მთელი თბილისი შოკში იყო ლიზი იამანიძის ქორწილს არავინ ელოდა
არავინ იცოდა რახდებოდა
ასე მალე ასე უცბად
2 თვეში გათხოვდე და მიატოვო ყველაფერი აპოკალიფსია სრული სიგიჟე
მოდით სულ სულ თავიდან დავიწყოთ თურახდებოდა თბილიში ყველაზე დაულაგებელი ლიზი იამანიძეს და ყველაზე დალაგებული დათუნა ავალიანს შორის
........
მამაჩემი თითქმის მეორე კაცი იყო ქვეყანაში
საგარეო საქმეთა მინისტრი
ალეკო იამანიძე ალბათ წარმოგიდგენიათ როგორ ვიზრდებოდით მე და ჩემი ტყუპისცალი და ლიკუნა
საუკეთესო სათამაშოები- ჩვენ
საზღვარგარეთ დასვენება - ჩვენ
საუკეთესო ექიმები -ჩვენ
როცა საგარეო საქმეთა მინისტრის შვილი ხარ ყველაფერი სხვანაირად გეჩვენება
აბსოლიტურად ყველაფერი
.........
ალბათ გაინტერესბეთ საიდან გაჩნდა ჩემს ცხოვრებაში დათუნა ავალიანი
მაშინ 10 წლის ვიყავი ჩვენს მეზობლად რომ გადმოვიდნენ ავალიანები
გიორგის მამა კოტე ავალიანი ფეხბურთის ფედერაციის პრეიდენტი იყო
გიორგიც ბავშობიდან დაყავდა ფეხბურთზე
ასეთი მამის შვილი და თან ასეთი ფიზიკური მონაცემების ბიჭი მთელმა თბილისმა აიტაცა
ძალიან იშვიათად ვხედავდი შეიძლება თვეში ერთხელ დამენახა და ისი 10 წუთით
......
,, საბედისწერო დღე "
ჩემი უახლოესი მეგობარი ქეთა ნიშნიანიძე დაბადების დღეს იხდიდა
მგონი მთელი თბილისი დაპატიჟა
სუფრაზე ჩემს ორ საუვარელ ადამინთან ერთად ვიჯექი ანკასთან და ლანასთან ერთად
ქეთას ძმა ამსტერდამში იყო კლუბმა წაიყვანა
მთელი საღამო წუწუნებდა გიორგის გარეშე დაბადებისდღე არმინდაო შემპირდა და მაინც ვერ ჩამოდისო
11 საათი იყო შუქები რომჩაქრა
ხალხი აფორიაქდა ქეთა კი უკვე ტირილამდე იყო მისული
ეზოდან სიმღერის ხმა ისმოდა
ქეთას კივილი გავიგეთ და ყველა გაავვარდით
გიო იყო მის ორ ძმაკაცთან ერთად
ყველას სპორტული ფორმა ეცვა
აშკარად ამსტერდამიდან იყვნენ ცოტახნით გადმოფრენილები
ყველა მეცნო ერთის გარდა
შავრგვრემანი იყო , სიმპათიური , ლამაზი ღიმილი ქონდა
მაგრამ აღნაგობა ქონდა საოცარი
ლიკუნას გადავუჩურჩულე რაკაი ბიჭია მეთქი
ლიკუნამ ისეთი შემომხედა შემეშინდა
- იმედია მეღადავე თორე გავგიჟდები
- ვერმივხვდი
- დათუნაა სულელო
- დათუნა ? ვინდათუნა
- დათუნა ავალიანი
- აა კოტე ავალიანის შვილი?
-ხო

ქეთა ერთ ამბავში იყო რომელს ჩახუტებოდა არიცოდა
სიხარულისგან ტიროდა
ასე თუ გაუხარდებოდა მისი ძმის ნახვა ნამდვილად არმეგონა
ავალიანმა შემომხედა
მთელი ხუთი წუთიმიყურა მერე გაიცინა გიოს რაღაცა გადაუჩურჩულა და წავიდა
- ლიზუ იცნობ ავალიანს?
- არა ანკ დღს ვნახე პირველად ასე ახლოს
- ხომაგრამ შენს გვერდით არცხოვრობს?
