მორიგე დღე! ისევ მათეს ზარი და ქალის სუსტი სიცილი..

-როგორ ხარ ანამარია?
-არამიშავრს,შენ?
-რავი, თავის ტკივილი რომ არ ჩავთვალოთ საკაიფოდ
-მიდი ექიმთან
-მივალ
-მიყვარხარ
-მეც..

ლოგინიდან ავდექი და ისევ ქალის სიცილი, მაგრამ ეს მე არ ვყოფილვარ, საშინლად ვიყავი დარწმუნებული რომ მე არ გამიცინია, სარკეში შავი და თერთი ლანდები ერთმანეთში ირეოდნენ..
ზუსტად ეს მაკლდა, სულები არა მარტო შორიდან ახლა სახლშიც კი ჩამისახლდნენ..
კაცის ბოხი ხმა ისევ ჩამესმა, სიცილი იყო და ამდროს კარი გაიღო..
ეს ყოველივე ჩემი ცხოვრების სტილი გახდა, ამიტომ აღარაფერი მიკვირდა, ოთახიდან გასვლისას ვთქვი "მადლობა კარის გაღებისათვის უცნობო" და ღიმილით სამზარეულოში შევედი..

საუზმე მალე დავასრულე, უსაქმურობით აღარ ვიცოდი რა მეკეთებინა და ჩემს უსაყვარლეს უცნობ კაცს დავუძახე..

-ჰეი, დამელაპარაკე..
-რაგინდა ანამარია
-არაფერი მოვიწყინე, გამართე!

ჩუმი ჩაცინება, შემდეგ ხარხარი, დილა უთენია საშინელი ჭექა-ქუხილი და შემზარავი ხმები..
ამდროს ტელეფონმა დარეკა, ავიღე და გავქვავდი, გავშეშდი, შევიშალე და გარდავიცვალე..

"-გამარჯობა ანამარია! მათე აღარ არის"

ეს სიტყვები იმდენად მომხვდა გულზე ვერ ვაზროვნებდი, ცხედარი ხვალ უნდა ჩამოესვენებინათ.. მე კი მხოლოდ ერთი კითხვა მაწუხებდა "რატომ" და თან ცხარე ცრემლით ვტიროდი..
ხმა ისევ ჩემთან იყო " მათე დაავადებული იყო, ზუსტად ამიტომ დაემართა ეს, ის ვერ განიკურნებოდა ამიტომ არ ქონდა ექიმთან მისვლას აზრი"

უფრო მეტად ავქვითინდი, მხარზე ცივი ნიავი ვიგრძენი, თითქოს ჩემს დაწყნარებას ცდილობდაო, ამდროს ისევ კივილი, ნგრევის ხმა და ცვიმა იყო..

--
მეორე დღე, მათეს დასაფლავება, ღმერთო ჩემო, მისი დანახვა არ შემეძლო, არ შემეძლო მეყურებინა როგორ ასვენებდნენ მიწაში.. თვალები ცრემლებით მევსებოდა, სახეს ვიხოკავდი, მინდოდა მეც მასთან ერთად დავემარხე..
მიწის დაყრის შემდეგ, როდესაც ყველა წავიდა, მის საფლავზე დავეცი და მიწა გულზე დავიყარე, ვტიროდი და მის სახელს ისტერიკულად გავიძახოდი.. ცივი ნიავი მხოლოდ ჩემს ირგვლივ უბერავდა, თითქოს მეხუტებოდა მაგრამ იმხელა ტკივილს განვიცდიდი ეს ნუგეში არაფერს მაძლევდა..

როგორც იქნა სასაფლაოდან წამოვედი, მაგრამ რა შეიცვალა? ნახევრად მკვდარი დავდიოდი, ხმებს გიჯივით ველაპარაკებოდი, ჩემი არავის ესმოდა.. სწორედ ეს გახდა მიზეზი ბარგის ჩალაგებისა და საგიჟეთში ჩემი ფეხით მისვლის..ყველა მათეს ნივთი ჩავალაგე, ასევე ჩემებიც და იმ გზას დავადექი სადაც ცხოვრების გაგრძელებას ვაპირებდი..

