^^^
ღიმილით მიაბოტებდა საყვარელი კაცის ბინისკენ , ორი დღე იყო რაც ნახევარ წლიანი ხვეწნა მუდარის შემდეგ ერთად ყოფნაზე და გასეირნებებზე დასთანხმდა , აპირებდა ოთხიგინალურად მოქცეულიყო , და პირველი პაემანი , პირველ კოცნასთან ერთად მისთვის ჩაებარებინა .
გრძნობდა , რომ ეს კაცი მისი ცხოვრების "აი ის" არ იყო , მაგრამ ამბობენ სიყვარული ურთეიერთობაში მოდისო და ისიც ელოდა ორი დღის აწყობილ ურთიერთობაში სიყვარულს.
კარზე მიაკაკუნა და გაბადრული ღიმილით მოუსმინა კარს იქიდან ფაციფუცს .
კარი , რომ გაიღო და წითელ ხალათში ჩაცმული თავის "დაქალი" მანო დაინახა , ცრემლები დაუკითხავად გადმოუგორდა თვალებიდან .
გოგონას სახე აელეწა კარში და სახე გაუფითრდა , მას უკან მეორე სახე ალეწილი სხეული იდგა და შარვლის ჩაცმას ცდილობდა .
-ჰაჰ - ირონიულად ჩაიცინა და ცრემლები მოიწმინდა - ჩემი შეყვარებული და დაქალი , კარგი ტრაგდიული ნოველა დაიწერებოდა ჩვენ სამზე - ცალყბად ჩაიცინა და მიბრუნდა , მააგრამ შემდეგ უკან მოაბრუნა ძლივს სხეული და კედელს მიეყრდნო ცალი ხელით - ყველაზე საწყენი იცით რა არის ? - ცინიკური სახით ალაპარაკდა და თავბრუს ხვევა უკუაგდო - ის , რომ ორივე , ორივე ასეთი არაადამიანები ხართ - ერთი "აქლემური" ფურთხი აჩუქა სახეში ორთავეს და იქიდან გამოვარდა .
^^^
სახლში იჯდა და "შეყვარებულის" ზარებს აიგნორებდა .
ბოლოს სახლში , რომ ამოადგა გაბადრული ღიმილის მქონე მამაკაცი იქ სულ აასხა სისხლმა და , რომ არა დედამისი იქვე მიახრჩობდა იმ ხეპრესა და უთავმოყვარეოს.
-ბექუ შვილო როგორ ხარ - გაუღიმა თამარმა ადრინდელ "პოტენციურ" სიძეს და გადაკოცნა - მე დაგტოვებთ - გაუღიმა "წყვილს" და ოთახიდან გავიდა .
-რა გინდა ? - გაცეცხლებულმა კითხა და გვერდით გაიწია , რომ სახლში შემოეშვა .
-მიკვირს სახლში , რომ მიშვებ - შეხედა და ჩაიცინა .
-დეზიმფექციას ჩავატარებ - თვალი ჩაუკრა და კარი დაკეტა .
-ზარებს რატომ არ პასუხობ ? - ჰკითხა და კედელს მიეყუდა .
-აქედან წადი - მშვიდად თქვა და სავარძელში ჩაეშვა .
რაც არ უნდა იყოს თავს კონტროლს ყოველთვის უწევს და არავისთან იმჩნევს თავის უარყოფით ემოციებს , ეგღა აკლია ვინმეს მიახვედროს , რომ ნერვებს უშლის .
-მომისმინე თათო - მის წინ ჩაიმუხლა და ხელი მისი თმისკენ წაიღო.
-არც კი გაბედო და არ შემეხო - საჩვენებელი თითი აუფრიალა ცხვირ წინ და მშვიდი სახით მიახვედრა გაიწიეო.
-მომისმინე გთხოვ - დაიწყო ისევ ლაპარაკი მამაკაცმა .
-არაფრის მოსმენა არ არის საჭირო , რა უნდა მითხრა ? , რომ ეს წუთიერი სისუსტე იყო ? - ალაპარაკდა ირონიული ხმით.
-შემირიგდი - ასე უნამუსოდ დგას და ეუბნება შემირიგდიო , თან ისე , რომ ამ ყველაფერს ღირსად არ თვლის და კითხვის ნიშანს არც კი უმატებს.
-ვერ გავიგე ? - გაეცინა შუკაკიძეს .
-შემირიგდი თქო - გაიმეორა და ფეხზე წამოდგა .
-ახლავე წადი აქედან და მეორედ თვალში არ შემეჩეხო გასაგებია ? - წარბი ასწია და საჩვენებლი თითი ხის ყავისფერი კარისკენ გაიშვირა .
-ბოლოჯერ გთხოვ შემირიგდი - არა ამ ხეპრესთან რამ დააჭერინა ურთიერთობა ? ხომ ეუბნებოდა ინა , რომ არ ვარგა ეს ბიჭიო ? კიდევ კარგი არც მოსწონებია სერიოზულად თორემ ახლა ამის დეპრესიებს რა აიტანდა ღმერთო.
-წადი - ესღა თქვა და ფეხზე ნელა წამოდგა , დინჯი ნაბიჯებით წავიდა კარისკენ და გამოღებულ კარში თავის მოძრაობით ანიშნა წადიო - წადი - გაიმეორა მშვიდად .
-როგორ შეგიძლია ასეთი მშვიდი იყო ? - წყობიდან გამოვიდა და ტონს აუწია ნადირაძემ .
-შენ რა გგონია , რომ შენნაირი არაკაცის გამო და იმ არასწორი ქალის გამო , თუნდაც ნერვს შევიტოკავ ? - იკითხა ცინიკური სახით - ახლავე წადი , შენთან ლაპარაკი არ მინდა , მაღიზიანებ - ზიზღით შეხედა ცისფერი თვალებით და კიდევ ერთხელ უთხრა - წადი ! - ამჯერად უფრო მკააცრი ტონით .
-აი ნახავ შენ თვითონ მთხოვ პატიებას და შერიგებას - ესღა თქვა და ნელა წავიდა კარისკენ , ეგონა გოგონა შეაჩერებდა .
-არ გაჭაღარავდე - გაიცინა ირონიულად და კარი მიუკეტა მისი ნათქვამით გაცეცხლებულ მამაკაცს . ისიც გასარკვევია იყო თუ არა ის საერთოდ კაცი .
^^^
წვიმიანი დღე იყო , მაგრამ სიცოცხლე მაინც ისე ჩქებდა მთელს სამეგობროში , როგორც ზაფხულის გიჟ სამ თვეს ხდება ხოლმე .
-ყველაფერი ჩაალაგე ? - ჰკითხა დედამ და თავზე ხელი გადაუსვა თათოს.
-კი დედა ყველაფერი ჩავალაგე -გაუღიმა და კოცნით დაემშვიდობა .
-დეე კიდევ გაქვს გადაფიქრების დრო - შესციცინებდა ცრემლიანი თვალებით შვილს ქალბატონი თამარი.
-არა დე , არ შემიძლია , ხომ იცი - გაუცინა ტკივილიანი ღიმილით წარსულის გახსენებისას .
-ჩემი ყველაზე ძლიერი შვილი ხარ მაინც , შეგიძლია დე დამიჯერე - გაახელა შვილი .
-არა დე , შენც ხომ ასე მოიქეცი , როდესაც მიხვდი რა არაკაცი იყო მამაჩემი ? - გაახსენა წარსული დედას .
-მართალი ხარ შვილო წადი - ესღა უთხრა და ძალუმად მიიხუტა უბედური შვილი სხეულზე .

^^^
-აბა წავედით ? - გვერდში ამოუდგა ერთადერთი დარჩენილი დაქალი თოიძე და გაუღიმა ცრემლიანი ღიმილით მომტირალ დაქალს .
-წავედით ლიზუ - გაუღიმა და მთელი ძალით შემოხვია ცალი ხელი წელზე.
მიდიოდნენ , მიდიოდნენ კანადაში და ალბათ დიდი ხნითაც მიდიოდნენ .
ერთმანეთის მეტი ვინღა დარჩათ .
თვითმფრინავში ადიოდნენ მისი მობილური , რომ აწკრიალდა , გამორთვის რეჟიმისთვის უნდა დაეჭირა , ნაცნობი ნომერი ,რომ დაფიქსირდა ღიმილით უპასუხა დედის ნამორს .
-ხო დე - ესღა უთხრა და მოსმენილმა თავზარი დასცა.
-თათო ჩიკვილაძე ხართ ? - მოესმა უცხო ხმა.
-დიახ - ნიკაპის კანკალით იკითხა და გულში მწარედ გაწკეპლილი ეჭვების მოშორებას შეეცადა .
-თქვენ , თამარა ჩიკვილაძის ვინ ბრძანდებით შვილი ? - იკითხა ქალმა მკაცრი მაგრამ მაინც თბილი ხმით .
-დიახ - ესღა უთხრა და გაახსენდა ის მომენტი დედამ , რომ უთხრა არაკაცი მამაშენის გვარს არ მოგცემდი , ხოდა ჩემ გვარზე გაგაფრომეო .
-დედათქვენი სამწუხაროდ ავარიაში მოყვა და ადგილზევე გარდაიცვალა ვწუხვართ - ამის გაგონება და ტელეფონის დავარდნა ერთი იყო.
ხელსა და ყურს შორის მოქცეული მობილური ონებურად ჩამოუსრიალდა სახეზე და უგონოდ დაეცა იატაკზე.
სიბნელე , ტკვილი , არ განცდილი მაგრამ ტკივილით მოცული მონატრება და შიში , მის გარეშე წარმოდგენილი გატარებული მომავალი .
საწყალმა ლიზამ აღარ იცოდა , დაქალისთვის მიეხედა თუ მობილურში გამაწურებული ხმისთვის ეგდო ყური.
ისიც მის გზას გაჰყვებოდა , რომ არა დაქალის ტკივლიანი სახე .


^^^
იდგა სასაფლაოზე და უყურებდა , როგორ აყრიდნენ დედამისს მიწას , ახლა უფრო გადაიფიქრა საქართველოში დარჩენა , აქ ხომ აღარაფერი ეგულებოდა , მისთვის ცხოვრება დამთავრებული იყო , აღარ უნდოდა აქ სიცოცხლის გატარება , აღარ სურდა დაენახა თბილის ქუჩები , წყნეთის აგარაკისკენ მიმავალი გზები , სოფლისკენ ჩამავალი და მცხეთისკენ გამავალი გზები , აღარ უნდოდა არც ერთი სახლი დედის გარეშე .
აღარ უნდოდა ღამე დედის კოცნის გარეშე .
აღარ უნდოდა დილა , რომელიც დედის ხმით დაწყებული არ იქნებოდა.
არ უნდოდა იმ ძლიერი ქალის გარეშე გატარებული ცხოვრება , რომელმაც მამობაც გაუწია და დედობაც , რომელმაც მთელი მისი სიცოცხლე მას მიუძღვნა და , რომელმაც ყველაზე მთავარი , სიცოცხლე აჩუქა , ცხოვრება და სიყვარული ასწავლა , ასწავლა სიკეთის კეთება და სითბოს გამოხატვა.
ასწავლა პირველი სიტყვა "დედა" და ანბანის პირველი ასოები , დააჭერინა კალამი ხელში და დააწერინა პირველი სიტყვა "დედა" .
რომელსაც ყოველ ქალთა დღეს , ყოველ დაბადების დღეს და დედის დღეს იებს ჩუქნიდა .
რომლის ღიმილიც , ყველაფერს ერჩივნა , არ უნდოდა მის გარეშე გატარებული ბედკრული ცხოვრება .

დაინახა , როგორ მივიდნენ პანაშვიდზე მოღალატე ორეული ბექა და მანო.
ამან კი ბოლო მოუღO მის სათუთ ფსიქიკას , იმაზე გაბრაზებული იყო რაზეც სხვებიც გაბრაზდებოდნენ , ნუ თუ შეეძლო ადამიანს ყოფილიყო ასეთი თავხედი , უნამუსო და უსინდისო ? მისამდე ვერ მიდიოდა
...
ყველაფერი შავმა ფერმა მოიცვა , ყველაფერი გაუფერულდა , იგრძნო , როგორ გამოეცალა საყრდენი ფეხქვეშ , იგრძნო , როგორ მოშორდა მისი ფეხები მიწას და შემდეგ მიხვდა , რომ არამარტო ფეხებით არამედ მთელი სხეულით მიწაზე იყო გაწოლილი უგონოდ , ყურში მხოლოდ ლიზასა და ხალხის ტკივილიანი კივილი ჩაესმოდა .
მერე აღარაფერი ახსოვს , მხოლოდ ის , რომ ხელში აიტაცეს , სასიამოვნო სურნელისგან გაბრუებული კი საერთოდ გამოეთიშა საიქიოს.
გრძნობდა ნაცნობ ხელებს თმაზე , და კიდევ ერთხელ აქებდა გათიშული გონებით თავის თავს , ამჯერადაც , რომ არ შეცდა არჩევანში და ლიზასნაირი გოგონა დაიყენა გვერდით .


^^^
თვალები , რომ გაახილა ცხვირში , საშინელი მწარე და ამზრზენი სუნი მოხვდა , წამლის სუნს , რომ ეძახიან .
ცრემლებიც კი აღარ მოსდიოდა , იმდენად დაღლილი იყო ტკივილისგან.
-ლიზა - ამოიხრიალა ჩახშული ხმით და დაქალს გადახედა , რომელიც მაშინვე წამოვარდა და გოგონას ჩაეხუტა .
-ჩემო ლამაზო , შენ , რომ რამე დაგამართნოდა ... იცი როგორ შემაშინე ? ახლა როგორ ხარ ? - ჰკითხა და უფრო მიიკრა სხეულზე .
-მწყ ... ურია - ამოიხრიალა და ბალიშზე გადაწვა .
დაქალს ხელიდან ჭიქა ფრთხილად გამოართვა და ნელა მოიყუდა .
-რა დამემართა ? - თავი ბალიშზე დააბრუნა და გოგონას კითხვის ნიშნებით სავსე მზერა მიაპყრო.
-შემოვა ექიმი და გვეტყვის - ამის თქმა და მაღალი სიმპატიური მამაკაცის შემოსვლა ერთი იყო .
ჟურნალებში და ტელე გადაცემებში ბევრჯერ მოუკრავს თვალი ამ ახალგზრდისთვის , თვალბმოჭუტული დააკვირდა და მოახლოებულის სუნი მძაფრად შეისრუტა , სურნელი , ეს სურნელი ძალიან ეცნობოდა .
მოეჩვენა , რომ ცოტა ხნის წინ , ამ მამაკაცის ძლიერ მკლავებში ესვენა უგონოდ და არც გაუკვირდება ეს ასეც , რომ ყოფილიყო .
-რა ჭირს ექიმო ? - დამფრთხალმა იკითხა ლიზამ .
-მის მდგომარეობაში ეს ლოგიკურია , თქვენი მეგობარი კერძოდ , თათო ჩიკვილაძე , ორსულადაა - მკაცრი ხმით თქვა და წელში გასწორდა .
გაოცებულმა დააღო პირი ორივე დაქალმა .
ალბათ გახსოვთ ხომ წეღან ახსენა , "შეყვარებულისთვის" პირველ კოცნასთან ერთად პირველი პაემნის ჩაბარებას , რომ აპირებდა .
ეს კაცი მთლად დალაგებული ვერ უნდა იყოს .
რა შვილზეა ლაპარაკი გოგო უმწიკლოა .

