ბავშვების გაღვიძებას ველოდებოდი, ეზოში ვიჯექი და ნაუშნიკებით სიმღერებს ვუსმენდი.
სახლიდან თოკო გამოვიდა.
- რაქენი მოიარე მთელი სვანეთი? -მკითხა თოკომ.
- მოვიარე კი არა დავგორდი ნახე რა მჭირს._ ვუთხარი თოკოს და ჩემი ნატკენი ფეხები ვაჩვენე.
- სანამ აქ ვართ ველოსიპედი დაივიწყე. თორე შვებულების კლინიკაში გატარება მოგიწევს.
- სამაგიეროდ ერთი კარგი ბიჭი გავიცანი.
- ჩუმად შენ არ გაგიგოს იკამ.
- თქვენც უნდა გაგაცნოტ კარგი ბიჭი ჩანს. ყოველ წელს აქ ვისვენებო.
- კაია დღეს კოცონს, რომ დავანთებთ დაუძახე მოვიდეს.
- თოკო ირაკლიმ დამირეკა ამ დღეებში ამოვდივარ და გნახავთო.
- ხოო ვიცი ველაპარაკე მაგის ზარმა გამაღვიძა, მისამართი ჩაიწერა.
_ აუ ისინი არ აპირებენ ადგომას? -
- წამოსვლის წინ ასაფეთქელები ვიყიდე, შესაშინებლად, წამო ოთახებში შევუგდოთ. _ მითხრა თოკომ .
- ვიცოდი რომ მომზადებული წამოხვიდოდი. :დ - სიცილით ვუთხარი თორნიკეს.
ყოველ წელს ვუწყობთ ერთმანეთს მსგავს მახეებს. წინა წელს ჩემი ეკაკოს და თოკოს გუნდმა გავიმარჯვეთ, წელსაც ანგარიშს ჩვენ ვხსნიდით. ჯერ ბიჭების ოთახით დავიწყეთ, მე როგორც ყოველთვის მობილური მომზადებული მქონდა გადასაღებად. ერთდროულად გაისმა ხუთი ასაფეთქებლის ხმა, ნიკუშა და გიორგი შიშისფეთებით წამოხთდნენ.
- ვაახ ჩემი ომი დაიწყოო? - შეშინებული წამოხტა ნიკუშა.
- რა ხდება რუსეთის ჯარიი მოგვადგა?-
- სადაა ჩემი იარაღი ? - ნიკუშა უკვე საბრძოლველად ემზადებოდა :დ :დ
მე და თოკო სიცილს ვეღარ ვიკავებდით და სამალავიდსან გამოვედიით
- 1-0 - ხელებით ვაჩვენე ბიჭებს.
- გიჟები ხართ რა . გოგო შენ მაგას უნდა აყვე შენ მაინც რამ გადაგრია :დ :დ
- რავქნა ბრძოლა ბრძოლაა . :დ :დ სიცილს ვერ ვიკავებდით ვერცერთი.
ხმაურზე გოგოებსაც გამოეღვიძათ და ოთახიდან გამოვიდნენ.
- ხო მშვიდობაა რა ხდება? - ნამძინარევი ხმით იკითხა ეკაკომ
- კი ჩემო პრინცესა ბიჭები შევაშინეთ უბრალოდ. - უთხრა თოკომ.
- უკვე დავიწყეთ თამაში? _ გახარებულმა ნუკამ იკითხა.
- კი და 1- 0 ს გიგებთ.-
- საღამომდე ანგარიში შეიცვლება. - გამომხედა გიორგიმ.
- ვნახოთ ვნახოთ. - ჩაილაპარაკა თოკომ.
- მოწესრიგდით და ჩამოდით ქვემოთ, ეზოში დავსხდეთ და ჩვენი მარშვრუტი დავგეგმოთ.
- კაი. - სიხარულით წამოიყვირა ნუკამ.
ეზოში მდგარ მაგიდას შემოვუსხედით და გეგმების დაწყობას შევუდექით.ხვალიდან იწყებოდა ჩვენი საინტერესო ექვკურსია.
- წრეში ბურთი არ ვითამაშოთ? - წამოიძახა ნუკამ .
- აუ კიი რა რამდენი ხანია არ მითამაშია.- დავეთანხმე ნუკას.
- ნატა დაუძახე იმ ბიჭს მოვიდეს, ჩვენც გაგვაცანი.
- ვინ ბიჭი? - ინტერესიანი თვალებით გამომხედა ეკაკომ.
- დღეს ტრამვატოლოგიურ კლინიკაში წასვლას გადამარჩინა. :დ :დ
- რა მოგივიდა? - მკითხა ნუკამ.
- ველოსიპედიდან გადმოვარდი.
-მიდი უცებ დაუძახე ამოვიდეს ჩვენთან.
- კაი მოვალ მალე.
დროებით დავემშვიდობე ბავშვებს და ლადოსთნ წავედი.
- ლადო- დავუძახე ჭიშკრიდან.
