რაღაცაზე ლაპრაკობდნენმივედით და გვერდზე დავჯექით მე და მარიამი
-მამას ელაპარაკე? (მე)
-ახლა დავურეკავ (ლუკა)
-მიდი (მე)
-მამა როგორ ხარ? (ლუკა)
-კრგად შენ? ასე უნდა მომანატრო თავი შვილო? (მამა)
-მამა საქმე მაქვს შენთან (ლუკა)
-რახდება ხო მშვიდობაა? (მამა)
-არც ისე (ლუკა)
-თქვი დროზე (მამა)
-მოკლედ ლევანი არის ცუდად, ახლა უკეთ არის, არ იციან ექიმებმა რა დაემართა, საავადმყოფოში ვართ (ლუკა)
-..............
-მამა აქ ხარ? (მე)
-რაა? როგორ არის (მამა)
-ახლა კარგად არის მაა (მე)
-დამალაპარაკეთ (მამა)
-მოიცა ექიმს ვეტყვი თუ შეიძლება (მარიამი)
-კაი მიდი მადლობა (მე)
-მამა კარგად არის ახლა უკვე, არ ინერვიულო ხვალ წავიყვანტ სახლში (ლუკა)
-აქამდე რატო რ დამირეკეთ? (მამა)
-არ გვინდოდა რომ გენერვიულა (მე)
-რას ქვია არ გინდოდატ რომ მენერვიულა? ეგეთ რამეებზე ხო შევთანხმდით რომ მაშინვე შემატყობინებდით (მამა)
-ხო მა ბოდიში ვერ მოვახერხეთ ჩვენც (მე)
-კაიკაი ბავშვებო უნდა გავიქცე საქე მაქვს, კონფერენციაზე მაგვიანდება და რო მოვრჩბი მერე დავრეკავ და დამალაპარაკეთ ჩემი ბიჭი (მამა)
-მიყვარხარ (მე)
-მეც (მამა)
გავთისე და მარიამიც მოვიდა
-ექიმმა კი შეიძლებაო... მარა მგონი დვაგვიანე (მარიამი) თქვა და გაიცინა
-არაუშავს, აი გამოვიდა ექიმი მგონი შეგვიძლია შევიდეთ (მე) მხოლოდ მარიამი შევიდა
-მე უნდა წავიდე, დღეს აღარ მვოალ ალბათ, ხვალ სკოლაში უნდა წავიდე, ვერ გავაცდენ მეორე დღეა მაგრამ აუცილებლად მოვალ (სანდრო)
-მადლობა მაგრად არ ხარ ვალდებულლი, ხვალ დილითვე წავალთ სახლშ თუ გაგვიშვებენ (მე)
-კარგი ნომერი მითხარი დაგირეკავ (სანდრო)
ტელეფონი გამოვართი და ჩემი ნომერიც ჩავუწერე, გავუღიმე და პალატაში შევედი, ლუკაც იქ იყო, სკამზე იჯდა, მარიამი კი გვერდზე ეჯდა ლევანის და დაპირებულს ასრულებდა ერთ ძლიერ და ჭკვიან ბიჭზე უყვებოდა ზღაპარს, მალევე ჩაეძინა ლევანიკოს, ჩვენც მივწექით ჯერ რაღაცეებზე ვლაპარაკობდით შემდეგ კი მარიამს ჩაეძინა, ლუკას გავხედე ეღვიძა და ძილს ჯერ არ აპირებდა
-არ გეძინება? (მე)
-არა დაიძინე (ლუკა)
-ვილაპარკოთ (მე)
-რაზე (ლუკა)
-სალაპარაკო ჯერ კიდევ ბევრია (მე) ვთქვი და გავიცინე, წამოვდექი მივუახლოვდი ლუკას და კალთაში ჩავუჯექი, ხელები მომხვია მეც გადავხიე ხელი
-მიყვარს მარიამი (ლუკა)
-მაგრამ... (მე)
-არავითარი მაგრამ, შემიყვარებს, სხვა გზა არ ექნება (ლუკა)
-მიხარია ამას რომ ამბობ (მე)
-მიყვარს სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს, არ ვიცი რა მჭირს (ლუკა)
-შეგიყვარდა ლუკაჩო? (მე)
-ნუ მაიმუნობ (ლუკა)
-მაიმუნს ვგავარ? (მე)
-ჩემი ცანცარა (ლუკა)
-ბატონო? ბოდიში მოიხადე, მე ვარ ცანცარა? (მე)
-ბოდიში, ისე გოგო ესეთი სერიოზული რატო ხარ? (ლუკა)
-რავიცი აბა ასეთი გავჩნდი (მე)
შემდეგ მაგრად ჩამიხუტა მაკოცა და თავი საზურგეს მიადო, მე კი მის კალთაში მოკალათებულს ტკბილად ჩამეძინა...
