ვიცი სახლში მისულს საყვედურები არ ამცდება, სასწრაფოდ ტაქსი გავაჩერე და სახლში წამოვედი..

გოგასთან
_ბიჭო რამდენი ხანია გირეკავ, სად გაქვს ტელეფონი?აანერვიულებული ხმათ უთხრა გოგამ ძმაკაცს
_ რა ხდება გოგა რა ხმა გაქვს? (ირაკლი)
_ ანი თქვენთანაა? უფრო დაიძაბა გოგა..
_ არაა აქ არ არის, მე და ნინიც სახლში მოვდივართ უკავე, ჩვენთან არ ყოფილა.. რა მოხა არ მეტყვი? (ირაკლი)
_ ანი არ არის სახლში, კარგა ხნის წინ გავიდა და ტელეც გათიშული აქვს, არ ვიცი სად არის. გვიანია უკვე..
_ რას ქვია სახლში არ არის? მოიცა კიდე იჩხუბეთ ხო? იკითხა აღელვებულმა ირაკლიმ..
_აუ იკა ეხლა შენი ნერვები არ მაქვს. დროზე მოდი სახლში და სადმე გავიდეთ მივძებნოთ... საუბარი დაასრულა და ტელეფონი პირდაპირ კედელს გაუქანა.. ირაკლი და ნინი სახლში მალე დაბრუნდნენ,ორივეს ნანერვიულები სახეები აქვთ..
_ რა მოხდა ბიჭო რას ერჩი ამ გოგოს? იღრიალა ირაკლიმ სახლში შემოსვლისთანავე..
გოგამაც ყველაფერი დაწვლილებით მოუყვა.
_შენ ბიჭო ნორმალური ხარ? დაგავიწყდა რა გაგაფრთხილე? ანის რომ რამე დაემართის ჩემი ხელით მოგკლავ იცოდე.. კიდე იღრიალა ირაკლიმ.
_ მაგაზე არ შეგაწუხეთ, მე თითონ მოვიკლავ თავს. თქვა გოგამ და თვალები აუწყლიანდა..
_ რას გაჩერებულხარ ბიჭო წამოდი მოვძებნოთ.. თქვა ირაკლიმ და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა კარისკენ..
_ მეც წამოვალ.. ძლივს ამოულუღლუღა ნინიმ
_ შენ აქ დარჩები მკაცრად უთხრა ირაკლიმ და ნინის აკოცა,თან სახლში თუ მოვა გაგვაგებინე...
ორივე სწრაფი ნაბიჯით გამოვიდა სახლიდან.. ნინი კი აცრემლებული დაეშვა სავარძელში.


ჩემთან..
გზა უსაშველიდ გაიწელა.. როგორც იქნა სახლში მივედი კიბეები სწრაფად ავირბინე.. კარები რათქმაუნდა ნინიმ გამიღო რომელსაც თვალები ცრემლებით ქონდა სავსე...
_ანიიი.... იმხელაზე იკივლა ლამის უკან გავბრუნდი..
_ ხო მე ვარ.. რა იყო? ვუთხარი გაკვირვებულმა.. _მოიცა ჯერ ბიჭებს დავურეკო.. ტელეფონს გადაწვდა და ირაკლის ჩემი სახლში ყოფნის ამბავი გააგებინა, მერე მე მომიბრუნდა და ყველაფერი მომიყვა რაც ჩემს არ ყოფნაში მოხდა, აი ეხლა მართლა დამნაშავედ ვიგრძენითავი, მაშინ როცა მე სუფთა ჰაერზე დავსეირნებდი აქ ლამის გამომიტირეს... ბიჭებიც მალე დაბრუნდნენ სახლში...
_ სად იყვაი გოგო მთელი თბილისი შემოვიარეთ და ვერ გნახეთ..(ირაკლი)
_სახლში ვარ და გარეთ როგორ მნახავდით? ისე ვთქვი თითქოს არაფერი მომხდარა..
_ აუ ეს კიდე ხუმრობს.. ტელეფონი მაინც წაგეღო.. იმხელაზე იღრიალა ირაკლიმ რომ ლამის გული გამისკდა.. პატარა ბავშვივით ტირილი ამივარდა,არა იმიტომ რომ ირაკლიმ მიყვირა თან დამსახურებულად, უბრალოდ მთელი დღის ნაგროვმა ემოციამ ახლა ამოხეთქა...