-ალბათ წერომ დაგაორსულა ხო ? - ჰკითხა გამოშტერებულმა ლიზამ .
-ეს შეუძლებელია - წამოჯდა საწოლზე და ძალით გაიღიმა , შემდეგ კი ჩაფიქრდა .
არა აშკარად არაფერი მიუქარავს .
-ზოგჯერ თავდაცვისთვის საჭირო საშუალებები , კარგად არ მოქმედებენ - წარბი არ შეუხრია მამაკაცს .
-თქვენ რა ხუმრობთ ? - თავი და ხელები გააქნია ლიზამ - თათო , არის რამე ისეთი რაც უნდა ვიცოდე ? - იკითხა გაავებულმა ლიზამ .
-ეს შეუძლებელია - თავი გააქნია გაოცებულმა , იმდენათ დამაჯერებლად საუბრობდა ექიმი , რომ თვითონაც კი შეეპარა თავის თავში ეჭვი .
ექიმმა ცინიკურად ჩაიცინა , და აგდებული მზერა მოავლო დაბნეულ გოგონას.
ახლა ფიქრობდა , იმ გოგოს ჭკუაში სულ სხვა ფიქრები კერძოდ კი "აბორტი" ტრიალებდა .
-კაკი ექიმო - ქლოშინით შემოვარდა პალატაში ექთანი - ანალიზების პასუხები ამერია , ძალიან დიდი ბოდიში , - აი ეს არის ამ გოგონას ანალიზის პასუხები - ექიმს გადააწოდა პასუხები და გაბრაზებულს უცებ მოშორდა .
-ჰუჰ - ხელი აიქნია და სიცილით აკაკანებულ დაქალს თვალები დაუბრიალა - არა რა არის აქ სასაცილო ამიხსენი , ლამის იყო მე შემპარვოდა ჩემს ქალწულობაში და პატიოსნებაში ეჭვი - ხელი აიქნია გაბრაზებულმა და ექიმს გადახედა .
-ბოდიშს გიხდით ამისთვის ძალიან დაისჯებიან - გაამხნევა გოგონა და პასუხებს ჩახედა - საგანგაშო არაფერია , სტერის ფონზე გადაიღალე , ამიტომ საჭიროა ცოტა ხნით დასვენება , არ გადაიღალო და თავი ძალიან არ დაიტვირთო , ხო და კიდევ ერთი ორი დღე მოგიწევს აქ დარჩენა მაინც უსაფრთხოების მიზნით .

-აუ ოღონდ ეგ არა რა - დაბრიცა ტუჩები უკმაყოფილოდ.
-შენი ხმა არ გავიგო იცოდე ! - დაუბღვირა ლიზამ და ექიმს მიუბრუნდა ღიმილით - რაც საჭიროა ყველაფერი გააკეთეთ , ამას არ უსმინოთ - გააფრთხილა ექიმი .
-ლიზუ , დედაჩემი სულ ახლახანს ... - განაგრძობდა საუბარს , რომ არა ლიზას აწეული ხელი და თავისი დანამული სახე .
-ნუ ღელავ , ყველაფერი კარგად იქნება - გაუღიმა დაქალს დამამშვიდებლად - გპირდები - დაწყებული სიტყვა გააწყვეტინა და თმაზე გადაუსვა ხელი .

^^^
ოდნავ წამოწიია და ღამის თბილისს გადახედა , ოდნავ შეღებული მინის ფანჯრიდან .
მისი დაჟინებული თხოვნით , ლიზა სახლში გაუშვა , რომ დაესვენა , თვითონ კი თვალებ დაჭყეტილი წევს საწოლზე და ცდილობს , საავადმყოფოს უსიამოვნო სუნს შეაჩვიოს თავი .
ბოლოს და ბოლოს , მომდევნო ერთი დღის და კიდევ უფრო მეტის გატარება მოუწევს აქ .
სიზმრებში იყო ოდნავ წასული და თვალებიც ოდნავ მინაბვოდა , დახუჭული თვალები , მხოლოდ დედის პირსახეს აღიქვავდა , სიბნელის ფონზე.
-დე , შენს მაგივრობას მე ვერავინ გამიწევს ხომ იცი ? - ელაპარაკებოდა სიცარიელეს თვალებ დახუჭული და ცრემლებს თამამად უშვებდა ლამაზ პირსახეზე - შენ , რომ მეუბნებოდი "მე , რომ აღარ ვიქნები , ზემოდან ანგელოზის სახით შენს პრინცს გამოგიგზავნიო , ისეთ პრინცს , რომლითაც შენც იამაყებ და მეცო , არ მინდა ეგ პრინცი დეე , მხოლოდ შენთან ყოფნა მინდა დედა - უფრო ატირდა უძრავ მდგომარეობაში მყოფი - და თუ მაინც არ დამიბრუნდები დე , ხომ გამომიგზავნი ისეთ პრინცს , რომლითაც შენც იამაყებ და მეც ? - იკითხა და ტკივილიანი ღიმილით გაიღიმა .
მწარე ცრემლებმა სახე დაუნამეს და თვალებ დახუჭული ატირდა , უხმოდ თავისთვის და მტკივნეულად .
ამ ტირილ ტირილში და ცრემლების ღვრაში ეძინებოდა , უცებ ბრახუნი , რომ გაისმა დაბალ ხმაზე , კარი "შემოიანგრიეს , შემოაღეს" და სიცილ ხარხარით შემოლაგდნენ ხმით თუ ვიმსჯელებთ ბიჭები .
თვალებში , ჩაბუდებული სიბნელზე , პალატაში აღაჟღაჟებულმა სინათლემ შეცვალა და უმალვე ჭყიტა თვალები .
ეგონა ელანდებოდა , მაგრამ თვალი როგორც კი ჰკიდა უცხო რამდენიმე მოხარხარე სხეულს და თანაც ისეთ "სხეულებს" იფიფ ...
მხედველობა , რომ გაიწმინდა , ამდენი თვალის ხამხამით , მხოლოდ მერე დააკვირდა 3 ბიჭს .
-ღმერთო უკვე მოლანდებები დამეწყო - ჩაიბურდღუნა თავისთვის და თვალები დახუჭა , ბალიშზე გადაემხო თავით და ძილის შებრუნება სცადა.
შუქი , რომ არა და არ ჩაქვრა , უკმაყოფილომ გაახილა თვალები და ამოიბუზღუნა - დედა , მე და შენ მხოლოდ 1 პრინცზე მოვილაპარაკეთ , სამი კი არ მითხოვია - გაიღიმა ისევ ტკივილიანი ღიმილით და ბალიშზე გადადო თავი .
ბიჭების , დაბნეულ სახეებს , რომ ჰკიდა თვალი მხოლოდ მაშინ გააცნობიერა , მოლანდებები , რომ არ იყვნენ და აფორაჟებულმა წამოყო თავი .
-თქვენ რა ჩემი მოლანდებები არ ხართ ? - იკითხა წარბაწეულმა .
-ეს მთლად დალაგებული ვერ უნდა იყოს რაღაც დამევასას პონტში , რა გვია დაია ? - მხიარულ ნოტაზე საუბრით მიუჯდა გვერდით ერთ-ერთი და ხელი გადახვია .
-შენ რა ტირი ? - წარბი ასწია მეორემ და მეორე გვერდიდან მიუჯდა - აბა რა გატირებს , გადაგვიშალე შენი სათუთი გული - გაეკრიჭა და მხარზე ჩამოადო , კარგი ძმაკაცივით ხელი .

-აქ რას აკეთებთ ? - ამის გარდა ფიზიკურად ვერ დასვამდა კითხვას.
-აუ ამის შეყვარებული წევს აქ , - ხელი გაიშვირა მეორე გევრდზე მჯდარისკენ - ბრმანაწლავის ოპერაცია გაუკეთეს , ექიმმა იქ ვერ დარჩებითო და გამოგვაბუნძულეს , ამას იცი რა ფსიხი ხასიათი აქვს ? იჩხუბებდა ექიმთან , აუ თან ქალი იყო , სად გვქონდა მაგის თავი და ამის ღრიალის მოსმენისთვის საჭირო ყურები , ხოდა წამოვედით , მერე ამან ისევ დააპირა შეპარვა და ექიმმა დაგვინახა და გამოგვეკიდა - დაიქოქა და სიცილი აუტყდა ბოლო ეპიზოდზე , რითაც გოგონას გამხიარულება და ჩაღიმება გამოიწვია - დაგვეწეოდა , რომ არა ჩვენი ამ პალატაში შემოვარდნა , ცოტა ხანი აგვიტანე რა - მავედრებელი მზერა მიაპყრო თათოს და გაუცინა .
-იცი ექიმმა რა გამიძრო ? - უცებ ჩაუძმაკაცდა და უჩვეულოდ გამხიარულდა ბიჭის ლაპარაკზე - სამმა ძმაკაცმა , ერთმანეთს გადახედეს და სიცილი აუტყდათ .
-აუ აბა რაო - გაეცინა , ფსიხს , მოღრიალეს და შეყვარებულიანს .
-ორსულად ხარო - გადაიკისკისა და ბალიშს მიეყუდა .
-ვა მართლა ? - გაიკვირვა , ამბის მთხრობელმა ბიჭმა და გაიცინა ბედნიერი ღიმილით .
-ხო პროსტა არ ვარ - უფრო გაიცინა გოგონამ.
-მოიცა ეგ როგორ ? - იკითხა ისევ მან .
-ჭრელად , ანალიზები არევიათ ერთმანეთში , მეც არ გამიკრვირდა ? მეთქი რა გამომეპარა , რაღაც მიმიქარავს და არ მცოდიანითქო - უფრო გაეცინა გოგონას - ჩემმა დაქალმა მკითხა , ალბათ წერომ დაგაორსულაო - გაიცინა და კოსად აწეულ თმაზე ხელი გადაისვა .
-აჰაჰაჰა - ახარხარდა ორივე ბიჭი , თვალი მესამისკენ გააპარა , რომელიც შეპარული ღიმილის დამალავას ცდილობდა , ო ბოჟე მოი , რა სიმპატიური ბიჭი იყო .
-და აბა აქ რა გინდა თუ არ ხარ ორსულად - მხრები აიჩეჩა შეყვარებულიანმა და გოგონას გადახედა , რომელიც ტირილის ზღვარზე იდგა .
ყველაფერი ერთიანად ამოუტივტივდა თავში , და ტირილი ატეხა .
ბიჭებმა ერთმანეთს გადახედეს და
სავიმე ცალ წარბ აწეული მიტრიალდა თათოსკენ .
-ჰერ რა გატირებს ? - როგორც იქნა მესამემ ხმა ამოიღო და ერთ-ერთი , კერძოდ ამბის მთხრობელი წამოაგდო საწოლიდან , თვითონ კი გოგონას წინ დაჯდა .
-დედა გარდამეცვალა - უფრო ატირდა ჩუმი ხმით და მამაკაცს ცრემლიანი თვალებით ახედა .
დიდრონი ცისფერი თვალები , სულ ცრემლებით ჰქონდა აღსავსე და ქერა თმა სველ ადგილებში მიწეპებოდა .
მამაკაცმა , თმა გადაუწია და ცრემლები შეუმშრალა .
-ვიზიარებთ - ჩურჩულით ამოთქვეს და ადგილზე აიწურნენ .
-მოდი აქ -დაბნეული სახით მიიხუტა გოგონა მესამემ , სხეულზე და მაგრამ ჩაიკრა გულში .
-კარგია , რომ გამაცინეთ - ამოთქვა და ოდნავ დამშვიდებული მიეყუდა საწოლს .
-აქ რამდენი დღით უნდა დარჩე ? - იკითხა შეყვარებულიანმა - უი მე საბა - ხელი გაუწოდა გოგონას , - აი ის - თითი ამბის მთხორბლისკენ გაიშვირა - ნიკაა , აი ეს კიდე - ხელი მესამისკენ გაიშვირა - ეს ანდროა - გაუღიმა გოგონას - ჩვენი იმედი გქონდეს .
-დიდი მადლობა , საავადმყოფოში კიდევ ერთ დღეს დავყოფ , ზეგ დილას წავალ - ჩაიფრუტუნა და ცრემლები შეიმშრალა , შემდეგ კი ძალით გაიღიმა.
-მართლა ? ჩემი გოგოც ზეგ დილას მიდის - გაიცინა საბამ.
-შენ გოგოს არ უღალატო , თორემ არაკაცას შეგრაცცხავ ! - ეს სისულელე , რატომ დააბრეხვა არ იცის , მაგრამ საშინლად გაბრაზდა თავის თავზე , კიდევ იმაზე , რომ ნერვიულობდა დაქალი და შეყვარებული ერთად , რომ დაკარგა .
არა რა სისულელეა არც უყვარდა ნადირაძე , მაგრამ ხომ აქვს თავისი თავმოყვარეობა ? ყველაზე მეტად , მანოზე გაბრაზდა ეს როგორ გაუკეთა ...
-შენ გეტყობა ძალიან გაგამაწარა ვიღაცამ - ირონიული ტონით ჩაიქირქილა ანდრომ .
-კი , ის ნაძირალა , ნახევარი წელი მევედრებოდა შეხვედრაზე , ბოლოს როგორც კი დავთანხმდი და შეყვარებულების სტატუსი ავიკარით , მეორე დღე არ იყო დამთავრებული ჩემს დაქალთან , რომ წავასწარი - ამოიგესლა , ბრაზიანი ხმით - კიდევ კარგი არ მყვარებია , თორემ ახლა უარეს მდგომარეობაში ვიქნებოდი - ჩაიდუდღუნა და ხელები გადაიჯვარედინა - როდის იყო ასე უშლიდა ყველას გულს ვერ გეტყვით , მაგრამ ძალიან მოეწონა ეს სამი ბიჭი და რა ქნას .

-იმ ნაძირალას სახელი არ აქვს ? - ჩაილაპარაკა სიცილ ბრაზ ნარევი ხმით ნიკამ .
-კი ბექა ნადირაძე - ამაზრზენად გააკანკალა მისი სახელის გახსენებაზე , ისე ეზიზღებოდა ისე ! - ეგ არ იკმარა და დედაჩემის პანაშვიდზე იმ გოგოსთან ერთად მოვიდა - რომ გაიხსენა კინაღამ თავიდან წაუვიდა გული.
-ეგ ნაბიჭვ*რი - ამოგმინა ანდრომ და მუშტი ჰაერში გააშეშა .
-რა ? - დაიღრინეს ნიკამ და საბამ ერთხმად .
-რა ? - დასვა იგივე კითხვა და გაოცებული მიაჩერდდა სამ ბრაზისგან აწითლებულ სხეულს .
-მოვკლავ მაგ ნაძირ*ლას - ამოიხრიალა ანდრომ და ფეხზე წამოხტა , კარი უნდა შეეღო ნიკა , რომ გადაეფარა.
-ანდრო არ გინდა - ხელით შეაჩერა ნიკამ - ახლა არ გინდა , გპირდები ხვალ ერთად მოვკლავთ - მხარზე მოუჭირა ხელი და გოგონასკენ ანიშნა.
თათომ თვალები უფრო გადმოკარკლა და ბიჭებს დაღლილმა ჰკითხა :
-კი მაგრამ იტყვით რა ხდება ?
-ანდრო ეგ ის ერთ-ერთი ახვ*არია , რომლის მოკვლად დიდი ხანია უნდა ანდროს , დასდევს კიდეც მაგრამ სპიჩკის ღერს უფრო ადვილას იპოვი ორ სოფელში ჩამალულს , ვიდრე მაგ ტრ*კის ჭიას - დაიგრგვინა ნიკამ - შენთან ბოდიში კრასოტკა .
-მოიცა , მოიცა - თვალები დაჭყიტა თათომ - ანდრო ლიპარტელიანი ხარ შენ ? - იკითხა გაოცებულმა და გონებაში ის მომენტი ამოუტივტივდა , ბექას , რომ შეუსწრო , ტელეფონზე ლაპარაკის დროს .
-ხო რა იყო რო ? - იკითხა ლიპარტელიანმა.
-ახლა გასაგებია - თქვა გაოცებულმა .
-რა ? - იკითხა გაავებულმა სამივე ბიჭმა .

