აი დადგა ჩემთვის ყველაზე რთული დღე. ზოზინით წამოვდექი და აბაზანაში შევედი ნახევარ სათში გამოვედი და კარაგას მივადექი. შავი კაბა გამოვიღე სულ მოტკეცილი ტყავის კედები ამოვიცვი მაკიაჟი არ გამიკეთებია, ქერა თმები ზურგზე გადავიყავე შანელის სუნამო შევიპკურე და ოთახი დავტოვე.
-ნიაც ამდგარა-სამზარეულოში შევედი.
-დილამშვიდობისა-მივესალმე ნენეს.
-დილამშვიდობისა ჩემო ლამაზო-მისი წკრიალა ხმით მითხრა.
-სად არიან დანარჩენები?
-ეზოში ზიან..-მე გარეთ გავედი აუზთან ისხდნენ.
-დილამშვიდობის როდის მივდივართ?-მივესალმე და ეგრევე საქმეზე გადავედი.
-დილამშვიდობის სოფელსი გადაიყვანეს და იქ უნდა წავიდეთ ჩანთა ჩაალაგე ბებიას სახლში დავრჩებით რამდენიმე დღე-მითხრა მამამ.
-კი მაგრამ იქ რატომწაიყვანეს-მაკოს შევხედე.
-ასე იყო საჭიროო ეკამ ახლა ვისაუზმოთ მერე ცაალაგე და წავიდეთ.-სახლში შევდიოდი როცა ვაკოს ხმა მომწვდა.
-ნია ეგ კაბა ძაან მოკლე ხომ არაა?!
-არა!-მკაცრად ვუთხარი და სწერაფად გამოვცალე. ოთახში ავედი და რაც მჭირდებოდა ჩემს პატარა რუგზაკში მოვათავსე თმები შევისწორე და მისაღებში ჩავედი.
-ნენე საგზალი ხომ გაგვიმზადე?-კითხა მაკომ ნენეს.
-კი გავამზადე მძღოლმა მანქანაში ჩადო.
-კარგი შენც შეგიძლია დაისვენო სანამ წასულები ვიქნებით ელენე შენც-ბრძანება გასცა მაკომ.
-ელენე ჩვენთან ერთად რომ წამოვიდეს?-ვთქვი მე- იქ სახლსაც მიხედავს მეც მარტო არ ვიქნები.
-რავიცი ელენე დედა ხომ არ გაგვიბრაზდება რომ წამოხვიდე?-დედაჩემა ელეს გახედა და თბილად გაუღიმა.
-არ ვიცი ვკითხავ-თქვა ელენემ და ოთახიდან გავიდა. საუზმობას მოვრჩით ჩანთას ხელი დავავლე და დაბლა ჩავედი.
-მე მზად ვარ-ვთქვი და ნაუშნიკების გასწორება ვცადე.
-კარგით ელენეს ველოდებით და გავედით-თქვა ვაკომ. ელენეც მოვიდა და წავედით. რაჭის გზას. საჭესთან მამა იჯდა გვერდით დედა. მე ელო ვაკო და მძღოლი ცალკე ვიჯექით. გზაში ნაუშნიკები მეკეთა არაფერი მესმოდა..ჩამძინებია.
-მალე მივალთ?-ვიკითხე და დავანთქნარე.
-ცოტახანში-ღიმილით გამომხედა ვაკომ. ელენესაც ჩასძინებია. ვერარ დავიძინე ვაკოს კი ეგონა რომ მეძინა თავისთვის ბუტბუტებდა ვერც გავარჩიე.ჩემი ტელეფონის ხმა მოწვდა სმენას დავხედე და შანელია მირეკავდა. გმერთო ახლა რა მექნა? როგრ მეპასუხა. ზარი გამოვრთე რაც ვაკოს ინტერესი მოყვა.
-ვინ იყო?-მკაცრად გამომხედა სარკეში.