- კაირა ანკა მგონი მშობლებიც კი არახსოვს ტიპს 4 წელია რაც წასულია ქალაქიდან ამსტერდამშია აი სულლ
- შენ საიდან იიცი გეხვეწები ლიკუნა?
- შენრომ სულ სახლში ზიხარ და გარეთ რახდება ვაფშე რომ არ განაღვლებს ეგრე კიარვარ
თვალი ჩამიკრა და გაიარა
მამჩემმა დაგვირეკა ზუსტად 12-ზე სახლში ვიყავით
ლიკუნა ეგრევე გაითიშა მეკი მთელი ღამე არმძინებია
.........
,, ტყუპის ეფექტი "
ლიზა და ლიკუნა ყველაზე განსხვავებული ტყუპები იყვნენ ქალაქში
გარეგნობით კი ძალიან გავდნენ ერთმანეთს
ლიკუნა მამას გავდა ფერებით შავგვრემანი იყო შავთვალება ღია ფერისკანით
ლიზი დედას მაკას გავდა ქერა ლურჯთვალება იყო ოდნავ მუქი ფერის კანით
ძალიან ძალიან ლამაზები იყვნენ
აი , რომ გაივლიდნენ და ბიჭებსაც , რომ შურდათ
თან ისეთი მამის შვილები
......
უნივერსიტეტიდან მოვდიოდი
სახე გაყინული მქონდა
ვერვიტანდი მარტს
ისეთი უაზრო ამინდები იცის , რო
ქეთას დაბადებისდღიდან 1 წელი იყო გასული
არვიცი , მაგრამ იმ ამბის შემდეგ
ყოველდღღე არა მაგრამ კვირაში ერთხელ მაინც მეფიქრებოდა დათუნაზე
რაღაცნაირი ტიპია რა
მახსოვს ბავშობიდან სულ მგრუზავდა მისი დანახვა
რომ შემომხედავდა მაგრძნობინებდა მის უპირატესობას
და მეც ,რომ ვხვდებოდი ასეთი , რომ იყო სულ ცეცხლი მეკიდებოდა
ახლაც ეგრე ვარ
გამეცინა თავი გავიქნიე და ნაოშნიკები გავიკეთე
ვერის აღმართს მივუყვებოდი
ვცდილობდი გაყინული სახე როგორმე გამეთბო
თავიმაღლა ავწიე
ვიღაცა ბიჭი ჩამოდიოდა
თან მეცნობოდა თან არა
შემომხედა
კარგად დავაკვირდი
დათუნა ავალიანი იყო
თვალი ჩამიკრა და გვერდი ამიარა
სუნამოს სუნმა რამის გონება დამაკარგინა
მერე თვალის ჩაკვრამ ხო საერთოდ მომწყვიტა
დედამიწას
ამ ფიქრებით ვიყავი სახლში , რომ შევედი
ლიკუნა ბუხართან იჯდა მოწყენილი
- ლიკუ რაგჭირს?
- მიყვარს
ცრემლიანი თვალებით შემომხედა და თავი მუხლებში ჩარგო
გიორგი ნიშნიანიძე უყვარდა პატარაობიდან
არასდროს აღიარებდა მაგრამ სადაქალოში ყველა ვხვდებოდით
ალბათ ტყუპების ეფექტიც იყო
უსიტყვოდ მესმოდა და ყველაზე ადრე ვიცოდი უბრალოდ არასდროს ვუმახვილებდი მაგაზე
ტელეფონის ზარმა გამოგვაფხიზლა ორივე ანკა იყო
- აუ ლიზუ რა ამბავი მაქ პროსტა
გაიწელა ანკა გამეცინა
- რა აბა
- სფიქერზე ჩართე რა ლიკუც მანდ არის ხო?
- კაი მოიცა
სფიქერზე ჩავრთე
- მიდიაბა
- დათუნა ჩამოვიდა ავალიანი
- ვიცი
- საიდან იცი?