-ერთხელ , ბექასთან შევდიოდი , რომ ლაპარაკობდა , ანდრო ლიპარტელიანზე , ყველანაირი ინფორმაცია მჭირდებაო , დავეჭვდი და მოვუსმინე , ვიღაც იყო ვინც შენ გიცნობდა ალბათ , მერე დასაზუზტებლად გაიმეორე ის რაც ტელეფონში მოსაუბრემ უთხრა , რომ ანდრო ლიპარტელიანი , 27 წლის ბიზნეს მენი , აქვს თავისი ბიზნესიო , არის პრეზიტენტი თავისივე კომპანიისო , უცოლოა და არც შვილი ყავსო , მშობლები ესპანეთში ცხოვრობენ და ხშირად ჩადის ანდროცო , მერე მგონი იმან კითხა რაში გაინტერესებსო და ამან უთხრა , მოსაკლავად დამეძებს , მაგის დასთან მოვინდომე რაღაცრაღაცეებიო , ეგ რომ არა გავისწორებდი ჩემსასო და მოკლედ მეტი არ მომისმენია , მაგიტომ ვიკავებდი მაგასთან თავს , რომ რაიმე ურთიერთობა არ წამომეწყო , მაგრამ ბოლოს ძალიან შემაწუხა , მეხვეწებოდა მხოლოდ 1 შანსს გთხოვო , ღალატის მერე სახლში ამომადგა , არ დავაცადე არაფრის თქმა ისე გავაგდე სახლში შემოსული , ასე მითხრა სულ მალე შენთვითონ შემევდრები შერიგებასო .
თხრობა დაასრულა და გაჩუმდა .
-მაგის დედა შევეც* - დაიგრგვინა ხმადაბლა და გოგონას ახედა - ბოდიში შენთან მაგრამ თავს ვერ ვაკონტროლებ - ბოდიში მოიხადა და თმაში ხელი შეიცურა - არა სანამ არ მოვკლავ არ მოისვენებს ეგ ჩემის* ? - იკითხა და ბიჭებს გადახედა - შენც ხომ არ გიქნა რამე ? - იკითხა დაეჭვებით და თათოს მიაჩერდა .
-ეგღა აკლია თათო ჩიკვილაძეს მაგ ნაძირალას რამე ექნა მაგისთვის - თავის თავზე , ალაპარაკდა მესამე პირში და ცინიკურად ჩაიცინა - მანოზე მეტი არ აღირსოს ღმერთმა - გაიცინა და ხელები გულზე დაიკრიფა .
-აქ რა ხდება ? - კარში კაკი ექიმი შემოვიდა და ბიჭებს გადახედა - თქვენ ბიჭო ში* ხო არ გაქვთ ? - წარბები შეკრა კაცმა და მოცინარ ბიჭებს მოღერილი მუშტი უჩვენა .
-ეე მოიცა შეჩე*ა რაა , ნადირაძეზე ვბაზრობთ - აიქნია ხელი ლიპარტელიანმა და გოგონასთან ჩამოჯდა - არ მითხრა , რომ ამ შენძ*ეულმა , გითხრა ორსულად ხარო - გადაიხარხარა და ძმკაცისკენ ხელი გაიშვირა .
-რა ჩემი ბრალია შეჩ*ემა , ექთანს , რომ აერია ანალიზების პასუხები - შეკრა წარბები კაცმა.
-აუ ძმობას გაფიცებ ელესთან შემიშვას იმ დაჟღანულ ქალს უთხარი რა - ყელი გამოიღადრა საბამ.
-ეე ბიჭო რა ტვინი მოტ .... - უცებ გაჩერდა კაკი და ნათქვამი შეცვალა შეჭაამე , ხვალ ნახავ რა ძინავს .
-ეე მე დღეს მინდა შეჩ*ემა რა იყო , ნანოს , რომ რამე დაემართოს და პალატაში იწვეს მოშორდები ? - წარბები აათამაშა ეშმაკურად.
-მხოლოდ 10 წუთით , მერე ყურებით გამოგათრევ იცოდე ! - დაექმუქრა და ღიმილით გაიყვანა პალატიდან .
-იცი? ერთი გეგმა მაქვს -წარბები აათამაშა ეშმაკური ღიმილით თათომ .
-აბა ? - მიაჩერდა ორივე .
-თუ გინდა ჭორები ავაგდოთ , რომ შეყვარებულები ვართ , დამიჯერე თვითონ გიპოვის ნადირაძე , შენ რა მაგის თავი სად აქვს , მე მიპოვის და სადაც მე იქ ჩემი ლოვე - ეშმაკურად ჩაიხითხითა და კმაყოფილ ანდროს გაუღიმა .
-ჭკუის კოლოფი ხარ - ხელი დაკრა გამოწვდილ ხელს და დასახული გეგმის სისრულეში მოყვანის ხერხები განაზოგადა გონებაში .

^^^
-აბა წავედით ? - ღიმილით გამოსდო ხელი დაქალს და გარეთ გასასვლელად უბიძგა უკვე გამოჯამრთელებულს.
-ნახვამდის კაკი - გაუღიმა მამაკაცს და მადლიერი მზერა მიაპყრო - საუკეთესო ექიმი ხარ - გაუცინა და მომღიმარი გადაკოცნა - ბიჭებს მოკიითხვა ჩემგან .
ესღა უთხრა და დაბნეულ ლიზასთა ერთად გააბიჯა კოლიდორში .
პირველი შეხვედრის შემდეგ არც საბა უნახავს თვალით , არც ნიკა და არც ანდრო .
საავადმყოფოში მხოლოდ კაკის ხედავდა , ისიც იმიტომ , რომ მისი ექიმი იყო .
გაიგო , რომ ის დედამისის საფლავზე იყო ასული და უკან ბრუნდებოდა ყველაფერს , რომ შეესწრო .
სწორედ მას აუყვანია ხელში თათო და წაუყვანია საავადმყოფოში ლიზასთან ერთად.
-ისეთი დაბნეული თვალებით იყურები მეღიმება - გადახედა ლიზას - დამშვიდდი ბიჭებში ისინი ვიგულისხმე საბა ნიკა და ანდრო , კაკის ძმაკაცები ღამით პალატაში , რომ შემომივარდნენ - გაუცინა დაქალს.
-აა უიმე უცებ მეთქი ეს საავადმყოფოში იწვა თუ საკაცეთში , ორ დღეში ამდენი ბიჭი , რომ გაიცნოთქო - გაიცინა ლიზამაც .

-ვაიმე თათო შეხედე იმ მაქნაზე , რომაა მიყუდებული რა სიმპატიურია - ჩაიჩურჩულა ლიზამ დაქალის ყურთან და მომღმარმა სახე დამალა .
-აბა რომელი ? - ეშმაკურად ჩაეღიმა მანქანაზე აყუდებული ანდრო , საბა , ალბათ საბას შეყვარებული და ნიკა , რომ დაინახა .
-აი ის შავგვრემანი , მაღალი აი აი , რომ იცინის - ნიკაზე მიანიშნა და სიცილით გამოიხედა ბიჭებისკენ .
იღიმოდა ლამაზად , და უღიმოდა ნიკას , რომელიც მისკენ იყურებოდა .
გაეცინა თან ძალიან , ისე ჰგავდა კინოს კადრს გემრიელად გადაიკისკისებდ ა, რომ არა დაქალის გაფრთხილება .
-ენას მოგაძრობ და თვალებს დაგთხრი რამე , რომ შეიმჩნიო - დაემუქრა სიცილით და თმა გადაიწია მეორე გვერდით .
-ლიზუ შე პრანჭია პრანჭიკელა ძევუშკა - გადაუჩურჩულა ყურში და გადაიკისკისა - ლიზამ თვალები დაუბრიალა მაგრამ ბოლოს მაინც გაეცინა.
გასაღები ამოიღო და თავის მანქანას დაუმიზნა .
-წკაპაან - წამოიიკისკისა და თავის ბმვ-ს გაუღიმა - ჩემი შავი რაში - ჩაიხითხითა და მანქანას მიეხუტა სიცილით .
-თათო როგორ ხარ ? - მოესმა სასიამოვნო ხმა და სხეულში სასიამოვნოდ გასცრა , უკან გაბრუნდა და ანდროს ლამაზი ღიმილით გაუღიმა.
"დე შენ დროს არ კარგავ" - ჩაიხითხითა გულში - "შენზე თბილი და საყვარელი ვინ მყავს დედა მე" - ცრემლები შეიკავა და გაიღიმა .
-კარგად ანდრო შენ ? - ჰკითხა ბიჭს და გადაკოცნა.
-კრასოტკაა - წამოვიდა ხარხარით საბა თავის შეყვარბეულთან ერთად და თათო გადაკოცნა - გაიცანი ეს ჩემი პრინცესაა ელენე , ელე გაიცანი ეს ისაა პალატაში , რომ შევუვარდით თათო - გააცნო სიცილით შეყვარებულს გოგონა .
-სასიამოვნოა - ლამაზი სიცილით გადაიკისკისა გოგონამ და თათოს მეგობრულად გადაეხვია - გაგაგიჟეს ხომ ? - ჰკითხა მხიარული ხმით.
-არა - გაიცინა - გიჟები კი არიან ისე - ყურში ჩასჩურჩულა და გაიღიმა .
-როგორ ხარ თათკა ? - გაიჭიმა ძალით ნიკა და სიცილით გადაეხვია გოგონას.
-რავი ნიკნარა შენ ? - მზერა დაუთბა და ლიზას გადახედა , რომელიც გახევებული , მაგრამ ცოცხალი იდგა ბუნებრივ მდგომარეობაში " ჯერჯერობით"
-რავი , რა ნიკნარა გოგო ნიკუშა მაინც დაგეძახა - წარბები შეკრა და გაიცინა.
-გაიცანით ეს ჩემი საუკეთესო და ერთადერთი დაქალი , და დაიკო ლიზააა - გააცნო მეგობრებს და გოგონას მიეხუტა .
-სასიამოვნოა - ყველამ გადაკოცნა ლიზა , ნიკა ისეთი დასტოინი სახით იდგა , მე პირადად ძალიან გამიკვირდა და ამის ძმაკაცებს და თათოს პირი ღია დარჩა ელენესაც კი .
-გოგოებო ორივეს გეპატიჟებით დღეს რესტორანში , სამეგობრო წრე ვიქნებით მარტო ჩვენ და კაკი , თავის ცოლთან ერთად - გაიკრიჭა საბა.
-იცით ... - დაიწყო მიზეზების ძებნა თათომ , მაგრამ ლიზამ მსუბუქად და ყველასგან შეუმჩნევლად უჯიკა მხარში და მხიარულად გაეკრიჭა ყველას - მოვალთ - გაუღიმა ბავშვებს და ლიზას , კბილებში გამოცრით გაუღიმა.
-ხო და ძალიან კარგი მომეცი ნომერი და დაგირეკავთ საღამოს - ასპარესზე ნიკა გამოვიდა .

-იცი , ჩემი ტელეფონი არც კი ვიცი სად მიგდია - უცებ მოუყარა ნახეევრად მართლა ტყუილს თავი თათომ - ლიზა მიდი შენი ტელეფონის ნომერი ჩააწერინე და ამაზე შეგვეხმიანეთ კარგი ? -გაუღიმა ნიკას.
-კარგი -მხრები აიჩეჩა თავხელიძემ - აი ჩამიწერე - გაუღიმა და მობილური ლიზას მიაწოდა .
ნომერი ჩაუწერეს და ღიმილით დამეშიდობნენ.
მანქანა , როგორც კი დაძრა ლიზამ გვერდით მჯდომ დაქალს გადახედა და ლაპარაკი დაიწყო.
-რატომ არ მითხარი თავიდან , რომ იცნობდი ნიკას ? - წარბი ასწია ზემოთ.
-ცოტა გავერთე - მხრები აიჩეჩა და გაიღიმა.
-ვერ ხარ შენ - გაიკრიჭა გოგონა ...

^^^
ახსოვს ის დღე , რესტორანში მისი და ლიპარტელიანის პირველი ცეკვა , რომელიც ნადირაძის გასაბრაზებლად იყო და უღიმის ტკბილ მოგონებებს .

^^^
როგორც კი მოსაღამოვდა მზადება დაიწყო.
თეთრი ლამაზი მოკლე შემოტკეცილი კაბა ჩაიცვა.
ზურგზე ძალიან ღრმად ამოღებული და წინ სულ დახურული , ძალიან ლამაზი ნაჭერი იყო , დედასთან ერთად იყიდა ბოლო შოპინგის დროს.
ფეხზე შავი ლამაზი ფეხსაცმელი მოირგო , დედას ნაჩუქარი დაბადების დღეზე ქალმა თავისი გემოვნებით აურჩია , ბასანუჩკს წააგავდა ლამაზი და დახვეწილი იყო . თმა ისე გაიშალა , როგორც დედას უყვარდა , თვითონაც უყვარდა ქერა ლამაზ თმას , რომ იშლიდა სულ დედას ჰგავდა და ამით ისედაც ამაყი უფრო კარგად ხდებოდა თავის თავს , რომ უყურებდა.
დიდრონ ცისფერ თვალებთან , მკრთალად წაისვა შავი ფანქარი და ფორმა მისცა , ლამაზად ჩაიხატა და ტუჩებზე ლაინერი გადაისვა , შემდეგ კონტური მოავლო და მზად იყო .
თავიდან კი უარზე იყო და ლიზასთან ისაუბრა ამაზე , დედა ახლახანს დამარხა , ძაძებით უნდა იაროს , ის უნდა დაიტიროს , ეს კი საქეიფოთ და გასართობად მიდის ...
ლიზამ კი შეჯორა ერთი კარგად ...
"ხო აბა თამარი იყოს ცოცხალი , იგივე გეთქვა ვინმეზე , ან აქ , რომ იყოს შენი აზრით არ ეწყინებოდა შენი ასეთი დამოკიდებულება ცხობრებისადმი ? რას გეტყოდა იცი ? "დედი არ გინდა ეს თავის ტანჯვა , უნდა გაერთო , ხომ იცი , როდესაც ბედნიერი ხარ მე ამით ორმაგად ვბედნიერდები" - ო .
აი რას გეტყოდა დედაშენი ახლა შენთან , რომ იყოს , ისიც კარგად შეგჯორავდა და პანღურებით გაგადებდა გასართობად ! არ გეგონოს ახლა გართობა მინდა და მაგიტომ გეუბნები ან რაიმე მსგავსი , კარგად მიცნობ და იცი ასეთ თათოს მე არ შევეგუები ! იცოდე ზეცაში აიხედე და დაინახავ , როგორი უკმაყოფილო სახით გადმოგხედავს მაგის გამო დედაშენი !"
ლიზა , რომ ელაპარაკებოდა მის სიტყვებში რწმუნდებოდა და ფიქრობდა , რომ მართლაც უნდა წასულიყო მასთან ერთად.
არ მოეწონებოდა დედამისს ასეთ მდგომარეობაში მისი ნახვა !
დღეს

