ყველაზე რთული წელი აქვთ, პირველკურსელები არიან უცხო ქალაქში მარტონი, ის და მისი დაქალი, ცოტა რთულია მაგრამ პირველები არ არიან და არც ბოლოები ვინც ამ სირთულეს დაძლევს, დაძლიეს კიდეც მეორე სემესტრია უკვე, უბრალო ადგილზე უბრალო სახლში ცხოვრობენ, ისე ბათუმიდანაა უყვარს ბათუმი...
ელენე რურუა მისი დაქალია, საშუალო სიმაღლის ღია თაფლისფერითვალება გოგონა, სულ მხიარული და საყვარელი მანამ სანამ ირაკლი კობახიძეს გაიცნობდა, ირაკლის ცალკე თემაა ყველაზე მეტად ნერვიულობს ელენეზე, სექტემბერში კურსმა აღნიშნა ჩასასტავება და კლუბში წავიდა სადაც კობახიძე სვაბოდაზე გამოსვლას აღნიშნავდა თავის მეგობრებთან ერთად, ურსელი მისი ახლობელი აღმოჩნდა და ერთად გააგრძელეს დროის ტარება, ელენემ უამბო რომ არ მიუქცევია ყურადღება, ერთხელაც კი არ შეუხედავს თანაც მალე წამოვიდა, მეორედ ისევ იმ კურსელთან ნახა დაბადებისდღეზე, არც მაშინ მოუქცევიაო ყრადღებაო მაგრამ გადაეკიდა ირაკლი, ყველგან იყო, ყველა ბიჭი მოაშორა ელენეს გარემოცვას, ყველას იცნობდა ელეს გარშემო და ყველამ იცოდა,არც გაუჭირდებოდა გაჩითული ტიპია თბილილის კაი ტიპებში, ძველებშიც და ყველგან, ოთხი წელი იჯდა ციხეში, ნარკოტიკზე, მერე შეწყალებით გამოუშვეს ოღონდ მხოლოდ ის რაც გაურკვეველია, პარლამენტარია მამამისი რა გასაკვირია, მოკლედ იმდენი ქნა რომ ელეს შეუყვარდა და თან ძალიან, მაგრამ ირაკლის ცხოვრება აუტანელია და ამის გაძლება ელეს უჭირს, დღესაც დილიდან ნერვიულობს რადგან იკა ისევ არ იღებს , ვერც კატო ამშვიდებს რა ქნას ვერ მოატყუებს.
- კაი მიდი და რომ ჩახვალ დამირეკე- კართან ჩადგა კატო და ანერვიულებულ დაქალს ჩანთა მიაწოდა- ნინო დეიდა მომიკითხე.
- თუ რამე გაიგო გამაგებინე- ამოიჩურჩულა ელემ კატოს აკოცა და წავიდა.
ბათუმში გააცილა ელე და სახლში შებრუნდა, ღრმად ამოიოხრა და ისევ დაფიქრდა რატომ შეიძლება უყვარდეს ელეს ირაკლი, დიდიხნის ფიქრის შემდეგ ტრადიციულად დაასკვნა რომ სიყვარული ბრმაა და ოთახში შებრუნდა დასაძნებლად.
შუაღამეს კარზე ატეხილმა ბრახუნმა გააღვიძა შეშინებული წამოდგა რადგან ელენე არაა ირაკლი არ ეგონა რომ მოვიდოდა ამიტომ ..
თუმა ზუსტად ირაკლი აღმოჩნდა ოღონდ ნაცემი.
- რაკლი?- გაოცებულმა აათვალიერა.
- ელე სადაა?- კარს დაეყრდნო ირაკლი.
- ელე სოფელშია დილიდან გირეკადა ..
- ტელეფონი სადრაც დამრჩა..
- კარგად ხარ ?
- ვარ რა- გაუცინა ირაკლიმ.- უნდა დამეხმარო.
- შემოდი ...- კარში გაატარა ირაკლი და კარის ჩაკეტვა დააპირა.
- არ ჩაკეტო, ჩემი ძმაკაცი მოვა - მოაძახა ირაკლიმ და დივანზე დაჯდა- დამიმუსავებ ? - წარბზე ანიშნა და კატო აათვალიერა- ისე რომ ცაიცვა კარგი იქბნება, მე არ შემოგხედავ სხვა თვალით მაგრამ იმას ვერ ავაფარებ ნაღდად ხელს..
- ყოველთვის იდიოტად გთვლიდი- გაბრაზებულმა მივახალე და ოთახში შევედი რომ ხალათი მომეცვა.
- ყველაფერს აქვს ირაკლი საზღვარი, ელეს სიყვარულსაც და ნუ გადასცდები გთხოვ - დავიჩურჩულე როცა წარბის დამუშავება დავამთავრე და ფეხზე ავდექი.
- ელე ჩემია და საზღვრებსაც მე დავადგენ- ტრადიციულად ნაგლად გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა.
