ცხოვრება თიტქოს უფრო უკეთესი გახდა,ტკივილიც ნელ-ნელა ქრებოდა,თუმცა ვიცოდი ნიკას ერთი სიტყვა და გამოხედვა საკმარისი იქნებოდა ჩემი გულის ასაჩქროლებლად.ჩემი დაალეკოს მიმოწერა კი უსასრულოდ გრძელდებოდა, შემდე უკვე ტელეფონზეც გადავედით.
ახალ წელს გადავწყვითეთ რომ ერთად შევხვედროდით დადათოსთან სახლში შევიკრიბეთ.12 საათზე აკოლამც მომილოცა,დროს სასიამოვნოდ ვატარებდით.
-ნია,იცოდე არ გადაირიო ახლა-შეშფოთებული მომვარდა
-რა ხდება?-გული ამიჩქარდა ისეთი სახე ჰქონდა
-ნიკა მოვიდა
-რაა?-მეგონა გაყინული წყალი ადამასხეს თავზე
-დამშვიდდი ახლა,პანიკებში არ ჩავარდე
-სადაა?
-გარეთაა,მანქანაში გელოდება
ორიენტაციაარეულმა გამოვაღე სახლის კარები და მანქანას შევხედე,ღრმად ჩავისუნთქე,რომ არ მეტირა,კარები ფრთხილად გამოვაღე და აწურული ჩავჯექი მანქანაში.
-ჩემი გოგო-გადმოიხარა და გამიღიმა
ხმაარ ამოვიღე,გაყინული სახით ვიჯექი,არც კი შემიხედავს
-არაფერს მეტყვი? იცი როგორ მომენატრე?
-გაგახსენდა რომ ვარსებობ?
-კაი რა არ დაიწყო ეხლა,ხომიცი მე რო სულმახსოვხარ?
-კი,გეტყობა,რა გინდა რისთვის მოხვედი?
-შენთვის მოვედი,ხო იცი როგორ მიყვარხარ?/
-არაფერიც არ ვიცი! არ ვაპირებ შენიმარიონეტი ვიყო,როცა შენ გინდა მოხვიდე და ისევ გაუჩინარდე,დავიღალე!
-ხომ იცი ჩემსიქით გზა რომარ გაქვს?-გაეღიმა
-ხოო? ეგ შენ დაასკვენი?
-ნია,ნუ მიწვევ
-თორემ რა?
-რა და გეყოფა ეხლა დაჩამეხუტე
-არ ვაპირებ ნიკა! გშორდები!
-ანუ ეგრე ხო?კაი!-დაიღრიალა და საჭეს ხელი დასცხო
გამწარებული გადმოვვარდი მანქანიდან და გულამოვარნილი შევვარდი სახლში,გოგონებმა ოთახში გამიყვანეს
-რა მოხდა?
-იდიოტია! დეგენერატი!
-გოგო რა გითხრა?
იმხელახმაზე ვღრიალებდი,მგონი მთელ პლეხანოვს ესმოდა
-აღარ ვაპირებ მაგასთან ყოფნას,მორჩა!
-კაი რა ნია,შენ თვითონ გჯერა მაგისი? მერამდენედ ამბობ მაგას
-ამჯერად მართლა მორჩა! ვსიო!-ცრემლები შევიმშრალე და სახეში წყალი შევისხი.
ნახევარი საათის შემდეგ ისევ დამირეკა
-რა გინდა!-ვუღრიალე
-გამოდი! უნდ ადაგელაპარაკო!
სწრაფად გავვარდი,არ მინდოდა დათოს ან თემოს გაეგოთ და ჩხუბი მოსვლოდათ
-ანუ საბოლოოდ გადაწყვიტე?!-კბილებში გამოსცრა
-ხო!
-შანსი არ გაქ! ვერ დამშორდები!
-რატო? შენი მონა ვარ?
-მონა კი არა მიყვარხარ ეს დედამოტ*ნული გაიგე გოგო!
-ეს რანაირი სიყვარულია?
-აღარ ვიჩხუბოთ კაი?შევიცვლები გპირდები ნია,ვიცი და მართალიც ხარ
-არამეთქი!
მომეხვია,გავუზალიანდი,მაგრამ ისე ძალიან მომნატრებია,რომბოლოს მაინც მოვრჩი ხელების ფართხალს და მეც მოვეხვიე,ცოტახანს ასე ვიდექით მერე კი თვალები დამიკოცნა,შემდეგ კი ტუჩებზე გადაინაცვლა,მაგრამ თავი გავწიე.
