კახას კარზე ვაკაკუნებდი. კარიც მანვე გამიღო. ნატუკა ფეხებში მომედო.
-დეე..
-რაო დე? რატომ გააბრაზე მამიკო?
-შემოდი ინა თან ვილაპარაკოთ.-მითხრა კახამ. შევყევი.საბოლოო ჯამში მაინც ისე გადავწყვიტეტ ნატა ჩვენ გაგვეზარდა. გაგვიჭირდებოდა. მე ვსწავლობდი, კახა მუშაობდა, მაგრამ რამე გამოვიდოდა.
-მოკლედ, ეგრე რა.. ახლა წავიყვან ბავშვს, საღამოს მოგიყვან. დღეს იყოს შენთან. ხვალ ისევ მე წამიყვან და ზეგ ბაღშია. სადაა ამის ქურთუკი?
-კარგი ეგრე იყოს. ჩვენს ოთახშია.-სიჩუმე ჩამოვარდა. ჩემს ოთახში-წაიბურტყუნა კახამ.
-მიდი, დე მოიტანე-ვაკოცე ნატუკას და კახას გავხედე.
-რა სახე გაქვს მოხდა რამე?-ვკითხე.
-არაფერი. მოდი მა-დაუძახა ნატას.
-მიკაქალ მაა-ჩაეხუტა ნატუკა.
-მეც, მამიკო მეც-თქვა კახამ და მე ამომხედა.
-წავედით ნატუკა-ყურადღება არ მივაქციე კახას.
-დე, მაგდონალდში გინდა?
-კი-თვალები გაუბრწყინდა ნატუკას. შევედით. ნატამ თავისი საყვარელი ფრი შეუკვეთა. მე-ჰამბურგერი. უცებ ის დავინახე. ბავშვთან ერთად შემოვიდა. მოიცა, მგონი ლუკა ერქვა. ჰო,ჰო 5ლარი, რომ მივეცი დილით.მანაც შემამჩნია და გამიღიმა. მე და ნატუკამ, რომ ვჭამეთ ადასახდელად მივედი და მითხრეს, რომ ჩვენი გადაიხადეს. იმ წამს ლუკას გავხედე. კვლავ გამიღიმა.
-გმადლობთ-ვუთხარი ჩუმად, მაგრამ გაიგონა და კვლავ გამიღიმა. ნატუკა ისევ კახასთან წავიყვანე და მე სახლში წავედი. გზაში რუსომ დამირეკა.
-ჰო რუს
-სად ხარ?
-სახლში მივდივარ. რა ხდება?
-ფეხით ხარ?
-არა მანქანით რა ხდება?
-რუსთაველზე ვარ და წამიყვანე რა?
-კაი მოვდივარ.
აუუფ, როგორ ცივა-მანქანის კარი გააღო რუსკამ.
-რაო გუგამ?
-აუფ, ტვინი წაიღო. რა გაცვიაო, ასე აღარ ჩაიცვაო. მაგას ვინ ეკითხება? ძაან გავბრაზდი.
-ჰო, რავი მე აღარ ვეერევი ხო იცი?
-ჰო. შენ რა ქენი? რაო კახამ?
-არ გვინდა ძიძა. ჩვენით გავზრდით რა ნატას.კახა გამოიყვანს ბაღიდან მერე მე წამოვიყვან და ეგრე.
-კაიი გნახავ ხვალ.-მანქანიდან ჩახტა რუსო.
-ჰო, კახ კიდე ტირის?-ვუპასუხე კახას ზარს
-არა. უკვე სძინავს. უბრალოდ, ხო მიხვედი?
-აა, კი მივედი-გამეღიმა.
კარგი ტკბილი ძილი ინ.
-შენც ასევე.-არ მეძინებოდა და კომპიუტერი ჩავრთე. ნატუკას ფოტოებს ვათვალიერებდი. უცებ... AAD +1 ლუკა შუბითიძე. იმ წამს მივხვდი ვინც იყო. გამეღიმა და დავიმატე. გვიანობამდე არ დამეძინა და დიდხანს ვიბოდიალე ინტერნეტში. მერე ფილს ვუყურებდი. საათს, რომ დავხედე უკვე 5ხდებოდა. ვიფიქრე დავიძინებთქო, მაგრამ ლუკას მონაწერი დავინახე.
-ლამაზი შვილი გყავს არ იძინეებ?
-მადლობა. კი უკვე გასვლას ვაპირებდი. შენც ლამაზი შვილი გყავს.
-არაა ის ჩემი შვილი. ძმისშვილია.
-უი, მართლა? კაი წავედი ძალლიან დავიღალე.
-კარგი. გმადლობ დილით რომ დამეხმარე. ცუდად გაგეცანი, მაგრამ არც ეგეთი ცუდი ტიპი ვარ. ტკბილი ძილი. აღარ მმიმიწერია. დამეძინა. გვიან გამეღვიძა. ნუ გამეღვიძა რა.. გამაღვიძა კარზე ბრახუნმა..
-მოვდივარ-საცოდავად ავიზლაზნე საწოლიდან. კართან რუსკა იდგა.
-რა ხდება?-ვიკითხე და თვალები მოვიფშვნიტე.
-რაღა რა ხდება?მეგონა მოკვდი. 3 საათია იცი?-ოთახში შემოვიდა რუსო.
-ღადაობ? იმ წამს გამოვფხიზლდი. 5ზე დავიძინე. ისედაც.
-გიჟი ხარ. ჩაიცვი წავედით.
-სად?
-მალეთქო. გუგას მივყვები და მეჯვარე მინდა.
-ღადაობ? რა ჩავიცვა?
-რაც გინდა. მთავარია ჩაიცვა.-ჩემი მოკლე კაბა ჩავიცვი. შავი იყო. კიდევ კარგი ახალია და ჯერ არსად ჩამიცვამს.
-აუ, ხო იცი,რომ მაღალ ქუსლიანი არ მაქვს? არც მიყვარს-სახე დამეჭყანა.
-რადროს ეგაა გოგო. კედები აკვდება მაგ კაბას.-უცებ მოვწესრიგდი და კიბეზე ცჰავირბინეთ. საჭესთან ვიღაც ბიჭი იჯდა მეორე მხარეს კი სავარაუდო სიძე.
-ეს ჩემი მეგობარი ინაა.-გააცნო ჩემი თავი ბიჭებს.
-მე ალექსი ვარ-მითხრა ბიჭმა რომელიც საჭესთან იჯდა.
-მე გუგა.-გამომხედა სასიძომ.
-სასიამოვნოა.-გამეღიმა.
-ბიჭო -გახედა გუგამ ალექსის.-წავედით სამებაში-მანქანა დაძრა. გაკვირვებული ვუყურებდი რუსოს. ის არ ამბობდა არ მომწონს რაღაცეებს მიკრძალავსო? თუმცა ისეთი ბედნიერი სახე ჰქონდა გადმომედო. თანაც მე.. უფლება არ მქოდა შენიშვნა მიმეცა....