ღამე ჩაბჟირებულმა ვიბრაციამ გამომაფხიზლა. რა უღმერთობაა ძილი მაინც მაცადონ. საცოდავად მივწვდი ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს და მწვანე ღილაკს მალევე დავაწექი, თორემ ვიბრაცია ეგრევე ტვინში მირტყავდა.
-გისმენთ- ძილისგან ხმა ჩამხლეჩვოდა
-კარები გამიღე დროზე-ჯერ კიდევ დახშულ სმენას ჩემზე არანაკლებ ჩახლეჩილი, საშინლად ნაცნობი ხმა მისწვდა და ტელეფონი გაითიშა...
ჯერ გავშტერდი თითქოს ქართული ენა დამვიწყებოდა და მისი სიტყვების მნიშვნელობას ვერ ჩავწვდომოდი. მერე უცებ წამოვვარდი ფეხზე და თანაც იმდენად სწრაფად რომ იატაკის მონახულება და ჩახუტება მომიწია... რის ვაი ვაგლახით ავეფხიკე და წელათრეული წავედი კარებისკენ. კიდევ კარგი დედაჩემს და ჩემს ძმას ღრმა ძილი აქვთ...
უცებ გამოვაღე კარები და საოცრებავ! კარების ჩარჩოზე ცალი ხელით მიყუდებული იყო უტა... მისმა დანახვამ აქ, ამ დროს, ამ ვითარებაში ძალიან დამაბნია და გამაოგნა. რამდენიმე წამი ვუყურებდი მის სხვაგვარად მომზირალ თვალებს, რომლებიც ჩემს ტანზე დანავარდობდნენ. მერეღა დამარტყა თავში იმ ფაქტმა, რომ იმ წამს ჩემი უსაყვარლესი დათუნია ღამის ფერანგი გამოვამზეურე და სირცხვილისგან ავიწურე და გვერძე გავდექი, რომ შემოსულიყო. წინ რომ გამოვატარე მერეღა დავინახე, როგორ ჟონავდა მისი თოვლივით თეთრი პერანგიდან სისხლი... არ ვიცი, მაშინ როგორ გადავურჩი კიდევ ერთხელ ძირს დატყეპვას, მაგრამ გაუცნობიერებლად უტას ვეცი, ისე, რომ დივანზე დაჯდომა არც ვაცადე და პერაგნის შეხსნა დავუწყე. ხელების კანკალს ვერაფრით ვახშობდი. უტას კი თვალები რამის კეფაზე ასვლოდა, ისეთი გაკვირვებული მიყურებდა... მე გულ-მკერდში ეგრევე ბრაზი და მრისხანება ამიბუყბუყა და სულ მალე ამ ორის ნაზავი ლავასავით ამოიფრქვეოდა...
-შენ სულ გაუბერე ხო ადამიანო! როგორ შეიძლება თავის ასეთ საფრთხეში ჩაგდება! ნამდვილი იდიოტი ხარ! -როგორც იქნა გავუხსენი პერანგი და უტას ავხედე თვალებში. სახე ტკივილისგან მოეღმიჭა, თუმცა ამას ვაჟკაცურად უძლებდა. მის თვალებში რაღაც სხვა სხივი შევნიშნე, მოციმციმე წერტილებით გარშემორტყმული.
-ასე ჩემზე რატომ ნერვიულობთ ოქროპირიძის ასულო?!-თითების ზურგი ლოყაზე ნაზად ჩამომისვა. ასე სხვას რომ ჩემთვის გაეკეთებინა შეიძლება ის თითები სათითაოდ მომეტეხა, მაგრამ როგორც იმ წამს აღმოვაჩინე უტას ეს ყველაფერი იოლად შერჩა, მეტიც! ხელი მალე რომ არ მოეცილებინა შეიძლება კრუტუნიც დამეწყო. ღმერთო! რაზე ვფიქრობ! უცებ გამოვფხიზლდი და პერანგი მალევე მოვაცილე მის დაკუნთულ სხეულს... მისი კანი ისეთი თეთრი და გლუვი იყო... არა ამის დრო არაა! რეალობას კი მისმა ირონიულმა ხმამ დამაბრუნა
-რაო პატარავ ხომ არ მოგეწონე?
-არა რა სისულელეა! შენ დაჯექი დივანზე მე კი საჭირო ნივთებს მოვიტან მალევე...