თავისი კუთვნილი ტელეფონი მალევე დაიბრუნდა , მოძებნისას შეამჩნია შავ ჩანთაში .
დიდი ხანი არც დასჭირვებიათ მომზადებაში , ლიზას მობიკური , რომ განათდა და უცხო ნომერი დაიწერა რა თქმა უნდა მიხვდნენ ვინც იქნებოდა და ისე უპასუხეს პირდაპირ სპიკერზე გადაიყვანეს .
-გისმენთ ? - ჩაილაპარაკა ნაზი , წკრიალა ხმით თოიძემ რაზეც ფართოდ გაიკრიჭა თათო .
-ლიზა ნიკა ვარ თავხელიძე , მზად ხართ ?
-კი ჩვენ მზად ვართ .
-კარგი მაშინ მისამართი მომწერე მობილურზე და 10 წუთში მანდ ვართ .
-კარგი - ჩაილაპარაკა უინტერესო ტონით გოგონამ და აფხუკუნებულმა ძლივსღა მოასწრო გათიშვა .
ნიკამ ლიზას ნომერზე ანდროს ნომერი გადააგზავნა და ამასთან ერთად უთხრა , რომ თათო მის მანქანაში ჩაჯდებოდა , ისინი ხომ ყველას შეყვარებულები უნდა გონებოდათ .
აკისკისებულები ჩავიდნენ კიბეებზე და თვალებ გაფართოებულებმა გადახედეს ერთმანეთს და შემდეგ ბექას .
სწრაფად ამოიღო მობილური და ანდროს მიწერა მესიჯი .
∆ აქ რომ მოხვალ თავი შეიკავე მოიქეცი წყნარად და აჩვენე , რომ მან დამკარგა , ვიცნობ ბექას და დამიჯერე ∆
გააგზავნა და ჩანთაში ჩააბრუნა.
ესემესის გაგზავიდან 2 წუთი არ იყო გასული ეზოში რამდენიმე მანქანა , რომ შემოვიდა .
შემოვიდა კიდევ რბილი ნათქვამია იქიდან ერთერთი შავი მანქანა სწრაფად გაჩეკრდა და იქიდან ანდრო გადმოვიდა .
ბექა ისევ უსიტყვოდ იდგა და ულამაზეს თათოს გაშტერებული უყურებდა .
ანდროს ღიმილით გადახედა და ბექა არც კი შეუმჩნევია ისე ჩაეხუტა ვითომ შეყვარებულს .
ანფრომ ხელში ააფარფატა და კისერში აკოცა .
ისეთი სიძლიერით დააჟრჟიალა ჩიკვილაძეს , ეჭვი ჰქონდა ეს მამაკაცისთვია შეუმჩნეველი დარჩენოდა .
-უკვე მომენატრე - უფრო მოჰხვია ხელები კისერზე მამაკაცს და მანაც აკოცა კისერში .
-მეც - ჩაილაპარაკა ბოხი მაგრამ თბილი ხმით ლიპარტელიანმა .
ბექას სახეზე ალმური ასდიოდა მაგრამ როგორ გაბედავდა ლიპარტელიანისთვის თუნდაც ერთი სიტყვის თქმას ? ხოდა ჩუმად იდგა თავის ადგილზე და ხმას ვერ იღებდა .
მანქანაში როგორც კი ჩაჯდნენ ანდრომ მანქანა დაქოქა და ადგილს მოწყდა .
ღიმილით გადახედა ერთ ადგილზე უხერხულად აწურულ გოგონას და ჩაეღიმა .
- თუ გინდა შევწყვიტოთ .
- არა რას ამბობ - ხელები გაასავსავა უცებ - ბოლომდე მივიყვანთ დაწყნებულს , სადამდედაც საჭიროდ ჩათვლი მე იქამდე მოგყვები .
მამაკაცმა მხოლოდ თავი დაუქნია და საჭე მარცხნივ მიატრიალა .
გატრუნული იჯდა სანამ უკან მომავალი ბექას მანქანა არ იცნო .
-ვაიმე ანდრო , უკან ბექა მოდის თავისი მანქანით - ჩილაპარაკა გაოცებულმა და წინ წასულ მანქანას გაფართოებული თვალებით დააკვირდა .
- გასწრობანა უნდა ამ ჯიხვს და რა ვუყოთ ეხლა ? ავყვეთ თუ გავუტაროთ ? - ღიმილით ჩაეკითხა გოგონას .
-როგორც საჭიროდ ჩათვლი - მხრები აიჩეჩა ჩიკვილაძემ .
მამაკაცი უთქმწელად მიაწვა გაზს და ისე ჩაუქროლა ბექას მანქანა ასპარეზზე საერთოდ აღარ ჩანდა .
რესტორანში მისულებმა მეგობრებთან ეტთად დაიკავეს თავიანთი ადგილები .
მათი მაგიდის წინ ბექას მეგობრები შენიშნა , თან მანოც ახლდათ .
-აქ შემოვა ბექა , მისი მეგობრები და ჩემი ყოფილი დაქალიც იქ ზის .
გადაულაპარაკა ანდროს .
- ხოდა ძალიან კარგი დღეს ღამეს იგემებს იმას რისი ღირსიცაა.- ჩაილაპარაკა წყნარი ტონით ლიპარტელიანმა .
- არ მიყვარს მამრების საქმეში ჩარევა , მაგრან ფრთხილად კარგი ? იმის სისხლში ხელს ნუ გაისვრი უბრალოდ არ ღირს - ხელზე ხელი მეგობრულად დაუსვა მამაკაცს და სახე აარიდა მის მომღიმარ სახეს .
ბექა რესტორანში უსიტყვოფ შევიდა და მანოს ისე მიუჯდა გვერდით და ისე აკოცა სიცილი მოუნდა თოიძეს .
-გაეჭწვიანებს - უთხრა სერიოზული ხმით ლიპარტელიანმა .
-ნელა ქნას - გაუცინა მხიარულად . - ვაეჭვიანოთ მერე ჩვენც - მხრები აიჩეჩა გოგონამ .
- რას მთავაზობ ? - მომაკვდინებლად ჩატეხა ტუჩის კუთხე სვანმა .
-საცეკვაოდ გამიწვიე .
მამაკაცი ფეხზე წამოდგა რითაც თითქმის ყველა მაგიდის ყურადღება მიიქცია .
დარბაზში არავინ ცეკვავდა .
ლიპარტელიანმა ხელი გაუწოდა და დაელოდა გოგონას ადგომა .
ჩიკვილაძემ ეშმაკურად ჩაიხითხითა და საცეკვაოდ გაჰყვა მამაკაცს .
თითქმის მთელი რესტორანი მათ შეჰყურებდა .
დარბაზში ∆ just one last dance ∆
რომ გაჟღერდა სიცილი ძლივს შეიკავა წყვილმა .
- როდინდელია - ღიმილით აიქნია ხელი გოგონამ , მამაკაცმა ხელი დაუჭირა და თავის მტევანში მოიქცია მისი .
მეორე ხელი კი მოხერხებულად შემლაჭდო მოშიშვლებულ ზურგზე და თითები რიტმულად აათამაშა მის კანზე .
ვნებიანი თვალებით ახედა მამაკაცს , რომელიც არანაკლებ აღგზნებული იყო გოგონას სილამაზის და ფორმების გამო.
- ისე კოცნის იმ გოგოს აშკარად არ ჩანს ნასიამოვნები - ჩაილაპარაკა ანდრომ და თავით მანოზე ანიშნა .

-კოცნის ? - იკითხა გაოცებულმა .
-უკვე აღარ ჩვენ გვიყურებს .
-იგებს - გაიცინა მხიარულად .
- გჯერა ჩემი ? - იკითხა მოულოდნელად მამაკაცმა .
- რ ... რა ? - დაიბნა ჩიკვილაძე .
- უბრალიდ მომენდე კარგი ?
-კაარგი - თავი დაუქნია და მამაკაცის მოქმედებას დაელოდა .
ლიპარტელიანმა შემოხვეული ხელით მძლავრად აიკრა გულმკერდზე და ნაზად წაეტანა ბაგეებზე .
პირველი , პირველი და ვნებიანი კოვნა .
ისეთი სინაზით კოცნიდა , უფრო აღაგზნებდა .
ეს სინაზე უფრო მოსწონდა , ძალიან მოსწონდა და თავდავიწყებაში აგდებდა .
როგორ მოსწონდა მის ბაგეებზე ასეთი მხურვალე ბაგეები ასეთი სინაზით , რომ დაცოცავდნენ.
ხელი მამაკაცის კიაერზე უფრო კარგად მოაკალათა და ასევე ნაზად აჰყვა ამბორში .
ერთი სრული ნეტარება იყო !
მშვიდად მოშორდა გოგონას და კიდევ უფრო აიკრა გულმკერდზე .
დარცხვენილი თვალებით ახედა ანდროს და სახე აწითლებულმა მის მხარზე ჩამოდო თავი .
სიტყვას ვერ ძრავდა უჭირდა რამის თქმა .
ისევ იმ კოცნაზე ფიქრობდა , პირველ ვნებიან ამბორზე .
ცეკვა , რომ მორჩა რატომღაც ხალხმა ტაში დაუკრა ∆ წყვილს ∆ ...
ბოდიში მოიხადა და ვერანდაზე გავიდა .
ნაბიჯების ხმა მოესმა მაგრამ უკან არ გაუხედია .
გვერდით ბექა ამოუდგა და სიგარეტი გააბოლა .
- რა ურთიერთობა გაქვს იმასთან ? - იკითხა ბრაზმორეული ტონით .
-ჯერ ერთი იმას სახელი აქვს და ანდრო ჰქვია და მეორე ეგ შენ არ გეხება ! - ისევ მშვიდი ხმით საუბრობდა და თავს წყობილებიდან გამოსვლის საშუალებას არ აძლევდა .
-ის სი°ი მამჯობინე გოგო მე ? - უკვე ყვიროდა ნადირაძე .
-დროზე გარეათ გაა°ვი და ქვემოათ დამელოდე ! - დასჭექა ლიპარტელიანმა .
-რო არა ? - ჩაუდგა ჯინში ნადირაძე .
-დედას მოგიტყ°°ვ ბიჭო დროზეთქო მეორედ აღაარ გავიმეორებ - მშიშარა კატასავით გაიძურწა რესტკრნიდან ნადირაძე .
ლიპარტელიანი ჩიკვილაძესთან მივიდა , შუბლზე აკოცა და ვერანდა დატოვა .

°°°
რესტორანში 15 წუთში დაბრუნებული ანდრო , რომ დაინახა და მისი დასისხლული მუშტები მაშინვე ყველაფერს მიხვდა .
გასაღები და მობილური აიღო მამაკაცმა და რესტორნიდან გაუჩინარდა .
ფეხზე სწრაფად ადგა და თავის ნივთებს ხელი დაავლო .
უკან გაჰყვა მამაკაცს და მანქანასთან მდგომს დაეწია.
-ჩაჯექი - თქვა მკაცრკ ხმით .
ჩიკვილაძემ მანქანას მოუარა და წინ ჩაჯდა .
-ხელები სულ გადატყავებული გაქვს , ჩემთან წავიდეთ დაგიმუშავებ - მამაკაცმა თავი დაუქნია და გაზს მიაწვა . - როგორ არის ? - იკითხა დამფრთხალი ხმით .
-ტრავმატოლიგიურში აგდია მსუბუქი მოტეხილობებით -თქვა მშვიდი ხმით ისე , რომ გზისთვის თვალი არ მოუშორებია .

- დაჯექი და მოვიტან მე აფთიაქის ყუთს .
სავარძელზე მიუჩინა ადგილი და თვითონ სამზარეულოში გავიდა , იქიდან კი დასამუშავებელი ნივთებით ხელდამშვენებული გამობრუნდა .
- ცოტა აგეწვება მაგრამ უნდა მოითმინო - ანიშნა გადატყავებულ ხელზე და სპირტიანი ბამბა ზედ გადაუსვა , მამაკაცი უხმოდ იჯდა და მზრუნველ თათოს შეპარული ღიმილით უყურებდა .
დამუშავებას , რომ მორჩა რგოლისებრი პატარა ბინტები გადააკეა დასისხლულ ადგილებზე .
- ლეიკოპლასტი უფრო კომფორტული იქნებოდა მაგრამ კანი ვერ ისუნთქებდა და ამიტომ ბინტი უკეთესია შენი ხელისთვის .
-მადლობა .
- ყავა გინდა ? - იკითხა და ფეხზე წამოდგა ...
დასვრილი ბამბები ძირს ეყარა , ოდნავ გადაიწია და ვაი ამ გადაწევას , მისი მომხიბვლელი უკანალი კაბიანად ცხვირ წინ აუფრიალა სვანს .
სიმწრით გასწორდა წელში და როდესაც მისი ვნებისგან აგიზგიზებული თვალები დაინახა უკან დაიხია ერთი ნაბიჯით .
-კი მინდა - საზურგეზე გადაწვა და თავიდან ფეხებამდე აათავლიერ ჩაათვალიერა გოგონა.

°°°
ახსენდება და ეღიმება იმ ფაქტზე , როცა მანო მივიდა პატიების სათხოვნელად ყოფილ დაქალთან .


°°°
მეორე დილით კარზე ბრახუნმა გააღვიძა .
სხეულზე თხელი ხალათი მოიცვა და მისაღებში გავიდა .
ყავის ჭიქები იქ დარჩენია , ისეთი დაღლილი იყო ორ ჭიქას ვერ მოავლო წყალი .
კარისკენ ღიმილით წავიდა , მაგრამ მანო , რომ დაინახა კინაღამ ჭკუიდან გადავიდა
ემოციები უკუაგდო და კითხვისნიშნებიანი მზერა სტყორცნა .
-შემომიშვებ ? - იკითხა თავჩაღუნულმა .
უხმოს გადგა გვერდით და გზა დაუთმო ყოფილ დაქალს .
- მინდა დაგელარაკო - დაიწყო ხმა დაბალ ტონალობაში საუბარი , თათოს ასეთი სევდიანი მანო ჯერ არასდროს ენახა , ამჩნევდა ამ ბოლო დროს ყველაფერზე ურეაქციოდ , რომ იჯდა გოგონა .
-გისმენ - სამზარეულოდან ორი ყავით გამოვიდა და მაგიდაზე დადგა , გოგონამ მადლიერი მზერით შეხედა და თავი ისევ ჩახარა , ერთი მოსვა და საუბარი
დაიწყო .
- ვიცი დამნაშავე გგონივარ , არა კი ვიცი , რომ ვარ მაგრამ არა ისე როგორც შენ გგონია .
ვიცი ეგ მშვიდი სახე რა ფასად გიჯდება მე და ლიზა ხომ ბავშვობიდან გიცნობთ ? გთხობ უბრალოდ მომისმინე და მერე განმსაჯე .
-გისმენ - მიუხედავად ყველაფრისა უნდოდა მისგან მოესმინა გასამართლებელი საბუთები .
- გემახსოვრება , რომ გეუბნებოდი ერთი ბიჭი მომწონს და მგონი მასაც მოვწონვართქო - თათომ
თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად - ეგ ბიჭი იყი ბექა , მერე , რომ გაიცანი და შენ დაგიწყო ჩალიჩი მაგიტომ აღარ ვჩანდი მე მაშინ როცა ეგ შენთან ერთად იყო , თავს გარიდებდით იმიტომ , რომ გამოჭერა მინდოდა ბექასი ნახევარი წელი გავქაჩე მეტი ვეღარ მოვახერხე აღარც იყო საჭირო , რომ მითხარი ერთ შანს მივცემო მაგიტომ დაგიწყე კამათი არ გინდა ჯერთქო მაგრამ ბექა შენთან და ლიზასთან ანგელოზი იყო მხოლოდ მე ვიცოდი რა ხრიკებს აწყობდა .
მერე ლიზასაც აღარ მოეწონა მაგრამ შენ მაინც ცადე ბედი .
იმ დღეს გადავწყვიტე ავალ და ყველაფერს ვეტყვითქო , არ მინდოდა შენც ჩემსავიათ შეგყვარებოდა და მერე ასე მოგქცეოდა ავედი და ვეჩხუბე , წამოსვლას ვაპირებდი , რომ დამიჭირა და თავისი ამაზრზენი ხელებით მოფერება დამიწყო .
მეუბნებოდა ჩემი გახდებიო .
იმ ღამეს ... მან ძალა იხმარა ... - ესღა თქვა და მწარედ აქვითინდა , თათო ერთ ადგილზე იჯდა გაშეშებული და ცდილობსა მისი სიტყვები გადაეხარშა - მერე მისი ტელეფონი განგებ გამოვრთე , რომ ამოსულიყავი და გენახა ვიცოდი არ აპატიებდი ვიცოდი გკარგავდი მაგრამ მერჩივნა მისი ნამდვილი სახე დაგენახა ვიდრე მოეტყუებინე , მერე მაძალებდა როგორც გეტყვი ისე მოიქცევი თუარადა შენს დაქალს სიცოცხლეს მოვუსწრაფებო ლიზასაც და თათოსაცო ოღონდ ისეო , რომ სიკვდილამდე სამივეს ერათმანეთის კვნესას მოგასმენინებთო , იძულებული ვიყავი მასთან ერათად მოვსულიყავი დედაშების პანაშვიზე , საავადმყოფოში არ გამომიშვა , რესტორანში ძალით წამაათრია მერე თქვენ , რომ დაგინახათ ძალით მაკოცა ... მე უკვე რეაქცია აღარ მქონდა ყველაფერზე უსიტყვოდ ვთანხმდებოდი , არაფრის ძალა აღარ მქონდა - უკვე მოთქვამდა ისე ტიროდა .
თათო უსიტყვოდ ადგა და მთელი ძალით ჩაეხუტა ...
- ჩშ ... ყველაფერზე მიეზღვება გესმის ? ყველაფერზე !
- მაპატიე ვიცი არ ვიმსახურებ მაგრამ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხართ შენც და ლიზუც ხო იცი თათუ ...
-ჩშ დაწყნარდი ჩემო ლამაზო , შენ რა შუაში ხარ საერთოდ , ყველაფერი იმ ნაძირალას ბრალია ყველაფერს ვაზღვევინებ გპირდები ჩემო ლამაზო ...
თათოს მუხლებზე ჩაეძინა დაღლილს და დაქანცულს .
თმაზე ეფერებოდა დაქალს და ასე ცდილობდდა მის ნუგეშს .
კარზე ზარი , რომ გაისმა ფრთხლად წამოდგა და ლიზას კარი გაუღო .
-მანო ? - პირღია მიუახლოვდა ლიზა დაქალს და მასზე ანიშნა .

