წამით ირინას შეხედა და თვალებში ელენე შემოეფეთა, წარბებშეკუშტულმა დახედა ვნებისგან აკვნესილ ქალს და თავი გააქნია ფიქრებისგან გასანთავისუფლებლად, უკვე გრძნობდა როგორ ნელ- ნელა იპარებოდა ბრალდებული მის ცხოვრებაში..


დილით სახეზე შეხებამ გამოაღვიძა, შეიშმუშნა და თავი გვერძე გადააბრუნა თუმცა ძილი რომ ვერ შეიბრუნა უკმაყოფილოდ წამოიზნლაზნა ლოგინიდან და გვერძე მწოლ შიშველ სხეულს გაკვირვებით ახედა.
თეთრი ზეწარი მხოლოდ "საჭირო" ადგილებს უფარავდა.კეფაზე ხელი მოისვა და სწრაფად მოექცო ქალის ფეხებს შუა, კისერი დაუკოცნა და "დილის რიტუალიც" ჩატარებულად რომ გამოაცხადა ინება და წამოდგა ლოგინიდან.
საათი 10ს უჩვენებდა, ტანსაცმელები გადაიცვა , ირინეს მომზადებული ყავა დალია და გოგონას თანმხლებით სწრაფად გავიდა სახლიდან.

განყოფილებაში მისული ოთახში შეიკეტა და დაცვას სთოხვა რომ არავის შეეწუხებინა. კარი საგულდაგულოდ გადაკეტა და რბილ სავარძელში დაეშვა. მაგიდა გავსებული იყო სხვადასხვა საქმებით და სამუშაოც თავზე საყრელად ჰქონდა თუმცა ვერაფერს გულს ვერ უდებდა. ისევ ფიქრებმა წაიღო, ისევ გადაეშვა მისი თვალების მორევში, წამიერად წინ წამოუდგა ელენეს სადა სახის ნაკვთები, მადისაღმძვრელი ტუჩები.. ოხ რას არ მისცემდა ეხლა ეს ტუჩები მისი რომ გამხდარიყო, რომ დაეგემოვნებინა.. ყველაფერს მისცემდა !
ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა მის თავს, თავი გადაჯვარებინებულ მკლავებში ჩაერგო , დაიბნეოდა, ასეთი აღმაფრენა არასდროს უგრძვნია, ასეთ ეიფორიაში არასდროს ყოფილა, როგორც მაშინ ბარში ელენე რომ ნახა.. თვითონაც ვერ ხსნიდა , თავს ვერ უყრიდა სიტყვებს, ზოგჯერ ფიქრსაც უკრძალავდა თავს ელენეზე, თუმცა სიმართლე გითხრათ, აკრძალვებიც მალევე ავიწყდებოდა. რაუქნა ამ გოგომ? რა შეიცვალა მასში, თითქოს არაფერი, მაგრამ ჩაიძირა მის უკიდეგანო თვალებში...
ფიქრებიდან ძალაუნებურად კარზე ბრახუნის ხმამ გამოაფხიზლა.
-არა ხომ ვთქვი არ შემაწუხოთთქო ! წაიბუზღუნა და კარის გასაღებად წამოდგა.
-ნონა გასაღებით დაკაკუნება ვინ გასწავლა. წარბებშეკუშტულმა უთხრა. ქალს ხმა არ გაუცია ისე შემოვიდა ოთახში და სავარძელში ჩაესვენა
-ალექსანდრე არ მესმის ჩემს გარდა სხვა ადვკოატი ვერ ნახე ყველაფერს მე რომ მტენი? ამჯერად მართლაც გაბრაზებული იყო ქალბატონი ადვოკატი..
-რა მოხდა ამჯერად? ჩაილაპარაკ მობეზრებულმა მამაკაცმა და ნონას პირდაპირ ჩამოჯდა
-რა კი არა ვინ? კერესელიძეს საქმე ისევ მე მომაჩეჩეთ არადა ხომ იცით რა აუტანელი ტიპია რა. თავის ხელს დაეყრდნო
-გააშორე ცოლქმარი ერთმანეთს და მოისვენებ შენ კიდე რა ძნელი საქმე ეგ ნახე.
-ალექსანდრე შვიდჯერ გადამავადებინეს სხდომა, შვიდჯერ გესმის? გაყრა მოუნდება ქალბატონ კერესელიძეს თუ არა ვაჯბატონიც ალბათ ვნებიან ღამეს მოუწყობს და მეორე დღეს სხდომაზე არ მოდიან.
ქალის ნათქვამზე გაეღიმა და ისევ ელენე წარმოუდგა თვალწინ. ნონა ისევ დუდღუნებდა, არადა მართალიც იყო, დაღალეს ამ კერესელიძეებმა , და საერთოდ, ყველამ !
-ხო მართლა, გუგა მეტრეველის საქმეზე რა ისმის?
-ამმ, მეტრეველი? ელენეს საქმეზე? ხომ დაიხურა. ეჭვნარევი ხმით წარმოსთქვა და ალექსანდრე გამოწოდებული საქაღალდე გადაშალა
-ბევრი შეუსაბამობაა და ვიფიქრე შენ ამიხსნიდი.. ტუჩის კუთხე ჩატეხა მამაკაცმა. არადა ხომ იცოდა რომ ნონა საქმის კურსში იყო. ქალიც მიუხვდა მზაკვრობას თუმცა არ შეიმჩნია
-ამდენი ხნის მერე რატო დაგაინტერესა , და საერთოდ საქმეს რატომ არ ხურავ? ელენე უკვე რამოდენიმე თვეა რაც თავისუფალია და ცხოვრობს თავისი ცხოვრებით, არ გაბედო და არ დაურღვიო ცხოვრების წესი. გთხოვ, ჯერ ეხლა დაიწყო გონზე მოსვლა.
-არა, არც ვაპირებ უბრალოდ ჩემთვის ჯერ კიდევ ამოსახსნელია ელენე გაგუას საქმე.
მიხვდა რომ ნონას ვერ გამოტეხავდა და ამ საქმესაც თავი მიანება, ცოტახნით რათქმაუნდა
-ისე რა ხდება შენს და ირაკლის შორის. საქმიანი შეხვედრიდან მეგობრულ საკითხებზე გადავიდნენ და ხმაც დაუთბა მამაკაცს, რადგან ნონას ახლო მეგობრად მიიჩნევდა და თუ ალექსანდრე ვინმეს ახლობლად ჩათვლიდა თავი ვალდებული ეგონა რომ ეზრუნა ამ ადამიანზე. ასეთი იყო, მომენტებში ფიცხი, უხეში, ცინიკოსიც კი თუმცა ეს იმათთვის ვინც არ იცნობდა მას.. დანარჩენი მონეტის მეორე მხარეს იმალებოდა.
-მმ.. არვიცი. სასხვათაშორისოდ უთხრა ნონამ ა სცადა თავი აერიდებინა ამ საუბრისთვის.
-ის ის იყო ქორწილში უნდა მეცეკვა რომ ეგ შანსიც წამართვით. თითქოს უკმაყოფილომ უთხრა ადვოკატს.
-ვაიმე ეგ რომ მცოდნოდა ხომ იცი ქორწილს იმდღესვე გადავიხდიდიიი. ამოიკისკისა ქალმა , მაგრამ ორ წუთში სახე მოეღუშა
-არ ვიცი ვეღარ ვუგებთ ერთმანეთს, მეც ამბოლოდროს ისეთ ფიცხი გავხდი, ყველაფერზე ვნერვიულდები.. ვიფიქრე ცოტახანს ერთმანეთისგან დავისვენებდით.
-ორსულად ხომ არ ხარ ნონაჩკა? ახლა ყველა კბილი სათითაოდ გამოაჩინა. ეს საფირმო ღიმილი ყველასჭკუიდან რომ შლიდა..
-კარგი რა, ამხელა 28 წლის კაცი ხარ და მაგ ხუმრობებს ვერ მოეშვი რა. ბოლო სიტყვები ოდნავ გაწელილმა თქვა, თიტქოს ალექსანდრეს სიტყვებმა დააფიქრა, უცებ წამოხტა პიჯაკი და ჩანთა აიღო და სწრაფად გავარდა ოთახიდან.
მამაკაცს გაეცინა ქალის საქციელზე და კიდევ ერთხელ დარწმუნდა ნათქვამის სისწორეში..

