ბოლოს როგორც იქნა მოვაშორე ჩემი ბაგეები მისას და სიცილით ვუთხარი
-ახლა მამაჩემი მოვა და სირცხვილია ასე რომ დაგვინახოს, ოთახში ავიდეთ
-აუ კარგი რა.- უკმაყოფილო მზერა მომაპყრო და თან გამიღიმა
-წამო წამო ნუ წუწუნებ.- ფეხზე წამოვდექი და ისიც წამოვაყენე, აი ისე პატარაობაში ერთი რო წაიქცეოდა და მეორე ხელს გაუწოდებდა
-მობერებულხარ უკვე, თორნიკე!.- დაცინვით ვუთხარი და წინ წავედი
-ჰო შენც, ხოლცები დაგეწია დაბლა
-არამცდაარამც!- შემოვბრუნდი თვალი ჩაუკარი და ისევ ზურგი ვაქციე
-ხო არ აგცდება.- მანაც ბოროტულად ჩილაპარაკა და ფეხებში მტაცა ხელი და ზედ გადამიკიდა
-გამასწორე თორე შენ ზარას შარვალს პიცის ნაჭრებით გაგილამაზებ
-არ გეჭამა ბევრი და არ გაალამაზებდი.- ჩემს ოთახში შემიყვანა და ლოგინზე დამდო რასაც ქვია, მერე თვითონაც ზემოდან მომექცა და კოცნა დამიწყო, ტუჩებიდან ყელზე ჩაჩოჩდა, მაიკა ერთი ხელის მოსმით მომაშორა და მის წინ მკერდ მოღეღილი დავრჩი, ყელიდან ახლა მკერდს ჩუყვა, თან მკბენდა და ნაკბენს ისევე თავისი კოცნით "მიამებდა" მე პარალილებული ვიწექი, ვნებათა ბურანში გახვეული.
***

დილით ჩემზე ადრე გაუღვიძია და ჩემი თმით თამაშობდა, არასდროს მიყვარდა თმებზე რო მეხებოდნენ ახლა კი ნეტარებისგან ვდნებოდი
-დიდი ხანია გაიღვიძ?
-არც ისე.- დილით ისეთი საყვარელია ხოლმე, ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე და ლოგინიდან წამოვხტი
-იცი, იტალიაში რო ვიყავი, ფული მოვაგროვე
-მერე?.- ინტერესით გამომხედა და კომფორტულად მიეყუდა საწოლის თავს
-აქ რო ჩამოვიდოდი, მანქანის ყიდვა მინდოდა, მაგრამ გოგოებს ყოლიათ და ახლა სამივე ნუ უმეტესად მე იმით ვსარგებლობთ, ხოდა იმ ფულით მინდა შენ გიყიდო მანქნა, ოღონდ მე არ ვიცი შენ რა გინდა ამიტომ ერთად წავიდეთ დღეს კაი.- მის პასუხს არც დავლოდებულვარ ისე გადავიცვი მაიკა და სამზარეულოში ჩვედი, ფორთხლის წვენი ავიღე და უკან დავბრუნდი
-მონიკა, ისე გაიქეცი ვერაფერი გითხარი
-არცა საჭირო, ეს გინდა?- წვენზე ვანიშნე და გავუწოდე
-არა, მადლობა. მანქანის ყიდვა მართლა არაა საჭირო, გეხვეწები არ მიყვარს მასეთი რაღაცეები
-მომისმინე, მე შენ არ შეგეკითხე ამიტომ წავალთ და იყიდი, ეს წვენი გამომართვი კიდე და დალიე, ახლა ძლიერ კვებაზეც უნდა გადაგიყვანო, არ დამისუსტდე "მხეცო"- თვალი ჩავუკარი და მის ფეხებთან ჩამოვჯექი
-რამდენი გაკლია.- თავის ქნევით გამომართვა წვენი და ერთიანად გამოცალა
-ჰო, ვიცი მიდი ადექი ახლა და წავიდეთ
-ჯერ მეზარება, 10 საათია. ჯერ შენთან ნებივრობის დროა.

***

12 საათისთვის აუდის ცენტრში ვიყავით, თორნიკე მაშინვე თავის საოცნებო მანქანისკენ წავიდა "აუდი ა7" შვი თვალისმომჭრელად ბრწყინავდა, მეც მომეწონა მაგრამ მანქანების ბევრი არაფერი მესმოდა, მხოლოდ გარეგნულად ვაფასებდი, 40 წუთში ყველანაირი საბუთბი მოვაწესრიგეთ და ახლა უკვე, ჯინოს გზას ვედექით
- არ ვიცი რა გითხრა, დიდი მადლობა
-კაი რა, რა მადლობა მე რომ არ მდომობოდა არ გავაკეთებდი
-ჰო, მაგრამ ყველაზე მაგარი მყავხარ
-შენც, და შენი დამსახურება ესეც.- სიცილით ვუთხარი და ხელით თმაზე გავეთამაშე
-ბიჭები გაგიჟდებიან.- პატარა ბავსვივით აღარ იცოდა რა ეთქვა, მე მარტო მეცინებოდა
-ხოდა გააგიჟე შენც.
***

