-შვილო რამდენიმე კვირაა სახლიდან არ გასულხარ .ასე არ შეიძლება სამყაროსთან კავშირს ვერ გაწყვეტ
-გინდა თქვა რომ ამ ელექტრო ეტლით ქუჩაში ვისეირნო ? არა გმადლობთ.
-ასე ვერ გააგრძელებ -ალექსანდრე ოთახიდან გავიდა.ივანე კი ხელებში თავ ჩარგული ჯდა აკუთარ ეტლში. ბინდდებოდა როდესსაც კარზე კაკუნი გაისმა. ივანემ გააღო და სახეზე უსიამოვნო გამომეტყველება დარჩა. აშკარა იყო არ გახარებია მათი დანახვა.
-როგორ ხარ ძმაო-მაღალმა შავგვრემანმა ბიჭმა მას მხარზე ხხელი დაარტყა.
-არასვეულებრივარ.-ირონია ნარევი იუმორით უთხრა ივანემ და ეტლს გადახედა.
-შენთვის სიურპრიზი გვაქვს-ოთახში საშუალო სიმაღლის ქერა ბიჭი შემოვიდა და წვრილი ხმმით თვა
-რა სიურპიზი-ივანე არ იყო სიურპრიზების მოყვარული
-გამოფენაზე მივდივართ ისევ პირველმა უთხრა
-არაა არაა. ლუკა სანდრო თქვენ ალბათ ვერ ამცნევთ მაგრამ მე იარუი არ შეიძლია.
-სამაგიეროდ ჩვენ შეგვიძლია.-ლუკამ თბილად აუღიმა და ეტლს დასტაცა ხელი.
-მოიცადეთ მოიცადეთ-აყვირდა ივანე-მამაჩემს მაინც უთხარით სად მივდივართ ინერვიულებს
-იცის ! ზუსტდ მისი იდეა იყო-სანდრომ ეს თქვა თუ არა მაშინვე დაინახა ლუკამ როგორ დაუბრიალა თვალები . მაგრამ ივანემ თითქოს არც გაუგონიაო სხვა თემაზე გადაიტანა ლაპარაკი.
სამხატვრო გალერეაში არც თუ ისე ბევრი ხალხი იყო შეკრებილი. აშკარა იყო უცნობი მხატვრის ნამუშევრები გამოეფინათ. ივანემ გადაწყვიტა მარტო ყოფნა მირჩევნიაო და სხვა მხაესგაუყვა ეტლით ბიჭები კი სხვა ნამუშევრებთან დატოვა. კუხეში გავიდა თუ არა მის წინ მდგარი მაღალი ყავისფერითმიანი გოგო დაინახა რომელიც მისგან ზურგით იდგა. გოგოს იმდენად ლამაზი ტანი ჰქონდა ივანე გაჩერდა. ამ დროს გოგო შემობრუნდა და ღიმილი სახეზე შეაშრა. ყავისფერი თვალები სქელი ტუჩები და ქათქათა თეთრი კანი მარგალიტივით უბზინავდა. ის პირდაპირ ივანეს უყურება და გაოცებას ვერ მალავდა. ამ გაოცებაში ერი რაღაც სიხარულიც რაღაც მწუხარებაც რაღაც სიბრალულიც მაგრამ გაოცება ყველაფერს ფარავდა. გოგონაწინ წაიწია და ივანესთან მივიდა
-შემიძლია რამით დაგეხმაოთ?
-ფიქრობთ რაკი ეტლით ვარ დახმარება მჭირდება ?
-ეგ არც მიფიქრია -მშვიდად მიუგო გოგონამ-უბრალოდ შემოგთავაზეთ. ეჭვი მეპარება მხატვრის ვინაობა იცოდეთ ან ნამუშევრების არსი.
-გმადლობთ მაგრამ ეგ უკვე გავიგე. ეკა ბერძენიშვილია მხატვარი. ნამუშევრები ეძღვნება 2008წლის აგვისტოს ომს. მე უფრო თქვენი სახელი მაინტერესებს-ეს თქვა ივანემ და უცებს სინანული იგრძნო,,როგორ გავბედე ამის თქმა?! ის ხომ ასეთი ლამაზია მე კი...'' ფიქრებიდან ისევ გოგონამ გამოარკვია
-ნინი. -ივანემ გაოცებისაგან პირი დააღო.-თქვენ რა გქვიათ-ისე იკითხა გოგონამ ვითომ არ სცოდნოდა
-ივანე.ივანე მღებრიშვილი
-სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა ჩემი წასვლის დროა-ნინიმ თვილად გაუღიმა და გასასვლლისკენ გაემართა
-ჩემთვისაც. ჩუმად წაიბუტბუტა ივანემ.
ამ დროს მიმსი მეგობებიც მოვიდნენ და უთხრეს რომ ალექსანდრეს დაერეკა და ეთხოვა რომ ბიჭბი მასთან მისულიყვნენ და დარჩენილიყვნენ.
-წავედით ჭკუის კოლოფო ძალიან მშია-სასნდროს სულ შიოდა-ნატალის გაკეთებულ ვახშამზე მეტად ხომ იცი არაფერი მმიყვარს
-წამოდიიწამოდი მეც მომშივდა-დაეთანხმა ივანე რომელსაც ერტი სული ჰქონდა შინ მისულიყო.
-აბა რიგირ გაერთეთ?-ალექსანდრე ყალბი ბედნიერებით შეეგება ბიჭებს
-არაჩვეულებრივად აიი თქვენი ბიჭი ისევ ფორმაშია ვიღაც გოგო გაიცნო-როგრ ყოველთქვის სანდრო ვერ აჩერებდა ენას.ალექსანდრეს კი გაოგნება შუბლზე ეწერა
-მართლა ? -ძლივს ამოერღა-კარგი გოგო იყო? რა ერქვა
-ივანემ უხალისუდ მიახალა. ნინი ერქვა დ აკი კარგი გოგო იყო.-ალექსანდრეს თვალები კდევ უფრო გაუფართოვდა.
-ნინი ??
-ხო ნინი რამოხდა?
-არა არაფერიი... ქერა იყო თუ შავგვრემანი.?
-შავგვრემანი ალექსანდრე ბიძია.მამამისი გეხოდინებათ შოთა სანაია. რესტრნების ქსელი აქვს
-კი კი ვიცი. მამამისიც ვიცი და ეგ გოგოც.-ამ დროს ალექსანდრემ ლუკას ანიშნა გამოდიო და გაიყვანა.- გახსოვს რომ გეუბნებოდი რომივანეს სანახავად ორჯერ მოვიდა ვიღააც გოგო მეთქი?
-კი მახსოვს მერე ?
-აბა ტვინი გაანძრიე
-არ არსებობს!!! ნინი იყო? ეს ნინი იყო?
-ხოო სულელო
-აუ რამაგარიაა. მოდი ვუთხრათ
-გაჩერდი ბიჭო რა უნდა ვუთხრათ იცი ივანე ეგ გოგო შენ რომ გაიიცანი საავადმყოფოში დადიოდა ხოლმე შენთანთქო?
-მართალია არ გამოვა. აბა რა ვქნათ ?
-მოდი შეხვედრა კიდევ ერთხელ მოვუწყოთ ,,შემთხვევით''-ალექსანდრემ გაიცინა.
-აი მესმის მამა -ლუკამ სიიცლი დაიწყო და თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია. შმდეგ ისევ ბიჭებთან დაბრრუნდა, ისე ივახშმეს ხმა არ ამოუღიათ. შემდეგ დასაძინებლად წავიდნენ