***
შუადღე იყო როდესაც ზარის ხმამ გამომაღვიძა.
მთელი ღამის უძინარს თავი მიფეთქავდა და მთელი ძალისხმევა მოვიკრბე რომ საწოლიდან წამომეწია, ისეთი შეგრძნება მქონდა თIთქოს თავის ნაცვლლად ლოდი მქონოდა.
-გისმენთ. ვუპასუხე გაწელით
-ელი, გცალიათ? თქვენი ნახვა მინდა. ხმაზე ეტყობოდა ნონას რომ ნამტირალევი იყო.
-ამმ, რა მოხდა ნონა? რამე ხომ არ გიჭირს, ტირი? უცებ მოვედი აზრზე.
-არა, არაფერი მიჭირს. შენ და ნათიას თუ გცალიათ ერთ საათში ტიფანიში მოდით კარგი?
-კი , კი მოვალთ .
-კარგი გკოცნი.
-დროებით,
მობილური გავთიშე თუ არა ნათიას გაღვიძებას შევუდექი, მომხდარი ვუამბე და ორივემ მზადება დავიწყეთ ნონასთან შესახვედრად.
ნონა და ნათია ორი თვისწინ გავაცანი ერთმანეთს, როგორც ნათია ისე ნონაც საუკეთესო გამხდარიყო ჩემთვის, მახარებდა რომ სულ ორ თითზე ჩამოსათლელი საუკეთესო მეგობრები მყავდა. ისეთები ბევრი რომ ინატრებდნენ.
ტაქსი გამოვიძახეთ და კაფეში მისვლამდე გავირინდეთ, რადგან ორივეს თაი გვისკდებოდა ზედმეტ ხმაურს მოვერიდეთ.
ნონა უკვე სავარძელში ჩამჯდარიყო და ყავა შეეკვეთა, ჩვენს დანახვაზე სწარაფდ წამოდგა და ერთი კვირის უნახავი ორივეს მაგრად მოგვეხვია.
-ნონა რამოხდა, რა ხმა გქონდა მობილურში. წარბაწევით ვკითხე და ოფიციანტს ხელი დავუქნიე.
-გოგოებო არ ვიცი რა ვქნა მე.. ოფიციანტის მოსვლამ საუბარი გააწყვეტინა.
-ამ , სამი შოკოლადის ნამცხვარი და ორი ესპრესო . შეუკვეთა ნათიამ , ოფიციანტი გავიდა თუ არა , ორივენი გაფაციცებით მივაჩერდით ნონას
-მე ორსულად ვარ.. ცრემლებშეპარულმა თქვა და თავი ხელებში ჩარგო
-ვაიმე რამაგარია, რა გატირებს გოგო. გვერძე მივუჯექი და ორივე ლოყა დავუკოცნე.
-ვაიმე პაწუკა, მერამდენე თვეშიხარ. აწიკვინდა ნათია. ესღა აკლდა ჩემს თავს.
-ორი კვირის ვარ ჯერ. გოგოებო საქმე იმაშია რომ მე და ირაკლი ორი დღის წინ დავშორდით. ღრმას ამოიხვნეშა და ჩვენს რჩევებს დაელოდა. დიდხანს ვისაუბრეთ, კვირა დღე იყო და თვეში ორჯერ კვირა დღეს დასვენების უფლება გვეძლეოდა ამიტმ თიტქმის მთელი დღე ნონასთან ერთად გავატარეთ. ბოლოს უკვე კარგად ბნელოდა
-მანქანა სანტექნიკოსთან მყავს დატოვებული, მოიცა მეგობარს დავურეკავ და გაგვიყვანს. ტელეფონი ამოაძვრინა და გრძელი თითებით აკრიფა ნომერი, მერე წამოდგა მაგიდიდან და მოშორებით დაელაპარაკა "მეგობარს". ცოატახნში დაბრუნდა და ჩვენს დავუწყეთ მეგობარს ლოდინი.

