თავი 6
მანქანაში ვისხედით და აჩი ვერ ვაიძულე მთელი სისწრაფით რომ წავსულიყავით.
-დათომ გადმომიგზავნა ინფორმაცია მაგ ტიპზე ისეთი არავინ არ არის ხელშეუხებელი, არც სასტავში ტრიალებს. რა პონტში ბლატაობს ვერ გავიგე.
-ტრაკს დააყენოს ურჩევნია და არაფერი მიქაროს თორე დედას მოვუტყნავ.
არ მინდოდა ნენსის რამე დაშავებოდა. დანიშნულების ადგილზე რომ მივედით მანქანა ოდნავ მოშორებით დავაყენეთ სიტუაცია რომ დაგვეზვერა შორიდანვე. ერთი მერსედესი იდგა ჩაბურული ჰქონდა მინები, მაგრამ მაინც დავინახეთ შიგნით სამი ადამიანი რომ იჯდა. ერთი გიო იყო, მეორე ნენსი და მესამე სავარაუდოდ ვინმე იმ დედამოტყნულისნაირი ვინმე იქნებოდა. კაროჩე გავედით, დაგვინახეს და ისინიც გადმოვიდნენ, მაგრამ ნენსი ისევ იქ იჯდა. ჩემი რიჟა გოგო.
მე ლეოსკენ გავიწიე, როგორც კი დავინახე მისი მოკვლის წყურვილმა გაიღვიძა ჩემში. ეს ისე ძლიერ მინდოდა მთელი კუნთები სულ დამეძაბა და ჩხუბისთვის მოვემზადე, მაგრამ აჩიმ გამაჩერა.
-რა გინდათ? - აჩი გამოელაპარაკა და სიტუაციის გარკვევას შეეცადა.
-ჩვენ რა გვინდა? ამ ახვარს რა უნდა ის იკითხე, რო მომივარდა აქ და ჩხუბი დამიწყო.
-მოკეტე შე პედარასტო ხმის ამოღებას ვაფშე როგორ ბედავ.
-რა იყო აბა შიშისგან უნდა ჩავიფსა? - სარკასტულად გამომიცხადა.
-შე საცოდავო არც კი იცი რა გელოდება.
-მოდით სიტუაცია გავარკვიოთ. - გამოენთო მისი ძმაკაცი.
- ერთი შეხედეთ , მისმა ქვეშაფსია ძმაკაცმა ხმა ამოიღო. სიცილი ძლივს შევიკავე მის სიტყვებზე, მივუახლოვდი და დანა ყურის ბიბილოსთან ახლოს დავადე, კისრის ბოლომდე ჩამოვუცურე, შევამჩნიე ემოცია შიშში როგორ გადაეზარდა. მან მითხრა:
-არ შეიძლება მაგ დანის ადამიანებს აშინებდე.
-როგორც ხედავ შემიძლია. ახლა თუ დროზე არ მოჯვავ შენს სათქმელს ტრაკში გაგირჭობ ამ დანას და მთელი ცხოვრება ესე ივლი. - ხმას არ იღებდა. - მალეეე - დავიყვირე და მოულოდნელობისგან შეხტა. ვგრძნობდი ჩემს ზურგს უკან აჩისაც როგორ ეცინებოდა.
-კარგი, კარგი.. გვინდა რომ ამ გოგოს თავი დაანებო.
-მეკაიფებით არა?
-მოკლეთ, ნენსის შეეშვები რა. გაიგე? ეგ გოგო შენი არაა და თუ რამე ვერ გაიგე თვითონ გეტყვის. ნენსი გადმოდი მანქანიდან. - ლეომ დაუძახა.
ნენსი მორცხვად გადმოვიდა მანქანიდან და მას მიუახლოვდა. გაკვირვებული ვუყურებდი არ მჯეროდა.
-უთხარი რომ არ გინდა მეტი მასთან ურთიერთობა.
-ჰო ასეა. - ნენსიმ თქვა ძალიან ჩუმად.
-შენი დედა მოვტყან რა უქენი გოგოს. - გამწარებული მივვარდი ნენსის და ლეოს ხელიდან გამოვგლიჯე. ნენსის ჩემს შეხებაზე გააჟრიალა.
-ხელი გაუშვი, ის ჩემია.
-რაო? ვისიო? შენი ბებიაშენია აქედან აუდე ეხლა მალე. აორთქლდი ბიჭო და მეორედ არ დაინახო თორე ადგილზე დაგბრედავ. - ლეომ ნენსის მკაცრი თვალებით გადახედა, მან თავი ჩაღუნა და თქვა.