-ხო იცი როგორ მიყვარხარ?-ჩემს ყელში ჩარგო თავი და დაიჩურჩულა
გამაკანკალა სიამოვნებისგან. დათომ დამირეკა
-ხო დათო
-სადხარ?
-გარეთ
-რა გინდა გოგო ამყინვაში გარეთ?
-ნიკა ჩამოვიდა
-მერე შემოიყვანე შიგნით გოგო
-არა,მიდის უკვე
-დაიცა რა მიდის შემოიყვანე,ან დამელოდე მე გამოვალ
დატო წამებში გაჩნდა ჩვენტან,ნიკას ხელი ჩამოართვა დამიესალმა,შესთავაზა შემოსულიყო,მაგრამ მეჩქარებაო და წავიდა
-ისევ ისე გიყვარს ხო?
-არუნდა მეპატიებინა?-ტუჩი მოვიკვნიტე
-ჩემო პატარა,რაც შენ გაბედნიერებს ის აკეთე ყოველთვის-გამიღიმა
როგორ მიყვარდა დათო,ყოველთვის ესმოდა ჩემი. მთელი ღამე ტელეფონზე ველაპარაკებოდი. ბედნიერს ჩამეძინა. ალეკომ მომწერადა ჩვეულებრივად ვუპასუხე,მიხვდა,რომ ძალიან ბედნიერი ვიყავი
-ხდება რამე და არ ვიცი?
-ისეთი არაფერი
-რავი ძან აჟიტირებული ხარ
-ესე ძაან მეტყობა?
-კი გეტყობა
-კაი ალექს,უნდა გავიდე მელოდებიან
მისპასუხს არც დავლოდებივარ ისე გავვარდი ნიკასთან.დღე მხიარულად და ბედნიერად გავატარეთ,ბევრი ვიარეთ,ვილაპარაკეთ და მოსაღამოვდა კიდეც,სახლში მომაცილა,მართალია წამოსვლა არ მინდოდა მაგრამ დედაჩემმა ამიფეთქა ტელეფონი.
-სადხარ ამდრომდე?
-ნიკასთან ვიყავი
-მოკლედ რა!
-რაო ნიკუშამ-გამოტანტალდა ნათია გარეჭილი
-რა შენი საქმეა?-ენა გამოვუყავი და უზომოდ ბედნიერმა მივაშურე ოთახს.
ისევ ალეკოს მონაწერი დამხვდა,არ მიმიწერია.მისი მონაწერიმაინც იგივე ემოციას აღძრავდა ჩემში როგორსაც ადრე.
ნიკა 3 დღეში ისევ ბათუმში დაბრუნდა დაისევ დაიწყო ჩემი ტანჯვა-წამება.ისევ ისეთისიცივე და უყურადღებობა,არ მინდოდადეპრესიაში ჩავვარდნილიყავი ისევ და ის ტანჯვა დაბრუნებულიყო.
-რაო ისევ ისე იქცევა?-მკითხა ლიკამ
-ხო და უკვე მართლა ან თავს მოვიკლავ ან მას მოვკლავ!
-გოგო,დააიგნორე,როორც შენ გექცევა ისევე მოექეცი
-ეგ გაჭრის?
-დამიჯერე ეგ ყოველთვის ჭრის-თავლი ჩამიკრა
მეც გადავწყვიტე ზუსტად ასემოვქცეუულიყავი,თუმცა მაინც არ გამოიღო ამ ყველაფერმა შედეგი და საბოლოოდ დავიღალე.

დედაჩემმა გამოგვიცხადა ბებიათქვეთანუნდა წავიდეთო,ცოდოაო ქალიო,სხვა რა გზა იყო,მეცუხმოდ დავემორჩილე.ალეკომმომწერა ტელეფონზე
-რასაკეთებ?
-ბარგს ვალაგებ
-სად მიდიხარ?
-ბებიაჩემთან ქუთაისში
-ვაა, შავებში და რამე?>
-ჰა?
-არაფერი გაატარე,რამდენი ხნით აპირებ?
-ალბათ 2 კვირა
-ცუდია
-რატომ?
-აბა თუ მიხვდები
-გულთმისანი არ ვარ
-არ მინდა ამთემაზე აქ ლაპარაკი
-რა თემაზე?
-დაიკიდე
-ხო იცი,რომარ დავიკიდებ?ასე რომ მითხარი
-მოკლედ მაგრად მომწონხარ,კიარადა მიყვარხარ
ცოტახანს გავშეშდი,არაფერი ვუპასუხე,დებილივით გამეღიმა,არვიცი რა დამემართა მაგრამსაშინლად მესიამოვნა.
-არ მინდოდა აქ მეთქვა,მეტყვი რამეს?
