მაგრამ,როგორც იქნა,იპოვა..ზარი ნიაკოსგან იყო,მაშინვე გადაურეკა და სახეზე ბედნიერების სხვები გაუმძაფრდა.
-ნიაკო,როგორ ხარ?-დაბნევა შეეტყო ხმაში.
-მომენატრე-კისკისით ჩასძახა გოგონამ.
-ძალიან მომენატრე,ძვირფასო...დასვენება გაქვს?-მოიკითხა ცოლი და დივანზე დაეშვა.
-სამსახურში არ დაგაგვიანდეს..ამის შეხსენება მინდოდა-„როგორი მზრუნველი ცოლია და როგორი მზრუნველი დედიკო იქნება“-კმაყოფილმა გაიფიქრა დათომ და იდაყვს დაეყრდნო.
-არ დამავიწყდება,ჩემო ცხოვრება..ერთი სული მაქვს როდის მოვა საღამო..-ემოციურად უპასუხა ნიაკოს.
-მეც,ახლა გავთიშავ-ჩვეულად დაემშვიდობა დათოს და კიბეებისკენ წავიდა.
^^
-ბიჭო, ეს რა არის?-ირაკლიმ შენიშნა ძმაკაცის ხელში წინდები და თვალი ჩაუკრა.აბა,რა გამოეპარება!
-აუ,ნიაკოს არ უთხრა და არც ერთ მის დაქალს,შენს შეყვარებულსაც არა!-სწრაფად და კატეგორიულად მიაყარა ერთმანეთს დათომ.
-არ ვეტყვი.ეჭი გეპარება?-ირონიით ჰკითხა.სახეზე ეტყობოდა,რომ ძალიან უნდოდა სალომესთან ამაზე საუბარი.მერე როგორ დასცინებდნენ დათოს!
-შენი ხასიათებიდან გამომდინარე,კი...ენას კბილი დააჭრე,სიუპრიზი იქნება,რომელიც მხოლოდ შენ გეცოდინება და მე-დაასრულა და ძმაკაცს თვალი გაუსწორა.
-ზურამ არ იცის?
-არა,იყოს ისე-თვალი ჩაუკრა და წინდა საგანგებო სამალავში დამალა.
-კარგი სამალავია-თვალი ჩაუკრა ირაკლიმ და ოთახიდან გავიდა.
„რა დროს დაადგება თავს კაცს ვინ იცის..“-უკმაყოფილოდ გაიფიქრა დათომ და ლოგინზე მიწვა.ნიაკო დაქალებთან იყო გასული და მალე მოვიდოდა.
-მე წავედი-გამოსძახა ირაკლიმ.
-კარგი-გასძახა მეგობარს და ისევ წინდებს დახედა.ათიოდე წუთში,როცა კარის ხმა მოესმა,მაშინვე გადამალა ექსკლუზიური საჩუქარი და ჩვეულად მიწვა.
-ღია იყო?-ნიაკო დერეფანში შემოვიდა და გარემო აათვალიერა.
-ნიაკო,აქ ვარ..ირაკლი წავიდა ამ წამს-გასძახა ცოლს და ფეხზე წამოდგა-იცი,როგორ მომენატრე?-წელზე ხელი შემოხვია და თავისკენ მიიზიდა.
-დავიღალე!-ჩვეულად წარმოთქვა გოგონამ და მის მკერდზე მიესვენა.
-ყავა წინასწარ მოგიდუღე და გელოდება..ცივი არაა!-დაამატა ბოლოს და ფინჯნის მოსატანად გავიდა.
-რა მზრუნველი ხარ-გამოართვა გოგონამ და ლოგინზე ჩამოჯდა.
-შენც,ჩემო ძვირფასო.
-როგორ ამბობ ძვირფასოს..როგორი ხმით..-გაუღიმა დათოს და ყავიანი ტუჩებით აკოცა.
^^
-მგონი,ორსულად ვარ-მარიტამ ნიაკოს დაურეკა და თან ნერვიულობას ვერ მალავდა.
-დაგაბედეთ?-ირონიით ჰკითხა გოგონამ.
-მგონი,მართლა..გამოდი რა ჩემთან-მუდარით სთხოვა დაქალს.
-ტესტსაც გამოგიყოლებ-ჩანთას ხელი დასტაცა და კარები გააღო.
თხუთმეტიოდე წუთში მარიტას კარებთან იდგა. დაქალი კედელთან ატუზული ელოდებოდა.
