გიჟივით წამოვვარდი და ჩემს საწოლში მონებივრე გოგას დანახვაზე ხომ საერთოდ გადავირიე. ბალიშები დავუშინე და ყვირილით გაგაღვიძე
_ადექი იდიოტო, ჩემს საწილში რა ჯანდაბას აკეთებ?
შეშინებული წამოჯდა საწოლზე ცოტახნით აზრზე ვერმოვიდა 2 წუთის შემდეგ კი ნამდვილი ველურივით აღრიალდა
_რა დაგემართა გოგო სულ გაგიჟდი?
_ გაეთრიე აქედან შენთვის ზრდილობა არ უსწავლებიათ?
ფეხზე ადგა მომიახლოვდა,მკლავში ხელი ძლიერად ჩამავლო და ისევ აღრიალდა
_ეხლა შენ მომისმინე! შენთვის რაიმეს დაშავება რომ მინდოდეს ამას აქამდეც გავაკეთებდი, თან არ დავფიქრდებოდი ისე გაგაქრობდი. გაიგე? გაგაქრობდი..
გავშეშდი, ხმას ვერ ვიღებდი.ასე დაუცველად თავი არასოდეს მიგრძვნია. ძალიან შემეშინდა კანკალმა ამიტანა და ისტერიული ტირილი ამივარდა. ჩემი ცრემლების დანახვაზე მკლავში მაგრად მოჭერილი ხელი გამიშვა მკაცრი სახე გაულღვა და თვალებში სევდა და სინანული გაერია.მკერდზე მაგრად მიმიკრა.. რაღაცნაირად მესიამოვნა სითბო ვიგრძენი. საკვირველია, ადამიანი რომელიც 2 წუთის წინ გაქრობით მემუქრებოდა ეხლა ჩემს დაწყნარებას ცდილობს. მიუხედავად იმისა რომ მსიამოვნებდა მის ძლიერ მკლავებში ნებივრობა ეს იმას არ ნიშნავს რომ ამ სიგიჟეს ვაპატიებ. თავს ძალა დავატანე და მისი მკლავებისგან განვთავისუფლდი.ცოტა დავმშვიდდი კიდეც.
_მომშორდი და ეხლავე გადი ჩემი ოთახიდან. შეგიძლია სახლიდაც წახვიდე..
_ანი მაპატიე ზედმეტი მომივიდა.. მითხრა და დამნაშავუს თვალებით შემომხედა.
_ზედმეტი რომ მოგივიდა სწორედ მაგას მოყვა ამხელა ამბავი. ეხლავე გაეთრიე..
_არაფერი უთქვამს ისე გავიდა ოთხიდან.მე კი საწილზე დავეშვი და ავტირდი. ნორმალურად ვერ ვაზროვნბდი, ნინიც არ არის სახლში, ხვალ გამოფენა აქვს და გადარბრნაზეა, რათქმაუნდა ირაკლიც მასთანაა. მე კი ამ ველურ მანიაკთან მარტო ვარ სახლში, ამის გაფიქრებაზე უსიამოვნო გრძნობა დამეუფლა.. ითახიდან კარგა ხანს არ გამოვსულვარ. მისი დანახვა არ მინდა.. შიმშილმა შემაწუხა, მეტის ატანა არ შემეძლო, ოთახიდან გამოვედი და სააბაზანოსკენ ავუღე გეზი, გოგა სავარძელში იჯდა და გათიშულ ტელევიზორს მიშტერებოდა. სწრაფად მოვწესრიგდი და სამზარეულოში გავედი სადაც მაგიდა გაწყობილი დამხვდა. სიმართლე გითხრა მედიამოვნა კიდეც მაგრამ მაინც სიამაყემ, ყფრო სწორედ სიბრაზემ მძლია და გოგას მომზადებულ საუზმეს ახლოსაც არ გავეკარე. ბლინების მომზადებას შევუდექი, ის იყო ჭამა უნდა დამეწყო გოგა ოთახში შემოვიდა, არც გამოხედავს მისკენ. რომ დარწმუნდა არაფრის თქმას არ ვაპირებდი თითონ დაიწყო
_ საუზმე მოგიმზადე და შენ შენ არტომ იწვალე? შეგეძლო აქდან გადაგეღო.. ისე მშვიდად მითხრა თითქოს არაფერი მომხდარა.
