ,რომ ვინმეს ვწერდი?
-რა მნიშვნელობა აქვს?
-ხოდა რა მნიშვნელობა აქვს ვის ვწერ?
გოგონამ ოთახის კარი გამოიკეტა და გარეთ გამოვარდა. ქალი უკან აედევნა შვილს

ნინი მინდორზე იჯდა მოწყენილი და არავის ესაუბრებოდა. ლევანმა ეოდან დაინახა და პირდაპირ მისკენ გაქანდა.
-ნინი რა გჭირს? აქ მარტო რატომ ზიხარ?
-იმიტომ ,რომ ცუდად ვარ
-მერე მე არ უნდა მითხრა?
-რაღაც საშინელება ჩავიდინე. ვიცი არასწორი იყო ჩემი საქციელი ,მაგრამ რა მეგობარი ვარ თუ შორიდან ვუყურე როგორ იღუპება ჩემი საუკეთესო მეგობარი
-რას გულისხმობ?
-არც კი ვიცი როგორ გითხრა...უფრო სწორად ვერ გეტყვი ...
-ვის ეხება?
-ელენეს...მგონია ,რომ რაღაც ხდება მის თავს
-უფრო ზუსტად?
-ვერ გეტყვი...მაპატიე...მეყოფა რაც ვილაპარაკე ამ თემაზე. მოდი ჩვენზე ვისაუბროთ.
-კარგია ,რომ გაგახსენდა...
-კარგი რა ხომ იცი პრობლემებში ვიყავი და...
-არ გსაყვედურობ ...როგორ გგონია ბათუმში წამოხვალ?
-არც კი ვიცი ,მაგრამ მგონი ჩემებს უთქვამთ რომ წამოსვლა უნდათ და ახალი წლის იქ შეხვედრა. მგონი მერეც დავრჩებით ცოტა ხნით არდადეგებზე.
-მე არამგონია დავრჩე ,მაგრამ მგონი წამოვალ
-დღეს ცხრაა... დირექტორს უთქვამს 29 ში გავდივართო...ვისაც მშობლები არ მოჰყვება ავტობუსით იმგზავრებსო.
-რატომღაც მგონია კარგი იქნება ...ნეტა რას ამზადებს ჩვენი გუნდი? ერთხელ საჩვენებელს არ გამართავენ? დაჩის არაფერი უთქვამს?
-სიმართლე გითხრა დაჩისთანაც პრობლემები გვაქვს...მოკლედ ჩვენთან ყველას პრობლემა აქვს...ძაან ცუდ დღესი ვართ და დალაგება გვჭირდება ...ასეთი დაცალკავებული არასდროს ვყოფილვართ....სულ ერთად ვიყავით ...ჩვენც და ჩვენი მსობლებიც. ერთმანეთი არასდროს მოგვიტყუებია და აი მაგის დროც დადგა...
-წარმომიდგენია როგორ გიჭირთ ამ სიტუაციასთან შეგუება. წარმომიდგენია რა ხდება თქვენს გულში.
-არ წარმოგიდგენია...
-მოდი ჩემთან ჩაგეხუტები და დამშვიდდები. არ არსებობს გამოუალი მდგომარეობა.
ნინიმ ხელი ჩაჰკიდა და მკერდზე მიეხუტა. მიუხედავად ამისა არც ელენე დავიწყებია და არც თამუნასთან მისი საუბარი.


ელენემ კიბეები გიჟივით ჩამოირბინა და გარეთ გასვლა სცადა ,მაგრამ თამუნამ არ გაატარა.
-ამ სახლიდან ფეხს ვერ მოიცვლლი სანამ არ იტყვი ვის სწერ
-მასინ დიდხანს მოგიწევს ცდა...
-მაინტერესებს რას ეტყვი მამაშენს როცა მოვა და იკითხავს სახლში რატომ ხარო. მაინტერესებს რას უპსუხებ.
-ვეტყვი ,რომ შენ მომიყვანე. პრობლემა არაა
-გოგო შენ სულ გადაირიე? გგონია მაგას დაგიჯერებს მამაშენი? ხომ იცი ამას რა მოჰყვება? არ გაპატიებს იცოდე...
-თქმას აპირებ? მიდი უთხარი...რომც მომკლან არ ვიტყვი ვინაა. იმას კი ვინაც ენა მოგიტანა შეგიძლია გადასცე ,რომ მისით ვამაყობ
-შენ რა იცი ვინ რა მომიტანა?
-აბა დაგესიზმრა? სკოლაში მინდა დაბრუნება. ამისთვის გაკვეთილების გაცდენა არ ღირდა...
-ნაკლებად მჯერა იმის ,რომ გაკვეთილზე ფიქრობ ...იცოდე თვალს არ მოგაცილებ და მაინც გავიგებ ვინაა...არც იფიქრო ,რომ მასთან შეხვედრის საშუალებას მოგცემ. არც იმაზე იოცნებო ,რომ მასთან კავსირს დაგანებებ. ახლა წადი ,მაგრამ იცოდე მე იქაც კი გიყურებ სადაც არ წარმოგიდგენია.