გაოცება დაეტყო ანკას
- წეღან შემხვდა
- ვაუ გიორგიც ჩამოვიდა ლიკუ
- არმაინტერესებსრა
- რახმა გაქ გოგო
- აურაა
- რაჭირს ლიზ
- დეპრესიაში გვყავს გოგო
გავიცინ და ლიკუნას თავზე ვაკოცე
მთელი საღამო ტელეფონზე ვლაპარაკობდით
გარეთ გასვლა გვეზარებოდა
ისე ციოდა ყველაფრის ხალისი დაგვეკარგა
შუქი ჩავაქრე და დავწექი
ვიხსენებდი დღეს მომხდარ ფაქტს
და მეღიმებოდა უაზროდ
გასიპმატიურებულა უფრო
ჩემს ფიქრებზე გამეცინა
უკვე მერამდენედ
გადავბრუნდი და დავიძინე
.........
ლიკუნა გაბრიჩიძეს ქორწილი იყო
სიკვდილივით მეზარებოდა იქ წასვლა
თან მამაჩემიც მოდიოდა
ძლივს გამოვეწყვე
და წავედით
რესტორანში
მე და ლიკუკა უაზროდ ვიჯექით სკამზე
ლიკუნას სახე ჩამოსტიროდა
- გაიღიმე მაინც ლიკუნა რასახეგაქ
- აუ ლიზარა
სიძს შევხედე
ძალიან მეცნობოდა
აი ძალიან
- ვინარის ბიჭი?
- ვინ ქმარი?
- ხო
- ლევანი გასვიანი გიოს თანაგუნდელი ქქეთას დაბადებისდღზე იყვნენ
- აა მეთქი საიდან მეცნობოდა
რესტორნის კარი გაიღო
გაიღო და ლიკუნასაც სახე გაებადრა
უკან მივიხედე
ნეტავ არმიმეხედა
გიორგი ნიშნიანიძე და დათუნა ავალიანი
აი დათუნა რა
ავალიანი
ვგრძნობ , რომ ვწითლდები
ჩვეულ;ებრივ წარმოვთქვავ დათუნას
აუუუუუუ
არადა , რომ დამელია სასმელს დავაბრალებდი
ჩვენკენ მოდიოდნენ
თავის გამხნევება დავიწყე
რომ არაფერი შემტყობოდა
- როგორხართ დებო?
გიორგიმ გაგვიცინა და ლიკუნას ჩააეხუტა
- ნუმიბრაზებ დას რა
გავუცინე და დავეჭყანე
- ნუ იჭყანები ლიზი თორე შემიყვარდები და მერე შენი და დაიჩაგრება
- რა იდიოტიხარ გიორგი
-ხო, მართლა სულ დამავიწყდა მეთქვა, გაიცანი, ეს ჩემი მეგობარია , დათუნა
სახეზე დაბნეულობა რომ არ შემტყობოდა, გავიღიმე..
ავალიანი მომიახლოვდა და ხელი ნაზად ჩამომართვა
- საიდანღაც მეცნობი
სახეზე დაკვირვება დამიწყო
- ალბათ ჟურნალებიდან
გამეცინა
- არა ჟურნალებს არ ვკითხულობ
- მაშინ არვიცი
გამიცინა და თვალი ჩამიკრა
და გავიდა
ისე უაზროდ ვიყავი
ლიკუნა გიორგისთანე რთად იყო
მამაჩემი ვიღცას ეცეკვებოდა
მე ? მე ვიჯექი და ლიმონათს ვწრუპავდი
არა ცოტა უნდა დავლიო თორე ჩემმა მტერმა უყურა ამათ
შემთხვევით სიძის მაგიდისკენ გამეპარა თვალი
დათუნა გვერდით ეჯდა ლუკას და რაღაცაზე გულიანად იცინოდა
როგორკი დაჟინებული მზერა იგრძნო შემომხედა მეც დამპლურად თვალს არ ვაცილებდი ბოლოს უკვე მივხვდი , რომ ვეღრ გავძლებდი მოცეკვევა ხალხს გავხედე
მხარზე ვიღაცამ ხელი დამადო და ვიცეკვოთო შემომთავაზა, მოვტრიალდი და დათუნა რომ დავინახე, თავბრუ დამეხვა.
მეც გავყევი არდამიწყია ქაჯობა
-ვერ მიცანი, ხო? – მკითხა შრამიანმა..
-ვერა – გამეცინა მე
-იტყუები!
-არ ვიტყუები!
-კი, კი, იტყუები – თვალი თვალში გამიყარა მან – გამორიცხულია, უნდა
გახსოვდე.
- და საიდან უნდა მახსოვდე?