პასუხი შუა ხნის ქალმა გამცა.
- გისმენთ.
-ლადო სახლშია?
- კი ერთი წუთით დავუძახებ. ეზოში შემოდით.- თავაზიანად მითხრა ქალმა.
- გარეთ დაველოდები.
მალე ლადოც გამოვიდა, ჩვენთან ამოსვლა შევთავაზე ისიც დამთანხმა. ბავშვებს ლადო გავაცანი. ეკაკომ თვალი ჩამიკრა კაი ბიჭიაო :დ :დ ამაზე ორივეს გაგვეცინა .
ვითამაშეთ, ძალიან გავერთეთ დღევანდელი საღამო კი კოცონმა, მეგორულმა გარემომ და გიტარიტ აჟღერებულმა ჰიტებმა დააგვირგვინა. ლადო თვალს არ მაშორებდა, ჩემს პირდაპირ იჯდა. მისი თბილი მზერა შეუძლებელია მხევდველობდიან გამომრჩენოდა.
- ჩემი საფირმო ბუტერბროდები ვის უნდა? - ვკითხე ბავშვებს. ისინიც ერთხმად დამეთანხმნენ.
სამზარეულოში შევედი და მომზადება დავიწყე. მალევე სამზარეულოში ლადო შემოვიდა.
_ გიდნა მოგეხმარო?
- არა იყოს თითქმის ვამთავრებ.
ლადო იდგა და მიყურებდა თან მიღიმოდა. უკან გადაწეული თმის ღერი ჩამომივარდა, ხელები დასვრილი მქონდა, თმის გადაწევა არ შემეძლო, ლადო მომიახლოვდა მისი ხელები სახეზე შემეხო, ამ შეხებით თითქოს მთელ სხეულში დამიარა ჟრუალტელმა ისე ნაზად და ალერსიანად შემეხო.
- მადლობა _ ვეცადე მისი ამ ქმედებით გამოწვეული დაბნეულობა არ შემჩნეოდა.
- ეხა რაღაცას გეტყვი და იცოდე არ გამახილო. -ვუთხარი ლადოს.
_ სამარე ვარ. _ მითხრა და ინტერესიანი თვალები შემომანათა.
- ეხა გიორგის ბუტერბროდში სათამაშო მორიელს ჩავდებ ოღონდ არ შეიმჩნუიო რომ რამე იცი კაი?
ლადომ თავი ვეღარ შეიკავა და სიცილი დაიწყო.
- მეთქი რამე სერიოზულიათო, არ შევიმჩნევ არაფერს. : დ სიცილს არ წყვეტდა. ბუტერბროდების გატანაში მომეხმარა.ბავშვები სიამოვნებით შეუდგნენ ჭამას.
- ვაიმე ეს რა არი. - შეიცხადა გიომ.
- რა იყო რა გაყვირებს? - კითხა ნიკუშამ
- რა რა მაყვირებს ბიჭო ნახე რამხელა მორიელია.
- ვაიმე სამზარეულოში მაგიდაზე დადიოდა ეტყობა შემთხვევით მანდ აღმოჩნდა. - სიცილს ძვლივს ვიკავებდით მე და ლადო.
-გოგო მწამლავ ? - გიო ვერ მშვიდდებოდა. თამ მორიელის განსაკუთრებით ეშინოდა.
- ვიღცამ დღეს თქვა რომ ანგარიში შეიცვლებაო და ასეც მოხდა 2- 0 გიო _ თავი ვეღარ შევიკავე და სიცილი ამიტყდა. _
- არაა ეს გოგო ნორმალური. სულ გადაირიე ხო ? _
- ჯიგარი ხარ ნაატ _ მითხრა თოკომ .
- ჩემი ჭკვიანი გოგო. _მოვიდა ეკაკოდ ა კოცნით დამაჯილდოვა
გიო გაბრაზებული მიყურებდა.
- კაი რა ნუ მიბრაზდები.
- არა ხო იცი რო მორიელების ძაან მეშინია.
_ კაი ბოდიში და მეტჯერ აღარ ვიზამ._ დასჯილი ბავშვივით ვუთხარი გიოს.
_ კაი შევრიგდით.- გახარებული ჩავეხუთე გიოს.
უკვე საკმაოდ გვიანი იყო და დასაძინებლად ვემზადებოდით კოცონიც უკვე ჩამქრალი იყო .
_ ხვალ რა გეგმები გაქვთ. - მკითხა ლადომ.
- ხვალ ჯერ ხერგიანების სახლ მუზეუმს დავათვალირებთ და მერე პიკნიკის მოწყობა გვინდა. არ შემოგვიერთდები?
- დიდი სიამოვნებით- გამიღიმა და დროებით დამემშვიდობა.
_ ნაატ ტელეფონზე გირეკავენ . - დამიძახა ნუკამ.
ნუკას ტელეფონი გამოვართვი. ირაკლი რეკავდა....



დააფიქსირეთ თქვენი მოსაზრება.