ჩემი ხელი მის ტორებში მოვაქციე და შინ შევიპატიჟე.კაცი მტკიცე შეხედულებისა იყო სერიოზული სახით დაიკავა ადგილი დივანზე და მკითხა ეკოზე.
-მამიკო-სიცილით გაიქცა თმა აბურძგნული და ლოყებშეწლითლებული ახლადგაღვიძებული გოგონა მამასთან.
-როგორ მანერვიულე მამი!-ღიმილით ჩაიკრა გულში ბავშვი.
-დედიკო არ დაბრუნდა?-იკითხა ეკომ.კაცმა ბრაზით დააკვესა თვალები და ხელები მომუშტა.
-გაემზადე და წავიდეთ-უთხრა ბავშვს და მზერა ჩემზე შეაჩერა.
-მადლობა მინდა გადაგიხადოთ თქვენ რომ არა ვერცკი წარმოვიდგენ ეკოს რაბედი ეწეოდა-
-ჩემს ადგილას ყველა ასე მოიქცეოდა-ავუღიმე და სტუმრები გავაცილე.ეკო დამპირდა შემოგივლი ხოლმეო.მეც ღიმილით მოვშორდი კარს და სამზარეულოში გავედი ვახშმის მოსამზადებლად.ცოტა ვჭამე და დასაძინებლად დავწეწი.ბევრი ვიწვალე მაგრამ რული არაფრით მომეკარა ფეხზე წამოვდექი და სამზარეულოში გავედი ძილის წამლის ასაღებად.საათი თორმეტს გვიჩვენებდა,მაღვიძარა დავაყენე და წამალიც დავლიე.


***
დილას ტელეფონის ზმუილმა გამაღვიძა.თავი ძლივს წამოვწიე ბალიშიდან და აცეკვებულ ტელეფონს მობეზრებულად გავხედე.
-გისმენ გეგი-
-მანო აკი შემპირდი დარჩენილ თანხას საღამოს გამოგიტანო?-მომახალა განრისხებულმა გეგიმ.მოულოდნელად თავში წამოვირტყი ხელი როგორ დამავიწყდა მეთქი შევუკურთხე ჩემს თავს.
-მაპატიე გეგი სულ ამომიფრინდა გონებიდან...ერთსაათში მოგიტან-ცუთხარი და ტელეფონი კომედზე დავაბრუნე.ლასლასით წამოვდექი საწოლიდან შავი ელასტიკი და ნაცრიფერი სპორტული მოვიცვი მხრებზე თმა კოსად შევიკარი დილის პროცედურები ჩავიტარე და სავარჯიშოდ წავედი.ბოქსში შავკანიანი ჯეიზი მავარჯიშებდა.დარბაზში არავინ იყო ჩემი ზურგზაკი იქვე მივაგდე და ვაეჯიში დავიწყე.
-მანოც მოსულა?-შესძახა ახლად მოსულმა რეზიმ.
-მოვედი რეზი და როგორც ყოველთვის მოგასწარი-ღიმილით ვუპასუხე მე.
-ჯეიზი არიქნება დღეს და მე მოაბარა შენი თავი.-მითხრა რეზიმ.

