***
-აპირებ ღესაც დაიგვიანო?
-კი
- მთელი კვირაა წესიერად არ მელაპარაკები,მოკლედ მიჭრი ყველა პასუხს,თავს მარიდებ, სახლში გვაინ ბრუნდები. იქნებ ამიხსნა რა უნდა იფიქროს ასეთ დროს ცოლმა, რომელიც ზის და გათენებამდე გელოდება.
-არ დამელოდო ხატია.მოგვარდა პრობლემა?
-ლევან... სიტყვა გაუწყდა, როცა კაცმა საბოლოოდ გახედა თავის ანარეკლს სარკეში,პიჯაკის საყელო შეისწორა და კარი ხმაურიანად გაიჯახუნა.
***
კაბინეტში მოწყვეტით შევარდა და ტელეფონის ღილაკს დააჭირა.
-ელენე შემოდი ჩემთან.
ძალიან მალე საშუალო სიმაღლის გოგონა,თითქმის ბავშვი,მის წინ ატუზული იდგა და ელოდებოდა კაცის ბოხი ხმა როდის გაუზანზარებდა სხეულს.
-შენ იცი რომ ეს პირველი კვირა საცდელი ვადით იყავი.
-დიახ. უთხრა ნაზი და მიმალლული ხმით თითქოს მომდევნო პასუხის გაგონება იცის არ ესიამოვნება.
-ხოდა დარჩები.ახლა უკვე აღარ მოგიწევს იმორიგეო,მეც სახლში წავალ და არ გავათენებ კაბინეტში,რაც საქმე იყო ნახევრად მოვაგვარეთ.მოკლედ შენ ჩემთან იმუშავებ,მაგრამ კომპანიაში არ იტყვი,რომ 17 წლის ხარ.
-18ის?
- 25 წლის ხარ
ნათიას გაეღიმა და თამამად შეეპასუხა.
-კი მაგრამ არავინ დაიჯერებს.
-დაიჯერებს. მოკლედ მოუჭრა მამაკაცმა და მისი გამოყვანილი სხეული მადიანად შეათვალიარა, ოდნავ ჩაღიმა და დააყოლა.
-წასასვლელი არსად გაქვს,არავინ გყავს,თუ ყველაფერს გააკეთებ და არ გამაბრაზებ ბონუსები ხშირად დაგენიშნება. ვიზურნებ იმაზე,რომ კარგად იყო,ქირის ფულს კომპანია დაფარავს,მაგრამ ამ ყველაფერს ერთი პირობა აქვს.
-რა პირობა? დაბნეულად ჩაეკითხა გოგონა.
-მოგვიანებით გეტყვი. ახლა დამტოვე საქმე მაქვს.
გოგონა მოხდენილად გავიდა ოთახიდან,რაც მამაკაცის მხედველობას არ გამორჩენია. ოხ, როგორ აგიჟებდა ეს უმწეო არსება. როგორ ითმენდა ერთი კვირა მისი დაბერილი ტუჩები არ დაებუჟა. როდემდე გაუძლებს კაცი,ხატია ცოდოა ღალატისთვის, თუმცა სურვილი,რომ ელენე თუმდაც მხოლოდ ერთი ღამით თავის მკლავებში ეხილა, ჭკუიდან შლიდა. ვერაფერს უხერხებდა თავს,ნერვიულად გაიარ-გამოიარა კაბინეტში და შემდეგ პატარა გოგონასთან გადაწყვიტა შესვლა.
ელენე კარადის ქვედა თაროზე იქექებოდა და სულ ვერ წარმოიდგენდა თავის უფროსს მის კუთვნილ კაბინეტში,რადგან როგორც წესი სულ თვითონ უნდა შეაკითხოს ნებისმიერ საქმეზე და ერთ თქმაზეც ყველაფერი დაყაროს,ისე გაჩნდეს წამში მასთან.
ეს მოყვანილი სხეული ოდნავ უკან გამოწეული უკანალით რომ დაინახა ნერწყვი მძიმედ გადააგორა. საშინელმა სურვილმა შეიბყრო ხელში ჩაეგდო ეს უნაკლო სხეულის ფორმები,თავი ვერ შეიკავა და მასთან ახლოს მივიდა.გოგონა ახლა მაღლა თაროზე გადანაცვლებულიყო და შეცბა როცა წელზე უხში ხელი იგრძნო და კისერთან ცხელი სუნთქვა.
