"ლინდა"
დემონმა დემეტრეს გვამი გადამალა და უკან დაბრუნდა.თავი მტკიოდა სისხლი მომდიოდა, თმებში ისევ ჩამავლო ხელი და ზიზღნარევი ხმით მითხრა "დღეს შენი საყვარელი დევიდი მოკვდება"!

_არა! არა! გთხოვ ,არმოკლა....გთხოვ...
დევიდი შემოვიდა თვალები ცეცხლისფერი გაუხდა, როცა დამინახა,დემონმა უბრძანა იარაღი დაეშვადა მიაძახა რომ მოკლავდა და იარაღი დაუმიზნა.

-არა ამას ვერგადავიტან, გავიფიქრე და დემონს მკლავში ჩავაფრინდი რაცკი ძალამქონდა დავეჯაჯგურე, არვიცი როგორ, დევიდმა დაჭრა, მეც ვიხელთე დრო და იარაღი დავუმიზნე, არვიცი რაზე ვფიქრობდი , მაგრამ მინდოდა მომეკლა მომეკლა ის სისხლისმსმელი.
_არა, ლინდა არა!- დევიდამა დამიძახა
_არგინდა ლინდა!ამით თავს უკეთ ვერიგრძნობ. ჩემი გამოცდილებით გეუბნები არგინდა სისხლში ხელების გასვრა, ისიც საკმარისია მე რო მაქვს გასვრილი, დამიჯერე არგინდა.
ხელი უღონოდ ჩამოვუშვი, დევიდი ჩემთან მოვიდა,იარაღი გამომართვა და შუბლზე მაკოცა.მიყვარხარ მითხრა და სისხლი მომწმინდა, ჩემს ფეხთან დაიხარა რაგაც მართულები გაწყვიტა და მომაშორა ასაფეთქებელი.
_ხო მართლა ლინდა დემეტრე სად არი?არ გინახავს?
_ეს რო მკითხა დემეტრე გამახსენდა და თვალებზე ცრემლი მომაწვა.დევიდ..ის...ის ამ დემონმა მოკლა ძლივს ამოვილუღლუღე
_რაა?შენ... დემონს მიუბრუნდა "პერანგის" საყელოზე ხელი ჩაავლო. შე ნაბ****ო მოგკლავ შე ახ***ო გამეტებით ურტყავდა სახეში (გაავებული გაცეცხლებული იყო დევიდი)დემონს სისხლი მოსდიოდა ცხვირ-პირიდან, ლამის გაითიშა ამოსუნთქვის საშუალებას არაძლევდა იმდენს ურტყავდა.
-დევიდ არგინდა საკმარისია ამდენი სისხლ.......თქვა და გული წაუვიდა ლინდას.

დევიდს შეკრული მუშტი ჰაერში გაეყინა, როცა დაინახა ლინდა ძირს ეცემოდა, წამში მასთან გაჩდა ,ხელში აიყვაანა და სარდაფიდან გამოვიდა,ყველა მკვდარი იყო ,ყველაფერი სუფთა ეგონა, როცა გულის მხარეს ტყვია მოხვდა, ესღა მოახერხა დემონმა მოკვდა და დევიდის თან გაყოლებაც გადაწყვიტა.
დევიდი ხელს არუშვებდა ლინდას, მუხლებით დაეცა, ლინდა ძირს დააწვინა და მარჯვენა მხარეს მოწყვეტით დაეცა ლინდას ფეხთან.გოჩა და ბესო წამებში მივარდნენ მასთან, დევიდ...დევიდ ღრიალებდა გოჩა, მაგრამ დევიდი გათიშული იყო.
საავადმყოფოში მიიყვანეს ორივე, ლინდას თავზე ჭრილობები დაუმუშავეს და შეუხვიეს გონებაზე არიყო ,პალატაში გადაიყვანეს.
დევიდს ოპერაცია გაუკეთეს!
_ექიმო როგორაა?იკითხა გოჩამ(გოჩას და ბესოს ორივე შეშინებული სახით უყურებდნენ ექიმს)
_მძიმე დგომარეობაა... ტყვია გულთან ახლოს ქონდა,ოპერაცია გავუკეთეთ სასწაულებრივად გადარჩა... ჯერჯერობით რეანიმაციაშია, უნდა დაველოდოთ როდის გამოვა მდგომარეობიდან!თუ 2დღეში გონებაზე არმოვიდა შეიძლება კომაში ჩავრდეს, საიდანაც მილიონში ერთი გამოდის მდგომარეობიდან!
არა! არა! გაბრაზებისგან მუშტი შეკრა გოჩამ და კედელს შემოსცხო იმედგაცრუება,ტკივილი,უბედური სახით იყუურებოდა.

