საშინელი თავის ტკივილი ვიგრძენი,მაგრამ არაფერი მითქვამს.ხელები მალევე გამიცივდა.ნინომ ალბათ შეამჩნია რაღაც რომ მჭირდა და რამოდენიმეჯერ გამომხედა.საშინლად ვიყავი მაგრამ მე იქ ხმას არ ამოვიღებდი.გაუჩერებლად ლაპარაკობდნე,მაგრამ მე ერთი სიტყვაც კი არ გამიგია.წამებში გაშავდა ყველაფერი,სადაც ზოგჯერ გამოანათებდ აფერადი წერტილები....
...
-მარიამ - თითქმის ერთხმად წამოიყვირეს ბავშვებმა და მარიამს მივარდნენ.
-ვაიმე რა მოუვიდა? - შეწუხებული ხმით თქვა ანამ და უგონოდ მყოფ გოგონას დახედა.
-გაიწიეთ ჰაერი ჭირდება და წყალი მომიტანეთ სასწრაფოდ - მითითებები გასცა კაკიმ და მისი პროფესიით მუშაობა დაიწყო.ხალხი მოგროვდა,კაკიმ მარტომ ვერაფერი გააწყო ამიტომ სავადმყოფოში წაიყვანეს.თორნიკე რას შვებოდა ამ დროს?! - როცა მარიამის სხეული უგონო მდგომარეობაში დაინახა,ეგონა ვიღაცამ ზურგში რაღაც იმდენად ძლიერად ჩაარტყა რომ შეგრძნების უნარი დაუკარგა.იცოდა რომ უნდა მისულიყო და კაკის დახმარებოდა მაგრამ არ მივიდა,ვერ გადააბიჯა.მის სიამაყეს და პრინციპებს ვერ აჯობა.ნიას ყურში უჩურჩულა რომ უნდა წასულიყო,გოგონა გაუშა და თვითონაც სავადმყოფოსაკენ აიღო გეზი.
მოსაცდელში ბავშვები მიმოფანტულიყვნენ.ანა აკოს გვერდით ჩამომჯდარიყო და იატაკს მიშტერებოდა.ნინო და კესო ერთმანეთში საუბრობდნენ.კაკი პალატის კარს იყო აყუდებული და ნატას ელაპარაკებოდა.
-რამოუვიდა? - იქ მისულმა ძლივს მოაბა ერთი სიტყვის თქმას თავი.
-არვიცით ჯერ - უკმაყოფილო ჩანდა კესო.
-რა მოუვიდა? კითხულობ კიდეც თორნიკე ? - დამცინავად გახედა ნინომ - იქ რომ მოდი და ვიღაც გოგო მოიყვანე შენ გგონია მარიამი მაგას ადვილად გადაიტანდა? გამაგებინე რა გეგონა? გეგონა მართლა აღარ უყვარდი და ხელიც იმიტომ მოაწერა საბუთეს? ასე გეგონა ხომ? შენ იცი მისთის რამხელა დარტყმა იყო იქ ბარში,ვიღაც გოგოსთან ერთად რომ გნახა? არიცი,არა.არიცი როგორ ატკინე გული,არიცი.ილოცე იქედან ექიმი გამოვიდეს და რამე სერიოზული არ თქვას თორემ გეფიცები,ყველაზე ძვირფას გეფიცები აქედან ცოცხალი ვერ გახვალ.
ნინოს ეს სიტყვები მისთვის იყო,სიკვდილი.იცოდა რომ ატკენდა,იცოდა მაგრამ სწორედაც რომ ეს უნდოდა.უნდოდა შური ეძიებინა საბუთებზე ხელი რომ მოაწერ,მაგრამ ამ შედეგს ნამდვილად არ ელოდა.
-ნინო ვიცი უბრალოდ ... - სიტყვის თქმა ექიმის გამოსვლამ შეაწყვეტინა.
-როგორ არის ექიმო? - სწტაფად იკითხეს გოგონებმა და ექიმს გარს შემოეხვივნენ.