-არ ვიცი რა გითხრა
-რაღაც ხო უეჭველი უნდა მითხრა
-არ მოველოდი
-არც მე მოველოდი ნია,მარა მოხდა ესე
-ზუსტად იცი?
-კი ზუსტად ვიცი,დიდხანს ვიფიქრე,შენ რას ფიქრობ?
-ახლა არ მაქვს პასუხი
-პონტი არაა,ამსაღამოს არ დამეძინება
-არვიცი ალექს,არვიცი რა გიპასუხო
-კარგი გაატარე, ბედნიერი გზა ხვალ
მხოლოდეს მომწერა,მთელი ღამე ძილი არ მომკარებია, დებილივით მეღიმებოდა უაზროდ,ძალიან გამიხარდა,მაგრამ არვიცი რატომ მე ხომ ნიკა მიყვარდა.
მთელი გზა ალეკოს ნათქვამმიყვარხარზე ვფიქრობდი და ფართედ მეღიმებოდა,სრულმა ქაოსმა მოიცვა ჩემი გული და გონება.იმდღეს ველოდებოდი რომ მომწერდა,მაგრამგვიანობამდე არ მოუწერია,ისე გამახარა მისმამესიჯმა რომ გულიც კი ამიჩქარდა.აშაკარა იყო რომარც მე ვიყავი მის მიმართ გულგრილი.
მნიშვნელოვანი არც არაფერი უთქვამს,მგზავრობის შესახებმკითხა და ისევ ზოგადად მიმოვიხილეთ რაღაც თემები
-გვიანია ალექს
-არცისე,სულ ღაღაც 4 საათია
-ღამურად მაქციე
-გეძინება?
-კიი
-კაი მიდი დაიძინე,მიყვარხარ
გულმა ისევ სწრაფად დამიწყო ძგერა სასწაულად მესიამოვნა ისევ მისი ნათქვამი მიყვარხარ.არაფერი აღარ მივწერე,ბედნიერმა დავიძინე.ნიკას ათასში ერთხელ მოწერილ მესიჯებს ვაიგნორებდი. 1კვირა გაგრძელდა ჩემი და ნიკას მიმოწერა,უფრომეტად მოუხშირა მიყვარხარს თქმას და მეც მსიამოვნებდა. ბედნიერებისგან დავფრინავდი,მაგრამ სიყვარულით ვერ ვპასუხობდი.ნიკა ბოდიშებს მიხდიდა მირეკადა,მწერდა,მაგრამ რეაქციე არ მქონდა.
ყოველღამეს ალეკოსთან მიმოწერაში ვატარებდი
-ყველაზე მაგარი გოგო ხარ
-გამაწითლე
-მართლა გეუბნები,ბავშვობის მერე პირველად შემიყვარდა, ბევრ გოგოსთან მქონია ურთიერთობა,მაგრამ 2-3 დღეზე მეტს არ გაგარძელებულა,აი შენ სულ ხვა თემა ხარ
-და რა ვიცი,რომ მეც მასე არ ვიქნები
-მიყვარხართქო სულ მეორედ ვუთხარი გოგოს, შენ სხვებს არ გავხარ
-ისევ მაწითლებ
-სიმართლეს გეუბნები,სასწაულად მიყვარხარ ნია,არვიცი როგორ რანაირად მაგრამ ფაქტია რომ შენს გარდა სხვას ვერ ვამჩნევ
-ალექს რა გიპასუხო
-არვიცი,რაც გინდა ის მითხარი
ნიკას შესახებ მოვუყევი,არ მინდოდა მომეტყუებინა,არ შემეძლო ასე უცებ ახალი ურთიერთობის დაწყება,ისევ ნიკა იყო ჩემს გულში,ამდენხნიანი ურთიერთობის დავიწყება ასეთი ადვილი ხომ არ იყო.
-მიხარია რო ყველაფერი მომიყევი,კიდევ უფრომეტად გაფასებ,პატივს რომსცემ შენს ძველსიყვარულს და ესე უცებ არ მპასუხობ,ვხვდები,რომ დრო გჭირდება,მე არსად მეჩქარება ნია
-მადლობა ალექს,მიხარია,რომ გაგიცანი
დღეები გადიოდა,მე დაალექსი კი დღეს არ "ვმაზავდით" ვცდილობდით ერთმანეთი კარგად გაგვეცნო.
ერთი სული მქონდა თბილისში როდის ჩავიდოდი და ვნახავდი,თითქოს ნიკა აღარც კი მახსოვდა.







___________________
ვცდილობ ყველაფერი ისე დავწერო როგორც იყო,არ მინდა რამე გამომრჩეს,თუმცა მომიწევს რაღაცეების გამოტოვება.