-მოხვედი-გადაეხვია ნიაკოს და ტესტი გამოართვა.
-მიდი,შენი..აქ დაგელოდები-დივანზე დაეშვა.ლოდინში ყოველ წამს ტელეფონს უყურებდა,როდის გავა დროო. ეს უკანასკნელი ხომ ჭირივით ეზიზღება!
-აჰამ..-მალევე განათებული სახით გამოვიდა მარიტა.
-გოგოა თუ ბიჭი?-გაეხუმრა ნიაკო.
-ორსულად ვარ-გაუფართოვადა თვალები და ტესტი დაქალს ცხვირწინ აუფრიალა.
-გილოცავ...გეგმავდით? ალბათ, ჩვენი საჩუქრის დამსახურებაა...-თვალი ჩაუკრა მარიტას და ტესტი გამოართვა,მაგიდაზე დავდებო.
-არ მახსოვს..მგონი..-დაბნეულად დაიწყო და მერე ფეხზე წამოვარდა..-უნდა გადავაგდო,ბექამ არ ნახოს.
-რატო?-ინტერესით დაქაჩა თვალები ნიაკომ.
-სიუპრიზად შევინახავ სამი დღე..20-ში შენი დაბადების დღეცაა და მაშინ ვახარებ ყველას..არავის უთხრა,კარგი?-ტესტი საგულდაგულოდ ჩამალა ნაგვის ურნაში და რძალს გვერდით მიუჯდა.
-არავის!-შეპირდა ნიაკოს და გულში ჩაიკრა საყვარელი დაქალი.
დაბადების დღე გადაწყვიტეს ოჯახურ გარემოში აღენიშნათ.ნიაკომ გოგონების დახმარებით გააწყო სუფრა.
^^
საჩუქრები კისკისით გამოარტვა სტუმრებს და მარიტას გამომცხვარი ტორტის სანთელბიც ჩააქრო.
-უკვე დიდი გოგოა-დათომ გაუღიმა ცოლს და მოწყვეტით აკოცა.
-მადლობა ყველას-სათითაოდ ჩაკოცნა მეგობრები.
-ახლა ჩემი საჩუქრის დროა,კიდევ მაქვს რაღაც..-მარიტა წინ წამოიწია და მეგობრების გაოცებულ სახეებს დააკვირდა,თან ბექას მწველი მზერა არ შორდებოდა.
-შენ ყოველთვის ასეთი სიუპრიზიორი როგორ ხარ?-ნაიკომ გულიანად გადაიხარხარა და შემდენ მოთმინებით დადგა.იცოდა რას იტყოდა მარიტა,მაგრამ თავი ისე მოაჩვენა,თითქოს აზრზე არ იყო.
-მე დიდი გოგო ვარ..-ქმარს ხელი ჩაკიდა..-მაგრამ ცოტა ხნის წინ გავიგე,რომ ერთი კი არა ორი ვარ..-ხალისიანათ თქვა.ნექამ ხელი ხელზე მოუჭირა და სახე დაუკოცნა.
-ინტრიგანია რა-გახედა მეგობრებს,რომლებიც სიცილით სკდებოდნენ.
-მადლობა,მარიტა-ნაიკომ პირველმა ჩაიკრა გულში დაქალი.
-აუ,რა კარგი იქნება-ანი და ნუკა წინ მოიწევდნენ.
-მეც სიუპრიზიორი ვარ-დათომ ალმოდებულ ნიაკოს გახედა.გოგონა ფიქრებში იყო და ვერაფერს ვეღარ ისმენდა.“კიდე რა სიუპრიზი უნდა ჰქონდეს?“-გაკვირვებული ეკითხებოდა საკუთარ თავს და თვალებს აკვესებდა.
-ნიაკო,ნიაკო..-მეგობრები გოგონას სახელს იძახდნენ.
-მოსმენა და გაგონება იყოს-ირონიით წარმოთქვა დათომ.
-უი,შენ ხომ ჯერ არაფერი გიჩუქნია ნიაკოსთვის?-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა ირაკლიმ და მეგობარს გახედა.
-ჩემი საჩუქარი თვითონაა-ირონიით ახარხარდა ნიაკო.
-კიდევ მაქვს რაღაც-ლამაზად შეფუთული პატარა ყუთი გაუწოდა გოგონას და ყველა გაინაბა.
