ლონდონში ყველაფერი საშინლად მეჩვენებოდა. იქ ხომ ის არ მყავდა, ჩემი ცხოვრების საჩუქარი, ჩემი მორჩილი გაბრიელი. ის ჩემთვვის ყველაფერი იყო, ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი.. ამ დაუსრულებელმა მონატრებამ 3 წელი გასტანა. ყველაზე საშშინელი და გრძელი 2 წელი იყო...
დაა აიი დადგაა ის დღეც. თბილისში ჩამოვედი... მეგობრებმა სიურპრიზი მომიწყეს. კლუბში წამიყვანეს. დალევა, ცეკვა სიმღერა, ახალი ნაცნობები... ერთი ბიჭი მეფლირტავებოდა... სიმპატიური იყო, მე თვითონაც გამიკვირდა ასეთი გულგრილი როგორ ვიყავი მის მიმართ... მაგრაამ მე ხომ გაბრიელი მყავდა...
ძალიან ბევრი დავლიე. სახლში გახეული მთვრალი მივედი... თურმე რაღაცეებს ვბოდავდი. მეორე დღეს დედამ გამოკითხვა დამიწყო:
-ვინნაა გაბრიელი ?
-შენ საიდან იცი ?
-გუშინ ბოდავდი. ასე როგორ დათვერი ? ეს აღარასდროს გამეორდება.
-კაი. ეკლესიაში უნდა წავიდე... იქ მინდა ვიცხოვრო..
დედა და მამა ამის წწინააღმდეგები იყვნენ, მაგრამ ბოლოს დამთანხმდნენ..
კახეთში ჩავედი... იმ ეკლესიაში მივედი, სადაც გაბრიელი იყო, იმ ადგილას , სადაც მას ვხვდებოდი ხოლმე და ჩემი მედალიონი დავდე..
ლოცვებს მოვუსმინე და იმ ადგილას მივედი, სადაც მედალიონი დავტოვე იმ იმედით, რომ გაბრიელს ვნახავდი.. მართლაც არ შევმცდარვარ... მან მითხრა:
-2 წლის შემდეგ, ისევ იმ ადგილას , ისევ იმ გოგონას შეხვდა ბერი გაბრიელი. ახლა მის წინაშე დგას და არც კი იცის, რა უთხრას.
-შენ ბერი ხარ ? -ენა დამება...
-კი... ერთი წელია რაც ბერი ვარ.. მე შენ გელოდე, მაგრამ არ მოხვედი...
-იცი მე ვერ დაგივიწყე... არ ვიცი როგორ გეუბნევი ამას, მაგრამ გაგიჟებით მიყვარხარ...
-ვგრძნობ...და რა ძნელია მეც იგივეს თქმა რომ არ შემიძლია.. არა იმიტომ, რომ არ მიყვარხარ, არამედ იმიტომ რომ ამის უფლება არ მაქვს... აი შენი მედალიონი... არასდროს მოიხსნა. გახსოვდეს რომ ყოველთვის იქნები ჩემს გულში და ყოველთვის ილოცებს შენი ბერი გაბრიელი...
-----------------------------------------------------------
10 წელი გავიდა. ბერი გაბრიელი ზღვის პირას სეირნობდა... საღამო ხანი იყო... საოცრად ლამაზი იყო ზღვა და ცაში მფრინავი თოლიები... ახსენდებოდა გაბრიელს ძველი დრო... ის გოგონა, რომელიც მუდამ მის გულში იყო...
მოულოდნელად წყალმა რაღაც გამორიყა... მივიდა ბერი... ღმერთო ჩემო, ეს ხომ ადამიანი იყო.. ლამაზი გოგონა.. და იცნნო გაბრიელმა მედალიონი, მისი მედალიონი...

პ.ს. ძალიან დიდი ბოდიშით პატარა თავისთვის ... რას იტყვით, მოგეწონათ?