- ლიზა იამანიძე 19 წლის მეორე კურსელი სწავლობ ფსიქოლოგიურზე გყავს ტყუპისცალი და ლიკუნა , მამა საგარეო საქმეთა მინისტრი
თვალებ გაფართოებული ვუსმენდი დათუნას
და ვცდილობდი არ გამცინებოდა
- ხო კიდე , რომც თვი მოიკლა არ მახსოვხარო დათუნა ავალიანზე გაგებულიც გექნება კიდე ქეთას დაბადებისდღეზე უფრო ლამაზი იყავი
სადა უფრო კარგიხარ
თვალი ჩამიკრა და ცეკვა გააგრძელა
ძალიან ცუდადგავხდი
ვცდილობდი არ დავვარდნილიყავი ძირს და წონასწორობა შემენარჩუნებინა
აი სწორედ ეს ის მომმენტია , როცა
ხვდები , რო შარშიხარ
და თან დიდ შარში
.............
როგორც კი დათუნა ავალიანი ჩამოვიდა თბილისში
იყო
სულის მხუთავი ჭორები, ლაპარაკები და არ ვიცი, უწყვეტი წრე რომელშიც დათუნა ავალიანი აქტიურად იყო ჩამბული.
ხან რას ამბობდნე ხან რას
6 თვით არის თბილისშიო
ზოგი იმასაც ამბობდა ვიღაცა შეუყვარდა და მაგისგამო არც აპირებს წასვლასო
ხან რას ვიგებდი ხან რას
გულლშიც კი გამკრა ეჭვიანობის გრძნობამ
ნეტავ მართლა ვინ მე უყვარსთქო?
ვინ რას გაიგებს
......
1 - 2 კვირის შემდეგ ვგრძნობდი , რომ თაყვანისმცემლები რიცხვმა ნოლამდე დაიწია
ერთი გოგა არმეშვებოდა ენუქიძე
ჩმი უბნელი იყო
ბავშობიდან ვუყვარდი
სადარბაზოში შევდიოდი , რომ დამეწია და გამაჩრა
ხოდა აი მაგ გოგას წამოცდა…
,,აი მაგ შენ ავალიანს დედას **********, ტრა **** დააყენოს თორე მაგას ვაჩვენებ გოგოს ახევა როგორ უნდაო“
გამაკანკალა.
თან რომ ვიცოდი ამისი ამბავი.
კარგად არ დამთავრდებოდა
და აისე დასკვნა გამოვიტანე , რომ დათუნას მოვწონდი
ისეთი სახით ვიყავი დებილს ვგავდი სერიოზულად
დალაპარაკებაც გადავწყვიტე მაგრამ გამიტყდა და გავჩრდი
დაჰიპნოზებული დავდიოდი
ბოლოს გადავწყვიტე
დავურეკე
- გისმენთ
ნამძინარევი ხმა ქონდა ეტყობა გავაღვიძე
- დათუნა მევარ ლიზი
- ვინ ლიზი?
- იამანიძე
- ა ხო რაიყო?
- ნახევარ საათში ანტრესთან მოდი
გავუთიშე და
სახეზე ხელი დავისვი
- შარშიხარ ლიზ
- აუ ლიკუნა რაგავაკეთო?
-რა და დაელაპარაკე
15 წუთში ანტრესთან ვიყავი
კაფის კჯარები შევაღე და გავშტერდი
სრული შოკი მივიღე
ყველგან ყვავილები იყო
მარჯვნივაც
მარცხნივაც
აფსოლიტურად ყველგან
შუაში კი ქეთას დაბადებისდღეზე , რომ ვიყავი
ვიცინოდი
აი ის ფოტო
უბრალოდ მაშინ დათუნა იქ არიყო
გაოგნებული ვიყავი
ტირილი ამივარდა კაფიდან გამოვედი
გიჟივით წავედი სახლში
ტანსაცმელს ვიხდიდი და თან ვტიროდი
ლიკუნა გაოცებული მიყურებდა
- არაფერი ლიკუ პროსტა მთელი კაფე ყვავილებით იყო მორთული დ ათან ფოტოებით
- მერე გოგო რაგატირებს?
