ფოტო აპარატის ჩხაკუნმა გამაღვიძა.თვალები რომ გავახილე ნიკა დავინახე ფანჯარასთან იდგა და გვიყურებდა თავიდან ვერ გავაანალიზე რახდებოდა მერე გამახსენდა რომ დემე რომ ჩემს ოთახში გადმოვიყვანე.საწოლიდან წამოვიწიე და თვალების ფშვნეტით შევხედე ნიკას რომელიც რაღაცნაირად საყვარლად გვიღიმოდა.
-დემეს გაეღვიძა მერე ვერ დავაძინედა აქ გადმოვიყვანე-ვუთხარი და მძინარე პრნცის გავხედე.ნიკა დაიხარა და გააზრებაც ვერ მოვახერხე ისე დამაცხრა ტუჩებზე.პირველი კოცნა რაღაც სხვანაირი წარმომედგინა ზღაპრული ან რამე ამდაგვარი.მაგრამ,ეს ყველაფერს სჯობდა!ისეთი სითბო ვიგრძენი როგორიც არასოდეს არავისგან მიგვრძნია.არმინდოდა ეს წამი ოდესმე დასრულებულიყო ჩემი ჭკუით შეწინააღმდეგებაც კი ვსცადე მაგრამ მერე გონება გამეთიშა და მთლიენად მოვწყდი სამყაროს.მალევე ვიგრძენი სიცარიელე და თვალები ვჭყუტე თუმცა ნიკა ოთახში არ დამხვდა.ინსტიქტურად მივიდე დაბჟუებულ ტუჩებზე თითი და სულელივით გამეღიმა. "არა რაიყო ეს?" ვკითხე ჩემს თავს და ფეხზე წამოვდექი.ფეხშიშველი გავფლატუნდი სააბაზანოში.ცივი წყალი სახეზე მივისხი და ჩემს ანარეკლეს ისევ დადებილებულმა გავუღიმე.ჩემს ანგელოზ ისევ ტკბილად ეძინა.გარდერობის კარი გამოვაღე და სამოსის არჩევას შევუდექი.ღიაფერის დახეული ჟინსები ჩავიცვი ზევით "საროჩკა" და ფეხზე კედები ამოვიცვი.გრძელი შავი თმები უბრალოდ შავიწვენი.ამასობაში ჩემმა ღუნღულამაც ჭყიტა თვალები მეც ხელში ავიტაცე საწოლი გავასწორე და მისი ოთახისკენ დავიძარი.
-გარეთ თბილა ჩემო პრინცო და ხომ არ გაგვესეირნა?-ვკითხე ჩემს ნებიერა ბიჭს რომელიც ხარბად ითხოვდა ხილის ფაფას მოზრდილ ულუფებს.საოცრად მიყვარს ეს ბავშვი.წარმოიდგინეთ შავთმიანი კულულა ბიჭუნა,მუქი ლურჯი თვაებით ალუბლისფერი ტუჩებით და რაც მათავარია ფუმფულა ლოყებით რომელიც ჭკუიდან მშლის!
-მშია-ბუძღუნით შემომჩივლა სალომემ.
-ცოტა ხილფაფა დარჩა ქვაბში დემეს და მიირთვი-ვუთხარი მობეზრებულად.
-შენ რა მამასხარავებ?-აპიპილდა ლედი.
-არა როგორ გეკადრებათ თუ გინდათ ჰუმანას რძეს გაგიმზადებთ-ვუთხარი ღიმილით.
-როგორ ბედავ!-შურდულივით გამოექანა ჩემსკენ ალბად თმებში მეცემოდა ნიკა რომარ შემოსულიყო.
-რახსება აქ?-ინტერესით გამოხედა სალომეს რომელიც ბრაზისგან წამოწითლებულიყო და ხელები ჩემსკენ მოემართა.
-არაფერი უბრალოდ სალომემ ვერ გაიგო რომ მე მხოლოდ ბავშვის მოვლა მევალება და საჭმელი მომთხოვა მეც დემეს ხილფაფა შევთავაზე-ჩამოვარაკრეკე ღიმილით.
-შენთვის ქალბატონი სალომე ვარ-გრაციოზულად აიქნია ხელი სალომემ.
-მე კიდევ შენს საცემად არ ვარ აქ ასერომ ხელები დაამშვიდე წინ ნუ გაგირბის!-ვუთხარი გაღიზიანებულმა.
