როგორც წესი,ჯერ პერსონაჟს ვხსნი ხოლმე, მოკლედ,გოგონა სახელად ანი დარასელია,არის 16 წლის,განებივრებული,საკმაოდ ლამაზი,წაბლისფერი გრძელი თმით,დიდი ტუჩებით და დიდი შავი თვალებით,ვერც ტანს დაუწუნებ,’’შხვართია’’ და სწორედ მისი სილამაზის გამოა ასეთი,ასეთი ამაყი,განებივრებული მამიკოს ფულებისგან,ყველას ზემოდან უყურებს,მხოლოდ მაღალი დონის საზოგადოებას კადრულობს, არადა გულით ცუდი გოგო არაა,უბრალოდ გარემოებრივმა პირობებმა გაზარდა ის ასეთი,თავიდან ისიც ჩვეულებრივი გოგონა იყო,ყველასთან მეგობრობდა,ბავშვობიდან უყვარდა მას მთვარე,მთვარესთან საუბარი ღამღამობით,დაჯდებოდა ხოლმე აივანზე და მისი დღის შესახებ უყვებოდა მთვარეს.მთვარის სიყვარული მას დღესაც თან დაჰყვება,ბავშვობაში ის ძალიან კეთილი და საყვარელი,უბრალო გოგონა იყო,მისი ოჯახი სულაც არ იყო ისეთი ძლიერი მატერიალურად როგორიც ახლაა,იცით რამ შეცვალა ანი?სწორედ მისი გულჩვილობის და სიკეთის გამო იჩაგრებოდა ხოლმე თავის ტოლებში,ყველას ლამაზად ეცვა,თვითონ კი ერთი დაგლეჯილი მაისურით დადიოდა ხოლმე,მასზე დიდებთან იჩაგრებოდა იმის გამო რომ ანი პატარა იყო და მას არაფერი ესმოდა,ყოველთვის დასცინოდნენ მას,ანის ბავშვობაში შეუყვარდა ერთი ბიჭი,ბიჭმაც მოატყუა რომ უყვარდა ანი, და ამის შემდეგ ის მისი მეგობრების წინ შეარცხვინა, ამის შემდეგ ანის აღარ სჯერა სიყვარულის,გული ჰქონდა ნატკენი,არავინ ჰყავდა მთვარის გარდა რომ ეს ყველაფერი მისთვის ეამბო და გულიდან ლოდი მოეხსნა.მის მშობლებს ანი ძალიან უყვარდათ, თუმცა დრო არ ჰქონდა მასთან გასატარებლად,დღე და ღამე მუშაობდნენ რომ სახლში საცხოვრებელი პირობები ყოფილიყო.უყურებდა ანი სხვა ბავშვებს,და უნდოდა რომ მათსავით ეცხოვრა,თბილ გარემოში,მშობლების გარემოცვაში,ტკბილად და ბედნიერად,თუმცა ყველაფერი პირიქით ხდებოდა.შემდეგ ანის მამამ იშოვა ძალიან კარგი სამსახური,ნელნელა მატერიალურად ძლიერდებოდნენ და ანის ოცნებაც თანდათან ხდებოდა,და აი ახლა სწორედ ისეთია როგორსაც ნატრობდა,სახლიც აქვს,მშობლებიც თავს დასტრიალებენ,და ბევრიც ‘’ეტენება’’ მას.სწორედ ამ პირობებიდან გამომდინარე გაიზარდა ანი ასეთი.მას რაღაც აკლია,რაღაც აკლია სრული ბედნიერებისათვის,მაგალითად სიყვარული.
-ან,რასშვები ალაგებ?(ნია,ანის დაქალი)
-კი ნია,ვალაგებ ,დაურეკე ვიკას ჩაალაგა? (დაქალები ერთად მიდიან ზღვაზე)
-კი ველაპარაკე,და ჩაალაგა.
-კაი,დილის 5-ზე ჰო?
-ჰოო
-კაი მიყ
-მეც ^^
მობილური გავთიშე და თავით გადავეშვი საწოლში.
რეკავს მარვიძარა,უჰ როგორ მძულს ეს ხმა ბავშვობიდან! ავდექი ჩავიცვი შორტები,მაისური,კედები, თმა ავიწიე და ავიღე ჩემი ჩემოდანი.დავემშვიდობე დედას და მამას და დაბლა ჩავირბინე.გოგოები მანქანით მელოდებოდნენ.
-წავედით?! (კივის ბედნიერი სახით ვიკა)
-წავედით!
ბათუმში მივდივართ,უკვე სამი წელია საქართველოში არდამისვენია,სულ სადმე კუნძულზე მივდივარ ხოლმე თუმცა წელს მამას არსცალია და მარტო არ მიშვებს საზღვარგარეთ.ასე რომ ბათუმში მიწევს დასვენება.
ძლივს...გავიდა 7 საათი და ჩავედით ბათუმში,გოგოები გადავიდნენ და სასტუმროში ადგილები ნახეს,მე მანქანაში დავრჩი, ათ წუთში გოგოებმა დამიძახეს:
-არის ადგილებიი,წამო!
მე მეძინებოდა და ძლივსგადმოვედი მანქანიდან, არვიცი რა დამემართა უცებ შუა ტრასაზე გავჩერდი,დაღლილობისგან კუს ნაბიჯებით გადავდიოდი და უცებ გამოვფხიზლდი როდესაც ერთმა საკმაოდ სიმპატიურმა ბიჭმა მკლავში ხელი ჩამავლო და ტრასიდან გადმომათრია,მაშინ გავაცნობიერე რომ კინაღამ მანქანამ დამარტყა.
გოგოები მომვარდნენ და დამიწყეს
-ხო კარგად ხარ? რამ გამოგაშტერა? (და ათასი სისულელე)
შემდეგ მივტრიალდი იმ ბიჭისკენ და მადლობა მოვუხადე.
-მადლობა,არ იყო საჭირო.
-მას გაეცინა და მიპასუხა: არც შენი სიკვდილი იყო საჭირო.
მე ცინიკური და ამავდროულად მადლიერი სახით შევხედე და სასტუმროსკენ დავიძარი.
-მოიცა,ასე მიდიხარ?
-მადლობა ხომ მოგიხადე?
-მადლობა არკმარა..
-უკაცრავად?
-პაემანზე რა აზრის ხარ? (კმაყოფილი სახით)


ესეც ჩემი ახალი ისტორია ^__^ არდავწერ პირველლი თქო რადგან არაა პირველი,ამსაიტზე მქონდაა ექუნთიი რამოდენიმე თვის წინ და მქონდა საკმაოდ ბევრი სიახლე..NINI )) მეწერა..არვიცი რამდენად გაგახსენდებათ ჩემი რომელიმე მოთხრობაა:''ჩემი ჯიუტი გოგონა'',''შენ ჩემი პირადი ნარკოტიკი ხარ'',''თავი გაასაღე ჩემს მეუღლედ'',''ემილი'', და ა.შ,იმედია მოგეწონებათ,თუ მოგეწონებათ გავზრდი თავებს <3