მეთორმეტე კლასს ვამთევრებდით მარი გიო მე და ნიკა
ბოლოზარისთვის ვემზადებოდით მთელი კლასი სკეჩები სიმღერები ცეკვები და ასე შემდეგ
გადარბენაზე ვიყავით ისე რეპეტიციებზე ბევრს ვხალისობდით განსაკუთრებით მე და ნიკა
ბობლო ზარამდე 1 კვირა იყო დარჩენილი
სკეჩი დავდგით "ჩვენს კლასში"
როლები გათამაშებული გვქონდა მარი-შორენა მასწავლებელი
გიო-მეთერთმეტე კლასელი ნუ მე-ბარბარე ხაჭაპურიძე და ნიკა-ნიკუშა ჟღენტი
სკეჩშიც როგორც სინამდვილეში ნიკა ჩემ გვერდით ზის
თმებს მაწიწკნის და ნერვებს მიშლის
რეპეტიცია გვქონდა ნიკას დაურეკეს გვერძე გავიდა და იქოდან შეშლილი სახით დაბრუნდა
-ნათია მას უნდა გამიშვათ
კატეგორიული იყო ნიკას ხმა
-რა მიხდა ნიკოლოზ? (დამრიგებელი)
-მამაჩემს გულის შეტევა აქვს და საავადმყოფოშია
თვალები ვჭყიტე
-რათქმაუნდა შვილო წადი თავისუფალი ხარ
ნიკა მაშინვე გავარდა
მე და მარიც უკან გავყევით
-ჩვენც გამოგყვებით
მანქამაში შევხტით და და საავადმყოფოსკენ დავიძარით
იდღეს რეპეტიცია ჩაიშალა თუმცა რეპეტიციას ვინ დარდობდა


საავადყოფოში როცა მივედით ბატონი დავითი (ნიკას მამა) უკვე საოპერაციოში ყავდათ
3 საათი ველოდეთ ოპერაციის დამთავრებას
არავინ არაფერს გვეუბნებოდა
ნიკა? ნიკა ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა ამ ხნის მანძილზე სულ დადიოდა
მერე ალბათ დაიღალა დასკამზე ჩამოჯდა თავი კი ხელებში ჩარგო
მივუახლოვდი არ ვიცოდი რა მეთქვა
-ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება
-......
-ნიკა გესმის ჩემი? ჩემი ხო გჯერა
-.........
-ნიკა გთხოვ შემომხედე
შემომხედა ვაი ამ შემოხედვას ნეტავ სულ არ შემოეხედა ნეტავ არ დაეჯერებინა და არ ამოეხედა
მის შავ თვალებში სხივი ჩამქრალიყო და მისი ადგილი ცრემლებს დაეკავათ
დიახ ნიკუშა ჟღენტი ტიროდა განადგურებული იყო
-მეშინია
პირველად ამოიღო ხმა არ ვიცოდი რა მეპასუხა
-ნუ გეშინია მე შენთან ვარ
გვერდით მივუჯექი და ჩავეხუტე
-ვერ გავუძლებ გესმის? მამაჩემის დაკარგვას ვერ გადავიტან
ვეღარაფერი ვერ ვუთხარი ძლიერად მოვეხვიე და თავზე ვაკოცე

მერე გიოც მოვიდა მაგრამ ხმა ვერ ამოიღო ისიც მარისთან და საბასთან ერთად კუთხეში დადგა ჩუმად


ექიმი გამოვიდა
მაშინვე მისცვივდბენ გიო და საბა ნიკა არა ისევ ჩემს კალთაში ედო თავი და მეხუტებოდა
გაიგო კარების ხმა თუ როგორ გამოვიდა ექიმი საოპერაციოდან მაგრამ არ მივიდა
შეეშინდა და ვერ გაბედა მისვლა
მაგრამ გული ისე საშინლად უცემდა რომ ლამიის ამოვარდნოდა
ხელებს ძლიერად მხვევდა და ელოდა
ელოდა განაჩენს

განაჩენი სასტიკი აღმოჩნდა ნიკასთვის და არა მარტო ნიკასთვის ყველა ჩვენთაგანისთვის
დავით ჟღენტი გარდაიცვალა
ვიგრძენი როგორ დამისველდა მკლავი ნიკას ცრემლებით
ვგრძნობდი ძლიერად შემოხვეულ ხელებს წელზე რომელოც ალბათ მალე გამჭ....ტდნენ
თუმცა არა ხელები მოეშვა ნიკა ჩემგან გათავისუფლდა ადგა საბასთან მივიდა საბაც ტიროდა ყველა ტიროდა მათ შორის მეც მიუხედავად იმისა რომ ბატონ დავითს არ ვიცნობდი
საბამ თავისი ძლიერი ხელები მოხვია ძვლები მე მეტკინა
ნიკამ ხავილი ამოუშვა პირიდან და საბას მაისურს ჩაებღაუჭა

მერე საბასაც მოშორდა და გვერდი აუარა
-ნიკა სისულელე არ ჩაიდინო (საბა)
ცრემლიანი თვალები მიანათა და საავადმყოფოდან გიჟივით გავარდა
შევეცადე დავწეულიყავი მაგრამ გიომ გამაჩერა
"ახლა სჯობს მარტო იყოსო"
მეც დავნებდი

გაწვიმდა თითქოს ცამაც იგრძნოო ჩვენი გასაჭირი
მთელი ხუთი საათი იყო გასული ნიკას წასვლამდე ტელეფონიც გამორთო
მესმოდა როგორც არასდროს ისე მესმოდა ნიკასი ამიტომ დავნებდი თორემ არ გავუშვებდი

5 ხუთი საათის შემდეგ მოვიდა სველი და ტალახიანი
მამა უნდა წავიყვანო ახლავეო გვითხრა და მთავარ ექიმთან შევიდა
ყველაფერი მოაგვარა და ბატონი დავითი სახლში გადაასვენა
მერე იყო პანაშვიდები ხალხი რომელიც გულით თუ აფერისტყლად იზიარებდა ნიკუშა ჟღენტის ტკივილს და ბოლოს დასაფლავება
რათქმაუნდა დავითი ცოლის გვერდით დაკრძალეს
განადგურებული ვიყავი ამ ხნის მანძილზე გვერდიდან არ მოვშორებივარ ნიკას

მისმა გამოსამშვიდობებელმა სიტყვებმა კი გული მომიკლა
-მაპატიე რა ყველაფერი მაპატიე საყვარელ ქალთან განშორება მაპატიე ვიცი ჩემი ბრალია ყველაფერი
შენი სიკვდილიც მე მადევ კისერზე შენი სიკვდილიც ჩემი ბრალია მა


ხვალ ბოლო ზარი გვაქ ნიკუშა ამოვშალეთ ყველაფრიდან მე მე კი იძულებული ვარ გამოვიდე და ბედნიერი ადამიანის როლი ვითამაშო
ბოლოზარი დაწყებული იყო სკეჩი მიმდინარეობდა მარიმ სიას კითხულობდა ნიკაზე გაჩერდა მისი სახელი და გვარი ამოიკითხა და ოთახის კარები გაიღო კარებში კი შავებში ჩაცმული და წვერ მოშვებული ნიკუშა ჟღენტი იდგა
-მაპატიეთ შორენა მას დამაგვიანდა (ნიკა)

---------------------
ესეც მერვე თავი გთხოოვთ შემიფასეთ