ოთახიდან გავიქეცი, ვიცოდი არ გამოვიდოდა და იქიდან დავცინოდი, ნატა გიჟივით მიყუებდა ვის დასცინიო, მაგრამ არაფერი მიპასუხია ისევ ვიცინოდი, ამჯერად უკვე სიმწრით რადგან შიგნით რომ შევიდოდი კარგი ბედი არ დამადგებოდა, ბოლოს ფრთხილად გავაღე კარი და თორნიკე დავინახე მშვიდად მჯდარი ყავას მიირთმევდა, შევფხუკუნდი ერთ ადგილას და პირისკენ წაღებული ნამცხვარი გამოვტაცე
-რატო არ გამომეკიდე?
- რა საჭირო იყო
-კარგი, თუ არ იყო, მე გავალ აქედან და მთელი დღე იჯექი აქ.- სარაფანი მოვზებნე გადავიცვი და გარეთ გავედი, კარებთან მიყურებული, მანაც სულ რაღაც 10 წუთში გამოარო კარი და გარეთ გამოვიდა
-ნატააა.- ბოლოხმაზე ვიყვირე და ისიც უკან შებრუნდა
-მონიკა არ გაპატიებ.- თითის ქნევით გამაფრთხილა, მე გადავიხარხარე და გავხედე
-ნატა წასულია და სკოლაში ჩვენც დავაგვიანეთ
-მე არა 11 მეწყება გაკვეთილი შენ კი.- თვალი ჩამიკრა და კიბეები ჩაირბინა
-დიდი ამბავი, პირველი გაკვეთილი თუ არ ჩატარდა
-შენ ისევ მოსწავლე ხო არ გგონია შენი თავი.- ბოლო საფეხურიდან ამომხედა და გაიკრიჭა. ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზვნ და სახლიდან გავიდა, ვიცოდი სკოლაში მივიდოდა ამიტომ მეც სასწრაფოდ მოვემზადე და წავედი, გზაში მასზე ვფიქრობდი და უფრო მიყვარდებოდა, ხო ვამბობდი თორნიკე ჩუბინიძე ჩემი კაცი გახდება მეთქი, ასეცაა და ყველაზე მეტად ის მახარებს რო მასაც უნდა ჩემთან ყოფნა, ამდენი უაზრო კამათის და დაცინვის მერე ერთად ვიქნებოდით და კვლავ გავაგრძელებდით ამ ყველაფერს, არც მოგვბეზრდებოდა ყოველდღიურად ეს, მთელი ცხოვრებაც კი ვიცხოვრებდი ასე.
სკოლაში მისულს იქ არ დამხვდა და მაშინვე ტელეფონზე დავურეკე
-სად ხარ? მე მეგონა სკოლაში იქნებოდი
- ჩემი და გაპარულა წუხელ და დედაჩემთან ერთად სანახავად წავედი
-რაა? რა დროს ეგაა? მოიცა სად ხართ?
-შენ იყავი სკოლაში, საღამოს გნახავ
-კარგი, არ ინერვიულო
-არც შენ.- გავთიშე ტელეფონი და დირექტორთან შევედი, კაბინეტში არ დამხვდა და იქ მომიწია ყურყუტი, 15 წუთი. ტელეფონი ამოვიღე და aa-ს თამაში დავიწყე, რაზეც უფრო მომეშალა ნერვები და აქეთ-იქით დავიწყე სიარული, მერე ნატას დავურეკე
-გინდა გამოგიარო დღეს?
-აბ კურსელები ბარსი მივდივართ, ნინასთან
-მმ კაი, არ დაიგვიანო და არ გათხოვდე იცოდე.- სერიოზულად ვუთხარი და ტელეფონი გავთიშე, ახლა თამროსაც დავურეკავდი და გავუშვებდი სახლში, მამაჩემი კი ისედაც გვიან მოვიდოდა, მანამდე მე ჩემს საფირმო პიცას გამოვაცხობდი და თორნიკეს ვეტყოდი. დირექტორს როგორც იქნა ეღირსა სემოსვლა
-ბატონო დავით დღეს არ მცალია და სახლში ვერ გამიშვებთ ? თან მხოლოდ ორი გაკვეთილი გაცდება?
