3----------------3-----------------3
-ნია ვახშამი მზად არის.. დაბლა ჩამოდი .. !!
-მირანდა სახლში ვინ არის? მამა არ მოსულა...
-არა.. დარეკა და გვითხრა, რომ ბევრი სამუშაო აქვს ამიტომ დააგვიანდება.. მარტო ივახშმებ... ბებიას უკვე სძინავს სხვათა შორის დღეს გიკითხა სკოლაში, რომ იყავი....
ნიას გაეცინა - მე სკოლაში წამსვლელი აღარ ვარ! მაინც ჩემი ნებაა და... ვიღაცებს არ გაველანძღებინები კიდე.. მაინც ყველას ვძულვარ!
მირანდამ გაკვირვებულმა შეხედა... და მარტო დატოვა..
ნია საწოლიდან ადგა და საბანი გადაიხადა... ნასკებიანი დადიოდა, მაგრამ ეს სულ არ აწუხებდა.. სარკეს შეხედა და გაიღიმა... წუთით სარკის წინ მისი მშობლების ყოფილი ოთახის კარები აისახა... ყველაფერი გაახსენდა.. დედამისის საქციელი და თვალები დახუჭა... თმების დავარცხნას აპირებდა .. მაგრამ შეეშვა.. და დაბლა ჩავიდა...
-რა მოამზადეთ..??
-ვიცი, რომ ჩაი ძალიან ძალიან გიყვარს ... ძილის წინ მხოლოდ ჩაი და კარაქიანი პურიც საკმარისია შენთვის.. ისე თუ გინდა კარგი ფორმა შეინარჩუნო ასეთ დროს აღარ უნდა ჭამო...
-მომისმინე მირანდუშკი... ამ სახლის უფროსი მე ვარ წესებს მე ვაწესებ ეს შენი საქმე არ არის როდის შევჭამ... დილით წიწიბურა და რაღაცები არ გააკეთო.. ვერ ვიტან და გული მერევა... სპეციალურად რამდენჯერმე ჩაახველა...- ახლა წადი და ნამცხვარი მომიტანე... ლიმონის წვენი კიდევ არ დაგავიწყდეს.. შენ მიწყვიტო ახლა რა ვჭამო!! მირანდას ნერვები მოეშალა ასეთ მოფერბით სახელზე...და ძალიან გაღიზიანდა... მზად იყო თმები სათითაოდ გაეცალა“ ეს მართლა ვინ ყოფილა.. გათამამებული მდიდარი გოგონა... საზიზღარი.. მე არ ვიყო მირანდა შენ არ განანო ეგ სიტყვები... ღმერთო შენ გვიშველე“ პირჯვარი სასწრაფოდ გადაიწერა და ოთახიდან გავიდა.. ეს ნიამაც დაინახა და სიცილი დაიწყო... - რას არ შევხვედრილვარ.. მაგრამ ასეთ რამეს არა? ვაი.. ვაი.. ვაი... შემთხვევით ფანჯარას შეხედა.. რომლის ფარდებიც გაწეული იყო და აივანზე ანდრია დაინახა .. პირდაპირ მას უყურებდა თან საშინელი სახე ჰქონდა... სიცილი შეწყვიტა დაბღვერილმა ყურება დაუწყო....
აივანზე თარაში გამოვიდა... ხელში ტელეფონი ეჭირა... და ვიღაცას სწერდა ეტყობოდა...
-ძმა... ნახე ჩვენი პრინცესა სად დგას... მიდი მიესალმე? ხელი დაუქნიე... თარაშმა ნიას შეხედა... მან კი თვალი აარიდა და ფარდების გაწევა დაიწყო...
-რა დებილი გოგონაა.. ყველას გეფიცები!! სულ მაგას ვუყურებ რა.... მამამისი დღეს სერიოზულად დააგვიანებს ძმაო... გზაში ჩვენი ბიჭები დახვდებიან.. უნდა გავიგოთ საბუთებს სად ინახავს სახლში თუ სადმე სხვაგან... მერე კი ჩვენს გეგმას შევუდგებით. თუ სახლში... თარაშმა გაიღიმა... და ანდრიას თვალი ჩაუკრა.. - შემახსენე 17 წლის როდის ხდება.. პრობლემები არ მჭირდება.. ჩემი...
-არ შეგექმნება.. ვერ ხედავ როგორია...
-არ ვიცი..
