სახლში შესულს ტელევიზორის ხმა მომესმა.მისაღებში თორნიკეს ეძინა.აშკარად ნასვამი იყო.ალკოჰოლის ბოთლებს ეტყობოდა!..
-თორნიკე ადექი - ოდნავ შევანჯღრიე - თორნიკეე - დავუკივლე და მანაც თვალები გაახილა.
-მოხვედი? სადიყავი? რატო წადი? იტირე? - ერთიანად მომაყარა კითხვები და ლამის ხელები წამამტვრია ისე ვყავდი დაჭერილი.
-მოვედი,ნინოსთან ვიყავი,საჭირო იყო და მიტომ წავედი,ხო ვიტირე - ერთიანად ვუპასუხე ყველა კითხვას - ხელი გამიშვი!
-რატო იტირე? - დაბნეულმა მკითხა და თვალზე თითი ჩამომისვა.
-მიტო!
-მიტო პასუხი არ არის მარიამ - წამოიბურტყუნა და თვალები მიეხუჭა.
-ადექი და დაწექი მთვრალი ხარ ! - გამკიცხავი თონით ვუთხარი და ასადგომად ვუბიძგე.
-არ....არმინდაა - უაზროდ ამოილაპარაკა და ისევ იგივე პოზიციას დაუბრუნდა.
-თორნიკე ადექი და დაიძინე ! - ისევ შევანჯღრიე.
-არაა - ხელზე დამქაჩა და თავლის დახამახამებაში მის ზემოთ მოვექეცი.
-გამიშვი ხელი - წელზე შემოხვეულ ხელზე ვანიშნე და ფართხალი დავიწყე.
-აარაა და გაჩერდი - გაშვების მაგივრად კიდევ უფრო მომიჭირა ხელი.
-ბიჭოოო გამიშვი ხელი თორე არვიცი რასგიზამ - უაზროდ დავიწყე ყვირილი და თან ვცდილობდი ხელი როგორმე მომეცილებინა.
დამაბნია.მისმა ასეთმა სიახლოვემ საშინლად დამაბნია.რაღაც ვიგრძენი...რაღაც.
-ვინა გოგო შენი ბიჭო - ღიმილით მკითხა და ხელი მომაცილა.
-ვინ არის და შენ და გაფრთხილებ მეორეჯერ არ მომეკარო - გამწარებულმა დავუყვირე და კიბეები ავირბინე.
-კარგი რა ერთი კოცნის გულისთვის რა ამბებს მიტეხავ აქქ რაა - როგორც კი ოთახში ავედი მაშინვე თორნიკეც შემოვიდა - მე შენთის არანაირი საბაბი არ მომიცია რომ ... - გაგრძელებას აპირებდა მაგრამ ჩემმა შეშლილმა მზერამ გააჩუმა.
-რააა? შენ გგონია რომ შემიყვარდი? ასე გგონია? არა თორნიკე არა !!! უბრალოდ მტკინვეული იყო ჩემთვის იმ ბო.ის თვალში დებილი რომ გამოვედი თორე შენ ვისაც გინდა და რამდენჯერაც გინდა იმდენჯერ აკოცე - აგდებულად ვუთხარი და თმები გავიშალე - ჩემთის მას შემდეგ ნოლი ხარ როცა შენს პერანგზე ტუჩსაცხების სხვადასხვა ფერი აღმოვაჩინე!
-ძალიანაც კარგი! გული ტყუილად არ გეტკინებოდა ცალმხრივი სიყვარულით! - ნელ ნელა ახლოს იწევდა - მე შენნაირი ღლაპი არ შემიყვარდეა! და მაინც ცოდვა იქნებოდი!
-რა გულის ამრევი ხარ !!! - ზიზღიანი ხმით ამოვილაპარაკე და ანთებულ თვალებში ჩავხედე.სწრაფად დაიძრა ჩემსკენ და კედელზე მთელი ძალით მიმახეთქა.ტკივილისგან ამოვიკვნესე და ცრემლიანი თვალებით გავხედე.გავშეშდი.ისეთი თვალებით მიყურებდა გეგონებოდა ის ძაღლი იყო და მე კიდე დიდი ხორცის ნაჭერი.შემეშინდა,თან ძალიან.თორნიკეს ვაკვირდებოდი როცა უცებ ჩემსკენ მოიწია,მანძილი ჩვენს შორის ბოლომდე შეამცირა და ისევ მაკოცა.ჰო ისევ მაკოცა,ოღონდ ამ ჯერად საკმაოდ დიდხანს გაუგრძელდა.გაოგნებული ვერ ვხვდებოდი რას ცდილობდა მაგრამ როდესაც კაბის ქვეშ,ფეხზე ცივი ხელი ვიგრძენი გამოვფხიზლდი.თითქოსდა ბურუსიდან გამოვერკვიე.ფართხალი დავიწყე რომ როგორმე მომეცილებინა მაგრამ უშედეგოდა ტუჩებიდან ყელზე გადავიდა და შიშმა უფრო იჩინა თავი.