°°°
-მეღადავებით ? - გაოცებული იჯდა ლიზა და მონაყოლს ვერ იჯერებდა .
- გუშინ ისე უცემია ანდროს ტრავმატოლოგიურში წევს ეხლა , ისე აქვს ნარტყამი ხელები გადატყავებული აქვს .
-ერთი შენ მაგ ანდროზე მომუყევი ყველაფერი რანაირად გაიცანი ვინ არიან ვაფშე ? - დაინტერესდა თათო .
- ჩემი თავგანწირული დაქალი - მიეხუტა სიცილით ლიზაც და თათოც მანოს და უხმოდ ჩაეხუტნენ .
მერე ყველაფერი მოუყვნენ საავამდმყოფოდან დაწყებული .
-ეს ღჯუ კიდევ მარტოა ხო ? - თავით ლიზაზე ანიშნა და გადაიკისკისა .
- არა მაგას ნიკა მოეწონა - ჩაუშვა და მისი აწითლებაც მოახერხა .
- ეგ ისედაც ვიცი .
- რა საიდან ?
- კარგი რა ლიზუ იმენა თვალებით ფლირტი გააჩაღეთ გუშინ - გაიცინა მანომ .
- იმან დაიწყო - ტუჩები გაბუსხა ლიზამ .
- ეს ისევ ისეთია - თვალები გადაატრიალა მანომ .
- ქალო რამდენიმე დღე არ გინახივართ თვე და წელი კი არა - გაიცინა ლიზამ.
°°°
ახსოვს როგორ დაპატიჟა შეპარული ღიმილით ლიპარტელიანმა პირველად პაემანზე და ახლაც ეცინება თავის დაბნეულობაზე და რეაქციაზე .
°°°
იმ ღამეს მანოც და ლიზაც მასთან რჩებოდნენ , ნომერზე სანამ დაწვებოდნენ ესემესი მოუვიდა ჩიკვილაძეს ∆ ბარში ვაპირებთ წასვლას და არ წამოხვალთ შენ და ლიზა ? ∆
-გოგო რომ ვუთხრა , რომ აქ ამოვიდნენ ? გადახედა ორივეს .
- უთხარი მერე - გაიცინა მანომ .
- ხო როგორც გინდა - მხრები აიჩეჩა უდარდელად ლიზამ .
-ამას უთხარით რომ ნაცნობობაში ემოციების გამჟღავნება მოსულა - გაიცინა მანომ .
-გითხარი - აყვა თათოც - ვუთხარი - უფრო გაიცინა .
∆ თქვენ ამოდით აქ ჩემთან ყველა ∆

სავარძლიდან წამოხტა და
თხელი ხალათი სხეულიდან მოიშორა .
კარადაში შეძვრა და მოკლე მაღალწელიანი ლურჯი შორტი გამოიღო ტანზე მოირგო და შავი მოკლე ოდნავ გაშლილი ტოპი გადაიცვა ულიფოდ . (არ ჭირდება ხშირად )
საზაფხულო ∆ შლოპანცებში ∆ გაუყარა ფეხები და ფლატუნით გავიდა გოგონებთან .
მანომ და ლიზამ ერათმანეთს გადახედეს და სიცილი მორათეს.
თავი გადააქნია და კარისკენ წავიდა შემდეგ კი უჩბეულოდ დასერიოზულებულ ლიზას ირონიული ღიმილით გაუღიმა და ენა გამოუყო.
ყველას , რომ მიესალმა სამზარეულოში გავიდა რაღაცეების გამოსატანათ .
კარის ხმაზე უკან გაიიხედა ანდროს გაუღიმა და გაადაკეტილ კარზე მზერიათ ჰკითხა ეს რა არისო
- ის გოგო მეჩვენება თუ მართლა აქაა ?
-მანო?
-ჰოო ...
-ნაძირალა ბექამ ... მანო ...
სათქმელს ვერ მოაბა თავი და ატირდა , მაშინვე მიუხვდა გოგონას და წამსვე ჩაიხუტა .
-და ყველაფერს ასე ძალით აკეთებინებდა ? კი მაგრამ რითი ემუქრებოდა ასეთით ? - გაოცებულმა იკითხა ანდრომ .
-შენს ორივე დაქალს მოვკლავ ოღონდ ისე , რომ მანამდე სამივეს ერთმანეთის კვნესას მოგასმენინებთო .
-ნაბიჭვა°რი მაგის არასწორი ...
გაბაზებული წამოვარდა ფეხზე ლიპარტელიანი . - რა ვქნა ტოო კიდე ვცემო ? რა უნდა თავი უნდა მომაკვლევინოს მაგ ...
ნერვიულად გადაისვა მოკლე თმაზე ხელი და ჯიბეებში ხელებ ჩაწყობილი მიეყუდა სამზარეულოს მაგიდას .
- კი შემეპარა ეჭვი ასე ურეაქციოდ როგორ ზის ან რატომ არ მოდისთქო მანოზე მაგრამ ამას როგორ ვიფიქრებდი ... გულის სიღრმეში ვიცოდი ასე არ მომექცეოდა ჩემი დადნაფიცი მაგრამ სიბრაზემ ისე დამაბრმავა არაცერზე აღარ მიფიქრია გესმის ? ...
-კარგი დაწყნარდი გამოვა ის ტრავმატოლოგიურიდან და ციხის ტრავმატოლოგიურში გავამწესებინებ გპირდები - შუბლზე აკოცა ჩიკვილაძეს და სამზარეულოში შემოსულ მანოს გაუღიმა .
გოგონამ ლოყებაფაკრულმა ჩახარა თავი და უხერხულად გაუღიმა წყვილს .
- ყველგან წყვილები ხართ და აღარ შემიძლია - გაიცინა და მაცივრიდან ცივი წყლის ბოთლი გამოიღო .
უეცრად თავბრუსვევა , რომ იგრძნო და წაბარბაცდა .
- მანო - წამოიყვირა თათომ და ხელი შეაშველა დაქალს .
-კარგად ვარ ნუ გეშინია , ამ ბოლო დროს ასე მჭირს ...
ცივი ბოთლი შუბლთან მიიდო და შავი თმა შეეცადა მეორე ხელით აეწია სიცხისგან შეწუხებულს .
-მანო შენ ასე არასდროს დაგმართნია ! - ანერვიულდა ჩიკვილაძე .
- ჩემო ლამაზო არ ინერვიულო რა ხომ იცი რა მგრძნობიარე ვარ ზედმეტი გადაღლილობის ბრალია ... გთხოვ შენ ნუ ინერვიულებ და სანერვიულოს ნუ დამიმატებ ჩემო სიცოცხლე - მძლავრად მოეხვია თათოს .
-ბოდიში , რომ გეკითხები მაგრამ ... ბექასთან ბოლოს ურთიერთობა როდის გქონდა ?
მანო დაიბნა სახეზე აწითლდა და თათოს ბრაზნარევი სახით შეხედა.
-ამისთვის უნდა მეთქვა - თავი გაინართლა თათომ .
მანომ გაუვინა და ლოყაზე აკოცა .
-ასე ორი კვირის წინ ან უფრო მეტი ... რატონ მეკითხები ?
-კიდევ ერთ უხერხულ კითხვას დაგისვამ და დიაგნოზს დაგისვმა კარგი ?
მანომ თავი დაბნეულნა დაუქნია.
-ციკლი ხომ არ გადაგიცდა ? - ჰკითხა თვალებ მოჭუტულმა .
ქალს ისევ გაუწითლდა ღაწვები და დაბნეულმა ...

გადაავლო თვალი გასულ დღეებს ...
- მგონი კი , კი გადამიცდა ... და ეს რა შუაშია რო ?
-კაკი - გასძახა ძმაკაცს სამზარეულოდან -შემოდი ძნობას გაფიცებ ...
- რა ხდება ?
- ბიჭო ქალს ორი კვირის წინ თუ სექსი ქონდა და მერე გადაუცდა ხოა შესაძლებელი ორსულად იყოს ? თან თუ რაღაც სინფტომები ემთხვევა ?
-კი არის რა ხდება რო ?
-კაი არაფერი თათო კართან გელიდები გამომყევი .
სამზარეულოდან გავიდნენ ბიჭები და გოგოები მარტო დატივეს .
- სერიოზულად ? - იკითხა გაოცებულმა მანომ.
-ღადაობ ? - პირღია ედგა თათოც -რა ხდება ? - იკიათხა დაბნეული ღიმილით სამზარეულოში შესულმა ლიზამ . - უი თათო ანდრომ ველოდები მალე გამივიდესო .
-გავედი მე და არ დატოვო ეს მარტო - გააფრთხილა მანოზე და ანდროსკენ წავიდა . - სად მივდივართ ?
- უახლოესი აფთიაქი სად არის ?
- აქვე ქუჩის გადაკვეთისთანავე .
- ხო და ფეხით გადავიდეთ მაშინ.
- კარგი და იტყვი რა ხდება ?
- ორსულობის ტესტი უნდა ვუყიდო მანოს .
- ანდრო ... ორსულად , რომ აღმოჩნდეს მერე ? მერე რა იქნება ?
- მოვლენებს წინ ნუ გავისწრებთ პატარა - ხელი გადახვია და თავზე აკოცა.
გაბადრულს ჩარღიმა და მომენტალურად ყველაფერი დაავიწყდა , მისი შეხებისას .
თითქოს გულმა ორმაგად ძლიერად დაიწყო ძგერა და რატომღაც ძალიან მოეწონა ეს შეგრძნება .
ვერ იტყვის პეპლები ვიგრძენი მუცელშიო , ეს გაცილებით დიდი და ძლიერი გრძნობა იყო .
აფთიაქში შესულები ფარმაცევტისკენ წავიდნენ .
როგორ გრილოდა აფთიაქში , ამოისუნთქა .
-გამარჯობა , რამდენიმე სახის ორსულობის ტესტი თუ შეიაძლება - ფარნაცევტმა გოგონამ ჩიკვილაძე ამრეზიით აათვალიერა , ლიპარტელიანის დანახვაზე კი ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია და თვალები მინაბა .
- ისა ორსულობის ტესტითქო - შეახსენა მკაცრი და ირონიული ტონით ჩიკვილაძემ .
ასეთი რამ არასდროს დამართნია .
მანო ბექასთან , რომ დაინახა მხოლოდ დაქალის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი უღრღნიდა შიგნეულობას და ახლა იმდენად გაბრაზდა ისეთ ჭკუაზე იყო ლამის მივარდნოდა იმ გათახსირებულ გოგოსთან და სათითაოდ ღერა ღერა დაეწიწკნა ის გაპუწული თმა .
სახეზე ბრაზისგან წამოხურდა როცა დააფიქსირა როგორ ეფლირტავებოდა ფარმაცრვტი ანდროს თვალებით ის კი ირონიულ ღიმილს სახიდან არ იშორებდა და მგონი უკმაყოფილოც არ უნდა ყოფილიყო ამ სიტუაციით .
ფული უნდა ამოეღო , ლიპარტელიანმა თვალები , რომ დაუბრიალა და უკან ჩააბრუნებინა .
უხერხულად შეიშმუშნა და ფილი უკან ჩააბრუნა .
ავერსის პარკით ხელდამშვენებული გამოვიდა აფთიაქიდან და თან ღრენით მიაბოტებდა გზაზე .
იმდენად მწარედ გაკრა გულში რაღაცამ მოუნდა ხელი მთელი ძალით დაეჭიმა და გული მაზოხისტურად ამოეგლიჯა მკერდიდან .
ისე განრაზდა აზროვნების უნარი დაკარგა და ვერაფერზე ვეღარ ფიქრობდა , მხოლოდ ერთი სცენა უტრიალებდა გონებაში , ერთს კი მეორე ემატებოდა სათაურით ∆ როგორ ვაწამოთ მოფლირტავე ფარმაცევტი გოგონა ∆ ...
რატომ გაბრაზდა ასე ძალიან ? ამ კითხვის დასნისგან თავს იკავებს , როგორ არ ჰკითხა ალტერეგომ მაგრამ მაინც ვერ ფიქრობს ვერაფერზე .
მხოლოდ მანქანის გამაყრუებელმა სიგნალმა და შემდეგ მის წელზე წავლებულმა და შემოხვეულმა ხელებმა გამოაფხიზლა ...
გაოცებულმა და დაბნეულმა ახედა წარბებშეკრულ სვანს და ფეხები აუკანკალდა .
- კი მაგრამ რა ჯაბდაბაზე ფიქრობ ასეთზე ? იცი კინაღამ მანქანას , რომ შეუვარდი ? - გაცოფებული ელაპარაკებოდა და ხელებს არ უშვებდა , იმფრნად ახლოს ყავდა სხეულზე აკრული ჩიკვილაძე , რომ საუბრის დროს გოგონას ბაგეებს თავის ბაგეებს ახებდა.
- მე ... მე უბრალოდ ...
- საინტერესო დასანახი ხარ , როცა ეჭვიანობ - ცინიკურად ჩაიცინა სვანმა .
- ვერ ... ვერ მივხვდი ... - ამოიბლუყუნა მისი სიახლოვით დაბნეულმა და თავი დაწყევლა მისი საქციელის გამო .
მამაკაცის კისერზე შემხვეული ხელი ქვმოთ ჩააცოოცა და ნაზად დაიწყო ხელის თამაში .
იგრძნო და დაინახა , როგორ მოუდუნა ძლიერი ხელები სვანს და როგორ მიებლინტა სიამოვნებისგან თვალები .
- შენ ახლა წითელ ზონაში შეიჭერი იცი ? - ვნებისგან დაბოხებული ხმით იკითხა ლიპარტელიანმა .
- ძალიან კარგი - ამოილაპარაკა კმაყოფილმა და უფრო ნაზად განაგრძო ხელების თამაში .
- დაისჯები - ირონიულად და ვნებიანად გაუღინა გოგონას .
- მსნენია ზოგს სასიამოვნო დასჯის მეთოდები აქვსო - ჩაილაპარაკა ისე , რომ მამაკაცის ტუჩებისთვის თვალი არ მოუშორებია .
ზუსტად იცის ახლა თვალბში , რომ ჩახედოს ბრინჯივიათ დაიბნევა ...
- და შენ გინდა , რომ დაისაჯო - სახე კიდევ უფრო მიუახლოვა გოგონას და როცა დაინახა , როგორ მიებლინტა თვალები კოცნის მოლოდინში ზუსტად მაშინ დაიხია უკან .
- წამოდი გავიგოთ მანოზე - ხელით უბიძგა გაოცებულს და სახლში სულ მსუბუქი ბიძგებით აიყვანა ...

