სახელი - თორნიკე
გვარი - ბურჯანაძე
ასაკი - 15
სიმაღლე - 1.78
თვალის ფერი - ცისფერი
თმის ფერი - ქერა

თორნიკე ზაფხულის ტკბილი მოგონება.
მიყვარს ქუთაისი საშინლად მიყვარს და ალბად ყველა მათგანს უყვარს სულ სხვანაირი ხალხია თბილი ტკბილი და ასე შემდეგ.
ქუთაისი ზაფხულის ტკბილი მოგონებაა
ჩემს დაქალთან ვიყავი ერთი თვით წასული ძალიან ბევრი ბავშვი გავიცანი და ალბად არასდროს არ უნდა დამენახა ის. თავიდან მოწონება არანაირი არა ვაღიარე რომ ძალიან სიმპატიური იყო მაგრამ ვაღიარე და მორჩა
ყოველდღე მასთან ერთად გატარებული დღეები
ყოველდღე მისი ყურება არ ვიცი და ვერც ვხვდებოდი რა მემართებოდა როცა მას ვხედავდი
მაგრამ ხომ არსებობენ ადამიანები რომლებსაც არასდროს დააინტერესდები როგორი ხარ? ხოდა ასეთი იყო თორნიკე.
ყოველ საღამოს ათასი თამაში
დახუჭობანა პარებში გოგო და ბიჭი აუცილებლად მაგრამ არასდროს ვყოფილვარ იმ ადამიანთან ახლოს ვინც მიყვარდა არა არ მიყვარდა რაღაც სხვა რამეს ვგრძნობდი
რასაც ვერასდროს ვერ აღვწერდი რა იყო სიყვარული თ სხვა რამ.
შენზე პატარა ადამიანის შყვარება ცოტა რთულია მაგრამ არანაირი პრობლემა რადგან სიყვარულში ასაკი წონა სიმაღლე მეორე ხარისხოვანია მთვარია რომ ის ადამიანი გიყვარს.
- აუ რა ვქნათ?
- რავი რამე ვითამაშოთ შხედე რამდენი ვართ
ყველა ადამიანთან კარგად ვიყავი დავუახლოვდი ყველას ველაპარაკებოდი სხვადასხვა თემებზე მის გარდა რამოდენიმეჯერ გამოველაპარაკე როდესაც გავიგე ვინ იყო ვერასდროს ვიყავი მასთან ახლოს ვერასდროს ვბედავდი მასთან მისვლას და გამოლაპარაკებას.
უბრალოდ ის იყო მიუწვდომელი არსება
ნამდვილად არ ვიცი როგორი იყო
რანაირი ხასიათის ვერც ვერავის ვეკითხებოდი რადგან მიხვდებოდნენ რომ რაღაცას ვგრძნობდი მის მიმართ
ვერც დაქალს ვუმხელდი რა მჭირდა მაინც ვერ გამიგებდა რადგან არასდროს არავინ არ ყვარებია და ცოტა რთულია სხვისი ტკივილი გაიაზრო როცა შენ ის არ განგიცდია
ერთი თვის მანძილზე ყოველდღე ვუყურებდი მას და ვხვდებოდი რომ მის გარდა ყველა და ყველაფერი ქრებოდა.
მე და ჩემი დაქალი ერთად უნდა წამოვსულიყავით თბილისში მაგრამ მე უფრო ადრე წამოვედი რადგან ვერ გავუძელი ამ ყველაფერს მაგრამ იმ დღესვე ვინანე რადგან მომენატრა რადგან ვიცოდი რომ დიდი ხანი ვერ ვნახავდი არ მინდოდა მისგან არაფერი არ ვითხოვდი მისგან სიყვარულს უბრალოდ მინდოდა რომ მთელი ცხოვრება მეყურა რას აკეთბდა როგორ იყო მაგრამ ეს შუძლებელი იყო ყოველდღე ვურეკავდი დაქალს ზუსტად იმ დროს როცა გარეთ გადიოდა და მესმოდა მისი ხმა ცრემლები მომდიოდა და ვხვდებოდი რომ სიყვარული ყველაზე დიდი ტკივილია რომელსაც ვერაფრით ვერ ცვლი
სოციალურ ქსელში დამიმატა გამიკვირდა მაგრამ მწერდა ხოლმე მკითხულობდა ხანდახან მიხაროდა რაღაც ემოციებში ვიყავი მეც ვწერდი ხოლმე ვკითულობდი მაგრამ ერთ დღესაც დამივიწყა ვხედავდი როგორ იყო ონლაინში ხოლმე მაგრამ არასდროს არ მწერდა მეც თავს ვიკავებდი

და აი დადგა მეორე ზაფხული სიმართლე გითხრათ აღარ ვფიქრობდი მასზე მაგრამ როცა მახსენდებოდა მეღიმებოდა რადგან ზაფხულის ტკბილი მოგონება შევარქვი
დაქალმა ისევ შმომათვაზა მასთან წასვლა მეც უარი არ მითქვამს და წავედი მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი რომ შეიძლებოდა ისევ შემყვარებოდა გამხსენებოდა ტკბილი ზაფხული დამენახა და გული ამომვარდნოდა ზუსტად ასეც მოხდა დავინახე და განათდა ყველაფერი ვხედავდი ვუყურებდი და ვხვდებოდი რომ ვერასდროს დავივიწყებდი მას ვერასდროს შევძლებდი ამომეშალა ცხოვრებიდან
ჩემი დაქალის შეყვარებული აღმოჩნდა გამიხარდა რაღაცნაირად რომ შეიძლებოდა ერთად ბედნიერები ყოფილიყვნენ გული ძალიან დამწყდა მაგრამ ვერაფერს ვიზავდი
ბიჭბისგან შვიტყვე რომ ატყუებდა და მასხრად იგდებდა რომ ვითომ უყვარდა
ერთ დღესაც მიაგდო არ მიყვარხარ და რა ვქნაო
ვიცოდი რა იყო ეს ტკივილი და შემეცოდა მართლა შემეცოდა და ყოველთვის მაინტერესებდა როგორ მიყვარდა ესეთი ადამიანი როგორ შეიძლებოდა მყვარებოდა ასეთი როგორიც ეგ იყო.
წამოვედი მაგრამ დღესაც მახსოვს ორი თვე გავიდა მაგრამ როცა ვუყურებ მას ვხვდები რომ ისევ მიყვარს ისე არა როგორც ადრე უფრო ძლიერად
შეიძლება მოვიდეს უკეთესი დღეები მაგრამ ის არ დაბრუნდება


05.09.15