ერთი ჩვეულებრიივი ოჯახის შვილი ვარ როგორც იტყვიან,არავისგან არაფრით გამორჩეული ჩემეული ხასიათით,მიუხედავად იმისა რომ მშობლები მეც და ჩემს დასაც მკაცრად გვზრდიდნენ მაინც გვქონდა ჩვენეული გაფრენები რაც ყოველთვის ჩვენი დასჯით სრულდებოდა და ამით მშობლები ჩვენს დამორჩილებას ცდილობდნენ მაგრამ ეს რამდენად გამოდიოდათ ცალკე საკითხია.ჩემი ცხოვრების აღწერა ისე დავიწყე სულ არ გითხარით ვინ ვარ მე ნინა არაბული ვარ,22 წლის,თაფლისფერი თვალებითა და შავი საშუალო სიგრძის თმით.ჩემი ერთადერთი სიცოცხლე კი 16 წლისაა ჯერ კიდევ ბავშვია ჩემი მია თუმცა მას რომ კითხოთ უკვე დიდი ქალია და შეყვარებულიც ყავს.ამ საკითხში კი ნამდვილად მაჯობა რადგან შეყვარეული ჩემი ხასიათისგან საკმაოდ შორსაა და არც მყოლია,ერთხელ მამაჩემს ვუთხარი ვერ გავთხოვდები სულ შენთან უნდა ვიყოთქო და მაშინ ვნახე მამაჩემის გულიანი სიცილი პირველად,არადა მეგნა მეჩხუბებიდა არაფერი ყთქვამს ცხოვრებაშ პირველად შემომხედა რაღაც სხვა მზერით რომელიც ძალიან მომეწონა,რადგან თბილად მიმზერდა ჩემი მსგავსი თვალები და მაშინ ვინატრე რომ ჩემი თავისთვის გადამებიჯებია და მრავალი წლის შემდეგ გულიანად მეტირა იმისთვის რომ მამის თბილი მზერა მაკლდა.დედა მამიმსგან განსხვავებით იმ ცივ მზერასაც არ იმეტებდა რადგან თვლიდა რომ მე და ჩემმა დამ თავისდროზე მოდელოის კარიერა დავუნგრიეთ და ახლა მთელს ჯავრს ჩვენზე ანთხევდა თუმცა უფრო მე მერჩოდა ,მაგრა ამ ყველაფერზე ფიქრი უკვე დიდიხანია შევწყვიტე და იმასაც მივხვდი რომ ჩვენზე მხოლოდ იმიტომ ზრუნავდნენ რომ მათ სახელი არ შელახოდათ სანათესაოში და მათი დასჯებიც და დისციპლინაც მხოლოდ ამ ფარსისი ნაწილი იყო.
-ნინა ლექციებზე აგვინებ და მამა მოგკლავს ხომ იცი?
-ვიცი მიაკო მაცა ორი წამი და ავდგები რა-ამოვიზმუვლე და თავი ისევ ბალიშში ჩავრგე უმცა მამის სიტყვები გამახსენდა რომელიც გუშინ მითხრა როცა ვაგვიანებდი 'მე შენს სწავლაშ ფულს ვიხდი კეთილი ინებე და ნუ აგვიანებდა ფულს ტყუილად ნუ მაყრევინებ,ისედაც არ გვაქვსო' -არადა სულ გდამკვდარი ვიყავი წიგნებე გუშინაც იმიტო ვაგვიანებდი რომ მთელი ღამე კითხვას გავატარე
-ხო კაი ავდგები შენ ყავა გამიკეთე მე მანამდე მოვწესრიგდები-ვთქვი და ბაზანას მივაშურე
-ისევ ისეთი მქარე ხო?
-მთელი 22წელია მასე ვსვავ მემგონი და ახლა რა შეცვლიდა ჩემ გემოვნებას?
