ძალიან ძალიან დიდი ბოდიში, მდენი ხნით დაგვიანებისთვის, უბრალოდ არ მქონდა წერის დრო და არც ხალისი, სიმართლე გითხრათ აღარც მახსოვდა ეს ისტორია და დიდი მადლობა ადამიანს რომელიც გამომეხმაურა Facebook-ის საშუალებით, ნიკზე უწერია "მერცია მერცია" და მისი დამსახურებაა ან ისტორიის შემდეგ თავს რომ ვდებ.


-ლინდა!
ნიკამ გვერდი შეიბრუნდა და ძილი განაგრო.
-ნიკსონ გაიღვიძეთქო.
მთელი ძალით ანჟღრევდა ლინდა ნიკას.
გოგონამ ფეხის ხმა კარებთან გაიგონა. რა ექნა აღარ იცოდა, მართალია მათ შორის არაფერი მომხდარა, მაგრამ მაინც ეუხერხულებოდა დედას მის საწოლში მამაკაცი ენახა.მძინარეს ჩაესმა მაიას ხმა.
-ნიკსონ გაიღვიძე მაია მოვიდა.
ფეხის ხმა უახლოვდებოდა, ლინდა დაიძაბა, ნიკსონს მთელი ძალით კრა ფეხები და საწოლის გვერდით გადააგდო, ამ დროს კარებიც გაიღო.
-ლინდა რამდენი ხანია გეძახი რატომ არ მიპასუხე?
-მეძინა მაია.
მთელი ძალით გაეკრიჭა ლინდა.
-რა ხმა იყო?
-ხმა? რა ხმა?
-თითქოს საწოლიდან გადმოვარდი.
მაია ფანჯრისკენ წავიდა დასაკეტად როცა ლინდამ იყვირა.
-ადგილზე დარჩი! სიცხეა!
-გავიგე მაგრამ რა გაყვირებს.?
გაოცდა ქალი.
-უბრალოდ არ მიუახლოვდე.
-კარგი გასაგებია.
-არ გეჩქარება?
-კი მაგრამ რაღაც უნდა დაგიბარო.
-ხო გისმენ.
-მოკლედ მივლინებაში მიწევს წასვლა, სულ რაღაც ორი დღით იქედან რამდენიმე სტუმარი ჩამომყვება,სახლის დალაგებას მე ვერ ვასწრებ. არც მოსამსახურეები მინდა დავიქირაო და უცხოს სახლი ჩავაბარო, ამიტომ შენი იმედი მაქვს, ყველაფერი გადადე და სახლს მიხედე ძალიან გთხოვ.
-რბოლა?
-იცოდე ფანჯრისკენ წავალ და გვერდზე გადაგდებულ ნიკსონს აქედან ყურებით გავათრევ.
გააფრთხილა მაიამ და თითით საწოლისკენ ანიშნა.
-შენ საიდან...
-მე ყველაფერი ვიცი.
სიტყვა გააწყვეტინა მაიამ.
-ნიკსონი ახსენა ვინმემ?
საწოლის ქვემოდან თავი ნახევრად ამოსწია ნიკამ.
-შენც მიეხმარები ვაჟბატონო.
ხმა გაიმკაცრა მაიამ.
-არის!
ნიკა ფეხზე წამოდგა და გაიჭიმა.
-ნიკა გეყოფა რა..
მომაბეზრებლად უთხრა ლინდამ და ბალიში ესროლა.
-ყველაფერი გასაგებია თუ გავიმეორო?
უფრო გაიმკაცრა ხმა მაიამ.
-გასაგებია.
ერთდროულად უპასუხა ორივემ.
-კარგი მე წავედი.
მაია გასასვლელისკენ გაწკაპუნდა, კარი დახურა და იმწუთშივე გააღო ისევ.
-ამ ყველაფერზე მერე დაგელაპარაკებით.
დაამატა და ახლა უკვე ნამდვილად გავიდა.
-ჰიუუ კიდე კაი რო არ გვიცუღლუტია.
გადარჩენილივით ამოიბურდღუნა ნიკსონმა.
-მოდექი ახლა და ალაგე სახლი.
-გადი ქალო კუხნაში მშია და მივხედოთ სახლს.
-ნიკსონ სახეს აგილეწავ.
-ახლა ვიცუღლუტებ იცოდე.
