-როგორ მახარებ ასეთი სიტყვებით, იცი?
-ძალიან მიყვარხარ.
-მეც. ძააააააალიან.
-ნინ, რო გაიზრდები, ცოლად ხო გამომყვები?
-კიიიი!! რა საყვარელი ქმარუკა მეყოლები!
-აუ შენ კიდე რა სიცოცხლე ცოლუკა მეყოლები.
-გიგაააა!
-რა არი?
-გიგ, მე მახინჯი ვარ?
-ნინ, გააფრინე?! საიდან მოიტანე? შენ ხო ჩემი პატარა ფისუნია ხარ. ფისუნიები ლამაზები არიან. შენ კიდე, ყველა ფისუნიაზე ლამაზი ხარ.
-რა საყვარელი ხარ.
-აუ, როგორ შეიძლება ესე მაგრად მიყვარდე...
-ალ ვიჩი.
-ეგრე ნუ აკეთებ თორე ჩაგყლაპავ.
-გიგაა.
-ხო.
-შენ ხო არ მიღალატებ?
-ნინე, რა სულელი ხარ ხანდახან. შენზე კარგი ვინ უნდა იყოს, ჩემო ანგელოზო, ხო იცი რო, თავს მოვიკლავ შენ რო გული გატკინო. ხო იცი?
-არა. არ გითქვამს.
-ხოდა ეხა გეუბნები. ნინ, მე რომ რამე დაგიშავო ან გული გატკინო, ჩემი ხელით მოვიკლავ თავს. იცი რატო? იმიტო რო შენნაირ სუფთა არსებას გული რომ ეტკინოს, მე შენზე მეტად მეტკინება.
-გიგა რა საყვარელი ხარ. რა კარგი მყევხარ.
-ხოო, ჩემო ლამაზო.
გიგამ ნინეს ხელი მოხვია და ნაზად აკოცა. შემდეგ თმაზე ნელა დაუწყო ფერება:
-შენზე კარგი ვინ უნდა იყოს...
-გიგა!
-რა იყო? შეშფოთებულმა ჰკითხა გიგამ.
-გიგ, ილო?
-ილო, რა?
-რას იტყვის?
-რა უნდა თქვას, ბედნიერებას გვისურვებს.
-მაგრამ...
-ეხა არ დაიწყო ძმაკაცის და ვარო და ეგეთი ყ*****ბი თორე გავაფრენ!
-გიგა, რატო ყვირიხარ?
-არ ვყვირივარ, ვაფშე.
-ხო რა ვიცი.
-აუ კაი ნინ. ეხა ეგ შენ გეწყინა? გულუბრყვილოდ ჰკითხა გიგამ.
-არააა...
-ნინ, შემომხედე.
თავი ააწევინა და ნინემ განზე გაიხედა.
-ნი, თვალებში შემომხედე.
ნინემ ნელა ახედა გიგას და თავი ისევ ჩახარა.
-ძალიან მიყვარხარ,ნინე.
-მეც.
-მე უფრო მიყვარხარ იცოდე.
-ხოო...
-ნინ, რა გჭირს ამის დედ*******!
-არაფერი.
-რა გჭირსთქო!
-ნუ ყვირი გთხოვ...
ყურებზე ხელებაფარებულმა დაიჩურჩულა ნინემ.
-რა გჭირს პატარა? მითხარი კიდე მე გაწყენინე?
-აააა...რაააა...
-აბა რა მოხდა?
-ფეხი, გიგაა! ფეხი მტკივა!
ნინემ ფეხზე დაახედა.
-უი, ჩემო ლამაზო კაი მორჩი ნუღარ ტირიხარ. აუ რა პატარა მყევხარ. ესე გტკივა?
-ხხოოოო...
-მოდი ჩაგეხუტო, მოდი.
-ხოო, ჩამეხუტე რა კარგი?
-ხო მოდი.
გიგამ მჭიდროდ მიიკრა ნინე გულზე.
-ჩშშშ... დამშვიდდი, ხო?
-ხო.
-ნუ ტირი.
-ვსიო, აღარ ვტირი.
-ხოდა ეხა ჩემი გოგო ხარ!
-სხვა დროს არა?
-შენ რო ტირი, ჩემითავი მძულდება.
-რატომ?
-სულ მე ვარ შენი ტირილის მიზეზი და იმიტო.
-ეხლა შენი ბრალი არაფერი ყოფილა.
-ფისუნი, გინდა დავუძახო ექიმს? კიდე რო არ აგტკივდეს.
-ხო, დაუძახე.
-კაი წავედი.
ორ წუთში გიგა ექიმთან ერთად შემოვიდა.
-ჩვენს ლამაზ პაციენტს რამე უჭირს?
-ფეხი ძალიან ამტკივდა. ახლა მომირჩა.
-ეს ნორმალურია. შეიძლება ფეხი არასწორად გქონდათ დადებული. აი, ამას დავკიდებ და ფეხი ამაზე შემოდე.
ნინემ ექმისხელა მიწყობილობას რომ შეხედა კინაღამ გააფრინა.