_იქნებ ჩემი თავიდან მოშორება და გაქრობა გადაწყვიტე და მოწამლულია.. ეს ხუმრობა უფრო იყო ვიდრე სერიოზული ნათქვამი... ამ სისულელის თქმას ჯობდა ხმა საერთოდ არ ამომეღო. გოგას სახეზე ღიმილმა გადაურბინა მაგრამ მაინც მკაცრად მითხრა
_ გეყოს ანი, ოატარა ბავშვივით ნუ იქცევი..!
_დილით გითხარი და ეხლაც გეტყვი თუ არ მოგწონს როგორც ვიქცევი შეგიძლია წახვიდე! ეხლა ნამდვილად მკაცრად გამომივიდა.
_კარგი ანი, ეხლა მომისმინე, გუშინ მთელი ღამე შენს მოუხერხრბელ მდივანზე ვერაფრით მოვახერხე დაძინება ნინი და ირაკლი დღეს ადრევწავიდნენ.მე შენს ოთახში შემივეფი მოსასვენებკად, ცუდი განზრახვა ნამდვილად არ მქონია დამიჯერე... მითხრა და განაჩენის მოსმენის მოლოდინში საწყალი თვალები შემომანათა.
_ სულ ეს არის რისი თქმაც გინდა?
_ჰო! მხოდ ეს მითხრა და ამოიოხრა.
_ ჰოდა თუ მდივანი არ მოგწონს შეგიძლია იატაკზე დაიძინო ჩემს ოთახს კი ახლოსაც არ გაეკარო. მკაცრად ვუთხარი და სამზარეულო დავტოვე. უკან გამომყვა და გამაჩერა
_მაპატიე ანი, აშკარად ეტყობოდა რომ გულწრფელად ნანობდა.მაგრამ ჯერ მაინც გაბრაზებული ვარ და არვვაპირებ ასე იოლად ვაპატიო.
_შემეშვი გოგა, რამოდენიმე დღეა გიცნობ და ჩემთვის მხოლოდ უსიამოვნება მოგაქვს. ჩემგან თავი შორს დაიჭირე.სწრაფად მოვშორდი და ითახში შევედი. ერთი სული მაქვს ნინი როდის დაბრუნდება შინ, თორემ ამ ველურთან მარტო ყოფნა უკვე აღარ შემიძლია.დაძინება ვცადე მაგრამ ვერ შევძელი, რაგაც უნდა მოვიფიქრო რომ გული გადავაყოლო. ბოლოს გადავწყვიტე სადმე გავისეირნო, მნიშვნელოვბა რა აქვს სად მთავტია ამ ველირისგან შორს წავიდე. თბილად ჩავიცვი, ტელეფონი გავთიშე და სახლში დავთოვე.ქუჩაში გამოვედი და ბილიკს უაზროდ მივუყვრბოდი ფეხით. სახლიდან საკმაიდ შორს ვიყავი მაგრამ იმ იდიოტზე ფიქრები თავს არ მანებებს.. მინდოდა გამერკვია როგორივადამიანის სინამდვილეში და რა უნდა ჩემგან.. მასში 2 განსხვავებულ პიროვნრბას ვხედავ. ერთი რომელიც მე მომწონს, მშვიდი, გაწონასწორებული, მიზანდასახული მაგრამ ასეთი მხოლიდ მაშინ არის როცა სიგიჟერბი უკვე გაკეთებული აქვს, როცა ხვდება რომ არასწორად მოიქცა და პატიებას მთხოვს, როცა ხვდება რომ გული მატკინა და თავი დამცირებულად და არარაობად მაგრძნობიინა, ამის შემდეგ მშვიდდება და უნდა მეც დავმშვიდდე და იოლად ვაპატიო, ისე მოვიქცე თითქოს არაფერი მომხდარა. რა უცნაურია, ერთი კვირის წინ სრულიად უინტეტესო ცხოვრება მქონდა ეხლა კი ყველაფერი აირია... ფიქრებს ისე გავყევი რომ ვერც კი შევამჩნიე როგორ დაბნელდა და დღის შუქი ლამპიონების განათებამ ჩაანაცვლა.. მობილურო მოვიძებნე მაგრამ როგორ აქ როგორ ვიპოვი როცა ტელეფონი სახლში დავტოვე... უცებ დავიბენი, ვერ მოვიფიქრე რა მექნა..