-არც არაფერი
-ხო გახსოვს დღეს შენი სატრფო უნდა გამაცნო
-მახსოვს,და დროზე გამოდი ვერ მოასწრებ ჩაცმას
-ხო კაი გამოვდივარ უკვე,უჯრაში ჩემი ნივთებია და მომაწოდე და
-ხო ვიცი მომაქ უკვე-მალევე გავემზადე ჩემი და სკოლაშ წავიდა მე კიდე ლექციაზე 10 მეწტებოდა მაგრამ იქამდე დიდი გზა იყო ამიტომ ერთი საათით ადრე მაინც უნდა გასულიყავი რომ დროულა მიგესწრო მისვლა.მგვზავრობისას მაშნ როცა ხალხს ვაკვირდებოდი ბავშვობაშ მიკვირდა მათი სახე რატომ იყო ასეთი სევდიანი თუმცა ახლა როცა მეც მათ რიგებში ვარ ვხვდებები მიზეზებსაც და დღეს ასე საძულველი ბავშვობა მენატრება
უნივერსიტეტში მალევე მივედი წესით ახლა დამთავრებული უნდა მქონდეს თუმცა სკოლაშ გვიან შევედი,თუმცა ასე მირჩევნოდა ჩემი და კიდე სკოლას რომ დაამთავრებს მაშინ ხდება ჩვიდმეტის დამცინის დედამ და მამა იცოდნენ ჭკვიანი რომ ვიყავი და ასე ადრე იმიტომ სემიყვანესო არად მიზეზი სხვა იყო ჩემ გარეშე სახლშ ძლივს აჩერებდნენ და ადგანაც შესაძლებლობა იყო ადრე შეყვანის სკოლაშ შემოიყვანეს და მთელს დასვენებას ჩემთან ატარებდა.გამახსენა ის შუა გაკვეთილზე ტირილი რომ დაიწყო და მე მომითხოვა და სიცილი მომგვარა ძველმა მოგონებებმა.ლექციებმა ისე გაირბინეს ვერაფერი გავიგე და გეზი იმ კაფისკენ ავიღე სადაც ჩეემმა დამ მითხა ჩემ ბიჭს გაგაცნობო,მალევე მივედი კარებიი შევაღე და პირველად ისეთი ბიჭი დავინახე იმხელა ნერწყვი გადავყლაპე კინაღამ დავიხრჩი,მის გვერდით მაგიდაზე დავჯექი როცა თვითონ ადგა ჩემი მაგიდის სკამზე თამამად დაჯდ ა ვაკვირდებოდი და ასეთი სითავხედე როგორ ამეხსნა არ ვიცოდი
-რა გნებავთ-ვუთხარი აშკარა აგრესია გამვხატე ამ სიტყვებით
-არაფერი ისეთი ლამაზთვალება უბრალობ მე ბექას ძმაკაცი დამიანე ვარ მითხრა რომ აქ მიას და მოვიდოდა მიამ კიდე ფოტო მანახა და გიცანი ,ერთი და იგივე ადამინებს ვუცდით და ერთად დავუცადოთ დროსაც გავიყვანთ
-კარგი-მესიმოვნა მისი ეს სიტყვები მაგრამ რატომ არ ვიცი ან ვიცი და ამის აღიარება არ მინდა,კრგით ხომ მიხარია მისი ნახვა შეიძლება კიდევ მომიწიოს.დიდხანს ვსაუბრობდითქო ვერ გეტყვით მალე მოვიდა ბექა და ცემი და ისეთი ბედნიერი სახე და სითბო ჩამდგარი თვალები ქონდათ რომ მათი შემხედვარე პირველად ცხოვრებაში მომინდა სიყვარული გამოცდა,თუმცა მალევე იღვიძა ჩემში ძველმა ნინამ და ძველებური ჩვეულებრივი სახე მივიღე
-გამარჯობა ნინა
-გამარჯობა ბექა მიხარია რომ როგორც იქნა გამაცნო ჩემმა დამ შენი თავი
-ხო აქამდეც გვინდოდა მაგრამ საქმეები გამომიჩნდა ჩემს დას ქონდა რაღაც პრობლემეი და იმიტომ გადაიდო
--კარგი არაუშავს ახლა კარგადაა იმედია
-კი კარგადაა მადლობა-საკმაოდ კარგი ბიჭი აღმოჩნდა მალევე დავახლოვდით ერთმანეთთან და საკმაოდ გავუგეთ ერთმანეთს დახშირადაც ვხვდებოდით ერთმანეთშ,არ ვიცი როგორ მაგრამ დამიანე შემიყვარდა ამას ვგრძნობდი თუმა ყველანაირად ვცდილობდი მისგან ეს დამემალა მაგრამ ეს ნამდილად არ გამომდია ,ამიტომ მასთან ურთირთობას გავურბოდი.
