გადავწყვიტე მის შესახებ ყველაფერი გამეგო,ასეც მოვიქეცი, გავიგე რომ შობლები ვიღაცამ მოუკლა. მამამისი ცუდ წრეში იყო გარეული და როცა წამოსვლა გადაწყვიტა,ის და მისი მეუღლე მოკლეს.სახელი ლინდა ,24წლის, უნივერსიტეტი ეხლა დაამთავრა.
მივხვდი მალე მის მოსაკლავად მივიდოდნენ. მკვლელმა დაწყებული მისია უნდა დაამთავროს და მთელი ოჯახი ამოხოცოს
ახალი "სამიზნე"გამოჩდა ჩემს ცხოვრებაში ის "ლინდა"იყო.მისი დაცვის ინსტიქტი თავს არ მანებებდა,უნდა დამეცვა,გადამერჩინა.
"ლინდა"
კაფეში გოგოებთან ერთად ვიყავი უნივერსიტეტის დამთავრებას ავღნიშნავდით როცა,ჩემმა დაქალმა თაკომ დამირეკა, ტელეფონს ვუპასუხე
_თაკო რამოხდა?
_ლინდა შენთან ვარ, სახლთან!აუცილებლად მოდი!ცუდი ამბავ.....ხმა გაუწყდა.ტელეფონი გათიშა
ღიმილი სახეზე შემაშრა თვალები ამიცრემლიანდა რა მოხდა?ჩემები.... ჩემები....
გოგოებს სასწრაფოთ დავემშვიდობე და სახლისკენ ავიღე გეზი
კაფიდან რო გამოვარდი ვიღაცას დავეჯახე,(ნათქვამია ადამიანს რომ ჩახედავ თვალებში,გაიგებ როგორიაო,როცა ჩავხედე თვალებში ისეთი მკაცრი,ცივი, ჭრელი მომწვანო ფერის თვალები ქონდა, კოპებშეკრული, ცივი და გაყინული ადამიანის შთაბეჭდილებას დაგიტოვებდათ,მაგრამ მის თვალებში რაგაც სითბო იმალებოდა,აშკარად იმალებოდა)იმ ადგილიდან ტყვიასავით წავედი სახლისკენ გავვარდი.
როცა სახლს ვუახლოვდებოდი დავინახე სასწრაფოს მანქანა.სახლისკენ გავიხედე ნეტა რა მოხდა?ო არა ნეტა ეს...ეს არდამენახა დავინახე დედაჩემი და მამაჩემი გარდაცვლილები იწვნენ საკაცეზე მხოლოდ თავზე ქონდათ პლედი გადაწეული.
არა!არა! არა მთელიძალით ვიღრიალებდი რატო დე! რატო მა!რატო დამტოვეთ ასე რატო წახვედით ჩემგან მათთან მივედი და ცივ და უსულო სხეულებს ხელების კანკალით ვეფერებოდი.ამ ტკივილის ახსნა შეუძლებელია რასაც მე ვგძნობდი.(როცა რამეზე ვნერვიულობ და განვიცდი გონება მეკარგება ვითიშები)ახლაც მიმტყუნა ჩემმა გონებამ და გული წამივიდა,როცა გონს მოვედი საავადმყოფოში ვიწექი და წვეთოვნები მქონდა შეერთებული.
ნეტა სიზმარი ყოფილიყო ეს ყველაფერი....ნეტა....
კარი გაიღო და თაკო შემოვიდა
_თაკო მითხარი რომ ყველაფერი რაც ვნახე დამესიზმრა, გთხოვ.
_ნეტა შემეძლოს ლინდა...ნეტა შემეძლოს.. მისმა სევდიანმა და ამღვრეულმა თვალებმა სულ გამითიშა გონება. ბინდი გადამეკრა.
რატო მიწყობდა ცხოვრება ესეთ გამოცდას?რა დავაშავე ასეთი?რატო...რატო!ისევ გონება დავკარგე ესე გრძელდებოდა 3დღე სულ დამაწყნარებლები, გულის წასვლა და ისევ დამაწყნარებლები. გული მტკიოდა.რატო?რატო მექცეოდა ცხოვრება ესე დაუნდობლად განა ესეთი რადავაშავე რაა?რატო დამცინის ესე მწარედ ბედკრული ცხოვრება რატო?.
ჩემი მშობლები ვაი ვაგლახით მივაბარე მიწას და უღონოდ დაქანცული და ძალა წართმეული, თვალებ დასიებული დავბრუნდი სახლში.კარი შევაღე და სამარისებული სიჩუმე უფრო მიკლავდა გულს,მივხვდი რომ ამქვეყანაზე არავინ დამრჩა თაკოს გარდა,თავი წყალწაღებულად ვიგრძენი საწოლამდე მივლასლასებდი როცა..........