-არა, მე ლეოსთან ვრჩები.
- მაგისი ნუ გეშინია ვერ ხედავ შიშისგან ლამის ჩაიჯვას.
-გამიშვი ჯინორია ხელი.
-ნენსიი... ნუ მაბრაზებ. რა გესაქმება ამ ახვართან ვიცი მაგან გაიძულა ეგ გეთქვა. იცოდე მოვკლავ.
-მე ასე გადავწყვიტე, უნდა დავშორდეთ.
-ვის გამო გოგო. ამ ს გამო? ამ ახვარმა შენი თავი უნდა მომტაცოს? - ბრაზისგან უკვე ვცოფდებოდი, ვყვიროდი აღარ ვიცოდი რას ვაკეთებდი.
-ის არაფერ შუაშია მეთქი მე გადავწყვიტე ასე.
-ხარაშოო... - გამწარებული ვიყავი. მივედი და ყურში ვუჩურჩულე - მე მაგრად მევასებოდი მაგრამ შენც ყოფილხარ გოგო. ხოდა ამ ....სთან თუ გირჩევნია დარჩენა მაშინ ორივეს დედაც მოვტყან. იდი ნახუი. მოღალატე ყოფილხარ, ძუკნა.
სიმწრისგან ვიღიმოდი, ნენსის ცრემლები მოდიოდა მაგრამ ხმას არ იღებდა. ლეოსთან მივედი, წინ დავუდექი, პირდაპირ თვალებში ვუყურებდი. არაფრის თქმა არ მინდოდა მისთვის, გამარჯვებულის თვალებით მიყურებდა ვერ მოვითმინე და შევაფურთხე. მან ჩემსკენ გამოიწია დასარტყმელად, მუშტი დავუჭირე და დანა გადავუსვი სახეზე ძლიერად სისხლი წამოუვიდა მე კი თავი ჩავარტყი და გამოვბრუნდი. ნენსი პირზე ხელს იფარებდა რომ არ ეკივლა და ისევ ტიროდა. მას შევხედე, წინ დავუფურთხე, შემდეგ აჩის ვანიშნე წამოსულიყო და მანქანაში ჩავსხედით. საჭესთან ისევ ის დაჯდა, მე დანიდან სისხლი ჩამოვწმინდე, დავკეცე და შევინახე. ჯერ კიდევ გაბრაზებული ვიყავი, იდაყვი შუშაზე ჩამოვდე, ხელი მოვმუჭე, მუშტი პირთან მივიტანე, თვალები მაგრად დავხუჭე და ბრაზის მოთოკვა ვცადე.
-კაი დაწყნარდი ტოო, ყველაფერი კარგად იქნება. - აჩი ჩემს დაწყნარებას ცდილობდა მაგრამ უფრო მეშლებოდა ნერვები.
-აუ ჩაიჯვი რა. ვაფშე ხმა არ გამცეს არავინ მოკეტეთ ყველამ. გამიჩერე.
-კაი რა ძმაო. მოდი სახში მიგიყვან დაწყნარდი და მერე რაც გინდა ის ქენი.
-მაგ პუტანკას დედაც მოვტყან შენ გგონია ვნერვიულობ? ყველა ....ზე გააჯვან ჩემი ცხოვრებიდან.
-კაი ძმაო შენი საქმისა შენ იცი პროსტა მშვიდად რა, აკონტროლე თავი თან გაყნოსილი გაქ და ძაღლებს ერიდე.
მანქანიდან გადმოვედი, ტელეფონი ამოვიღე და რაც პირველი გავაკეთე ეს ნენსის ნომრის წაშლა იყო. ტელეფონის წიგნაკიდან წაშლასთან ერთად ის ჩემი ცხოვრებიდანაც წავშალე. მოღალატე ბოზს არ ვაპირებ ჩემი ნერვები შევწირო. არ უნდოდა ჩემთან ერთად და ეგდოს იმ ახვართან. არ მეგონა ისიც სხვებისნაირი თუ იყო. ძალიან ვიყავი გაბრაზებული და მეგონა ეს თავისი ნებით გააკეთა. იმ მომენტში დარწმუნებული ვიყავი, რომ ეს ასე იყო. არადა მაგრად მევასებოდა და არ მინდოდა მისი დაკარგვა. მეუბნებოდა მიყვარხარო და დავიჯერო მატყუებდა? კარგი გოგო ჩანდა, ვერ წარმოვიდგენდი ასე თუ გამაცურებდა. ყოველთვის შემიძლია ადამიანის ჩანაფიქრის ამოცნობა და ამ პატარა გოგომ როგორ მომატყუა. ჩემს გრძნობებზე თამაშობდა და ამას არასდროს ვაპატიებ რაც არ უნდა იყოს, იმედი გამიცრუა. ამის შემდეგ არცერთ გოგოს აღარ ვენდობი, ისინი მხოლოდ გასართობნი იქნებიან ჩემთვის როგორც ნენსიმდე იყო. ყველა ერთნაირი ძუკნაა, არ იციან სიკეთის დაფასება.