-მალიიიიამმ, მალიამმმ, გაიგვიძე მალიააამ, აუუუ გაიგვიძეთ ლააა, ენენეეეე გაიგვიძეეე, აუუუუ ენეეე, ლუკააა სენ მაინც გაიგვიძე ლაა ალის ლააა (ლევანი)
-პატარა ბურთის ხმა მომესმა (მარიამი)
-მალიამ გვიძავს? მალიაამ (ლევანი)
-ხო ჩემო სიხარულო (მარიამი)
-ნაქეე ლოგოლ ძინავთ ენენეს და ლუკას (ლევანი)
-ხოო ნახე რა საყვარლად ძინავთ (მარიამი) მარიამმა ტელეფონს ხელი მოკიდა და სურაატი გადაგვიღო ამ დროს მეც გამეღვიძა და მოთამაშე ნაცნობი სახეები რომ დავინახე მაშინვე წამოვხტი და მათ შევუერთდი, ლუკამაც გაიღვიძა, 10 საათი იყო ექიმმა გასინჯა ლევანი და ყველაფერი რომ კარგად იყო სახლში გაგვიშვა, მარიამმა მართა უყიდა შოკოლადები და ნაყინები და სასეირნოდ წაიყვანა, მალევე დაბრუნდნენ, მე დ ალუკა სახლში წავედით პირდაპირ, მარიამს და ლევანის ველოდებოდით, ისინიც მოვიდნენ და მაგიდას მივუსხედით, მივირთვით და ადავწყვიტეთ ფილმი გვენახა, მესიჯი მომივიდა უცხო ნომრიდან იყო მაგრამ მივხვდი ვისგანაც იო რათქმაუნდა სანდრო ,,როგორ არის ლევანი? წაიყვანეთ უკვე სახლში?" მესიჯობაში არ მინდოდა დრო დამეკარგა ამიტომაც დავურეკე
-ხო კარგად არის მადლობა რომ მოიკითხე (მე)
-დღეს არ მეცლება, ხვალ ხო მოხვალ სკოლაში, იქ გნახავ (სანდრო)
-კი მოვალ (მე)
-კაი ელენე ახლა არ მცალია ბოდიში უნდა წავიდე (სანდრო)
-კარგი (მე) გავუთიშე და ბავშებთან მივედი
-უიი ელე დღეს ჩემი ძმაკაცები მოვლენ (ლუკა)
-აუ ლა კაია, სუ მეთამასებიან მალიამ იცი? ვაკო ალის ყველაზე მაგალი სუ მეთამასება აი სუულ (ლევანი)
-მართლაა? რაკაია? ანუ ვაკო ყვეაზე მეტად გიყვარს? (მარიამი)
-უყვარს ბავშვები ვაკოს (ლუკა)
-კარგია (მარიამი)
-შენ გიყვარს ხო? (ლუკა)
-აამ რავი აბა, არა მარტო ლევანი მიყვარს მე (მარიამი)
-ვაა ანუ ბავშვები არ გიყვარს? (ლუკა)
-ხოო ეგრე გამოდის (მარიამი)
-ვინები ამოვლენ? (მე)
-ვაკო, გიო და ნიკა (ლუკა)
-ვაა ნიკაც? მაგასთან ხო იჩხუბე? (მე)
-მერე რა, თქვენ რა არ ჩხუბობთ ხოლმე? (ლუკა) გადმოგვხედა მე და მარიამს და გაგვიცინა, მერე ლევანი ჩაისვა კათაში და ეთამაშა
-ხორავი, აუ მარიამ იცი რა მაგარი ძმაკაცები ყავს ლუკას, აი ყველა ცანცარაა მარა საჭირო დროს ძაან სერიოზულები, თან ყველა ერთმანეთს ეღადავება და რავი რაა, თან ყოველდღე სხვადასხვა გოგოებთან დადიან (მე)