აუზში ვიყავი ჩსული ის აუზის ზემოთ იყო და დამცქერო, როგორ ვასრულებდი მის დარიგებას, უცბად თვალები გაუფართოვდა და ფეხზე წამოხტა, ვერ მივხვდი რა მოუვიდა და ჩეთან ჩამოვიდა წყალში
-რამე მოხდა?
-ჩყვინთე.- თავზე ხელი დამადო და თვითონაც იგივე გააკეთა, გაოცებული ვიყავი, უკვე ჰაერიც აღარ მყოფნნიდა და უკან ამოვყავი თავი, იქაურობა მოვათვარიელე და ვერაფერი დავინახე გასაოცი, "რა ეტაკა" გავიფიქრე და წყალში ჩავიხედე, თორნიკე იქ აღარ იყო, ახლა მისი მოძებნა დავიწყე წყლიდან ამოვედი და მთელი აუზის გარშემო შემოვიარე, არსად არ იყო ან სად გაძვრა, მონიკა რა ბრმა ხარ შენ ფეხებთან არ იყო ამ წამს. ისევ იმ ადგილას დავბრუნდი სადაც ერთად ვიყავით და , მოშორებით მოვკარი თვალი, ვიღაც ორ გოგოსთან ერთად იდგა და, გულიანად ხარხარებდა, საშინლად მომეშალა ნერვები, იმ წამს ყველაფრის ჩდენა შემეძლო, ჩქარი ნაბიჯით წავედი მისკენ და უკნიდან დაუადე ხელი
-თორნიკე სად გამომექეცი?- თან დოინჯი შემოვირტყი
-აუ ეს ვინაა?- ერთერთმა მათგანმა გაბედა და თქვა
-მე? მე კი არა შენთვითონ ვინ ხარ? თან სენთან სულ არ მაქვს საქმე მეთორნიკეს ველაპარაკები, იმედია თორნიკე შენ არ გქვია თორე ძალიან სემეცოდებოდი
-მონიკა ეგყო.- დაბღვერილმა შემომხედა
-მე მეყო, სად წამოხვედი თქო?
-აქ ვერ ხდეავ
-ვინარიან მერე ესენი, რო დამტოვე და გამოხვედი
-თორნიკეს მეგობრები
-გოგონი, დამიწყნარდი მგონი თორნიკეს ველაპარაკები
-მეგობრები.- მშვიდად მიპასუხა
-მერე არ შეგეძლო გეთქვა, ან რა ჩუმად გამიქეცი ჩემთან ერთად მეგობრების ნახვა გიტყდება?
-არა მონიკა უბრალოდ წამოვედი.
-ჰოდა უბრალოდ იყავი მაშინ, წავედი მე, იმედია ოდესმე უბრალოდ გაგახსენდები მეც და უბრალოდ ამიხსნი იმ სცენას რაც დამიდგი.
-აუ მონიკა, ნუ ბავშვობ
-მოკლედ წავედი რა, ნახვამდის გოგოებო იმედია კარგად გაერთობით.- ზიზღით გადავხედე სამივეს და იქაურობას მთელი სისწრაფით გავშორდი, მაშინვე ნატას დავურეკე
-ნატა სად ხარ?
-სახლში მივდივარ
-გთხოვ, ჯინოსთან გამომიარე რა
-კარგი 10 წუთში მოვალ.- ტელლეფონი გავთიშე და გამოსაცვლელში გავედი, ზუსტად 10 წუთში ნატას თან ვიჯექი და ვდუმდი, გახევებული ვიყავი, ჩემ თავზე მეშლებოდა ნერვები რატო იქვე არ დავალეწე ყველაფერი თავზე, ან რა სცენები იყო, მე მეგონა რამე სერიოზული მოხდა ის კიდე "მეგობრებთან" იდგა.
-იდიოტი!.- ბოოს ყელში მომაწვა და მთელი ხმით ვიკივლე, ნატა ერთ აფგილას სეხტა და კინაღამ რაღაცას შასკდა
-რა გაწივლებს?
-ვერ ვიტან ეგსმის, ვერა, მეზიზღება ასე რო იქცევა
-ვიზე ლაპარაკობ
- მძულს მთელი გულით მინდა ყველა ნეკნი დავულეწო სათითაოდ
-ვიზე ლაპარაკობ?- ისევ გაშტერებული მიყურებდა და ვერ გაერკვია რაზე ვლაპარაკობდი
-გააჩერე მანქანა.- ისევ ვიყვირე და გაუცერებელი მანქანიდან კინაღამ გადმოვხტი, იქვე ბორდიულზე ჩამოვჯექი, ისიც გადმომყვა და გვერდით მომიჯდა
-რამე მოხდა მოკო?
-კი, მოხდა
-მომიყევი.- ყველაფრის მოყოლა დავიწყე იმ დღიდან როცა ვუთხარი რო მიყვარდა, თან ყველაფრის გახსენებან ყველაფერიი ამირია და ტირილი დავიწყე, არ ვიცი რატო ვტიროდი არცერთი კაცისთვის არ მიტირია ასე, ეს ვინ იყო, რატო მექცეოდა ასე? წუხელ სიყვარულს მეფიცებოდა, ახლა კი უკანაც არ გამომყვა. ასე ვიჯექით ბროდიულზე მის კალთაში მედო თავი, უცბად ჩვენს მანქანასთან, მანქანა გაცერდა და მისკენ გავიხედე...


-დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის.
ეს ახალი თავია იმედია მოგეწონებათ...
ველოდები თქვენს კომენტარებს <3
და დიდი მადლობა რომ კითხულობთ <3