-არ გინდა დედაჩემი გაგაცნო? - საუზმისას მოულოდნელად მკითხა ნენსიმ.
-რაა? - ცოტაც და ლუდი გადამცდებოდა.
-ჰო რა იყო რა გაგიკვირდა. ჩემთან ავიდეთ სკოლის მერე და გაგაცნობ.
-კაი. - მე მასთან ახლოს მივედი მინდოდა მეკოცნა, მაგრამ თავი გვერდით გასწია. - რამე მოხდა?
-ლუდის სუნი გაქვს. ფუუ დილით რომ არ დალიო არ შეგიძლია?
-მოიცა რა. - ცხვირი გავუსვი ლოყაზე, შუბლზე ვაკოცე. ადგომისას ხელით ხელზე გავეხახუნე და ვიგრძენი როგორ დაბურძგლა.
სკოლაში მივიყვანე, შემდეგ უნივერსიტეტში წავედი.
-ბარო ძმა.
-აჩის გაუმარჯოს.
-სად ხარ დაკარგული ჯინორია რო აღარ გამოჩენილხარ.
-არაფერი ისეთი ერთი გოგოა და იმასთან ერთად ვდვიჟენიობ ხოლმე რა.
-გოგო ტოო? ამის დედა მოვტყან აქამდე არაფერი უნდა გეთქვა ?
-ბლიაად, არაფერია სერიოზული-მეთქი და რა უნდა მეთქვა.
-კაი და როდის გაგვაცნობ ან რა ქვია.
-ნენსი. დღეს არ მცალია და რავი ხვალ იყოს.
-დღეს რას აკეთებ რო?
-დედამისი უნდა გამაცნოს და საღამოს სადმე გავაჯაზოთ არ გინდა? ბიჭებსაც დავურეკოთ და ეგაა.
-სად სადმე?
-რავი რა საად, კლუბში.
-მოსულა. და შენი გული დაკავებული არაა? - გაიცინა და მხარზე მუშტი დამარტყა.
-გული არა სული შე ....ო გააჯვი რა. - მეც ხუმრობითვე გავკარი მხარი, ჩემი წიგნები ავიღე და ჩემი აუდიტორიისკენ წავედი სიცილით.
-კაი საღამოს დაგირეკავ ყურადღებით იყავი. - მომაძახა აჩიმ.
გაკვეთილები რომ დაუმთავრდა ნენსის გავუარე და მის სახლში ავედით. დედამისისთვის შოკოლადები ვიყიდე, ნენსის ვკითხე რომელი მოსწონდა ყველაზე მეტად და იმის მიხედვით ავარჩიე. ნელი დეიდა კარგი ქალი აღმოჩნდა. როგორც ყველა მშობლების თაობის წარმომადგენელი ცოტა მოსაწყენი და მომაბეზრებელი მაგრამ მაინც კეთილი. წამდაუწუმ მეკითხებოდა რამე ხომ არ გვინდოდა. ჩვენ კი ერთი საათით ვიყავით მასთან ერთად, ვილაპარაკეთ, ნელიმ ჩემს ოჯახზე მკითხრა რაღაცეები და მერე ნენსისთან შევედით. ნელის წარმოდგენაც არ აქვს მგონი მე რომ ნენსი მომწონს, მაგრამ მგონი ეს ნენსიმ თვითონ უნდა უთხრას მას ჩემგან ცოტა უხერხული იქნება და თან ღმერთმა იცის რა რეაქცია ექნება ამ ყველაფერზე. ისე , ვფიქრობ ჯერ საერთოდაც ადრეა მისთვის ამის გამხელა, რადგან მხოლოდ მომწონს მე ნენსი და მას თუ ჩემდამი რაიმე სხვა გრძნობა აკავშირებს ეს ჩემი პრობლემა არაა. ის კარგი გოგოა, სწორედ ისეთი მე რომ მჭირდება, მაგრამ არ ვიცი ალბათ რაღაც აკლია რითიც ბოლომდე ვერ შეძლო ჩემი მოხიბვლა.
ნენსი აბაზანაში შევიდა და მე მის საწოლზე ვიყავი წამოწოლილი. მას ტელეფონი ტუმბოზე დარჩა დადებული და მესიჯი მოუვიდა. მე გავხსენი რადგან უცხო ნომრიდან იყო შემოსული.
„კიდევ გამირბიხარ პატარავ?“
ამ ტექსტმა გამაცოფა. ამას რა ერთდროულად ორთან აქვს ურთიერთობა? ჩემი გასულელება მოინდომა.
„ვინ ხარ.“ - გავაგზავნე იმ ნომერზე.
„ლეო ვარ ჩემო ანგელოზო ნუთუ ვერ მიცანი.“ - ტვინში სისხლი ჩამექცა, რაც არ უნდა იყოს და მომწონს თუ არა ის ახლა ჩემთან არის, ჩემს გვერდით და ვერავინ ვერ უნდა უბედავდეს მას ასეთი ტექსტის მიწერას და თუ არ იციან ჩემს შესახებ ახლა გაიგებენ.