ლამპიონის ქვეშ ვიჯექი, ვუყურებდი გამვლელ-გამომვლელებს და ვფიქრობდი ნუთუ ყველა მისნაირი ბოროტია რომელიც ადამიანის გრძნობებზე თამაშობსმეთქი. წვიმაც დაიწყო, ჩამობნელდა, მომბეზრად ასე უქმად ჯდომა, ავდექი და ახლა უკვე ცარიელ ქუჩებში სიარული დავიწყე. ახლა ხალხი სახლში მირბის, სადაც მეორე ნახეავრი ელოდებათ, ან ოჯახის წევრები, რომლებსაც უყვართ ისინი. მაგრამ რას გაურბიან? ისინი გაურბიან წვიმას, რომელიც ყველაზე მნიშვნელოვან როლს ასრულებს. სწორედ ამ ხალხის მიერ მთელი დღეების განმავლობაში დანაგვიანებულ მტვრიან ქუჩებს რეცხავს და ამავდროულად ჩვენს ხასიათზე მოყვანას ცდილობს. წვეთები მეცემოდა, მასველებდა და თითქოს ყველა გრძნობა ირეცხებოდა ჩემი ორგანიზმიდან. ვცარიელდებოდი და არავის გახსენებაზე გული აღარ მტკიოდა, აღარ მღრღნიდა დანაშაულის გრძნობდა და აღარ მინდოდა ნენსი ჩემს გვერდზე ყოფილიყო. მისი მოვალეობის შესრულება ძალიან ბევრს შეუძლია და ამას დიდი სიამოვნებითაც გააკეთებენ, უბრალოდ ის მაინც სულ სხვა იყო, ჩემი რიჟა და ანგელოზი გოგო, რომელიც არც ისე ანგელოზი ყოფილა. მაინც ვერ ვხვდები რატომ დარჩა იმ არაკაცთან. რა საქმე აქვს მასთან. აღარ მინდოდა მასზე ფიქრი, ამირომ ტელეფონი ამოვიღე და პირველი რომელი გოგოს სახელიც მომხვდა მას დავურეკე. ჩემი ცხოვრება ჩვეულ კალაპოტს მინდა დავუბრუნო, ასე რომ ყველაფერს ვივიწყებ რაც ნენსისთან მაკავშირებდა.
-მაკო, გამარჯობა ლამაზო ჯინორია ვარ. შენთან მინდა ამოსვლა, ნახევარ საათში მანდ ვარ მოემზადე.
-კი მაგრამ...
-არავითარი მაგრამ, გითხარი მოვდივარ მეთქი და მორჩა. გამოგივლი და სასტუმროში წავიდეთ თუ გინდა არ აქვს მნიშვნელობა.
-კარგი.
ნახევარ საათში მაკოს სახლთან ვიყავი და დაბლა ველოდებოდი. არანაირი ყვავილები, შამპანიური, შოკოლადი ან რომანტიკა ახლა ეგ აღარ მჭირდებოდა გოგოების მოსახიბლად, რადგან ისინი უკვე ისედაც ჩემს ფერხთ იყვნენ გართხმულნი. ტაქსი გავაჩერე და სასტუმროში წავედით, მაკო კარგად გამოიყურებოდა. შავგვრემანი ლამაზმანი იყო, გამხდარი და დაბალი გოგო. მხრამდე მწვდებოდა, შავი თვალები ჰქონდა, წითელი ტუჩსაცხი ესვა და მოკლე კაბა ეცვა. უკანა სავარძელზე მოვთავსდით, მე კისერში ვკოცნიდი მას და ხელი ფეხზე მქონდა დადებული. სუნამოს სუნი ჰქონდა, რაც არ მსიამოვნებდა, მაგრამ ეს ხელს არ შემიშლიდა ამ ღამეს გართობაში. ნომერში ავედით და სასმელი შევუკვეთე. მაკომ კაბა გაიხადა და კალთაში ჩამიჯდა. ხელი მომხვია და თავი მკერდზე დამადო, მე კი ლამაზ და ნაზ სხეულზე ვეფერებოდი, თან ვისკის პირდაპირ ბოთლიდან ვსვავდი.