-ელენე მინდიხარ
-გაიწიეთ,რას აკეთებთ,გთხოვთ. ქერა ლამაზმანმა გაბრძოლება სცადა,თუმცა უკვე გრძნობდა როგორ ხარბად ეხებოდა სველი ტუჩები ყელზე. თვითონაც კანკალებდა, შემთხვევით თვალები მილულა,როგორ უნდოდა ამ შავგვრემან კაცს უსიტყვოდ მინდობოდა,თუმცა ხვდებოდა რა შეცდომასაც უშვებდა და კიდევ სცადა მისი შეჩერება.
-გთხოვთ არ გინდათ,ერთი წუთით მომსიმინეთ.
კაცმა ასეთი ხვეწნანარევი და შეშინებული ხმის გაგონებაზე ხელი გაუშვა და უკვე მისკენ შემოატრიალებულ გოგონას თვალები გაუსწორა.
-გისმენ.
-ეს შეცდომაა,რადგან არსად წასასვლელი არ მაქ ასე არ უნდა მომექცეთ.იქნებ ფიქრობთ რომ თქვენი სათამაშო ვარ და რასაც მოინდომებთ შევასრულებ?
-ჩემი სათამაშო ხარ და რასაც მოვინდომებ შეასრულებ. მკაცრად უთხრა და ოთახიდან გავიდა.
ელენემ ხელი შუბლზე გადაისვა და ვერ გაიგო რა ექნა. ფიქრებში ჩაიძირა და მიხვდა რომ სხვა გასაქანი და მომავალი არ ჰქონდა. მამაკაცი მართალი იყო.ბედმა არგუნა იყოს სათამაშო და უნდოდა თუარა ამას ვეღარ გაექცეოდა. სხვაგვარად მოკვდებოდა შიმშილით ანაც მამამისის მევალეები არ აცოცხლებდნენ.მამა 1 წელია გარდაეცვალა და ახლა სულ მარტოა. მისი ვალების შესახებ დაკრძლვაზე გაიგო და მას შემდეგ მოსვენება არ აქვს. ოცნებობს გაისტუმროს როგორმე ამდენი ფული და შემდეგ მაინც შეძლოს მშვიდი ცხოვრებით ცხოვრება.
***
-მოკლედ პროექტია,ამიტომაც ეხლა გიშვებ და ბარგი ჩაალაგე. საღამოს გავალთ. ყაზბეგში გავჩერდებით,იქ იქნება შეხვედრა და ორ დღეში უკან ჩამოვალთ.
-კარგით. უპასუხა ელენემ თუმცა დიდად არ მოსწონდა ეს ფაქტი.
ორი დღის ტანსაცმელი ჩაალაგა და უფროსის ზარს დაელოდა.
ქვემოთ ჩასულს მანქანა დახვდა რომლის მძღოლი სწორედ ლევანი იყო.
მთელი გზა ხმა არც ერთს არ ამოუღია.მანქანა ერთ-ერთ სასტუმროსთან გაჩერდა.
როდესაც შევიდნენ, მისაღებში მდგომმა ქალბატონმა ლევანს გასაღები გაუწოდა,მამაკაცმა გამოართვა და ლიფტისკენ გაემართა,ელენეს გახედა,რომელიც მაინცდამაინც ადგილიდან დაძვრას არ აპირებდა.
-დიდხანს უნდა გელოდო?
-კი მაგრამ..თქვენ..არ გითქვამთ.. ენა აება და აღარ იცოდა სად გაქცეულიყო.
-დროზე. უბრძანა მამაკაცმა, ფეხებაკანკალებული გოგონა ადგილიდან დაიძრა და ლიფტში აღმოჩნდა.
ოთახი ნამდვილად მდიდრული იყო.მისი ყურადღება დიდმა საწოლმა მიიქცია.იცოდა,რომ ეს ღამე საბედისწერო იქნებოდა და თავის უმანკოებას ასე უხეშად გამოემშვიდობებოდა.ეშინოდა და გაშეშებული იდგა.