-რა მიზეზით?.- ოპა იფიქრე მონიკაა
-მეგობარს დაეღუპა დედა და, ხო ხვდებით ზალიან ახლოს იყო ჩვენთან.- ვინ მეგობარი რა მეგობარი.
-კარგით, ხვალ ისედაც შბათია ამიტომ, კარგად.- გამიღიმა და გამომაცილა
-დიდი მადლობა.- მეც ღიმილით დავაჯილდოვე და კაბინეტიდან სირბილით გამოვიქეცი, გზაში თამროს დავურეკე
-თამუნიკუნა
-რა ხდება?- სიცილით მკითხა
-არ გინდა დღეს სახლში წახვიდე და დაისვენო?
-და რა ხდება?
-ისეტი არაფერი, მინდა უბრალოდ დაისვენო
-კარგით
-ჰო, დამელოდე მე 20 წუთში მოვალ, ფულს მოგცემ ისე არ წახვიდე
-კარგი, დაგელოდები ისედაც საჭმელს ვაკეთებდი
-კარგი, მოვალ მალე.

***
საღამოს აუზთან გავზიდე ყველაფერი და თორნიკეს დავურეკე
-ხომ არ დაგავიწყდი?
-არა, მოვალ მალე
-კარგი დაგელოდები.- გავთისე და ცას ავხედე, ის მომენტი იყო მე რო მიყვარდა "მზე ჩდიოდა მთვარე ამოიოდა" თორნიკე ისე დამადგა თავზე ვერც შევამჩნიე, რეალობაში მისმა კოცნამ დამაბრუნდა და ანთებული თვალები მივანათ
-ძალიან მომენატრე.- და კიდე საკოცნელად მივიწიე, კოცნით "რომ გავძეხი" მერე პიცას მივუბრუნდი
-ნახე შენთვის გამოვაცხე
-ოჰ, დიდი მადლობა ისედაც მშიოდა, მაგრამ დღეს ვიფიქრე შენით გავძღებოდი.
-ჯერ ამით გაძეხი, ძალა რო გეყოს მერე ჩემით გაძღომისთვის.- თან ენა გამოვუყავი და შეზლუნგზე ჩამოვჯექი
-შენი და ნახე?
-კი
-წამოიყვანთ უკან?
-არ წამოგვყვა, თმით კი ნამდვილათ ვერ წამოვათრევდი, თან იმ ბიწს ვიცნობდი ვისაც გაყვა, ცუდი ბავშვი არა, მაგრამ მაინც გავბრაზდი
-ხო ჯერ რა ეჩქარებოდა, სულელია ახლანდელი თაობა, თუმცა არც ჩვენ დროს იყო, ნაკლები მეტიც მშობლებიც კი ათხოვებდნენ ძალით
-ჰო, ეგ მასე იყო
-დედაშენი როგორაა?
-რავი ტირის, ვერ დავაწყნარე ახლა დაეძინა და წამოვედი, მამაჩემი გაგიჟებულია მაგრამ რაღას იზავს.
-ახლა ქორწილიღა გვინდა
-შენ ნუ ღადაობ, თორე შენ ქორწილში დაგპატიჟებ
-ძალიან კარგი.- მივიწიე და ცხვირზე მოწყვეტით ვაკოცე
-შენები სად არიან?
-დავითხოვე ყველა.
-ოჰ დედოფალი
მექევ არ გინდა დღეს ჩემი გახდე?
-გარყვნილი დედოფალი
-ნაზი მეფე, დედოფლების ეშინია
-საერთოდაც არა, გინდა დღესვე დაგაკარგვინო ტერიტორიები?- სიცილით მითხრა და კალთაში გადამისვა
-ფუფ საზიზღარო
-მოდი გაკოცო.- ხელებით დამიჭირა თავი და მტელი ძალით დამიწყო კოცნა,მე თვალები დავხუჭე და გავინაბე...

-აჰა იმედია მოგწონთ