გამაფრთხილებლად დაუქნია თითი ნიკსონმა.
-მიგლეწავთქო.
-აქ ვარ...
თითი ანიშნა მოდიო მამაკაცმა და თან მთელი ხმით დაიწყო ხარხარი.
ლინდა საწოლიდან წამოხტა და ბალიში გაუქანა. ნიკას პირდაპირ სახეში მოხვდა ბალიში, წამით ორივე გაშტერდა.
-ა ეხა დაგერ*ა
თმები თავის გადაქნევით გადაყარა გვერდზე ნიკამ. ლინდა ადგილს მოსწყდა და მთელი სისწრაფით დაეშვა კიბეებზე. ნიკა აუჩქარებლად ნელი ნაბიჯით მიჰყვებოდა, სანამ ლინდა სამზარეულოს კარებისკენ არ წავიდა, ნიკსონი მიხვდა თუ ლინდა სამზარეულოში შეასწრებდა კარებს ჩაკეტავდა და ვეღარ დაიჭერდა. კიბის მოიაჯირს ხელი მოჰკიდა და ჰოპ, ლინდას წინ დახტა.
-ხო გითხარი დაგერ*ათქო.
გაუღიმა ნიკსონმა.
-აბა მომიახლოვდი პედე*ასტო.
გადაიხარხარა ლინდამ.
-ვინარის გოგო პედე*სტი?
გაოცდა ნიკსონი.
ხელი ფეხებში წაავლო გოგონას მხარზე გადაიკიდა და კიბეებს აუყვა.
-დამსვი ნიკსონ თორე დაგჭრი.
კიოდა ლინდა.
-მარტო დარჩი და გაბლატავდი, ზნაჩიტ პიდ*არასტი ვარ. ახლა გაჩვენებ თუ ვარ.
გაეცინა ნიკას.
-დამსვითქო.
ხმას მოუმატა ლინდამ და ფეხები აფართხალა, ზურგზე მუჭებს მთელი ძალით ურტყამდა, მაგრამ ნიკსონს რეაქცია არ ჰქონდა.
-მოდი აქ.
ოთახში შეიყვანა მამაკაცმა და საწოლზე დააგდო.
-ახლოს არ მოხვიდე.
თითი გამაფრთხილებლად დაუქნია ლინდამ.
-კაი.
თქვა ნიკსონმა და შებრუნდა.
-რა?
-ხო მითხარი არ მომიახლოვდეო?
გაოცებული მობრუნდა ნიკა.
-ხო ვთქვი.
გაბრაზდა ლინდა.
-ხო და ადე მშია და დავალაგოთ.
ლინდა ადგა და კარებისკენ წავიდა, ნიკამ მკლავში ჩაავლო ხელი, გააჩერა, შემოატრიალა და გულზე აიკრო, თვალებში ჩააშტერდა, მერე ნელა დაიხარა და მისი ტუჩები ნაზად შეახო ლინდას ტუჩებს. ტუჩენიდან ყურის უკან გადაინაცვლა, მერე ყელზე, მთელი ძალით მოხვია ხელები გოგონას და ყურში ნაზად ჩასჩურჩულა:
-მაგიჟებ...
ლინდა სულ დაიბნა.
-როგორც ჩანს შენც გაგიჟებ გაუნძრევლად დგახარ.
სიცილი ატეხა ნიკამ და კარებისკენ წავიდა.
ლინდა სიბრაზისგან ყურებამდე გაწითლდა.
-იდიოტი!.
ამოიბურტყუნა და ბიჭს უკან მიჰყვა.
-აბა რას მომიმზადებ?
ჰკითხა ნიკამ სამზარეულოში შესვლისთანავე.
-რა გინდა?
-რისი გაკეთება იცი რო?
-მე? მე ყველაფრის გაკეთება ვიცი.
-ხო? მე მეგონა მეტყოდი კვერცხს შეგიწვავო.
გადაიხარხარა ნიკამ.
-პიცა გაასწორებს არა?
-აუ კიი მარა თუ არ მომწანლავ.
-თუ არ გინდა ნუ შეჭამ მე გავაკეთებ და ვჭამ.
-კაი გააკეთე.
-მანამდე მიდი საწოლები დაალაგე.
-საწოლები არა მაიტა ჭურჭელს გაგირეცხავ.
ხელები გაშალა ნიკამ.
-ეგეც მოგიწევს სიხარულო.
ლოყაზე უჩქმიტა ლინდამ ნიკსონს.
-ჭურჭელს მე არ გავრეცხავ.
-საჭმელს მე არ გავაკეთებ.
ხელები აწია ლინდამ და სამზარეულოდან გამოსვლა დააპირა.
-ოხ მე თქვენი. დავრეცხავ ოღონდ საჭმელი გააკეთე.
-ასეთი მომწონხარ.
გაიღიმა ლინდამ.
კარებში თითქმის გასული იყო შემობრუნდა და ფქვილის პაკეტს დაუბრუნდა.
საწყალმა ნიკსონმა საწოლები დაალაგა და ჭურჭელი გარეცხა.
-ნიკსოოონ!
აყვირდა სამზარეულოდან ლინდა.
-ხო მბრძანებელო გისმენ.
ლინდას გაეცინა.
-მოკლედ შევდე ღუმელში პიცა 15 წუთში იქნება და მანამდე მისაღებში ფარდები ჩამომახსნევინე გასარეცხად შევყრი.
-კაი.
ორივენი მისაღებში გავიდნენ და თვალი გაუსწორეს უზარმაზარი ჭერს რომლიდანაც დაწყებული იყო ასევე უზარმაზარი ფარდები.
-აუ კაი რა ამიტო არ ვყიდულობ ამხელა სახლს სად მაქ ამის დალაგების ტრ*კი.
-ნუ წუწუნებ და ის მაგიდა მკმადგმევინე.
თითით ანიშნა ლინდამ მისაღებში მდგარ მაგიდაზე.
-მაინც ვერ მისწვდები.
-აუ მიდი რა და დანარჩენი მე ვიცი ვახ!
გაბრაზდა ლინდა.
ნიკსონმა მაგიდა ფანჯარასთან მიაჩოჩა, ინდამ მაგიდაზე სკამი შენოდგა, ჯერ მაგიდაზე აიდა მერე სკამზე, მაგრამ საკიდს მაინც ვერ მისწვდა.
-ჩამო მე ავალ.
უთხრა ნიკსონმა.
-აზრი აქ აქვს ვერც შენ მიწვდები ძალიან მაღლაა.
-ჩამო ვცდი.
ლინდა ჩამოვიდა და წამში გაჩნდა ნიკსონი ჯერ მაგიდაზე მერე სკამზე.
მართლაც არ ჰქონდა აზრი ძალიან დიდი მანძილი იყო ნიკსონსა და ფარდის საკიდს შორის.
-ლინ ამო მაგიდაზე
-კაი.
ლინდა მაგიდაზე ავიდა, ნიკსონმა მკლავში წაავლო ხელი გოგონა აზიდა და სკამზე მის პირდაპირ დააყენა.
-ან ერთი გადავვარდებით და რამეს მოვიტეხავთ ან მეორე.
საკმაოდ მშვიდად უთხრა ლინდამ.
-შენ ხო არ გეშინია?
ასევე მშვიდად ჩასჩურჩულა ყურში ნიკამ.
-არ მეშინია.
ხო და ეცადე ჩემს მხარზე აძვრე და დადგე.
ლინდა ტანზე ააცოცდა ნიკსონს და მხარზე დაადგა.
-ახლა ფრთხილად ჩამოხსენი ფარდის საკიდები.
-არ გაინძრე თორე სანამ წავალ შენ დაგგბრიდავ.
-რა იყო ხო არ შეგეშინდა?
-ბიჭო მოტოციკლი დამყავს ბოლო სიჩწარით და შენი აზრით ამ უმნიშვნელო სიმაღლის შემეშინდება?
-მიდი ჩამოხსენი.
ლინდამ ფარდის ბოლო საკიდი მოხსნა და ქსოვილიც იატაკზე დაეცა.
-ახლა როგორ ჩამოვიდე?
გაეცინა ლინდას.
-ეგაა საქმე.
გაეცინა ნიკსონსაც.
ლინდა ჩამოსვლას ცდილიბდა როცა სკამს ფეხი მოსტყდა. ნიკსონმა ლინდას ხელი მაგრად მოჰხვია გვერდი შეიბრუნა ჯერ თვითონ დაეცა და ლინდა ზემოდან.
-ნიკა კარგად ხარ?
-ნორმალურად.
გაეცინა ნიკას.
-სახეზე ფერი არ გადევს.
-ხო?
-ხო.
ლინდა წამოდგა და ნიკსონის ხელს დაებღაუჯა რომ აეყენებინა.
-არ მომკიდო ხელზე ხელი.
გაეღიმა ნიკას.
-რატო?
-დაცემის დროს ხელი მქონდა ცუდად.
-მოიტეხე?
-მგონი.
-გტკივა?
-ისე რა...
-მოიცა ვნახო.
ლინდამ ხელით ნიკას მკლავს შეეხო.
-ა რაშვები შე*მა მკლავ?
წამოიყვირა ნიკამ.
-ო კაი რა ნუ ფეთავ თუ კაცი ხარ ადე საავადმყოფოში წაგიყვანო.
-აუ როგორ მეზიზღება ტოო...
-აბა ეგდე მანდ ხელ მიმტვრეული
-მე ხო არ მითქვამს არ მოვდივართქო?
-ხო და ადე დროზე საქმე მაქვს მერე ვერ ხედავ რადღეშია სახლი.
-უმადურო.
-არავარ უმადური.
მთელი ძალით მოეხვია ლინდა უკვე ამდგარ ნიკას.
-ლინ
-ჰო
-მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ.
-ჩემი გოგო ხარ
-ბევრს ლაპარაკობ წავედით.
-ოღონდ მოტოციკლით არა.
-რატო?
-ხომ იცი ვერ ვიტან როცა მოტოციკლით მივდივარ სადმე და საჭეს ხვა მართავს.
-ხო კარგი მაიას მანქანას გამოვიყვან.
-აბა თვითონ რითინ წავიდა?
-სამსახურიდან მძღოლი მოაკითხავდა, მივლინებებში სულ მას მიჰყავს.
-კაი მიდი მე გარეთ დაგელოდები.
ლინდა საჭესთან მას მერე არ დამჯდარა რაც მამა გარდაეცვალა, როგორც კი მანქანის სავარძელზე მოკალათდა და მანქანის სუნი შეიგრძნო მაშინვე გაახსენდა როგორ ასწავლიდა მამა მართვას და გაეცინა, ადვილათ ითვისებდა ყველაფერს და მაშინაც არ გასჭირვებია, პირველივე ცდაზე მოახერხა საჭის დამორჩილება. ამ მომენტში ძალიან უნდოდა მამას მოხვეოდა, მისი სურნელი შეეგრძნო. მალევე გაახსენდა, რომ გარეთ ნიკსონი ელოდებოდა, როგორც იქნა ძრავი აამუშავა და მანქანა ადგილიდან დაძრა, ავტოფარეხიდან გამოიყვანა და ნიკსონის წინ გააჩერა. ნიკსონიც გვერდით სავარძელზე მოთავსდა.
-BMW M6, 5.0 ძრავა, გამომშვები ქვეყანა გერმანია, 507 ცხენის ძალა, 6 ცილინდრიანი, 70 ლიტრიანი საწვავის ავზი კარგი მანქანაა მაგრამ დრიფტისთვის არაშესაფერისი.
ჩამოასხაპუნა ნიკსონმა მანქანაში ჩაჯდომისთანავე.
-სულ დრიფტისკენ როგორ გიჭირავს თვალი.
-მე მრბოლელი ვარ პატარავ,
-მეც
-შენ მხოლოდ მოტოციკლით ასპარეზობ.
-შენ არა?
-არა. შენ ახალა 2005 წლის ჩემპიონს ელაპარაკები.
თავაწეულმა გაიღიმა ნიკსონმა.
-თუ ასეა სისწრაფის არ უნდა გეშინოდეს ხო?
თქვა ლინდამ და სიჩქარეს უმატა, გიჟური სისწრაფით ატარებდა მანქანას შუა ქალაქში და საოცრად ოსტატურად უვლიდა მანქანებს გვერდს.
-შენ რა გგონია ტარება იცი?
ირონიულად გადახედა ნიკამ საჭესთან მჯდარ ქალს .
პატრულის მანქანის სირენის ხმაც გაისმა, ლინდამ სარკეს გახედა და უკან ადევნებულ მანქანას გაუსწორა მზერა, მანქანა გადააყენა და ძრავი გამორთო.