-ვაა მართლა? ლუკა შეენც? (მარიამი)
ლუკამ გაბრაზებულმა გადმომხედა, და თვალებიტ მანიშნა რომ ეგ არ უნდა მეთქვა მეც მივხვდი მაგრამ გამეცინა, ამაზე უფრო გაბრაზდა მაგრამ მოახერხა და დაწყნარებულმა უპასუხა
-არა მე არა, ეგეთებიც არ არიან როგორც დაახასიათა ახლა ჩემმა საყვარელმა დაიკომ (ლუკა)
-აჰა გასაგებია (მარიამი)
-ელე რამე მოამზადე რა, რო მოვენ მშივრები იქნებიან ეგენი (ლუკა)
-კაი მოვამზადებ, აუ ისე რა ტიპია გიო (მე)
-ხო მოსიარულე იუმორია (ლუკა)
-მარტო სამი ძმაკაცი გყავს? (მარიამი)
-ოჰ გოგოებს კიარ გგავართ, სამი მყავს მაგრამ ათიც ვერ შეედრება, აბა თქვენ მილიონი გყავთ და არცერთი არაა ნაღდი მეგობარი (ლუკა)
თითქოს მარიას ეწყინა მაგრამ არ შეუმჩნევია, ნუ მე რას გამომაპარებს მარა მაინც, ჩემ ოთახში გავიდა თან ისე რომ არც არაფერი უთქვამს, მეც გაბრაზებული მივედი ლუკასთან
-რა დაემართა? (ლუკა)
-არ იცი როგორი ბავშვურია? ყველაფერი წყინს (მე)
-არ მინდოდა რა მექნა, არც ვიცოდი ესეთი უბრალო რაღაა თუ ეწყინებოდა (ლუკა)
-არაუშავს (მე)
მარიამთან გავედი, ჩემს საწოლზე იჯდა მივედი და ჩავეხუტე
-აი რა გეწყინა გაფიცებ ახლა (მე)
-აუუ არ იცი როგორი ვარ? მეწყინა რავი (მარიამი)
-მაინც (მე)
-თითქოს ჩემს მეგობრებს მიაყენა შეურაცყოფა (მარიამი)
-ოოო ნუ სულელობ წამო ახლა და მომეხმარე რაღაცების გაკეთებაში, ან ლევანი ჩაიყვანე დაბლა და გაასეირნე თუგინდა (მე)
-არა მოგეხმრები ლევანის მერე ჩავიყვან (მარიამი)
სამზარეულოში გავედით, ძმები ისევ ფილმს უყურებდნენ, ლევანი ლუკას კალთაში იჯდა და თავი მის მკერდზე მიედო, ლუკას სეშინებული სახე მიეღო, მე და მარიამმა მოვამზადეთ საჭმელები, მერე ნაყინები გამოვიღეთ და გემრიელად მივირთმევდით როცა ლუკა მოვიდა
-გოგო ისინი რო მოვლენ არაფერი თქვათ ლევანის ცუდად ყოფნაზე (ლუკა)
-რატო? (მე)
-არაა შენი საქმე (ლუკა)
-ხო როგორც ყოველთვის (მე)
-ხოარ იტყვით? (ლუკა)
-მე არა (მე)
-ძალიან კარგი... და შენ მარიამ? (ლუკა)
-მე არ ვიქნები უნდა წავიდე (მარიამი)
-სად მიდიხარ (ლუკა)
-არაა შენი საქმე (მარიამი) გადმომხედა თვალი ჩამიკრადა გამიღიმა თვალებით კი ვუთხარი ეგ არ უნდა გექნათქო მარა უკვე გვიანი იყო.