_ანი, მაპატიე, არ უნდა მეყვირა.. ჩემს დშვიდებას ცდილობდა ირაკლი... გოგა უცებ მოვიდა და მკერდზე ისე მიმიკრო თითქოს რაგაც საფრთხისგან ცდილიბდა ჩემს დაცვას.. რომ გავაანალიზე ვის მკლავებშიც ვიყავი ეგრევე მოვიშორე და ჩემს ოთახში გავვარდი.. გავიგე როგორ უყვირა ირაკლიმ გოგას
_ ხომ გითხარი ახლოს არ გაეკაროთქო...
_ შენ ჩემს პირადში ნუ ერევი ბრატ.. იღრიალა გოგამ..
ძლივს მილიახერხა ნინიმ მათი დაწყნარება.. მეც ცლშედარებით დავმშვიდდი მაგრამ მაინც ძალაგამოცლილი ვეგდე საწოლზე... კარების ხმა გავიგე და დავინახე გოგა შემოვიდა... ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა გავიფიქრე გულში მაგრამ ხმაღლა არ მითქვამს...
_ ანიი, ვიცი არ გძინავს..ძალიან მანერვიულე დღეს.. ისე თბილი ხმით მითხრა ლამის ჩავეხუტე, მაგრამ თავი შევიკავე
_ შენ დაგავიწყდა დილით რა გითხარი? გადი ჩემი ოთახიდან..
_ ანი გთხოვ მომისმინე, მხოლოდ ერთი წუთით..
ეხლა სწორედ ის გოგაა მე რომ მომწონს, მშვიდი გაწონასწორებული, არ შემიძლია შევეწინააღმდეგო...
_რა გინდა გოგა? მკაცრად ვკითხე და საწოლზე წამოვჯექი..
_აი ეს შენ.. მითხრა და ყუთი გამომიწოდა..
_ რა არის ეს?
_გახსენი და ნახავ.. დღეს ძალიან გაგაბრაზე და მინდა ბოდიში მოგიხადო..
_აა და გგონია საჩუქრით მომილბობ გულს? ხვდები რომ ამით შეურაცყოფას მაყენებ?
_არა ანი, ეგ საერთ არ მიფიქრია, ეს გუშინ გიყიდე, მინდოდა დილით მომეცა მაგრამ კარგად იცი რაც მოხდა.. ხვალ ნინის ნახატების გამოფენაა და მინდა ეს ჩაიცვა.. მითხრა და ოთახიდან ისე სწრაფად გავიდა სიტყვის თქმაც ვერ მოვასწარი..მაშინვე ვეცი თუთს და გავხსენი.. ღმერთო თვალებს არ ვუჯერეებ, რა ლამაზია, არა ულამაზესია, უფრო სწორედ უმშვენიერესი.. მუქი ბალოტისფერი კაბა, ზურგი მთლიანად ამოღებული აქვს, წინ იმხელაზეა ჩახსნილი მარჯვენა ფეხი ალბათ მთლიანად გამომიჩნდება... ჰაჰ გემოვნება ნამდვილად ქონია. მაგრამ ხვალ რომ ეს კაბა ჩავიცვა გამოდის რომ შევურიგდი, არ მინდა იფიქროს რომ საჩუქრებით შეძლებს ჩემი გულის მოგებას.. ოოჰ გასკდა თავი ამდენი ფიქრით..
_ ნინი შემოდი რაა... გავძახე მეორე ოთახში მყოფს და ისიც მაშინვე ჩემს წინ გაჩნდა...
_რა ხდება ანი? მშვიდობაა?
_ ხო მშვიდობაა. ან მეტი ტაღა უნდა მოხდეს..
_ ეს რა არის? საწოლზე დადებული ყუთისკენ მიმითითა..
_ ხო ამაზე მინდოდა დაგლაპარაკებოდი, გოგამ მაჩუქა, ხვალ გამიფენაზე ჩაიცვიოო.. ვუთხარი და კაბა ვაჩვენე..
_ ვაიმეე ანიიი... ულამაზესია..
_ ხოო ეგ მეც შევამჩნიე, მაგრამ არ ვიცი ხვალ ეს ჩავიცვა თუ არაა..