-თორნიკეე რასაკეთებ? გამიშვი - დაბნეულმა დავიწყე ლუღლუღი და გაოგნებული ვიყურებოდი.
-შენ გამომიწვიე - ჩახლეჩილი ხმით გამცა პასუხი და ისევ ყელს დაუბრუნდა.ბეჭებზე დავაბჯინე ხელები მაგრამ უშედეგოდ.მასთან შედარებით მართლა ღლაპი ვიყავი.
-გამიშვი თორნიკეე ... თორნიკე სისულელეს აკეთებ - უაზროდ ვლუღლუღებდი და ხელებს ზურგზე ტყილად „ვუტყაპუნედი“.
მეგონა სიხარულისგან გავგიჯდებოდი როცა კარზე დააკაკუნეს და თორნიკეც ელდაანაკრავივით მომშორდა.კარს მივარდა სწრაფად გააღო გარეთ გავარდა და კარში შეშფოთებული ანაც გამოჩნდა.
-რამოხდა?
-სუფთა ველურია!
-ოოოოხხ თქვენ ხო მარტობამაც არ გიშველათ რაა!
-გვიშველა? პირიქით აგვრია! და დამტოვე რა ანა უნდა დავიძინო - თხოვნით გავხედე.
-კარგი ხვალ ბიჭები მოვლენ და შეიძლება ხმაურმა გაგაღვიძოს - ღიმილით მითხრა და კარისკენ წავიდა.
-ვინ ბიჭები? - გაკვირვებულმა ვკითხე და გავხედე.
-კაკი და აკო - აკო სულ სხვანაირად თქვა.სულ სხვანაირად.
-გინდა დარჩე და აკო გავშიფროთ ? - ეშმაკურად გავუღიმე და ხელი გავუწოდე.
-რააააა? არა რა უნდა განვიხილოთ - დაბნეული ალუღლუღდა და კარის სახელურს დაეყრდნო.
-მოდი ანა მოდი !
მთელი ღამე გავათენეთ საუბარში.გავგიჟდი.გოგო აფრენდა.და იმ საღამოს გადავწყვიტე როგორმე ანას დავხმარებოდი....
დილით როგორც ანამ მიწინასწარმეტყველა ხმაურმა გამაღვიძა.აშკარად ბიჭები უკვე მოსულიყვნენ.გაღიზიანებული ავდექი და მოვემზადე.წაშლილი სახით ჩავედი ქვემოთ და სრული ბუნაგი დამხვდა.ყველაფერი არეული იყო.ბალიშები ძირს ეყარა,ჩიფსის შეფუთვები ზოგი სად ზოგი სად,ბიჭები პუჰებში იყვნენ გაწოლილები.
-უიმეეე საქონლები ხო არ ხართ თქვენ ? - უკმაყოფილოდ ვიკითხე და სამზარეულოსკენ წავედი.
-რძალო მოგვესალმე მაინც - ღიმილით გამომხედა აკომ და ანას განაბულ სახეს დავაკვირდი.
-ოკეიიი.
...
-აუუ ანა ყავას გამიკეთებ ? შენ როიცი ისეთს?
-კი რაპრობლემა
-ძალიან მოგწონს?
-მომწონს? რა სისულელა! მიყვარს იმდღიდან რაც აქ ვნახე - ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა და ისევ ყავას მიუბრუნდა - შანსი არ მაქვს და ეგ მტკენს გულს.აკოსთვის არასდროს ვიქნები ვინმე.
-რაიცი ცხოვრებაში ყველაფერი ხდება!
-ეჰ მარიამ.არმოხდება მე და აკო არასდროს არ იარსებებს და მომიწევს მთელი ცხოვრება ტანჯვა წამება.იცი ერთხელ ვიღაც გოგოსთან ერთად მოვიდაიცი რა დამემართა?! - მოვკვდი.მეგონა გავაფრენდი,თან ისე ეტმასნებოდა ის გოგო.ცუდად მხდიდა.თორნიკემ შემატყო და მკითხა ცუდად ხო არხარო მაგრამ ხო არ ვეტყოდი რაც მჭირდა - დასევდიანებული საუბრობდა და თან ყავას აკეთებდა.
-გაიღიმე ანა გაიღიმე! ხვალ უარესი იქნება ! - აკვიატებული ფრაზით გავამხნევე და ლოყაზე დადენილი ცრემლები მოვწმინდე.
...
ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის,მაგრამ სკოლაა :(((