-სად მიდიხარ? (ლუკა) ტონს აუწია, გაბრაზება დაეტყო
-უკვე გითხარი (მარიამი) არც ის ჩამორჩა
-ეგ პასუხია გოგო? (ლუკა)
-ძალიან გაინტერესებს? (მარიამი)
-რადგან გეკითხები ანუ მაინტერესებს (ლუკა)
-კარგი რასი გაინტერესებს? (მარიამი)
-აქ იქნები, ვერსად წახვალ (ლუკა) გაოგნებული ვუყურებდი მოჩხუბარ წყვილს, შეშინებული ვიყავი და როცა ლევანი დავინახე რომელიც ჩვენკენ მოდიოდა მეც ჩავერიე საუბარში
-გეყოთ ლევანი მოდის (მე)
- არსად წახვალ (ლუკა)
-ვაიმე ჩემი ბუთხუზა ბიჭი (მარიამი) ლევანისტან მიირბინა ხელში აიტაცა და ჩაკოცნა
-აუუ მალიამმ გამისვი ლაააა (ლევანი)
-არა არ გაგიშვებ შენ ჩემთან უნდა იყო (მარიამი)
-წამო გინდა გავისეირნოთ (მარიამი)
-აუუ კიი წამო ლააა (ლევანი)
-კაი მიდი ელენეს უთხარი ჩაგაცვას (მარიამი)
-ენეე მიდი ლა ცამაცვი მალიამმა სასეილნოდ უნდა გამიყვანოს (ლევანი)
-ჩემი ბუშტი სასეირნოდ მიდის? (მე)
-ქოო, აუ მალე ცამაცვი ლააა (ლევანი)
-კაი წამო (მე) ლევანი გავიყვანე და გვრიტები მარტო დავტოვე, ლევანის ჩავაცვი, ჩემ იქ არ ყოფნაში გამოილაპარაკეს გვრიტებმა
-მარიამ გეყო (ლუკა)
-უკაცრავად? (მარიამი)
-სად მიდიხარ (ლუკა)
-ლექსო უნდა ვნახო (მარიამი)
-აჰა ანუ ლექსო ხო? (ლუკა)
-...............
-გიყვარს? (ლუკა)
-კი (მარიამი)
-დარჩი გთხოვ (ლუკა)
-რატო გინდა რომ დავრჩე? (მარიამი)
-ჩემს ძმაკაცებს გაგაცნობ (ლუკა)
-არ მინდა (მარიამი)
-გინდა (ლუკა)
-რას გადამეკიდე ადამიანოო (მარიამი)
-ვითომ ვერ ხვდები რა (ლუკა)
-ვერ ვხვდები (მარიამი)
-მალე მიხვდები (ლუკა)
ამასობაში მე და ლევანიც გამოვედით, მარიამმა რომ დაინახა ლევანი კინაღამ გული წაუვიდა
-რა არის გოგო ეს? (მარიამი)
-რა არის? (მე)
-უფრო ვერ ჩაფუთნე ბავსვი? (მარიამი)
-არ გაცივდეს (მე)
-რა არ გაცივდეს გოგო, როგორ ცცხელა გგარეთ გაიხედე (მარიამი)
-ოოოო მიდი მაშინ და შენ ჩააცვი (მე)
-კაი ხოო მაცადე (მარიამი) გაიცინა ლევანის ხელი მოკიდა და ოთახში შეიყვანა
-რატო ექცევი ეგრე? (მე)
-არ იცი? (ლუკა)
-კი მაგრამ უხეშად მოქცევა არ არის საჭირო, ასე უფრო შეაშინებ (მე)
-არ შემიძლია, ჭკუიდან გადავყავარ (ლუკა)
-აჰა გასაგებია (მე)
-გოგო ისინი რომ მოვლენ კიდე ერთ ძმაკაცს მოიყვანენ არც მე ვიცნობ (ლუკა)
-კაი გასაგებია (მე)
-წავედით ჩვენ (მარიამი)
-მოიცა მეც წამოვა (ლუკა)
-კარგი (მარიამი)