_ რას ქვია არ იციი.. უნდა ჩაიცბა აბა რა უნდა ქნაა..
_ ხო მაგრამ, გამოვა რომ შევურიგდი, არ მინდა იფიქროს რომ საჩუქრით მომილბო გული..
_ კარგი რაა, ნუ ფიქრობ ამდენ სისულელეზე.. თან ეს კაბა გუშინ გიყიდა და დღევანდელი ჩხუბი არაფერ შუაშია... უცებ გაჩუმდა.. ოპაა რაგაც დაცდაა..
_ შენ რა იცი რომ გუშინ მიყიდა? თან ზუდტად ჩემი ზომაა, ხომ შეიძლებოდა ცოტათი დიდი ან პატარა ყოფილიყო... შემთხვევით შენი ხელი ხომ არ ურევია ამ საქმეში? შევამჩნიე როგორ დაიბნაა... როგორც იქნა სიტყვებს თავი მიუყარა და დაიწყო
_ რა მექნა ანი მთხოვა და დახმარებაზე უარს ხიმ არ ვეტყოდი? მე ვახლდი კაბის ასარჩევად.. მითხრა და განაჩენის მოლოდიში გაისუსა..
_ კარგი რაა ნინი შენც მის მხარეს ხაარ? ვთქვი უკმაყოფილიდ. მაგრამ გულის სიღრმეში მაინც გამიხარდა მისი ასეთი ყურადღება...
_ მე ირივეს მხარეს ვარ.. მითხრა და ჩამეხუტა...
_ კარგი ნიი.. მოდი დავასრულოდ ეგ თემა, ხვალისთვის რა ქენი ყველაფერი მოამზადე?
_ კიი ანი ყველაფერი მზადაა.. ხატიაც ჩამოდის, თან აწი თბილისში რჩება, ხო იცი სწავლას აგრძელებს, ასე რომ ხვალ სამივე ერთად ვიქნებიით.. მითხრა კმაყოფილმა... კიდე ბეცრ თემაზე ვიჭორავეთ ყველაფერი ვთქვით რაც გაგვახსენდა... აღარც კი მახსოვს როდის ჩაგვეძინა.. დილით კი მაღვიძარამ გაგვაღვიძა.. დენ დარტყმულივით წამოვვარდით საწოლიდან...
_ ანი გამოფენა საღამოს 8 საათზეა, შენ სასწავლებელში წადი, მოსვლას მოააწრებ.. (ირაკლი)
_ რაა? გაგიჟდიი? რა სწავლა ბიჭო დღეს ეგ არ გამოვა... დამაჯერებლად ვუთხარი ირაკლის
_ აბა მანამდე რა უნდა აკეთო? 2 საათისთვის მაინც თავისუფალი იქნები და მოასწრებ მომზადებას.. ისე მკაცრად მითხრა ირაკლიმ რომ მივხვდი სხვა გზა არ მქონდა... არაფერი მითქვამ, უზალისოდ გავაგრელე საუზმობა..
_ ჩემი ჭკვიანი დაიკოო.. მითხრა ირაკლიმ და თმები ამიბურდა..
_ ხოო აბაა.. ძმა მყავდეს და ისიც შენნაირი? არაა არ მინდა.. ვუთხარი და დავეჭყანე..
_ ჰე მორჩი ეხლაა მაიმუნობას, გაგვიანდება შეენ.. თან დღეს გოგა წაგიყვანს.. მე და ნინის გვეჩქარება..ეს აზრი გოგას აშკარად ძალიან მოეწონა, თვალებში ჭინკები გაუჩნდა.
_ ოო ეხლა გეყოს.. ეგ მეტისმეტია.. მარტოც შევძლებ წასვლას... ვთქვი უკმაყოფილოდ..
_ არსადაც არ წახვალ მარტო.. ეხლა უკვე გოგაც ჩაერთო..
_შენ არავინ გეკითხება, მე ირაკლის ველაპარაკები...