-ქვემოთ ჩავალ საქმე მაქ.შენ აბაზანა მიიღე,მალე ამოვალ.უთხრა მამაკაცმა და კარი გაიჯახუნა.
ელენე ძლივსძლივობით შელასლასდა აბაზანაში,კარი ჩაკეტა,არ შემომივარდესო,თითქოს მერე სადმე შეძლებდა გაქცეულიყო. თავი მოიწესრიგა,მუსუბუქი სარაფანი გადაიცვა და საწოლის წინ მდგომ დივანზე წელში გამართული, თვალებგაშტერებული ჩამოჯდა.
მამაკაცმა არ დააყოვნა. ფეხის ხმა შორიდან შემოესმა და კარიც გაიღო. გოგონას მიუახლოვდა და მის წინ საწოლზე ჩამოჯდა. ცოტახანში სიჩუმე დაიღვა.
-მოდი ჩემთან. გაიჟღერა ბოხმა ხმამ.
ელენე გაშტერებული იყო ისევ და მხოლოდ მაშინ გამოერკვა რა ხდებოდა მის თავს,როდესაც ეს ხმა უფრო მკაცრი და ხმამაღალი გახდა.
-მოდი თქო.
ადგილიდან ვერ დაიძრა,შიშმა უარესად შეიბყრო და სუნთქვა გაუხშირდა.
მამაკაცი წამოდგა,ერთი ხელი ჩაკიდა და ნაზად წამოაყენა.
-რატომ თრთი?გეშინია ჩემი?
-გეჩვენებათ ლევან,უბრალოდ მცივა. ძლივს მოაბა ამ სიტყვებს თავი გოგონამ და წელზე ძძლიერი მკლავები იგრძნო.
-მე გაგათბობ,მომენდე..
ტუჩებზე თითები ჩამოუსვა და შორიდან დაყნოსა. თიქოს ჯერ არ აპირებს დააგემოვნოსო რომ უცებ ეცა. კოცნიდა ძლიერად თუმცა ელენე არ აყვა კოცნაში.
-მაკოცე..მაკოცე თქოო.. ვნებამორეული უჩურჩულებდა ტუჩებთან და ზოგჯერ ძლიერად კბენდა.ხელებს უმისამართოდ დაატარებდა მის სხეულზე,მალე გადაწვდა კაბის შესაკრავს და თვალისდახამხამებაში ეს ულამაზესი არსება მის წინ საცვლების ამარა იდგა.ოდნავ თავი უკან გასწია,მის სხეულს თვალი კიდევ შეავლო და წამში სიფრიფანა გოგონა პრესზე შემოისვა. გაცხოველებული ეფერებოდა, და ელენეს ნაზ კვნესას ისმენდა,რომელიც კიდევ უფრო აგიჟებდა და ვნებას მეტად უღვიძებდა. ბიუსჰალტერი შეუხსნა და ზემოდან მოექცა. ახლა ლამაზად გამოყვანილ მკერდზე ხარბად დაეწაფა და ელენეს ათრთორებული თითები თმებში იგრძნო.მიხვდა რომ გოგონას თავი დააკარგინა და ამან კიდევ უფრო გააგიჟა.ელენეს სხეული თანდათან უფრო კანკალებდა,ცოტახანში მიხვდა,რომ ამ კანკალში შიში მეტი იყო ვიდრე სიამოვნება. მის კისერში თავი ჩარგო და სუნთქვის დარეგულირება სცადა.გოგონამ დრო იხელთა და აკანკალებული ხმით ჰკითხა.
-მეტკინება?
-ცოტათი, გეშინია?კისერთან უჩურჩულა მამაკაცმა და პასუხს დაელოდა.
-მეშინია ლევან.
ასეთ სასოწარკვეთილ ხმას ვეღარ გაუძლო,წამოდგა ზეწარი მიაფარა და კარი გაიჯახუნა.

პ.ს მოკლედ ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა და არ ვიცი გავაგრძელო თუ არა.ჩანაფიქრი საინტერესოა,თუმცა მინდა თქვენგან მხარდაჭერა დავინახო და ისე გავაგრძელო.