ტელეფონის ზარი. ეკრანი განათდა და ეწერება,,ნინი''
-პრივეტ. როგორ ხარ
-კარგად. შენ ?
-უკვე არაჩვეულებრივად-ივანეს ხმაში მხიარულება ეტყობოდა
-მისმინე... დღეს თუ გცალია შენთან ლაპარაკი მინდა.
-კი რათქმაუნდა. ერთსაათში ამოგივლი.
-კარგი გელოდები
-ნინი მოიცა!
-ხო
-ყველაფერი რიგზეა ?
-არ ვიცი ამას რომ ვილაპარაკებთ მერე გავიგებთ.
ერთი საათის და ოცი წუთის შემდეგ ორივენი pomodorissinoში ისხდნენ და ერთმანეთს უღიმოდნენ.
-მისმინე-დაიწყო ნინიმ-დიდ გაურკვევლობაში ვარ.-არ ვიცი... აიი მართლა არ ვიცი რა ხდება. ჩვენ ხშირად ვსეირნობთ ერთად . ყოველ დღე ვხვდებით. არ ვიცი აი მართლა არ ვიცი შენ ოგორ ხარ მაგრამ როცა შენთანვარ მე არაფერი სხვა არმახსვს ძალიან კარგად ვგრძნობ თავს შენს გვერდით და მე ... ურალოდ არ ვიცი ... ვინ ვართ ჩვენ ერთმანეთისთვის...
-მე ხომ შენ უკვე გითხარი. მე შენ ძალიან მიყვარხარ. სიგიჟემდე მიყვარხრა. მაგრამ შენც ხომ იცი რატომ არ გახსენებ ამას ხშირად. არ მინდა თავი უხერხულად იგძნო. არ მინდა თავი ვალდებულად იგრძნო. მე ხომ.... მე არ შემიძლია სიარული. მე ვერ ჩავიდენ სიგიჟეებს შენთან ერთად. მე ვერაფერს დაგპირდები. მაგრამ ერთსგეტყვი მე შენ ძალიან მიყვარხარ. ყველაზე და ყველაფერზე მეტად.
-მე ყველაფერი კარგად მესმის. ყველაფერს ვხედავ და შემიძლია ყველაფერი გავიაზრო.
-და მერე ? რას იაზრებ.
-ვერ ვხვდები ვანია მართლა ვერვხვდები-ივანეს ესიამოვნა როდესაც ნინიმ მას ვანია დაუძახა- ამბობ რომ გიყვარვარ მაგრამ მეუბნები რომ შენ მე არაფერს მპირდები და შენი ქცევებიდანაც ჩან რომ ჩემთან ყოფნა არ გინდა...
-რა სისულელეა ! ყველაზემეტად შენთან ოფნა მინდა. მინდა სულ ჩემს გვერდით იყო! უბრალოდ... მეშინია...
-რისი ?
-იმის რომ შენ ვერ გაიძლებ ?
-რააა?
-მე ხომ ინვალიდი ვარ
-შენ ცოცხალი ადამიანი ხარ ! შენ ხარ ივანე ! ნიჭი რომელიც დავინახე თუ არა მივხვდი რომ რაღაც საერთო გვქნდა და რაღაც ძლიერი გვაკავშირებდა. და მეც მინდა შენსგვერდითყოფნა.
-რააააააააა?-ივანე ყურებს არ უჯერებდა. ნინის არ უპასუხია. მხოლოდ გაიღიმა და ქუჩისკენ გიხედა. მცენარეების სარწყავები ჩაერთით და პატარაგრილი წვეთები გოგოს სახეზე აგრილებდა.
კარგახანს არცერთს ხმა არ ამოუღია. შემდეგ ივანემ წამომიწყო.
-იცი ვერ ვიჯერებ
-ხო. რავი
-მიხარია
-მეც მიხარია
-მიყვარხარ-ნინიმ ნაზად გაუღიმა
-მეც მიყვარხარ.