ერთ დღეს როცა უნივერსიტეტიდან გამოვდიოდი კიბეებთან დამხვდა ჩემი საყვარელი თეთრი ვარდებით,რატომღაც არასდროს მიყვარდა არც წითეი და არც შავი,თეთრი ჩემთვის სისპეტაკესთან ასოცირდებოდა და ამიტომ მიყვარდა.ლურჯი მოყოლებული ჯინსები და ნაცრისფერი ჯემპრი ეცვა სპორტულ ფეხსაცმელთან ერთად,ძაან სიმპათიური იყო ეს ბიჭი და ნამდვილად შემიწირავდა.
-გამარჯობა ნინა
-გამარჯობა დამინე
-ესენი შენ
-მადლობა ძნ ლამაზებია
-შენ უფრო
-მადლობა-ლოყები შემეფარკლა ვიგრძენი
წამო კაფეში შევიდეთ-იქვე ახლოს კაფეში დავიკავეთ ადგილები და დაძბული ვუცდიდი როდისს დაიწყებდა ლაპარაკს
-ნინა იცი რომ ლაპარაკი მაინცდამაინც არ მიყვარს არ ვიცი როგორ აგიხსნა........ ....... თან არ მინდა....... რომ გოიმუად გამომივიდეს.................. მოკლედ ნინა................უკვე სამითვეა ვიცნობთ ერთმანეთშ და მივხვდი რომ....................მიყვარხარ
''რაიოოო? მიყვარხარო??? დამიანეს ვუყვარვარ მე?????"ამ ფიქტებში ვიყავი როცა დამიანეს შეხება გამომაფხიზლა
-იცი მე არ ვიცი რა გითხრა შენ ცი რომ მე შენ არ შეგეფერები არც ოჯახით არც .......-გაგრძელება აღარ მაცადა
-კარგი რა ნინა შენ იცი ჩემი დამოკიდებულობა საზოგადოების ფენნებს შორის და ისიც იცი რომ ჩემთვის ეს ფენები არ არსებობს,იმას კი რის თქმასაც აპირებდი აღარ თქვა არ გიმეორო შენ ძალიან ლამაზი გოგო ხარ ძალიან ლამაზი თვალბით და თმებით,და ლამაზი მომრგვალებული მადის აღმძვრელი ფორმებით
-დამიანე ამას მხოლოდ იმიტომ ამბობ რომ მანუგეშო
-არა მე შნთვის ტყუილი არასდროს მიითვამს ეს იცი მე შენ ასეთი ჯიუტი,საყვარელი და ბავშვური შემიყვარდი რომელსაც იშვიათად ავლენ თუმცა ორივემ ვიცით რომ სინამდვილეში შენი ნამ დვილი სახეა.
-დამიანე ხომ იცი რომ მეც
-ვიცი მაგრამ ნუგარ აჭიანურებ და მითხარი მოვვდი კაცი ნერვიულობით-ცადა სიტუაციის განმუხტვა და თემის შეცვლა და მისთვის საჭირო კითხვაც ჩააკვეხა
-მეც მიყვარხარ-ვუთხარი ლუღლიღით
-ჩემი გოგო ხარ შენ-ამ დღის შემდეგ საკმაო დრო გავიდა ჩემი და ერთ კვირაში 17ის ხდება და ჭკუაზე არაა თუმცა იცის რომ მშობლები ახლაც არ გადაუხდიან ამიტომ ამის მოლოდინი არ აქ თუმცა საჩუქრებს საყვარელი ადამიანებისგან მაინც ელოდა,ორთვეში სკოლასაც დაამთავრებდა.