-დამშვიდდი- თქვა ბესომ და მხარზე ხელი დაადო, დევიდი გამოძვრება უეჭველი გამოძვრება.
"ლინდა"
გონს რომ მოვედი სავამყოფოში ვიწექი, თავი მაგრად მტკიოდა ,კარი გაიღო და თაკო შემოვიდა
_ ლინდა როგორ ხარ?რამდენი მანერვიულე... გოგო ნორმალური ხარ შენ!სად მიდიოდი?და საერთოდ რატო წახვედი?
_კარგად ვარ ლინდა დევიდი სად არი?თაკო ხმას არიღებდა
თაკო....თაკო ამოიღე ხმა სად არი?რა დაემართა?

-ის...ის ხმა გაუწყდა თვალები ცრემლით აევსო ის დაჭრეს იმ"დრაკულამ"დაჭრა გულის მხარეს ,ოპერაცია გაუკეთეს მაგრამ 2დღეში თუ გონზე არმოვიდა, კომაში ჩავარდება მძიმე მდგომარეობაში იქნება, საიდანაც ძალიან იშვიათ შემთხვევაში მოდიან გონს.
თაკოს გაოგნებულმა შევხედე რაა... მისი ნახვა მინდა ახლავე ის...ის...ჩემსგამოა...რატო მე არვარ მის ადგილას რატო!ფეხზე წამოვდექი .
-ლინდა რასაკეთებ ?ეხლავე დაწექი, დაწყნარდი, დამშვიდება გჭირდება.

-თაკო ეხლა მაგის დროა? თაკო მიჭერდა, მაგრამ მაინც ავდექი და იქვე ჩამოკიდებული ხალათი ავიღე მოვიცვი და პალატიდან გამოვედი. ექთანი დავინახე და ვკითხე სადიწვა დევიდი მანაც მიმანიშნა კარებისკენ, კართან სირბილით მივედი და სახელური ჩამოვწიე.
_სად მიდიხართ?მანდ შესვალა არშეიძლება
_გთხოვთ ექიმო მე მისი ცოლი ვარ!უნდა ვნახო გთხოვთ......გთხოვთ
_კარგით შედით ოღონდ 5წუთით
კარი გავაღე და დევიდი დავინახე ჟანგბადის ბალონი ცხვირზე ეკეთა, მშვიდი ძილით ეძინა ახლოს მივედი და მის გვერდზე მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი,ლინდამ დევიდის ხელი ხელებში მოიქცია თვალებიდან ცრემლები მოსდიოდა.

-დევიდ გთხოვ...არდამტოვო...გევედრები....შენც არდამტოვო, ამას ვერგავუძლებ,გევედრები დამიბრუნდი, არშემიძლია ესე გხედავდე.არა! არა! ესე არუნდა მომხდარიყო, მეუნდა ვიყო შენს ადგილას ,მე ხო მე!ნეტა არგამოვჩენილიყავი შენს ცხოვრებაში ესე აღარ დაიტანჯებოდი, ეხლა კარგად იქნებოდი,დევიდ მიყვარხარ!დამიბრუნდი გთხოვ.
ორი დღე გავიდა. დემეტრეს დაკრძავლვის დღე იყო, ყველას სასაფლაოზე მოეყარა თავი და დემეტრეს უსულო სხეულს ემშვიდობებოდა.ლინდა მუხლებზე დაეცა ტკიოდა მისი დაკარგვა, მისგამო მოკვდა დემეტრე, მისგამო მიებარა მიწას.არა!არა!დემეტრე,ხელებს მიწაზე არტყავდა, მუშტი შეკრა და მიწა მუშტში მოიყოლა, შენს მაგივრად მეუნდა ვიყო მე, მოსთქვამდა ლინდა,გული ტკიოდა დემეტრეს თავის(ძმას)ტიროდა.
დღეები ერთმანეთს მიყვებოდა, თვები ერთმანეთს, დევიდი კომაში იყო
"დევიდი"
"კომა"
ჩემსწინ უზარმაზარი მთა აღიმართა. გზა არსად მიდიოდა, მხოლოდ უზარმაზარი მთა იყო. გადვწყვიტე ავსულიყავი მაღლა მთაზე. კოკისპირულად წვიმდა ერთნაბიჯს ვადგავდი და მეორე უკან მრჩებოდა, რის ვაივაგლახით წინ მივიწევდი და ცოტაც და მაღლა ავიდოდი, ნახევარი გზაზე მეტი,ასული ვიყავი, როცა ფეხი დამიცუურდა და ისევ დაბლა აღმოვჩდი, მთელი ტანსაცმელი ტალახით დამესვარა, ფეხსაცმელი ძალიან ცურავდა, მაინც ჯიუტად მივიწევდი წინ, ჩემს პოზიციას არ ვთმობდი, არ ვნებდებოდი, მივიწევდი წინ ,როგორც იქნა ავედი, გულ -აღმა წამოვწექი და ძლივს ამოვისუნთქე დაღლილმა,სული რომ მოვითქვი ფეხზე წამოვდექი, ამინდი შეიცვალა, მზემ გამოანათა თითქოსდა არცუწვიმია, ცა ისე ახლოს იყო ხელის აწევა არცმჭირდებოდა რომ შევხებოდი იქაურობას თვალი მოვავლე და ენით აუწერელი რამ დავინახე, მთები. წყარაოები,ტყე,მთელი დედამიწა ხელისგულივით მოჩანდა,ულამაზესი იყო ეს ყველაფერი.