„ერთ საათში შევხვდეთ. “ - მისამართი დავწერე და მესიჯი გავუშვი.
ნენსის ვუთხარი გვიან მოვალ მეთქი და მესიჯები წავშალე მის ტელეფონში რაც იყო. მე დათქმულ ადგილზე მივედი, იქ დამხვდა გიო, როგორც მიწერა ნენსის ლურჯი ბონ ჯოვის მაისური ეცვა. მასთან მივედი და წინ დავუდექი.
-შენ ხარ ლეო?
-შენ ვინ ხარ?
-მაგას ეხლავე გაიგებ. - არ ვაცადე აარაფრის თქმა და ეგრევე მუშტი დავარტყი, ფეხი გამოვუდე და ცალ ფეხზე ეყრდნობოდა, უკან დაიხია და კედელს მიეყრდნო, მივვარდი და მაისურით დავიჭირე, ერთი ხელით თავი გავუკავე და მეორეთი მუშტი მქონდა მომარჯვებული დასარტყმელად. -კარგად მომისმინე ბიჭო, ნენსი მეორედ აღარ შეაწუხო გაიგე შე პედარასტო? ტვინს გაგასხმევინებ შე მაგ გოგოს შენი ნომრიდან მესიჯი კიდევ რომ მიუვიდეს. მთელ ცხოვრებას დედის ტყვნაში გაატარებ იცოდე მასთი მიქარვა აღარ მოგივიდეს. გაიგეე? - დაუღრიალე.
-შენ რა საქმე გაქვს ნენსისთან.
-მაგ გოგოს სახელი აღარ ახსენო შენი დედა მოვტყან მე შენი. რადგან მოვედი და გეუბნები ესეიგი მააქვს, ჩემი გოგოა ეგ და არც შენ და არც შენნაირებმა და ვაფშე არავინ არ უნდა შეიაწუხოთ. მაგ გოგოს ახლოს რო გაეკარო სახეს აგახევ შე ახვარო გასაგებია? არ გაცოცხლებ ტვინს გაგასხმევინებ ერთხელაც რო გაიგე თუ არა.
-კი გავიგე.
-ხოდა აუდე ეხლა აქედან.
გავუშვი და ისიც წავიდა. გაკვირვებული და შეშინებული მიყურებდა, მე ალბათ გამწარებული სახე მქონდა. გაცოფებული ვიყავი, ხელები თავს უკან შემოვიდე, ხელი მოვიჭირე თმაზე. ჩემს თავზე ნერვები მეშლებოდა ასე ლაითად რომ გავუშვი. გავიხედე საითაც წავიდა და დავინახე რო ნელა მიტასაობდა. უარესად გავგიჟდი პირდაპირ სისხლი ამისუღდა, სახეზე მომაწვა მთელი ბრაზი, დავიყვირე და გავეკიდე. ხელი მოვკიდე მაიკაზე და უკან გადმოვწიე, ეს მიწაზე დაენარცხა პირდაპირ ზურგით, ზემოდან გადავაჯექი და ვურტყავდი სახეში.
-კარგად დაიმახსოვრე რომ არ უნდა მიეკარო იმ გოგოს თორე ეს მოგონება და ტკბილი სიზმარი იქნება იმასთან შედარებით რაც მოგელის.
დასისხლიანებული სახიდან ძლივრს შესამჩნევად იყურებოდა.
-შენი დედა მოვტყან არ ჩავყლაპავ. - კიდე მეტლიკინებოდა.
-ვის ეუბნები ბიჭო ეხლა მართლა არ გაყლაპინო დედაშენის განავალი შე ახვარო.
ავდექი, მუცელში ამოვარტყი ორჯერ, კიდევ მინდოდა სიკვილამდე მეცემა, მაგრამ ამ ნაბიჭვრის გამო არ ღირდა გასროკვა და ისევ ბოღმა კედელზე ამოვანთხიე. ის ძირს ეგდო, მე კი კედელს ვუტყავდი მუშტებს სანამ ბოლომდე არ დავიხარჯე. ბოლოს იმ ადგილს მოვშორდი და მაღაზიაში შევედი წყალი ვიყიდე ხელებიდან სისხლი რომ ჩამომებანა.
კედელზე რტყმისგან ნაიარევები მქონდა დარჩენილი და სისხლი ცოტა კიდევ მომდიოდა მაგრამ ეგ არაფერი.
ბიჭბთან ერთად კლუბში წავედი.
-ასწორებს აქ ყოფნა. ეგრე არაა ჯინორია? - აჩიმ ზურგზე ხელი დამარტყა.
-აბა რაა. იასნად ეგრეა ძმაო.
მე უკვე კარგ ხასიათზე ვიყავი, განსაკუთრებით კი რამდენიმე ჭიქის დალევის შემდეგ.
-ხელზე რა გჭირს ? - დათო გაკვირვებული მეკითხებოდა.
-არაფერია დაიკიდე.
-თქვიი რა გემართება.
-ვიღაცა .... ვცემე რა ვთქვა არაფერია მეთქი.