15 წუთი არ იყო გასული ტიფანის მოადგა შავი მერსედეს ც63. მანქანა რომელზეც უკვე დიდიხანია ვოცნებობდი. გულში კარგად შევიშურე ის ადამიანი ვინ საჭესთან იჯდა და გადმოსული ალექსანდრე რომ დავვინახე ღიმილი სახეზე შემაშრა.
ნონამ ხლით გვიბიძგა გავიდეთო. გადახდილი გქვონდა უკვე ამიტომ "ავბარგდით" და გავედით გარეთ. ჰმ , ისევ გაოცება დასტყობოდა თვალებში, თვალს ვე ვუსწორებდი, ღამის შუქზე შავი თVალები უფრო ელავდა, ადგილს ვერ ვპპოულობდი, მეგონა ეს ესაა მიწა გასკდებოდა და შიგ ჩამიტანდა, მუხლება საშინლად დამიწყეს კანკალი, ამაზე ოდნავ ჩაეღიმა , არ გამომრჩენია. ცეცხლი მეკიდა, როგორც შინაგანად ისე გარეგანად,ჩემთვის ჩემში თავს ვიწყანრებდი
"ეხლა, ხლა ელი, გაივლის.. ცოტაც მოითმინე" ამასობაში თიტქმის ტუჩი შემომეჭამა
-ჩაჯექით თქვენც გაგიყვანთ. გაშტერებული მზერა მოვაცილე გამომძიებელს და ახლაღა შევნიშნე რომ ნონა და ნათია უკვე დამჯდარიყვნენ უკანა სავარძლებზე.
"ესენი სპეციალურად აკეთებენ?" ჩემს თავს დავუსვი შეკითხვა. გამომძიებელმა კარი გამიღო და მის გვერდით ადგილი რომ მიმიჩინა მაშინ ჩაჯდა ისიც თავის ადგილას.
მთელი გზა ნონა და ნათია არ გაჩერებულან, ტიტინებდნენ და ტიტინებდნენ. მე დაძაბული ვიჯექი, ხშირად ვგრძნობდი მის დაჟინებულ მზერას და თითქოს თვალებით მწვავდა. ერთი ხელით მეორეს მაგრად ვებღაუჭებოდი როდესაც ხელი გამაშვებინა და ჩემს კარგად ჩაჭითლებულ ხელს დახედა. თავი გააქნია და ისევ გზას გახედა. ის ადგილი ამეწვა სადაც შემეხო თავისი ხელით, აწითლებული ხელი დავიზილე და ფიქრებში გავიპარე.. ცოტახანში ისე მიმეძინა ვერც გავიგე..თუმცა მის სურნელს მძინარეც ვგრძნობდი..

ელენე <3


აბა რას ფიქრობთ? როგორია <3