ივანე ამ დროს ენით აღუწერელ ბედნიერებას გრძნობდა. თითქოს მისთვის ახალი სიცოცხლე ეჩუქნათ, არ იცოდა ასეთი ბედნიერება რატომ განიცადა მაგრამ გული ლამის უსკდებოდა. ირგვლივ ვერაფერს ამჩნევდა. ნინის უყურებდა და უნდოდა ფეხზე ამდგარიყო და მას მთელი ძალით მოხვეოდა. უნდოდა ეყვირა და მთელ მსოფლიოს გაეგო როგორი ბედნიერი იყო ამ წუთებში მაგრამ ამისგანაც თავს იკავებდა. უბრალოდ კბებოდა ამ წუთებით. ბედნიერი წითებით. შემდეგ იწვე საკონდიტროში შევიდნენ და,, ბუბლიკები'' იყდეს. ნელნელა მიუწვებოდნენ ქუჩას უეცრად ივანემ ნინის ხელზე მოქაჩა და შემოაბრუნა. ისე ძლიერად მოქაჩა გოგომ თავი ვერ შეიკავა და პირდაპირ კალთაში ჩაუჯდა. ივანემ ერთი ბუბლიკი აიღო და ნინის არათითზე წამოაცვა.
-ეს რაარის-სიცილი აუვარდა ნინის
-ცოლად გამომყვები?
-რაა ?-ნინის გაკვირვება სახეზე ეწერა.-მეე არვიცი მეე...
-უბრალოდ თქვი. კი ან არა
-კი! კი ! კი ! კი !
-რაა ? ვაიმეე რამაგარიიაა ! არ მჯერააა ! არ არსებობს ვაიუმეეე ! ხალხოო გაიგეეთ ! თნახმაა ჩემი ცოლი გახდება ! ის ჩემი ცოლი გახდება ! -ივანე ბოლო ხმაზე ყვიროდა და უბედნიერესი იყო ! ისინი ერთად სეინობდენ თბილისი ქუჩებში. დაღამებამდე ასე ისეირნეს შემდეგ კი ივანემ ნინი თავისთან წაიყვანა რათა მშოლებისთვს გაეცნო.
-დედა მამა ! აიცანით ეს ჩემი საცოლეა-ივანემ ეს სიტყვები ისეთი სიამაყით წარმოთქვა გეგონებოდათ მსოფლიო მისი ტოფილიყო.
-რათქვი ?-ალექსანდრეს ხმა აუკანკალდა
-ცოლიმომყავს
-ვაიმეე შვილოო რაბედნიერებააა- ნატალი ივანეს მოეხვია და შემდეგ ნინი ჩაიხუტა გულში.
-დაჯექი ნინი. სასიამოვნოა შენი კვლავ ხილვა. ამ ამპულაში განსაკუტრებით.-ალექსანდრე თვალებსაც კი არ ახამხამებდა სიე იყურებდა ნინის
-როგორ გაიცანით ეთმანეთი-ნატალის მოუთმენლობა დაეტყო
-გამოფენაზე. ჩმეი მეგობრის გამოფენაზე ივანე და მისი მეგობრები მოვიდნნ და იქ შევხვდით პირველად.
-რა რომანტიულიაა.
-კარგი რა დედა ამაში არაფერია რომანტიული
-ერთიი შენ რაგესმის რომანტიკის რა. შვილო ყავა ? ჩაი? რას დალევ
-ამ ... ჩაის თუ არ სეგაწუხებთ
-არა რა შეწუხებაა პირიქით ძალიან სასიამოვნოა შენნაირი ლამაზი სარძლოსთვს ჩაის მომზადება.
-რა სასიამოვნო დედა გყავს.- თითქმის ჩურჩულით უთხრა ნინიმ. ივანემ კი მხოლოდ გაუღიმა და შუბლზე აკოცა.


-------------------------
მაპატიეთ ვიცი ძალაინ პაატარათავი იყო მაგრამ მეტი უბრალოთ ვერ მოვასწარი. შემდეგი თავი იქნება დიდი.