- არვიცი
კარები გაიღო და ყვავილები შემოიტანეს მისაღები აივსო
- ავალიანმა გადმომცა ცოტახანი დამლოდებოდა ან არაუშავს უბრალოდ საჩუქარის დატოვება არ შეიძლებაო
ტელეფონზე დამირეკა
არც დავაცადე მივახალე პირდაპირ
-არ იქცევი სწორად.
-რატო? ვარდები არ გევასება? -გაიცინა
-არა, მაგიტომ არა.
-აბა?
-ჩვენ ერთად არ ვართ.
- და ვიქნებით?
- რა ?
-ლიზი ვიქნებით?
- ეგ ტელეფონით გასარჩვი არაა რა დათუნა
- ვიქნებითთქო?
- ეგრე ნუ იქცევი დათუნა , რა ყველას ნუ მაშორებ
- და მაინც ვის?
- თუნდაც ჩემს თაყვანისმცემლებს
გაეცინა ისევ
- ეგენი შენი თაყვანისმცემლები არარიან ლიზი
სახელი დამარცვლით წარმოთქვა
სახეზე ფერი არმქონდა
- არიან
- კაიკაი როგორრც გინდა
და გამითიშა
........
იმ დღის შემდეგ არ გამოჩენილა დათუნა ავალიანი
არც ერთი ზარი არც ესემესი
არც საჩუქრები
ნერვები მეშლებოდა
გოგოებსაც ვაგიჟებდი
და ასე გაგიჟბულები დავდიოდით ქალაქში
.......
გიორგის დაბადებიდღე იყო ნიშნიანიძის
უეჭველი ვიცოდი დათუნაც , რომიქნებოდა
და ისე გამოვიპრანჭე მამაჩემმა დაცვა ხომარგაგაყოლოთო
გამეცინა
კაი სიტუაცია იყო
პროსტა დათუნა არჩანდა
1 საათის დაგვიანებული მოვიდა
ვიღაცა გოგოსთან ერთად
ისეთი სახით ვიყავი
ლიკუნა მჩქმეტტდა გამოფხიზლდიო
ერთადგილას დავჯექი და ტუნასკენ აღარც გამიხედავს
მხარზე შეხება ვიგრძენი
გავიხედე და გიორრგი შემრჩა ხელში
- ცოლის და რასახით ხარ??
გამიცინად წარბები ამიწია
- რავი ცოტა დავიღალე რა გიო
დათუნასკენ გავიხედე ჩვენ გვიყურებდა
ის გოგო ისე ეტმასნებოდა ცუდად გავხდი
ეჭვიანობის ტალღამ გადამიარა და დამახრჩო.
ასეთი რაღაც ალბათ არასდროს არ დამმართნია
მგონია , რო ჩემს საკუთრებას მართმევენ
ცუდად გავხდი
მხრებზე ხელი დავისვი მეგონა რაღაცა მაწვებოდა
მაგრამ არც არაფერი იყო
ნერვები ამეშალა ასე უაზროდ ჯდომით
და წამოვედი
კარები გავაღე და ამოვისუნთქე
გული გამალებით მიცემდა
ნერვებიც მაწყდებოდა ამ ქუსლიანებით სიარულით
უკვე მეორედ ვიგრძენი მხრებზე თითქოს რაღაცა მაწვებოდა
ხელი მოვიკიდე
და თბილი თითებს შევეჩეხე
მოვტრიალდი
და დათუნა დამხვდა
უკვე ნერვები პიკზემქონდა
ერთი ცრემლი ჩამომივარდა
- ესაა შენი სიყვარული ხო?
- რასგულისხმობ?
- ყოჩაღ მგარი ბიჭიხარ
გამიცინა და ჩამეხუტა
ძალიან ძლიერად
რამის გამგუდა
რესტორნიდან გამოვიდა ის გოგო
- გამომივიდა ხო?
გამიცინა
- მე ლენკა ვარ დათუნას დეიდაშვილი
მერე მივხვდი რაც ხდებოდა და სიცილი ამიტყდა
-პროსტა ვერ გადამირჩები!
დათუნასაც სიცილი აუტყდა და აბა რა გეგონაო.
..........
1 თვის მერე მთელი ქალაქი ჩვენზე ალაპარაკდა.
ისე არ ვიყავით ,,ჭკუა მეკეტება შენზე“ და რაღაცები.
მოვწონდი.
მომწონდა.
ერთად ვიყავით.
