– მისმინე! ფულით არაფერია ამას თუ ვერ ხვდები! ფული საერთოდ არ მაინტერესებდა არასდროს და ახლა გგონია დაგთანხმდებიი? მითუმეტეს დამნაშავე არ ვარ! ყველა თქვენნაირი ნუ გგონიათ ამ და–ძმას! რას გადამეკიდე! შემეშვი და თავი დამანებე! ლაშა გაინტერესეეებს? მიყვარს! – დავუყვირე ისე რომ არც გამიაზრებია რა ვთქვი, ამის შემდეგ კი ტირილი დავიწყე. მიყვარს მეთქი? ღმერთო სულ გამოვშტერდი. ამის გაგონებაზე ბაჩო გამწარდა და მთელი თავისი ძალით გამარტყა ხელი სახეში. მე ძირს დავეცი და ახლაღა შევამჩნიე ლაშა რომელიც სიძულვივით უბღვერდა ბაჩოს და ცოტაც და მოკლავდა, მგონი ჩემი ნათქვამიც გაიგო.
–ბაჩო! – დაუყვირა და ბაჩომაც მაშინვე მას გახედა, გკავირვებული და შეშნებული სახე ჰქონდა , ლაშა ბაჩოსკენ გაცოფებული წამოვიდა და მთელი ძალით მოუქნია მუშტი ბაჩოს. ბაჩო წაბარბაცდა
– რას აკეთებ შენი დედა შე*ეცი! – უყვირა ლაშამ და ისევ დაარტყა მუშტი. ამ დროს დანარჩენებიც მოცვივდნენ, მაგრამ ლაშას უკვე ძირს გაეფინა ბაჩო და მთელი ძალით ურტყამდა. ბიჭები ვერადავერ აშორებდნენ ლაშას ბაჩოს, გოგოები კი მე მომცვივდნენ და რაღაცეებს მელაპარაკებოდნენ, მე აღარაფერი მესმოდა, ლაშას და ბაჩოს მივშტერებოდი, ლაშა ურტყამდა ბაჩოს გამწარებით, ბაჩომ კი ხელი შემობრუნება მხოლოდ ორჯერ მარტო შეძლო, მეგონა ცოტაც და მოკვდებოდა ისე ურტყამდა ლაშა. ბოლოს ძლივს მოაშორეს ბიჭებმა ლაშა ბაჩოს:
– ხელი გამიშვი უნდა მოვკა ეგ დედააფეთქებული! – ყვიროდა ლაშა და წინ მიიწევდა, მაგრამ ნიკა და ლუკა აკავებდნენ
– გაგიჟდი ლაშააა! უნდა მოკლა ამ სოფლელის გამო? – ნატა ბაჩოს მივარდა და ფერება დაუწყო
– შენ ხმა ჩაიკმინდე გოგო თორე შენც მიგაყოლებ ამას! – ლაშა სიმწრისგან ყვიროდა – ჰო! თქვენ! შენ და ბაჩო! განა არ ვიცი საყვარლები რომ ხართ! – ამის გაგონებაზე ლამის გული წამივიდა, ნატა და ბაჩოო? ახლაღა მივხვდი რაზე მითხრა იმ დღეს ლაშამ ჩემი კოცნის მერე ნატაც ასე მექცევაო.– ვიცოდი! ყველაფერი ვიცოდი მაგრამ არ ვამბობდი! – ყვიროდა ლაშა – დაგინახეთ როგორ კოცნიდით ერთმანეთს ჩემს ოთახში! – ყველა გაკვირვებული შევყურებდით – ახლა კი ისე წახვალთ აქედან თვალით არ დამენახვებით არცერთი! – უღრიალა და ისევ სცადა ბაჩოსთან მივარდნა მაგრამ ლუკამ და ნიკამ შეუშალეს ხელი.
– კარგად ხაარ? – ახლა ჩემს წინ ჩამოიხარა, მე თავი დავუქნიე.
დავინახე როგორ ძლივსძლივობით წამოაყენეს ლუკამ და ნიკამ ფეხზე ბაჩო და მანქანისკენ წაიყვანეს, ატირებული ნატაც მათ მიჰყვა უკან, შემეცოდა ნატა, მართალია დღეს ცუდად მიხსენიებს მაგრამ მაინც შემეცოდა.
– ლილე მართლა კარგად ხაარ? – მკითხა ლიკამ
– ახლავე წაგიყვანთ სახლში! – მითხრა ნინომ და თავე მაკოცა. მე ისევ ლოდთან ვიყავი ჩაკეცილი
– ყველაფერი შენი ბრალია მართლა სოფლელო! – დამაყვირა ლიზამ, მე პასუხის გაცემის თავიც აღარ მქონდა
– დედასვფიცავარ კიდევ ერთხელ ამოიღებ ხმას და შენს ძმას მიგაყოლებ და გაუსწრებ კიდეც! ამიტომ გაჩუმდი სიცოცხლე თუ არ მოგბეზრებია! – დაუყვილა ლიკამ. მე კი გაშტერებული ვიყურებოდი წინ, არვიცი რას ვუყრებდი, თითქოს არც ვფიქრობდი, არც ვტიროდი.