უფფ, კიდევ კარგი მალევე მოვცილდი იქაურობას, თორემ ოთახში ჰაერი აშკარად სხვანაირად იმუხტებოდა და ცხელოდა... ასე ორ წუთში ლომისას მაიკით და ჭრილობის დასამუშავებელი ხელსაწყოებით დავბრუნდი. დივანზე იჯდა უტა და თვალი გამომაყოლა
-მისმინე უტა რაღაც უნდა გკითხო და იცოდე არ ავარდე-მკაცრად გავაფრთხილე უტა
-გისმენ-სერიოზული სახით შემომხედა
-ვფიქრობ, რომ ის გადარეული მაღრაძე ნახე და მის გამო ხარ ასე...-ჩემი მკაცრი ხმა სადღაც გაპარულიყო
-მისმინე პატარა გოგო! იქნებ ახლა ისიც თქვა რომ ის სი*ი მაღრაძე არ იმსახურებდა იმას, რაც მიიღო-მრისხანებით აევსო წყლიანი თვალები
-მაგას ვამბობ ადამიანო?!-თვალები გადმოცვენას მქონდა-გაგაფრთხილე მე საშიშია ეგ დარეხვილი ფრთხილად იყავი-თქო და არ დამიჯერე
-არაუშავს ხომ ხედავ პატარა ნაკაწრია. ნუ ქმნი პანიკას! სამაგიეროდ ამიერიდან შენს სიახლოვეს ყოფნას ვეღარ გაბედავს ახლა, რადგან ვფიქრობ, კარგად გაიგო ვის საკუთრებას ეხებოდა!-მის ხმაში ბრაზი კმაყოფილებამ ჩაანაცვლა
-ხოო კარგი ხო!-ავბუზღუნდი და ,,ნაკაწრი" ბოლომდე დავუმუშავე-მოოიცა... მოიცა! რა საკუთრება-ტვინში სისხლი ჩამექცა
-გაატარე! ახლა კი უნდა დაგემშვიდობო გვიანია უკვე, შენ კი ხვალ ადრე უნდა ადგე-თვალი ჩამიკრა
-რატომ უნდა ავდგე ხვალ ადრე, შაბათია-ეგრევე გავაპროტესტე
-რა და მე და შენ უნდა ვივარჯიშოთ. აბა კარგად კუდრაჭ-მოვიდა მისი სურნელი მომაფრქვია, შუბლზე მაკოცა, მერე ორივე ლოყაზე, მერე კი საფეთქელზე... ჩემი სურნელი ღრმად შეისრუტა და კარები გაიხურა...
მე ასე 5-10 წუთი კიდევ ვიდექი თვალებმინაბული და გაბრუებული. მერეღა გამოვფხიზლდი, როცა სიცივისგან გამაკანკალა... მისი სქელი, ვნებიანი ტუჩები, მისი მამაკაცური ხმა, სხეული... დაცხა! არა, ეს ბიჭი ჩემს ფსიქიკაზე ძალიან ცუდად მოქმედებს! არ შეიძლება ასე, უსამართლობაა...
საწოლში რომ ჩავწექი მერეღა დავფიქრდი, რა მეშველებოდა ის უბრალო ,,ნაკაწრი" რომ სერიოზული ჭრილობა ყოფილიყო? .... ამის წარმოდგენაც არ მინდა! მოვკვდებოდი!
ამ ფიქრებში ნელ-ნელა გავიპარე ძილის სამყაროში.

დილით უჩვეულოდ ადრე გამეღვიძა... დავხედე საათს და ხუთის ნახევარი ახლახანს გამხდარიყო... არა და აღარ მეძინებოდა. თავში ნათურა ამენთო და მეც შევუდექი გეგმის განხორციელებას... აგენტი 007 ადგილზეა...
ოპერაცია 1: გავარკვიო სად ცხოვრობს სამიზნე!
ამის გაფიქრება და ჩემი ტელეფონის მომარჯვება ერთი იყო... როგორც ყოველთვის ჩემი ნაცნობისთვის უნდა მიმემართა, რომელმაც ყველაფერი იცოდა ქალაქის ელიტის შესახებ. კონტაქტებში ძლივს მივაგენი მის ნომერს და ზარიც გავუშვი
-გისმეეეენთ-აშკარად არ ეძინა(თუმცა რატო უნდა ეძინოს სხვა საქმით იქნებოდა დაკავებული)
-ნატაშკა შენ ხააარ?-როცა რამე მჭირდება ხოლმე მისგან მიწევს მისნაირი საუბარი...
-ხოო გოგო ნენეე შენ ხაარ სიხარულოო?
-ხოო გოგოო. მისმინე უტა ავალიანი სად ცხოვრობს არ იციი?
-აუ რომელი უტა? აა ხოო სიმპო უტიკო... მოიცა... მოკლედ მისამართს მესიჯით მოგწერ ოქ?
-ოქ დიდი მადლოობაა
უუფ ესეც ასე ჩემო ნატაშკა... ოჰო რა სწრაფია! ეგრევე მომწერა მისამართი! მშვენიერია.
ოპერაცია2: ამ მისამართზე მაქსიმალურად მალე უნდა მოვხვდე!
ოო ეს რაღაც უფრო რთული ამბავია! დილის ხუთის ნახევარზე ტაქსის შოვნა არაა იოლი... ავდექი. უცებ მივიღე შხაპი. ჩემი საყვარელი სპორტულები და კეტები მოვირგე, თმები კუდად შევიკარი, რამე ხომ არ მრჩება? ხო, საფულე, ყურსასმენები და მობილური... წერილი დავუტოვე ლომისას და ეგრევე გავვარდი უბანში. გზადაგზა ავკრიფე 24 საათიანი ტაქსების ოფისში და მისამართი ჩავძახე. დილის საათების გამო მალევე მოვიდა და მეც მოღუშული სახე გამიცისკროვნდა... ჩავჯექი ტაქსში, მისამართი ვუკარნახე და ყურსასმენები მოვირგე... როგორც ყოველთვის მუსიკამ ჩემი მოდუნება გამოიწვია და რამის სავარძელზე ჩამომეძინა.