***
შენობა ერთიანად გასავათებულმა დავტოვე.ფეხით სიარულის თავი არმქონდა ტაქსში ჩავჯექი და მისამართი ვუკარნახე.გეგის დაოირებული თანხა გადავეცი და შინ დავბრუნდი.ცხელმა წყალმა ძალიან მომადუნა და ამქვეყანას დამაბრუნა.ძალიან დიდხანს ვიდექი წყლის ჭავლის ქვეშ მერე ვინებე და გამოვედი.
ტელეფონს დავხედე დედას დაურეკავს.
-რეკავდი ეკა?-ჩავძახე ტელეფონში.
-შვილო მითხარი რას ხლართავ?იცოდე გიკრძალავ იმ გეფმაზე ფიქრს და მითუმეტეს განხორციელებას!....-საუბრის გაგრელება არმინდოდა ვიცოდი ცუდად დასრულდებოდა ამიტომ ტელეფონი გავთიშე და საწოლზე გავიშოტე.ბავშვობის მოგონებები ისევ წამომეშალნენ და დალაფებულ გონებას ქაოტურად მოედვნენ."როგორი რთულია უშენოდ,თითქოს გაიყინა დრო რაც შენ წახვედი.სამყარომ შეწყვიტა ბრუნვა და მეც ერთადგილას მიყინული ველოდები როდის დამიძახებ რომ გადავდგა ნაბიჯი და მოგიახლოვდე,შენ კი პირიქოთ ყოველი ნაბიჯის გადადგიმასას უფრო და უფრო მშორდები,ბოლოს კი ქრები....ტკივილამდე მენატრები...მეჭირდები...
გელოდები...
დაბრუნდი მამა...დამენახე თუნდაც უკანასკნელად და ისევ ისე მაგრად ცხამიკარი გულში როგორც ადრე,ბავშვობაში როცა დავეცემოდი შენ კი მტირალს ხელში ამიტაცებდი და მეხუტებოდი....
მეხუტებოდი ისე,როგორც არავინ არავის...მიფრთხილდებოდი ისე როგორც თვალის ჩინს...მე კი ვერ გაგიფრთხილდი და დაგკარგე,დაგკარგე სამუდამოდ და მტკივა ამის გააზრება"ვიქრობდი და ვერც კი გავიაზრე როგორ მოვხვდი გაღებულ ფანჯარასთან.წვიმა თქეშად მოდიოდა და აწვიმდა ოთახშიც.ფეხშიშველი ვიდექი შავთმაზე ცივი წვეთები მეცემოდა,რძისფერი ფარდები კი ჰაერში იალქნებივით ირხეოდნენ.სიცივემ გონს მომიყვანა სწრაფად დავხურე ფანჯარა და კედელთან ჩავცურდი ხელები თმებში შევიცურე და მწარედ ავტირდი.

***
საღამოს ჩემი მერსედესი ფარეხიდან გამოვიყვანე და ისევ სახლის დასაზვერად წავედი.სიჩუმე იყო,ყველაფერი ისე მიდიოდა როგორც დაგეგმილი მქონდა..1კვირა რჩებოდა და ყველაფერს სისრულეში მოვიყვანდო.მიხაროდა თითქოს ჩემი ოჯახის საკუთრების დაბრუნება მაგარამ შინაგანად მჭამდა კიდევ რაღაც,ამოუცბობი და მჭვუნავი...მაწუხებდა ეს გრძნობა,თითქოს ყელში ხელს მიჭერდნენ....არვიცი ალბად ეს ყველაფერი იმის ბრალი იყო რომ ვღელავდი...


***
მუხლებ აკეცილი დივანზე ვიჯექი და გაზეთში განცხადებებს ვკითხულობდი სამსახურის თაობაზე.საქმეს სჭირდებოდა რომ უნდა მემუშავა მაგრამ არა ჩემი პროფესიით,გამომძიებელი ვიყავი...მაგრამ,ისე აეწყო რომ უკანონობას მევე ჩავდიოდი მაგრამ არ ვნანობდი ჩემს ამ ნაბიჯს.კარზე ზარის ხმაზე დაეჭვებით წამოვდექი დივნიდან ვინ უნდა იყოს მეთქი და როცა,კარის ზღურბლზე ეკო დავინახე საოცრად გამიხარდა.სახლში შევატარე და მის უკან მდგარ მომღიმარ ვატოს მივესლამე.
-ბოდიში მოულედნელი სტუმრობისთვის უბრალოდ ეკო მთელი დღე შენ გახსენებს და სანამ არ დავპირდი მანოსთან მიგიყვან მეთქი მანამ არ ჭამა-
-გამიხარდა თქვენი სტუმრობა.ყავას დალევთ?-
-დიახ თუარ შეწუხდებით.-
ღიმკლით შევედი სამზეროულოში უკან ხტუნბა ხტუნვით ეკო მომხდებოდა.ყავა ჰოლში გავიტანე და ჩემი გამომცხვარი ტირამისუც გავიტანე.დედაჩემი საოცარი მზარეულია ასე რომ კულიანარიას ძალიან კარგად ვფლობ.
-სამსახურს ეძებ?-მკითხა ვატომ და გაზეთზე მანიშნა.
-ჰო მაგრამ ჯერ ვერაფერი ვიპოვე-
-ძიძობაზე რას იტყვი?-მკითხა და თვალებში ჩამაშტერდა..
-ვის სჭირდება ძიძა??-ვკითხე ინტერესით.
-ეკოს..ეკოსთვის მინდა ძიძა-მითხრა და ყავა მოსვა.
-თანახმა ვარ-ვუთხარი კმაყოფილმა და სავარძელში მჯდომ ეკოს გავხედე რომელიც შოკოლადით იყო მოთხუპნული.


აი ახალი თავიც.დააფიქსირეთ თქვენი აზრი თორემ მგონია არ მოგწონთ.