ლაშა კი ქვაზე ჩამომჯდარიყო და მდინარეს გაჰყურებდა.

– ლილე წამოდექი წავიდეთ! – ხელი მომაშველა ლიკამ, მეც წამოვდექი და მას გავყევი. ლუკას მანქანაში ჩავჯექით მე, ლაშა, ლიკა, ნინო და ლუკა საჭესთან. ნიკამ კი ლიზა, ბაჩო და ნატა წაიყვანა სახლში.
სახლში შევედით, ლაშა წინ მიდიდოდა და რომ დაინახა ბაჩო და ნატა ჩემოდნებით ხელში ბრაზი ისევ თავიდან მოერია და გაბრაზებული ავარდა ოთახში.
* * *
ბაჩო და ნატა თბილისისკენ გაუდგნენ გზას. ჩვენ კი მისაღებ ოთახში ვზივართ და უაზროდ ვუყურებთ მოლაპარაკე ტელევიზორს, სინამდვილეში კი არცერთი ვუსმენდით მას. ლაშა თავის ოთახში ჩაკეტილიყო. დედას, გვანცა დეიდას და გიოს არაფერს ვეუბნებოდით იმაზე რაც მოხდა. ბაჩოს და ნატას გაგდებაზე კი ვუთხარით მათი ერთად ყოფნაზე.
მოსაღამოვდა. ყველა თავისი ოთახისკენ წავიდა, მე კი არ ვიცოდი როგორ შევსულვიყავი ლაშას ოთახში სადაც ის გამწარებული მეგულებოდა.
ბოლოს როგორღაც მოვახერხე და კარი შიშით შევაღე, ლაშა საწოლზე გაწოლილიყო და ჭერს მიშტერებოდა. მე უხმოდ ავიღე პიჟამა და სააბაზანოში შევედი, დავიბანე და პიჟამა ჩავიცვი. სველი თმა გავიშრე ჩავიწენი, შემდეგ კი ოთახში გავედი, ლაშას ჩასძინებოდა, დივანზე წამოვწექი მაგრამ არც მე მეძინებოდა.
დაახლოებით 2 საათამდე ასე ბუსავით დაჭყეტილი თვვალებით ვიწექი, ბოლოს კი გადავწყვიტე აივანზე გავსულვიყავი. რაც შემეძლო ჩუმად წამოვდექი და აივანზე გავედი.
რა ლამაზი იყო ცა. ღმერთო ასეთი ლამაზი არაფერი მინახავს! ვარსკვლავებს ვერ გამოარჩევდი სიკაშკაშით, ყველა ერთნაირად კაშკაშებდა.
– რატომ არ გძინავს? – ლაშას ხმა მომესმა. მე მისკენ შევბრუნდი
– არ მეძინება... – დაბნეული ვიყავი
ლაშა ჩემს გვერდით დაეყრდნო აივნის მოაჯირს, მეც მოაჯირისკენ შევბრუნდი.
– რა ლამაზია არაა? – დაიწყო საუბარი მან
– ძალიან! – აღტაცება ვერ დავმალე
– დღეს ბაჩოს რაა უთხარიი? – ეშმაკური მზერით გამომხედა
– არაფერი... – ვითომ ვერ მივხვდი რაზე მეკითხებოდა
– როგორ არა რაღაც უთხარი... – ახლა ეშმაკურად გამოღიმა
– არაფერი... რასშვრებით სახლში როგორ ხართ მეთქი.... – ჩემს ნათქვამზე სიცილი ძლივს შევიკავე მაგრამ გამეჩიმა, ლაშასაც ჩაეცინა და ისევ გახედა არემარეს
– შენ რა უნდა გეთქვა იმ წვეულების დღეს? – ახლა მე გავხედე ეშმაკური მზერით
– არაფერი... რასშვრებით სახლში როგორ ხართ მეთქი... – მანაც ჩემი ნათქვამი გაიმეორა, ხუთი წამის ჩემდეგ ორივეს სიცილი აგვიტყდა.
– მე ვეღარ დავიძინებ! – გამომიცხადა ლაშამ
– ვერც მე! – მეც ვუთხარი
– სადმე გავიპაროთ გინდაა? – აღტაცებულმა გამომხედა
– რავი.... – დაფიქრებულმა შევხედე
– კი! კი! წამო გავიპაროთ! – მითხრა, ხელი მომკიდა და ოთახში შემათრია
– კაი მაშინ პირველი მე გამოვიცვლი! – ვუთხარი და ტანსაცმლით დატვირთულმა სააბაზანოში შევირბინე.
ჩავიცვი: ჯინსის მუქი სწორი შარვალი, შავი თეთრი მაისური, ყავისფერი ოდნავ მაღალყელიანი შუზები, ტყავის ქურთუკი მოვიცვი და წელზე კლეჩატი პერანგი შემოვიხვიე. ძალიან შეფუთულობა კი გამომივიდა მაგრამ ძალიან ციოდა ზაფხულის მიუხედავად, ეს ხომ სვანეთია...