-არაფერი საგანგაშო უბრალოდ სტრესი ჰქონდა ძალიან ძლიერი და თან მის მდგომარეობაში ეს ყოველივე მისაღებიც არის - ღიმილით ჩაილაპარაკა ექიიმა და გაოცებულ „საზოგადოებას“ მოავლო თვალი.
-მის მდგომარეობაში ? - ენის ბორძიკით ამოილაპარაკა ნინომ და ექიმს გახედა.
-ხო გოგონა დაახლოებით ერთი თვის ორსულია - ეშმაკური ღიმილით ჩაილაპარაკა კაცმა და კესოს მალულად შემფასებლური მზერა შეავლო.
-რ..რა..რაააა? - ერთ სიტყვას ძლივს მოაბა თავი თორნიკემ.ყველას განრისხებული მზერა მოატარა და გამწარებულმა დატოვა სავადმყოფო.
-ექიმო რას ამბობთ რომ მარიამი ორსულადაა? - ამჯერად კესომ გამოიჩინა კითხვის ინიციატივა და ექიმიც აშკარად მონუსხმა მისი ბავშური ხმით.
-დიახ დაახლოებით ერთი თვის არის ნაყოფი.
-შეიძლება მისი ნახვა?
-დაახლოებით რვა თვე მაგ სიამოვნებას ვერ მოგანიჭებთ გოგონავ - ღიმილით გადაულაპარაკა ექიმმა და კაკისგახედა,თვალებით ჭამდა ბიჭი.
-მარიამი ვიგულისხმე
-მარიამი შეგიძიათ ნახოთ და კაკი გამომყევი საქმე მაქვს!
კაკი და ექიმი გაქრნენ.დანარჩენები მაშინვე მარიამის ოთახში შევიდნენ.
-რაც ჩვენ გავიგეთ სიმართლეა?
-გოგოები ხართ მარტო? - ოთახს თვალი მოავლო მარიამმა.
-კი .
...
როგორც კი გონს მოვედი,თვალშიუხეშად მომხვდა მკრთალი განათება.ოთახს მოვავლე თვალი,თეთრმა კედლებმა და ექიმის და ექთნის ჩურჩულმა ყველაფერი გამახსენებინა.
-ექიმო
-ოოჰ მოხვედით ჩვენსას ? - ღიმილით მკითხა ექიმმა და თვალებში ჩამხედა - ხომ არ გებინდებათ ?
-არა არა კარგადვარ,აქ არავინ მოსულა?
-გეკადრებათ? მთელი ამალა არის გარეთ,და ერთი ძალიან კარგი გოგონაა - სხვათაშორისად ჩაილაპარაკა ექიმმა.
-ეს მხოლოდ სტრესის ბრალია?
-დიახ
-რაღაც რომ გთხოვოთ შეიძლება?
-გისმენთ
-იქ გარეთ რომ გახვალ გთხოვთ თქვით რომ დაახლოებით ერთი თვის ორსული ვარ - მუდარიდ ავხედე ექიმს.
-გოგონას სახელს ველოდები ...
-ოოხ ექიმო - ღიმილით გავხედე ექიმს და ხელი გავუწოდე - აღმიწერეთ!
-საშვალო სიმაღლის ქერა,ლამაზი ....
-კესო? კაკის დაა ეგ გოგო...
-კაკის ტო? ფუუიი ბედი არ მაქ კაცს რაა - უკმაყოფილოდ ამოილაპარაკა ექიმმა და მარიამს დახედა - კარგი ვიტყვი.
-მადლობა.
ოთახში მალევე გოგონები შემოვიდნენ წაშლილი სახეებით.მივვხვდი რომ ყველაფერი დაიჯერეს,ძალიანაც კარგი.
...
გამარჯობათ! ვიცი პატარა თავია მაგრამ შეგნებულად არის პატარა თავი.12 თავი იქნება დასასრული მაგრამ აქ რო არ გამეწყვიტა არ შემეძლო :დდდ.მოკლედ და კონკრეტულად მადლობა ვინც კიდევ კითხულობს.