ხანდახან ველოდებოდი ეხლა მეტყვის ეხლა ეხლა მიყვარხარს-მეთქი მაგრამ სულ ტყუილად ველოდებოდი.
არც ერთჯერ არ წამოცდენია ეგ სიტყვა.
სხვანაირი იყო დათუნა
გრძნობებს სიყვარულით არ გამოხატავდა
ქალაქში ყველა ისე მიცნობდა როგორც დათუნას - გოგო
მეც ნერვები მეშლებოდა
ყოველდღე ისე არ დაღამდებოდა , რომ რამე უაზრო არეთქვათ
დათუნას სულ ეცინებოდა
სასაცილო ხალხიაო
.........
პირველი ჩხუბი მაინც არასდროს დაგვავიწყდება
3 დღ არ მეხმიანებოდა
დაკარგული იყო
მერე ვიკამათეთ
და გაბრაზებული
გოგამ წამო გაგიყვანო დამეც ჩავუხტი მანქანაში
ხო ვიცი, რომ ნაგლი
და უნამუსო ვარ
მაგრამ იმ მომენტში ისეთი გაბრაებული ვიყავი და თან ვიცოდი ,რ ომ დათუნამდეც მივიდოდა ხმა
სახლში ოროგრც კი ავედი
ტელეფონზე ზარი იყო
დათუნასგან
- არ გადამეყარო 2 კვირა არსად
და გამითიშა
ხოდა რო არ დამირეკა და რო არც მომწერა ისე მაგრად გამიტყდა
ვარჯიშზე მივედი
სტადიონზე
და ყველას თვალწინ ვუმღერე
გაგიჟდა
გადაირია
გამოვარდა და ჩამეხუტა
გიორგი ფოტოებს გვიღებდა
და თან იცინოდა
- შენს დასაც ასწავლ რა ეგეთები
- ნუხარ რაეგეთი გიო
გავუცინე დავეჭყანე
- რაგითხარი გოგო ნუმეჭყანები თორე
- აჰაჰაჰ კარგი კარგი ლოყაზე ვაკოცე
და დათუნსთან ერთად დავტოვე სტადიონი
..........
ანტრეში ვიყავით
- გოლს რო გაიტან რაზე ფიქრობ
- არაფერზე ვაფშე
- მართლა?
მეწყინა ცოტა
- აი რომ გავიტან მერე ვფიქრობ
- ვიზე?
- შენზე
გამიცინა
- არმჯერა
- და რა გავაკეთო რო დაიჯერო
- დაიფიცე
გაეცინა და თან ისე ხმამაღლა ყველამ ჩვენ შემოგვხედა
- რავქნა?
- დაიფიცერა
- ვინ
-რავი
- კაიმაში შენსთავს ვფიცავარ
- არა
- კაიმასინ გიოს თავს ვფიცავარ
- ოოო დათუნა
- კაიმაშინდედას ვფიცავარ , მამას , ბებოს , ბაბუს
ახლა გჯერა? გამიცინა
მეც გამეცინა
- დებილო
ლოყაზე მაკოცა
..........
სტადონზე ვიყავით გოგოები
ბიჭებს ვბალეშიკობდით
უკან გოგოების ხმა გავიგე
- დათუნას გოგო
მივუტრიალდი
- დიახაცთქო
და ისევ ყურება გავაგრძელე ჩვენების გამარჯვებით დამთავრდა
სახლში ცოცხალ -მკვდარი მივედი
საწოლზე დავგდე და თვალები დავხუჭე
გაავხილე
არმჯეროდა
ზემოთ ჭერზე
ჩემი და დათუნას ფოოტ იყო
აი მაშინ სტადიონზე რომ ვუმღერე
მარტო " ავალიანი" ჩანდა
სახე ჩემს კისერშიქონდა ჩაყოფილი
ესემსი მომივიდა
" ყველაზე ნათელი წერტილი ხარ ჩემთვის "
გამეცინ აგადავტრიალდი
..........
კაფეში ვიყავით
დათუნა ხელების დასაბანად იყო გასული
ტელეფონი აციმციმდა
" იმედია მოგენატრე , გელოდები გავიხსენოთ ადრინდელი დრო "
ნიასგან
ვინარის ნია?
ნია?
ადრინდელი დროო?