-ვინ ცემე ბიჭო სუ გამო....ვდი? ის დრო აღარაა რო პოლიცია ჩვენკენ იყო და ყველაფერი გაგვდიოდა ცოტა ფრთხილად უნდა იყო ძმაო. ვინაა რას წარმოადგენს იცი? ან რა პონტში ტენე.
-მერავიცი ვინაა მაგის ნომერი მაქ მარტო აზრზე არ ვარ ვინაა ნენსის აწუხებდა და მაგის პონტში რაა.
-გოგოს გამო თავის საფრთხეში ჩაგდება არ ღირს არაფრად ძმაო დამიჯერე რა გემართევა ვეღარ გცნობ.
-ვიცი მაგრამ იმ მომენტში ასე გადავწყვიტე საჭიროდ და მორჩა. ჩემთან ხართ თუ არა ამ საქმეში.
-რა საქმეში . - აჩი ჩამეძია.
-რა და მაგრა გაიპიზდა ის ჩემისა და შეიძლება თავის .... ძმაკაცებს უთხრას რამე მერავი თუ ყავს ვაფშე ან კიდე და თუ რამეა რაა.
-კაი ბრატ რაზეა ბაზარი, პროსტა ნომერი მომეცი იმ მაძუგის წინასწარ გავიგებ ყველაფერს. - დათოს აშკარგად გულით უნდოდა დახმარება.
კარგი სიტუაცია იყო და გამაზვა არ მინდოდა, მაგრამ ნენსიმ მომწერა ამოდიო ჩემთან უკვე მენატრებიო. ალბათ ამას ყურადღებას არც მივაქცევდი, დავიკიდებდი და იქ გოგოებთან ერთად გავერთობოდი რომ არა აჩი. რო ვუთხარი ეს მომწერა მეთქი მითხრა :
-ეხლა ეწყობა თქვენი ურთიერთობა, მაგის გამო უკვე ტიპი გაპიზდე, იმენა მაგრად გევასება აშკარაა და ეს გოგოები არსად გაიქცევიან როცა შენ გაგისწორდება მაშინ მოგცემენ. ის გოგო აშკარგად არაა ამათნაირი და ჯობია წახვიდე არ დაკარგო ძმაო დაფიქრდი, იქნებ მართლა სერიოზულად გევასება.
მეც ავდექი და წამოვედი. აჩი მაგარი ძმაა ყოველთვის მიგებს. ნახევარ საათში ნენსისთან ვიყავი. აშკარგად არ ესიამოვნა ნასვამი რომ ვიყავი, მაგრამ ვუთხარი ძმაკაცებთან ერთად დავლიე არ ინერვიულომეთქი და გაჩუმდა. მის ოთახში შევედით, შავ ტყავის ტახტზე ჩამოჯდა, მე მის ფეხებთან ჩამოვჯექი და მუხლებზე დავადე ხელები.
-ეს რა არის. - შეეშინდა.
-ჩუუ. - თითები მივადე ტუჩებზე, მის სახესთან ახლოს მივიწიე, თმაზე ცეფერებოდი და მივიხუტე მკერდზე.
-ლილე მიპასუხე ეს რა არის მეთქი. - ის უკვე ტიროდა.
-ნენსი, ნენსი, გთხოვ არ იტირო რაა. ჩემო პატარა ოღონდ შენი ცრემლები არ დამანახო. არაფერია უბრალოდ ერთი ტიპი აღარ შეგაწუხებს და მორჩა. გთხოვ არ იტირო. - ძლიერად ვიკრავდი გულში და თავზე ვკოცნიდი, მთელი ძალით ვეხუტებოდი და თვალებზე ცრემლებს ვაშორებდი. თვალებზე ვკოცნიდი და ცრემლებს ვუშრობდი.
-ლილე ეგ აღარ ქნა თავი საფრთხეში აღარ ჩაიგდო, გთხოვ დარჩი ჩემთან, მე მიყვარახრ.
არ მინდოდა მისთვის გული მეტკინა და არაფერი მითქვამს, მას ტირილი არ შეუწყვეტია, ახლა უკვე ვიცოდი უკვე ჩემი დასისხლიანებული ხელების გამო კი არა ჩემდამი სიყვარულის გამო ტიროდა. უნდოდა მეც იგივე განმეცადა მის მიმართ. სახეზე ხელი მოვკიდე და თვალებში ჩავხედე.
-მჭირდები. -ვუთხარი და ვაკოცე. ფეხზე ხელი ძლიერად მოვუჭირე ვნებისგან ათრთოლებული იყო. თითები ზემოთ ავაცურე, კაბის ბოლოს მოვკიდე ხელი და ზევით ავუწიე, მის საცვალს ვგრძნობდი. მე შავი როლინგი მეცვა, ნენსიმ თავისი პატარა ხელები მის ქვეშ შემიცურა და ქამარს მიხსნიდა. ყველაზე მეტად ის აღმაგზნებს, რომ ეს გოგო მხოლოს ჩემია და ჩემთან არის ასეთი ვნებიანიც და ამავდროულად მორცხვი და ყველაზე ფაქიზი არსება.