-რა უნდა იყოს?-ჩუმად ეკითხებოდნენ ერთმანეთს თვალებით და ერთი სულ ჰქონდათ ნიაკო როდის გახსნიდა ყუთს.
„გული...“-გაიფიქრა და დივანზე დაეშვა,სახე ხელებქვეშ ჰქონდა ჩარგული და ქვითინებდა.
-რა იყო?-მარიტა გვერდით მიუჯდა გოგონას-ეს ჩემთვის უნდა გეჩუქნა და შეგეშალა?-თვალი ჩაუკრა ძმას.ამ დროს ნიაკო ფეხზე წამოდგა და დათოს შავ თვალებს მიაჩერდა.ეძიებდა პასუხს,მაგრამვინ აცალა!
-მალე დედა გახდები!-ირონიით თქვა ბიჭმა.ნიაკო კი მთელი სხეულით კანკალებდა,სახეზე ფერი შეცვლოდა და გულში მადლობას უხდიდა ღმერთს,რომ დედამთილ-მამამთილი და მშობლები დაბადების დღეზე რომ არ ჰყავდათ დაპატიჟებული.
-დათო მეღადავები?-უეცრად გადაუარა ემოციების ტალღამ და წელში გაიმართა..-რა ხდება?-დაქაჩა თვალები და ცრემლები მოიწმინდა.
-შენზე ადრე შევნიშნე..რამდენიმეჯერ გული აგერია..-გაგრძელებას აპირედა,როცა ცოლმა გაუღიმა და გადაეხვია.
-რა სულელი ვარ! ვინმე ტესტსაც ხომ არ მჩუქნით?-გადახედა მეგობრებს და სიცილი აუტყდა.
-არაფრის-ჩაეღიმა დათოს-ტორტი დაჭერი იუბილარო-ძლიერი მკლავებისგან გაანთავისუფლა ნიაკო-ტესტს საღამოს მივხედოთ-ჩასჩურჩულა ყურში და ძმაკაცებთან ერთად ჩამოჯდა.
-გოგო,რა მაგარი იქნება ტოლი ბავშვები რომ გვეყოლება-მარიტა ხითხითებდა.
-საღამოს დაგირეკავ-თვალი ჩაუკრა დაქალს გამომშვიდობებისას-რომელი საათია?-დივანზე დაეშვა და დათოს შეხედა,რომელიც სკამებს ასწორებდა.
-12-ის ნახევარი.
-ამდენი დრო გავიდა.
-გართობაში მალე გადის-თავზე აკოცა დათომ და კარებისკენ წავიდა-სადღეღამისო აფთიაქში ჩავალ და ტესტს ამოვიტან.
-ხვალამდე ვერ ითმენ?
-ვერა-კარები გააღო და გარეთ გავიდა.
„როგორ მიყვარს..“-მუცელზე ღიმილით გაიხედა და უკმაყოფილოდ დააკვესა თვალები,თუ ორსულად ვარ რატომ ვერ ვხვდებიო.
-მოვედი-ხუთ წუთში კარები გაიღო და გოგონა ფიქრებიდან გამოვიდა.
-აი-დათომ იმედიანად აკოცა თავზე და დივანზე ჩამოჯდა-აქ დაგელოდები,ძვირფასო..
-ვნერვიულობ..-ირონიით თქვა გოგონამ და სააბაზანოსკენ წავიდა.ორიოდე წუთში კივილით შეაღო მი მისაღების კარები,სადაც დათო იჯდა.
-მართალი იყავი! არ მჯერა!-კისერზე შეახტა მომღიმარ ქმარს,რომელიც ძლიერად ხვევდა ხელებს.
-ხვალ ექოსკოპიაზე უნდა წავიდეთ..-ძილის წინ ჩასჩურჩულა ყურში ნაიკოს,მაგრამ გოგონას არაფერი უპასუხია.
^^
მხოლოდ ორი კვირისაა ახლა ნიაკოს პატარა ბიჭი,დემეტრე..დემეტრე,რომელიც მარიტას გიოზე ერთი კვირით პატარაა.
-აუ,რა ციცქნაა-ოთხი შუა ხნის ადამიანიც ევლება თავზე პატარა დემეტრეს.ნიაკოს მშობლები და დედამთილ-მამამთილი.
-მერე ერთად ითამაშებენ-მარიტა გახარებული დადის ოთახიდან ოთახში და პატარებს ერთმანეთს გვერდით უწვენს.