-არ ვიცი უცხო ნომერია..მე კიდე უცხო ნომრებს არ ვპასუხობ-ვავუღიმე-კარგია ჰო ელე რო წამოვიყვანეთ?-უცებ შევცვალე თემა.
-კი კარგია-ჩაძინებულ ელენეს გახედა და უხერხულად შეიშმუშნა.
-აუ დავიღალე ასე ჯდომით-ამოვიწუწუნე.
-ბოდიში რა ვერ გიცეკვებ ახლა-უკმაყოფილად გაატრიალა თავი.
-რა იყო შენ რა დილიდან იღრინები-არც მე დავაკელი.
-კაი არაფერი მივალთ მალე და წესიერად-ირონიულად ჩაიღიმა.
-ბოდიში რო ვსუნთქავ რა-მეც უკმაყოფილოდ ვუთხარი და საზურგეს მივეყრდენი.
-გაპატიებ-გამიცინა.
-აუ მიდი რა-მეც გავიცინე.
-მოვედით-მძღოლმა თქვა. კიდევ საბას ზაი იყო ჩემს ტელეფონზე ისევ გავთიშე და მესიჯი მივწერე "მერე დაგირეკავ თქო" არაფერი მოუწერია. ელო გავაღვიძე და მანქანიდან გადავედით.

სოფლის უბანში თურმე ხმა დარხეულა ბალიანები ჩამოსულან პანაშვიდზეო. რათქმაუნდა ყველა გველოდა. საკმაოდ დიდი ხანია რაც აქ არ ვყოფილვართ. როგრცი მანქანიდან გადმოვედი ჩემი თვალიერება დაწყეს უბნის ბიჭებმა. თმები შევისწორე წელში გავსწორდი და ჩვენების მანქანის მოსვლას დაველოდე. ჯანდაბა ამდენი ხანი სად ჯანდაბაში არიან....ჰოიზონტზე გაბოს ძმაკაცი დათო გამოჩნდა ცრემლიანი თვალებით მომიახლოვდა და ჩამეხუტა.
-ნია!! როგრ გამიხარდა შენი დანახვა.
-მეც დათო როგრ ხარ-ისევ ისე მაგრად მეხუტებოდა ცოტა არ იყოს შემრცხვა.
-როგრ უნდა ვიყო ნიი გაბო აღარაა ჩვენთან ნი გესმის ის წავიდა დაგვტოვა რატომ ნია რატომ-ძალიან მაგრად ატირდა და მეც ამეტირა სხეულში რარაც სიცივემ დამიარა.
-გთხოვ დაწყნარდი დათო-დავამშვიდე და ნელა მომშორდა.
-ბოდიშიი როდის ჩამოხვედით?
-ამ წუთას ბევრი ხალხია?-ვკითხე და სახე მოვმანჭე.
-კიი საკმაოდ ბევრი კარგი მე შევედი და გნახავ კარგი მერე-დათო წავიდა როგორც იქნა საშველი დაადგა და ჩვენების მანაქანა გამოჩნდა. სოფლის ქალებმა და ბიჭებმა კარგად ამათვალიერეს რარაც გადაუჩურჩულეს ერთმანეთს მაკო გულამოვარდნილი მოვარდა რახდებაო.
-კარგი დათო შევიდეთ ხო?-მაკომ დათოს გახედა.