-მსახიობო.. კეთილი ბიჭის როლს კარგად თამაშობ.. !! მერე ნახოს უცბად რომ შეუტრიალდება ... იდიოტი გოგონა! პატარაობიდანვე ვერ ვიტან.. სულ ნერვებს მიშლიდა... შენ რომ მორჩები მერე მე უნდა დამითმო...
-რას გულისხმობ? რას რომ მოვრჩები...?
-შეეშვი რა.. მაგ ტელეფონს და წესიერად მომისმინე.. მაგარი რაღაც უნდა გითხრა ტელეფონი გამოსტაცა და სახლში შეიყვანა... 3--------------3-----------------3
-დილამშვიდობისა.. ქალბატონი ნიაკუშკა.... მირანდა შეეგება .. ხელში ღვეზელი ეჭირა და მაგიდაზე დადო...
-ნიაკუშკა? როგორ გამაცინე .. სერიოზული სახით შეხედა- მამა რატომ არ მოვიდა წუხელ?
-არ ვიცი.. არ მოვიდა და...თეფში გადმოაბრუნა და ჭიქაში წვენი დაუსხა...
-რა? მაშ რა დაემართა?
-აქ ვარ ნია.. მე მკითხულობდი...
-მამა? ფეხზე წამოდგა
-ძალიან დაღლილი ვარ..და თან მშია...გავიყინე შვილო! რომელი საათია?
-11 ხდება.. უპასუხა მირადამ და ნიას შეხედა...
-11? სახლში რატომ ხარ? სკოლაში არ უნდა იყო?? რატომ არ წახვედი..
-არ მინდა იმიტომ.. მასწავლებელი სულ მეჩხუბება. ხოდა სახლში ვიქნები...
სანდრომ მკაცრი სახით შეხედა
-ნია რას ამბობ? ვინ გეჩხუბება? ხვალვე წახვალ სკოლაში და აღარ გააცდენ .. უმიზეზოდ მასწავლებლები არ ლანძღავენ მოსწავლეებს.. ლაპარაკი შეწყვიტა, შემდეგ კი ისევ გააგრძელა- ხვალ მეც წამოვალ სკოლაში და დაველაპარაკები.. ყველაფერი მოგვარდება...
-არააა.. მამა! არა , არ წამოხვალ.. და არც მე წავალ..!! არ მინდა..! და მორჩა!! თან 1 კვირა დარჩა.. სკოლის დამთავრებამდე...
-რას ამბობ.. მასწავლი კიდეც როგორ უნდა მოვიქცე... წამოვალ და მოვაგვარებ...
-ახლა კარგად მომისმინე! თვალები გააფართოვა და მამამისის წინ დადგა...- არასოდეს არ მახსოვს... რომ ვინმეს მამა მოდიოდეს სკოლაში... სულ დედები მიდიან.. მე კი დედა არ მყავს.. ამიტომ შენ არ წამოხვალ..!!
-აი თურმე პრობლემა! გრცხვენია შვილო? შეგიძლია დედაშენს შეხვდე ხოლმე მე ამას არ გიშლი.. ის ხომ ჩვენს ქალაქში ცხოვრობს ჯერ კიდევ... -მე დედა არ მყავს.. ის დიდი ხნის წინ მოკვდა.. ჩაიფერფლა.. მორჩა!! თუ კიდევ გააგრძელებ ასე საუბარს შენც დაგკარგავ.... იცოდე ის ქალი მეორედ აღარ მიხსენო... ყოველთვის ასე ხდება... ჭამის მადას სულ ვიღაც მიკარგავს....
-ნია რა გჭირს? კარგად ამიხსენე რა დაგემართა.. ხელები მკლავებში ჩაავლო და თავისკენ მისწია უფრო ახლოს...
-მამა? იცი შენ რომ საფრანგეთში სამსახურის საქმეებს აგვარებდი.... დედა უცხო კაცთან ერთად საწოლში ნებივრობდა.. აი, ზუსტად ამ სახლში.. ვერ გეტყვი როგორ სიამოვნებდათ.. მაგრამ ის კი ვიცი, რომ ამას ვერასოდეს ვერ დავივიწყებ.. იმ ქალს სულ ცოტა ოდენი“ აი ამხელა“ სიყვარულიც არ აქვს ჩემ მიმართ და თავმოყვარეობა.. რა მაგალითს მაძლევს მითხარი? ხოდა ... ხოდა ასე იყო.. ხელები გამიშვი ახლა...