ავდექი და წამოვედი
გზაში ტირილი დავიწყე
არც წყვილ თავლებნს ვაქცევდი ყურადღებას
არაფერს
ანკასთან ავედი
ტანსაცმელი გავიხადე
და ტირილით ვუყვებოდი
ძლივს დამაწყნარა
რომ გავიღვიძე ტელეფონი აფეთქებული დამხვდა
კიდევ შემოვიდა ზარი
- აულიზი რატომ არიღებდი სადხავედი?
- გავიხსენოთ ძველი დრო ხო დათუნა?
- მოიცა შენრ ა
- მოგივიდა ესემესი და წამეკითხა
- აუ ლიზა
- ყოჩაღ მაგარი ბიჭიხარ
- გთხოვრა
- არდამირეკო და არახსენო ჩემი სახელი
............
ხან რას აკეთებდა ხან რას
საჩუქრებიტ ამიკლო
ზარებით
არვპასუხობდი
შემეშვასთქო
- უნდა ვილაპარაკოთ ანტრეშიმოდი
მომწერა
მეც წავედო
დაცარიელებული იყო ყველაფერი სკამზე იჯდა
მარტო
მივედი
არც გადამიკოცნია სიმწრისგა გაეცინა
- არ შემირიგდები?
- არა
- ლიზი დაფიქდითქო
-არამეთქი
არახო?
ადგა კედელს მუშტი მიარტყა და წავიდა
დებილივარ ხო? ვიცი
3 დღის შემდეგ წავიდა ამსტერდამში
შემომითვალა ყველაზე მაგარი 6 თვე მქონდაო
მადლობაო
ტირილისთავიც არმქონდა
არცუნდა მეტირა
ასეთი უსამართლორომ ვარ
რავქნა
ვერ ვაპატიე
არშემეძლო
1 წელი გავიდა იმ ამბის შემდეგ
ისევ იდებოდა ჩვენი ფოოტები ფეიჯებზე
წარწერებით შერიგდით რა
ყველაზე კაი წყვილი
იყო
იქნება
და კიდევ ბევრი ეგეთი
...........
ივნისსი გიორგიმ ლიკუნას ხელი თხოვა
მთელი 1 თვე გადარბენებზე ვიყავით
კაბა , დეკორაციები
ქორწილის დღც მოვიდა
ისეტი დაძაბული ვიყავი
ვიცოდი , რომ ჩამოვიდოდა
საკუთარი ძმაკაცი ქორწილს არ გამოტოვებდა
შანსი არიყო
ხოდა მეც გამოვეწყვე დიდისამბით
რატომ გამოვეწყვე არვიცი
ლიკუნა ძაკლიან ლამაზი იყო
ლამის ვიტირე
გოგოებთან ერთად დავჯექი მაგიდაზე
და ვათვალიერებდი
სალომე გაბრიჩიძის ქორწილი გამახსენდა
და გამეცინა
მაგ დროში დამაბრუნათქო გავიფიქრე
კარები გაიღო
და შემოვიდა
გიორგიმ ყვირილი დაიწყო ყველა დთუნას მიცვივდა
მე ? მე ერთადგილას ვიჯექი
ვიცოდი , რომ ავმდგარიყავი
ცავიქცეოდი
ლიკუნას გავხედე
გამიღიმა
რა აცინებდა
აქეთიქით დავიწყე თვალების ცეცება
მხარზე ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს რაღაცა ამწვებოდა
ხელი მოვიკიდე არაფერი იყო
მამძიმებდა რაღაცა
მეორედაც ვიგრძენო
ხელი მოვკიდე
და თბილი თითების რო
დამხვდა
სწორედ მასინ ვიგრძენი პეპლებიძალიან ბევრი
ამდნეი ხნის შემდეგ
ცრემლები წამომივიდა
ყურში ჩამჩურჩულა
- როგორხარ , ლიზ?
მივტრიალდი
და ჩვეხუტე
აღარ შემეძლო
მის გარეშე
არცერთი
წამი
და მაინც რა არის სიყვარული?
მონატრება?
ალბათ სიგიჟე
რომელსაც ყველა ნატრულობს

-----------
ეს მოთხრობა ძალიან ადრე დავწერე და ძალიან მომინდა დამედო
იმედია მოგეწონებათ და ძაანაც არ გამაკრიტიკებთ
<3