-რამდენი ადამიანი მოკალი! ჭექა-ქუხილივით გაისმა ხმა, დავინახე ჩემს წინ მოხუცი კაცი გრძელი წვერებით თეთრებში გამოწყობილი, უზარმაზარ ტახტრევანზე იჯდა.
ყველა...ყველა ვიც კი მომიკლავს, ყველას რაცკი ტკივილი მივაყენე, ყველაფერი განვიცადე და მუხლები მომეკეცა,მუხლებზე დავეცი ვნანობდი.....მტკიოდა ენითაუწერელი ტკივილი იყო თავი ხელებში ჩავრგე და თვალები მაგრად მოვხუჭე.

-თვალები გაახილე!ისევ ჭექა-ქოხივით ხმამ გამომარკვია
თვალები გავახილე და ულამაზესი ადგილი დავინახე, უამრავი ბედნიერი ადამიანი, ყველა თეთრებში გამოწყობილი. 25წლის ზევით არცერთი იქნებოდა უზარმაზარი სითბო და სიყვარული იგძნობოდა როგორც ადამიანებისგან, ისე ცხოველებიგან მოდიოდა სითბო,დავინახე ერთი პატარა გოგონა როგორ წაიქცა ჩემს ფეხებთან გოგონას ხელი მოვკიდე და მაღლა ავწიე გავუღიმე რა გქვია?ანასტასია მითხრა მომღიმარი ხმით, ვაკოცე და ძირს დავსვი,პატარა გოგონა კუნტრუშით გაიქცა ქალებისკენ, ჩემს წინ მოშორებით უზარმაზარი შავი "ავაზა" აღიმართა (ავაზა ყველა ცხოველებიგან გამორჩევით მიყვარდა და ვაფასებდი მიოცნებია ბევრჯერ მის პირდაპირ ვმდგარიყავი და თვალებში ჩამეხედა)
ვხედავდი როგორ მოიწევდა ჩემსკენ ნელა აუჩქარებლად ცეცხლისფრად ანთებული თვალებით მიყურებდა ,ჩემს წინ გაჩერდა თვალებში ვუყურებდი და მის თვალებში საკუთარი თავი ამოვიცანი.უცებ მოიღრუბლა, ყველაფერი გაქრა, თითქოს სხვა განზომილებაში გადავედი,არვიცოდი სად ვიყავი ვხედავდი იქაურობა ვუულკანის გამოქვაბულს გავდა ყველაფერი ისეთი ცხელი იყო ჩვეულებრივო ცხელი არა, ეს სხვა გრძნობა იყო, სულს ცხელოდა და არა სხეულს. გზას მივუყვებოდი, ცეცხლის ტბა დავინახე, უამრავ ადამიანს მოეყარა მასში თავი, წვალობდნენ ცდილობდნენ ამოსვლას ტბიდან, მაგრამ ვერამოდიოდნენ ტკიოდათ, აუტანელი ტკივილით ტკიოდათ ვგრძნობდი. ჩემს წინ ხიდი აღიმართა,გზას გავუყევი დავინახე საშინელი არსებები იმდენათ საშინელი და საზარლები იყვნენ მემგონი ვერცერთ საშინელებათა ფილმში ვერნახავდით, საშინელი არსებები, სულებს აწამებდნენ თავიანთი გრძელი კლანჭებით სერავდნენ, მათ ვერგაექცეოდით, ვერდაემალებოდით, ყველას დაუნდობელი ცეცხლის ფერი თვალები ქონდათ და სულების წამებით გულისშემაწუხებლად იცინოდნენ და კმაყოფილები იყვნენ და აგრძელებდნენ სულების წამებას ამით თითქოსდა ძლიერდებოდნენ.დავინახე როგორ ამიკანკალა ხელი ვერცერთი ძლიერი სულის ადამიანი ამ ყველაფერს ვერგაუძლებდა ვერ აიტანდა. თვალები დავხუჭე მაგრად
თვალი გაახილე! ისევ ჭექა-ქოხივით ხმა გავარდა თვალი გავახილე ისევ იმ მთაზე ვიყავი.რას ირჩევ სამოთხეს თუ ჯოჯოხეთს? ჭექა-ქოხივით ხმა ექოსავით გაისმოდა.........
******
ამთავში მოკლედ რაცშემეძლო ვიფანტაზიორე:Dთითქოს სხვათვებში არა:D:D
აბა რას იტყვით რას აირჩევს?
აბა შენიცი კრიტიკისდა შენიშვნების მამავ გამასწორე მიწაზე:Dცალი თვალით ვკითხულობხოლმე შენსკომენტარს:Dუკვე ციცი შენიშვნების ზღვა მელოდება:D