-მაგის უკვე მჯერა...
-ძალიან კარგი...მაგ ბიჭს კი გადაეცი ,რომ ჩემს შვილს არ დავუთმობ თუნდაც მამაშენისთვის თქმა მომიწიოს....მისი რეაქცია კი როგორი იქნება იმედია ახსნას არ საწიროებს.
-გმადლობ დედა...
ელენე კარში გავარდა და მძღოლს მანქანაში ჩაუხტა. ელენე კარგა ხანს უყურებდა შვილს ფანჯრიდან. გოგონა ისეტი გაცეცხლებული იყო ერთი სული ქონდა სკოლასი მისულიყო. ისედაც მიხვდა ეს ვისი ნამოქმედარი იყო. როგორც კი კარი შეაღო მისაღებში ლუკა დაუხვდა.
-სწორედ შენ გელოდებოდი...კარგად ხარ?
-რა ხდება?
-წამოდი_ხელი სტაცა მეგობარს და წაათრია. ცარიელ საკლასო ოთახში ნინი,მარი და დაჩი ისხდნენ.
-რა ხდება?_ამოიხვნეშა დაჩიმ
-ძაან მაინტერესებს როდემმდე აპირებთ ასე გაგრძელებას? როდის იყო ერთმანეთს ასე ვჭამდით?
-მას მერე რაც ზოგიერთებმა დაქალების დაბეზღება ისწავლეს_თვალი გაუსწორა ელენემ ორივე დაქალს და ჩანთა ძირს დააგდო. ორივე მიხვდა რაც ხდებოდა. მარიმ თვალი აარიდა. ნინი კი პირდაპირ მისკენ წამოვიდა.
-თუ მას მერე რაც ზოგიერთებმა დაქალების მოტყუება დაიწყეს?_ ელენემ უკან დაიხია
-რა უფლება გქონდათ ჩემს საქმეში ,რომ ჩაერიეთ?
-ესეიგი მეგობრებად აღარც კი გვთვლი ? ესეიგი ჩვენ არავინ ვართ უკვე შენთვის?
-მე ეს არ მითქვამს.
-აბა რა ქავია შენს საქციელს? ჩვენს ზურგს უკან ვიღაცას ხვდები და ჩვენ იმის ღირსადაც არ გვთვლი ეს გვითხრა.
-არც შენ გითქვამს ჩემთვის ლევანთან ურთიერტობის შესახებ ,მაგრამ მე არ დამიბეზღებიხარ
-იმიტომ არ მითქვამს ,რომ ნაჩხუბრები ვიყავით და თან ჩვენი ურთიერთობა მაშინ დაიწყო როცა სკოლაში არ ვიყავით...როცა დავბრუნდებოდი მერე რათქმაუნდა გეტყოდით.შენ კი ლუკა გამოიყენე ,მასთან გაიპარე და არც კი აგვიხსენი სად იყავი...
-ვინმეს ხვდები?_აღმოხდა ბიჭებს
-ერთმანეთს ვწერთ ,მაგრამ ეს მხოლოდ ჩემი საქმეა
-ვინაა? იკითხა ბიჭებმა
-ვერ გეტყვით
-ნუთუ ვერ ხვდები რომ არასწორად და უსამართლოდ გვექცევი?_ხმა ამოიღო მარიმ.
-თუ ჩვენთან მეგობრობა აღარ გინდა გვითხარი და განზე გავდგებით. საჭირო არაა გვატყუებდე...
-ნუ ამლაშებთ ისეთი არაფერი მომხდარა...
-შენთვის არაფერი ჩვენთვის ყველაფერი
-კარგი შეწყვიტეთ ...ერთმანეთს ხელი ჩამოართვით და შერიგდით. უნდა დასრულდეს ეს დაპირისპირება. ვერ ხედავთ ,რომ ერთმანეთის პირისპირ მიდიხართ? გაუგონარი ამბავია...
-სანამ არ გვეტყვის ვის ხვდება ხელს არ ჩამოვართმევ და არც არაფერი იქნება ძველებურად._თქვა ნინიმ და უკან დაიხია
-გეყოფათ გოგონებო
ნინიმ მეგობარს გადახედა და მისგან პასუხს დაელოდა ,მაგრამ გოგონა შეტრიალდა და წავიდა.
-ესეიგი ჩვენს თავს გირჩევნია?_მიაყვირა ნინიმ ,მაგრამ ელენე არ მობრუნებულა.
-კარგი დაანებეთ თავი დაბნეულია და არც კი იცის რას აკეთებს. ახლა თქვენ მაინც შერიგდით_დარჩენილებს გადახედა ლუკამ ,მაგრამ ადგილიდან არავინ გარყეულა. მარი ოთახიდან გავიდა ისე ,რომ დაცისთვის არაფერი უთქვამს. მხოლოდ დარჩენილმა სამმა ჩამოართვა ერთმანეთს ხელი...