წავიდნენ, მე მარტო დავრჩი, უკვე საღამო იყო, ფეისბუქზე შევედი ხან ვის მივწერე ხან ვის, მერე ჩემ პროექტს მივხედე, ამ დროს ნიკა გიო და ვაკოც მოვიდნენ, გამოველაპარაკე, სუფრა გავშალე, მართლაც დამშეულები იყნენ მერე ლუკას და მარიამს დავურეკე მალევე მოვიდნენ მაგრამ ლუკას დანახვამ გამაოცა, წარბი გახეთქილი ქონდა, ტუჩიდან სისხლი მოდიოდა, მარიამს გავხედე გაოგნებული იდგა
-რაა... რა დაგემართა (მე)
-არაფერი (ლუკა) სახლში უემოციოდ შემოვიდა, ძმაკაცები გადაკოცნა, მაშინვე სპირტი და ბამბა ვიღე და მისკენ წავედი, მოვწმინდე სისხლი, ერთი კარგად ვაკოცე და გამოვბრუნდი უკან, მარიამი ჩემს ოთახში იყო
-რა მოხდა? (მე)
-რადა (მარიამი) ცრემლი წამოუვიდა
-რა მოხდა დროზე მომიყევი (მე)
-მაღაზიაში შევიდა ლევანისთვის შოკოლადი უნდა ეყიდა, ამ დროს ვიჭაცა ბიჭი მოვიდა გამომელაპარაკა, ეს ლუკამ დაინახა და ცემა, ვერ ვხვდები რა უნდა ჩემგან შეგიძლია გამაგებინო? რა უნდა რას გადამეკიდა, რა მაგის საქმეა მე ვის დაველაპარაკები და ვის არა (მარიამი)
-რავიცი, კარგი ცრემლები მოიწმინდე მიდი და გავიდეთ გაგაცნობ ბიჭებს (მე)
-კარგი (მარიამი)
გავედით და ბიჭებისკენ ავიღეთ გეზი, ვაკო ლევანის ეთამაშებოდა, დანარჩენები კი რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ როგორც კი დაგვინახეს მაშინვე გაჩუმდნენ
-გაიცანით ჩემი მეგობარი მარიამი, მარიამ ეს ვაკო, გიო და ნიკა (მე)
-სასიამოვნოა (მარიამი)
-ჩვენთვისაც (ბიჭები)
-ესე უნდა მომანატროთ ხო თავი? (მე)
-რა ვქნათ აბა ელენე, საქმიანი ბიჭები ვართ (გიო)
-კიი ძაან საქმიანები (ლუკა)
-აუუუ ეს რამეს ამბობს საერთოდ? (ვაკო)
-ხმა არ გაქ ამოსაღები ბიჭო, ჩვენ თუ არ გაგიხსენეთ ისე არც კი გაგვიხსენებ (ნიკა)
-აუუ გააჯ*** რა (ლუკა) გაიცინა და ძმაკაცებს გახედა
-ბიჭო მალე მოვა ლექსო ახლა მომწერა (ვაკო)
-ვაფშე საიდან გაიცანით (ლუკა)
-რავი აბა ნაცნობობით (გიო)
-აუ იცი რამაგარი ტიპია (ნიკა)
-გავიცნობ და გეტყვი მაგარი ტიპია თუ არა (ლუკა)
მე და მარიამი სამზარეულოში გავედით, ბიჭები მარტო დავტოვეთ, უცნობი ლექსოც მალე მოვიდა, სიმართლე გითხრათ არ მინდოდა ახლა რატომღაც რომ გამეცნო მაგრამ მომიწია ჩემმა უსაყვარლესმა ძმამ დამიძახა და ჩვენც გავედით, გავედი და წინ მაღალი მწვანეთვალება დაკუნთული ბიჭი დავინახე, ცალყბად მიღიმოდა
-ლექსო (ლექსო) ისეთი სერიოზული და ბოხი ხმა ქონდა
-სასიამოვნოა მარიამი (მარიამი)
-ელენე (მე) მხოლოდ გავუღიმე
-სასიამოვნოა (ლექსო)
-ჩემთვისაც (მე)
მერე ლუკას მივუბრუნდი და ვუთხარი
-ჩვენ წავედით მარიამს გადავაცილებ და მალე მოვალ (მე)
-დარჩი კიდე ცოტახანი (ლუკა)
-არა წავალ მელოდებიან უკვე (მარიამი)