სანდრო ადგილზე გაიყინა და ხმას ვეღარ იღებდა..და ნიას გაკვირვებული უყურებდა
-აი ასე მამიკო..! ღვეზელი აიღო და გემრიელად ჩაკბინჩა... გემრიელია! მარჯვენა ხელი მაღლა ასწია და გაუღიმა... ისეთი გრძნობა ჰქონდა.. ადამიანს რომ გინდა მოაჩვენო თითქოს აღარ ფიქრობ ძველ ამბებზე და შენთვის ეს სულ ერთია... მაგრამ გულში კი იმას ფიქრობდა მამამისი დედამისზე რას იტყოდა ის კი ხმას არ იღებდა...
-კარგი! მე ოთახში ვიქნები.. ძვირფასო.. კიდევ ერთი აიღო და ოთახის კარებისკენ წავიდა....
სანდრომ ტელეფონი ამოიღო და ქრისტინეს დაურეკა...
-გისმენთ!!
-ქრისტ შენი ნახვა მინდა! ჩემს რესტორანში შევხვდეთ სანაპიროზე... სასწრაფო საქმე მაქვს...
-ვაუ... ისევ ბატონი სანდრო იძლევა ბრძანებებს რომ არ მოვიდე? ჩვენ უკვე დავშორდით.. და ერთად აღარ ვართ....
-მნახავ-მეთქი!!!!!!!!!! სანდრომ მთელი ძალით დაიყვირა...- 3 საათზე გელოდები .... ტელეფონი გათიშა და ძირს დაახეთქა... ნიამ ეს რა თქმა უნდა გაიგონა და დაინახა...
3------------3---------------3
-საღამო ჩვენს უბანში ყველაზე ლამაზია რას იტყვი ნია? გოგო რაზე ფიქრობ ხმა ვერ ამოგაღებინე... წინ ხელი დაუტრიალა და მისი ყურადღება მიიპყრო...
-არაფერზე.. რას ამბობდი?
-ხომ გითხარი სკოლაში უნდა იარო და მასწავლებელს ბოდიში მოუხადო...
-ეგ არ გითქვამს სხვა მიტხარი.. მაგრამ რა მნიშვნელობა აქვს... დაინახა ბარბარე და ანდრია მოდიოდნენე.. ამიტომ წასასვლელად მოემზადა... ქუდი დაიფარა და მოიბუზა...
-არც გაბედო წასვლა.. ხელზე უჩქმინტა და თავისკენ მისწია...!!
-რას შვები? აქ იყინები ისევ ხომ? ანდრიამ ჯიბიდან ხელები ამოაწყო და ლიზას შემოჰხია.. ბარბარემ ნიას თვალი აარიდა და მისკენ ზურგით დადგა...
ნიამ ნაბიჯი გადადგა, მაგრამ ლიზამ ისევ უჩქმინტა...
-ვიფიქრე, რომ ასე სჯობდა.. სახლში რაღა ვაკეთო.. ნია კი კარგად მართობს... კარგ ამბებს მიყვება.. „სასაცილეობებს“! ნიამ გაკვირვებული სახე მიიღო .. ასეთი რამე ცხოვრებაში არ უქნია.. წესით სასაცილო ამბებს ბარბი ყვებოდა... ბარბარეს შეხედა, მაგრამ ის ზედაც არ უყურებდა.. იქნებ იმიტომ რომ ანდრიაც მათთან ერთად იყო...
-შეყვარებულზე არ გიყვება? თქვა ანდრიმ და გაიცინა... ნიას სახე გაუწითლდა...
-შეყვარებულზე ფიქრს არ დავიწყებდი ნამდვილად ასეთი საცოდავი რომ ვიყო... სისულელეა!თან მატყუარა და უზრდელი...! დანგრეული ოჯახით! ბარბმა ძლივს თქვა და ნიას აგდებულად შეხედა...
„კარგად გამოგდის ჩემო სიხარულო.. მიდი გააგრძელე!“ ყურში ჩასჩურჩულა ანდრიამ და ლოყაზე აკოცა.. ნიას ბარბარეს სიტყვები გულზე მოხვდა... მაგრამ ხმა არ ამოუღია... უბრალოდ საცაა წავიდოდა.. ჩხუბი აღარ სურდა.. მერე როგორც ყოველთვის განმარტოვდებოდა და მთელი ღამე იტირებდა...
-შერვაშიძე ხმას რატომ არ იღებ? ძალიან გეწყინა რაც ვთქვი? სიმართლე ყოველთვის მწარეა.. ასე არ არის ლიზო...?
-არა... სიმართელე ასე ლაპარაკი სულ სხვადასხვა რამეებია.. ანდრიას ჩკუაზე როდამდე უნდა იარო და მეგობარს ასე მოექცე...