ელენემ წიგნები მაგიდაზე დაახეთქა და ჩანთა საწოლზე მიაგდო. მალევე მოჰყვა მარი . ისიც ასევე იყო აღელვებული. გოგონებს ერთმანეთისთვის არც შეუხედავთ.


დაჩი კალათბურთს მარტო თამაშობდა დარბაზში. სიბრაზისგან ბურთებს ისროდა ,მაგრამ ყველას აცილებდა. უკვე გვიან იყო და სკოლაში ალბათ ყველას ეძინა.მანამდე ირბინა სანამ მაისური ოფლმა არ დაუსველა. ტანზე გაიძრო და ახლა ისე განაგრძო სირბილი. დარბაზის კარი დიანამ შემოაღო, რომელსაც ჯერ ისევ ფორმა ეცვა.
-შენც აქ ხარ?_სხვათაშორის იკითხა და დაჩის ბურთი მოუტანა
-ჰო რა გინდა?
-აარაფერი ვარჯიშის მერე დავიღალე და დავსეირნობ.
-განაგრძე სეირნობა და მარტო დამტოვე.
- მარტო სეირნობა ცუდია ...არ გინდა ერთად გავისეირნოთ?
-ღამით გარეთ გასვლა არ შეიძლება დაგავიწყდა?
-როდის მერე იცავ წესებს?
-ვთამაშობ თუ ვერ ხედავ.
-მაშინ ერთად ვითამაშოთ ოღონდ უნდა მასწავლო...
-შენთვის არაფრის სწავლებას არ ვაპირებ. თავიდან მომწყდი და მარტო დამტოვე. შენს ხასიათზე არ ვარ.
-იცი? ექსტერნად ჩაბარება შემომთავაზეს...
-კარგია იქნებ გაისად მაინც დავისვენო შენგან...
-ასე რატომ ვერ მიტან რა დაგიშავე?
-მეკითხები კიდეც? მაიძულებ მთელს სკოლას თავი შენს შეყვარებულად მოვაჩვენო...
-და ამის გამო გძულვარ?
-არ მძულხარ უბრალოდ შენთან ერთად ყოფნა არ მსიამოვნებს. მარტო დამტოვე ჩემს თავთან....
-მარი გიყვარს?
დაჩი დაიბნა და რა ეთქვა არ იცოდა.
-მითხარი გიყვარს? გულწრფელად მითხარი ...
-არ ვიცი...უფრო სწორად არა...არც მიფიქრია მის შეყვარებაზე...
-აბა ვის შეყვარებაზე იფიქრე?
-არავის ...შენ რაში გაინტერესებს?
-მაშინ რატომ არ შეიძლება ,რომ მე და შენ ერთად ვიყოთ.
-იმიტომ ,რომ არ მინდა და მორჩა. დავიღალე იმის გამეორებით ,რომ არ მჭირდები. ის ,რომ მარის მიმართ გრძნობები არ მაქვს არ ნიშნავს ,რომ აუცილებლად შენთან უნდა ვიყო.
-რატომაც არა...ერთად კარგ დროს გავატარებთ. იქნებ გვეცადა...იქნებ არც ისე ცუდი ვარ შენ ,რომ გგონია...
-დიანა გთხოვ ...არ მინდა უხეშად მოგექცე..._მისი მოცილება სცადა ბიჭმა ,მაგრამ მაინც მოახერხა მის ტუჩებს მისწვდომოდა.თავიდან წინაარმდეგობა გაუწია მაგრამ ბოლს მაინც აჰვა კოცნაში.
-ამის გაკეთება არ მინდა_გულწრფელად უთხრა მან
-რატომ? იმდენად მახინჯი ვარ ,რომ არ შეიძლება მოგეწონო.
-მახინჯი არ ხარ...პირიქით ძალიან ლამაზი ხარ ,მაგრამ...
-მაგრამ არ არსებობს...თვითონაც აარ იცი რას იგონებ იმისთვის ,რომ თავიდან მომიცილო. შენი დაქალების გავლენის ქვეშ ხარ...
-არავის გავლენის ქვეშ არ ვარ
-ისე მოიქეცი ,როგორც შენ გსურს...და არა შენს ჭირვეულ დაქალებს...უკვე დიდი ბიჭი ხარ...
დაჩიმ ისევ სცადა მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა ,მაგრამ გოგონამ სკოლის ფორმის თეთრ პერანგზე ღილები შეიხსნა და ისევ კისერზე ჩამოეკიდა დაჩის.
-სკოლაში ვართ დიანა გამიშვი...ხომ ვიცი,რომ ახლა შარს გადამკიდებ?
-სკოლაში ვართ . სპორტდარბაზში სადაც დღეც კი არავინ მოდის თუ გაკვეთილი არ ტარდება...
გოგონა ისევ მისწვდა მის ტუჩებს და ხელები კისერზე მოხვია.