°°°
სადაქალოში პირველი პატარა ბაიას დაბადება ყველას ისე გაეხარდა , რომ სულ გადაავიწდათ ბავშვის მამაც და ჩასახვის ხერხიც ...
°°°
- ეს გაღიმებული სმაილკი რას ნიშნავს ამიხსენით ვინმემ სანამ გავრეკე - ნერვიულად გადაისვა თმებზე წყკისგა დასველებული ხელები და უკვე ვინ მოსთვლის მერამდენე ტესტი დააგდო სარეცხი მანქანის ზედაპირზე ...
- ხალხო აქ წერია , რომ ... თუ გაღიმებული სმაილიკები წერია ესეიგი ტესტი ... დადებით პასუხს იძლევა ...
გაოცებული საუბრობდა ლიზა და თათოს გაღიმებულ სახეზე თვითონაც იბადრებოდა ...
- აქ ჩემი პატარა ზის ? ჩემი პატარაა ჩასკუპებული ჩემს მუცელში ? - იკითხა ცრემლმორეულმა მომავალმა დედიკომ ...

- ჩეემი მომავალი ნათლული მოევლინება მალე ქვეყანას ?
ვინ უნდა გაანებიროს დეიდამ პატარა ? - მუცელზე ეფერებოდა თათო მანოს .
- ჩემი სიყვარული , ჩემი ნათლული ... როგორ გაგანებივრებს დეიდა ...
ბუტბუტებდა ლიზა ...
მისაღებში იჯდნენ , ყველა ჩუმად იჯდა ...
დაბნეულები იყვნენ არ იცოდნენ რა უნდა ეთქვათ ...
- ჩვენი ბავშვობის ოცნება ახდა ,
გვეყოლება ნაღდი ბაია , რომელსაც არაფერს მოვაკლებთ , ვაიმე როგორ უყვარს დეიდას უკვე ...
ბუტბუტებდა თათო ...
ისევ სიჩუმე და ნიკას ნომერზე მოსული ზარი .
- ვაკოო ტოო საიდან მირეკავ შეჩემ°ა
- ...
- მოიცა , მოიცა ... ქართული ნომერია ეს ...
- ...
- შენ ხო არ გარეკე ბიჭო რატო არ თქვი , რო ჩამოდიოდი ...
- ...
- ბიჭო ეხლა მეგობართან ვართ და გამოვალთ და გნახავთ ...
- ...
- ამოვიდეს უთხარი აქ - ჩაიჩურჩულა ჩუმი ხმით თათომ.
- არ ტეხავს ? - იკითხა ნიკამ
თათომ თვალები დაუბრიალა ეს რა მაკადრეო ...
- მისამართს მოგწერ და ამო . - ტელეფონი გათიშა და გაბადრულ ბიჭებს გადახედა .
- როდის ჩამოეთრა ? - იკითხა გაბადრულმა საბამ .
- გუშინ ღამითო .
- ვინაა ? - იკითხა თათომ .
- ჩვენი ბავშვობის ძმაკაცია , ვაკო კვანტალიანი , გერმანიაში იყო წასული ერთი წლით და ჩამოდის ...

°°°
უნდა გენახათ მანოს სახე ვაკო , რომ დაინახა , ფეხზე ძლივს დადგა ...
არც მიკვირს მანოს გემოვნებაში და ყველა გოგოს გემოვნებაში ჯდებოდა ჩვენი ვაკო ...

°°°
- ეს თათოა - ეშმაკურად ჩაიფხუკუნა ნიკამ და თავით ანდრკსკენ ანიშნა , ვაკომ გადაიხარხარა და თვალი ჩაუკრა ანდროს ... - ეს არის ლიზა - ჩაილაპადაკა თბილად და ვაკოს მუჯლუგუნი კრა , რომ ფხუკუნი შეეწყვეტინებია . - ეს კიდე მანოა - თვალებით მანოს დაუწყო ძებნა და სამზარეულოდან გამომავალს თავისთან უხმო ...
ბიჭებმა მანო ისე მიიღეს როგორც საკუთარი და ...
ორსულად , რომ გამკაცხადეს , თვითონ მოყვა ტკივილიანი ამბავი და ყველას გულთბილი სალამიც მეგობრობის განხრით მიიღო ...
- აი ეს არის ჩვენი მომავალი გმირი დედა მანო - ანიშნა გოგონაზე და გაუცინა ...
გაცნობის სეანსები , რომ დამთავრდა ყველა ერთად დაჯდა მისაღებში მაგიდასთან .
- წავალ წყალს დავლევ - წამოსადგომად მოემზადა მანო თათო , რომ წამოხტა და უკან დააბრუნდა - შენთვის გადაღლა არ შეიძლება მე მოგიტან ...
ამაზე ყველას გაეცინა ...
- რა ჩემს ნათლულზე არ უნდა ვიზრუნო ?
- გოგო , ჯერ ერთი თვის ორსულიც არ ვარ - გაიცინა მანომ .
- ჩემთვის მაინც მოსავლელი ხარ ! და საერათოდ გაჩუმდით რა ! - სასაცილოდ დაატრიალა საჩვენებელი თითი ჰაერში და კურტუმოს ქნევით წავიდა სამზარეულოსკენ .
ესმოდა უკნიდან სიცილი , მაგრან გაბადრული უტეხად მიაბიჯებდა ...
არა მაინ როგორ გააბანძა წეღან ლიპარტელიანმა , არა ნამდვილი სულელია , ამანაც როგორ მინაბა სანატრელი კოცნის მოლოდინში თვალები ?
მეტის ღირსია !
- ნამდვილი სულელი ვარ ! არაუშავს აწი ჭკუას ვისწავლი ...
არა მაინც რიგორ გააბანძა , არა ინ ფარმაცევტსაც სადაც ვნახავ ალბათ თვალებით გაბურღავ ...
ნუ მე რატო უნდა გავბურღო ...
იმიტონ , რომ გასაბურღია ! აბა რა არის ჩენთან ერთად იყო და რანაირად უყურებდა თან რაზე შევედი ? ორსულობის ტესტზე ...
დარიშხანზე უნდა შევიდე და ეგ უნდა ვაჭამო წამლად !
ვაიმე რეებს ვლაპარაკობ - გაეცინა და უკან მობრუნდა მაცივრის კარი , რომ დაეკეტა .
ჰოპ ... სიურპრიზი !
ანდრო ლიპარტელიანი იდგა კარის ჩარჩოზე მიყუდებული , კარი კი საიმედოდ ჩარაზულს და ჩაკეტილს მიაგავდა , გასაღებიც რა ჩუმად გადაუტრიალებია .
- დიდი ხანია აქ დგახარ ? - თვალები მოჭუტა და ქვედა ტუჩი ნერვიულად მოიყოლა კბილებსშუა .
ყინუკიანი ბოთლი მაგიდაზე გადადო და უკუ სვლით წავიდა კედლისკენ , როცა მისკენ მიმავალი ანდრო შენიშნა.
საბოლოოდ კედელს , რომ აეყუდა მერე უკვე გასაქცევის ძებნას დაბნეუკი შეუდგა .
თვალების ცეცება არც მაშინ შეუწყვიტავს ლიპარტელიანმა კედელზე ხელები , რომ ააყუდა და შუაში მოიქციოა ჩიკვილაძე .

- არც ისე - ჩახშული ხმით დასჩურჩულა ზედ ბაგეებზე და უფრო მიუახლოვა სახე ...
- მანოს წყალი უნდა მივუტანო - ხელებსშორის გაძვრა და , რომ არა ძლიერი ხელი მაჯაში და შემდეგ წელზე სამზარეულოდან გააღწევდა .
- მოიცდის წყალიც და მანოც - ვნებიანად ჩასჩურჩულა და კედელს ხელმეორედ ააკრა , იმ განსხვავებით , რომ ძლიერი ხელი წელში შეუცურა . - როგორ მაგიჟებს ეგ შორტი - ტუჩები გაილოკა სვანმა - ეგ ტოპი - საჩვენებელი თითი ქვემოთ ჩაასრიალა მკერდისკენ და გახურებული თითებით იქ თამაში განგრძო . - როგოტ აღმაგზნებს შენი ფორმები - ყურში ჩუმად ჩასჩურჩულა და ბიბილოზე კბილები მოსდო - როგორ მომწონს შენი მიბლენტილი თვალები , ჩემი შეხებისას , რომ გაჟრჟიალებს , როგორ მომწონს , როცა ბრაზდები , ორმაგად სექსუალური ხარ , - ჩურჩულებდა და ამ ისედაც სულელს უკვე დედამიწიდან ამოწერას გაქრობას უქადდა .
ჩიკვილაძე უკვე ვნებისგაბ გაგიჟებული იდგა და არ იცოდა რა მოექმედებინა , ბოლოს ისევ ქვედა ტუჩს მიადგა და თვალები სიამოვნებისგაბ მინაბა წელზე გახურებული თითები , რომ ათამაშდნენ .
- ჯანდაბა , ჯანდაბა - აგრესიულად წამოიძახა და ჩიკვილაძეს ვნებიანად და ისევ ნაზად წაეტანა ბაგეებზე .
ისე სიამოვნებს ეს ნაზი კოცნა , ისე აგიჟებს და უზღვავებს ვნებებს , რომ სიამოვნებისგან გაგიჟებას უქადდის .
ლიპარტელიანი ისე პროფესიონალურად უნაცვლებდა კბილებს და ენას ერთმანეთს , რომ არა მისი შემოხვეული ხელი ძირს მოადენდა ზღარათანს .
მოშორებისთანავე დაჭყიტა თვალები თათომ და თვალები გადაატრიალა , როცა მიწყვეტით აკოცა ლიპარტელიანმა .
შემდეგ კი კარისკენ დაადგა გზას მაგრამ ჩიკვილაძის სიტყვებმა გააშეშა .
- ასე არ შეიძლება , შენ მოდიხარ მადებილებ და მერე მიდიხარ - ამოიბუზღუნა და ცრემიანი თვალები გაბრაზებულმა შეანათა ანდროს .
- შენ დებილდები ? - გაიცინა სვანმა და ჩიკვილაძეს სახეზე მიეფერა .
ესეც გაინაბა , და თავი უკან გადააგდო .
- აა უი დებილდები თურმე - ისევ გაიცინა სვანმა და მკლავებში მოიქცია სუსტი არსება .
- ასე ნუ შვები , თორემ ჩამეძინება - ამოიჩურჩულა , მხოლოს მას შემდეგ რაც ლიპარტელიანმა თითების აცოცდაცოცება დაიწყო მის კისერში მეორე ხელით კი მის თმას ეფერებოდა .
ჩიკვილაძე იდგა და ორი გაკნაჭული ხელი მამაკაცის წელზე ჰქონდა შემოხვეული .
თავი კი მის სურნელოვან კისერში ჰქონდა ჩამალული .
- ასე ? - იკითხა და უფრო სასიამოვნოდ განაგრძო თავის საქმე .
ჩიკვილაძეს მზაკვრული გეგმა მოუვიდა თავში , ცოტა იიფიქრა თუ ბევრი იფიქრა ბოლოს გადაწყვიტა შეესრულებინა .
∆ ერთხელ მაინც ვიქნები თამამი , მეც ხომ უნდა ვიცოდე შემიძლია თუ არა ვიმოქმედო მის ჰორმონებზე ∆
თავი აწია და ისეთი თვალებით შეხედა , წამის მეასედში მოახდინა მამაკაცის თვალების ცვალებადობა .
- ასე არა ? - დაუსვა რიტორიკული კითხვა და ტუჩები მამაკაცის კისრისკენ წაიაღო , სველი კოცნა დაუტოვა და თანდათან ზემოთ აუყვა კოვნით , იგრძნო მამაკაცის ახეულზე დავლილი ჟრუანტელი , ყურს როცა მისი გმინვა მიწვდა წამში უფრო გათამამდა .
სახესთან , რომ მივიდა კბილებით მის ნიკაპს წაეტაბა და შემდეგ კოცნით მოურჩინა ადგილი .
ჯერი ტუაცებზე , რომ მიდგა , ჯერ ნაზად შეეხო , შემდეგ კი მისი ქვედა ტუჩი კბილებში მოიქცია და ისევ ნაზად აკოცა .
ყოველივეს , რომ მორჩა ნაზად მაგრამ ჟინით წაეტანა მის ბაგეებს .
წამით მოეჩვენა , რომ მამაკაცის თვალები გამჭირვალე იყო , და თითქოს თავისი თავი დაინახა იქ ...
დედა ეუბნებოდა თუ ამ ყოველივეს შეამჩნევ მიხვდები , რომ იმ ადამიანჯსთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ადამიანი იქნებიო ...
კოცნიდა მთელი გრძნობით და ვნებით ...
მამაკაცის ხელი ფეხზე , რომ კგრძნო ასრიალებული და შემდეგ მოჭერილი წამის მეასედში მოაშორა ტუჩები და მსუბუქი ჩუმი ხმით ამოიკვნესა .
ლიპარტელიანმა ნეტარედ დაუკოცნა ყელის მიდამო , შემდეგ კი მსუბუქად უკბინა ლავიწზე , სველი კოცნით მოუშუშა ∆ ნატკენი ადგილი ∆ და მხოლოდ ამის შემდეგ გადავიდა უფრო აქტიურ მომენტზე .
მუცელზე შემოიჯინა ჩიკვილაძე და სამზარეულოს მაგიდაზე შემოსვა .
ტუჩებზე ისევ ვნებიანად წაეტანა იმ განსხვავებით , რომ ხელი ტოპის ქვეშ შეუცურა და ნეტარედ მლეფერა შიშველ წელზე და მუცელზე .
- გვეყო ... - უცებ ჩამოხტა მაგიდიდან და თვალი ჩაუკრა მამაკაცს , შემდეგ მოწყვეტით აკოცა და მაიკა გაისწორა ...
- 1 - 1 ? - იკითხა ცინიკური ხმით და მისკენ წავიდა .
- აჰამ ! - ამაყი გაიჯჰიმა და სიამაყით მოიღერა ყელი .
- ხო არა ? - ირონიულ ღიმილს არ იშორებდა მამაკაცი სახიდან.
სწრაფად აკოცა გოგონას და ნეტარებაში გადავარდინლს , რომ ჰკიდა თვალი კმაყოფილმა ჩაიცინა . - 2 - 1 - თვალი ჩაუკრა და სამზარეულო დატოვა .
კიდევ კარგა ხანს ვერ მოვიდოდა გონს , რომ არა