-კაი მასინ ელენე დარჩი და მე მივაცილებ (ლუკა)
-კაი (მე)
-კიმაგრამ (მარიამი)
-აუუ გთხოვ მარიამ რა მეზარება თან (მე)
-კაი ლუკა დარჩი მაშინ შენც მე წავალ მარტო (მარიამი)
-მაგ ჭკუაზე ვარ რომ მარტო გაგიშვა კი აბა (ლუკა) ერთი გაიცინა მერე გადმოგვხედა და კარებისკენ წავიდნენ
-აბა რა ვქნათ ახლა? (გიო)
-რავიცი (მე)
-სიმრთლე და მოქნედება გაწყობთ? (ლექსო)
-ბაზარი არაა (ვეკო)
-ოღონდ ჩვენი წესებიტ (გიო)
-რომელი წესებით (ლექსო)
-აუ მიდი რა ელენე აუხსენი (ნიკა)
დიდად არ მესიამოვნა მ რომ უნდა ამეხსნა
-მოკლედ სიმართლის თქმა ზედიზედ მხოლოდ ორჯერ შეგვიძლია მეტი არა, მერე უკვე მოქმედება უნდა ავირჩიოთ, ოღონდ აქ არანაირი ბოთლის ტრიალი არ იქნება (მე)
-აბა რანაირად (ლექსო)
-თუ დამაცდი გეტყვი (მე) უბრალოდ გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა, მანიშნა გააგრძელეო და მეც გავაგრძელე
-ერთ-ერთი თვალებზე ხელს აიფარებს და რომელიმე ვინმესკენ ხელს გაიშვერს, ვისკენაც ხელს გაიშვერს მას ეტყვი სიმართლე თუ მოქმედებას, ის აირჩევს ისე რომ მის ხმას ვერ გაიგებ, რომელსაც ხელი მისკენ აქვს გაშვერილი ის იტყის მის არჩევანს და შენც რამეს იტყვი მიხვდი? (მე)
-ისერა, მაგრამ თამაშში უფრო მივხვდები (ლექსო)
-დავიწყეთ (გიო)
-აბა პირველი ვინ იქნება (ვეკო)
-მე ვიქნები პილველი ლააა (ლევანი)
-აჰაჰ შეენ ჩემო პატარა? (მე)
-ქოო ლა, უკვე დიდი ბიწი ვალ მეც სემიძლია თამასი (ლევანი)
-კაი მოდი აქ (ვეკო)
ჩემკენ გამოიშვირა და მანიშნა სიმართლე თუ მოქმედებაო, მეც მოქმედება ავირჩიე
-მოქმედება აირჩიეს, აბა მითხარი რა გააკეთოს (ვეკო)
-მმმმ..... მოდი დაიწყანოს (ლევანი)
მეც დავეჭყანე აბა რა მექნა, ამაზე სიცილი ატეხა ახლა ჩემი ჯერი იყო
-მოდი ელენე (ნიკა)
მეც დავხარე თავი, ხელები ავიფარე სახეზე და დავხუჭე თვალები, თითი ვიღაცისკენ გაიშვირა
-მოქმედება აირჩია (ნიკა)
-გარეთ გავიდეს და პირველივე შემხვედრს სიყვარული აუხსნას (მე)
-ღადაობ? (ნიკა)
-რამე მეტყობა? (მე)
-კაი მიდი ლექსო (ნიკა)
-რაა ლექსო? (მე)
-ხოო (ლექსო)
-აუ ბოდიში რა (მე) თან გამეცინა
-კარგი სხვა რა გზა მაქვს (ლექსო)
გარეთ გავედით, პირველი ვიღაც მოხუცი ქალიი იყო, ლექსომ გამომხედა და ცალყბად გამიცინა, ქალთან მივიდა, ცალი მუხლი მოხარა და დაიწყო
-ჩემო სიყვარულო, დიდი ხანია მინდა ამის თქმა მაგრამ ვერ ვბედავდი, იცი მე შენ ძალიან ძალიან დიდი ხანია მიყვარხარ, ვერ გეუბნებოდი (ლექსო)
ქალი გაშტერებული და გაოგნებული უყურებდა ლექსოს ბოლოს კი ლანძღვა დაიწყო