-ჯერ ნორმალურად ვერც კი ხედავენ-ღიმილით ამბობს დათო.
-დეიდას არ შემოუშვებთ?-პატარა ანაბელი სუნთქვას იკავებს,პატარას ჟანგბადი არ წავართვაო.
-მოდი,საყვარელო-დათოს ხელში აჰყავს ანაბელი და თავზე კოცნის.
-რა პატარა დეიდა ჰყავს-თვალს უკრავს ქმარს ნიაკო და დას უღიმის.
^^
-დღეს დემეტრეს ნათლობაა-კისკისით დგება ლოგიდან და ბავშვის ოთახში გადის.
-რამხელაა უკვე-დათო უკან მიყვება.
-წამოდი,დავბანოთ და მერე ჩავაცვათ-ნიაკოს ლოგინიდან ფრთხილად ამოჰყავს დამეტერე და დათოს უღიმის.
ნათლიებად ანი,ნუკა და სალომე აირჩიეს,მერე ირაკლიც შეეტენა და ოთხი ნათლი კი ეყოლება პატარა დემეტრეს.
-რა საყვარელია-გამოწყობილ დემეტრეს შეხედა ნიაკომ და მკერდზე მიიკრა.
-მგონი,შია-საჭმლის მოსატანად გავიდა დათო.ბუნებრივ კვებაზე გოგონამ უარი უთხრა შვილს და რა გაეწყობა!
^^
ნათლობიდან მოსულ დემეტრეს ისე ტკბილად ჩაეძინა,როგორც არასდროს,მისი მშობლები ი ვერანდაზე ისხდნენ და მათ ურთიერთობაზე საუბრობდნენ.
-ვნებებზე მოთამაშე იყავი!-კისკისებდა ნიაკოს და თავის კალთაში არსებულ დათოს თმებს აწვალებდა.
-ჩემი სიცოცხლეები ხართ..-ბედნიერებისგან თვალები უბრწყინავდა ბიჭს.
-ისე კარგად გამოგდიოდა ვნებებზე თამაში!-ყურში ჩურჩულებს ნიაკო და ცისკენ მიაქვს მზერა.
-უმთვარო ღამეა-ზემოთ იხედება დათო და გოგონას თითებში თავის გრძელ თითებს ხლართავს.
-უვარსკვლავოც..-ამატებს ნიაკო და დათოს თვალებში აშტერდება-შენზე შავი თვალები ვის აქვს?-რიტორიკულად ეკითხება მეუღლეს.
-შენნაირი ცისფერი და ღრმა თვალები ვის? ზღვასავით ვიკარგები მუდამ ამ ორ ღვთაებაში...
-ჩემი სენტიმენტალური ბიჭი...
-ჩემი ნიაკო...აი,ახლა ვიკარგები შენს თვალებში-ხელში მოიქცია ნიაკოს სახე და ცისფერ სხივებს მზერა მიაგება.,,ისევ ვნებიანად შეახო ტუჩები გოგონას ბაგეებს..-გახსოვს როდის ვაკოცეთ პირველად?-თვალი ჩაუკრა ნიაკოს.
-ჩემი ვნებებზე მოთამაშე ხარ!.
-ახლა მხოლოდ შენი...მხოლოდ შენი და ეს დიდი ხანია,რაც ასეა...კვლავ ასე გაგრძელდება...მუდამ და მუდამ...
-დათ..
-რომ არ ვყოფილიყავი ასეთი ვნებებზე ატეხილი,მაშინ ვერც შენ გაგიცნობდი...-ყურში ჩასჩურჩულა გოგონას და თვალებში ჩახედა..
გოგონამ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნათ,დათო კი ისევ შესძვრა მის ცისფერ თვალებში,გოგონამაც მიბაძა და მის თვალების სიღრმეს მიაგნო..
-მოდი ჩემთან-ხელში აიტაცა ნიაკო..ვნებიანად შეეხო გოგონას გამუქებულ ტუჩებს და გახურებულ სხეულს ტანსაცმელი შამოძარცვა..
-მგონი,დემეტრემ გაიღვიძა-შვილის ხმა შემოესმა ნიაკოს და დემეტრეს ძლიერ ხელებში აფართხალდა..

დასასრული.
_____
ველი შეფასებებს.
მადლობთ,რომ ასეთი თბილები ხართ.
მიყვარხართ.