- ავადმყოფი ხარ ..- ისევ ვუყვირე და სამზარეულოში შევედი ბამბების გადასაყრელად.
- შენ შ*გ ხო არა გაქვს ბიჭო?- ვიღაც შემოვარდა ყვირილით და მეც სწრაფად წავედი მისაღებისკენ.
- რა ხდება ?- ხმამაღლა ვიკითხე და ახლად მოსული ავათვალიერე დასიებული თვალებით და მოუწესრიგებელი თვალებით რომ კლავდა ირაკლის.
- შენ ვინღა ხარ ?- ახლა მე მიყვირა და მაათვალიერა.
- ჩემს სახლში ხარ ...- არც მე დავაკელი.
- ელეს დაქალია- უპასუხა სიცილით ირაკლიმ- კატო ყავას დაგვალევინებ ხომ ?
- ნუ გავიწყდება რომ მხოლოდ ელეს ხათრით გიტან იმ უიშვიათეს შემთხვევებში როცა გხვდები- წარბაწეული მივყუდე სამზარეულოს კარს და ირაკლის ნაგლი მზერა ვესროლე.
- ამ ერთხელაც ამიტანე ..
- ჯანდაბას - უკმაყოფილოდ შევბრუნდი სამზარეულოში და ყავა გავაკეთე.
-სად დატყდი შეჩე$ა მთელი სნააპირო გადავქექე ვიფიქრე მოკლეს თქო- აშკარად გაბრაზება იგრძნობოდა იმ ბიჭის ხმაში.
- ვერ ხედავ რა დღეში ვარ ?- გაბრაზდა ირაკლიც- შენ რა ქენი ?
-მოვუ***ნი დედა იმ ახ**რებს ..
თავი გავაქნიე და მისაღბში გავედი, ყავა დავდგი და სავარძელში ჩავეშვი, მერე ტელეფონი მივაწოდე ირაკლის- ელე დილიდან ნერვიულობს დაურეკე ვიცი არ ეძინება- გაბრაზება ვერ დავმალე და ირაკლის შევხედე.
- ასე ნუ მიყურებ ვიცი რომ ვერ ვიტან - გულწრფელი ჩანდა ირაკლის მზერა ცინიზმის და ირონიის გარეშე.
- მაგას აზრი არ აქვს დაურეკე- ტელეფონი ხელში შევათამაშე და ვანიშნე გამომართვი თქო, ირაკლი წამოდგა და აივანზე გავიდა .
თვალი გავაყოლე გაბრაზებულმა და ყავა მოვსვი.
- რატომ ვერ იტან ?- იკითხა მეორე ბიჭმა.
- რატომ უნდა ვიტანდე, ელეს ყოველწამს ანადგურებს ..
- ირაკლის ელენე უყვარს ..
- ირაკლის და ირაკლისნაირებს სიყვარული არ შეუძლიათ -ვუპასუხე ცივად .
- ირაკლი როგორია?
- ვერ ხედავ ?
- შენი აზრით მას ადამიანობა არ აქვს ?
- არა, ჩემი აზრით ირაკლი მხეცია რომელიც მხოლოდ თავის სურვილებს იკამყოფილებს, არ აქვს მნიშვნლობა ამას ვინ შეეწირება- ხმამაღლა ვუპასუხე და ფეხზე ავდექი.
- შენ ჩემს ძმაკაცს აყენებ შეურაწყოფას- ფეხზე ადგა ის ბიჭიც .
- მე სიმართლეს ვამბობ, ელენეს ცხოვრება ენგრევა მხოლოდ იმიტომ რომ ირაკლიმ ერთხე თქვა რომ უნდა მას ელენე უნდა და არა უყვარს, ეს კი ცხოველობაზე უარესია..
- ცხოველი არა ?- მკლავში მწვდა ბიჭი და მაგრად მომიჭირა ხელი.
- ხო- ვიყვირე და ხელის გათავისუფება ვცადე.
- შენ ფიქრობ რომ არადაამიანები ვართ? მხოლოდ სურვილები გვაქვს? მხოლოდ ჩვენს მინდაზე ვფიქრობთ ? ყველაფრს ფასად ვიღებთ მას ხომ ? უგულოდ უემოციოდ..
- კარგად ახასიათებს საკუთარ თავს...
- მაშინ გეტყვი რომ მე შენ მომინდი- დაიჩურჩულა მან და მომიახლოვდა.
- არც იფიქრტო მე ელე არ ვარ ..- შიშმა დამიარა ტანში და პირველად შევხედე შავ ოდნავ შეშუპებულ თვალებს. სიმპატიურია დამპალი.
- უკვე ვიფიქრე.
- რა ხდება ?- ირაკლი გამოვიდა აივნიდან.
- წამო გზაში აგიხსნი- უხეშად შემიშვა ხელი და კარში გაუჩინარდა .
ფოტოზე ირაკლიაა <3