-ძვირფასო ანი. მე არ მინდა შენი შეშინება და ანერვიულება, მაგრამ რადგან ჩემი საუკეთესო მეგობარი ხარ შენ ეს უნდა იცოდე. ერთი კვირის წინ გავიგე რომ გულის კიბო მაქვს და 1 თვის სიცოცხლეღა დამრჩა. 1 თვეში მოკვდებიო მითხრა ექიმმა. მინდოდა დაგმშვიდობებოდი, ამიტომ დაგირეკე. თავს მიხედე, ცხოვრება განაგრძე. გთხოვ ზურას არაფერი უთხრა არ მინდა ინერვიულოს. მიხედე თავს გახდი წარმატებული და ბოლოს მინდა იცოდე რომ ძალიან მიყვარხარ.
-შენ რა ლიზი გაგიჟდი? ამდენი ხანი რატომ არაფერი მითხარი? ნუთუ არაფერი გეშველება? არ მინდა საუკეთესო მეგობარი დავკარგო. მე აუცილებლად დაგეხმარები. გთხოვ მითხარი სად ხარ?
-არა ანი შენ ჩემს დახმარებას ვერ შეძლებ. თან არ მინდა ჩემი მისამართი ვინმემ იცოდეს. ამიტომ მაპატიე ვერ გეტყვი, თან შეიძლება ზურამ გაიგოს.
-ლიზი გთხოვ მითხარი. სიკვდილამდე საუკეთესო მეგობარი როგორ არ ვნახო?(ნამტირალები ხმით)
-კარგი ანი გეტყვი ოღონ ზურას არ უთხრა.
-კარგი ლიზი ხვალ აუცილებლად ჩამოვალ.
როგორც კი მათ საუბარი დაასრულეს ანიმ ზურას დაურეკა. ზურას გაუხარდა ანის ნომი რომ დაინახა.
-როგორ ხარ ანი? ლიზის ხომ არ დაურეკავს? ხომ კარგადაა?
-მე კარგად მაგრამ ლიზია ცუდად.
-რა იყო? ხომ მშვიდობაა? რა გითხრა?
-იცი? ამ წუთას ვესაუბრე. გთხოვ დაჯექი დაწყნარდი და მერე გეტყვი.
-მალე მითხარი რა უკვე ვნერვიულობ.
-მოკლედ ვიცი ეს ძნელი მოსასმენია, მაგრამ ლიზის გულის კიბო აქვს და ერთ თვეში ელოდება სიკვდილს. მისამართი ვათქმევინე და ხვალ ერთად წავიდეთ.
-ზურამ ტირილი დაიწყო. ანი გთხოვ მისამართი ჩამაწერინე რა.
-კარგი ზურა ჩაიწერე ხვალ დამირეკე და ერთად წავიდეთ რა.
-კარგი დაგირეკავ და ხო მართლა დიდი მადლობა.
-კარგი რა? რის მადლობა ჩვენ ხომ მეგობრები ვართ
ზურა ცუდად გახდა, მაგრამ უხაროდა მისამართის გაგება რომ შეძლო. მთელი ღამე ტიროდა. გული ცუდად ჰქონდა. ერთ სულზე იყო როდის გათენდებოდა. დილაადრიან ზურამ ანის დაურეკა:
-ანი რას შვები? მოემზადე და წავიდეთ
-იცი ზურა მე ვერ ვახერხებ წამოსვლას და ლიზის მიმიხედე. ზეგ აუცილებლად ჩამოვალ.
-კარგი არ იჯნერვიულო მივხედავ.
ზურამ დაურეკა თავის მეგობარ გიგა, რომელიც იმ ქალაქში იყო სადაც ლიზი, მოუყვა ყველაფერი და მასთან დარჩენა სთხოვა. გიგა ამ ყველაფერზე რა თქმა უნდა დათანხმდა. ზურა მალევე წავიდა და ერთ საათში უკვე გიგასთან იყო. ბარგინუცებ მასთან დატოვა და ლიზისკენ გაეშურა.
შუადღე იყო. დაღლილ ლიზის ცოტახნით ჩასძინებოდა და ზარის ხმამ გააღვიძა. ნელა წამოდგა მივიდა კართან და გააღო. როცა ზურას შეხედა ცუდად გახდა, რადგან არ სურდა ეპვა მას.. მაგრამ უკვე გვიანი იყო. ზურა გახარებული ჩაეხუტა ლიზის კოცნიდა და ეფერებოდა. ჰკითხა:
-ეს რატომ გააკეთე ლიზ? რატომ არ გამაგებინე ავად თუ იყავი? ნუთუ ჩემზე არ იფიქრე, რომ წახვედი და ერთი სიტყვაც არ გითქვამს? იცი როგორ ვღელავდი? გთხოვ დაწვრილებით ამიხსენი რა გჭირს. მე შენს დახმარებას აუცილებლად შევძლებ.
-კარგი ზურა მოგიყვები.