წელიწადში ერთხელ ვიღვიძებდ მემგონი შვიდ საათზე,მაშინ როცა მიას დაბადებისდღე იყო პირველს რომ მიმელოოცა
-რა ლამაზია დღეა
რა ნათელი მზეა
იმიტომ რომ დღეს მიაკოს
დაბადებისდღეეაააააა-ვჩხაობი და მიას ულოცავდი,მიამაც მალევე წამოყო თავი და გამიცინა და მომეხვია თუმცა ცუდ ხასიათზე რომ იყო შევამჩნიე რაც ძალიან გამიკვირდა რადგან დაბადებისდღე ძალიან უყვარდა მ რეს სულ ღიმილ აკრული დადიოდა
-მიი რა დაგემართ?
-არაფერია ნინა არაფერი
-როგორ არა ხომ იცი რომ მე ვერაფერს გამომაპარებ
-მალე გაიგებ ნინა ახლა არა
-კაი ჩ ემო გოგო-მალე მია სკოლაში წავიდა მე ლექცია დღეს 12 სათზე მექყებოდა ამიტომ ცოტა გვიან წავიდოდი,სამზარეულოში გავედი და დედაჩემის გამზადებული საჭმელი გადმოვიღე,რადგან თვითონ სახში არ იყო დრო ვიხელთე და კვერცხი შევიწვი ვერ გავაგებიე ამ ქალს რომ ეს საზიზღრობა არ მიყვარს მაგრა არ ესმის.უნივერსიტეტში ფიქრებ გაფანტული ვიჯექი და მიაზე ფიქრობდი ბოლო ერთი კვირაა ძან საეჭოდ იქცევა მაგრა რა სჭირს ვერ გავიგე,დღესაც რომცუდ ხასიათზეა კარგს არაფრს ნიშნავს.სახლში მისულს საშინელება დამხვდა მია ტიროდა დედა კი ბოლო ხმაზე გაკიოდა,მალევე მივედი მიასთან
-მია რა ხდება აქ
-რა ხდება გაბოზდა შენი და აი რა მოხდა
-რააა?
-ხო გაბოზდა წეხან აქ ვიღაც ლილი იყო მოსული ეს ქალბატონი მოათრია მის ნნაბიჭვარს ჩემს შვილს ტენისო
-ვისო?
-მაპატიე რა ნინა-აოისლუკუნა მიამ და ოთახისკებ წავიდა-მამა სახში არ იყო როგორც ჩნდა და დედა იმიტომ ყვიროდა და მარტო თორემ წარმოდგენაც არ მინდა მამა რას გააკეთებდა.ეს ყველაფერი უკვე ზედმეტი იყო,ჯერ დამიანეს და მე ურთიერთბა დაგვეძაბა და ვიჩხუბეთ ახლა ეს სახლისან გამოიქეცი და ქუჩაში ბოდიალი დავიწყე,ორი საათი მაინც ვიბოდიალე ქუჩაში,როცა დამიანეს ნომრიდან მესიჯი მომივიდა სურათი გავხსენი სადაც დამიანე და ლიზა(ბქას და)იყვნენ ვიცოდი ადრე რომ ახლო ურთიერთობა ქონდათ შემდეგ კი დაშორდნენ,ლიზას ფსიქოლოგთან სიარულიც კი დაჭირდა ისეთ ისტერიკებს აწყობდ ბოლოს კი დამიანე დაშორდა ვეღარ გაუძლო ალბათ სწორედ ამიტომ იყო რომ ბექა არაფერს ამბობდა ან სათქმელლი რა ქონდა მეც თავისუფალი ვიყავი და დამიანეც,ვიფიქრე ძველი სურათია და ლიზა რაღაცას ჩალჩობსთქო ამიტომ ყურედღება არ მივაქციე თუმცა ეჭვმა მაინც მომიღონა გული და