-კი შევიდეთ-ღრმად ჩავისუნთქე და ნელი ნაბიჯებით მივტევი დედას. ის მისვლას ყველაფერი მერჩივნა,ალბათ იქვე გულიწამივიდოდა გაბო რომ იქ მენახა,ვკანკალებდი ცოტაც და გული გამისკდებოდა ! სახლში ფეხი შევაბიჯე თუ არა ეგრევე სხეული გამეყინა. მისაღებში ესვენა გაბრიელი. ჩვენმა დაცვამ დიდი თაიგული იქვე დადო. სკამზე ჩამოჯდა დედა და მწარედ ატირდა მეც იქვე დავჯექი. სულ ცოტაც და გული გამიჩერდებოდა..შავებში შემოსილი ხალხი მიდი-მოდიოდა ჩემი გული კი ამდენს ვერ გაუძლებდა! როგრ შეიძლებოდა გაბრიელი ასეთ დღეში ყოფილიყო. ატირებული მივედი სასახლესთან და გაბოს დავხედე ისევ ისეთი იყო როგორიც მახსოვდა. ვერა ვერ წარმოვიდგენდი რომ ამას ვნახავდი!! სასახლის მინას ხელი დავადე და ისეც ცრემლებმა გზა იპოვეს! ეს ჩემთვის იგივე იყო რომ ძმა დამეკარგა! ჩემთვის ყველაფერს ნიშნავდა. მის გარეშე ცხოვრება რაღაც თეთრი ფურცელი მეგონა. არ მახსოვს იქიდან როგრ გამოვედი. ელოზე ხელი მაგრად მეკიდა ეზოში იქვე სკამზე ჩამოვჯექით ქეთიმ (გაბრიელის დამ) წყალი მომიტანა და გვერდით მომიჯდა.
-მესმის ნია შენი-მითხრა და თავი დახარა. მე ვერაფერი ვთქვი. უკნიდან ვიღაც ქალების ლაპარაკი მომესმა.
-ეს ბალიანების გოგოა?-გაიკვირვა რომელიღაცამ და კარგად შემათვალიერა.
-ხო ეგაა ამერიკაში რო წაიყვანეს.
-დედა რამხელა გაზრდილა-შეიფერა ერთ ერთმა..კიდევ შესასვლელში ვიჭაც ბიჭების საუბარს მოვკარი ყური.
-ვაკოს რა და ყოლია ბიჭოო
-ჩუმად -მხარი გაკრა რომელიღაცამ. მეკი ქეთის ვუსმენდი.
-არ გირჩევნიათ სახლში შევიდეთ? აივანზე ვიყოთ-სახლში შევედით იქაც ამათვალიერა 3000 თვალმა რაც უკვე ძალიან მოსაბეზრებელია!
-დასხედით-იქვე მდგარ სკამზე მიგვითითა ქეთიმ. გარემოს თვალი მოვავლე.
-როგრ მოხდა ქეთ?
-რაღაც საქმეზე იყო წასული ოთახიდან მაგის ყვირილის ხმა ისმოდა მწარედ ყვიროდა მოვალ და ნახავთ რაც მოგივათო. კარი ოდნავ ღია იყო დავინახე იარაღი როგრც აიღო. გასვლის წინ მითხრა არ ინერვიულო მალე დავბრუნდებიო. დღემდე არ ვიცით იქ რა მოხდა მხოლოდ მან და დათომ იციან დათო არ ამბობს გაბოს არ მოეწონებდა ეს რო გცოდნოდათო. პოლიცია საქმის კურსში იყო მეორე დღეს გაგვაგებინეს ეს ამბავი. მხოლოდ ის გვითხრეს რომ იარაღიდან არ იყო გასროლილი ტყვია თანაც გარდაცვლილი მანქანაში იპოვეს-ამოიოხრა და გარემოს მოავლო თვალი.
-კარგი დაწყნარდი-ხელი მოვუსვი მხარზე-უი სულ დამავიწყდა ეს ელენეა ჩემი მეგობარი.-ნაზად გაიღიმა.
-უი ეს ვისი მანქანა?-გარეთ მდგარ ბეენვეს შეხედა.
-არ ვიცი- მეც გავხედე.
-ახლავე დავბრუნდები.
-დაიცა მეც წამოვალ-ჩვენც წავედით.....

ჰეიიიი ძალიან ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის აქამდე არ მეცალა ძალიან გადატვირთული ვიყავი... შემიფასეთ მოგწონთ??? თუ რამე ისეა მითხარით რომ გამოვასწორო....ველოდები თქვენს შეფასებას!
ჩვეულებრივ ვაგრძელებ წერას <33333