სამზარეულოში შესული ლიზა და მანო .
- სად ხარ ამდენ ხანს წყალი გთხოვე ბავშვის გაკეთება კი არა - ტუჩები გაბუსხა მანომ.
არ იცის ამ სიტყვებზე როგორი რეაქცია უნდა ჰქონდეს .
ამაზეც რა თქმა უნდა ანდრო გაახსენდა და მომენტალურად წამოხურდა სახეზე .
ლიზამ და მანომ გაკვირვებულებმა გადახედეს ერთმანეთს .
- რა ხდება ? - იკითხა მანომ .
- კარგად ხარ თათუ ? - სახეზე მიეფერა ლიზა .
- არ ვიცი როგორ ვარ ან როგორ უნდა ვიყო ...
- გამიშვი წყალი დამალევინე აღარ შემიძლია გაშრა პირი და თან მოყევი ჰე .
- არა ახლა რამეს იჭვებენ დღეს ხომ ჩემთან რჩებით და მოგიყვებით ყველაფერს ღამე რა .
ყველა სათითაოდ გალაგდა სამზარეულოდან .
მთელი დღის განმავლობაში დარეტიანებული დადიოდა , გონზე არ იყო გარშემო რა ხდებოდა .
ყველა , რომ იცინოდა ეს უემოციოდ და ურეაქციოდ იჯდა .
კი ყველას უკვირდა ანდროს გარდა მაგრამ არაფრის დიდებით არ ძრავდა კაცისშვილი ხმას .
აივანზე გავიდა , ოღონდ უკანა მხრიდან .
ისეთ კორპუსში ცხოვრობდა უაკანა მხრის აივნიდან მხოლოდ ლამაზად მოხატულ კედლებს ხედავდა .
ზედ ეწერა შეყვარებული წყვილების სახელები .
ზოგს საერთოდ იქ გააჰქონდა თავისი გრძნობა სიტყვებით .
აქა იქ ლამაზი ნახატწბი ეხატა , რომელიც პულივიზატორით იყო დახატული .
სულ ოცნებობდა იქ შუაში დიდი ადგილი ცარიელი , რომ იყო მისი სიყვარულისთვის ყოფილიყო გამოყოფილი , მაგრამ ისეთი პირი უჩანს მის ბედს აშკარად ვიღაც დაასწებს .
- მეჩვენება თუ მოწყენილი ხარ ? - უკნიდან ვაკოს ხმა მოესმა და ჩაეღიმა .
- არ გეჩვენება - თბილი და სევდიანი ხმით წარმოთქვა და ცალი თვალით ახედა სიბნელეში ჩამალულ ვაკოს .
- შეიძლება ? - იკითხა მის გვერდით დადებულ ლურჯ პუფზე .
- კი როგორ არა მოდი .
- თუ მარტო ყოფნა გინდა არ გაგიტყდეს იცოდე თქმა .
- დაჯექი - ხელით პუფზე ანიშნა და გაუღიმა .
- სიყვარული არა ?

თავიდან გაოცებულმა გადახედა გვერდით მჯდომს , შემდეგ კი როცა სიყების ქვეტექსტს ჩაწვდა სახეზე ალი აუვიდა და ისე გაწითლდა , სიბნელეშიც კი გაარჩევდით მის სახეზე დადებულ ფერს .
- მე ...
დაიწყო ბლუყუნი .
- შენ გგონია , რომ არ ხარ საკუთარ გრძნობებში გარჯვეული , გგონია , რომ აფსურდია შენი გრძნობა იყოს რეალური რადგან მას სულ რამოდენიმე დღეა იცნობ ...
არადა კარგად იცი , რომ გიყვარს , უბრალოდ არ გინდა საკუთარ თავს გამოუტყდე ამაში და იწყებ უაზრკდ ბლუყუნს , როცა შეგიძლია თქვა უბრალოდ კი რატომ უნდა გაახალტურო საქმე ? ...
მშვიდად მოსაუბრე ვაკოს გადახედა და გაოცებულმა თავკ ჩახარა .
შემდეგ კი გბელნაკბენიბიატ წამოყო თავი და თვალებ დაქაჩული მიუბრუნდა კვანტლიანს .
- რა იცი , რომ რამოდენიმე დღეა ვიცნობ ?
- შენგან განსხვავებით ვიცი , როგორ გიყურებს ქალი , რომელსაც უყვარხარ ...
- დაგინახავს ვინმეს თვალებში უზღვევი სიყვარული ?
- კი ... ჩემი შვილის დედაში ...
- მერე ახლა ? - ყურებდაცქვეტილი მიუბრუნდა ბიჭს .
- წავიდა ...
- სად წავიდა ? - პირი გააღო ოდნავ.
-კარგი გეხუმრე - სიცილი ატეხა ვაკომ და გოგონას დამშვიდებაც გამოიწვია .
- რა ბოროტი ხარ მე კიდევ რა აღარ ვიფიქრე - ამოისუნთქა მშვიდად .
- შეყვარებული ხარ ! - თქვა მტკიცე ტონით
- შენ რა იცი ? ხომ თქვი ვიხუმრეო ანუ არ იციროგორ ვუყურებ ლიპარტელიანს .
- ახლა შენ თავი დაიწვი ... - კმაყოფილს ცალყბად ჩაეცინა კვანტალიანს .
- რატომ ? - ცალი წარბი აწია გაკვირვების ნიშნად ჩიკვილაძემ .
- მე არ მითქვამს ის , რომ სიყვარულის ობიექტში ანდროს ვხედავდი - თვალი ჩაუკრა გოგონას - ეგ შენ თქვი .
- სულ ვვოცნებობდი აი იქ დიდი კედელი , რომაა დიდ ადგილზე ჩემი და ჩემი სიყვარულის სიმბოლო ყოფილიყო გამოსახული .
ყოველ დილას სულელივით აივანზე გამოვდიოდი , რომ დამენახა ვინმემ ხომ არ დაიკავა ის ადგილითქო .
ნელნელა , რომ ივსება და ივსება ეს კედელიც მიხარია , მაგრამ შიში მკმძაფრდება ვაიდა სხვამ დაიკავოს ის ადგილი ? ...
- არ დაიკავებს , უბრალოდ უნდა გწამდეს , უი ხო შენი დაქალი გათხოვილია ? - იკითხა მანოზე .
- მანო ? არა არ არის ...

ნასიამოვნებს ჩაეღინა ვაკო მანოსადმი ინტერესებში , რომ გამოიჭირა .
- მოგეწონა არა ?
- რაღა დაგინალო და ძალია კარგი გოგოა .
არ ელოსა ასეთ გულრწფელ პასუხს , ვაკო უფრო დააფასა .
რა თქმა უბდა მანოსთან ამ აღიარებაზე ლაპარაკს არ აპირებდა .
- იმაზე ლაპარაკი არ დაგვჭირდება , რომ ეს აღიარებითი ჩვენება ამის იქით არ უნდა გავიდეს ...
ჩაილაპარაკა თათომ ...

°°°
- დავლიოთ - მისაღებში აივნიდან , რომ შებრუნდნენ ვაკომ თავისი იდეა გააცნო სამეგობროს , რაზეც გაბადრულები დასთანხმდნენ ჯერ ბიჭები მერე გოგოები .
- ანდრო , წამო გამომყევი რაა ვიყიდოთ სასმელი და რაღაცეები ...

სახლში დატვირთულები შემოვიდნენ , რომელ პარკში რა ეწყო ვერ გაეგოთ , ძლივს დაახარისხეს თეფშებზე და სამოყვარულო სუფრა გაშალეს .
- ეს რა არის ? - სიცილით გამოვიდა სამზარეულოდან ლიზა და ნიკას გაბადრული სახის დანახვაზე გაიპრანჭა .
ხელში იოგურტების დიდი შეკვფა და ნატურალური წვენები ეკავა , მეორე ხელში შოკოლადებიანი პარკი ...

- მანო ხომ არ სვამს და წამოვუღეთ ეგენი ... - მხრები აიჩეჩა ვაკომ .
- და რატო გადაწყვიტე რო არ ვსვამ - მხიარულად გაიცინა მანომ და აგრძნობინა მომეწონა შენი საქციელიო .
- ორსულად ხარ როგორც მახსოვს - ცალყბად ჩაიცინა ბიჭმა .
- აი ეს რაღააა გაფიცებთ - სამზარეულოდან თათო გამოვიდა , რომელსაც ხელში არც ისე პატარა დათუნია ეკავა , ჩახუტებული ყავდა და რბილ ბეწვზე ეფერებოდა .
- ეგ ბავშვის პირველი სათამაშოა - მხრები ისევ აიჩეჩა უდარდელად კვანტალიანმა და ყველას გაოცებაც გამოიწვია .
მანო ბედნიერი წამოდგა ფეხზე და დათუნია ჩაიხუტა .
- დედი ნახე , როგორ გვანებივრებენ მე და შენ უკვე - მხიარულად გადაიკისკისა და მუცელზე ხელი მოისვა .
ლიზა და თათო უცებ მივარდნენ მანოსთან და მთელი ძალით მოეხვიენ ...
დალევა , რომ დაიწყეს ვეღარ გაჩერდნენ .
კარგად შეზარხოცებული იჯხა აივანზე ისევ თავის წითელ პუფში ჩიკვილაძე და ელოდებოდა მოსალოდნელ კარის ხმას ...
არ იცის რატომ ელოდება ანდროს შემოსვლას , მაგრამ ძალიან უნდა ახლა კარი გაიღოს და მამაკაცი შევიდეს ...
ოცნებებში იყო გადაშვებული და მართლა , რომ გაიღო კარი ხმაც კი ოცნებებს დააბრალა .
- რატომ განმარტოვდი ? - იკითხა ლიპარტელიანმა მშვიდი ხმით და ისე დაიკავა ადგიკი მის გვერდით ლურჯ პუფში დიდი კედლისთვის თვალი არ მოუშორებია .
- როცა ალკოჰოლს ვიღებ , მაშინვე ნოსტალგიურ ხასიათზე ვდგები და რაღაც მენატრება , ახლაც ასე ვარ ერთი განსხვავებით , დედის თბილ ხელება ყოველთვის ვგრძნობ !
ოღონს მაკლია რაღაც , ისეთი რაღაც რაც ყველანაირ დანაკლისს შემივსებს ...
- და რა არია ეგ რაღაც ?
- არ ვიცი ... - არ გამოსდის ტყუილი ჩიკვილაძეს ...
- კიდევ ერთხელ გაგიმეორო კითხვა ? - ჰკითხა მშვიდი ხმით და განგმირავი მზერით შეხედა გვერდით მჯდომს ...
- შვილი მინდა - ამოიჩურჩლა , ჩუმი ხმით , ისეთი ჩურჩულით თითქოს ვიღაცას უნალავს თავის სანუკვარ ოცნებას ...
- რა თქვი ? - ღიმილი ვერ შეიკავა ლიპარტელიანმა .
- ხო რა იყო - მხრები აიჩეჩა და აწითლებულმა მზერა მთვარეს გაუსწორა ... - რამდენი ვარსკვლავია - ამოიჩურჩულა და ჩამოვარდნილს სურვილი ჩაუთქვა ... - ესეც ასე ჩავიფიქრე ვნახოთ რამდენად მალე ამისრულდება .
- რა ჩაიფიქრე ? - ეშმაკური ღინილით იკითხა მამაკაცმა და პუფზე ისე გადაწვა ზურგი რაღაც ნაწილზე , რომ დაედო .
- რა არა ვინ ...
-ვინ ჩაიფიქრე ?
- შენ !
ლიპარტელიანმა ჯერ თვალებმოჭუტულმა აათვალიერჩაათვალიერა ერთი შეხედვით თამამი არადა ალკოჰოლისგან გათამამებული გოგონა და მერე ტუჩის კუთხეში ჩაიღიმა .
- ხომ იცი , რომ დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს ? - იკითხა ეშმაკური ღიმილით სვანმა .
- მარადიულ სიყვარულს ...
- რა კი ასეა შენი აზრით დრო დაგვინდობს ?
- მე მგონია , რომ დაგვინდობს .
- რატომ ?
- თუ დრო სიყვარულს დაინდობს შენ ჩემთვის მარად მოსიარულე სიყვარული იქნები ...
- დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს ...
დღე ისევ წაიღებს დარდს ...
შენ ალბათ ნოტებზე დარჩები
სხვებს არ მოაბეზრებ თავს ...
- გწამს სიყვარულის ?
- ბოლომდე ! - ჩაილაპარაკა მტკიცედ ლიპარტეიანმა .

- არ შეგაწუხებს ხალხის მზერა !
- როცა შენ ჩემს გვერდით იქნები ...
- მეჩვენება თუ სიყვარულს ვუხსნით ერთმანეთს ?
- ჩვენ უბრალოდ ვმღერით - მხრები აიჩეჩა ლიპარტელიანმა.
- შენ ზღვას გავხარ ...
- მღელვარეს ...
- ტალღებს ...
- განვლილს , რომელიც ...
- დაბრუნდება ? - იკითხა ნიკაპაკანკალებულმა ჩიკვილაძემ .
- ალბათ ...
- ეგ პასუხი არაა !
- არ ვიცი !
- უბრალოდ ჩამეხუტე !
უთქმელად მიიზიფა სუსტი ახეული თავისკენ ლიპარტელიანმა და მძლავრად მიიხუტა ...
ღამე ...
ცა ...
მთვარე ...
ვარსკვლავები ...
°°°
∆ დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს ...
მარადიულ სიყვარულს ... ∆

°°°


°°°
პირველი ღამე , დატკვებული ყველაზე ძვირფასი საჩუქარი და ასრულებული სანუკვარი ოცნება ...
სადაქალოში მეორე ბავშვი ...
°°°
- ყველა წავიდა ... მეც წავალ - ძლივს მოაშორეს ლამაზ ცას თვალი და ერთმანეთს მოცილდნენ .
ისე გასულიყვნენ სახლიდან ყველა , არც კი გაუფრთხილებიათ ეს ორი ...
- კარგი - ჩაილაპარაკა და კართან მივიდა .
- კარგი - გაიმეორა მისი ნათქვამი ლიპარყელიანმა .
- აჰამ - თვალებში უყურებდა ჯიქურ მამაკაცს და უფრო და უფრო გრძნობდა მისი დანახვისას მოზღვავებულ ადრენალინს ...

- რატომ გინდა , რომ გამაგიჟო ? - თვალებში ჭინკები აუთამაშდა და ისე მიეჭრა ჩიკვილაძეს გააზრებაც ვერ მოასწრო ...
წელში ხელი შეუცურა და თავია სხეულზე აიკრა , თათომ თვალებ დაჭყეტილმა გასწია თავი უკან და შეცვლილ სახეზე დააკვორდა სვანს .
- იმიტომ , რომ არ მინდა მხოლოდ მე ვიყო გაგიჟებული .
- სიამოვნებით გავგიჟდებოდი შენთან ერთად - ვნებიანი კოცნით დააჯილდოვა ჩიკვილაძე და ხელი თმაში შეუცურა .
- არ გინდა - ძლივს მოშორდა მის ტუჩებს და ძლივს ამოიჩურჩულა .
- მინდა , თან როგორ !
- მე ...
- შენ ? - წამით მოშორდა და მაშინვე ღიმილი მოეფინა სახეზე წვერებზე , რომ ფეხის წამოიწია გოგონა და ინივიატივა თავის თავზე , რომ აიღო ...
მეორე დილა , რომ გათენდა ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა , ერთადერთს რასაც ნათლდად გრძნობდა თავის გამაგიჟებელი ტკივილი იყო .
გადმობრუნდა თუ არა მუცლის არეში საშინელი ტკივილი იგრძნო .
ერთი წამოიკვნესა მსუბუქად და ცრემლები გადმოუშვა თვალებიდან .
არაფერი არ ახსოვდა პირველი რამდენიმე წუთი , მერე ყველაფერი კადრებად , რომ ამოუტივდივდა მახსოვრობა გახურებულ ხელებზე შეწყდა .
დაფეთებული წამოხტა საწოლიდან და თეთრ ზეწარზე წითელ ლაქას დააშტერდა .
პირველი რაც გაივლო თავში მისი მოძებნა იყო ...
მთელი სახლი დაიარა ანდროს ძახილით მაგრამ მამაკაცი არ ჩანდა ...
აცრემლებული ჩამოჯდა საწოლზე და ტირილი მორთო არაადამიანური ხმით .
უკვე მეორედ ! მეორედ გაამასხარავეს !
იმ განსხვავენით , რომ ახლა შეყვარებული იყო , უგონოდ შეყვარებული მაგრამ ამ წამს ?
ტკივილის და ზზღის გარდა ვერაფერს ვეღარ გრძნობდა.
ტკიოდა ფიზიკურად , მორალურად და ყველანაირად !
ცრემლები არაადანიანური სახით მოიწმინდა და აბაზანაში შევიდა , წყალი გადაივლი და სახლი მიალაგა .
კარზე ზარის ხმა , რომ გაიგო ფეთიანივით გააღო , იქნებ და ანდროაო ...