-გამარჯობა! დარეგისტრირება მინდა!
-თქვენ გიჟი ხართ?
-არ მეტყობა?
-კარგით შებრძანდით! ნივთები აქ დატოვეთ! არ დაგჭირდებათ..

მხოლოდ მათეს სურათი და მისი ბავშობის სათამაშო ავიღე და დიდ შენობაში შევედი, ყველას თეთრები ეცვა, მეც მალე გამომაწყვეს და სხვებთან ერთად ჩამაგდეს..

-აბა გოგონი აქ რაგინდა?
-გიჯივარ!
-ნახე იქ ზებრა გარბის, იქეთ კი სპილო
-არ მაქ თქვენი თავი
-ვა ეს ბიჭი ვინაა?
-დამიბრუნე სურათი..

იმდენად გავმწარდი როდესაც მათეს სურათი ერთ-ერთმა არანორმალურმა აიღო სიმწრისგან ვუკბინე. ამის გამო დავისაჯე სადღაც შავ ოთახში ჩამკეტეს..
ყოველდღე იგივე მეორდებოდა, ჩემი უცნობი აღარ მეკონტაკტებოდა, სიზმარში ყოველთვის ბედნიერ მათეს ვხედავდი და საშინლად ატირებული ვიღვიძებდი, შემდეგ კი ვკიოდი..
შემშალა ასეთმა ცხოვრებამ, აღარაფერი მინდოდა, მაგრამ სიკვდილი არ მოდიოდა, მხოლოდ იმით ვიიმედებდი თავს რომ თვითონ დამემართებოდა რამე..

*******
შემდეგი ღამე, ისევ ბნელი ოთახი, მხოლოდ მთვარის შუქი თუ აღწევდა, კარი ღია დარჩათ, ვაუ გაკვირვებულივარ, ამდროს უცნობი დამელაპარაკა,ისევ ბოხიხმა..

-ანამარია!
-გისმენთ!
-გინდა დედასთან მამასთან და მათესთან?
-კი საშინლად მინდა...
-მაშინ დამიჯერე! წადი და ოთახიდან წამლები და დანა მოიტანე...

არ ვიცოდი ეს რჩევა გამეთვალისწინებინა თუარა მაგრამ თეთრი ლანდი მიახლოვდებოდა, ეს მათე იყო, ჩემი მათე! ის ჩამეხუტა და მითხრა რომ დედას და მამას ჩემი ნახვა სურდათ, რომ ასეთ ცხოვრებას მათთან ცხოვრება ჯობდა!
მე კი ღამე ზუსტად 12ზე გავიპარე, დანა და წამლები მოვიტანე.. ისევ სამამდე დავითვალე.. 1.2.3................................................

ვენების გადაჭრა, ძილის წამლები, სისხლი, ჭექა ქუხილი, კაცის ტირილი, მოთქმა გოდება, წვიმა და ნგრევის ხმა! სულად ვიქეცი, ვუყურებდი დილას როგორ შევიდნენ ოთახში მაგრამ სისხლის გუბე დახვდათ..
ისიც დავინახე როგორ გადაიყვანეს ჩემი სხეული მორგში, მაგრამ ამას ნაკლები მნიშვნელობა ჰქონდა რადგან მე შემეძლო მეგრძნო დედის, მამის და ჩემი მათეს ჩახუტება..

ანკეტა :
სახელი-ანამარია
ასაკი-17 წელი
სტატუსი-შეშლილი, სულებთან მოსაუბრე!
გარდაცვალების დრო- 00:00სთ

ანკეტას ავსებდა ....... ხელმოწერა -უცნობი მეგობარი... !!!!!


პ.ს ესეც დასასრული ^_^ როგორი იყო?