ბარბარემ გაუღიმა ... და ანდრიას შეხედა...
-ლიზაა ერთი წუთით მაღლა ამოდი... !! საქმე მაქვს პატარა დეიდა... გელოდები!
-ნია წამო? თავისკენ დაექაჩა..
-ნუ გეშინია არ შევჭამთ... მიდი ადი და დაბლა იქნება.. აქ დაგიცდის...
-კაი.. მალე მოვალ აქ იყავი... ნია მოწყენილი უყურებდა. სახლში წასვლაზე ფიქრობდა...ლიზა ბინაში შევიდა...
-აბა? ანგარიში ჯერ არ გაგვისწორებია... ახლა იწყება ყველაფერი!! ბარბარე წინ გაუსწორდა.. ჯიბიდან გუნდა ამოაცურა და პირდპირ სახეში ესროლა...ნიამ ხელების აფარება მოასწრო და სახეზე მაგრად მუიჭირა,,,,
-ბარბარე რას შვები? ასე ბავშვურად როგორ იქცევი... ჯობს წავიდეთ!! და პრინცესა თავს სანატრელ სამყაროში დავტოვოთ... ანდრიამ ხელი მოჰკიდა და ადგილს მოსცილდნენ... ნიამ ხელები ჩამოიღო და აქეთ-იქით მიიხედ-მოიხედა ხომ არავინ მიყურებსო?
-სადმე ისეთგან წავალ სადაც ვერავინ მიპოვის და ყველა პრობლემა დამავიწყდება... , სწრაფი ნაბიჯებით მოყინულ ბილიკს გაუყვა....
ქუჩას მალევე გასცდა.. და მახლობლად მომდევნო სკვერში სკამზე მოთავსდა.. ჯერ ქუდი მოიხადა ,, სკამზე დადო.. და ტირილი დაიწყო...
-იცი მაინც რომელი საათია? ასეთ დროს გარეთ რა გინდა? ვინმემ გაწყენინა....
-საერთოდ მარტო ყოფნა მინდა.. და საერთოდ სულ მაშინ რატომ ჩნდები როცა მარტო ვარ! წადი აქედან! მარტო ყოფნის სრული უფლება მაქვს და თუ შენ არ წახვალ მაშინ მე წავალ!! თარაშ! ცრემლები მოიწმინდა და ისე შებრუნდა რომ მისი სახე ვერ დაენახა...
-ნია მე გიორგი ვარ ?? თარაში ვინ არის? წინადადება არ ჰქონდა დამთავრებული.. ნია ფეხზე იდგა და სახეში უყურებდა... -უი შენ სხვა მეგონე.. არც შენთან მინდა საუბარი.. ბილიკს გაუყვა რომელიც გზას უერთდებოდა და მისი სახლისკენ მიდიოდა...
-5 წუთით , ანუ 600 წამით შეჩერდი.. ! სალაპარაკო გვაქვს!!!
-შენთან არანაირი სალაპარაკო არ მაქვს...
-რას მელაპარაკები.. სკოლაში რაც ჩაიდინე იმაზე რას მეტყვი? ახლა მარტოები ვართ.. და ჩვეულებრივ ისე მოხდება როგორც უნდა მომხდარიყო.. ვისაუბრებთ... აი უკვე 550 წამიღა დარჩა...
-კარგი! ბოდიში.. ძალით არ მინდოდა.. მასწავლებელმა მკითხა..ხოდა მეც ვუთხარი.. და საერთოდ ქეთი აუტანელი ადამინია ... რაც საცურეო აუზთან მოხდა ის უბრალოდ არაფერი იყო.. ეგ დიდი ხანია დავივიწყე...
-პირველად მე მაკოცე...
ნია წამოწითლდა... - თავი დამანებე რა...
-კარგი დაწყნარდი არ მინდოდა.. მეც ბოდიშს გიხდი...
-რატომ ტიროდი? არ უარყო შორიდან გიყურებდი...
-მითვალთვალებ კიდეც? რა შენი საქ....
-კაი, კაი მორჩა!! თუ ვინმემ გაწყნინოს მე მითხარი და მე ყველაფერს მოვაგვარებ! ახალა კი შეგიძლია წახვიდე.... ნიას პასუხი არ დაუბრუნებია... უბრალოდ გაუღიმა, როგორც ამას დამშვიდობების შემდეგ აკეთებდა.. ახლა ის უფრო აინტერესებდა სახლში მალე მისულიყო და მშობლების ამბები გაეგო.. რატომღაც მარტო ყოფნა აღარ სურდა...