სააბაზანოდან გამოვედი თუარა ლაშა შევარდა და ზუსტან 15 წუთში გამოვარდა.
– წავიდეთ! – თქვა და კარებისკენ წავიდა
– და სად მივდივართ არ მეტყვიიი? – უკნიდან მივაძახე
– ტყეში შე სულელო! – სიცილით გამომხედა თითქოს ძაან სულელური შეკითხვა დავუსვი
– სულელი თავად ხარ! – ჩავიბუზღუნე ჩემთვის
– მესმის! ორი წლის გოგო! – გადმომძახა
– მერე რაა! შენზე ვამბობ ჩემზე კიარა! – ისევ ვიბუზღუნე
* * *
ცოტახანში ჩემ საყვარელ ადგილას, მიწაზე ვიწექით და ცას ვუყურებდით.
– რა ფერი გიყვაარს? – მკითხა ლაშამ
– ლურჯი, შენ? – შევხედე
– შენ წარმოიდგინე და მეც ლურჯი მიყვარს! – ღიმილით გამომხედა
– ვაა! – ვთქვი და ცას ავხედე.
* * *
– წასვლის დროა მგონი! – გავხედე
– კაი წავიდეთ! – მითხრა და ფეხზე წამოდგა. მეც მაშინვე წამოვდექი ფექზე
გზას გავუდექით.
– აქ ბევრჯერ მოდიხარ ხოლმეე? – მკითხა სიარულისგან დაღლლმა ლაშამ
– კი სულ! – ვუთხარი და იქვე ხეს მივეყუდე
– დავიღალე! – ხელებით მუხლებს დაეყრდნო
– ვაიმეე! – წავიკივლე როდესავ ჩემს ხელზე სისიხლი შევნიშნე
– რა შარიანი ხარ! – მითხრა ლაშამ და ჩემთან ახლოს მოვიდა
– მაჩვენე! – მითხრა და ხელი მაშინვე თვალწინ შეათვალიერა
– როგორ მოახერხე? – ახლა მე შემომხედა
– ამ ხის ბრალია! – ტირილით ვაჩვენე ხეზე
– რა მართლა ორი წლის გოგო ხარ! – ჩაეღიმა და ხელსახოცით სისხლი მომწმინდა თითიდან. ცოტახანში ამომხედა და მითხრა:
– ლილე მიყვარხარ! – და თვალებში დამაშტერდა
ვაიმე! ლაშამ მითხრა ეგ! პირველად მეუბნება ბიჭი მიყვარხარო და მე დებილივით ვუყურებ და თვალებიდან ცრემლები მომდის.
მაშინვე წინ გავიჭერი ტირილით. ლაშაც უკან მომყვებოდა.
– ლილე! – მეძახდა მაგრამ არ მიმიხედავს
– ლაშა! ვაიმე! – ტირილით შევბრუნდი
– ნუ ტირიხარ ყოველთვის! – დაბღვერილმა შემომხედა
– წეღან მართლა მითხარი თუ მომეჩვენა? კიდე მადებილებ ხოო? – ტირილით ვკითხე
– მართლა მიყვარხარ ლილე! ჩემთვისაც არაა ადვილი პირველად ვეუბნები ამას გოგოს! – მითხრა და დამნაშავესავით
– არა მადებილებ! მადებილებ! – ცრემლები მუშტით მოვიშორე სახიდან
– რას გადებილებ გოგო სიმართლეს გეუბნები და რაღა ვქნა! – გაწამებული სახით მიყურებდა.
არვიცი რა ვქენი მაგრამ ლაშასთან მივედი და მაგრად ჩავეხუტე. თავიდან ისიც გაკვირვებული იყო მაგრამ მერე ისიც ჩამეხუტა.
– ვაიმე დედა! – დენდარტყმულივით მოვშორდი – ხომ ვთქვი მადებილებ და მეც ვდებილდები! – განმაცხადე და ისევ სახლისკენ დავადექი გზას
– ლილე გაჩერდებიი? – წამომეწია ლაშა და მისკენ მიმაბრუნა
– არ გიყვარვარ ლაშა არ გიყვარვარ! – ვუთხარი ტირილით და ძირს წამოვჯექი


– – – – – – – – – –
ესეც მეშვიდე ტავი! იმედია მოგეწონებათ! <3 ძალიან პატარაა ვიცი მაგრამ ვერ ვასწრებ ბევრ წერას და რაც მოვარწარი ეგრევე დავდე! <3 აი ძალიან ზალიან ძალიან ძალიან დიდი მადლობა ასეთი კომენტარებისთვის1 აღარ ვიცი როგორი მადლობა გითხრათ! უღრმელი, უზომო მადლობა თქვენ! <3 ძალიან მახარებს თქვენი კომენტარები, რომ ვკითხულობ ხოლმე თავი მსოფლიოში ყველაზე ბედნიერი მგონია! ,3 ამისთვის დიდი მადლობა თქვენ ლილუსგან! : ყველანი ძალიან მიყვარხართ!!!!! და კიდე ბევრი რამ გელით წინ... ამათი მაიმუნობები და რატომ ჰქვია ლილეს "სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი"