დილით კარგ ხასიათზე ავდექი. ყავა დავლიე. შემდეგ ლუკას და საბას გავუარე და უნივერსიტეტში წავედით. პირველ კურსზე ვიყავი და უკვე ყველა მიცნობდა, რადგნ ფულიანი მამის შვილი ვიყავი. მასწვლებები ქულას მიწერდნენ და არ მტოვბნენ. გზაში ლუკამ სიჩუმე დაარღვია და კითხვა დასვა.
-აუ გინახათ ის ტიპები როდისმე?!
-არა, ვაბშე არ მინახია ბიჭო. ნიკას რომ ყავს ნანახი ეგ ვიცი. -საბამ ფანჯარა ჩაწია და ხელი გადაყო.
-აუ თქვენ ბიძაშვილებს ერთი გვარი გაქვთ ხო? -სულელური წინადადებთ გამოვედი, რა შუაში იყო.
-არა შე*ემა მე ჩემი მეზობელი ჯუმბერის ამას ტარზანასი! -გაიცნა ლუკამ.
-კარგი რა იყო ისე გკთხე, უიმეეეე. -სარკიდან ლუკას ენა გამვუყე და გაზს მოვუმატე. უნივერიტეტშიც მალე მივედით. ლექციები ისე გაიწელა როგორც არასდროს. ყიველა ლექტორის ნალაპარაკები იავნანად ჩამესმოდა და ვიძინბდი კიდეც. ვინ დმიშლიდა. როგორც იქნა გამოვახწიეთ ამ "ციხიდან". ლუკა და საბა სახლში მივიყვანე, მე კიდევ მამასთან წავედი. ყოველთვის მიხაროდა დათოსთან წასვლა. მერე რა რომ მხოლოდ კვირაში ერთხლ თუ ვნახულობდი? სახლში რომ არიყო მაინც მყიდულობდა ყველაფერს რაც მიდდა და დილის საჩუქრებით მაბედნიერებდა. მალევე მივუახლოვდი მამაჩემის უშველებელ სახლს. ზარი რომ დავრეკე ჩემმა ძიძამ გამღო კარები. მე რომ ძიძა აღარ მინდოდა მამამ გარეთ არ დატოვა ელზა და მოსამსახურედ გააგრძელა მუშაობა ჩვნთან.
-ჩემი ტკბილი გოგო მოვიდა. -შესძახა ელზამ და ძლიერ ჩამეხუტა.
-როგორ მომენატრე ელზა -მეც ვეხუტებდი.
-მოდი შვილო, მამაშენი და ეკა სახლში არიან. -ხელით მიჩვენა ელზამ მისაღებში შედიო.
მამა და ეკა იქ ისხდნენ. ტელევიზორს უყურებდნენ. მე რომ დამინახეს ორივე წამოხტნენ და ჩამეხუტნენ.
-სოფი როგორ ხარ? -მკითხა მამამ.
მეც იქვე დივანზე ჩამოვჯექი და პასუხის გაცემა დავიწყე.
-კარგად, თქვენ როგორ ხართ?
-კარგად... შენთვის ახალი ამბავი გვაქვს. -ეკას შეხედა და ხელზე ხელი დაადო.
-რა ამბავი. -მეც სიხარულისგან ტაში შემოვკარგი და დივნიდან წამვიწიე.
-ერთ თვეში ქორწილი გვაქვს! -მამას და ეკას სიხარულს საზღვარ არ ქონდა.
-მაგარი ძალიან! -მეც სიხარულისგან შევკივლე და ორივეს მაგრად ჩავეხუტე. მამაჩემი 35 წლის კაცია, ეკა კი 30 წლის. ჯერ კიდევ დროა რომ მამამ რომ ოჯახი შექმას და ოცნება აისრულოს. ყოველთვის უნდოდა თბილი და მოსიყვარულე მეუღლე, შვილები. მაგრამ არასდროს ყოლია. მე კიდევ მის ბედნერებას ხელს ვერ და არც შევუშლი.
-ძალიან გაგვიხარდა რომ ეს ამბავი კარგად მიიღე სოფი. -ეტყობოდა რომ ეკაც გახარებული იყო და დათოს თვალებში შესციცინებდა.
ცოტახანს დავრჩი მამასთან და ეკასთან. ვივახშმეთ, ბევრი ვიცინეთ, ქრწილის წვრილმანები გონებაში დავსახეთ და შემდეგ სახლში გავეშურე.

აი გათენდა ეს დღეც. დილის შვიდზე უკვე ლოგინიდან წამომხტარი ვიყავი. წყალი გადავივლე, ჩავცვი და საუზმეს შევექციე. მალე ბიჭებიც მოვიდნენ. მათაც გავუკეთე საჭმელი და ისინიც შემომიერთდნენ.
-იარაღი სად გაქ?! -მკითხა ნიკამ
-კარგად შენ როგორ ხარ? -პირდაპირ იარაღი რომ იკითხა ნახე რაა.
-კაი როგორ ხარ? ეხლა მიდი გამოიტანე. -გაეცინა ჩემს ნათქვამზე.
მეც გავედი ოთახში. მაგიდას ქვმოდან კარდონი მოვხსენი და იარაღი ჩამოვიღე. შემდეგ ბიჭებს გავუტანე სამზარულოში და მაგიდაზე დავდე. ოთხივე იარაღს დავყურებდით. მერე ნიკამ ელვის სისწრაფით დაავლო ხელი და ჯიბეში გააქანა.
-დანარჩენ სამი? -ვიკითხე მე.
-ნიკას აქვს... მანქანაში. -მიპასუხა საბამ და თეფშები ნიჟარაში ჩააწყო.
-წამოდი რამეს ვუყუროთ რა? -ვთქვი და მისაღებისკენ გავემართე.
ბიჭებიც უსიტყვოდ გამომყვნენ. პოპ-კორნი გავაკეთე, ფილმი ჩავრთეთ და ყურება დავიწყეთ. საათმა როგორც იქნა სამს მიაღწია და სახლიდან გავედით.
-ჩემი მანქანით წავიდეთ. -ვთქვი და ხელში გასაღები ავათამაშე.
-ბაზარი არაა. -თქვა საბამ და ჩემი Х6 -სკენ გაემართა. ნიკამ თავის მანქანის საბარგული გააღო. ყველას იარაღები მოგვცა და ჩემს მანქანაში ჩავჯექით. ნიკამ მისამართი მანახა მბილურში, GPS-ი ჩავრთე და მანქანა დავძარი. ქალაქ გარეთ მივდიოდი. ბჭები რაღაცეებს ყვებოდნენ. მე კი მანქანას ვატარებდი და არც ვუსმენდი. შვიდი იყო დაწყებული როცა დანიშნულების ადგილას მივედით. მანქანა ნანგრევების წინ გავაჩერე.

--------
აბა როგორ მოგწონთ??? <33333