-არაა, არ მინდა. სწორად დავდებ. ჩემითაც.
ნინე მიხვდა რომ ეს რაღაც, გიგასთან ძილში ხელს შეუშლიდა.
-გიგაა...
-ხო.
-აუ, შენი ყველაზე სასაცილო ისტორია მომიყევი რა?
-კაი. აუ, რა მოგიყვე? აუ, ილომ კი მითხრა ეგ ამბავი არსად არ მოყვეო მარა შენ მოგიყვები.
-მომიყევი.
-იტოკში, ვზივართ რესტორანში მე ილო და ჩვენი ბიჭები რა. და ვეჯიბრებით ვინ უფრო მეტ ხინკალს შეჭამს. მე 27-ეს ვჭამდი და ილო მე-6 აწვებოდა და სახეზე უკვე წითელი იყო. ხოდა, ამ ჭამა-ჭამაში თან სასმელს ვაყოლებდით და ეს სასმელი მაგრად მოგვეკიდა რა. ხოდა ილო ორი წამით ტვალეტში გავიდა და ეგრევე მაგის ჭიქას ვეცით და მგონი რაც კი კეჩუპი და მარილი იყო, სულ ჩავუყარეთ. ხოდა, ეს დიდისამბით გამოდის ტვალეტიდან და მოითხოვა, ღვინო დამისხითო. ეს ჭიქა მივაწოდეთ და ისე გადაკრა, ჩვენკენ არც გამოუხედია. გამოვქლიავდით მარა, ხმა აღარ ამოვიღეთ. ხოდა მერე რაღაც ცეკვები დაიწყო და ვუყურებდით და რო მორჩა მეთქი მეც გადავკრავ თქო და ისეთი სიმლაშე ვიგრძენი პირში ეგრევე ტვალეტისკენ მოვძუძგე. გამოვედით და ილო გაკრეჭილი იჯდა და სიცილისგან გაწითლებული იყო. თურმე მაგ ქლიავმა როგავიხედე მაშინ მოასწრო მარა ოთხ კაცს ესე უცებ როგორ. ხოდა რო მოვრიგდით ილო გავიდა გოგოების ასაგდებად და კი ვუთხარი ფეხი არაფერს წამოკრამეთქი მარა ვინ დაგიჯერა. ხოდა რო მიდიოდა ერთი ჭიქა თეთრი ღვინო ვაჯახეთ ფეხებში და ამაყად მიმავალი შენი ძმა იატაკზე გაიშხლართა. მაგის მერე სულ ცდილობს სამაგიერო გადაგვიხადოს.
ნინე სიცილისგან გაწითლებულიყო.
-წარმომიდგენია... ილო... იატაკზე... გაშხლართული... სიცილისგან ძლივს ამოიბურტყუნა და ისევ სიცილი გააგრძელა.
-ჩემი სიხარული. ნინე, რა ლამაზი ხარ რო იცინი...
-მა...დლობა.
-მოოოოდი ჩემთაან. უნდა გაკოცო.
-ხო, ხო მაკოცე.
გიგამაც ნაზად დაუკოცნა ტუჩები და ნაზად მოწყდა მას.
-მაგიჟებენ შენი ტუჩები. ისე მინდა რო სულ გკოცნო რო არ ვიცი რა!
ნინეს გაეცინა.
-მერე მაკოცე აქ არ ვარ?
-გიგამაც ნელა დაუწყო კოცნა და თან წელზე ხელი მოხვია. ნინეს მთელი ტანი დაეხორკლა. გიგას ოდნავ შესამჩნევად ჩაეღიმა. უფრო აგზნებული კოცნას აგრძელებდა. ცოტა ხანში ყელზე გადავიდა. ნინე საწოლზე მიაწვინა და ზემოდან მოექცა. ხმაურით კოცნიდა ყელში და ნინეს კრუტუნზე ჩუმად ჩაიცინებდა ხოლმე. მის ნაზ კანს ჭკუიდან გადაჰყავდა და უსასრულობაში კარგავდა. ამასობაში გიგა ისევ ტუჩებს დაუბრუნდა. ნინე ალერსში აყოლასაც ვერ ახერხებდა, უბრალოდ კრუტუნებდა და გიგასთვის ესეც საკმარისი იყო. ნელა მოწყდა მის ტუჩებს და თვალებში ჩააშტერდა.
-ძალიან, მოწყვეტით აკოცა ტუჩზე, მიყვარხარ, მეორედაც აკოცა.
-მეც... მხოლოდ ამ სიტყვის ამოლუღლუღება მოახერხა ნინემ. გიგას ჩაეცინა და ლამის ჩაძინებულ ნინეს გვერდით მიუწვა.

***
მეგობრებო, ბოდიში დაგვიანებისთვის. ჩემი სწავლა-განათლება არ მაძლევს საშუალებას რომ თავები დავდო:( მაგრამ, ასეა თუ ისე, ეს თავი ძლივს-ძლივობით დავდე:) შემიფასეეეეთ❤❤❤ ძალიან მიყვარხართთთ❤❤❤