დამიანეს ბინისკენ ავიღე გეზი,თან ბექაც უნდა მომეძებნა და პასუხი მომეთხოვამალევე მივედი დამიანეს სახლთან და ბინის კარებზ დვაკაკუნე,მერე გამახსენდა გასაღები რომ მომცა დამიანემ მე რომ არ ვიყო ან მეძინოს და ვერ გავიგო გამგადგებაო,გასაღები კარებს მოვარგე და სახში შევედი მისაღებშ არავი იყო არც სამზარეულოში არადა ქურთუკი საკიზე იყო და აი მაშინ გულმა რეჩხი მიყო,ოთახში შევედი და მაშინვე ვინატრე მიწის გასკდომა და შიგ ღრმად ჩატნევა და დამარხვა,ბინიდან იმ წამსვე გამოვიქეცი,თვალებიდა და გონებიდან არ ამომდიოდა ის სცენა როგორ ეძინათ ლიზას და დამიანეს ერთმანეთში ახლართულებს სრულიად შიშვლებს.სახლში მისულს მიაც და დედაც არ დამხვდნენ და ჩემი გულისტკივილი მაშინვე დამავიყდ აროცა მაგიდაზე საავადმყოფოს მისამართი ვნახე ამოწერილი დედის ალიგრაფია ვიცანი და მაშინვე მივხვდი რასაც ააპირებდა და იმ მისამართზე რაც შემეძლო მალე მივედი და მოსაცდელშ დედას და მტირალ მმიას გადავაწყდი მზერით რომელიც კაბინეტში შესასვლელად მიყავდა,მიამ რომ დამინახ თავი ჩახარა და დედაზე გაყოლას აპირებდა მათკენ აჩქარებული ნაბიჯით წავედი და დედას მიას ხელი წვართვი
-დედა კი მაგრამ რას აპირებ?
-რას და ამის შეცდომის ამოსწორებას
-რომელი შეცდომის
-იმის მუცელში რომ ყავს
-ის შეცდომა კიარა ჩემი დის შვილია და მს ხელს ვერ ახლებ,მითხარი რა დედა ხარ შვილს ასე რომ იმეტებ?
-ზუსტად იმიტომ რომ ჩემი შვილია ამიტომ ვაკეთებ ამას
-არა ამას ვერ გააკეთებ
-მამაშენი რომ მოვა სახლში რა პასუხს გაცემ?
-მაგ მე ვვიცი დედა და მიას ხელინ არ ახლო მეორედ თორემ ორივე შვილზე უარის თქმა მოგიწევს
-ხოდა ამ წამიდან დედა არ გყავთ მალე მამაც არ გეყოლებათ-საავადმყოფოდან რომ გამოვედი ტაქსი გავაჩერე მთელი გზა ვეფერებოდი მიას თმაზე და იმ ყველა ფერზე ვფიქრობდი თუ რამდენი რამ მოხდა დღეეს და რამდენი რამ გადავიტანეთ ჩვენ ორივემ.

---------
ესეც შეპირებული უფრო გავრცობა ამ ისტორიის ორი ნაწილი ექნება ამ ისტორიას მასაც მალე დავდებ პირველივე შემთხვევაზე რომ მეცლება,ვინაიდან ჯერ დამწყები ვიცი ბევრი გრამატიკული შეცდომა მაქვს,მადლობთ რომ კითხულობთ და მიფასებს.შემიფასეთ ეს თავიც
არ შემიძლია არ ვთქვ როგორ გამიხარდა რომ ჩემს ამ ნაჯღაბნს გამოხმაურება მოყვა,ძაალიან ძალიან კიდევ მადლობა :*