ლიზი ერთი თვის განმავლობაში კომაში იყო. მისი მდგომარეობა დღითი დღე უარესდებოდა. ზურა გვერდიდან არ მოშორებია ლიზის. 1 თვე საავადმყოფოში მასთან იყო. ღამეები არ ეძინა, ყოველ წუთს ელოდა ლიზის გაღვიძებას მაგრამ ამაოდ. ანი ეუბნებოდა წადი სახლში დაისვენეო, მაგრამზურა უარზე იყო.
ერთ დღეს ლიზის საწოლთან ჩაძნებულმა ზურამ თავზე მოფერება იგრძნო. თავი ასწია და დაინახა ლიზი გამოფხიზლებულიყო.. ძალიან გაუხარდა მისი გამოჯანმრთელება ამას ხომ დიდი ხანია ელოდა. ლიზის ზურას დანახვაზე თვალები გაუბრწყინდა. გაუხარდა მისთვის საუჯეთესო პიროვნების დანახვა. ზურა მისთვის პატარა ნაპერწკალი იყო,რომელიც მთელ გულში გაღვივდა.
ლიზის მდგომარეობა გაუმჯობესდა და საავადმყოფოდან ორ კვირაშ გამოწერეს. რათქმაუნდა სახლამდე ზურამ მიაცილა. ლიზი კარგად იყო. მისი მდგომარეობა დღითი დღე უმჯობესდებოდა, ზურა მასზე ძალიან ღელავდა, ყოველდღე სახლშ აკითხავდა და საჩუქრები მიჰქონდა. რამდენიმე კვირაში ლიზი ფეხზე დადგა. უკვე თავისუფლად შეეძლო იმის გაკეთება რასაც მოისურვებდა. ამიტომ ზურამ და ლიზიმ განაახლეს შეხვედრები. ისინი ისევ ყოველდღე ხვდებოდნენ ერთმანეთს.
დროთა განმავლობაშ ლიზიმ შეამჩნია, რომ ზურას თითქოს რაღაცის თქმა სურდა. ლიზი არ ჩაძიებია, რადგან იცოდა თუ როგორი მორცხვი იყო ზურა. ერთ დღეს ზურას მართლაც სურდა რაღაცის თქმა. ძალიან დაბნეული იყო. ეს ლიზიმ შეამჩნია და ფრთხილად კითხა:
-ზურა, ძვირფასო ამ ბოლო დღეებში მოწყენილი ხარ, რა ხდება? ხომ მშვიდობაა? რამე ხომ არ გიჭირს?
-არა ლიზი არაფერი ხდება.
-მე ვერაფერს გამომაპარებ, ვხვდები, რომ რაღაც რიგზე არაა
-არაფერი, უბრალოდ რაღაც მინდა გითხრა.
-რა რა გინდა მითხრა?
-მოდი დღეს რესტორანშ შევხვდეთ 8 საათზე და გეტყვი.
-კარგი შევხვდეთ აპა საღამომდე.
-შეხვედრამდე ლიზი.
ზურა ძალიან ნერვიულობდა ლიზისთან შეხვედრამდე. ლიზი კი ერთ სულზე იყო როდის შეხვდებოდა. ჩაიცვა ლამაზად. გრძელი სურჯი კაბა, ამავე ფერის მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი, თმები ლამაზად გაიკეთა.
დადგა 8 საათიც. ლიზის ზურამ დაურეკა მოვედიო. ლიზიმ ნელი ნაბიჯებით ჩაიარა კიბეები. ზურას ლიზის დანახვაზე თვალები გაუბრწყინდა აე ლამაზი არასოდეს ენახა. მეორე მხრივ კი უფრო მეტად ანერვიულდა. მივიდნენ რესტორანში. ზურა ლიზის კომპლიმენტებით ავსებდა. ბევრ საკითხზე ისაუბრეს. ბოლოს ზურამ უთხრა:
-მოდი ლიზი საქმეზე გადავიდეთ, ოღონდ ძალიან გთხოვ არ გამაწყვეტინო.
-კარგი.
-ლიზი მე ამის თმა დიდი ხანია მინდა. იცი? მე ბედნიერი ვარ რომ შენ გიყვარვარ. ვიცი, რომ შენდამი სიყვარული ბევრს ნიშნავს. ვიცი რომ ერთმანეთის გარეშე სიცოცხლე არ შეგვიძლია, მაგრამ მე მინდა რაღაც გითხრა. ლიზი მეე მეე...
-რა ზურა?
-მინდა რომ ჩემი მეუღლე გახდე.
-ლიზი ამ ყველაფრის გაგონებაზე დაიბნა. იცი ზურა?..
-ვიცი ლიზი ვიცი, რომ ასე უცებ ძნელია გადაწყვეტილების მიღება. რა თქმა უნდა მე დროს მოგცემ მოსაფიქრებლად.
-კარგი ზურა რასაც გადავწყვეტ შეგატყობინებ. ეხლა კი მგონი დროა წავიდეთ. გვიანია.
-კარგი ლიზი როცა გადაწყვეტ მაშნვე შემატყობინე.
-კარგი აუცილებლად შეგატყობინებ.
ლიზი ანერვიულებული მივიდა სახლში. ღამემდე ზურას ნათქვამზე ფიქრობდა. არ იცოდა რა ეთქვა, მაგრამ ბოლოს იფიქრა, პასუხის თქმა მაინც მომიწევსო. იმ საღამოს ზურაც ძალიან ნერვიულობდა სულმოუუთქმელად ელოდა ლიზის პასუხს. იცოდა რომ ლიზის ძალიან უყვარდა, მაგრამ როგორც ყველა ბიჭი ზურაც აევე ნერვიულობდა ამ დროს. სწორედ ამ ფიქრებშ გართული ზურა, ტელეფონის ზარმა შეაფხიზლა.
-გამარჯობა ზურა როგორ ხარ?
-კარგად შენ როგორ ხარ ლიზი?
-მეც კარგად. არა მიშავს. იცი? მე მიციღ გადაწყვეტილება. ჩემთვის ეს ძნელი იყო, ამიტომ გთხოვ მომისმინო.
-კარგი გისმენ ძვირფასო.
-ჩემო ლამაზო და ძვირფასო, მე შენ ძალიან მიყვარხარ და ყოველთვის მეყვარები. ვიცი, რომ ოჯახის შექმნა თამაშ არ არის, მაგრამ ისიც ვიცი, რომ შენ ძალიან გიყვარვარ და გინდა მთელი ცხოვრება შენთნ ვიყო, მეც ძალიან მსურს ეს, რადგან ჩვენ მართლაც კარგი წყვილი ვართ, შეგვიძლია ერთმანეთის გაგება, მოსმენა და ერთმანეთი წლებია გვიყვარს, მაგრამ ზურა ჩემი პასუხია. ზურა მეე.. მეე..