-სუ გათავხედდა ეს თაობა, შვილო რა დიდი ხანია გიყვარვარ, წადი წიგნი წაიკითხხე, დასერიოზულდით ცოტა (ქალი)
-კიმაგრამ მე ხომ მართლა მიყვარხარ, რატო მტკენ გულს ჩემო სიყვარულო (ლექსო)
ქალმა ჩანთა მოიქნია და ლექსოს ჩაარტყა, ლექსოც მაშინვე გამობრუნდა, მისკენ წავედი
-ვაიმე ბოდიშ, არ მეგონა შენ თუ იყავი, მეგონა სხვისკენ გაიშვერნენ თითს (მე)
-არაუშავს თამაში თამაშია (ლექსო)
სახში ვედით და თამაში გავაგრძელეთ შემდეგი ლექსო იყო, თავი დახარა და მე გიოსკენ გავიშვირე თითი მანაც მოქმედება აირჩია მეც გამოვაცხადე რომ მოქმედება იყო და ლექსომ თქვა
-ცივი ყინულიანი წყალი გადაისხას ახლავე (ლექსო)
იდეა მომეწონა, ჭურჭელი წყლით ავავსე ყინუები ჩავყარე და აივანზე გავიყვანე ბავშვები ჭურჭელი გიოს მივაწოდე და მანაც გადაისხა მართლა შემეცოდა, რადგან ძალიან ცივი წყალი იყო, ყინულივით, სახლში გაყინული შემოვიდა, ლუკას ტანსაცმელი მივეცი, მისი კი გავფინე, მერე საბანი მოვახურე და თამაში გავაგრძელეთ, ახლა გიომ დახუჭა თვალები ლექსომ კი ჩემკენ გამოიშვირა ხელი მეც სიმართლე ვთქვი
-სიმართლე (ლექსო)
-აუუ ძნელი მოსაფიქრებელია სიმართლე, აა კაი რა მაინტერესებს, შეყვარებული თუ ყავს, ოღონდ სიმართლე და არაფერი სიმართის გარდა (გიო)
-არა რა შეყვარებული ღადაობ? (მე)
-კაი ეხლა ჩემი ჯერია (მე)
ვალები დავხუჭე და გიომ ვიღაცისკენ გაიშვირა ხელები და თქვა რომ მოქმედება აირჩიეს
-ნებისმიერი მუსიკა ჩართოს და იცეკვოს (მე)
-ეეე კაი რა ელე (ვაკო)
-დროზე დროზე (მე)
ვაკომ შეასრულა აბა რა უნდა ექნა, მალე ლუკაც მოვიდა, თამაში კვლავ გავაგრძელეთ, დღე მალე გავიდა, უკვე 12 საათი იყო
-აუ დარჩით რა (მე)
-ხო დარჩებიან აბა რას იზამენ (ლუკა)
-საწოლებს მოვამზადებ მაშინ (მე)
-მე ვერ დავრჩები (ლექსო)
-რატომ? (მე)
-საქმეები მაქვს (ლექსო)
-ამ შუაღამეს? (მე)
-არაა შენი საქმე (ლექსო)
მეღადავებით??????????? ჯანდაბა ოხ ეს ,, არაა შენი საქმე" გადამრევს
-კარგი შენი ნებაა (მე)
ბიჭები დარჩნენ, ლექსო წავიდა, ყველა დავწექით დასაძინებლად, ლევანი ჩემან დავაწვინე, ლუკა და ვეკო ერთ ოთახში დაწვნენ, ნიკა და გიო კი სხვა ოთახში, ისეთი დაღლილი ვიყავი მალევე ჩამეძინა
-----------------------------------------------
გამარჯობა ბავშვებო, აი მომდევნო თავიც, სოფელში ვიყავი და ამიტომაც ვერ დავდე თავის დროზე, რა ნამუსით უნდა გთხოვოთ პატიება მაგრამ იმედია მაპატიებთ, მადლობა რომ კითხულობთ <3 wish you were here