სკვერს კარგად მოცილებული არ იყო.. ახლა კიდევ ვიღაცამ დაუძახა.. უკან თავს სანამ მიაბრუნებდა ის უკვე მის გვერდზე იდგა..
-როგორ ხარ?
- სახლში მივდივარ და არ მცალია...
-უკვე ასეთ სსაუბარზეც გადახვედი.. უხეში ხარ! ხომ გითხარი? ვინმემ გააგბრაზა ელოდა , რომ დადებით პასუხს მიიღებდა , მაგრამ ნიამ სიარული გააგრძელო...- რატომ არ მპასუხობ?
-თავი დამანებე რა .. მარტო ყოფნა მინდა... თარაშ თოლორდავა.. რომ გამოჩნდები ხოლმე ხან როდის ხან როდის... ანდრიას არცერთ მეგობართან საერთო არაფერი არ მაქვს.. და საერთოდ თავი დამანებე! ეს ვინ არის? ჩემი ცხოვრებაც მეყოფა....
-თავის ცხოვრებაც ეყოფა 16 წლის გოგნას!! კარგი მე თუ არ ვიქნები შენს გვერდით.. ცხოვრებაში ვერაფერს ვერ მიიღებ.. მაგალითად ვერც იმას რასაც სიყვარული და სითბო ჰქვია.. ოჯახურ გარემოზე ხომ საერთოდ საუბარი არ მაქვს... დედაშენის ასლი ხარ უნამუსო ადამიანია....
-ქრისტინეს რატომ ეხები? რაიმე მოხდა?
-კი მოხდა.. ძალიან ცუდათ მოგექცა.. ახლა უკვე ახლობლები ვართ! ვართ რა დიდი ხანია ვიყავით.. მეც ახლა გავიგე... დაიკო!!!
ნია გაჩერდა და თარაშს მიაშტერდა.. თვალს ვერ აშორებდა.. უნდოდა ეკითხა :-_რას ბოდავო?““ მაგრამ ხმა ვერ ამოიღო... -კარგი! წესიერად ამიხსენი? რა ხდება?
-ასახსნელი არაფერია! ყველაფერს თავის დროზე გაიგებ...!! არც იფიქრო რომ თავში გაივლო დედაშენთან გადასვლა...
-რა??
-კარგად მომისმინ რაღაც მინდა გთოხო და იმედია შენ ამას შემისრულებ შენი კეთიდრეობისთვის და თუ არ გინდა რაღაც საშინელება დაგემართოს! მამაშენის საბუთები უნდა მომიტანო, რომელსაც როგორც გავიგეთ სახlში ინახავს.. ყველა უკლებლივ! შეხვედრის ადგილს მალევე გეტყვი.. თუ ამას შეასრულებ.. შენც ბედნიერი იქნები!!
ნიას ათასი აზრი უტრიალებდა თავში და ის საერთოდ არ გაუგია რაც თარაშმა აუხსნა.. სადაცაა ტირილს დაიწყებდა.. - დედას რა დაემართა მითხარი? შუბლი შეკრა და თარაშს შეხედა... მის ხელები კი მკლავებიდან მოიშორა... და განზე გადგა...
ამ დროს ქუჩაში მანქანა გაჩერდა.. და ვიღაც უცხო ტიპი ჩამოვიდა...
-ძმაო.. ჯობს წავიდეთ!! მე შენთან მოვდიოდი.. და თურმე აი სად ყოფილხარ!! ნიას ისე შეხედა თითქოს დიდი ხანია იცნობდა და ისევ თარაშზე გადაიტანა ყურადღება...
-კარგი რა.... თვალი ჩაუკრა და ისევ ნიას შეხედა.. ამჯერად ის თვალებში უყურებდა.. შემდეგ უცხოს შეხედა...
-კარგი რა...ვითომ ვერ გაიგე... მამაშენის საბუთებს მოგვიტან!! სახლში ინახავს ოთახში... რომელიმე ოთახში დაყევი და გაიგებ არ გაგიჭირდება...! გაუღიმა და ხელი გაუწოდა... ნია დაიბნა(ნახევარზე მეტი დაბნეული იყო)) ძალაუნებურად ხელი წამოსწია მაგრამ მუშტი შეკრა და გაშლილ ხელზე ჩასცხო.. არც შეხედა.. ადგილს მოსწყდა.. მთელი ძალით მიაბიჯებდა...
-ეეე .. ეს ვერ არის!!??
-კაი რა! რანაირი ხარ.. წავიდეთ!