-ჰეიი შვილო გამოფხიზლდი მოვედით უკვე!
-აჰჰ უკაცრავად აი, აიღეთ ფული.
ფული მივაწოდე ხანშიშესულ მამაკაცს და მანქანიდან გადმოვედი... სულ რაღაც ორ წუთში კი უკვე დანიშნულების ადგილზე ვიყავი.
ოპერაცია3:როგორ შევაღწიო უტას ციხე-სიმაგრეში!
ფუ შენი... ამაზე არც მიფიქრია! თან კარები დაკეტილი აქვს! ჯანდაბა...
ნენე მოიკრიბე მთელი შენი გონებრივი შესაძლებ... ბინგო! თმის სარჭი მოვიძრე და ჭუჭრუტანაში შევუყარე, იმდენი ვუჩხიკინე და ვეწვალე რომ საბოლოოდ კარი გაჩხაკუნდა! ევრიკა! არა რა, ნამდვილი აგენტი ვარ!
კარები შევაღე! ოჰო, მომწონს აქაურობა, როგორ სიმყუდროვეა. ფეხაკრეფით გავემართე უტას პოტენციურ საძინებლისკენ... კარები შევაღე და... ჯანდაბა! საკუჭნაო ყოფილა და უზარმაზარი, გაურკვეველი დანიშნულების ჯოხი სიფათზე ამეკრო... ძლივს დავაბრუნე თავის ადგილას და მივხურე კარები... ცოტა არაადეკვატური კია სხვის სახლში ასე რომ დავსეირნობ, მაგრამ არაუშავს... მომდევნო კარები შევაღე და აჰაა ძლივს! უხარმაზარ საწოლზე უტა იყო გაშოტილი და ჩვილი ბავშვივით მშვიდად ეძინა... რა სიმპათიურია...
დაღლილმა მეც გავიხადე ჩემი სპორტული მოსაცმელი და ბრეტელებიანი მაისურით მივუწექი გვერძე და ჩავეხუტე... თავიდან კი ვიფიქრე რომ არ დავიძინებ-თქო, მაგრამ ადრე გაღვიძებამ თავისი ქნა და თვალები წამებში მიმებლიტა...




გუშინ ცოტა დაძაბული დღე მქონდა... მაგრამ ვიღაც ბო* მაღრაძეს უნდა შეეგნო ვის საკუთრებას ეხებოდა... ასეთ შემთვევებში არანორმალურად მესაკუთრე ვარ ხოლმე... არა, რომ მახსენდება ნინეს დაფეთებული სახე, მისი მზრუნველობა გულში სითბო მეღვრება... აუ ეს მხარი დამიბუჟდა უნდა გადავტ... რაა? თვალები იმხელაზე დავაჭყიტე, რამის თვალის ჭრილები ამეხა... ნენეს აქ რა უნდა...
ეს... ეს იმედია სიზმარი არაა... ხელის კანკალით შევეხე ლოყაზე. მისმა გლუვმა კანმა მამცნო რეალობა. ჩემი ნინე! გულში ჩავიკარი სუსტი სხეული. როგორი უსუსურია... არადა სავარჯიშოდ ვუპირებდი წაყვანას და ახლა ისე მიკნუტულია შანსი არაა ამის გაღვიძება. მისი გრილი სურნელით ავივსე ფილტვები და ზუსტად მაშინ გაიღვიძეს ჩემს ტვინში ეშმაკუნებმა...
ფრთხილად მოვიშორე სხეულიდან და საწოლიდან წამოვდექი. საწოლს მეორე მხრიდან მოვუარე და საბანი გადავხადე ნინეს... ახლა რასაც გავაკეთებ ცხოვრებაში არასდროს გამიკეთებია, მაგრამ მომიწევს ახლა! ფრთხილად გავხადე ნინეს შარვალი და მაისური... ღმერთო რა ფორმები აქვს! არა, გაცნობისთანავე მიხვდი რომ საოცარ ტანს მალავდა ტანსაცმლით... მაგრამ ასეთს? ის ხომ მხოლოდ 16 წლისაა... ახლა როგორ ტანი აქვს და მერე რაღა იქნება რომ გავზრდი... უხხ... არა უტა გამოფხიზლდი შენ კარგი ბიჭი ხარ! დავაფარე საბანი და მეცშევუწექი... მისი მხურვალე შიშველი კანის შეგრძნება მგონი აღარც დამაძინებს... მაგრამ არა ნინე სუფთა მყავს... თავი მის თმებში ჩავრგე დაგადავეშვი ძილის სამყაროში... არ ვიცი ერთი თუ ორი საათის შემდეგ (ან ამას რა მნიშვნელობა აქვს)მაღვიძებს განწირული კივილი...













მე კვლავ პოსტზე ვარ მერცხლებო! როგორ მოგეწონათ ახალი თავი? ველი თქვენს შთაბეჭდილებებს! მიყვარხართ ყველა...