∆ ხო დილაასრიან წავიდა , რომ საუზმე მოერთმია დილით შენთვის საწოლში ∆


წაკბინა მეორე მემ რითაც ისევ ცრემლების გადმოყრა დაიმსახურა ...


∆ დე შევცდი დე ! მაპატიე დე გთხოვ , იმედი გაგიცრუე არა ? მაპატიე დე ∆


კარი გააღო თვითონ გვერდით გადადგა გზა კი ლიზას და მანოს დაუთმო .
- რა გჭირს ? - დაფეთებულები მიახტნენ დაქალს , რომელიც გულის წასვლის პირას იყო .



----------------------
- გამაბრიყვა - ცრემლები გადმოუშვა და ერთიანად მოყვა ყველაფერი .
- ვინ ანდრომ ? ეგ ყველაფერი ანდრომ ქნა და წავიდა ?
- ანდრო და ჯანდაბა მე !!!!
- დაწყნარდი გოგო ეე მაგას უნდა გადაყვე ?? ვერ მიყურებ ? გამაუპატიურა და მაინც ვაგრძელებ ცხოვრებას გესმის ? ამის გამო აი ! - თითით მუცელზე ანიშნა და გაუღიმა .- არ ღირს შენი ცრემლები მაგის გამო დამიჯერე !!!
- მუცელი მტკივა - ამოიტირა ლიზას კალთაში თავ ჩადებულმა და ფეხები უფრო კომფორტულად გადაადო მანოს ფეზებს .
- ხო იცის , მუცლის არეში ტკივილი ზოგჯერ .
- შენ გეტკინა ?
- მე ყველაფერი მეტკინა , იმ არაკაცმა ძალა იხმარა , ყველაფერი დასინიაკებული მქონდა ... - შენ?
- კარგი იყო ძალიან
- იმედია თავი დაიცავით - ლიზამ თვალები დააკვესა სახე ალეწილ ჩიკვილაძეს .
- არა - ტუჩი მოიკვნიტა და სახე სატირლად დამანჭა .
- ეჰე , მანო შენი და ამის ბავშვი ერთად გაიზრდებიან - ჩაილაპარაკა ლიზამ და დაქალის მუჯლუგუნს გმირულად შეხვდა .


°°°
- შენ რაღაც ამ ბოლო დროს ძალიან სუსტი მეჩვენები - თვალები მოჭუტა მანომ .
- და ეს ისაა რაც მე მგონია ?
- კი ლიზა მგონი ეგაა ორსულობის ტესტი გამოიღე აბა უჯრიდან რომ ამომიტანა ამან ყველა არ გამომიყენებია .
2 თვეზე მეტი იყო გასული იმ ღამიდან და ლიპარტელიანის გაქრობიდან .
ენატრებოდა უსაზღვროდ , მაგრამ რას იზამდა .
ბიჭებთან ურთიერთობა არ გაუფუჭებია არც საბას და კაკის შეყვარებულებთან და არც ნიკასთან და ვაკოსთან .
რა თქმა უნდა ყოველდღე ნახულობს ყველას , მაგრამ პრინციპების გამო არ კითხულობს ანდროს და გოგონებსაც უშლის მათზე თემის ჩამოგდებას ...
ენატრება , როგორ არ ენატრება.
ზკგჯერ ეზიზღება , მაგრამ როცა ახსენდება მისი გამოხედვა , შეხება და კოცნა არანორმალური სურვილი იპყრობს კიდევ ერთხელ უბრალოდ შეხედოს .
მეტს არაფერს , საერთოდ არაფერს ითხოვს მისი გული .
- არა უბრალოდ გადაღლილობის ბრალი იქნება.
- დროზე ! - ერთ ხმად დაიღრინეს გოგოებმა და აბაზანისკენ გააგდეს..
- ღიმილიანი ! - ზუსტად იცის , რომ მიუხედავად ყველა ტკივილისა გააზრებულად გაეხარდა ის ფაქტი , რომ მალე მანოსავით გაბერილი იქნება მუცელზე .
ასევე გააზრებულად გაბადრულმა მოისვა მუცელზე ხელი , სარკეში ჩაიხედა და მხოლოდ ახლა შეამჩნია ოდნავ მაგრამ შესამჩევად გამობურცულ\გამობერილი მუცელი ...

°°°
სახლში იჯდნენ , რა თქმა უნდა ბიჭებისთვის არ უთქვამთ ახალიმბავი ...
ცადეს , რომ ცოტახნით არ ენახათ ისინი , რომ ეს აჟიტირება ცოტათი ჩაეცხროთ .
თათო სახლში დააბოტებდა და გოგონების საუბარს თან უსმენდა თან არა .
თავბრუსხვევა , რომ იგრძნო და ძირს დავარდა .
მიუხედავად იმისა , რონ იცოდნენ ეს რისგანა იყო მაგრამ განერვიულებულებმა მაინც დაურეკეს კაკის და საავადმყოფოში წაიყვანეს უგუნო .
გინს , რომ მოვიდა ჩაესმოდა სიტყვები ბუნდოვნად , კაკუ გოგონებს ელაპარაკებოდნენ აქაიქ ჩამკყუდებული საბა ვაკო და ნიკაც შენიშნა და მხედველობა დაძაბა , ყურები დაცქვიტა და ლოგინზე სუსტი მაგრამ ღიმილიანი სახით წამოჯდა .
- რა დამემერთა ? - იკითხა და გოგონებს მიეხუტა , რომლებსაც შუაში მოექციათ ჩიკვილაძე.
- გული წაგივიდა .
- ბატონო კაკი ანალიზების პასუხი - ექთანმა კონვერტი გადასცა და პალატა დატოვა .
- ამას ამის პასუხებს აღარ ვეტყვი უკვე მერამდენედ უნდა მომცენ ორსული პაციენტის ანალიზების პასუხები და რამდენჯერ უნდა შევტენო ამ გოგოა - ამოიოზრა კაკიმ.
- მართალია მანდ რაც წერია , ორი თვის ორსული ვარ - აწითლებულმა სახე ლიზას კისერში ჩამალა და ხელი ძალიან მაგრად მოუჭირა მანოს.
- რა ? - ერთხმად შეჰკივლეს ბიჭებმა .
- ანდრო ? - იკითხა გაბრაზებულმა ვაკომ და წიხლი მიარტყა აპარატს .
-ეე შეჩე°ა ეგ აპარატი შენზე ძვირი ღირს - ხელზე დაექაჩა სიცილით კაკი ძმაკაცს .

°°°
- ბიჭია ! - ექიმის სიტყვებზე გაბადრულს გაეღიმა და მეგობრებს ბედნიერი მაგრამ მაინც სევდიანი ღიმილით ჩაუკრა თვალი .
როგორ არ უხაროდა მისი ბიჭი და მანოს გოგო , რომ ერთად გაიზრდებოდნენ .
მაგრამ ლიპარტელიანზე ფიქრები წამით არ აძლევდა მოსვენებას .
მანომ ბექას უჩივლა .
ბექა ციხეში ჩაჯდა , ბავშვზე , რომ უთხრა გინებით გამოისტუმრა რაც არავის გაკვირვებია მაგრამ არავის და მითუნეტეს მანოს ხასიათი ამიტონ არ გაფუჭებიათ .
ვაკომ და მანომ როგორც იქნა საშველი დააყენეს , როგორც ნიკამ და ლიზან ...
მხოლოდ ის იყო მარტო , მაგრან არა მას უკვე ჰყავდა თავისი პატარა მუცელში ...

°°°
უკვე საკმაოდ დაღამებული იყო , სახლში მარტო იჯდა , ლამაზი ორსულისთვის შესაფერისი ვარდისაფერი კრემისფერშირომ გადადის ყვავილებიანი სარაფანი ეცვა და დიდ მუცელზე ხელს ისვამდა.
მარწყვს მთელი მონდომებით ეტანებოდა შვიდი თვის ორსული და ცდილობდა ცრემლები შეეკავებინა .
აივანზე გავიდა და პუფში ჩაჯდა.
დიდ კედელზე შუაში დიდი ადგილი დაკავებული , რომ დაინახა ტირილამდე ეტკინა .
ის დღე გაახსენდა ...
ღამე ...
ცა ...
მთვარე ...
ვარსკვლავები ...
მე ...
შენ ...
ჩვენ ...
ცრემლიანი თვალებით გადაწყვიტა წაეკითხა საშუალო ზომის ასოებით ნაწერი ...
სხვისი სიყვარულით მაინც გაიღიმებდა ...
∆ დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს ...
დღე ისევ წაიღებს დარდს ...
შენ ალბათ ნოტებზე დარჩები ...
სხვებს არ მოაბეზრებ თავს ...
თუ კი დრო სიყვარულს დაინდობს , მაშ იყავი ჩემი მოსიარულე სიყვარული , დაე ფაგვინდოს სიყვარულმა ,
ჩვენ ხომ თვით მარადიული სიყვარული ვართ ! თუ კი შენ გჯერა სიყვარუკის მუდამ ! არ შეგაწუხებს ხალხის მზერა , თუ კი შენ ჩემთან იქნები ... მუდამ ერატად ! ∆
ფაოცებული კითხულობდა ნაწერს და ცრემლები ღაპაღუპით მოსდიოდა თვალებიდან ...
კარის ხმაზე გამიფხიზლდა ისიც მთლიანად ვერა ...
კარი , რომ გააღო და თავჩაღუნული ლიპარტელიანი დაინახა , ისევ მოიცვა ყველაფერი რაღაც ფერმა ...
არ იყო შავი , არც წითელი ალბათ მონატრების ? თუ სიყვარულის ? ან იქნებ ორივესი ? შეიძლება ...
თავი , რომ ასწია ლიპარტელიანმა პირველი თვალში გამობურცული მუველი მოხვდა , გაფართოებული თვალებით შევიდა სახლში და კარი ფრთხილად მიკეტა .
დაიჩოქა და გახურებული ტუჩები მუცელს შეახო .
ხომ ყველას აუკრძალა მასზე ლაპარაკი , ხომ თავსაც შეპირდა არასდროს აღარ ვახსენებ ასე უფრო გამიადვილდება ცხოვრებაო , მაგრამ მაინც როგორ მოენატრა მისი დანახვა მისი შეხება მისი ხმა !
- ჩემი !
მის სიტყვენზე გამოფხიზლდა და უკან დაიხია ორი ნაბიჯით .
მამაკაცი ფეხზე წამოდგა და ტკივილიანი მზერით შეხედა გოგონას .
- მისი ხათრით ... გაფიცებ მომისმინე გთხოვ ...
უთქმელად შევიდა სახლში და
სარწეველა სავარძელში ფრთხილად ჩაჯდა , შემდეგ კი მარწყვის ჭაამა განაგრძო .
- ვიცი , გატკინე იმ ღამემ ვიცი დაღი დაგასვა , მაგრამ ეგოისტურად მინდოდა გხსომებოდი . მამაჩემს დედაჩემი
კინაღამ გადაყვა , ჩემი და კინაღამ შეირყა და უბრალოდ არ გამოდიოდა , ვიცი გამიგებ მაგრამ იმ ტკივილს ვერ მაპატაიებ რაც მოგაყენე ...
ვეერ დაგირეკავდი გესმის ? სუსტი ვიყავი საიმისოდ მომესმინა როგორ გამითიშავდი ან როგორ მეტყოდი მეზიზღებიო , ან სულაც როგორ მეტყოდი არაუსავსო ასე ხომ უფრო დამნაშავედ ვიგრძნობდი თავს ?
როცა დავძლიე შიში მანქანა დამეჯახა , კომაში ვიყავი რამდენიმე თვე , მამაჩემი ბიზნეს ედგა თავში დედაჩემი ჩემს დას ... მე კი ისევ კომაში ვიყავი , როგორც კი მოვძლირდი მოვედი ... ვიცი არ ვარ ღირსი მაგრამ , ახლა როცა ყველა ოჯახის წევრს დავეხმარე და ყველა კარგად არის მომეცი უფლება , გთხოვ მომეცი უფლება მეც შევიგრძნო მამობრივი სიყვარული შვილია მიმართ ...
გაოცებული უსმენდა ხა გულს უხაროდა , რომ ის კიდევ მასთა იყო ... უხაროდა , რომ ჰქონდა ამდენხნიან განშორებას მიზეზი ... უხაროდა ის , რომ შესაძლი იყო ჰქონლდა სრულფასოვანი ოჯახი მას და მის შვილს ...
- ჩშ ... დრომ დაგვინდო გესმის ?
მე ისევ ნოტებზე აი აქ ვზივარ , შენ რომ არა არ ვიცი ჩემს ცხივრებას როგორ დავუკრავდი , შენ ჩემი ნოტები ხარ ...
გესმის ? დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს , მარადიულ სიყვარულს !!!

- ჩემი ფერია !
- ის კედელკ რაღამ მოგაფიქრა ?
- ჰკითხა ბედნიერი ღიმილით ...
- მე შენ როგორც მახსოვს სამი ოცნება აგისრულე ... - ჩაიღიმა ტუჩის კუთხეში .
- შენი თავი , კედელი და ბავშვი - გაიღინა და ვნებიანად წაეტანა მკნატრებულ ბაგეებს ...

° მიყვარხარ !
° მეც მიყვარხარ !

°°°
მერე ? მერე გასული სამი წელი , ბედნიერი ოჯახები ,
ნიკა - ლიზა
ვაკო - მანო ( ვაკოს ხომ ძალიან კარგი ადამიანია , მანდ ხომ მანოს შვილი თავისად მიიღო , მისი სიყვარული ხომ მაინც არ უარყო მიუხედავად იმისა , რომ მანო გააუპატიურეს )
კაკი - ნანო
საბა - ელენე
სამეგობრო წრე და რაღათქმაუნდა ...

∆ დრო , დრო რომელიც სიყვარულს ინდობს ...
მარადიულ სიყვარულს ... ∆

∆ დრო , მხოლოდ სოყვარულს დაინდობს ...
დღე ისევ წაიღებს დარდს ...
შენ ალბათ ნოტებზე დარჩები ...
სხვებს არ მოაბეზრებ თავს ... ∆

ძლივს მოვიტანე ეს ისტორია თქვენამდე ...
მობილურით ნაწერი და ნაწვალები .
ჩემი ყველა ისტორიისგან გამორჩეული ისტორიაა ეს , შინაარსობრივადაც და ჟანრითაც , შევეცადე ცოტა განსხვავებული ისტორიით დავბრუნებულიყავი , მენატრებოდით თვენ და თქვენი უთბილესი კომენტარები , მომენატრა ის შეგრძენა თქვენს კომენტარებს , რომ ვკითხულობ და ვტბები , მინდა თითოეული თქვენთაგანი სათითაოდ "დავაგულისსმაილო" .
ჰაერივით მჭირდებით ! მიყვარხართ ძალიან აბა შემიფასეთ ...