-ორივე დამშვიდდით.სალომე შენ კი შენთავს როგორმე თავად მიხედე ქეთის მხოლოდ ბავშვზე მზრუნვალობა ევალება!-თქვა ნიკამ.
-განანებ ლაწირაკო!-მითხრა გამწარებულმა სალომემ და სამზარეულოდან გავიდა.
-გიჟი-ჩავილაპარაკე ჩემთვის და დემეს მოსაცმელი ჩავაცვი რომ სასეირნოთ გამეყვანა.
-სადმე მიდიხართ?-მკითხა ნიკამ.
-უნდა გავისეირნოთ-ვუთხარი მოკლედ და კარები გავიხურე.არვიცი,ვერ ვხვდები რისთვის ყავს ნიკას ეს ახტაჯნა სახლში!რომ ვუყურებ უცებ როჩესტერის გადარეული ცოლი მახსენდება და კანში მცრის...
რატომ?რატომ მოვიდა ხომ შეიძლებოდა მშვიდად გვეცხოვრა და ეს ალქაჯი არ გამოფვცხადებოდა უამრავი სამგზავრო ჩანთით.თან თუ დავაკვირდებით მივხვდებით რომ წასვლას არ აპირებს.ნეტავ რა განზრახვა აქვს?რატომ დაბრუნდა?ბავშვი არ აქ არაფერ შუაშუა,ნამდვილად არდაბრუნებულა დემესთან ყოფნისთვის.შეიძლება ნიკას დაბრუნება უნდა?გავიფიქრე და იმწამს რომ სალომე გვერდით მყოლოდა თმებს ღერაღერა დავაწიწკნიდი დიდი სიამოვნებით!ვერ წარმომიდგენია ჩემი ნიკუშა მისნაირი ალქაჯის გვერდით!ის უკეთეს იმსახურებს.გავიფიქრე და ტუჩებზე გავივი ცერა თითი.მერე გაყურსულ დემეს გავხედე.
-დემე ქეთიმ გააფრინა მგონი!-ვუთხარი ჩემს კოკროჭინას და ლოყები დავუკოცნე.-როგორი კარგი ხარ-ჩემო პრინცო.ვეჩურჩულებოდი თან ფაფუკ კულულებზე ვეთამაშებოდი.
სახლში ნაშუადღევს დავბრუნდით,დემეს უწევდა ძილი და ამიტომ თორემ კარგი იყო სეირნობა მარტის მიწურულს მზეხან გამოანათება ხანაც ღრუბლის ქვეშ იფარებოდა.დემეტრე ჯერ ვაბანავე შემდეგ კი დავაძინე და მე როცა კუჭმა შემაწუხა სამზარეულოსკენ დავიძარი თან ჩემს ნინიკოს ვესაუბრებოდი ტელეფონზე.მაცივრის კარი გამოვაღე და ჩემი შავი ტორტი აღარ დამხდა.იმედგაცრუებულმა დავხურე მაცივარი და პიცის გამოცხობა გადავწყვიტე.თან ნინისთან საუბრით ვირთობდი თავს თან ღუმელში შედგმულ პიცას ვყარაულობდი.საღამოს კი რამე გემრიელს გოვაცხობდი.
-მშია-სამზარეულოში ნიკა შემოვიდა რამაც ჩემი ელეთ-მელეთი გამოიწვია.
-ფაფა?-ვკითხე ინტერესით თან თავს ძლივს ვიკავებდი არ გამცინებოდა.
-არა იმედია პიცას გამინაწილებს კეთილი ძიძა-თვალი ჩამიკრა და მაცივრიდან ფორთოხლის წვენი გამოიტანა.
-მხოლოდ ერთი პირობით-გავეკრიჭე მე.
-აბა რაპირობით?-
-ჭურჭელს შენ რეცხავ-
-აუ .....-დაიწყო ბუზღუნი.
-მაშინ არ შეჭამ!-წარბები შევკარი და გაბრაზების ნიშნად ხელები გადავაჯვარედინე.
-მაშინ პირდაპირ დესერტზე გადავალ-მაცდურად ჩამიკრა თვალი და ჩემსკენ დაიძრა....



ესეც დაპირებული ახალი თავიი.იმედია გამოხატავთ თქვენს აზრს და გამახარებთ.ბოდიში შეცდომებისთვის თვალის გადავლებას ვერასდროს ვასწრებ ამიტომ....