_ ანი გეყოს ეხლა. გოგა წაგიყვანსთქო და მორჩა. დაიბღვირა ირაკლიმ... გულში ორივეს ვლანძღავდი, რისი თქმაც ხმამაღლა ვერ გავბედე გავიფიქრე მაინც.. რიცა მინის მომღიმარ სახეს გავხედე ამაზე სულ მომეშალა ნერვენი მაგრამ არაფერი მითქვამს.. რა აზრი აქვს.. ჩანთას ხელი დავავლე და და უკმაყოფილოდ გამოვედი აახლიდან. რათქმაუნდა გოგაც გამომყვა. მანქანაში ჩავსხედით, სასწავლებელში ისე მივეფით ხმა არცერთს არბამოგვიღია..
_ მადლობა.. მხოლოდ ეს ვუთხარი როცა მანქაბიდან გადმოვედი..
_არაფრის ანიი... 2 საათისთვის აქ ვიქნები.. მითხრა და თვალი ჩამიკრა..
_ ლექციები უფრო გვიან მიმთავრდება(მე)
_ არაუშავს.. დაგვიანებაა კობია ადრე მოვიდე..(გოგა).. მხოლოდ ეს იყო ჩვენი დიალოგი..
დღუა განმავლობაში არცერთი სიტყვა არ მომისმენია ლექციებზე, თავში ათასი ფიქრი მიტრიალებდა, ამ ათასიდან, ცხრაასი რათქმაუნდა გოგას ეხებოდა. ჩემი თავისაც მიკვირს, ამდენი რატომ მეფიქრება იმ ადამიანზე რომრლიც ყველაზე მეტად მიშლის ნერვებს.. ჩემს ფიქრებში გართულმა ვერც კი გავიგე როგორ გავიდა ამდენი დრო.. ზუსტად 2 საათზე გოგას სმსი მოვიდა
"გარეთ გელოდები"...
ოოჰ პუნქტუალური ბიჭი. ზუატად დროზე მოვიდა გავიფიქრე და გამეღიმა...ლექციების დამთავრებისთანავე გამოვვარდი და კიბეზე გიჟივით დავეშვი.. თვითონ არ ვიცი ასე რატომ მიმეჩქარება.. ეზოში გამოვედი და მანქანასთან მომღიმარი გოგას დანახვაზე მეც გამეღიმა რაც შეუმჩნეველიბარ დარჩენია...
_ ოოჰ შენ გაიღიმეე? მკითხა სიცილით
_ რა იყო არ შეიძლებაა? ვუთხარი გაბრაზებულმა..
_ როგირ არა, უბრალოდ შენგან გამიკვირდა..
_ ნერვებს რომ არ მიშლიდე არ გაგიკვირდებოდა..
_ კარგი ანი გვეყოს, არ გვინა კიდე მაგაზე ლაპარაკი.. ეხლა სახლში წავიდეთ მოემზადე და ნინისთან წავიდეთ...
არაფერი მითქვამს, უბრალოდ თანხმობის ნიშნად თავუ დაუქნიე.. სახლში მისვლისთანავე შხაპი მივიხე და გოგას ნაჩუქარი კაბა ჩავიცვი.. თმები შევიკარი და მაკუაჟიც არ დამვიწყებია, ჩემი თავუ სარკეში კმაყოფილმა შევათვალიერე და ოთახიდან გამოვედი..
_ მე მზად ვაარ... ცოტა ხმამაღლა დაბიძახე რადგან გოგა მისაღებში არ დამხვდა..
_ კიდევ კარგიი.. უკვე 2 სააათია ემზადები.. მითხრა და სამზარეულოდან დამოვიდა.. დამინახა თუ არა მაშინვე გაშეშდა. მეც იგივე დამემართა, ღმერთო რა სიმპატიურია, თან სმოკინგი ისე მოუხდა... რასაც ქვია ხატავს.. საბედნიეროდ გონს დროულად მოვედი..
_ ჰეე არ მივდვაართ? გონს ჩემმა სიტყვებმა მოიყვანა..
_ ანიი ულამაზესი ხარ.. მითხრა და შუბლზე მაკოცა..
_მადლობა შენც ძალიან სიმპატიური ხარ.. ვუთხარი ღიმილით..
_ ვაუ კიდე გაიღიმე შეენ.. მითხრა და კარისკენ მიბიძგა..გამოვედით და მანქანაში ჩავსხედით... გზში კიდე ვისაუბრეთ, გუშინდელი დაძაბულობა საერთოდ არ იგრძნობოდა... მალე დარბაზშიც მივედით.. ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა